Inhalacja

W fizjologii i medycynie słowo inhalacja ogólnie oznacza wchłanianie substancji przez nos i drogi oddechowe (powietrza, innego gazu, aerozolu itp.).

Termin może odnosić się do kilku rzeczy:

1. Metoda wchłaniania - do celów terapeutycznych - niektórych substancji w postaci gazu , cieczy rozpylonej w mikrokropelki lub proszku w zawiesinie ( środki znieczulające , odkażające , rozszerzające oskrzela itp.). Inhalacja ma również szerokie zastosowanie w medycynie tradycyjnej ( napary z roślin , dym ).
   Leczenie chorób dróg oddechowych przez inhalację zalecono w końcu XVIII -go  wieku przez angielskiego pulmonolog Thomas Beddoes .
2. Wdychanie treści żołądkowej do płuc, które może spowodować „  zachłystowe zapalenie płuc  ”.
3. Wchłanianie narkotyków drogą nosową, w postaci proszku ( kokaina , tytoń) lub dymu tytoniowego lub haszyszu ...)

Jest to jedna z dróg przedostawania się do organizmu niektórych alergenów i zanieczyszczeń powietrza. W przypadku ciężkich oparzeń wdychanie może być upośledzone. Płukanie oskrzelowo-pęcherzykowe umożliwia badanie terytoriów komórkowych ( „głęboki płuc”).

Inhalacje lecznicze

• Według niedawno zaktualizowanej przeglądu Cochrane (2017): Wdychanie hipertoniczny roztwór soli - wykonane przed, w trakcie lub po oddechowych technikami oczyszczania - poprawia plwociny reologii (płynność) , przyspiesza oczyszczanie śluzowo-rzęskowe, a klinicznie poprawia stan osób z mukowiscydozą ( cystic zwłóknienia ), bez negatywnego wpływu na jakość życia pacjenta. Jednak żadne badanie nie skupiało się na perspektywie długoterminowej, co nie pozwala stwierdzić, czy pora zabiegu w ciągu dnia może uczynić go jeszcze bardziej skutecznym.
• Płuca są już bramą dla niektórych leków wziewnych, ale nanomedycyna ma nadzieję wykorzystać wdychanie nanocząstek przydatnych na przykład do obrazowania lub jako leki przeciw arytmii lub niewydolności serca poprzez unikanie podawania dożylnego  ; z większą wydajnością lub szybkością. Miragoli i in. (2013), na przykład przetestowali na myszach (mysi model kardiomiopatii cukrzycowej) inhalację nanocząstek przeznaczonych do transportu peptydów poprawiających skurcz serca do serca (zamiast konwencjonalnej iniekcji). Cząsteczki te faktycznie penetrowały tkanki serca szybciej niż te, które zostały wstrzyknięte. Podobnie u (zdrowych) świń te wdychane nanocząstki przenikały również do tkanki serca. Nanocząstki fosforanu wapnia (<50 nm) są biokompatybilnymi i biodegradowalnymi wektorami, które szybko przechodzą z płuc do krwi, a następnie do mięśnia sercowego, gdzie mogą uwolnić swój ładunek, który jest szybko uwalniany. Eksperymenty te pokazują również, jak szybko niektóre nanozanieczyszczenia mogą przedostawać się z powietrza do narządów ludzkiego ciała.

Zmiany nabyte przez inhalację

Są to często uszkodzenia głębokiej części układu oddechowego wywołane infekcjami lub towarzyszącym niedotlenieniem lub zatruciem wywołanym wdychaniem tlenku węgla i/lub dymu .

Urazy inhalacyjne będą miały różne objawy, konsekwencje i leczenie w zależności od ich pochodzenia i ciężkości:

• oparzenia termiczne przez drogi oddechowe  ; raczej wpływają na górne drogi oddechowe i są obserwowane w około jednej trzeciej ciężkich oparzeń . Zwykle pojawiają się i są wykrywane w ciągu 48 godzin od ekspozycji, z ryzykiem wtórnej infekcji bakteryjnej. Pacjent jest na nawilżonym tlenie, przechodzi staranne toalety płucne, w razie potrzeby jest leczony lekiem rozszerzającym oskrzela i profilaktyczną intubacją dotchawiczą. Płuco zwykle goi się w ciągu kilku dni, ale poważne oparzenia wewnętrzne pozostają główną przyczyną śmierci w ciężkich oparzeniach; Ryzyko śmiertelności wzrasta wraz z wiekiem, wraz z odsetkiem całkowitej powierzchni ciała (TBSA ) i rozległością uszkodzenia płuc i dróg oddechowych. Ryzyko zgonu wydaje się mniejsze u dzieci w wieku 5-14 lat i wyższe po 59 latach.
• zatrucie tlenkiem węgla (CO); stopień zatrucia ocenia się poprzez analizę gazometrii krwi tętniczej. W leczeniu wykorzystuje się fakt, że dysocjacja tlenku węgla przebiega znacznie szybciej, gdy pacjent jest poddawany 100% tlenowi, ale objawy czasami utrzymują się (lub nawet nasilają) pomimo odpowiedniego leczenia;
• wdychanie dymu, alergenów lub toksycznych gazów lub aerozoli (w tym broni chemicznej itp.) lub niewłaściwe używanie inhalatorów (częste źródło (wykrywane u 50% użytkowników) ciężkiego zaostrzenia POChP ). Zmiany te degradują fizjologię oddychania i powodują zmiany chorobowe, których konsekwencjami są (w zależności od nasilenia i rodzaju narażenia) ostra niewydolność oddechowa , a czasem obrzęk płuc lub odoskrzelowe zapalenie płuc . Rozpoznanie opiera się na historii ekspozycji i wynikach klinicznych lub analitycznych (gazometria krwi tętniczej, bronchoskopia światłowodowa itp.).

W ciągu ostatnich dwóch wieków lepsze zrozumienie patofizjologii oparzeń i innych uszkodzeń układu oddechowego, związane z często wcześniejszym i bardziej agresywnym postępowaniem, znacznie poprawiło przeżywalność urazów wziewnych. Wiemy jednak, że chroniczne narażenie na opary oraz mikro- i nanocząsteczki jest ważnym, a nawet rosnącym źródłem innych patologii.

Uwagi i referencje

1. od Boer AH i in. (2017) Inhalacja suchym proszkiem: przeszłość, teraźniejszość i przyszłość . Ekspertyza dotycząca dostarczania leków, 14 (4), 499-512.
2. Steffey EP, Mama KR i Brosnan RJ (2015) Znieczulenie wziewne . Znieczulenie weterynaryjne Lumb & Jones, 3, 297-323 ( streszczenie ).
3. Hickey AJ i Mansour H M. (red.) (2019) Aerozole do inhalacji: fizyczne i biologiczne podstawy terapii (t. 1). Prasa CRC.
4. DP Miller i TH Levere , „  'Wdech i zobacz?' współpraca Thomasa Beddoesa i Jamesa Watta w medycynie pneumatycznej  ”, Ambix , tom.  55, n o  1,2008, s.  5-28 ( PMID  18831152 )
5. DA Stansfield i RG Stansfield , „  Dr Thomas Beddoes i James Watt: Prace przygotowawcze 1794-96 dla Bristol Pneumatic Institute  ”, Historia Medyczna , tom.  30 N O  3,1986, s.  276-302 ( PMID  3523076 , PMCID  1139651 , DOI  10.1017/s0025727300045713 )
6. Thompson PB, Herndon DN, Traber DL i Abston S (1986) Wpływ na śmiertelność urazów inhalacyjnych . Journal of Trauma and Acute Care Surgery, 26 (2), 163-165.
7. Elkins M & Dentice R (2020) Czas inhalacji hipertonicznej soli fizjologicznej w przypadku mukowiscydozy . Baza danych przeglądów systematycznych Cochrane, (2). Wersja interwencyjna; opublikowany 28 lutego 2020 | https://doi.org/10.1002/14651858.CD008816.pub4 ( podsumowanie )
8. JS Patton, CS Fishburn, JG Weers (2004) Płuca jako portal dostępu do systemowego dostarczania leków . Proc. Jestem Thorac. Soc. 1, 338-344.
9. M Giardiello, NJ Liptrott, TO McDonald, D Moss, M Siccardi, P Martin, D Smith, R Gurjar, SP Rannard, A Owen, (2016) Przyspieszone odkrycie doustnej nanomedycyny od miniaturowych badań przesiewowych do produkcji klinicznej na przykładzie pediatrycznej nanoterapii HIV . Nat. Wspólny. 7, 13184.
10. BYS Kim, JT Rutka, WCW Chan (2010) Nanomedycyna . N. Engl. J. Med. 363, 2434-2443
11. ME Davis, JE Zuckerman, CHJ Choi, D Seligson, A Tolcher, CA Alabi, Y Yen, JD Heidel, A Ribas, (2010) Dowody na obecność RNAi u ludzi z systemowo podawanego siRNA za pośrednictwem ukierunkowanych nanocząstek . Natura 464, 1067–1070
12. M Miragoli, P Novak, P Ruenraroengsak, AI Shevchuk, YE Korchev, MJ Lab, TD Tetley, J Gorelik (2013) Funkcjonalne oddziaływanie między naładowanymi nanocząstkami a tkanką serca: nowy paradygmat arytmii serca? Nanomedycyna 8, 725-737.
13. Miragoli M i in. (2018) Wdychanie nanocząsteczek załadowanych peptydami poprawia niewydolność serca . Nauka medycyna translacyjna, 10 (424), eaan6205.
14. Heimbach DM i Waeckerle JF (1988) Urazy inhalacyjne . Roczniki medycyny ratunkowej, 17 (12), 1316-1320.
15. Thompson PB, Herndon DN, Traber DL i Abston S (1986) Wpływ na śmiertelność urazów inhalacyjnych . Dziennik traumy, 26 (2), 163-165 ( streszczenie )
16. Sheridan RL (2016) Uszkodzenie dróg oddechowych związane z pożarem . New England Journal of Medicine, 375 (5), 464-469 ( streszczenie ).
17. Wykres szacowania spalania TBSA
18. Thompson, PB, Herndon, DN, Traber, DL i Abston, S. (1986) Wpływ na śmiertelność uszkodzenia inhalacji . Dziennik traumy, 26 (2), 163-165.
19. Molimard M, Raherison C, Lignot S, Lamarque S, Balestra A, Chartier A, ... & Girodet PO (2017) Niewłaściwe użycie systemów inhalacyjnych wiąże się z występowaniem ciężkich zaostrzeń POChP: ocena w prawdziwym życiu 2935 pacjentów. Journal of Respiratory Diseases, 34, A6-A7 ( streszczenie ).
20. Mlcak RP, Suman OE i Herndon DN (2007) Postępowanie w przypadku urazów wziewnych . oparzenia, 33 (1), 2-13

Zobacz również

Powiązane artykuły

• Oddechowy
• Inhalator
• Płukanie oskrzelowo-pęcherzykowe
• Inhalator z dozownikiem
• Komora inhalacyjna

Linki zewnętrzne

Bibliografia