Wielki wezyr

Wielki wezyr lub Grand-Vezir (w turecki  : sadrazam lub Vezir-i Azam ) to tytuł szefa rządu Imperium Osmańskiego, jak również Maroka i Tunezji władców . Tytuł ten pochodzi od perskiego wezyra ( وزير ).

Imperium Osmańskie

Polecony przez sułtana osmańskiego do zarządzania wszystkimi sprawami państwa, mógł zostać odwołany tylko przez samego sułtana. Strażnik cesarskiej pieczęci , może wezwać innych wezyrów na radzie zwanej wezyrami kopuły” ( Kubbealtı vezirler ), w nawiązaniu do architektury sali pałacu, w którym się spotkali.

U początków Imperium Osmańskiego używany jest tylko tytuł wezyra . Pierwszy z osmańskich wezyrowie aby nosić tytuł wielkiego wezyra była Candarli Halil Hayreddin Pasha , w urzędzie od 1439 do 1453 roku , w celu odróżnienia go od innych wezyrowie którzy go obsługiwanych. Oryginalny tytuł vezir-i âzam jest stopniowo zastępowany przez sadrazam , co oznacza wielkiego wezyra . Wielcy wezyrowie noszą również tytuły sadr-ı âlî („wysoki wezyr”), vekil-i mutlak („pełnomocnik absolutny”), sâhib-i devlet („posiadacz stanu”) lub zât-ı âsafî („osoba wezyra”) ”).

Od 1656 do 1703 roku imperium było rządzone przez szereg potężnych wielkich wezyrów z rodziny Köprülü . Urząd następnie traci swoją wszechmoc z powodu słabości sułtanów i dyfuzji władzy do niższych szczebli.

Po okresie tanzimat do XIX th  wieku rola wielkich wezyrów zbliżony do premiera w zachodnim rozumieniu tego słowa.

Maroko

W Maroku , wśród głównych ministrów Imperium Szerefii, Wielki Wezyr jest prawdziwym szefem rządu, mężem stanu odpowiedzialnym za utrzymanie podziałów plemion, aby zapewnić zwierzchnictwo Machzen . Korespondencja z sułtanem marokańskim przechodzi przez niego, a dzięki swojemu biuru negocjacyjnemu z plemionami jest on uprawniony do skupienia w swoich rękach całej polityki wewnętrznej Maroka.

Ostatnim wielkim wezyrem Imperium Shereefian jest Mohammed El Mokri, który piastował ten urząd od 1911 do 1955 roku , pod władzą kilku kolejnych sułtanów i pod kuratelą francuskiego protektoratu w Maroku . Od czasu uzyskania przez Maroko niepodległości w 1956 r. Tytuł ten zniknął na rzecz szefa rządu .

Tunezja

Bibliografia

  1. (t) "  -  " , Servet-i Funoun  (t) , N O  13368 lutego 1917, s.  1 ( czytaj online , dostęp 10 marca 2021 ).

Zobacz też