Chlorek sodu | |
Halit | |
Identyfikacja | |
---|---|
Nazwa IUPAC | chlorek sodu |
Synonimy |
sól kuchenna, sól kuchenna, sól morska, sól kamienna, halit |
N O CAS | |
N O ECHA | 100,028,726 |
N O WE | 231-598-3 |
Kod ATC | A12 B05 B05 S01 |
PubChem | 5234 |
UŚMIECHY |
[Na +]. [Cl-] , |
InChI |
InChI: InChI = 1 / ClH.Na / h1H; / q; + 1 / p-1 / fCl.Na / h1h; / q-1; m [ Kliknij, aby wyświetlić informacje ] |
Wygląd | biały lub przezroczysty proszek, sześcienne kryształy o gładkich powierzchniach, często (aglomerowane) w lejach (z wklęsłymi powierzchniami ze względu na wzrost krawędzi większy niż środek powierzchni), rzadko oktaedryczny lub dwunastościenny |
Właściwości chemiczne | |
Brute formula | NaCl |
Masa cząsteczkowa | 58,443 ± 0,002 g / mol Cl 60,66%, Na 39,34%, |
Moment dwubiegunowy | 9.00117 D |
Właściwości fizyczne | |
T ° fuzja | 801 ° C , 800,4 ° C |
* Temperatura wrzenia | 1465 ° C , 1413 ° C |
Rozpuszczalność |
357 g · L -1 (woda, 0 ° C ), 358,5 g · L -1 (woda, 20 ° C ), |
Masa objętościowa |
2,163 g · cm -3 ( 20 ° C ) 2,17 g · cm -3 ( 25 ° C ), 1,549 g · cm -3 (ciecz, 805 ° C ) |
Lepkość dynamiczna | 1,93 mPa · s (nasycony wodny roztwór) |
Termochemia | |
Gaz S 0 , 1 bar | 229,79 J K −1 mol −1 |
S 0 ciecz, 1 bar | 95,06 J K −1 mol −1 |
S 0 stałe | 72,11 J K −1 mol −1 |
Gaz Δ f H 0 | –181,42 kJ / mol |
Δ f H 0 ciecz | –385,92 kJ / mol |
Δ f H 0 stałe | –411,12 kJ / mol |
Właściwości elektroniczne | |
1 energia re jonizacji | 8,92 ± 0,06 eV (gaz) |
Krystalografia | |
System kryształów | Sześcienny |
Sieć Bravais | cF |
Symbol Pearsona | |
Klasa kryształu lub grupa kosmiczna |
Fm 3 m ( N O 225) sześcienny Hermann-Mauguin: |
Notacja Schönflies | |
Strukturbericht | B1 |
Parametry siatki | = 5,6401 nm . |
Właściwości optyczne | |
Współczynnik załamania światła | 1.5442 |
Fluorescencja | luminescencja czerwona lub różowa |
Środki ostrożności | |
WHMIS | |
Produkt niekontrolowanyTen produkt nie jest objęty kontrolą zgodnie z kryteriami klasyfikacji WHMIS. |
|
Inhalacja | Może powodować podrażnienie |
Skóra | Może powodować podrażnienie |
Oczy | Może powodować podrażnienie |
Ekotoksykologia | |
DL 50 | 3,75 ± 0,43 g · kg -1 (szczur, spożycie) |
Jednostki SI i STP, chyba że określono inaczej. | |
Chlorku sodu jest związkiem chemicznym jon o wzorze Na Cl . To jest powszechnie nazywany stół sól lub sól kuchenna , lub po prostu solą w języku potocznym. Ta skała odparowująca ma wygląd krystalicznego materiału, suchego i stałego, o gęstości 2,2, twardości Mohsa 2 i szczególnie kruchej, bardzo dobrze rozpuszczalnej w wodzie, o ostrym smaku i charakterystycznym słonym smaku. Ten mniej lub bardziej wyrafinowany wzmacniacz smaku był używany od niepamiętnych czasów do przyprawiania, konserwowania i konserwowania żywności.
Jest to główna sól neutralna rozpuszczona w wodzie morskiej ; uzyskuje się:
Chlorek sodu, surowiec Zasadę stosuje się w przemyśle chemicznym z wytworzeniem węglanu sodu , z wodorotlenkiem sodu , z chloru i wodoru .
Chlorku sodu (soli) jest zespołem sodu Na + i chloru Cl - jonów z sześciennego siatki . Sól jest kryształem, ponieważ jej atomy tworzą okresową i symetryczną strukturę .
Strukturę soli można opisać zawartością jej oczka. Siatka solna to kostka zawierająca:
W sumie każda siatka dostarcza 4 atomy chloru i 4 atomy sodu.
Struktura kryształu chlorku sodu.
Legenda: niebieski : Na + , zielony : Cl -
Wzmocnienie koordynacyjnych wielościanów w siatce.
W NaCl struktura odpowiada dwóm centrowaną sześciennych wsporczej (CFC) jonów, przesunięte o połowę, przy jednym z kierunków bocznych siatki.
Liczba koordynacyjna to liczba najbliższych sąsiadujących atomów w strukturze. Wszystkie jony Na + i Cl - mają w soli koordynację równą 6 , tj. Każdy jon Cl - jest otoczony przez 6 jonów Na + tworzących ośmiościan wokół Cl - . I odwrotnie , wokół każdego jonu Na +, jako najbliższych sąsiadów, znajduje się 6 jonów Cl - , również tworzących ośmiościan.
Struktura soli odpowiada również wypełnieniu kationami Na + struktury gospodarza złożonej z anionów Cl - . Rzeczywiście, Cl - anionami tworząc płaskocentryczną sześcienną podstrukturę, w których NA + kationów zajmują wszystkie miejsca oktaedrycznych komórki. W strukturze soli jony Na + i Cl - są wymienne. Można również powiedzieć, że kationy Na + tworzą podbudowę sześcienną centrowaną na powierzchni, w której aniony Cl - zajmują wszystkie oktaedryczne miejsca komórki.
Analiza chemiczna wagowo daje 39,34% mas. Sodu Na i 60,66% chloru Cl 2 . Sól czasami zawiera także inkluzje jodu I 2 i bromu Br 2 w postaci zanieczyszczeń.
Ten prosty halogenek jest najlepiej rozpuszczalną solą z serii chlorku alkalicznego w temperaturze 15 ° C. Tworzy bardzo niewiele skojarzeń ze związkami biologicznymi gleby lub roślin (np. W postaci zatrzymanych kompleksów), stąd jego łatwe wymywanie i nieunikniona akumulacja w basenach endoreicznych lub morzach.
Jego rozpuszczalność w wodzie zmienia się nieznacznie w zależności od temperatury. Na 100 g czystej wody (a więc agresywnej) rośnie od 35,7 g przy 0 ° C do 39,8 g przy 100 ° C , przechodząc przez 35,8 g przy 10 ° C , 36 g przy 20 ° C , 36,3 g przy 30 ° C 36,6 g przy 40 ° C , 37 g przy 50 ° C , 37,3 g przy 60 ° C , 37,8 g przy 70 ° C , 38,4 g przy 80 ° C i 39 g przy 90 ° C (wartości te reprezentują stężenia soli w oceanach, które wynoszą około 35 g / l ).
Pomiędzy roztworami soli i czystą wodą obserwuje się ciśnienie osmotyczne. Jest to sól neutralna. W żywych komórkach zawierać roztwór chlorku sodu, w postaci lekko solonej wody i regulowaną i stałą charakterystykę.
Sól sprasowana w masę soli kamiennej lub warstwa halitu ma właściwości mechaniczne typowe dla głównych skał solankowych lub ewaporatów, w szczególności plastyczność. Tak więc w 120 ° C solna skała skompresowana pod 300 kg wiruje powoli. Łatwo jest zrozumieć czynnik niestabilności w strukturze geologicznej, która oferuje nawet niewielkie stopnie swobody i możliwości ruchu. Czasami, z powodu niskiej względnej gęstości skały solnej i silnych skutków bocznych uciśnięć, występuje pełzanie w kierunku powierzchni. Stąd różnorodność zjawisk tektonicznych obejmujących formacje solne w postaci wysypów solnych , fałdów, diapirów , oderwań , zachodzenia na siebie, a nawet parcia . Specyficzną dziedziną badań geomorfologicznych jest tektonika saliferous , zwana halokinezą .
Chlorek sodu lub „sól” jest dostępny w prawie nieograniczonych ilościach. Rzeczywiście, istnieją dwa rodzaje rezerw: sól kamienna lub sól rozpuszczona w wodzie morskiej Jest to jeden z najobfitszych minerałów na naszej planecie.
Sól kamienna bardzo rzadko odsłania się na powierzchni w regionach o klimacie umiarkowanym, ze względu na łatwą rozpuszczalność skały, z wyjątkiem obszarów suchych lub pustynnych. Istnieją zatem góry soli , w południowej Algierii, skały solne, na przykład w Cardonie w suchej Katalonii lub na wyspie Kichini w Zatoce Perskiej . W tych suchych środowiskach powstanie kopuł solnych, zwanych diapirami powierzchniowymi , prawdopodobnie spowoduje geomorfologiczne przerwy w lądzie lub odwieczne wzgórza, takie jak Waw an Namus w Libii ; z drugiej strony, źródła soli nie są rzadkie, a od czasów starożytnych były używane jako wskazówki do lokalizacji warstw złoża soli dla górników.
Do morza i oceany są największe rozpuszczonych zastrzega sól. Szacuje się je na około 5 x 10 16 ton lub 50 milionów ton (całkowita masa oceanów przekracza 1 miliard miliardów ton). Woda morska zawiera około 35 gramów soli na litr wody, co oznaczałoby, że cała woda w oceanach wyparowałaby na wysokość 60 metrów soli rozłożonej na 71% powierzchni ziemi (czyli prąd zajmowany przez wodę).
Istnieje kilka sposobów na odzyskanie chlorku sodu:
W naszym organizmie jony sodu Na + odgrywają ważną rolę w przekazywaniu przepływu nerwowego. Sól pomaga również w utrzymaniu korzystnego środowiska osmotycznego dla komórek i zapobiega odwodnieniu .
W przypadku przedawkowania , sól, zawartość sodu, przyczynia się do zwiększenia napięcia krwi. Spożycie 2 g sodu lub 5 g soli dziennie byłoby wystarczające, ale spożycie jest ogólnie znacznie wyższe niż to minimum ( średnio 9 do 10 g dziennie we Francji w 2001 r.), A ludność nie podejrzewa znaczenia jego konsumpcji.
French Food Safety Agency (Afssa) zaleca się w styczniu 2002 roku do zmniejszenia o 20% w ciągu pięciu lat spożycie soli w diecie, aby osiągnąć 7 do 8 g dziennie, a na mieszkańca, wobec 9 do 10 g dziennie średnio lub nawet dużo więcej: 15% ludności Francji spożywa dziennie ponad 15 g soli (sól kuchenna i sól już zawarta w żywności). Największa część spożycia sodu w krajach rozwiniętych występuje w gotowej żywności, co sprawia, że niezbędna jest współpraca przemysłu spożywczego w celu zmniejszenia zawartości soli.
We Francji na początku XXI wieku nadmiar soli, według prac P r Pierre Menetona, badacza z Inserm , spowodowałby 25 000 zgonów rocznie i 75 000 incydentów sercowo-naczyniowych spowodowanych nadciśnieniem . Ta obserwacja i jego związek z praktykami przemysłu rolno-spożywczego przyniosły mu pozew o zniesławienie z Francuskiego Komitetu Żupnego, gdzie został zwolniony .
Większość badań wykazujących odwrotną zależność między ilością spożytej soli a częstością występowania chorób układu krążenia ma charakter obserwacyjny: obserwuje się jedynie spożycie chlorku sodu przez badanych bez próby zmiany ich zachowań żywieniowych.
Badania interwencyjne są rzadsze, ale zwykle wykazują korzyści wynikające ze zmniejszenia spożycia sodu: w Finlandii specjaliści z powodzeniem przeszli na zastępczą sól o zmniejszonej zawartości sodu i wzbogaconą w potas ( chlorek potasu ); rzeczywiście ważny jest stosunek sodu do potasu w diecie. Według prac fińskich naukowców z Uniwersytetu w Helsinkach i Kuopio, opublikowanych w czasopiśmie naukowym Progress in Cardiovascular Diseases , zmniejszenie spożycia soli w ich kraju o 30-35% w ciągu ostatnich trzydziestu lat w dużej mierze przyczyniło się do upadku ponad 75% śmiertelności z przyczyn sercowo-naczyniowych u osób poniżej 65 roku życia. W tym samym czasie oczekiwana długość życia Finów wzrosła z sześciu do siedmiu lat. Te imponujące korzyści wynikają głównie ze spadku średniego ciśnienia krwi w populacji o ponad 1 punkt . Podobnie, w innym badaniu zaobserwowano prawie 30% redukcję chorób układu krążenia, niezależnie od obniżenia ciśnienia krwi.
Sól pochodzi ze słonych bagien lub z wydobycia soli kamiennej lub ziemnej. Sole rzemieślnicze ze słonych bagien nie są bielone i nie są poddawane żadnej obróbce ani dodatkom. Są one częściowo sprzedawane w postaci „ fleur de sel ”. W przeszłości sól kamienną sprzedawano w czystej postaci jako sól kuchenną lub jako duży blok o różnych kształtach dla bydła, bez dalszego przetwarzania po tradycyjnym wydobyciu.
Sól przemysłowa jest otrzymywana poprzez oczyszczanie i bielenie, w wyniku czego otrzymuje się białą sól o czystości 99,9%. Jego źródłem może być klasyczna wydobycie górnicze lub odzysk solanek po uprzednim wtrysku zatłaczanej wody. Sól nadal jest cennym minerałem dla gospodarki.
Główni producenci soli (wszystkie pochodzenia) w 2014 roku:
Kraj | Produkcja
milionów ton |
% na całym świecie | |
---|---|---|---|
1 | Chiny | 70,497 | 25.9 |
2 | Stany Zjednoczone | 45.3 | 16.7 |
3 | Indie | 17,0 | 6.2 |
4 | Kanada | 13,876 | 5.1 |
5 | Niemcy | 13,338 | 4.9 |
6 | Australia | 13,0 | 4.8 |
7 | Chile | 10,533 | 3.9 |
8 | Meksyk | 10.251 | 3.8 |
9 | Brazylia | 7.3 | 2.7 |
10 | UK | 6.6 | 2.4 |
11 | indyk | 5.932 | 2.2 |
12 | Francja | 5,809 | 2.1 |
13 | Ukraina | 4.8 | 1.8 |
14 | Hiszpania | 4.3 | 1.6 |
15 | Polska | 4.217 | 1.6 |
Świat totalny | 272 | 100 |
Sól jest najpowszechniejszą przyprawą starożytności i ważnym produktem handlowym. Był używany co najmniej od czasów neolitu do solenia żywności ( mięsa , ryb, warzyw itp. ) I produkcji wędlin w celu konserwacji i nadal jest używany do tego celu w krajach rozwijających się.
Świat grecko-rzymski nadal posiadał miód i rzadkie słodkie związki jako środki konserwujące. Ale te ostatnie były znacznie droższe. Ta względna obfitość prowadzi do rytualnego i religijnego wielokrotnego używania soli, jako ofiary dla bogów, która może wzbudzić ich uwagę, jak trzask żółtych płomieni świętego ognia. Jest to również starożytny symbol przyjaźni, finezji i radości ... chyba że wojownicze zwycięstwo upoważni do niszczycielskiego wykorzystania nawożonych pól w pobliżu pokonanego miasta wroga, posypując tam obficie solą.
Sól, oprócz swojej roli jako topnik w starożytnej metalurgii, jak w sztuce ognia, była powszechnie stosowana w garncarstwie lub ceramice. Umożliwia uzyskanie lakierów do emalii porcelanowych.
To było konieczne do przygotowania skóry futerkowe i konserwacji skór , od niepamiętnych czasów.
Chlorek sodu był i pozostaje surowcem do produkcji sody kalcynowanej w procesie Solvaya , ale także sody kaustycznej , kwasu solnego i chloru gazowego z różnych procesów elektrolitycznych .
Nadal jest stosowany w przemyśle szklarskim i porcelanowym, w metalurgii, w produkcji mydeł oraz w przemyśle detergentów i kosmetyków.
Sól umożliwia konserwację żywności podczas solenia . Ma właściwości przyciągania wody i zatrzymywania jej, pozbawiając wodę bakterie, które odwadniają się i przestają się rozwijać.
Stosowane są dwie techniki:
Sól może spowalniać lub blokować rozwój drobnoustrojów , zmniejszając aktywność wody w produkcie. To działanie zależy od stężenia soli. Mikroorganizmy są w większości neutralizowane przy 10% soli (działanie bakteriostatyczne ), ale wtedy żywność jest prawie niejadalna i będzie musiała być odsolona przez długi czas przed spożyciem. Aby śledzić ewolucję preferencji żywieniowych, często będziemy ograniczać stężenie soli, które będzie rzędu 4% w żywności, i połączymy solenie z wędzeniem , chłodzeniem lub uciekaniem się do konserwantów. Żywność uzupełniająca ( azotany , azotyny , itp. ) w celu aktywniejszej walki z pleśnią lub rozwojem toksyn, takich jak toksyna botulinowa .
Kiedy rozpuszcza się w jony Na + i Cl - , wartość Aw (lub zawartość wolnej wody) spadnie, a roztwór stanie się hipertoniczny . Woda w komórkach (przynajmniej jej część) zostanie następnie wyrzucona przez osmozę , powodując plazmolizę komórek. Tylko powierzchnia formy może pojawić się wtedy, gdy solenie jest niewystarczająca i jeśli jedzenie nie jest chroniony od powietrza i światła.
Dotyczy to głównie serów , mięs , wędlin i ryb, takich jak dorsz czy anchois .
Sól jest również używana w przemyśle do konserwowania skór zwierzęcych na skórę lub do konserwowania warzyw, takich jak pikle, w mieszaninie octu, wina i soli.
Chlorek sodu zwiększa smakowitość potraw, dzięki soli smaki są bardziej intensywne. Jony Na + stymulują kubki smakowe, podczas gdy jony Cl - zapewniają słony smak.
Sól umożliwia rozpuszczenie tak zwane salinoluble białka , a nadmiar soli może wytrącać się je ponownie. Ta właściwość jest wykorzystywana podczas produkcji szynki paryskiej. Kawałki szynki miesza się z solanką (mieszaniną wody i soli). Białka rozpuszczalne w soli tworzą następnie lepką i lepką masę, muł.
Gdy muł będzie dostatecznie duży, kawałki są składane i pieczone razem w formie, aby nadać kształt produktowi. Muł jest następnie używany jako klej między blokami, który po ugotowaniu daje półprzezroczystą żelatynę, widoczną po przecięciu. Mięso spożywcze na bazie zawiera około 4% soli.
Sól używana do solenia dróg jest solą gruboziarnistą.
Temperatura krzepnięcia słonej wody zależy od stężenia soli w roztworze. Jest to minimum (ok. -20 ° C ) dla zawartości soli ok. 20%, to minimum odpowiada tak zwanej mieszaninie „ eutektycznej ”.
Aby chlorek sodu (ciało stałe) rozpuścił się (w cieczy), potrzebna jest wystarczająca ilość energii, aby zerwać wiązania elektrostatyczne, które utrzymują jony Na + i Cl - w postaci stałej. Jest to endotermiczna reakcja chemiczna ( do jej rozpuszczenia potrzeba 3900 dżuli na mol soli).
Kiedy dodamy sól do śniegu, rozpuści się ona, pobierając trochę energii (utajonego ciepła topnienia) ze śniegu, który staje się zimniejszy (rozpuszczanie soli jest endotermiczne). Chlorek sodu łączy się następnie z lodem, tworząc mieszaninę słonej wody, czasami nazywaną solanką . Dlatego temperatura niezbędna do utrzymania lodu spada poniżej 0 ° C i jest proporcjonalna do ilości rozpuszczonej soli (do -21 ° C dla 23% masowych soli).
Chlorek sodu ułatwia oddzielanie olejów, proces ten nazywany jest „ wysalaniem ”. Stosuje się go z olejkami eterycznymi podczas ich ekstrakcji, ponieważ jego stosowanie sprawia, że są mniej rozpuszczalne w wodzie, ułatwiając w ten sposób ich regenerację; w procesie produkcji większości mydeł .
Słowo sól , już potwierdzone w starofrancuskiego w XII -tego wieku , pochodzi bezpośrednio od klasycznej łacinie lub kołowego Sal , dając sens Salem do bierniku i zabrudzone dopełniacz . Pochodzi od głównego indoeuropejskiego rdzenia, sāl , który występuje w wielu językach europejskich , współczesnych lub starożytnych, z czasami nieco inną wymową pomimo tej samej konwencjonalnej pisowni: sól w języku angielskim , starosaskim lub staroangielskim , w Gotycki , nordycki lub szwedzki , Salz w staro- wysoko-niemieckim lub współczesnym niemieckim , Sol w słowiańskim . Drugi korzeń indoeuropejski, w rzeczywistości stara odmiana pierwszego, znajduje się w greckim άλς albo hals , halo , co oznacza sól (materiał zdefiniowany i nadający się do sprzedaży), ale także słoną przestrzeń lub środowiska solne, na przykład morze lub miejsca geograficzne, w których występuje skała solna, zwane halitem lub dającymi się eksploatować złożami halinowymi. Jest prawdopodobnie używany przez starożytne języki indoeuropejskie , takie jak celtyckie lub inne staroiguryjskie lub indoeuropejskie dialekty z północy i południa.
Jeśli francuskie słowo sól pochodzi z ewolucji fonetycznej od formy łacińskiej do biernika, czasownik saler , oznaczający „przynieść sól, włożyć sól lub sól”, pochodzi z łacińskiego salare i pojawił się w starofrancuskim z Wace około 1155 r. przymiotnik sól na końcu XII p wieku lub przymiotnik soli potwierdzony w francuskich środków do XV th wieku, w tym samym czasie, jak jego odpowiednik salzig niemieckim, szacunek pierwotnej formy. W 1281 r., Według słownika Frédérica Godefroya opartego na „rejestrze czarterów”, solenie jest opłatą, która dotyczy wyłącznie solnych samochodów. Mnożenie się podatków, zwłaszcza nowoczesnych gabelles , nakładanych na produkcję i / lub transport i handel solą, jest prawdopodobnie przyczyną popularnego użycia słowa słony, oznaczającego „drogie, bardzo drogie, ekstra”. Ponadto czasownik sól też już znaczy „Overprice” we francuskim strumieniem pod koniec XVI -tego wieku.
Solanka jest zgodna do Du Cange w słowniczku , adaptacji przez średniowiecznego łacińskiego salina , w której zachowały sensie „Salt Marsh”, nawet jeśli wynalazczy stary francuski już kute solankę , to ostatnie słowo potwierdzone oczywiście bez pisowni w akcentem w 1252. Łaciński czasownik salinare oznaczał „wytwarzać sól, (ponownie) zbierać sól, (ap) nosić sól”, podobnie jak gotycka lub starogermańska sól lub staro-wysoko-niemiecki salzen . To zrodziło nowoczesny francuski czasownik sauner , poprzez formę salner .
Salinarius lub w najniższej łacinie „producenta pracownik lub sprzedawcy soli morskiej”, sukcesywnie dał salnier w 1138, w 1268 roku pracownika soli Do soli pracowników , stałe lub sezonowe, skierowane przez mistrza soli pracownika stanowią zespół pracowników, którzy solnych pracuje i pracuje przy produkcji soli, solnik lub mistrz solnik kiedyś przyczynił się do jej sprzedaży, kiedy był samodzielny. Solniczka nadal reprezentowała sprzedawcę soli w Belle Époque . Słowo faux-Saunier jest przemytnikiem sól, wydaje się w końcu XV -go wieku. Saunerie desygnowany, XIX th century jak teraz, budynek lub wszystkie własne urządzenia do pozyskiwania soli. Saunage reprezentuje aktywność produkcji i sprzedaży soli. W zależności od regionu morskiego sauna lub sauna odpowiadała lub odpowiada sezonowi zbioru soli na danym słonym bagnisku.
Łacińskie określenie, popularna i zbędny salmuria doprowadziła byłego francuskiego salmuire obecny w glos z Rashi z XI th wieku , pochodzenia współczesnego francuskiego solanki . Składa się z terminu sal i łacińskiego muria , oznaczającego już solankę lub wodny roztwór soli, mniej lub bardziej stężony. Ten techniczny termin jest również znany Jura saulniers , ponieważ jego odpowiednik muire poświadczony w języku starofrancuskim od 1249 r. Łaciński rdzeń pozwolił na propozycję przymiotnika muriatic , aby określić sól morską przez Guytona de Morveau , jednego z sześciu chemików francuskiego komisja nomenklaturowa zainicjowana przez Lavoisiera .
Łacińskie słowo popularne saliniō wyjechaliśmy wcześnie XIV th century ciasta soli , ten sam kierunek jest „placek” (kompaktowa forma handlowa soli, tego samego rodzaju jak lizać (bloki soli) do współczesnych zwierząt). Współczesny francuski redid przymiotnik i słowa absurdalny , co wskazuje na związek pseudo-etymologiczny do przymrużeniem oka , ze termin kulinarny saugreneux z XVI th wieku, co oznacza „PEA gulasz”, być może pierwotnie groszek umieścić w soli.
Formacje w języku francuskim lub łacińskim, odpowiednio z przedrostkiem sal- lub sau- wskazującym na charakter soli lub soli, nie są rzadkie:
Monopolistyczny sposób dystrybucji soli, który stał się zemstą, w Imperium Grecko-Rzymskim, jest źródłem francuskich słów pensja , płaca , pensje . Potężnie wpłynął na ewolucję terminu, który pierwotnie był jedynie opisowym lub monetarnym solidusem lub złotem dziesięciocentowym, używanym do wyczuwania równowagi , innego sposobu zapłaty za żołnierzy , soudairzy i innych najemników .
Szary solą jest sól morska składający się z dużych kryształów oddzielone, utworzone przez aglomerację w leje samowyładowcze, która ujawnia zanieczyszczenia koloru. Duży soli często jest taka sama, ale przemywa się i wytrąca skrótowo. Grzywny sól jest często zmielone po wyrafinowania. Sól morska jest bardzo dobrze sól morska, zbierane jako takie.
Placek jest zwarty układ cylindrycznych łupin, stare sól, często masywne. Sól lizać jest stały mniej więcej płaska i zaokrąglony kształt, który może być lizały dzikich zwierząt, lub w ogóle, małych i dużych bydła przeszłości, zawsze czułych soli.
W przeszłości „sól winna” miała kilka znaczeń: wyrażenie to może oznaczać w chemii starożytną odmianę żwirowego popiołu , ale także w lokalnym rejestrze kulinarnym, wynik nasycenia soli przez wino zwykle czerwone i mocny smak (tak zaimpregnowana sól kuchenna miała być zmiękczona przy zachowaniu winnych smaków, praktyka byłaby bordoska lub angielska).
Do soli ziemi odpowiada soli kamiennej lub halitu, mniej lub bardziej nieczyste. Sól roślinny jest Afryka francuskim, alkaliczna sól ekstrakt materiału roślinnego popiołu oparty na wodorotlenku potasu lub węglanu potasu , po dalej roślinnego alkalicznych.
W starożytnej chemii sól nadal oznaczała rodzaj rozpuszczalnego i niepalnego ciała stałego podobnego do soli, rozpuszczanego przez wodę i uwalnianego przez odparowanie wody. Chemik Robert Boyle stwierdza w 1664 r., Że należy je odróżnić od kwasów i zasad .
Od początku XX p wieku , sól lub sól w postaci stałej na ogół określona przez stałych jonowych kraty , obserwowalnego w normalnych warunkach temperatury i ciśnienia , jak krystalicznej i czystej, być częściowo oczyszczone. Surowy wzór odpowiada zestawieniu dwóch rodzajów jonów o różnym ładunku, najczęściej kationu metalicznego i drugiego niemetalicznego ; sole otrzymuje się w ten sposób, zgodnie z zasadami chemii Lavois, w reakcji kwasu i zasady lub przez atakowanie bryły metalu zasadą lub kwasem; Należy zauważyć, że wcześniej odróżnić od obojętnych soli z soli kwasu i soli z zasadami , na przykład siarczan miedzi lub siarczan sodu Na 2 SO 4 i kwaśny siarczan sodu NaHSC 4 .
Od starożytności sól była surowcem strategicznym, który był przedmiotem zorganizowanego, a niekiedy ściśle regulowanego handlu.
W XX th century, we Francji, z wyłączeniem soli produkowane i konsumowane przez siebie dużych firm chemicznych , trzy główne grupy są podzielone większość produkcji soli:
W Breton słone bagna (Guérande) i Vendée-Charentes (wyspy Re i Noirmoutier) mają bardziej skromne produkcje.
Etykiety żywności określają, czy sól jest jodowana. Zwykle podają zawartość sodu w produkcie (rzadko soli). Zatem na gram sodu wskazany na etykiecie produkt zawiera 2,52 g soli.