Wysoka moda

Wysokiej mody jest sektor zawodowy, w których korzystanie z ubrania luksusu . Dziś jest zorganizowany wokół „domów haute couture”, z których niektóre są dość stare, z którymi współpracowało przez lata wielu wybitnych projektantów mody. Odgrywa awangardową rolę, a jej prace są zapowiedzią mody .

We Francji, skąd pochodzi, „haute couture” jest prawnie chronionym określeniem wywodzącym się z dekretu z 1945 roku. Domy haute couture muszą spełniać szereg kryteriów: prace wykonywane ręcznie w warsztatach domu, dwa warsztaty, liczba pracowników, wyjątkowość elementów szytych na miarę, dwie parady w kalendarzu haute couture każdego roku, liczba przejazdów na paradę (co najmniej dwadzieścia pięć), użycie określonej powierzchni tkaniny. Ponadto Didier Grumbach stwierdza, że „każdy projektant ubiegający się o członkostwo musi być sponsorowany” .

Status „haute couture” istnieje tylko w Paryżu.

Historia

Preambuła

„Moda jest dla Francji tym, czym kopalnie złota w Peru dla Hiszpanii. "

-  Jean-Baptiste Colbert , minister króla Ludwika XIV do XVII -tego  wieku

Francuski prymat w modzie pochodzi prawdopodobnie z XVII -tego  wieku, kiedy to sztuka, architektura, muzyka i moda Sądu Ludwika XIV w Wersalu są podziwiane i naśladowane przez całą Europę. Kiedy kolej i parowce na to pozwalały, kobiety z wyższych sfer europejskich przyjeżdżały do ​​Paryża w celu zakupu odzieży i akcesoriów. Francuscy krawcy i krawcy cieszą się wówczas opinią najbardziej utalentowanych, a ich kreacje cieszą się największym uznaniem.

Rose Bertin , kupiecka modowa , prawdopodobnie uważana za jedną z pierwszych wielkich osobistości francuskiego haute couture. W 1770 roku ta młoda projektantka mody otworzyła swój dom mody pod nazwą „  Le Grand Mogol  ” przy rue du Faubourg-Saint-Honoré w Paryżu  ; rzadka zuchwałość w świecie przedsiębiorców, w większości mężczyzn. Przedstawiona królowej Marii Antoninie szybko stała się dworskim kreatorem mody, zdobywając w ten sposób pochlebny i zazdrosny tytuł „Ministra Mody” dla suwerena. Pod jego kreatywnym impulsem francuska haute-couture eksplodowała różnorodnością i inwencją: fryzura z piękną kurą, pufa z uczuciami, kapelusz do opery, do Montgolfier czy do Filadelfii ...

Książę krawców i książęcych krawców, Louis Hippolyte Leroy, panuje nad francuską modą w czasach Pierwszego Cesarstwa . Oficjalny dostawca Napoleona I i jego żony Joséphine de Beauharnais zaprojektował i wyciął kostiumy cesarza i cesarzowej na ich koronację w katedrze Notre-Dame de Paris w 1804 roku. Na czele dobrze prosperującego i luksusowego domu mody przy rue de Richelieu w Paryżu (w tym przymierzalnia, warsztat, butik), stał się pierwszym gwiazdorem mody swoich czasów, odmawiając sprzedaży prowincjuszom lub kobietom, które nie przyjeżdżały osobiście do jego domu własnym samochodem. Paryż jest już świątynią mody z ponad 2400 wpisanymi na listę krawców.

Wynalazek haute couture

Za czasów Napoleona III Paryż przekształcił się w „miasto światła”, a jego prestiż przyciągał talenty z całej Europy. Młody projektant pochodzenia angielskiego Charles Frederick Worth (1826–1895) osiadł w stolicy Francji. Po pierwszym stażu w domu Gagelinów otworzył własny dom mody przy rue de la Paix, niedaleko słynnego Place Vendôme . Innowacyjny i oryginalny, wprowadził nowe praktyki handlowe: narodził się pokaz mody na żywym manekinie (zwany wówczas look-alike) oraz koncepcję „kolekcji”, realizowaną również w powstających domach towarowych, takich jak Au Bon Marché d. „ Aristide Boucicaut (nazywany„  Au Bonheur des Dames  ”). Legenda, jego liczne wynalazki i agresywna autopromocja Charlesa Fredericka Wortha przyniosły mu następnie tytuł „ojca haute couture”, chociaż nie był on ani pierwszym, ani jedynym, który działał w świecie paryskiej haute couture. . Worth utworzył w 1868 r. Zjednoczoną Izbę Odzieży i Szycia Kobiet i Dziewcząt , mającą na celu ochronę swoich członków przed kopiowaniem, w którym nie ma wyraźnego rozróżnienia między krawiectwem a krawiectwem. W 1911 roku organizacja przyjęła nazwę Chambre Syndicale de la Couture Parisienne. Jednak w latach osiemdziesiątych XIX wieku ustalono termin „haute couture”.

W 1914 roku siostry Callot , Paul Poiret , Jacques Worth , Jeanne Paquin , Louise Chéruit , Jenny Sacerdote , Paul Rodier i jedwabisty Bianchini-Férier utworzyły Unię Obrony Francuskiej Couture, której przewodnictwo objął Paul Poiret, a następnie Georges Dœuillet w celu obrony swoich modeli przed nieautoryzowanymi kopiami. W „wyznaniu wiary” skierowanym do New York Times w 1915 r. Poiret w szczególności potępia metody „amerykańskich kupców”.

Kolejne pokolenia francuskiej haute couture to Jean Patou , Madeleine Vionnet , Lanvin , Gabrielle Chanel , Schiaparelli , Balenciaga czy Dior .

Od 1947 roku haute couture, zrewolucjonizowany przez Christiana Diora, przeżywa swój drugi „złoty wiek”.

W połowie lat 60. grupa młodych projektantów, która pojawiła się wraz z Christianem Diorem, stworzyła własne paryskie domy. Najbardziej znani to Yves Saint Laurent , Pierre Cardin , André Courrèges i Emanuel Ungaro . Później w XX th  pojawiają się w tym wieku Christian Lacroix , Jean Paul Gaultier i Thierry Mugler  : w roku 1980 , po długim okresie spadku, wysokiej mody znajdzie swoją dynamikę.

Dzisiaj haute couture nie jest już podstawową działalnością gospodarczą dla dziesięciu lub tak dużych paryskich domów, które nadal ją praktykują. Po pierwsze dlatego, że jest to nieopłacalne: wymagania tego zawodu (długa praca, wykonywana ręcznie we francuskich warsztatach itp.) Skutkują cenami nieosiągalnymi dla zwykłych ludzi. Niektóre sukienki kosztują ponad 100 000 euro.

Działalność ta umożliwia wsparcie wielu dostawców, których działalność jest generalnie tradycyjna i stara, takich jak hafciarka Lesage czy plumassier Lemarié . Élisabeth Ponsolle des Portes du Comité Colbert podkreśla, że ​​w innym miejscu „wydaje mi się normalne, że haute couture jest uważane za to, czym jest: francuskim dziedzictwem posiadanym przez mistrzów doskonałości” .

Ale jeśli nie jest to opłacalne, haute couture służy jako wizytówka upowszechniania wizerunku marki domów, co pozwala im sprzedawać ubrania gotowe szerszej klienteli, a także coraz więcej akcesoriów i perfum , dwa niezwykle dochodowe działania. Wiadomo, że niektóre domy przyjęły tę logikę licencjonowania i merchandisingu do skrajności , na przykład Pierre Cardin, którego prestiż szybko spadł, a nadmiar i niska jakość produktów opatrzonych jego podpisem stopniowo dewaluowały prestiż jego marki.

Wreszcie, od lat sześćdziesiątych XX wieku scena mody stała się międzynarodowa, a klienci przyzwyczaili się również zwracać uwagę na projektantów gotowych do noszenia z Nowego Jorku czy Mediolanu , zachowując jednak swoją rolę jako stolica mody .

Kolekcje

Każdego roku dwie kolekcje haute couture są prezentowane w ramach pokazów mody zarejestrowanych w oficjalnym kalendarzu francuskiej Federacji konfekcji gotowej dla couturierów i projektantów mody. Prezentacja kolekcji wiosenno-letnich odbywa się w styczniu odpowiedniego roku, a kolekcji jesienno-zimowych na początku lipca w sezonie przyszłym. Francja jest historycznie pierwszym, który zorganizował te parady, a następnie Włochy.

Organizacja

Chambre Syndicale de la Haute Couture jest obecnie jednym z trzech elementów Francuskiej Federacji Gotowych do Noszenia Mody dla Couturierów i Projektantów Mody , utworzonej w 1973 r. I pod przewodnictwem Didiera Grumbacha do 2014 r., Która liczy w sumie około 100 członków; w ramach tej federacji znajdujemy Izbę Gotowych do Noszenia Couturierów i Projektantów Mody, również utworzoną w 1973 r. dla odzieży damskiej, oraz Izbę Mody Męskiej z tego samego roku. Tej ostatniej izbie, złożonej z 35 członków, przewodniczy Thierry Andretta z Lanvin . Na czele Chambre Syndicale du Prêt-à-Porter des Couturiers et des Créateurs stoi Ralph Toledano . Ponadto Francuska Federacja Szycia jest członkiem Francuskiej Konfederacji Rzemiosła, która istnieje od 1947 roku.

Ecole de la Chambre Syndicale de la Couture Parisienne , obecnie znajduje rue Réaumur w Paryżu, została założona w 1927 roku i widział upływ wielu prestiżowych couturiers takich jak André Courreges , Yves Saint Laurent czy Valentino , jak i starszego pokolenia. ostatnio jak Alexis Mabille , Julien Fournié , Stéphane Rolland czy Maxime Simoëns .

Warsztaty

Na podstawie szkicu lub odlewu na manekinie couturiera kreacje powstają w warsztacie. Domy haute couture tradycyjnie mają dwa warsztaty: jeden dla „rozmycia” i drugi dla „krawca”: „rozmycie” dla materiałów płynnych, umożliwiających wykonanie sukienek wieczorowych lub koktajlowych; „krawiec” odzieży strukturalnej, takiej jak płaszcze, kurtki, spodnie, proste spódnice. W tych warsztatach może brać udział kilka osób, a w niektórych domach, takich jak Dior , nawet do stu .

Lista członków

Oficjalna lista domów haute couture:

Stali członkowie

Członkowie korespondujący

Zaproszeni członkowie

Ta istniejąca od 1998 roku kategoria, w której pojawiają się nowe francuskie i zagraniczne luksusowe marki, pozwala projektantom zaistnieć w sprzyjającym okresie i równolegle paradować z wielkich domów w mniej znanych miejscach.

Styczeń 2012 Styczeń 2013 lipiec 2013 Styczeń 2014 Lipiec 2014 Styczeń 2015 Lipiec 2015 Styczeń 2016 Lipiec 2016 Styczeń 2017 Styczeń 2020

Biżuteria

Korespondenci, goście i inni

Członkami „korespondentami” są członkowie zagraniczni.

Powstanie tego tytułu sięga 1997 roku. Tytuł „członka gościnnego” nadawany jest im po głosowaniu przez komitet zarządzający paryskiej Izby Haute Couture Union, co umożliwia im dostęp do tego bardzo zamkniętego klubu. Członkowie „goście” nie mają określenia „haute couture”, a jedynie określenie „couture”. Ich ewentualne przejście do tytułu „pełnoprawnego członka” nie jest oparte wyłącznie na stażu pracy, ponieważ nawet jeśli spełnione są wszystkie niezbędne warunki, potrzeba co najmniej dwóch lat regularnych parad jako gość, aby ubiegać się o status stałego członka i ponownie uzyskać głos komitetu zarządzającego.

Kalendarz WYŁĄCZONY

Kalendarz OFF jest kalendarzem równoległym do kalendarza Federacji Haute Couture. Zrzesza domy mody (a nie haute couture, chronioną markę), które chcą prezentować swoje kolekcje w tym samym czasie, co kolekcje wielkich couturierów.

Dopiero po kilku sezonach w Off i sponsorowaniu przez co najmniej jednego ze stałych członków haute couture, dom może poprosić o dostęp do oficjalnego kalendarza jako „członek gościnny”.

Byli członkowie

Wiele domów wprowadziło haute couture i porzuciło tę działalność z różnych powodów:

Akcesoria modowe

Byli zaproszeni członkowie (fragment)

Na kilka sezonów zaproszono także różnych projektantów (lista niepełna): Laurent Mercier , Adam Jones w 2008 r., Alexandre Matthieu, w składzie Alexandre Morgado i Matthieu Bureau, marka była „gościem” w 2009 r., Cathy Pill w 2008 r. , Felipe Oliviera Baptista w 2007, Jean-Paul Knott w 2008, Josep Font w 2008, Lefranc Ferrant w 2008, Marc Le Bihan w 2008, Maxime Simoëns , członek gościnny dostyczeń 2012, Richard René w 2008 roku, Stéphane Mahéas, Udo Edling, WuYong, Josephus Thimister  (w) w 2010…

Uwagi i odniesienia

Uwagi

  1. „Nazwa haute couture to prawnie chroniona nazwa, z której mogą korzystać tylko firmy znajdujące się na liście sporządzanej corocznie przez komisję przy Ministerstwie Przemysłu i która jest przedmiotem decyzji ministerialnej. » - Francuska Federacja Mody, Gotowych do noszenia, Projektantów i Projektantów Mody
  2. Dekret z 1945 roku został złagodzony w 2001 roku przez Ministerstwo Przemysłu
  3. Prezes od 1998 roku Francuskiej Federacji Mody, projektantów odzieży gotowej i projektantów mody.
  4. „Można argumentować, że Marie-Antoinette i jej„ minister mody ”Rose Bertin wprowadzili do Paryża haute couture i tym samym uczyniły go stolicą luksusowej mody. „ Tłumaczenie z języka angielskiego: „  Można by argumentować, że Marie-Antoinette i jej „minister mody” Rose Bertin założyli w Paryżu haute couture i tym samym uczyniły go stolicą mody  ” Valerie Steele - The Berg Companion to Fashion (2010)
  5. „Widzieliśmy pojawienie się pierwszego wielkiego projektanta mody, w osobie Louisa Hippolyte'a Leroya, ambitnego, ale równie błyskotliwego, kolorowego i pełnego miłości rozgłosu. […] W swoich warsztatach przy rue de Richelieu ten pierwszy panujący w haute couture człowiek wytwarzał drogie, często niepowtarzalne modele, które sprzedawał tylko do wyższych sfer, odmawiając robienia interesów z prowincjonalnymi lub damami, które nie wracały do ​​domu. własny samochód. » Thierry Lenz - Nowa historia Pierwszego Cesarstwa , tom 3: Francja i Europa Napoleona 1804-1814 (2007)
  6. „Chociaż Worth nie był ani pierwszym, ani jedynym projektantem, który zorganizował swój biznes w ten sposób, jego agresywna autopromocja przyniosła mu tytuł„ Ojca Mody ”i pierwszego projektanta mody. „ Tłumaczenie: ”  Chociaż Worth nie był pierwszym ani jedynym projektantem, który organizował swój biznes w ten sposób, jego agresywna autopromocja _him_ przyniosła tytuły „ojciec haute couture” i „pierwszy projektant mody  ” . (En) Worth the site w Metropolitan Museum of art w Nowym Jorku , obejrzano 1 st październik 2012.

Bibliografia

  1. Mathilde Gardin, Sophie Louet, „  Haute couture, a very private club  ” , Actualités , na lepoint.fr , Le Point ,29 czerwca 2008(dostęp 21 lipca 2012 )
  2. Huffingtonpost.fr, Paris haute couture (odsyłacz dostępny 16 sierpnia 2020 r.).
  3. Źródło: CNRS, Paryż i moda: starożytna historia
  4. Źródło: Życie Francuzów w czasach Napoleona na stronie stowarzyszenia kulturalnego „Les Amis du Patrimoine Napoléonien”
  5. (w) Yuniya Kawamura , Japońska rewolucja w modzie paryskiej , Berg,2004, s.  40
  6. (w) Regina Lee Blaszczyk , Producing Fashion: Commerce, Culture, and Consumers , University of Pennsylvania Press,2011( czytaj online ) , s.  65
  7. Olivier Saillard ( reż. ), Anne Zazzo ( reż. ), Sylvie Lécallier , Alexandra Bosc et al. ( pref.  Bertrand Delanoë ), Paris Haute Couture , Paryż, Skira ,listopad 2012, 287  s. ( ISBN  978-2-08-128605-4 ) , „Moda i swoich klientów w drugiej połowie XIX th  stulecia”, str.  22
  8. (w) Valerie Steele , The Berg Companion to Fashion , Berg,2010( czytaj online ) , s.  307
  9. (w) „  Paul Poiret Assails American Buyers; Wydaje Diatrybę jako wyznanie wiary nowego syndykatu krawcowego. „Wulgaryzowanie naszych modeli” Fifth Avenue Couturiers oskarżeni o kradzież stylów i klientów oraz obniżanie cen.  " , New York Times ,19 grudnia 1915( czytaj online )
  10. Geneviève Forget, „  1947: The odnowienie Haute Couture  ” , na echosdemeulan.fr ,9 października 2017 r(dostęp 22 kwietnia 2021 )
  11. „  HAUTE COUTURE. PARYŻ - LONDYN, 1947-1957. L'ÂGE D'OR  ” , na klaxonpublicite.com (dostęp 17 kwietnia 2021 )
  12. Francine Rivaud, „  Małe domy, ale haute couture  ” , na challenge.fr , Challenges ,27 lipca 2011(dostęp 30 lipca 2012 )
  13. Katell Pouliquen, „  Haute Couture musi trwać!  » , L'Express Styles , na lexpress.fr/styles , L'Express ,26 stycznia 2009(dostęp 29 kwietnia 2012 )
  14. Sylvia Jorif , „  Is Fashion on the Left?  ", Elle , n o  3471,6 lipca 2012, s.  75 do 76 ( ISSN  0013-6298 )
  15. Jean-Paul Cauvin, „  Fashion Weeks: Paris ogłasza swoje daty na lata 2013 i 2014  ” , Mode , na fashion-dailynews.com , Larivière ,14 grudnia 2011(dostęp 30 lipca 2012 )
  16. Anne-Laure Allain, „  The French Federation of Couture with its Executive Committee  ” , Mode , na fashion-dailynews.com , Éditions Larivière ,24 maja 2012(dostęp 17 czerwca 2012 )
  17. (w) Cheryl Wischhover, „  50 najlepszych szkół mody na świecie: ranking fashionistek  ” na fashionista.com ,8 grudnia 2010(dostęp 12 listopada 2012 )
  18. Hélène Natter, „  Inauguration of the School of the Chambre Syndicale de la Couture  ” , na lofficielmode.com , L'Officiel Paris ,28 marca 2011 r(dostęp 30 lipca 2012 )
  19. Céline Vautard, „  School of the Parisian Couture Union: oficjalnie rue Réaumur  ” , Mode , na fashion-dailynews.com , Éditions Larivière ,23 lutego 2011(dostęp 17 czerwca 2012 )
  20. Isabelle Girard ( photogr.  Zofia Carre) "  Raf Simons, Art tworzenia  " pani Figara , n O  21140,20 lipca 2012, s.  60 do 65 ( ISSN  0246-5205 , czytaj online )
  21. Reuters "  Górna mod, A Craftsa w styku  " , na lepoint.fr , Le Point ,2 lipca 2007(dostęp 15 lipca 2012 )
  22. Jean Paul Cauvin, „  Haute couture, the obietnica następnej generacji  ” , na prestigiousium.com ,13 lipca 2010(dostęp 15 lipca 2012 )
  23. AFP, „  Alexis Mabille i Maison Martin Margiela otrzymują apelację haute couture  ” , Style , na lemonde.fr , M ,19 grudnia 2012(dostęp 19 grudnia 2012 )
  24. „  LOUIS VUITTON  ” , on Federation of Haute Couture and Fashion (dostęp 30 kwietnia 2021 )
  25. „  Maurizio Galante  ” , Personnalites , na elle.fr , Elle ,3 września 2008(dostęp 2 lipca 2012 )
  26. AFP, „  Schiaparelli i Julien Fournié otrzymali oznaczenie„ haute couture ”  ” na parismatch.com
  27. Nowe talenty Couture Interstyle Paris Julien Fournié, Alexandre Vauthier, Maxime Simoens ... ”
  28. "  Paryż: cztery nowe domy zaproszone na wybiegach haute couture  " , Style , sur lemonde.fr , M ,16 listopada 2012(dostęp 21 listopada 2012 )
  29. „  On aura tout vu: Fatale Attraction  ” Luxe Magazine.com , październik 2006
  30. Corinne Jeammet, "  On Aura Tout Vu" rozpala modę : kierunek za kulisami  " , na francetv.fr ,25 stycznia 2012(dostęp 23 lipca 2012 )
  31. [image] „  2012 Fall Paris Couture: On Aura Tout Vu collection  ” , The Cut , na nymag.com , New York Magazine ,2012(dostęp 5 listopada 2012 )
  32. AFP, "  Schiaparelli powraca na wybieg haute couture  " , Mode , sur lemonde.fr , Le Monde,13 listopada 2013(dostęp 11 grudnia 2013 )
  33. Michèle Leloup, „  Les couturiers sur le fil  ” , na lexpress.fr , L'Express ,25 stycznia 1996(dostęp 2 grudnia 2012 )
  34. Emilie-Alice Fabrizi, „  Haute Couture: Christophe Josse and Gustavo Lins get the appellation  ” , Luxury , na fashionmag.com ,11 stycznia 2011(dostęp 15 listopada 2012 )
  35. „  Givenchy nie będzie paradować z okazji Haute Couture  ” , Tydzień mody , na puretrend.com ,22 czerwca 2010(dostęp 25 października 2012 )
  36. Marie Ottavi, „  Givenchy pozbawia siebie pokazu mody  ” , Mode , na next.liberation.fr , Liberation ,21 grudnia 2012(dostęp 29 grudnia 2012 )
  37. Paquita Paquin , Cédric Saint-Andre Perrin, „  Avis de grand frais  ” , Next , on liberation.fr , Liberation ,15 lipca 2000(konsultowano się 9 listopada 2013 r. )  :„Pionier gotowych ubrań, projektant Jean-Charles de Castelbajac po raz pierwszy zaprezentował haute couture. "
  38. Olivier Saillard i Anne Zazzo ( pref.  Bertrand Delanoë ), Paris Haute Couture , Paryż, Skira ,listopad 2012, 287  s. ( ISBN  978-2-08-128605-4 ) , „Le Paris de la couture”, str.  154
  39. Gérard Caron, „  Stéphane Mahéas. Haute couture, projekt, który jest nadal dostępny?  » , Na admirabledesign.com ,30 stycznia 2006(dostęp 17 czerwca 2012 )
  40. Hilary Alexander, „  Paris Haute Couture: sezon rozpoczyna się od„ antywojennej ”kolekcji Josephusa Thimistera  ” , Fashion , na telegraph.co.uk , The Daily Telegraph ,23 stycznia 2010(dostęp 9 listopada 2014 )

Załączniki

Bibliografia

Narażenie

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne