Wagadugu

Wagadugu
Wagadugu
Ogólny widok Wagadugu i Pomnika Bohaterów Narodowych
Administracja
Kraj Burkina Faso
Region Środek
Województwo Kadiogo
Departament Wagadugu
Mandat burmistrza
 Armand Béouindé
2016 -
Demografia
Miły Ouagalais, Ouagavillois
Populacja 2 532 311 mieszk  . (2015)
Gęstość 903  mieszk./km 2
Geografia
Informacje kontaktowe 12°21′58″ północ, 1°31′05″ zachód
Powierzchnia 280 500  ha  =  2805 km 2
Różnorodny
Kod telefoniczny (+226)
Języki Burkina Faso francuski , more , dioula , fulfuldé
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Burkina Faso
Zobacz na mapie administracyjnej Burkina Faso Lokalizator miasta 11.svg Wagadugu
Geolokalizacja na mapie: Burkina Faso
Zobacz na mapie topograficznej Burkina Faso Lokalizator miasta 11.svg Wagadugu
Znajomości
Stronie internetowej http://www.mairie-ouaga.bf

Wagadugu , powszechnie znane jako Ouaga , jest stolicą i największym miastem Burkina Faso , liczącym w 2015 roku 2,5 miliona mieszkańców. Jest kulturalnym, gospodarczym i administracyjnym centrum kraju. W mieszkańcy Wagadugu nazywane są Ouagalais.

Geografia

Toponimia

Słowo to pierwotnie brzmi „Woogrtenga” i „Wogodogo” i oznacza „gdzie otrzymuje się zaszczyty, szacunek”.

Sytuacja

Miasto położone jest mniej więcej w centrum kraju, w prowincji Kadiogo .

Około 300  km na północ znajduje się Gorom-Gorom i bramy pustyni , położone bardzo blisko Nigru i Mali . Na około 200  km na południe jest krajem gourounsi tym miejscowości Tiebele i kolorowe domy, ale także rezerwat przyrody z Nazinga . Ghana i Togo są wtedy bardzo blisko.

Droga prowadzi na południowy zachód w kierunku Bobo-Dioulasso . Wreszcie dobra droga o długości 350  km łączy Wagadugu na wschód z Fada N'Gourma i krajem Gourmantché i poza granicę z Nigrem

Pogoda

Wagadugu znajduje się mniej więcej w centrum Burkina Faso , w środku strefy intertropikalnej.

W mieście panuje tropikalny klimat sawanny, na który składają się dwie pory roku: pora sucha i pora deszczowa.

Pora sucha trwa mniej więcej od połowy października do połowy maja. Ten sezon charakteryzuje się mniej lub bardziej gorącą i bardzo suchą pogodą, silnym nasłonecznieniem i czasami zakurzonymi wiatrami. W tym sezonie możemy wyróżnić trzy odrębne okresy:

Pora deszczowa, która trwa od końca maja do końca września, charakteryzuje się przepływem południowo-zachodnim: monsunem. Przynosi ciepłe i wilgotne powietrze, w którym rozwija się wiele opadów i burz, ze szczytem w sierpniu. Okres ten odpowiada przejściu frontu intertropikalnego (ITF) nad krajami sahelu i subsaheli. Pomimo znacznie bardziej umiarkowanych temperatur (minimum 21  °C , głównie w deszczu, maksimum 32 do 34  °C ), uczucie jest nadal ciężkie ze względu na wysoką wilgotność otoczenia.

Historia

Pierwotnie miasto nosiło nazwę Kombemtinga , „kraina książąt”. Wersje wyjaśniające tę zmianę nazwy są liczne, a czasem przeciwstawne.

Ponadto sposób, można powiedzieć, że miasto zostało założone w XI -tego  wieku przez Nyonyonsés . Co do reszty, według wersji Larlé Naby, posiadacza tajemnic Królestwa Mossi , założyciele, poddawani wielokrotnym atakom ze strony sąsiedniego ludu, musieli prosić o ochronę cesarza Mossi Zoungrany , ustanowionego wówczas w Tenkodogo . Zoungrana powierzył obronę miasta swojemu synowi Oubriemu. Nyonyonsés poddali się, a miejscowość została następnie ochrzczona „Wogdgo”: „Chodźcie mnie uczcić”. Jest to nazwa, która wyewoluowała, aby dać Woghodogo , a następnie Wagadugu w jego zachodniej wersji.

Miasto zostało stolicą Imperium Mossi w 1441 roku pod panowaniem Naba Niandéfo . Ale dopiero w 1881 roku stał się stałą rezydencją cesarzy (morho-naba) z Naba Sanem .

Wokół pałacu cesarskiego szybko powstają dzielnice. Zachowali swoją nazwę do dnia dzisiejszego: Ouidi , ćwierć wodza kawalerii. Dapoya  (de) , ćwierć uwolnionych jeńców. Paspanga , gdzie nowo intronizowani cesarze będą gromadzić uległość dostojników Cesarstwa itp.

Louis-Gustave Binger wszedł do niego wieczorem w piątek 15 czerwca 1888 roku i zostawił długi opis. Sanem przyjmuje go z obowiązkiem, ale szybko okazuje chęć odejścia. Uniemożliwia również kontynuowanie zaplanowanej trasy. Następnie Binger postanawia wrócić do Boukary Koutou i 10 lipca opuszcza miasto.

Stać się stolicą terytorium Górnej Wolty w 1919 roku , w latach podziału terytorium ( 1932 - 1947 ) traci dominację . Po odtworzeniu Górnej Wolty administracja została ponownie przeniesiona do Wagadugu.

Od momentu pojawienia się kolei w 1954 roku do uzyskania niepodległości ( 1960 ) ludność miasta podwoiła się, z 30 000 do ponad 60 000 mieszkańców. Konieczność przekształcenia urbanistyki Ouagalais staje się koniecznością. Na początku lat 70. Polycarpe Naré , wyższy urzędnik państwowy odpowiedzialny za majątki, pod przewodnictwem generała Garango, stworzył „Petit Paris”, czyli dzielnicę mieszkalną Gounghin i dzielnicę mieszkaniową Bois, co powiększyło stolicę do nowoczesnych standardów. Następnie liczba mieszkańców Ouagalans będzie się regularnie podwajać co dziesięć lat: 500 000 na początku lat 90. i ponad 2,5 miliona w 2015 r. Będzie to wymagało nowych projektów przekształceń urbanistycznych w mieście liczącym 1200 jednostek mieszkalnych w mieście. 2000.

W Wagadugu ataki z15 stycznia 2016pozostawili co najmniej 30 zabitych i około 30 rannych. Na 19  h  45 , napastnicy zaatakowali bar Taxi Brousse , restauracja Cappuccino i Hotel Splendid w centrum Wagadugu. Miejsca te odwiedzane są głównie przez obcokrajowców. Do ataku terrorystycznego twierdzi Al-Kaida w Islamskim Maghrebie (AQIM). W wyniku tych wydarzeń ogłoszono trzydniową żałobę narodową . Miasto ponownie zostało dotknięte terroryzmem w nocy z 13 na14 sierpnia 2017 r.. Atak uderzył kawiarnia-restauracja znajduje się 200  m od Cappucino i pozostawił 20 martwy, osiemnaście cywilów i dwóch napastników.

Nowy atak odbył się w piątek, 2 marca 2018 r.

Demografia

Ewolucja populacji
1960 1975 1985 1996 2006 2012 2015
59,126 172 661 441 514 709 736 1 475 223 1933,650 2 532 311
(Źródła: INSD )

Planowanie miasta

Miasto na przestrzeni wieków zgęstniało i podobnie jak wszystkie stolice dotknięte jest zjawiskiem periurbanizacji i sztuczizacji oraz fragmentacji ekologicznej środowisk. Stolica jednak kryje prawie w jej centrum (na północnym wschodzie) „  park miejski Bangr Weoogo  ” ( 265  ha), który jest pierwszym przykładem przekazania gruntów leśnych przez państwo władzom lokalnym w ramach polityki decentralizacja ministerstwa odpowiedzialnego za lasy. Ten dawny obszar leśny stał się zielonym płucem miasta i głównym elementem miejskiej zielonej sieci Wagadugu; miejscem wypoczynku i relaksu, ale także edukacji ekologicznej otwarty dla szkół, uniwersytetów, naukowców i gości, gdzie doświadczyć zarządzania , odbudowę i ochronę o różnorodności biologicznej , roli drzew w mieście , aw szczególności zwalczanie pustynnienia albo badanie i rozwiązywanie niektórych zanieczyszczeń. Park znajduje się również muzeum i wystawowej ośrodek dla środowiska, jak również zoologiczny Park (72 ha gdzie 136 gatunków ptaków zostały wymienione w 1999 roku, jak również kilku gryzoni) i botanicznej Park (8 ha którym 95 gatunków woody'ego Natywny sawanna świetlnych lub gęsty zwłaszcza w 8 sektorach oraz lokalne i egzotyczne gatunki krzew ozdobny w 9 -tego  sektora). Możesz odkryć florę i faunę (ptaki, ssaki i faunę wodną) parku samodzielnie lub podczas wycieczki z przewodnikiem, z biblioteką i salą audiowizualną.

Problemem w Wagadugu jest zanieczyszczenie powietrza przez „naturalne” aerozole (loty pyłu związane z suchością gleby) i wynikające ze spalania (drewno, węgiel drzewny , pożary krzewów itp.) oraz zanieczyszczenie dróg . Projekt systemu ostrzegania przed zanieczyszczeniem w Wagadugu i Burkina Faso (znany jako „projekt Mousson” ) jest tworzony we współpracy z CNRS . Kolejnym problemem jest zanieczyszczenie wody i gleby.

Administracja

Do 2012 roku miasto miało trzydzieści sektorów i siedemnaście wiosek w pięciu dystryktach: Baskuy, Bogodogo, Boulmiougou, Nongremaasom i Sig-Noghin. Ale od połączonych wyborów parlamentarnych i samorządowych, które odbyły się 2 grudnia 2012 r., ma 50 sektorów podzielonych na 12 okręgów. Każdy okręg jest kierowany przez burmistrza z wyboru i ma takie same uprawnienia jak inne gminy Burkinabè, z wyjątkiem budżetu.

Listy burmistrzów

Współpraca bliźniacza i zdecentralizowana

Bliźniacze  Loudun  ( Francja ) od 1967 roku.  San Miniato  ( Włochy ) od 1997 roku.  Kuwejt  ( Kuwejt ) od 1998 roku.  Leuze-en-Hainaut  ( Belgia ) od 1968 roku. Umowy o współpracy  Lyon  ( Francja ) od 1994 roku.  Grand Lyon  ( Francja ) od 1994 roku.  Grenoble  ( Francja ) od 1999 roku.  Quebec  ( Kanada ) od 2000 roku.  Kumasi  ( Ghana ) od 2003 roku.  Turyn  ( Włochy ) od 2003 roku.  Genewa  ( Szwajcaria ) od 2003 roku.  Bordeaux  ( Francja ) od 2005 r.  Marrakesz  ( Maroko ) od 2005 roku  Tajpej  ( Tajwan ) od 2008 r.  Braine-le-Comte  ( Belgia )

Gospodarka

Miasto posiada kilka gałęzi przemysłu, rozwiniętych głównie w branży spożywczej i tekstylnej.

Transport

Miasto jest połączone transportem lotniczym z Międzynarodowym Portem Lotniczym Wagadugu .

Stacja Wagadugu jest końcowym punktem linii kolejowej prowadzącej do Abidżanu ( Wybrzeże Kości Słoniowej ), obsługiwanej przez Sitarail .

Pochodzenie Poprzedni przystanek Pociąg Następny przystanek Miejsce docelowe
Abidżan Koudougou [Nie wskazano] Kaja Kaja
 

Ze stolicy odchodzą również drogi do Lomé ( Togo ), Bamako ( Mali ), Niamey ( Niger ), Akry ( Ghana ). Wagadugu ma cztery węzły autostradowe na południu, w kierunku dzielnicy Ouaga 2000 . Dwa inne węzły, z których jeden znajduje się - węzeł zachodni - w kierunku dzielnicy Gounghin na drodze krajowej 1 , trzeci potocznie zwany "węzłem wschodnim" w kierunku stacji wschodniej na drodze krajowej 4 oraz czwarta najbardziej wysunięta na północ część miasta zainaugurowana15 listopada 2018 r..

National Highway 1 prowadzi do Bobo-Dioulasso , drugiego co do wielkości miasta, jest w bardzo złym stanie, w niektórych częściach, które sprawia, że stosunkowo niebezpieczne. Od 2005 roku podjęto prace nad poprawą bezpieczeństwa.

Wiele firm oferuje połączenia autokarowe do innych miast w Burkinie, takich jak Bobo Dioulasso i Ouahigouya .

Transport miejski boryka się z pewnymi problemami; jednak sieć autobusowa SOTRACO oferuje około dwudziestu linii. Wolontariusze zmapowali sieć.

Mieszkańcy Wagadugu dużo jeżdżą na dwóch kołach. Narodowy park motocyklowy szacowany jest na 600.000 motocykli; Każdego roku 50 000 motocykli jest wprowadzanych na rynek przez pierwszą prywatną firmę sprzedającą dwukołowe pojazdy silnikowe, JC Mégamonde .

Usługi publiczne

Zdrowie

Miasto posiada infrastrukturę publiczną, taką jak:

Budowę tego szpitala rozpoczęto w dniu 12 marca 2008 r.i wpłynęło 25 października 2010 r. z całkowitym kosztem 65 miliardów franków CFA , czyli około 130 milionów dolarów amerykańskich. Szpital o subregionalnym powołaniu zajmuje  powierzchnię 16 hektarów i dysponuje 600 łóżkami. Tzw 3 rd  pokolenie, jest on wyposażony w zautomatyzowaną platformę zarządzania jednoczesnym zastosowaniu najnowszych technologii informacyjnych i komunikacyjnych oraz lądowiskiem dla helikopterów. Do dziś pozostaje jednym z najbardziej udanych w subregionie Afryki Zachodniej, dostarczając kilka specjalności.

Zainaugurowany dnia 30 stycznia 2001, to centrum narodowe jest najnowocześniejszym w kraju, ze znaczącą platformą techniczną o pojemności 126 łóżek. Wmurowanie pierwszego kamienia miało miejsce dnia6 grudnia 1996 r.z okazji szczytu Francja-Afryka prezydenci Jacques Chirac i Blaise Compaoré . Przeprowadzany we współpracy ze szpitalami w Rouen, Ministerstwem Zdrowia Burkiny i Urzędem Miasta Wagadugu i obecnie korzysta ze wsparcia Rady Generalnej Seine-Maritime .

Edukacja i szkolnictwo wyższe

Uniwersytet Wagadugu (UO), założona w 1974 roku , była pierwszą uczelnią wyższą w kraju. W ostatnich latach uczelnia odnotowała masowy napływ nowych absolwentów. Szybki wzrost liczby pracowników spowodował przepełnienie kampusu „Zogona”. Aby poradzić sobie z problemem kadrowym, który doprowadził do niewystarczającej i nieodpowiedniej infrastruktury recepcyjnej, w grudniu 2007 r. rząd Burkinabè zdecydował o utworzeniu Uniwersytetu Ouaga II w Gonsé , miejscowości położonej 25  km od Wagadugu. Od roku akademickiego 2007-2008 przyjmuje studentów z jednostek szkoleniowo-badawczych (UFR) w zakresie nauk prawnych i politycznych (SJP) oraz ekonomii i zarządzania (SEG) wcześniej działających przy UO.

Wagadugu gości również szkoły wyższe dla regionu Afryki Zachodniej, takie jak Międzynarodowy Instytut Inżynierii Wody i Środowiska (2iE). Ostatnio pojawiło się wiele instytucji szkolnictwa wyższego: Uniwersytet Aube Nouvelle, Uniwersytet Al Houda, Uniwersytet Saint-Thomas-d'Aquin, Afrykański Instytut Zarządzania itp.

Kultura i dziedzictwo

Języki

Moré jest najbardziej języka mówionego.

W 2014 r. 49,4% mieszkańców Wagadugu w wieku 15 lat i starszych potrafiło czytać i pisać po francusku, a 53,7% potrafi mówić i rozumieć po francusku. Według najnowszego raportu OIF w 2006 roku 104 700 mieszkańców Ouagal zadeklarowało używanie francuskiego jako głównego języka w 2006 roku, czyli 10% mieszkańców, co jest liczbą znacznie wyższą niż w 1985 roku (11 000 osób lub tylko 2,49%) .

Architektura

W mieście znajduje się kilka interesujących architektonicznie budynków, takich jak Pomnik Bohaterów Narodowych i Pałac Kosyam .

Miejsca kulturowe

Główne miejsca kultury to Maison du Peuple, CENASA (krajowe centrum sztuki, rozrywki i audiowizualne) i francuskie centrum Georges-Méliès, a także muzeum muzyki, muzeum narodowe i amfiteatr.

CENASA (Narodowe Centrum Sztuki, Rozrywki i Audiowizualnej) zostało zainaugurowane w 2000 roku i oferuje w szczególności spektakle taneczne, muzyczne i teatralne. Mieści się w nim sala na ponad 600 miejsc. Początkowo była otwarta do nieba, a w 2006 roku została zakryta, aby można było z niej korzystać o każdej porze roku.

Centrum Rozwoju Choreograficznego - La Termitière zostało otwarte w 2006 roku. Stworzone przez choreografów i tancerzy Salię Sanou i Seydou Boro , CDC jest pierwszym afrykańskim centrum choreograficznym. Dysponuje salą widowiskową na 250 osób, teatrem plenerowym na 2500 miejsc i co roku organizuje Festiwal Dialogów Ciała.

Dom Ludowy ma salę na 2500 miejsc, a jego architektura w górnej części wyróżnia się rodzajem kominków przypominających tradycyjne chaty Burkinabe.

W mieście odbywa się Panafrykański Festiwal Filmu i Telewizji w Wagadugu (FESPACO), Festiwal Sztuki Fitmo lub Burkina Faso , Międzynarodowe Targi Rzemiosła w Wagadugu (SIAO) , Międzynarodowe Targi Turystyki i Turystyki Hôtellerie de Ouagadougou (SITHO), Międzynarodowa Wystawa Mines, Energy and Quarries (SEMICA) i jest miejscem jednego z największych rynków w Afryce Zachodniej .

Miejsca kultu

Wśród miejsc kultu znajdują się głównie meczety muzułmańskie . Są też kościoły i świątynie chrześcijańskie  : Archidiecezja Ouagadougou ( Kościół Katolicki ), Stowarzyszenie Kościołów Ewangelicko-Reformowanych Burkina Faso ( Światowa Wspólnota Kościołów Reformowanych ), Zgromadzenia Boże , Kościół Biblijny Deeper Life , Międzynarodowe Centrum Ewangelizacji – misja wewnętrzna Afryki .

Sporty

Miasto posiada również obiekty sportowe:

Stolica ma wiele klubów piłkarskich, w tym najbardziej utytułowane kluby na poziomie krajowym: spadającą gwiazdę Wagadugu i ASFA Yennenga . Pozostałe kluby w mieście grające na najwyższym poziomie to:

Uwagi i referencje

  1. oficjalna strona akademicka Burkina Faso „Kopia archiwalna” (wersja z 11 marca 2007 r. w Internet Archive ) .
  2. Britannica, Wagadugu , britannica.com, USA, dostęp 4 sierpnia 2019 r.
  3. LG Binger, Od Nigru do Zatoki Gwinejskiej , Hachette, 1892, s.  458-460 .
  4. Tamże. , s.  461 .
  5. Tamże , s.  468 .
  6. Dayang-Wendé Silga, „  Polycarpe Naré – architekt dzielnic Petit Paris i Zone du bois  ”, Sidwaya ,23 grudnia 2019( przeczytaj online )
  7. NAMOANO Caroline Jeanne Françoise, Polityka mieszkaniowa w Burkina Faso w okresie rewolucji: przypadek miasta 1200 jednostek mieszkaniowych , Wagadugo,1992, 149  pkt. ( przeczytaj online )
  8. "  Co wiemy o ataku dżihadystów na hotel w Wagadugu  " , we francetv info ,16 stycznia 2016.
  9. „  Burkina Faso: co najmniej dwudziestu zabitych w ataku terrorystycznym AQIM w Wagadugu  ”, lemonde.fr ,16 stycznia 2016( ISSN  1950-6244 , czytaj online ).
  10. "  Atak terrorystyczny w Wagadugu: trzy dni żałoby narodowej  " , na RFI ,17 stycznia 2016(dostęp 17 stycznia 2016 r . ) .
  11. Burkina w szoku po nowym krwawym ataku w samym sercu stolicy , AFP , 14 sierpnia 2017 r.
  12. Narodowy Instytut Statystyki i Demografii .
  13. Park Bangr-Weoogo, Discover Park , dostęp 2012-07-14.
  14. Odkrywanie Parku Miejskiego Bangr-Weoogo , Natura, kwartalny biuletyn edukacji ekologicznej Fundacji Naurama, lipiec-sierpień 2008, Wagadugu.
  15. Strona internetowa projektu pilotażowego Monsoon oraz Dokumenty publiczne , skonsultowano 14.07.2012.
  16. Oficjalna biografia JI Conombo „Zarchiwizowana kopia” (wersja z 12 marca 2007 w Internet Archive ) .
  17. https://umap.openstreetmap.fr/en/map/reseau-de-bus-sotraco-ouagadougou-burkina-faso_58808#12/12.3509/-1.4612 .
  18. „  Tabela 2.1: Podział populacji mieszkańców według głównego używanego języka według miejsca zamieszkania i płci  ” , w Konsulacie Burkina Faso w Nicei .
  19. Język francuski na świecie , 2014, Editions Nathan, s.  30 .
  20. Francuski na świecie 2010 , Nathan, Paryż, 2010, s.  51 .
  21. Brigitte Salino, „  Wesele Ajschylosa, Francji i Afryki w Wagadugu  ”, Le Monde ,16 stycznia 2000( przeczytaj online ).
  22. "  Jacob Daboué, prezes Narodowego Centrum Sztuki, Rozrywki i Audiowizualnej  ", lefaso.net ,27 października 2006( przeczytaj online ).
  23. Taniec robi duży skok w Burkina Faso , na liberation.fr , dostęp 19 czerwca 2021
  24. CDC La Termitière, na stronie cdc-latermitiere.com/ , dostęp 19 czerwca 2021 r.
  25. Burkina Faso: 13. edycja „Dialogów ciała” do testu Covid-19 , na burkina24.com , dostęp 19 czerwca 2021
  26. J. Gordon Melton, Martin Baumann, „Religie świata: kompleksowa encyklopedia przekonań i praktyk”, ABC-CLIO, USA, 2010, s. 455

Załączniki

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne