Marrakesz مراكش ⵎⵕⵕⴰⴽⵛ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Heraldyka |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Administracja | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Kraj | Maroko | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Region | Marrakesz-Safi | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Burmistrz | Mohamed Larbi Belcaid ( PJD ) ( 2015 ) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kod pocztowy | 40 000 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Demografia | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Miły | Marrakchi (e) lub Marrakesz | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Populacja | 966 987 mieszk. (2020) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Gęstość | 4204 mieszk./km 2 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Geografia | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Informacje kontaktowe | 31°37′48″ północ, 8°00′00″ zachód | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wysokość | 450 m² |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Powierzchnia | 230 km 2 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Różnorodny | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
ⴰⵎⵓⵔ ⵏ ⵢⴰⴽⵓⵛ (Amur w Yakuc) | Al Bahja, Al Hamra, Zahrat Al Janoub | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Lokalizacja | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Geolokalizacja na mapie: Maroko
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Znajomości | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Stronie internetowej | www.ville-marrakech.ma | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Medyna Marrakeszu * Światowe dziedzictwo UNESCO | |
Plac Jamaa el Fna w medynie w Marrakeszu | |
Informacje kontaktowe | 31°37′46″ północ, 7°58′52″ zachód |
---|---|
Kraj | Maroko |
Rodzaj | Kulturalny |
Kryteria | (i) (ii) (iv) (v) |
Numer identyfikacyjny |
331 |
Rok rejestracji | 1985 ( 9 th sesji ) |
Marrakesz (w języku arabskim : مراكش , murrākuš ; w Berber : ⵎⵕⵕⴰⴽⵛ , Meṛṛakc ) jest miastem położonym w centrum Maroka , u podnóża gór Atlas . Marrakesz jest nazywany „ czerwonym miastem ” lub „miastem ochry ” w odniesieniu do czerwonego koloru wielu jego budynków i domów.
Marrakesz i jego obszar miejski mają 2020nieco ponad milion mieszkańców. Pod względem liczby mieszkańców miasto jest trzecią aglomeracją kraju, porównywalną z historycznym rywalem Fezem i za Casablanką . Imperial City, jak Fez, Rabat i Meknes , Marrakesz był stolicą Maroka od prawie 350 lat, pod dynastii Almoravide ( XI th - XII th stulecia) Almohadów ( XII TH - XIII th stulecia) Saadytów ( XVI TH - XVII th stulecia) i panowanie Mohammeda ben Abdallah bieżącego dynastii alawici (panujący1757 w 1790).
Marrakesz jest domem dla ogromnej medyny o powierzchni 600 hektarów, najbardziej zaludnionej w Afryce Północnej i wpisanej na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO . Dzięki żywotności 900-letniej medyny, światowej klasy infrastrukturze hotelowej i słonecznemu klimatowi Marrakesz stał się niekwestionowaną stolicą turystyki w Maroku . Obsługiwane przez drugie pod względem natężenia ruchu lotnisko w kraju, lotnisko Marrakesz - Menara , miasto gościło w2019 prawie 3 miliony odwiedzających.
Istnieje kilka hipotez dotyczących pochodzenia nazwy miasta. Najbardziej rozpowszechniony wśród historyków uważa, że nazwa Marrakesz jest skrótem od berberyjskiego Amur n'Akusz . Amur oznacza „kraj”, a Akouch lub Yakouch oznacza „Bóg”, który daje „krainę Boga”. Mniej rozpowszechniona etymologia alternatywna oferuje interpretację „kraju kursu”.
Średniowieczne źródła arabskojęzyczne były liczne, oferujące fantazyjne arabskie pochodzenie w imieniu Marrakeszu. Niektóre z tych etymologii zostały podjęte w pracach współczesnych. Na przykład dla Louisa Deroya i Marianne Mulon, autorów Słownika nazw miejscowości, nazwa pochodzi od arabskiego Marruquch „dobrze ozdobiony” od رقش „do ozdobić, upiększyć”.
Słowo „Maroko” i jego odpowiedniki w różnych językach europejskich wywodzą się bezpośrednio od słowa „Marrakesz” . Od lat1130, sześćdziesiąt lat po założeniu miasta, nazwa ta pojawia się w źródłach łacińskich i oznacza stolicę imperium Almoravidów . W XIV th century, nie było formy „Marroch” w katalońskim (który wywodzi nazwę francuskiego), „Maroko” w kastylijskim „Maroka” w Toskanii , a „marrocos” w języku portugalskim , prawdopodobnie najstarsza forma ostateczna " s” syknął po portugalsku .
W XV -go wieku, Portugalia ma silnej presji wojskowej na Maroko . Kraj jest podzielony na dwie części, Wattassidowie mają Fez jako swoją stolicę i panują nad północą Maroka, a Hintata, a następnie szeryfowie Saadytów panujący nad Marrakeszem i południem kraju. Europejska literatura geograficzna popiera następnie ideę, że Maghreb al-Aksa składa się z królestw Fezu i Maroka. To w końcu nazwa stolicy południa narzuca się całemu krajowi. W uzupełnieniu do XX -go wieku, Maroko znany był w Wschodzie pod nazwą Marrakesz (nazwa wciąż obecnej w Iranie ).
W okresie Almohadów Marrakesz słynął z rękodzieła ze skóry . Garbowania skór zostało już przeprowadzone tam w garbarni w Bab Debbagh we wschodniej części miasta. Akcesoria skórzane wykonane w Marrakeszu były tak sławny, że zaczęliśmy rozmawiać w Kastylii od Marroquineria do ich oznaczania. Termin ten rozpowszechnił się w innych językach, takich jak francuski, gdzie „ wyroby skórzane ” używano do określenia działalności, a także artykułów wykorzystujących skórę jako główny materiał.
Marrakesz (Mourrakouch) został założony w roku 1071 (463 Hegiry ) przez berberyjskiego władcę Sanhadjiensa Almoravida Youssef ben Tachfine i jego królową Zaynab Nefzaouia , również pochodzenia berberyjskiego. Bardzo szybko, w Marakeszu, pod kierownictwem Almorawidów, pobożny wojowników i surowych uczonych z aktualnym Mauretanii pustyni , wiele meczetów i medres ( koraniczne teologicznych szkołach ) zostały zbudowane, a także centrum handlowego odprowadzanie ruchu między Zachodniej Maghrebu i sub -Afryka Saharyjska . Marrakesz szybko się rozwijał i stał się wpływową metropolią kulturalną i religijną, wypierając Aghmat i Sijilmassę . Pałace były również budowane i dekorowane przy pomocy andaluzyjskich rzemieślników z Kordoby i Sewilli , którzy przynieśli styl Umajjadów charakteryzujący się rzeźbionymi kopułami i wieloramiennymi łukami . Ten andaluzyjski wpływ połączył się z elementami saharyjskimi i zachodnioafrykańskimi i został zsyntetyzowany w oryginalnej architekturze całkowicie dostosowanej do specyficznego środowiska Marrakeszu.
Miasto stało się stolicą Emiratu Almorawidów, imperium euroafrykańskiego, które rozciągało się od brzegów rzeki Senegal po środek Półwyspu Iberyjskiego i od marokańskiego wybrzeża Atlantyku po Algier . Miasto zostało następnie ufortyfikowane przez syna Yousefa Ibn Tachfina , Ali Ben Youssef , który zbudował około 1122-1123 murów obronnych, które są nadal widoczne. Podczas gdy Youssef Ben Tachfine prowadził zwycięskie kampanie w Al-Andalus , podbijając królewny Taifas i odpierając ofensywy Kastylii i Aragonii , jego żona Zaynab Nefzaouia sprawowała w Marrakeszu ważną władzę, ze wszystkimi przywilejami prawdziwej królowej.
W 1147 r . miasto zajęli zwolennicy Almohadów Ibn Toumert, który ogłosił się Mahdi i chciał narzucić ortodoksyjną interpretację islamu. Ostatni Almorawidowie zostali eksterminowani, z wyjątkiem tych, którzy udali się na wygnanie na Baleary, gdzie przetrwała gałąź tej dynastii, rodzina Beni Ghania . W efekcie zniszczeniu uległy prawie wszystkie zabytki. W Almohadzi , z Masmouda plemion z Atlasu Wysokiego , zbudował wiele pałaców i budynków religijnych oznaczonych przez Grandiose i monumentalnej trzeźwości, takich jak słynny meczet Meczet zbudowany na ruinach Almoravid pałacu i siostrę bliźniaczkę o Giralda w Sewilli i Wieża Hassana (niedokończony) w Rabacie .
Kasbah mieści się caliphal zamieszkania (od czasów Abd al-Mumin suwerenne Almohadów nosił tytuł kalifa , zatem konkurować z dalekiej wschodniej kalifatu z Abbasydów w Bagdadzie ), ozdobiona szpitala, w którym andaluzyjski lekarz Ibn praktykowane. Tufayl . Z majestatycznego zespołu Mansourian Kasbah, nazwanego na cześć kalifa Abu Yusufa Yaquba al-Mansura , wciąż pozostaje wspaniała brama Bab Agnaw. Marrakesz był więc godny schronienia stolicy największej potęgi średniowiecznego muzułmańskiego Zachodu, Imperium Almohadów, które obejmowało cały region między Kordobą a Trypolisem , od Andaluzji po Libię .
Aby zaopatrzyć gaj palmowy i duże ogrody, zbudowano i udoskonalono system nawadniający, wykorzystujący kanały zwane khettaras . Marrakesz swoim wpływem kulturowym przyciągał wielu pisarzy, intelektualistów i artystów pochodzących w szczególności z Al-Andalus , w tym mutazylitów, takich jak słynny Awerroes , znany z tego, że szeroko komentował i reinterpretował Logos greckiego filozofa Arystotelesa .
Z 1269Marrakesz był zarządzany przez Hintata, który zabrał swoją niezależność od ostatnich kalifów Almohadów . Ten ostatni rządził wówczas miastem w imieniu sułtanów marynidzkich , którzy wznieśli jego wielkiego rywala Fez do rangi cesarskiej stolicy. Miasto popadło wtedy w pewien letarg. Od XV -go wieku , Marrakech zyskał autonomię vis-à-vis Wattassides którego władza rozciąga się na poza Oum Er-Rbia rzeki natomiast na nizinach Atlantyku, Portugalia rozszerzyć swoje wpływy, a nawet oblegana w Marrakech1515.
W początkach XVI -tego wieku , Marrakech stał się stolicą Imperium Saadytów . Szybko wróciła do swojego szczytu, w szczególności pod rządami sułtanów Mohammeda al-Qaima, a zwłaszcza Ahmeda al-Mansura Saadiego , który po latach wygnania w Konstantynopolu był pod silnym wpływem cywilizacji osmańskiej . Dzięki fortunie zgromadzonej po podboju Timbuktu i imperium Songha Marrakesz został upiększony, odrestaurowane zabytki i wybudowane okazałe pałace. El Badi Pałac zbudowany przez Ahmed Al-Mansur, był repliką Alhambra w Granadzie , wykonane z najbardziej szlachetnych materiałów z trzech kontynentach Starego Świata (marmuru z Włoch , granitu z Irlandii , złota z " Afryki Zachodniej , indyjskiej porfir , chiński jadeit itp.), z 360 kawałkami i 100 fontannami. El Badi uderzyło także współczesnych z jego Kubbat al Jujjaj , jego „szklana kopuła” wykonane z przezroczystego kryształu i inne osobliwości technicznych, które przywołują Golden House of Nerona w Rzymie . Ale wszystkie elementy dekoracyjne znikną później, zdemontowane z rozkazu sułtana Mulaja Ismaila około 1695 roku, aby zostać ponownie użyte w wielkich cesarskich pałacach Meknes . El Badi był przeznaczony głównie dla wystawnych przyjęć oferowanych ambasady Hiszpanii Habsburga , w elżbietańskiej Anglii , z Francji od Henryka IV , a większość Najjaśniejszej Republiki Weneckiej , która uznała saadien kalifatu jako niezbędny władzy rozciągało się od Morza Śródziemnego do Nigru Rzeka i od Oceanu Atlantyckiego do granic Fezzan i Czadu , w tym dzisiejsze Mali i jego bogate złoża złota. Za panowania dynastii Saadytów Marrakesz odzyskał w ten sposób rolę wielkiego terminalu karawan dzięki szlakom pochodzącym z marokańskiego Sudanu, które nie były kontrolowane przez Turków z Algieru .
Pod koniec XVII -tego wieku , dynastia alawici zastąpił Saadytów . Tron był sukcesywnie przenoszony do Fezu, a następnie do Meknes, nowej stolicy imperium szeryfa z Moulay Ismail. Sułtan Mohammed III (1757-1790) wybrał to miasto na swoje główne miejsce zamieszkania, ze względu na bliskość portu Mogador (obecne miasto Essaouira ), który zbudował według planów francuskiego architekta Théodore'a Cornuta . Ponadto to właśnie w Marrakeszu w 1787 r . zawarto pierwszy traktat o przyjaźni między Marokiem a nowo niepodległymi Stanami Zjednoczonymi . W 1792 roku Marrakesz został stolicą syna Mohammeda III, Mulaj Hichama , który przez tę część kraju został uznany za sułtana, podczas gdy jego brat Mulaj Sulayman został uznany przez ulemów i prowincje na północy za prawowitego sułtana w Fezie. rzeki Oum Errabiaa . Wywiązała się wojna między dwoma rywalizującymi sułtanami, która zakończyła się klęską Hichama w 1796 r. , pomimo hiszpańskiego poparcia Karola IV, który ingerował w wewnętrzne sprawy Maroka. Marrakesz został odbity przez Sulaymana w 1797 roku, a miasto powróciło na terytorium Makhzen of Fez.
Na początku XX -go wieku , Marrakech miał kilka lat niepokojów. Po śmierci wielkiego wezyra Ba Ahmeda w 1900 r. , prawdziwego regenta Imperium Szeryfów za mniejszości młodego sułtana Abd al-Aziza , kraj był nękany przez anomię , bunty plemienne, spiski wielkich panów feudalnych, bez liczenia intrygi europejskie. W 1907 , Moulay Abd al-Hafid , khalifa (przedstawiciel Makhzen) w Marrakeszu został ogłoszony sułtanem przez potężne plemiona Atlasu Wysokiego i przez niektórych ulemów, którzy zaprzeczali prawowitości jego brata Abd al-Aziza. Również w 1907 roku zamordowany został francuski lekarz zainstalowany w Marrakeszu, doktor Émile Mauchamp , podejrzany o szpiegostwo na rzecz swojego kraju. Francja przejmuje tę sprawę, aby przebić się przez swoje wojska w Maroku, od Oujdy na wschodzie i Casablanki na zachodzie.
Mimo to francuska armia kolonialna napotkała silny opór dowodzony przez Ahmeda al-Hibę , syna wielkiego szejka Ma El Aïnina, który przybył z Sahary ze swoimi koczowniczymi wojownikami z plemion Reguibat . Po bitwie pod Sidi Bou Othmane , w której zwyciężyła kolumna Mangin nad siłami al-Hiba (wrzesień 1912), Francuzi zajęli Marrakesz, który w ten sposób wszedł do francuskiego protektoratu Maroka ustanowionego w 1912 roku . Podbój został ułatwiony dzięki zgromadzeniu plemion Imzwarn i ich wodzów należących do potężnej rodziny Glaouis, uważanej za jedną z wielkich arystokratycznych linii regionu.
Jeden z nich, Thami El Glaoui , zasłynął przez przystąpienie do stanowiska Pasha Marrakeszu, powoływanych przez sułtana Moulay Youssef za zgodą marszałka Lyautey , generalny rezydent Francji w Maroku . El Glaoui będzie pełnić tę funkcję przez cały czas trwania protektoratu (czterdzieści cztery lata). Pasza wyróżniał się współpracą z władzami francuskimi, której punktem kulminacyjnym był spisek mający na celu zdetronizowanie Sidi Mohammeda Ben Youssefa ( Mohammeda V ), by zastąpił go kuzynem prawowitego sułtana, Mohammedem ben Arafą, nazywanym „marionetkowym sułtanem”. wyznaczony przez rezydenta generała Augustina Guillaume'a . Thami El Glaoui, znany już ze swoich prestiżowych współpracowników (w szczególności przyjaźni Winstona Churchilla ) i wystawnego stylu życia, godnego prawdziwego monarchy, stał się tym samym uderzającym symbolem porządku kolonialnego w Maroku. Nie mógł jednak przeciwstawić się wzrostowi nastrojów nacjonalistycznych ani wrogości rosnącej części społeczeństwa. Nie mógł też przeciwstawić się naciskom Francji, która zgodziła się pozbyć swojego protektoratu marokańskiego z powodu katastrofy wojny indochińskiej i wybuchu wojny algierskiej . Po dwóch kolejnych wygnaniach (na Korsyce, a następnie na Madagaskarze ) Sidi Mohammed Ben Youssef został upoważniony do powrotu do Maroka w listopadzie 1955 r. , a powrót ten oznaczał koniec despotycznego panowania Glaoui w jego twierdzy Marrakeszu, co oznaczało przystąpienie tego kraju. do niezależności.
Od lat 60. do 70. Marrakesz stał się celem podróży zachodniego jet-setu, zwłaszcza pod przewodnictwem kilku osobistości, takich jak Yves Saint Laurent. Od początku tysiąclecia Marrakesz stał się niekwestionowaną stolicą turystyki w Maroku, powitanie czerwonego miasta2019prawie 3 miliony odwiedzających, łącznie 8,3 miliona noclegów. W2020mimo to miasto płaci wysoką cenę podczas epidemii Covid-19 . Z ekonomicznego punktu widzenia pandemia położyła kres przemysłowi turystycznemu, ekonomicznej lokomotywie miasta. Następnie, z punktu widzenia zdrowia, Marrakesz jest z Casablanką jednym z miast najbardziej dotkniętych rozprzestrzenianiem się wirusa, a miasto jest regularnie celem środków kwarantanny i ukierunkowanych blokad dzielnic.
Marrakesz znajduje się w południowo-środkowej części Maroka . Jest stolicą równiny Haouz i zdecydowanie jej głównym miastem. Medina została zbudowana na lewym brzegu Oued Issil , pięć kilometrów na południe od jego punktu zbiegu z Oued Tensift . Zbudowany na średniej wysokości 450 metrów nad poziomem morza Marrakesz jest miastem o zasadniczo płaskiej rzeźbie terenu. Tylko Jbel Gueliz , piaskowcowe wzgórze na wysokości 55 metrów i jego następstwo na północy (Koudiat El Abid), przełamują monotonię równiny. Poza Tensift The Jbilet forma arid szare wzgórza. Wyznaczają granicę między równiną Haouz a krajem Rehamna . Ale to przede wszystkim Atlas Wysoki , którego ośnieżone szczyty zimą są wyraźnie widoczne z miasta ochry, Marrakesz i jego zaplecze zawdzięczają swoje bogactwo. Bez tej górskiej bariery, której pierwsze podnóża znajdują się zaledwie 25 kilometrów od granic miasta i którego najwyższy punkt, Jebel Toubkal (4167 m ) oddalony o około sześćdziesiąt kilometrów, równina Haouz byłaby tylko jedną sterylną meseta .
Do 2000 roku północną granicą aglomeracji Marrakeszu był bieg Tensift , wzdłuż którego ciągną się gaje palmowe i ogrodnicze ogrody spożywcze, które odżywiają ważne podmiejskie douary, takie jak El Azzouzia i Ouahat Sidi Brahim. Wraz z budową Grand Stade de Marrakech, a zwłaszcza Tamanourt , nowego miasta położonego za rzeką , aglomeracja Marrakeszu rozszerza swoje granice także na północ.
Miasto podlega półsuchemu klimatowi śródziemnomorskiemu ( klasyfikacja Köppena ). Średnia roczna temperatura wynosi 20 °C . Średnie opady wynoszą 281 mm rocznie, czyli mniej niż w śródziemnomorskiej strefie klimatycznej (400 mm rocznie). Klimat Marrakeszu można powiązać z klimatem wnętrza Kalifornii; możemy mówić o klimacie śródziemnomorskim osłabionym bliskością pustyni. Klimat zmienia się ogromnie z roku na rok; rzeczywiście, jeśli w niektórych latach miasto może otrzymać 500 mm opadów (klimat śródziemnomorski), w innych może otrzymać tylko kilkaset milimetrów wody. W Marrakeszu zimy są często mroźne w nocy i rano (około 5 °C , czasem -2 °C ; rekord -6 °C ). Tymczasem lata są często gorące, ze średnią temperaturą 28 °C . Nierzadko w ciągu dnia poziom rtęci przekracza granicę 40 °C . Zapis upałów był obserwowany na 17 lipca 2012przy 49,6 °C .
Burze z piorunami wybuchają przez większość czasu w październiku i listopadzie, ponieważ jesienią pojawia się wilgotny i dość rzadki wiatr Herrûrco, przynosząc deszcze i burze. Zimą jest dość mokro i nierzadko pada przez kilka dni z rzędu. Góry Atlas otaczające miasto są pokryte śniegiem średnio od listopada do maja, oferując wspaniały krajobraz u bram Marrakeszu. Roczne nasłonecznienie wynosi około 280 dni.
Miesiąc | Sty. | luty | Marsz | kwiecień | może | czerwiec | Lip. | sierpień | wrz. | Październik | Listopad | grudzień | rok |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Średnia minimalna temperatura ( °C ) | 5,9 | 7,6 | 9,4 | 11 | 13,8 | 16,3 | 19,9 | 20,1 | 18,2 | 14,7 | 10,4 | 6,5 | 13,8 |
Średnia temperatura (°C) | 12.2 | 13,8 | 15,8 | 17,3 | 20,6 | 23,8 | 28,3 | 28,3 | 25,3 | 21,1 | 16,3 | 12,6 | 20,5 |
Średnia maksymalna temperatura (° C) | 18,4 | 19,9 | 22,3 | 23,7 | 27,5 | 31,3 | 36,8 | 36,5 | 32,5 | 27,5 | 22,2 | 18,7 | 27,9 |
Opady ( mm ) | 32,2 | 37,9 | 37,8 | 38,8 | 23,7 | 4,5 | 1.2 | 3.4 | 5,9 | 23,9 | 40,6 | 31,4 | 281,3 |
Liczba dni z opadami | 7,6 | 6,8 | 7,5 | 7,7 | 4,8 | 1.2 | 0,6 | 1.2 | 2,8 | 5,5 | 6,6 | 6,5 |
Miesiąc | jot | fa | M | W | M | jot | jot | W | S | O | NIE | re |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Rekord ciepła | 33 | 34 | 37 | 42 | 46 | 47 | 49 | 48 | 46 | 43 | 39 | 34 |
Zimna płyta | -6 | -2 | 4 | 5 | 7 | 9 | 14 | 15 | 10 | 6 | 4 | -2 |
Marrakesz liczy 928 850 mieszkańców według spisu z 2014 r., rozrzuconych na obszarze 230 km 2 . Gęstość zaludnienia w Medynie sięga 350 mieszkańców na hektar . Jest czwartym co do wielkości miastem Maroka po Casablance , Fezie i Tangerze . Miasto podzielone jest na dwie odrębne części: historyczne miasto (dziesięć kilometrów murów) i nowe miasto, którego główne dzielnice nazywają się Guéliz , L'Hivernage (które skupia wiele kompleksów hotelowych), Douar el Askar, Sidi Youssef Ben Ali , M Hamid i Daoud. Guéliz jest obecnie handlowym centrum miasta. Został założony przez Francuzów podczas francuskiego protektoratu w Maroku . W ostatnich latach miasto rozrosło się na obrzeżach , szczególnie na zachodzie, wraz z pojawieniem się nowych dzielnic mieszkaniowych, takich jak sektor Targa czy przedłużenie Avenue Mohammed VI , czy na północ Tamansurt .
Medina Marrakech stanowi centrum nerwowe i zabytkowego serca miasta Marrakeszu. Rozciągająca się na łącznej powierzchni 600 hektarów jest jedną z największych medyn w Maroku i najbardziej zaludnioną w Afryce Północnej. Jego subtelność i swoistość miejski bezpośrednim wynikiem całkowitego dziewictwa gruntu, na którym został zbudowany w XI -tego wieku. Zbudowany wokół obozu wojskowego, Qasr el Hajar i rynku, została zwiększona o Kasbah w XII th wieku, aby chronić powtarzające się ataki plemion berberyjskich na równinie Hauz, przyczyniając się tym samym do siedzenia trwały Almoravid hegemonii . Słynne mury obronne starego miasta Marrakeszu podlegały istotnym modyfikacjom według dynastii. W ten sposób wielokrotnie przebijano je nowymi drzwiami ( Bab po arabsku). Dziś wysokość murów oscyluje między 8 a 10 metrów i rozciągają się na łączną odległość przekraczającą 19 kilometrów. Medyna znajduje się na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO od 1985 roku.
Niedawny szał na riady , te tradycyjne marokańskie domy skupione wokół centralnego dziedzińca, spowodowały głębokie socjologiczne przemiany w medynie w Marrakeszu, gdzie cena za metr kwadratowy osiągnęła nowy poziom. W ten sposób nie bez znaczenia i rosnąca liczba skromnych gospodarstw domowych w Marrakeszu jest popychana przez spekulacje do „wyjścia na wygnanie” poza murami obronnymi . Z drugiej strony w medynie występuje zjawisko zagęszczania siedlisk. Daleko nam jednak do muzealizacji medyny, daleko nam do niej. W rzeczywistości rosnący sukces turystyczny Marrakeszu trwale ożywił medynę, przyciągając wielu młodych ludzi do swoich labiryntów. Wydaje się więc, że pracuje tam ponad 40 000 rzemieślników. Są one rozmieszczone w różnych dzielnicach tematycznych geograficznie organizujących medynę.
MellahaMellah , w południowo-wschodniej części medyny, był i nadal pozostaje dziś w znacznie mniejszym stopniu, dzielnica żydowska z Marakeszu. Daleki od bycia gettem w ścisłym tego słowa znaczeniu, mellah skupiał pewne zawody, które na przestrzeni dziejów Marrakeszu stały się specjalnością tej społeczności ( przykładem tego zjawiska był zawód tkaczy ). Jest to największy z mellahów w Maroku i został założony w 1558 roku za panowania Mulaja Abdellaha w pobliżu pałacu, co pozwoliło, jak to miało miejsce np. w Fezie , na oddzielenie Żydów od reszty mieszkańców aby lepiej chronić ich przed fanatyzmem ludności muzułmańskiej, zachęcanej wówczas przez Almohadów , zwłaszcza po masakrze społeczności żydowskiej miasta w 1232 roku. „Od XVI do XX wieku historia mellah Marrakeszu odzwierciedla mniej więcej historia innych mellahów Maroka. Na łasce ekonomicznych kaprysów, chorób i plag ( m.in. dżumy ), niepokojów religijnych (z udziałem nadużyć, egzekucji, pogromów itp.) rozwinął się mellah”.
Mellah stopniowo wyludniał się ze świeckich żydowskich mieszkańców, po utworzeniu państwa Izrael w 1948 r. i uniezależnieniu się Maroka od Francji w 1956 r., w czasie prowadzonej przez Hassana II polityki arabizacji .
Zmieniony na Essalam („pokój” w języku arabskim) w latach 90. XX wieku , na początku 2017 roku powrócił do swojej pierwotnej nazwy El Mellah , na polecenie Mohammeda VI, aby „zachować pamięć historyczną tego miejsca” i promować jego turystykę. Dziś wciąż rzadkie ślady świadczą o historycznej obecności Żydów w mieście, ponieważ pod wpływem obecnego króla w całym kraju podjęto poważne prace konserwatorskie i remontowe mające na celu zachowanie lub przypomnienie dziedzictwa.Historia i kultura żydowska, stanowiąca integralną część historii królestwa, ale to sprawiło, że straciło część swojej autentyczności. Można tam podziwiać w szczególności synagogę Slat al Azama , "synagogę wypędzonych" (Hiszpania ) założoną w 1492 roku przez hiszpańskiego rabina Icchaka Delouyę, nadal działającą, której część Talmud Tora ( keteb ) stała się małym muzeum prześledzić historię Żydów Marrakeszu i regionu.
W czasie swojego prosperity Marrakesz miał ponad 50 000 Żydów według spisu z 1947 r. i nie mniej niż 35 synagog , z których dwie istnieją do dziś: Slat al Azama i synagoga Josepha Bittona, droga Dar Daou, w pobliżu pałacu Badi, odwiedzana przez stu wiernych wciąż mieszkających w mieście.
Ogrody AgdalTe ogrody Agdal przylegające pałac królewski na południu powstało w 1156 według oficjalnego historyka dynastii Almohadów przez El Haj Ya'is, ten sam, który był z pochodzenia prestiżowej Koutoubia meczetu . Termin Aguedal oznacza również „ogród” w ogóle wśród Berberów niniejsze oznaczenie ogrody Aguedal nie pojawiły się jako wyłącznego oznaczenia jako późnego XVIII -tego wieku. Jego istnienie, nadszarpnięte przez czas, jest ściśle związane z umiejętnym zarządzaniem zasobami hydraulicznymi, które się tam odbywa. Zatem wydobycie wody gruntowej był od końca XI th century zapewnione przez gęstą siecią „ khettaras ”, wspieranego później przez system wiaduktów bardziej skomplikowany od Aghmat , miasto dalej na południe w kierunku doliny Ourika . Ostatecznie magazyn wody deszczowej zapewniały dwa ogromne zbiorniki, z których największy, zwany Es Sala, służył do szkolenia wojsk w pływaniu na przeprawę przez Cieśninę Gibraltarską .
Dzielnica Guéliz bierze swoją nazwę od Jebel Gueliz , masywu z piaskowca położonego na północnym-zachodzie od starej medyny o nazwie berberyjskiej. Była to pierwsza dzielnica położona poza murami obronnymi , dawniej zarezerwowana dla zmarłych. Położona wokół obecnej alei Mohammed V , która łączy plac Foucault (Arset El Bilk) z Djebel Gueliz , dzielnica Guéliz skupia większość banków i sklepów Marrakeszu. Poczta, miejsce du place16 listopada, to także budynek pochodzący z czasów protektoratu, jak stary rynek Guéliz , który został niedawno przeniesiony, aby zrobić miejsce dla kompleksu Carré Eden (komercyjnego, mieszkalnego i hotelowego). Cała dzielnica Guéliz została sklasyfikowana przez budynek strefy wilay R + 5.
Położony na zachód od Bab Jdid na południu Guéliz , z którego jest oddzielony przez HARTI dzielnicy buforowej The Hivernage dzielnica jest elegancka dzielnica z wielu luksusowych willi. Jest domem dla ważnych kompleksów hotelowych, w tym hotelu Sofitel i hotelu Es-Saadi. Przecina ją Avenue Mohammed VI, wzdłuż której znajduje się Palais des Congrès de Marrakech i Menara Mall .
Na zachodnich przedmieściach stopniowo wyszedł z 1980 roku po czterech z nich przenikających: Droga Targa, El Mouqaouama Avenue, Essaouira dróg i alei Guemassa, znany również jako Agafay drogi. Lub jazdy od lotniska . Te trzy sektory podlegają administracji okręgu Ménara , który w czasie spisu z 2014 r. liczył 411 100 mieszkańców. Wszystkie te przedmieścia są głównie mieszkalne, z wyjątkiem niektórych ulic handlowych w Massira .
Te trzy sektory są bardzo różne urbanistycznie. Targa składa się z szeregu dzielnic i wysokich osiedli mieszkaniowych. Dominują wille i pawilony. Massira to rozległy, bardziej niejednorodny sektor. Powstała w zaplanowany sposób w latach 80. i obejmowała kilka dzielnic o zróżnicowanych profilach społeczno-urbanistycznych. Na południe od drogi do Essaouiry na orbicie Massiry krążą trzy sektory: Douar Iziki, Azli i Socoma . Wreszcie poza lotniskiem Marrakesz-Menara znajduje się M'hamid , duża dzielnica klasy robotniczej licząca ponad 100 000 mieszkańców, która wyłoniła się z lat 90. Na początku lat 20. niektóre dzielnice M'hamid były nadal w pełnym rozwoju.
Północne dzielnice Marrakeszu rozciągają się poza Avenue Moulay Abdallah, znaną również Marrakchis jako Route de Safi . Daoudiate , który powstał w latach 60. i 70., jest najbardziej charakterystyczną dzielnicą robotniczą na tym obszarze. Amerchich , położone na północny zachód od Daoudiate , to uniwersytecka dzielnica miasta. Mieści się w nim Wydziały Literatury i Nauk Humanistycznych Uniwersytetu Cadi Ayyad oraz Nauk Prawnych. Istnieje również kilka szpitali Szpitala Uniwersyteckiego im. Mohammeda VI , w szczególności szpital Ibn Nafis i szpital Arrazi . Pomiędzy alejami Allal El Fassi i Moulay Abdallah, kilka dzielnic jest zdominowanych przez szeregowe domy klasy średniej miasta: Sidi Abbad , Assif , Issil i Aouatif . Na południowym krańcu tego obwodu znajduje się słynny i bujny Jardin Majorelle , główna atrakcja turystyczna miasta. Wreszcie poza drogą do Casablanki rozprzestrzeniają się nowe dzielnice, które pojawiły się od 2005 roku, gdzie mieszają się budynki mieszkalne i pawilony. Północne centrum handlowe miasta znajduje się wzdłuż alei Allal El Fassi i alei Palestine.
Sidi Youssef Ben Ali jest jedną z dwóch gmin miejskich w prefekturze Sidi Youssef Ben Ali . Położony na południowy wschód od aglomeracji Marrakeszu, na przedłużeniu Bab Aghmat i jego cmentarza, jest otoczony od zachodu Ogrodami Agdal i od wschodu korytem rzeki Oued Issil .
W 1994 roku przy gęstości 63 354 mieszkańców na kilometr kwadratowy (196396 mieszkańców na obszarze 3,1 km 2 ) była to najgęstsza dzielnica Marrakeszu. Potocznie nazywany „Sidi Youssef”, Sidi Youssef Ben Ali to jedna z najbiedniejszych dzielnic miasta. Znajduje się tam stadion Sidi Youssef Ben Ali , na którym trenowane są Igrzyska Olimpijskie w Marrakeszu .
Początkowo zaprojektowana z myślą o projektach przemysłowych na obszarze ponad 130 hektarów, Sidi Ghanem stała się dzielnicą hybrydową, w której mieści się ponad pięćset firm. Inkubator EBF (Emerging Business Factory) ujawnił szeroką gamę rodzajów przedsiębiorstw, w które obecnie jest bogata dzielnica, oprócz prowizorycznych mieszkań i barów z przekąskami, restauracji i innych miejsc z dala od czysto przemysłowego charakteru.
W sektorze przemysłowym możemy zaliczyć m.in. wielkie nazwiska i regionalne czempiony takie jak SITI, międzynarodowy lider w wycenie herbat premium (ponad 80% rynku międzynarodowego), IKS, ze szczególnym uwzględnieniem jego dużej i znanej marki Petit Bateau czy Cartier Saada, pierwsza spółka giełdowa w regionie.
W handlu dzielnica oferuje szeroką gamę sklepów, rzemieślników i salonów wystawowych, których ewolucja sprawiła, że Sidi Ghanem stało się ważnym miejscem zakupów, popularnym wśród turystów. W okolicy znajduje się nawet kilka renomowanych restauracji.
Palmeraie Marrakech wystaje poza Oued Issil . Sadzony od czasów Almoravidów , jest nawadniany siecią khettaras , sztucznych podziemnych kanałów odprowadzających wodę z topniejącego śniegu Atlasu Wysokiego . Od końca XX wieku gaj palmowy został przejęty przez wielu emigrantów i fortuny z Casablanki , którzy zbudowali tam luksusowe wille. Obwód gaju palmowego to klasyczna trasa dla turystów wybierających się do Marrakeszu.
Marrakesz jest stolicą regionu Marrakech-Safi , co wynika z2014do regionu Marrakech-Tensift-Al Haouz, którego stolicą był również Marrakesz. Na szczeblu wojewódzkim The gmina Marrakech znajduje się w prefekturze Marrakeszu , który w2014liczyło 1.323.005 mieszkańców.
Gmina Marrakech ma pięć dzielnic:
Ma również specjalny okręg wyborczy, pachalik Mechouar Kasba, który obejmuje sektor Kasbah , pałac królewski, a także nową dzielnicę Agdal (położoną w przedłużeniu alei Mohammeda VI ).
Należy zauważyć, że aglomeracja Marrakeszu przekracza granice administracyjne gminy, peryferyjne dzielnice i podmiejskie dzielnice Marrakeszu położone w sąsiednich gminach Saâda (na zachodzie), Tassoultante (na południu), Harbil ( na południowym zachodzie, gdzie znajduje się nowe miasto Tamansurt ) i Ouahat Sidi Brahim (na północy).
Historycznie Marrakesz jest stolicą południowego Maroka. Nawet jeśli dynastia alawitów wolała do czasu ustanowienia protektoratu w1912założyć stolicę w Fezie i Meknes , khalifa (delegat) sułtana jest często mianowany gubernatorem Marrakeszu, co jest dowodem na strategiczny charakter miasta jako sztafety władzy królewskiej na południu kraju. Powstanie wielkich zbirów regionu Marrakech pod koniec XIX -go wieku ( Glaoui , Goundafi , Mtougui) jest zarówno objawem i katalizatorem bolączki dynastii w tym czasie. W okresie protektoratu lojalność paszy miasta, Thami El Glaoui , wobec generalnej rezydencji Francji w Rabacie jest kluczowym elementem kontroli zaplecza Marrakeszu.
Od czasu uzyskania niepodległości Marrakesz stał się miastem mało upolitycznionym. Przez długi czas miasto było uważane za twierdzę Istiqlal . Mohamed Louafa i M'hamed El Khalifa rozpoczęli karierę polityczną w Marrakeszu. Jednak miasto nie wyprodukowało tylu kadr Istiqlal, co Fez , historyczna twierdza Partii Niepodległości. Co więcej, powstanie Istiqlal nie oparło się powszechnemu upadkowi partii w latach 2000 i 2010. Do tego czasu2003Marrakesz był zarządzany w ramach zdecentralizowanej administracji przez wali , pasha (asystenta wali) i gubernatora prefektury Marrakeszu . Z1994 w 2003, stanowisko gubernatora prefektury Marrakeszu objął Moulay Mamoun Boufares, pierwszy kuzyn króla Hassana II i ojciec Oum Kalthoum Boufares, żony Mulaja Rachida .
W ramach reform demokratycznych na początku panowania Mohammeda VI Marrakesz i inne miasta Maroka mają burmistrza wybieranego przez radę miejską. Pod koniec marokańskich wyborów samorządowych w 2003 roku Omar El Jazouli został mianowany burmistrzem miasta. Wywodząc się z szeregów unii konstytucyjnej , tzw. partii „administracyjnej” , pomaga ustalić status stolicy turystycznej kraju, promując nabywanie przez cudzoziemców riadów turystycznych w medynie . Jego mandat został jednak naruszony przez ważne sprawy korupcyjne, za które został skazany za:2012spłacić 11,6 miliona dirhamów . W2009, Fatima-Zahra Mansouri zostaje wybrana na burmistrza. Córka byłego paszy miasta, z zawodu prawnika, została powołana po spornych wyborach, partyjna autentyczność i nowoczesność, z której pochodziła oskarżona o oszustwo wyborcze. Ona zachowała swoje stanowisko aż do roku 2015. W następstwie wyborów 2015 marokańskich regionalnych i miejskich , burmistrza z szeregów PJD , Mohamed Larbi Belcaid , został mianowany burmistrzem. Pod jego mandatem Marrakesz jest gospodarzem COP 22 na rzecz klimatu.
Marrakesz jest jednym z miast uniwersyteckich Maroka. Cadi Ayyad Uniwersytet jest największym w regionie. Niedawno we współpracy między Fundacją Dar Bellarj a Uniwersytetem w Marrakeszu narodziła się wyższa szkoła sztuk wizualnych (ESAV), oferująca miastu wsparcie szkoleniowe w zawodach filmowych i telewizyjnych.
Marrakesz to pierwszy prywatny kampus w królestwie, który skupia kilka szkół, takich jak Grupa HECI (Hautes Études Commerc et informatique), École supérieure de gestion ( ESG ), Euromed i Vatel .
W Marrakeszu znajdują się dwie szkoły wojskowe, Royal Air School i Royal Gendarmerie School .
Szpital Mohammed VI University of Marrakech został stworzony na podstawie datowania prawa od 2001 roku jest to związane z Wydziału Medycyny i Farmacji w Marrakeszu w Ayyad Uniwersytetu Cadi , zainaugurowała dwa lata wcześniej, w 1999 roku Szpitala Uniwersyteckiego zrzesza kilka struktur szpitalu publicznym :
Wśród innych publicznych struktur szpitalnych należy wymienić dwa szpitale w medynie :
Podobnie jak w wielu miastach kraju, Marrakesz jest świadkiem coraz szybszego rozwoju prywatnych klinik. Rekompensują one słabości przeciążonego, niewymiarowego sektora publicznego o słabych wynikach. Wśród klinik w mieście możemy wymienić następujące placówki: Airport, Avicenne, Bab Doukkala, Chifa, Dalil, l'Oasis, Ibn Rochd, Ibn Tofail, Avicenne, Jnane Harti, Le Marrakech, Yasmine, kliniki Charaf, Riad Essalam, Al Massira, Errahma, Al Oumouma, Menara oraz polikliniki CNSS, Południa, Koutoubia i Narcyzów. Istnieje również wiele prywatnych ośrodków obrazowania, klinik zajmujących się opieką kosmetyczną i chirurgią oraz ośrodków hemodializy .
Nowe struktury, takie jak międzynarodowa klinika (100 łóżek), w rozwijającym się sektorze Agdal, są częściowo poświęcone turystyce medycznej , która kwitnie w Marrakeszu, skierowana do klientów z krajów subsaharyjskich i europejskich. Wreszcie, prywatny szpital w Marrakeszu (w tym samym sektorze Agdal) działa jako szpital dydaktyczny dla studentów prywatnego Uniwersytetu w Marrakeszu .
Marrakesz jest połączony autostradą A7 z ekonomiczną stolicą kraju, Casablanką, z kwiecień 2007. Strona południowa, jest połączona z Agadirem autostradą A7 zczerwiec 2010. Odmarzec 2011miasto jest połączone autostradą z Chichaoua , w kierunku Essaouira .
Lotnisko Marakesz jest głównym marokańskie lotniska. Każdego roku rejestruje ponad 4 miliony pasażerów.
Pomimo prac nad Terminalem 3 podnoszącym jego przepustowość do 9 mln pasażerów i planowanego na 2030 r. ruchu ponad 14 mln pasażerów oraz zabudowy miejskiej wokół obecnego lotniska, która ogranicza jego rozwój, Projekt nowego „zintegrowanego portu lotniczego” city” jest w przygotowaniu, kosztem szacowanym na 4,3 miliarda dirhamów i w sprawie którego zwrócono się do miejsc Sidi Zouine i Sidi Bou Othmane .
Stacja kolejowa Marrakech jest głównym dworce w Maroku. Każdego roku ma ponad 3 miliony podróżnych.
Gospodarka Marrakeszu opiera się głównie na turystyce , handlu i rzemiosła . Infrastruktura hotelowa przeżywa w ostatnich latach szybki rozwój. Obroty zgłaszane przez turystykę rosną tam wykładniczo, podwajając się co 4 lata.
W Marakeszu znajduje się osiemnaście suków, w których pracuje ponad czterdzieści tysięcy garncarzy, mosiężnych, rymarzy i innych rzemieślników. Ich tradycyjne produkcje konkurują teraz z plastikowymi sandałami, syntetycznymi dżellabami czy fałszywymi palestyńskimi szalami produkowanymi w Indiach czy Chinach.
Marrakesz posiada kilka dużych i średnich sklepów, w tym Marjane, Acima, Asswak Salam, Carrefour i Carrefour Market, trzy centra handlowe: Al Mazar , Marrakech Plaza , Marjane Square, Carré Eden , Menara Mall .
Dzielnice przemysłowe Sidi Ghanem i Al Massar łączą ważną platformę logistyczną obejmującą fabryki, warsztaty, składy i salony wystawowe.
Miasto obsługiwane jest przez lotnisko Marrakech-Menara , które jest drugim najważniejszym portem lotniczym w Maroku. Ten ostatni posiada certyfikat ISO 9001 przyznany przez międzynarodowe organizacje certyfikujące.
Stacja kolejowa Marrakech jest głównym stacje marokańskie. Linia TGV łącząca miasto z Casablanką jest w trakcie opracowywania na rok 2017 , a następnie zostanie przedłużona do Agadiru .
W mieście znajduje się cementownia należąca do Ciments du Maroc , spółki zależnej włoskiej grupy Italcementi .
Miasto jest siedzibą BIOXPARC, międzynarodowego HUB Biotech and Life Science, największego ośrodka badawczego na kontynencie afrykańskim.
Miasto jest popularnym miejscem turystycznym, które każdego roku odwiedza ponad dwa miliony turystów. Jest to również punkt wyjścia dla wielu wycieczek dla turystów pragnących poznać Atlas lub pustynię dalej na południe.
Miasto zmierza teraz w kierunku luksusowej turystyki. Marrakesz rzeczywiście stał się jednym z ulubionych miejsc francuskich celebrytów, którzy kochają jego dziewiczy urok, który wie, jak połączyć luksus , wyrafinowanie i autentyczność. W ten sposób Arielle Dombasle, zaangażowana we Francji, aby uczynić to miasto bardziej znanym, została opisana jako „sen tysiąca i jednej nocy” . Wiele francuskich gwiazd już kupiło swój prywatny riad w sercu Medyny. Pojawienie się tej luksusowej turystyki datuje się na rok 1967 wraz z przybyciem Yves Saint Laurent do Marrakeszu, a następnie jego zakupem w 1980 roku ogrodu Majorelle . Marrakesz staje się wtedy miejscem znanym ze swojej kultury, sztuki, tradycji i dziedzictwa architektonicznego, które stopniowo przyciąga wielu uznanych artystów. Te ataki z 11 września 2001 oznaczał początek globalnego kryzysu turystyki i dlatego pierwszy cios wpływu pobytu w Marakeszu. Dziesięć lat później atak w Arganie zadał również cios turystyce w mieście. W międzyczasie Club Med otworzył wioskę wakacyjną w Palmeraie w 2004 roku i zamknął tę o nazwie „La Médina”, znajdującą się na placu Dżemaa el-Fna .
|
|
|
Wielki stadion Marrakeszu została zainaugurowana wmaj 2010. Znajduje się przy drodze do Casablanki ( RN9) , około dziesięciu kilometrów od centrum miasta. Z globalną inwestycją 935 milionów DH nowy kompleks sportowy w Marrakeszu zbudowany jest na łącznej powierzchni 58 ha , z łączną pojemnością 45 000 miejsc siedzących, w tym 37 000 zadaszonych.
W skład kompleksu wchodzi parking na 7500 miejsc, główny stadion piłkarski z 8-torową bieżnią lekkoatletyczną, przybudówka stadionu piłkarskiego, cztery specjalistyczne podjazdy dla osób niepełnosprawnych, 20 wyjść ewakuacyjnych i 31 punktów gastronomicznych.
Posiada również 128 bloków sanitarnych, cztery bloki pierwszej pomocy na trybunach, główne centrum medyczne, sale konferencyjne, oprócz najnowocześniejszego sprzętu, w tym 98 kamer monitorujących, dwa gigantyczne ekrany 84 m 2 , 96 bram dostępu, 36 kas biletowych, lądowisko dla helikopterów i 1400 palm.
Stadion El HartiEl Harti stadion jest historyczny stadion Marrakeszu. Znajduje się w dzielnicy Harti, na granicy Guéliz i L'Hivernage . Przeznaczony głównie do gry w piłkę nożną , ma pojemność około 20 000 miejsc.
Alpine turystyka ma tendencję do wzrostu, Oukaïmden , 73 km na południe od Marrakeszu, to znany ośrodek narciarski w Afryce The pokrywy śnieżnej trwa około pięć miesięcy temu (od listopada do kwietnia).
Na Biennale Sztuki w Marrakeszu , urodzony w2004to najważniejsze spotkanie sztuki współczesnej w Maroku. Ostatnia edycja odbyła się w2016, w wyniku czego wydarzenie musiało być kilkakrotnie przekładane ze względów budżetowych.
W ślad za biennale Marrakesz stał się nową stolicą sztuki współczesnej w Maroku. Byliśmy także świadkami narodzin kilku muzeów prywatnych, w tym Muzeum Gaju Palmowego , Muzeum Sztuki i Kultury Marrakeszu (MACMA), Muzeum Współczesnej Sztuki Afrykańskiej Al Maaden (MACAAL), a także kilku galerii sztuki poświęconych do wschodzącej sceny współczesnej sztuki marokańskiej, takiej jak galeria Noir sur Blanc. W medynie kilka fundacji i miejsc spotkań organizuje wydarzenia kulturalne, m.in. Dar Bellarj i Dar Cherifa.
Międzynarodowy Festiwal FilmowyZainicjowany w 2001Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Marrakeszu jest głównym festiwalem filmowym w Maroku . Odbywa się co roku w ciągu kilku dni jesiennych i gromadzi wiele znanych osobistości światowego kina. Wśród przewodniczących jury znaleźli się wybitni reżyserzy, m.in. Francis Ford Coppola , Martin Scorsese , Roman Polański i Emir Kusturica .
Festiwalu jury skupia filmowców , aktorów , ale także pisarzy i osobistości ze sztuki i literatury, i stara się nagradzać najlepsze filmy fabularne, przyznając łącznie sześć nagród głównych. Na marginesie oficjalnego konkursu festiwal organizuje pokazy filmów pozakonkursowych, oddaje hołd osobistościom filmowym, co roku honoruje kino z innego kraju, wystawia filmy w konkursie „Cinecoles” , organizuje Masterclass, realizuje popularne pokazy na placu Dżemaa el-Fna oraz projekcje filmów w audiodeskrypcji przeznaczonych dla osób słabowidzących.
Festiwal sztuki popularnejUtworzony w 1960Festiwal sztuki popularnej pod przewodnictwem króla Mohammeda V honoruje marokański folklor w całej jego różnorodności. Podczas tego bezpłatnego festiwalu, otwartego dla wszystkich, publiczność uczestniczy w występach muzyków i tancerzy z całego Maroka . Jeśli większość przedstawień odbywa się w Pałacu El Badi iw ogrodach Menara , wydarzenia odbywają się również w innych miejscach w medynie iw Guéliz .
Marrakesz śmiechuUtworzony w 2011autorstwa komika Jamela Debbouze , festiwal ten co roku gości wielu francuskojęzycznych komików na scenie Pałacu El Badi . Jest nadawany we francuskiej telewizji M6 .
Pisarze
Sportowcy
Zasady
Aktorzy
Śpiewacy i muzycy
Inny
Powieść osadzona w Marrakeszu
Uliczny sprzedawca warzyw przy fontannie Mouassine
Księgarnia z książkami religijnymi i szkolnymi za meczetem El Mouassine
Wnętrze muzeum Dar Si Said
Spacerując po ulicach Marrakeszu
Brama Bab Agnaou