Międzynarodowego Układu Jednostek Miar (w skrócie SI ), zainspirowany systemu metrycznego , to najczęściej stosowany system jednostek na świecie; nie jest oficjalnie używany w Stanach Zjednoczonych , Liberii i Birmie . Jest to system dziesiętny (przechodzimy od jednostki do jej wielokrotności lub podwielokrotności, używając potęg 10), z wyjątkiem pomiaru czasu i kątów. To Konferencja Generalna Miar i Wag , gromadząca delegatów z państw członkowskich Konwencji Metrowej, co cztery lata decyduje o jej rozwoju w Paryżu . Skrótem „International System” jest SI, niezależnie od używanego języka.
Międzynarodowa norma ISO 80000-1: 2009 opisuje jednostki Międzynarodowego Układu oraz zalecenia dla wykorzystania ich wielokrotności i niektórych innych jednostkach.
Międzynarodowy układ jednostek składa się z zestawu jednostek podstawowych , jednostek pochodnych i mnożników w podstawie dziesiętnej, które są używane jako przedrostki . Generalna Konferencja Miar , przynosząc delegatów razem z państwami członkowskimi, z jednej z konwencji Meter , decyduje o ich rozwoju, co cztery lata, w Paryżu .
Międzynarodowa norma ISO 80000-1: 2009 opisuje jednostki Międzynarodowego Układu oraz zalecenia dla wykorzystania ich wielokrotności i niektórych innych jednostkach.
System międzynarodowy składa się z siedmiu podstawowych jednostek , przeznaczonych do pomiaru niezależnych wielkości fizycznych, z których każda ma symbol :
Rozmiar | Symbol z wielkością |
Symbol na wymiar |
Jednostka SI | Symbol powiązany z jednostką |
---|---|---|---|---|
Masa | m | M | kilogram | kg |
Czas | t | T | druga | s |
Długość | l, x, r ... | L | metr | m |
Temperatura | T | Θ | kelwin | K. |
Natężenie elektryczne | Ja, ja | ja | amper | W |
Ilość materii | nie | NIE | kret | mol |
Natężenie światła | I v | jot | kandela | Płyta CD |
Jednostki pochodne w układzie SI są tworzone przez potęgi, iloczyny lub ilorazy jednostek podstawowych i są potencjalnie nieograniczone pod względem liczby. Jednostki pochodne są powiązane z wielkościami pochodnymi; na przykład prędkość jest wielkością wyprowadzoną z podstawowych wielkości czasu i długości , a wyprowadzoną jednostką SI jest więc metr na sekundę (symbol m / s). Wymiary jednostek pochodnych można wyrazić w kategoriach wymiarów jednostek podstawowych.
Kombinacje jednostek podstawowych i jednostek pochodnych mogą służyć do wyrażania innych jednostek pochodnych. Na przykład jednostką siły w układzie SI jest niuton (N), a jednostką ciśnienia w układzie SI jest paskal (Pa), czyli jeden niuton na metr kwadratowy ( N / m 2 ).
Nazwisko | Symbol | Rozmiar | W jednostkach SI | Alternatywny |
---|---|---|---|---|
radian | rad | kąt | m / m | 1 |
steradian | pewnie | kąt bryłowy | m 2 / m 2 | 1 |
herc | Hz | częstotliwość | s −1 | |
niuton | NIE | siła , waga | kg m s −2 | |
pascal | Rocznie | ciśnienie , stres | kg m −1 s −2 | N / m 2 |
dżul | jot | energia , praca | kg m 2 s −2 | N · m = Pa · m 3 |
wat | W. | moc , przepływ energii | kg m 2 s −3 | J / s |
kulomb | VS | ładunek elektryczny | jej | |
wolt | V | potencjał elektryczny ( napięcie elektryczne ), emf | kg m 2 s −3 A −1 | W / A = J / C |
farad | fa | pojemność elektryczna | kg −1 m −2 s 4 A 2 | C / V |
om | Ω | rezystancja , impedancja , reaktancja | kg m 2 s −3 A −2 | UDAĆ SIĘ |
siemens | S | przewodnictwo elektryczne | kg −1 m −2 s 3 A 2 | Ω −1 |
weber | Wb | strumień magnetyczny | kg m 2 s −2 A −1 | Vs |
jesteś tu | T | pole magnetyczne | kg s −2 A −1 | Wb / m 2 |
henz | H. | indukcyjność | kg m 2 s −2 A −2 | Wb / A |
stopień Celsjusza | ° C | θ (° C) = T (K) - 273,15 | K. | |
lumen | lm | strumień świetlny | cd sr | cd sr |
luks | lx | natężenie oświetlenia | cd sr m −2 | lm / m 2 |
bekerel | Bq | radioaktywność (rozpady na sekundę) | s −1 | |
szary | Gy | dawka pochłonięta ( promieniowania jonizującego ) | m 2 s −2 | J / kg |
sievert | Sv | dawka równoważna ( promieniowania jonizującego ) | m 2 s −2 | J / kg |
katal | kat | kataliza | mol s −1 | |
Uwagi
|
Istnieją również oficjalne przedrostki do oznaczania wielokrotności i podwielokrotności jednostki. Na przykład podwielokrotność licznika równa 0,01 m nazywana jest centymetrem (symbol cm), ponieważ przedrostek odpowiadający 10 −2 to centi .
1000 m m = n / 3 |
10 n | Przedrostek francuski |
Symbol | Od |
Liczba dziesiętna | Oznaczenie ( długa skala ) |
---|---|---|---|---|---|---|
1000 8 | 10 24 | jotta | Y | 1991 | 1 000 000 000 000 000 000 000 000 | Kwadrylion |
1000 7 | 10 21 | zetta | Z | 1991 | 1 000 000 000 000 000 000 000 | Trilliard |
1000 6 | 10 18 | exa | mi | 1975 | 1 000 000 000 000 000 000 | Kwintylion |
1000 5 | 10 15 | pierdnięcie | P. | 1975 | 1 000 000 000 000 000 | Bilard |
1000 4 | 10 12 | tera | T | 1960 | 1 000 000 000 000 | Kwintylion |
1000 3 | 10 9 | gig | sol | 1960 | 1 000 000 000 | Miliard |
1000 2 | 10 6 | mega | M | 1960 | 1000000 | Milion |
1000 1 | 10 3 | kilogram | k | 1795 | 1000 | Tysiąc |
1000 2/3 | 10 2 | hekto | godz | 1795 | 100 | Sto |
1000 1/3 | 10 1 | ta strona | da | 1795 | 10 | Dziesięć |
1000 0 | 10 0 | (Nie) | - | - | 1 | Jednostka |
1000 -1/3 | 10 -1 | zdecydowany | re | 1795 | 0,1 | Dziesiąty |
1000 -2/3 | 10 -2 | centy | vs | 1795 | 0,01 | Setny |
1000 -1 | 10 -3 | mili | m | 1795 | 0,001 | Tysięczny |
1000 -2 | 10 -6 | mikrofon | µ | 1960 | 0,000 001 | Milionowy |
1000 -3 | 10 -9 | nano | nie | 1960 | 0,000 000 001 | Miliardowe |
1000 -4 | 10 -12 | pico | p | 1960 | 0,000 000 000 001 | Miliardowe |
1000 -5 | 10 -15 | femto | fa | 1964 | 0,000 000 000 000 001 | Bilard |
1000 -6 | 10 -18 | atto | w | 1964 | 0,000 000 000 000 000 001 | Trylionowe |
1000 -7 | 10 -21 | zepto | z | 1991 | 0,000,000,000,000,000,000,000 001 | Trilliardth |
1000 -8 | 10 -24 | yocto | y | 1991 | 0,000,000,000,000,000,000,000 001 | Biliardowa |
Zasady zapisywania liczb, wielkości, jednostek i symboli tworzą coś, co można nazwać „gramatyką” Międzynarodowego Układu Jednostek. Odniesienia normatywne to Międzynarodowe Biuro Miar i Wag , międzynarodowa norma ISO 80000-1: 2009 oraz, we Francji, broszura dokumentacyjna AFNOR : FD X 02-003 z dniamaj 2013.
Jednostki można wyznaczyć tylko za pomocą nazwy (która może się różnić w zależności od języka) lub ich symbolu (międzynarodowy, niezależny od języka). Nie należy mieszać symboli i nazw jednostek . Prawidłowo zapisujemy „ niutony na kilogram ” lub N / kg, ale nigdy „niutony na kilogram”, „niutony / kg”, „niutony / kilogram” ani „km / godzinę”. Skróty takie jak „sec” dla sekundy (s), „mn” dla minuty (min) lub „cc” dla centymetra sześciennego (cm 3 ) są zabronione .
Symbole jednostek (i tylko symbole) zaczynają się wielką literą, jeśli nazwa jednostki pochodzi od nazwy właściwej, lub małymi literami w przeciwnym razie. W ten sposób możemy porównać symbole paschału (Pa) i sekundy (s). Jedynym wyjątkiem od tej reguły jest symbol litra , który można zapisać jako „l” lub „L”, aby uniknąć pomyłki z cyfrą 1 lub wielką literą i (I) w zależności od użytych czcionek. Te symbole jednostek są zawsze zapisywane w postaci rzymskich niezależnie od czcionki tekstu, gdzie są one: one nie są kursywą; są one niezmienne gramatycznie i nie są zakończone kropką (z wyjątkiem konieczności typograficznej, na przykład na końcu zdania).
Wszystkie jednostki, zawsze po prawej stronie wartości są zwykle oddzielone od wartości o nie niszczącego przestrzeni (wyjątki wykonane z symboli w jednostkach sześćdziesiątkowa kąta , na przykład: 40 ° 16 '25 " ( pierwszymi ' symboli dla minutach i podwójnie zalewanie ″ dla sekund ) i stopnie alkoholu , na przykład: alkohol 90 °). Dlatego piszemy „30 cm ”, ale nie „30 cm”; w ten sam sposób pisze się „ 30,2 ° C ”, ale nie „30,2 ° C” ani „ 30,2 ° C ”, przy czym symbol ° C składa się z „°” i „C”, które są nierozłączne.
Pełna nazwa jednostek jest nazwą potoczną : nawet jeśli jednostka pochodzi od nazwy własnej , pierwsza litera nazwy jednostki jest więc zawsze mała (w przeciwieństwie do jej symbolu); w całości nazwa jednostki przyjmuje liczbę mnogą. W ten sposób piszemy trzy wzmacniacze , dwa tesle .
Uwaga: w przeciwieństwie do kelwinów , nazwa stopnia Celsjusza (° C) jest utworzona, jest to pierwsza litera słowa „stopień”, składająca się z małej litery i liczby mnogiej: piszemy „dwa stopnie Celsjusza” .
Oznaczenia dzielenia i mnożenia odnoszą się do symboli jednostek pochodnych: można więc zapisać symbol licznika na sekundę m⋅s -1 lub m / s oraz kilowatogodzinę kWh lub kW⋅h. Gdy mnoży się dwie jednostki, punkt znajdujący się w połowie wysokości [used] jest używany między symbolami, zgodnie z międzynarodowym stosowaniem, zamiast punktu na linii [.]. Jeśli chodzi o dzielenie, wszystko, na co ma wpływ ujemny wykładnik, jest podawane po ukośniku lub słowie „par”: tak więc jednostką prędkości w układzie SI jest metr na sekundę (m / s), a forma „metr sekunda” byłaby niepoprawna ( wyznaczyć iloczyn odległości przez czas trwania). Aby uniknąć niejednoznacznych zapisów, nigdy nie używa się więcej niż jednego ukośnika w symbolu jednostki (A / m / s, co odpowiada amperowi na metr na sekundę, A⋅m -1 ⋅s - 1 , można przyjąć za A / (m / s), co odpowiada amperosekundom na metr, A⋅s⋅m -1 lub A⋅s / m). Tak więc przewodność cieplna jest wyrażana w watometrach na metr kwadratowy kelwinów, W ⋅ m / (m 2 ⋅ K) lub w watach na metr kelwinów, W / (m ⋅ K) . W przypadku iloczynu jednostek w nazwie jednostki pochodnej używany jest łącznik lub spacja . Zatem poprawna pisownia jednostki, której symbolem jest kWh, to kilowatogodzina i kilowatogodzina. W tych dwóch przypadkach każda z nazw jednostek przyjmuje liczbę mnogą: kilowatogodziny lub kilowatogodziny. W przypadku braku łącznika lub spacji, tylko druga nazwa jednostki przyjmuje liczbę mnogą: watogodziny, woltoampery. Gdy ta sama jednostka pojawia się kilka razy w produkcie, można ją określić, podając jej nazwę, w zależności od przypadku, używając przymiotników „kwadrat”, „sześcian” lub „bicarré” lub wyrażeń „kwadrat”, „kostka” „do potęgi n ”:
Niedozwolone jest dodawanie do symbolu jednostki informacji dotyczących szczególnego charakteru wielkości lub rozważanego kontekstu pomiaru: U eff = 500 V, a nie U = 500 V eff („ wartość skuteczna napięcia wyrażona w woltach”, a nie „skuteczne woltów ”). Podobnie nie należy używać terminu „metr bieżący”, a przymiotnik „liniowy” nie dodaje żadnego dodatkowego pojęcia do jednostki.
Aby utworzyć nazwy jednostek wielokrotnych i podwielokrotnych, przedrostki z systemu międzynarodowego są po prostu dołączane (bez spacji i myślników) po lewej stronie jednostki, nadal bez mieszania symboli (jednostek matematycznych) oraz nazw jednostek i przedrostków: kilometr (lub km), milisekunda (lub ms). Nie można dodać kilku przedrostków do jednostki (nanometra, ale nie milimikrometru). Tak więc nawet jeśli dekanewton (daN) jest poprawną jednostką (która z grubsza tłumaczy stary kilogram-siłę ), to kilodekanewton (kdaN, co tłumaczyłoby tonę-siłę) już nie. Podobnie, hektopaskal (hPa) jest poprawną wielokrotnością jednostki pochodnej, paskala, ale kilohektopaskal (khPa, który z grubsza odpowiada ciśnieniu atmosfery ) już nią nie jest.
Uwaga: w przypadku kilograma , jednostki podstawowej, która ze względów historycznych zawiera w nazwie przedrostek „kilo”, na gramie pozostają wielokrotności i podwielokrotności .
Pierwszą godną uwagi próbą ustanowienia uniwersalnych jednostek (tj. Opartych na odtwarzalnych zjawiskach fizycznych) jest w świecie anglosaskim Johna Wilkinsa , angielskiego naukowca członka Towarzystwa Królewskiego , który w 1668 r. Zdefiniował długość, a następnie tom uniwersalny i wreszcie masa uniwersalna (ta, z której ilość wody deszczowej zawartej w bocznym sześcianie jest równa długości uniwersalnej). Tak zdefiniowaną długość uniwersalną przyjmuje się jako równą 38 cali pruskich (w przybliżeniu 993,7 mm ) lub w przybliżeniu długości prostego wahadła z półokresem małych oscylacji trwających jedną sekundę .
Około 1670 roku Gabriel Mouton , zakonnik z Lyonu, zaproponował jednostkę długości na podstawie pomiaru łuku ziemskiego południka . Definiuje również szereg wielokrotności i podwielokrotności jednostkowych na podstawie systemu dziesiętnego.
W 1675 r. Włoski uczony Tito Livio Burattini zmienił nazwę uniwersalnej miary Johna Wilkinsa na „metr” ( metro cattolico ) i przyjmuje za dokładną definicję opisaną wcześniej definicję wahadła (a już nie 38 cali Prus), w wyniku czego na długości 993,9 mm . Wartość ta zależy jednak od przyspieszenia ziemskiego i dlatego różni się nieznacznie w różnych miejscach.
W 1790 roku, Konstytuanta postanawia, na wniosek Talleyranda , sam doradza Condorcet , dla stworzenia stabilnego, jednolitego i prostego układu pomiarowego , i to jest jedność z Burattini który jest D pierwszy przyjęto jako podstawowej jednostki. Ale ponieważ długość uderzenia wahadła o sekundę nie jest taka sama w zależności od tego, gdzie się znajdujesz, ze względu na różnicę grawitacji zależną od odległości od równika (patrz wyżej ), ostatecznie jest to pomiar oparty na pomiarze południka ziemi, która została wybrana w 1793 roku. Długość ta zostanie określona przez prawo 18 roku zarodkowego III (7 kwietnia 1795), jako „miara długości równa dziesięciomilionowej części łuku południka między biegunem borealnym a równikiem” . Za przeprowadzenie niezbędnych pomiarów geodezyjnych odpowiedzialnych jest dwóch naukowców , Delambre i Méchain , którzy przez siedem lat będą mierzyć odległość między Dunkierką a Barceloną .
Za pomocą miernika definiuje się jednostki powierzchni i objętości , jednostkę masy (gram) i jednostkę monetarną ( frank zarodkowy ): w ten sposób tworzymy dziesiętny system metryczny, umożliwiając łatwiejszą konwersję jednostek, ponieważ: teraz, aby przejść od jednostki do jej wielokrotności (i podwielokrotności), wystarczy przesunąć przecinek. W tym samym dekrecie Konwencja krajowa przewiduje utworzenie norm dla licznika . Definicja w ten sposób wybrana została ostatecznie przyjęta w 18 Germinalnym Roku III (7 kwietnia 1795) dekretem francuskiej konwencji krajowej. Ten system metryczny jest następnie oznaczony Akronimem MKpS oznaczającym metr, kilogram-waga, sekunda.
Normy dotyczące licznika i kilograma w platynie, przewidziane w dekretach Konwencji Krajowej, są zdeponowane w Archiwum Narodowym Francji dnia 4 Messidor VII roku (22 czerwca 1799), który jest czasami uważany za akt założycielski systemu metrycznego .
Wprowadzony dekretem 1 st vendémiaire roku IV (23 września 1795), system metryczny jest obowiązkowy we Francji z okazji jego piątej rocznicy dekretem z 13 roku Brumaire IX (4 listopada 1800), używanie jakiegokolwiek innego systemu jest zabronione. W swoich pamiętnikach Świętej Heleny , Napoleon , który niegdyś obsługiwanej linii geodezyjnej wyprawę, aby określić nowy pomiar, ale realizowanego trudności w aklimatyzacji do nowych jednostek, pisze:
„Potrzeba jednolitości wag i miar była odczuwalna na przestrzeni wieków; kilkakrotnie wskazywały na to Stany Generalne […] Prawo w tej materii było tak proste, że można je było napisać w ciągu dwudziestu czterech godzin […] Konieczne było ujednolicenie we wszystkich województwach jednostki miar i wag. miasto Paryż […] Geometrów, algebraistów, konsultowano się w kwestii, która była wyłącznie w gestii administracji. Uważali, że jednostka wag i miar powinna być wydedukowana z naturalnego porządku, aby mogła być przyjęta przez wszystkie narody […] Od tego momentu została wydana nowa jednostka wag i miar, która nie odpowiadała normom. przepisy administracji publicznej, ani tabele wymiarów wszystkich sztuk […] W tym systemie nie było żadnej korzyści obejmującej cały wszechświat; było to zresztą niemożliwe: duch narodowy Anglików i Niemców byłby temu przeciwny […] Jednak dobro obecnych pokoleń zostało poświęcone abstrakcji i próżnym nadziejom […] Naukowcy wpadli na zupełnie inny pomysł. obce dla dobra jedności wag i miar; dostosowali do tego numerację dziesiętną […] usunęli wszystkie liczby zespolone. Nie ma nic bardziej sprzecznego z organizacją umysłu, pamięci i wyobraźni […] Wreszcie sięgnęli po greckie korzenie, co potęgowało trudności; te nominały, które mogłyby się przydać naukowcom, nie były dobre dla ludzi […] To dręczy ludzi za błahostki !!! "
Od 1801 r. Republika Helwecka próbowała wprowadzić system metryczny, „ale prawo nigdy nie zostało zastosowane” - dopiero w 1877 r. Dopiero Zjednoczone Królestwo Niderlandów (w tym obecna Holandia , Belgia i część Luksemburga ) przyjęło ponownie pierwszy w 1816 r. za impulsem swego suwerennego Guillaume I er z Holandii , czternaście lat przed rewolucją francuską w 1830 r. , podpisując jej ponowne wprowadzenie we Francji.
Plik 12 lutego 1812Napoleon przyjmuje dekret cesarski ustanawiający do handlu nowe jednostki o nazwie zgodnej ze starym zwyczajem , takie jak olcha , toise , buszel , książka , ale z nowymi wartościami ustalonymi w systemie metrycznym, a przede wszystkim upoważnia do stosowania tych nowych jednostek ułamków niedziesiętnych.
Po restauracji francuskiej w 1814 roku, Ludwik XVIII początkowo potwierdził, że chce kontynuować ustanawianie systemu metrycznego, ale pod naciskiem skarg, dekret ministerialny21 lutego 1816 nakazuje zniesienie ułamków dziesiętnych wag i miar oraz wyłączne stosowanie „zwykłych” środków do sprzedaży detalicznej żywności i towarów.
System metryczny nie zostaje jednak porzucony w nauczaniu i badaniach i stopniowo zdajemy sobie sprawę, że nadszedł czas, aby zrzec się ułatwień wprowadzonych dekretem z 1812 r. I trzymać się ustalonych jednostek prawnych. Dekretem z 13 roku Brumaire IX . Będzie to przedmiotem prawa4 lipca 1837podpisany przez Louis-Philippe , co sprawia, że stosowanie jednostek systemu metrycznego jest obowiązkowe od1 st styczeń 1840, w handlu oraz w życiu cywilnym i prawnym.
W 1832 roku Gauss pracował nad zastosowaniem systemu metrycznego jako spójnego systemu jednostek w naukach fizycznych. To sprawia, że pomiary bezwzględne pola magnetycznego Ziemi za pomocą systemu jednostek opartych na centymetr , gram i jednostek drugich czasami określane jako „System” Gaussa.
W 1860 , Maxwell i Kelvin zaangażował się w British Association for Advancement of Science (BA), założona w 1831 roku, do ustanowienia systemu jednostek składających się z jednostek bazowych i D „pochodzi jednostek. Doprowadziło to w 1874 r. Do stworzenia „ systemu CGS ” opartego na jednostkach centymetr, gram i sekundę.
W 1880 roku , BA i Międzynarodowy Kongres Energii elektrycznej, przodek Międzynarodowej Komisji Elektrotechnicznej , zgodził się na systemie praktycznych jednostek, w tym om , wolt i ampera .
W 1875 roku powstała Konwencja Metrów i powołano Międzynarodowe Biuro Miar (BIPM), Międzynarodowy Komitet Miar (CIPM) oraz Generalną Konferencję Miar (CGPM). Pierwsze CGPM miało miejsce w 1889 roku i przyjęło nowe prototypy metra i kilograma . Poświęconym systemem jednostek jest wtedy „system MKS”, którego nazwa pochodzi od jednostek podstawowych, metra, kilograma i sekundy .
W 1901 roku fizyk Giovanni Giorgi wykazał , że możliwe jest połączenie jednostek elektrycznych z jednostkami systemu MKS poprzez dodanie do tego ostatniego jednostki elektrycznej. Dyskusja nad tą propozycją przez organizacje międzynarodowe, w tym Międzynarodową Unię Fizyki Czystej i Stosowanej (IUPPA) oraz Międzynarodową Komisję Elektrotechniczną, doprowadziła w 1946 r. Do przyjęcia przez CIPM „systemu MKSA”, opartego na metrze, kilogramie, drugim i amper . W 1954 r., Po dochodzeniu BIPM, które rozpoczęło się w 1948 r., CGPM ratyfikuje przyjęcie dodatkowych podstawowych jednostek kelwinów i kandeli .
Pozostało wtedy kilka kroków do zakończenia obecnego systemu metrycznego. Najpierw nadaj mu nazwę („Międzynarodowy układ jednostek”, z międzynarodowym skrótem „SI”); co jest robione w 1960 r. Następnie dodaj kret jako ostatnią jednostkę , co jest robione w 1971 r.
Redefinicja 2018-2019Te podstawowe jednostki Międzynarodowego Układu są nowo podczas Generalna Konferencja Miar od 13 do16 listopada 2018 r(w Wersalu ), z siedmiu stałych fizycznych, których dokładna wartość jest następnie „ostatecznie ustalona”. Ta reforma wchodzi w życie20 maja 2019 r.
Większość krajów na świecie uczyniło z Systemu Międzynarodowego swój oficjalny system jednostek. W Azji Wschodniej, było początkiem XX -go wieku. W latach siedemdziesiątych rząd Kanady przeszedł na system metryczny pod egidą Komisji ds. Systemów Metrycznych. To działanie (oficjalne przejście z krajowego układu jednostek do systemu metrycznego) nosi nazwę metrifikacji .
W 2008 roku tylko trzy kraje na świecie nie przyjęły oficjalnie systemu międzynarodowego: Stany Zjednoczone , Liberia i Birma .
Wskazane jest, aby kwalifikować się w odniesieniu do Stanów Zjednoczonych , które są sygnatariuszami Konwencji o metrach :
We Francji istnieje kilka godnych uwagi wyjątków, wykorzystujących jednostki imperialne , jednostki wyprowadzone z układu SI lub starsze jednostki o bardziej niejasnym pochodzeniu:
W Wielkiej Brytanii stosowanie systemu metrycznego zostało zalegalizowane od 1897 r., Ale w niektórych obszarach, takich jak handel, zdrowie publiczne, bezpieczeństwo, administracja, znaki drogowe i sprzedaż metali szlachetnych, ekwiwalent w jednostkach imperialnych jest tolerowany.
W Stanach Zjednoczonych dane metryczne i imperialne można znaleźć w tej samej dokumentacji. To wspólne użycie dwóch typów jednostek pomiarowych jest przyczyną utraty sondy kosmicznej Mars Climate Orbiter wWrzesień 1999.
W Kanadzie , w tym w Quebecu , stosowanie systemu metrycznego jest obowiązkowe od 1975 r. , Ale w większości dziedzin życia codziennego, handlu i budownictwa dominuje system imperialny (zwłaszcza poza Quebec). Często zdarza się, że ludzie nie wiedzą, jak używać systemu metrycznego w zakresie odległości (poza przepisami drogowymi, gdzie jest on stosowany systematycznie): wiele osób nie zna swojego wzrostu w metrach (stopach, calach) i ich waga w kilogramach (funtach); podobnie często mierzy się wymiary mieszkania (stopy kwadratowe), szerokość parceli (stopy), przekątną wyświetlania ekranów elektronicznych (komputery, telewizory, telefony komórkowe itp. ) lub w instalacjach wodno-kanalizacyjnych w systemie imperialnym.
Większość niemetrycznych jednostek miary jest obecnie definiowana za pomocą jednostek systemu międzynarodowego. Na przykład National Institute of Standards and Technology publikuje tabelę definicji imperialnych jednostek miary z jednostek metrycznych.
Według domenyW żegludze morskiej odległości są liczone w milach morskich („milach” lub „milach morskich”, czasem niewłaściwie „morskich”; w języku angielskim: „ mile morskie ” , skrót NM lub M), przy czym jedna mila jest równa 1852 metrom. Prędkość wyraża się w węzłach morskich , przy czym jeden węzeł odpowiada jednej mili morskiej na godzinę.
W nawigacji lotniczej odległości i prędkości są liczone w taki sam sposób, jak na statku: odległości w milach morskich i prędkości w węzłach ( „ knots ” w języku angielskim, międzynarodowym języku lotnictwa). Anemometry, przyrządy na deskach rozdzielczych samolotów, które mierzą prędkość w stosunku do powietrza, jeśli mają tylko jeden rozmiar, są umieszczone w „ węzłach ” ; jeśli są wyskalowane w dwóch rozmiarach, to są wyskalowane koncentrycznie w „ węzłach ” i w km / h , których stosunek wynosi 1 / 1,852. Wysokość jest wyrażona w stopach angielskich (jedna stopa równa się 0,304 8 m ). Pod względem operacyjnym istnieją tysiące stóp, a jeszcze dokładniej nazywa się to „poziomem lotu” (FL, „ poziom lotu ” ), wyrażonym w setkach stóp. Na przykład wysokość przelotowa poziomu 350 wynosi 35 000 stóp lub 10 668 m . Podobnie pasy przytrzymujące nad lotniskami są rozmieszczone w pionowych odstępach 10 FL . Z kolei prędkość pionową samolotu pasażerskiego wskazuje wariometr, wyskalowany najczęściej w tysiącach stóp na minutę.