Narodziny |
1 st August 1.936 Oran Francuska Algieria |
---|---|
Śmierć |
1 st czerwiec 2008 Paryż |
Imię i nazwisko | Yves Henri Donat Mathieu-Saint-Laurent |
Narodowość | Francuski |
Zajęcia | Grand couturier , projektant , couturier, projektant kostiumów , biznesmen , kolekcjoner sztuki , modelarz |
Rodzeństwo | Brigitte Mathieu-Saint-Laurent ( d ) |
Małżonka | Pierre Bergé |
Pole | Stylizacja |
---|---|
Ruch | Haute couture , gotowe do noszenia |
Nagrody |
Nagroda CFDA za całokształt twórczości (1999) Wielki Oficer Legii Honorowej (2007) |
Smoking |
Yves Mathieu-Saint-Laurent, znany jako Yves Saint Laurent , ur1 st August 1.936w Oranie we francuskiej Algierii i zmarł dnia1 st czerwiec 2008w Paryżu w Francji , to projektant mody francuski , jeden z najbardziej znanych w świecie, którego kolekcje mody są częścią historii XX th wieku.
Yves Mathieu-Saint-Laurent urodził się w Oranie, gdzie spędził młodość, zanim przyjechał do Paryża, by pracować w Dior . Utalentowany projektant, jego wpływ rósł w tym domu, dopóki nie zastąpił Christiana Diora, gdy projektant nagle zmarł. Yves Saint Laurent w wieku zaledwie dwudziestu jeden lat przeżył tam triumf z pierwszej kolekcji „Trapèze”. Kilka lat później opuścił prestiżowy dom przy alei Montaigne, aby założyć firmę noszącą jego imię wraz ze swoim towarzyszem Pierre'em Bergé, który nigdy go nie opuści aż do jego śmierci. Pierwsza kolekcja haute couture została zaprezentowana w 1962 roku; następnie suknia Mondrian czy kolekcja „Pop Art” przywołująca jego zamiłowanie do sztuki, następnie smoking i spodnie odziedziczone po męskiej garderobie, Saharyjczyk , który przekształca z funkcjonalnego ubioru w element szyku, wodery, przezroczyste bluzki, które płyną tak dużo tuszu w prasie w pełnej rewolucji seksualnej ... zakochany egzotyczne przez całe życie, jest on najpierw zobowiązać się do swoich paradach z modelami pochodzenia Azji lub Afryki. Modernistyczny i na miarę swoich czasów tworzył równolegle z haute couture, swój luksusowy ready-to-wear pod nazwą lewy brzeg ; ten stanie się przykładem dla wielu innych projektantów mody. W tych latach Yves Saint Laurent odkrył Maroko, gdzie piętnaście lat później kupił ogród Majorelle .
W latach 70. kolekcja „ Wyzwolenie ” wywołała skandal; następnie kilka innych parad oddaje hołd malarzom, takim jak Matisse czy Van Gogh , jego odległym inspiracjom, takim jak Rosja z kolekcją „Opera-Balet-Russes” lub Azja, kolekcja symbolizowana przez perfumy Opium . Zna też nadużycia alkoholu, narkotyków, leków, swoich „fałszywych przyjaciół” . W kolejnej dekadzie po raz kolejny zaprezentował kolekcję „Picasso” jako nawiązanie do sztuki. Przez te lata firma rozwijała się dzięki sukcesowi perfum, kosmetyków i akcesoriów . Couturier został następnie nagrodzony Oscarem za modę. Pod koniec lat 90., zmęczony projektowaniem ready-to-wear, skoncentrował się na haute couture, by ostatecznie z niego zrezygnować w 2002 roku . Udał się ze swoim partnerem Pierre Bergé w 2008 roku, na kilka dni przed śmiercią.
Nieustannie otoczony i inspirowany przez kobiety, od Victoire po Betty Catroux , od Catherine Deneuve po Katouchę , Yves Saint Laurent wiedział w trakcie swojej kariery, jak tworzyć dla nich, i pozostawił po swojej śmierci w 2008 r. ważną spuściznę mody, a także wiele klasyków mody. kobieca garderoba. Muzea, kino i wydawcy nie przestaną oddawać mu hołdu.
Pochodzący z Metz Alexandre Mathieu (1672-1742), zasiadający w suwerennej radzie Colmar (utworzonej po unii Alzacji z Francją w 1648 r.) oraz jego żona Jeanne Françoise (de) Faviers, są autorami dwie gałęzie ważnej rodziny robins o imieniu Mathieu w Alzacji: ta - młodsza i utrwalona w Strasburgu - Mathieu (de) Faviers, z której trzej bracia Jean-Michel Mathieu-Faviers , François-Jacques- Antoine Mathieu de Reichshoffen i Philippe-Gaétan Mathieu de Faviers (utworzony baron w okresie Restauracji ), czy Françoise Hélène Mathieu de Faviers (1757-1840), babka Julesa Masseneta ; i ten - najstarszy - z Mathieu (z Heidolsheim ), z główną ilustracją Joseph Ignace (1754-1833), pierwszy kuzyn poprzednich (i ojczym Méneval ), burmistrz Saint-Forget i władca Mauvières w tym mieście, stworzony Baron Cesarstwa i Mauvières przez Napoleona i er , był notariusz (i strażnikiem jego nieślubny syn Karol de Leon ).
To od starszego brata barona de Mauvières, Michela Léonarda (1747-1811), prawnika w Radzie Suwerennej Alzacji, ówczesnego doradcy Sądu Apelacyjnego Colmar, wywodzi się oddział Mathieu dit Saint-Laurent, sojusznik Weronów . i ustalono, po klęsce 1870 roku w Algierii . Rzeczywiście, jego wnuk, Charles Jules Mathieu dit Saint-Laurent (1831-1877), prawnik i zastępca burmistrza Colmar, wyjechał w 1871 do Oranu, aby nie stać się Niemcem ; Émilie Leblond, jego francusko- meksykańska żona , została wybrana jako modelka przez Bartholdiego dla Oceanii jego Fontaine des Cinq Continents w Colmar, ze względu na jej indiańskie pochodzenie .
Charles Mathieu-Saint-Laurent (1909-1988), ich wnuk, prezes firmy ubezpieczeniowej , jest właścicielem sieci kin obecnych w kilku krajach Afryki Północnej. Jego żona Lucienne Wilbaux (1914-2010), również pochodząca z Oranu, jest córką belgijskiego inżyniera Edmonda Wilbaux i Marianne Émilie Muller; w wyniku gwałtu i ofiary kazirodztwa, która według jego siostrzenicy Marianne Vic będzie prześladować Yvesa Saint Laurenta, rodzi najstarszego syna Yvesa Henri Donata i dwie córki, Michèle (1942-2020) i Brigitte ( 1945-2015), wychowany w Oranie, rue Stora 11, w domu wybudowanym przez ich dziadka, prawnika Henri Mathieu-Saint-Laurenta. Młody Yves uczęszcza do Lycée Lamoricière. To jego matka przekazuje swoje zamiłowanie do mody przyszłemu wielkiemu projektantowi mody.
W 1955, po krótkim pobycie w Ecole de la chambre syndicale de la couture Parisienne w Paryżu , został przedstawiony przez Michela de Brunhoffa , dyrektora Vogue France , Christianowi Diorowi, który natychmiast zatrudnił go jako swojego asystenta.
Kiedy ten ostatni zmarł w 1957 roku, kierownictwo artystyczne Diora objął Saint Laurent . Swoją pierwszą kolekcję, zatytułowaną „Trapez”, prezentuje w inStyczeń 1958, który jest ogromnym sukcesem. Wezwany do odbycia służby wojskowej i hospitalizowany w Val-de-Grâce z powodu „depresji” , został zwolniony przez dom Christiana Diora w 1960 roku i zastąpiony przez Marca Bohana .
Yves Saint Laurent , dzięki finansowemu wsparciu amerykańskiego miliardera J. Macka Robinsona ( fr . ) , wspólnie z Pierre'em Bergé, którego poznał w 1958 roku, postanawia stworzyć własny dom mody . Obaj mężczyźni wezwali również grafika Cassandre w 1961 roku, aby stworzył logo marki.
Prezentowana jest pierwsza kolekcja, 29 stycznia 1962, przy 30 bis rue Spontini w Paryżu; pozostaną tam przez dwanaście lat, podczas których Yves Saint Laurent stworzy garderobę współczesnej kobiety: na nowo wymyśla grochowy płaszcz i trencz w 1962 r., wprowadza dla kobiet pierwszy smoking w 1966 r., Saharę i pierwsze spodnie w 1967 r., pierwsze przezroczystości i pierwszy kombinezon w 1968 roku… Używając męskich kodów, niesie kobietom pewność, śmiałość i siłę, zachowując przy tym ich kobiecość. Żałuje, że nie wynalazł dżinsów .
Saint Laurent chce ubierać wszystkie kobiety, a nie tylko zamożne klientki w haute couture : jego butik Saint Laurent Left Bank , otwarty w 1966 roku w Paryżu, jest pierwszym butikiem z gotowymi ubraniami, który nosi imię wielkiego projektanta mody. Kolekcje, zaprojektowane specjalnie dla ready-to-wear, są produkowane przez zewnętrznego producenta. Sukces był natychmiastowy: sklepy zostały otwarte w całej Francji, w Nowym Jorku w 1968, w Londynie w 1969, w tym samym roku co pierwszy butik męski.
Od końca lat 50. i przez całą swoją karierę Yves Saint Laurent tworzył również kostiumy do teatru , baletu i kina . Współpracował z Rolandem Petitem od 1959 roku projektując kostiumy do baletu Cyrano de Bergerac , następnie z Claude Régy , Jean-Louis Barrault , Luis Buñuel , François Truffaut , Alain Resnais ( Stavisky , 1974 ) ... i ubierał Jean Marais , Zizi Jeanmaire , Arletty , Jeanne Moreau , Claudia Cardinale ( La panthere rose , 1963 ) Isabelle Adjani , Catherine Deneuve , z którą splata wierną przyjaźń i którą nazywa swoim "czarem szczęścia" .
Był jednym z pierwszych projektantów, który pokazał czarne modele: Fidelia stała się pierwszą w 1962 roku, a następnie Katoucha Niane , Amalia Vairelli , Pat Cleveland , Rebecca Ayoko i Iman .
Inne jego muzy to Victoire , która była jedną z jego pierwszych modelek, którą poznał w Diorze, Betty Catroux, z którą czuł się bliźniakiem (jest ojcem chrzestnym swojej córki Claude), Danielle Luquet z Saint Germain , Paloma Picasso, która go zainspirowała za kontrowersyjną kolekcję „ Wyzwolenie ”, którą Pierre Bergé uznaje za jedyną muzę, Loulou de la Falaise , aktorkę Talitha Pol-Getty (w) . Wśród najsłynniejszych ambasadorek marki w jet-set i burżuazji od lat 70. do wczesnych 80. znajdują się kobiety świata Nan Kempner i Diane Boulting-Casserley Vandelly.
W 1974 Saint Laurent i Pierre Bergé założyli dom mody przy 5 Avenue Marceau w Paryżu, gdzie Saint Laurent zapewnił swój styl. W swoich kolekcjach haute couture oddał hołd malarzom, w 1965 sukienkami Mondriana , w 1966 sukienkami „pop art” i ważnym hołdem dla Afryki w 1967. W latach 70. zaprezentował kolekcje – hołd dla Picassa i Diagilewa , a także hołdy dla Matisse'a , Cocteau , Braque'a , Van Gogha , Apollinaire'a w latach 80 - tych .
1 st grudnia i 1 st czerwca każdego roku, Saint Laurent przeniósł się do Marakesz wyciągnąć dwa tygodnie swoją kolekcję haute couture. Maroko, które odkrył w 1966 roku, będzie miało ogromny wpływ na jego twórczość i kolorystykę, podobnie jak wyimaginowane podróże: Japonia, Indie, Rosja, Chiny, Hiszpania są źródłem inspiracji dla jego kolekcji.
W 1980 roku kupił z Pierre'em Bergé Ogród Majorelle , ogród botaniczny w Marrakeszu stworzony przez francuskiego malarza Jacquesa Majorelle'a , który otworzyli dla publiczności.
Z inicjatywy Diana Vreeland The Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku poświęcony retrospektywa do niej w 1983 roku: to był pierwszy raz, że projektant mody dzienny eksponowane w muzeum. Ważniejsze wystawy prezentowane będą kolejno w Pekinie, Moskwie, Sydney, Tokio oraz w Paryżu w Muzeum Sztuki Mody w 1986 roku.
W 1990 roku powstała kolekcja „Tributes” wokół takich osobistości jak Marilyn Monroe , Catherine Deneuve, Zizi Jeanmaire, Marcel Proust i Bernard Buffet .
W 1998 roku Yves Saint Laurent wystawił trzysta modeli na trawniku Stade de France na Mistrzostwa Świata FIFA. Duże wydarzenie, które transmituje kreacje Saint Laurenta we wszystkich domach za pośrednictwem telewizji.
7 stycznia 2002 r., ogłasza na konferencji prasowej, że kończy karierę. 22 styczniaNastępnie w Centre Pompidou retrospektywna parada przedstawia czterdzieści lat tworzenia ponad 300 modeli, w tym jego najnowszej kolekcji wiosna-lato 2002.
Yves Saint Laurent jest obecnie oddany działalności fundacji Pierre Bergé - Yves Saint Laurent , utworzonej w 2002 roku.
1 st czerwiec 2008, Saint Laurent zmarł w swoim paryskim domu przy 55 rue de Babylone , w wieku siedemdziesięciu dwóch lat z powodu raka mózgu .
Podczas pogrzebu w kościele Saint-Roch Pierre Bergé wygłasza przemówienie w obecności matki zmarłego oraz wielu osobistości ze świata mediów i polityki, Catherine Deneuve i Laetitia Casta , prezydenta republiki Nicolasa Sarkozy'ego i jego żony Carli Bruni , Bernadette Chirac , Farah Pahlavi (wdowa po szachu Iranu ), osobowości mody ( Jean-Paul Gaultier i Valentino ) oraz szefowie branży ( Bernard Arnault i François Pinault ).
Jego prochy są składane w jego willi w Marrakeszu, w sercu ogrodu Majorelle .
Część trawniku Avenue Breteuil (7 th -15 th Dzielnice Paryża) nosi nazwę Yves Saint Laurent, który mieszkał w pobliżu.
W 1993 roku grupa Yves Saint Laurent została sprzedana firmie Sanofi . Yves Saint Laurent i Pierre Bergé zachowują jednak kontrolę nad domem mody, z wyłączeniem perfum i kosmetyków.
W 1998 roku Saint Laurent przestał projektować kolekcje gotowe do noszenia na lewym brzegu . Alber Elbaz zastępuje go na stanowisku dyrektora artystycznego ds. odzieży damskiej i Hedi Slimane ds. odzieży męskiej. Obaj podpisali bardzo niewiele kolekcji pod marką Saint Laurent rive gauche . W rzeczywistości w 1999 roku Elf-Sanofi sprzedał grupę Yves Saint Laurent grupie Gucci . François Pinault ( PPR ) wyznacza swój znak, mianując amerykańskiego Toma Forda dyrektorem artystycznym odzieży gotowej. Wysokiej mody oddziela się i staje się własnością François Pinault przez jego holdingu Artemis . Toma Forda zastąpił Stefano Pilati w 2004 roku, a następnie Hedi Slimane w 2012 roku. W 2016 roku dyrektorem artystycznym został Anthony Vaccarello.
Po przejęciu Yves Saint Laurent i Pierre Bergé zachowują wyłączną kontrolę nad częścią domu haute couture. Tak więc, kiedy Yves Saint Laurent zdecydował się przejść na emeryturę w 2002 roku , dom haute couture zamknął swoje podwoje. Żaden inny krawiec go nie zastąpi. Utworzona w tym samym roku fundacja Pierre Bergé - Yves Saint Laurent otworzyła swoje podwoje w 2004 roku w starej rezydencji przy alei Marceau, którą zajmował dom haute couture. Jego celem jest promocja twórczości Yves Saint Laurent we Francji i za granicą.
W 2008 roku grupa Gucci sprzedała perfumy i kosmetyki firmie L'Oréal i zachowała tylko część gotową do noszenia.
Fundacja Pierre Bergé - Yves Saint Laurent , uznana za organizację użyteczności publicznej na5 grudnia 2002 r., ma za zadanie konserwację 5000 ubrań haute couture i 150 000 akcesoriów , szkiców i różnych przedmiotów składających się na kolekcję, organizację tematycznych wystaw mody, malarstwa, fotografii, sztuki zdobniczej itp. oraz wspieranie działalności kulturalnej i edukacyjnej.
10 marca 2004 r., fundacja otwiera swoje podwoje dla publiczności wystawą „Yves Saint Laurent, Dialogue avec l'Art”, której gospodarzem była fundacja Caixa Galicia w Hiszpanii w 2007 roku. Retrospektywa Yves Saint Laurent Style została zaprezentowana w 2008 roku w Musée des sztuk pięknych w Montrealu , a następnie w Muzeum de Younga w San Francisco .
Od momentu otwarcia, fundacja zorganizowała sześć wystaw poświęconych Yves Saint Laurent, a także wystawy tak różne, jak bajek La Fontaine'a przez Roberta Wilsona , prac fotograficznych André Ostier czy David Seidner, wystawy kostiumów marokańskich, rosyjski czy indyjski , wystawa o dekoratorze Jean-Michel Franku czy o próżności w malarstwie. Jesienią 2010 r. fundacja zaprezentowała projekty na iPhone'a i iPada autorstwa brytyjskiego artysty Davida Hockneya , instyczeń 2012, fotografie Gisèle Freund
Fundacja Pierre Bergé - Yves Saint Laurent prezentuje dużą retrospektywę twórczości Yves Saint Laurent w 2010 roku w Petit Palais w Paryżu oraz w maj 2013, w hotelu Le Méridien d'Oran - miejscu narodzin Yves Saint Laurent.
Stworzyła dwa muzea poświęcone couturierowi, jedno w Marrakeszu, a drugie w Paryżu , oba otwarte w 2017 roku.
„Nie kolekcjonuję, gromadzę. To naturalne impulsy (…). Mam szczęście: najpiękniejsze przedmioty często odnajdywałam przechodząc nocą przed witryną sklepową. "
W Luty 2009, aukcja zorganizowana przez domy Christie's i Pierre Bergé & Associés, pod nawą Grand Palais , rozprowadza 733 dzieła sztuki zebrane przez Pierre Bergé i Yves Saint Laurent, obrazy Picassa, Matisse'a, Mondriana , Fernanda Légera , starożytnego Egiptu rzeźby, dzieła sztuki, w tym bardzo drobny zestaw renesansowych emalii Limoges . Obaj mężczyźni rozpoczęli swoją kolekcję w latach 50. XX wieku i zaopatrywali się w nią w szczególności u antykwariatów Nicolasa i Alexisa Kugel.
Kiedy Yves Saint Laurent zmarł, Pierre Bergé nie widział już powodu, aby zachować swoją kolekcję, ponieważ bez Saint Laurenta „straciła ona wiele ze swojego znaczenia” .
W pierwszym dniu sprzedaży obraz Les Coucous na niebiesko-różowym dywanie (1911) Henri Matisse'a , pod którym couturier został sfotografowany dla Vogue w 1986 roku, osiągnął 32 miliony euro, co jest rekordem dla jednej pracy tego malarza. .
Wynik tej sprzedaży, w wysokości prawie 375 mln euro, trafił w części na fundację Pierre Bergé - Yves Saint Laurent oraz na badania nad AIDS.
Couturier jest tematem kilku filmów biograficznych . Życie Saint Laurenta jest dwukrotnie adaptowane do kina w tym samym roku: dwie biografie (z różnych studiów iz różnych dystrybucji) powstają niemal jednocześnie. Te dwa filmy, Yves Saint Laurent i Saint Laurent, miały wejść do kin w styczniu ikwiecień 2014. Aby uniknąć efektu powielania, wyjście z drugiej biografii zostaje ostatecznie przesunięte do:wrzesień 2014.
Pierwszym z nich jest Yves Saint Laurent przez Jalil Lespert z Pierre Niney w roli tytułowej i Guillaume Gallienne w roli Pierre Bergé. Zaakceptowany przez niego film śledzi karierę projektanta mody od jego debiutu w 1957 roku.
Drugi film fabularny, Saint Laurent , wyreżyserował Bertrand Bonello z Gaspardem Ullielem w roli tytułowej, Jérémie Renier w roli Bergé i Helmutem Bergerem w roli starego Yvesa Saint Laurenta. Pierre Bergé nie aprobuje filmu, nie zezwala produkcji na wgląd do archiwów. Film skupia się na sztandarowym okresie projektanta mody, od 1967 do 1976 roku. Ten szczególny okres to okres jego rozwoju zawodowego, ale także wielu niepowodzeń w życiu prywatnym. Folia została wybrana na 67 th Cannes .
"Depresja. Przeniesiony do szpitala wojskowego w Val-de-Grâce w Paryżu 5 th . W Diorze zastępuje go Marc Bohan […] ”
„Dwa dni później w Le Monde pojawił się komunikat prasowy :” […] stan zdrowia pana Saint Laurenta, który już od kilku miesięcy cierpi na załamanie nerwowe, spowodował konieczność podjęcia tego środka. "