Jacques Majorelle

Jacques Majorelle Obraz w Infoboksie.
Narodziny 7 marca 1886 r.
Nancy
Śmierć 14 października 1962(w wieku 76 lat)
Paryż
Pogrzeb Cmentarz w Previlleville
Narodowość Francuski
Zajęcia Architekt krajobrazu , malarz
Trening Akademia Juliana
Ruch orientalizm
Tata Louis Majorelle
Różnica Oficer Legii Honorowej

Jacques Majorelle , ur.7 marca 1886 r.w Nancy i zmarł dnia14 października 1962w Paryżu , jest francuskim malarzem orientalistą . Ogród jego willi w Marrakeszu stanie się ogrodem Majorelle .

Biografia

Syn stolarza Louis Majorelle Jacques zanurzono od jego dzieciństwa w ruchu Art Nouveau w Szkole Nancy . Często towarzyszy ojcu w jego warsztatach. Zapisał się w 1901 roku do Szkoły Sztuk Pięknych w Nancy na wydział Architektury i Dekoracji .

Od 1903 Jacques Majorelle stopniowo oddalał się od Nancy i jej ojca. Woli zostać malarzem i wyjeżdża do Paryża. Zapisał się do Académie Julian, gdzie uczęszczał na kursy w pracowni Schommera i Royera .

Podróżuje do Hiszpanii i Włoch . Wystawiał w 1908 w Paryżu w Société des Artistes Français . Cierpi na chorobę płuc, szuka gorących i suchych klimatów; w 1910 odkrył Egipt .

Zreformowany z powodu choroby nie brał udziału w I wojnie światowej . W 1917 przybył do Maroka i zamieszkał w Marrakeszu . W następnym roku dał swoją pierwszą wystawę w lobby hotelu Excelsior w Casablance .

W 1919 poślubił Andrée Longueville, urodzoną w Lunéville i przybył z nim do Maroka. Następnie odbył swoją pierwszą wyprawę na południe kraju. Po powrocie opublikował Carnet de route d'un painter dans l 'Atlas et l' Anti-Atlas , dziennik opisujący jego podróż.

Namalował sufit hotelu La Mamounia w Marrakeszu . W 1922 nabył gaj palmowy na północny zachód od medyny Marrakeszu, a w 1929 wezwał firmę architektoniczną Roberta Poissona i Paula Sinoira do budowy „warsztatu willowego”, który nawiązuje do stylu Le Corbusiera . , na przemian z tradycją inspirowaną Marokiem z mauretańską architekturą (okna i podłoga) i nowoczesną, wzniesioną w modnym wówczas stylu Art Deco .

Sadzi wiele gatunków w ogrodzie: drzewa pomarańczowe, palmy kokosowe, banany, juki, jaśminy, banany, bugenwille, fuksje, kaktusy i agawy. Tam stawia baseny, bicze wodne, pergole i chodniki.

W 1926 jego ojciec zmarł w Nancy, a Jacques kontynuował eksplorację Atlasu .

W 1937 roku pomalował swoją willę na jaskrawe kolory, w których dominował błękit ultramaryny, któremu nadał swoje imię. W 1947 r. udostępnił swój ogród zwiedzającym. W 1955 r. w wyniku wypadku samochodowego amputowano mu stopę. Rozwiódł się w 1956, a następnie ożenił się ponownie w 1961 .

14 października 1962 rzmarł w Paryżu, mieście, do którego został repatriowany po złamaniu kości udowej . Został pochowany w Nancy na cmentarzu w Préville wraz z ojcem.

Produkcja artystyczna

Styl

Od pierwszych wystaw w Nancy, w latach 1908-1914, porównywany był do malarza Félixa Ziema . Poszukuje na nowo orientalizmu, odchodząc od poszukiwania egzotyki na rzecz autentyczności, zwłaszcza w pracy nad Atlasem. Szczególnie interesuje go średniowieczny aspekt odwiedzanych miejsc, co pokazuje jego kolekcja z 1930 roku Kasbahs of the Maroccan Atlas .

Na początku lat 30. wykonywał akty czarnoskórych: jego linia była tak samo precyzyjna jak linia Émile'a Frianta , ale to, co odniosło ich sukces, to obróbka miedzianych kolorów skóry, dzięki zastosowaniu metalicznych proszków do uwydatnienia farby. Te obrazy czynią go sławnym w Paryżu, gdzie pasują do większej mody, która celebruje Josephine Baker czy jazz .

Udział w projekcie kolonialnym

Prace malarskie i urbanistyczne Jacquesa Majorelle'a są częścią projektu marszałka Lyauteya, który stara się „zbudować nowy świat” we francuskich koloniach.

Willa i ogród Majorelle dzisiaj

Yves Saint Laurent i Pierre Bergé odkryli Ogród Majorelle w 1966 roku, podczas swojego pierwszego pobytu w Marrakeszu. Kupują nieruchomość w 1980 roku. Nowi właściciele postanawiają zamieszkać w willi artysty, przemianowanej na Villa Oasis i podjąć poważne prace renowacyjne w ogrodzie, aby „  uczynić ogród Majorelle najpiękniejszym ogrodem, takim, jaki uważał Jacques Majorelle  ”. Pracownia malarza zostaje przekształcona w otwarte dla publiczności muzeum berberyjskie z wystawą dzieł Haute Couture z kolekcji Yves Saint Laurent i Pierre Bergé .

Majorelle niebieski

Sprzedawca kolorów sprzedał pigment mineralny Majorelle Blue . Nadal znajdujemy w malarstwie do dekoracji Majorelle niebieski  ; w lakierze do paznokci jest N°18 Bleu Majorelle .

Ten błękit to w istocie intensywna ultramaryna , lekko fioletowa, ma inspirować odpoczynek, relaks, wykorzystując w tym celu delikatny odcień fioletu, aby zmiękczyć jego barwę, a tym samym wygenerować bardziej miękki odcień .

Pracuje

Plakaty i ilustracje

Zbiory publiczne

n Nagrody

Bibliografia

  1. "  Jacques Majorelle  " ( dostęp 5 marca 2019 ) .
  2. Marcilhac, Felix. , Życie i twórczość Jacques Majorelle: 1886-1962 , Courbevoie, wydanie ACR,1988, 288  s. ( ISBN  2-86770-031-0 i 978-2-86770-031-6 , OCLC  20825629 , czytaj online )
  3. Jacques Majorelle w Maroku .
  4. Dziennik Ogólny Robót Publicznych i Budownictwa, organ Związku Wykonawców Robót Publicznych Algierii i Tunezji , 22 września 1929, Gallica, s. 8.
  5. Emile Nicolas, wystawa Jacques Majorelle, l'Etoile de l'Est, 8 stycznia 1910
  6. Christine Peltre, Jacques Majorelle , Musée des Beaux-Arts de Nancy,1999, s.  Południowy Wschód
  7. Charles Villeneuve de Chanti, Lorrains sans frontières ,2017, s.  Kolory Orientu
  8. „  Niebieski pigment Majorelle'a NIEDOSTĘPNY TYMCZASOWO  ” , na materaux-naturels.fr (dostęp 11 stycznia 2015 r . ) .
  9. „  Staircase blue Majorelle satin  ” , na stronie castorama.fr (dostęp 11 stycznia 2015 ) .
  10. „  Lakier couture Yves Saint-Laurent  ” , na sephora.fr (dostęp 11 stycznia 2015 r . ) .

Zobacz również

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne