Huest | |||||
Ratusz ( XIX w. ) - rue de Vernon. | |||||
Herb |
|||||
Administracja | |||||
---|---|---|---|---|---|
Kraj | Francja | ||||
Region | Normandia | ||||
Departament | Eure | ||||
Miasto | Evreux | ||||
Międzywspólnotowość | Évreux Portes de Normandie | ||||
Mandat burmistrza |
Jacky Jarry 2020 -2026 |
||||
Kod pocztowy | 27930 | ||||
Wspólny kod | 27347 | ||||
Demografia | |||||
Miły | Huestois | ||||
Ludność miejska |
792 mieszk. (2018 ) | ||||
Gęstość | 121 mieszkańców/km 2 | ||||
Geografia | |||||
Informacje kontaktowe | 49°02′23″ północ, 1°12′25″ wschód | ||||
Wysokość | Min. 85 m Maks. 142 m² |
||||
Powierzchnia | 6,57 km 2 | ||||
Wybory | |||||
Oddziałowy | Kanton Évreux-3 | ||||
Ustawodawczy | Pierwszy okręg wyborczy | ||||
Lokalizacja | |||||
Geolokalizacja na mapie: Normandia
| |||||
Znajomości | |||||
Stronie internetowej | huest.mairie.com | ||||
Huest (tradycyjna wymowa: ated , API [Y'é] ) jest wspólny francuski znajduje się w dziale z Eure , w regionie Normandii .
Jej mieszkańcy nazywani są Huestois.
Gmina wiejska o jego pochodzeniu, Huest stało, ze względu na jego bliskość do prefektury , Évreux , znajduje się kilka kilometrów dalej, w willowej miejscowości , korzystając z szybkiego i łatwego dostępu do miasta i do wszystkich głównych dróg na północy. ( Louviers i Rouen ), na wschodzie ( Pacy-sur-Eure , Vernon i Paris ) oraz na południu ( Dreux , Chartres i Orlean ).
Obdarzone silną wolą zachowania „duszy” wsi, miasto korzysta obecnie z kontrolowanej ewolucji pod względem liczby ludności , ale oferuje swoim mieszkańcom wszelkie wygody godne nowoczesnej aglomeracji . Oprócz dystrybucji gazu miejskiego i podłączenia do zbiorowej kanalizacji , korzysta z wydajnej sieci „ Internetu ” i udało jej się, na długo przed sąsiadami, pogrzebać całą swoją sieć elektryczną . Niektóre inwestycje w nieruchomości na wynajem zostały nawet dokonane przez radę gminy w celu zaspokojenia rosnącego popytu w sektorze.
Dokładna lokalizacja kartograficzna jest dostępna w różnych skalach na stronie internetowej IGN .
Huest leży na północ od dużej płyty , powiedział św Andrzeja , w południowo-wschodniej działu z Eure , pomiędzy dolinami rzek iton zachodu i że od Eure , dopływem banku na lewo od Sekwany , na wschodzie.
Do miasta pokrywy 657 ha, z czego około 176 są zalesione, który zdobył to jego pseudonim: The Village à l'Habit Vert.
Baza lotnicza 105 Commandant-Viot obejmuje około 250 hektarów miasta w jego południowej części, czyli ponad jedną trzecią jego powierzchni . Należy również zwrócić uwagę na obecność na północnym wschodzie wsi składu amunicji Sassey-Huest, do którego dojazd i część instalacji znajdują się na terenie miasta.
Gravigny | Sassey | Sassey |
Evreux | Gauciel | |
Fauville | Stare Evreux | Miserey |
Miejscowość leży we wschodniej części regionu Normandii , 24 kilometrów od departamentu Eure-et-Loir w obszarze Centrum Dolina Loary i 19 kilometrów od departamencie Yvelines w regionie w Ile-de-France .
Evreux | Vernon | Rouen | Paryż | |
---|---|---|---|---|
Odległość drogowa | 5 km | 25 km | 52 km | 94 km² |
Wielka odległość koła | 4.3 km na południowy | 20,8 km | 45,4 km | 85,3 km |
Azymut | 249 ° 17 ′ 20 ″ | 73 ° 34 ′ 53 ″ | 349 ° 02 ′ 20 ″ | 102 ° 50 25 ″ |
Źródła: Via-Michelin i Lew 1906 |
Znaczna część miasta znajduje się teren z równiny do wysokości średnio o około 130 metrów.
Rzeźba płaskowyżu jest przełamana dwiema suchymi dolinami, Nuisement Valley i Small Valley, które spotykają się na zachodnim krańcu miasta, gdzie odprowadzają wodę deszczową w kierunku Gravigny i doliny Iton , przy czym prawie cała gmina znajduje się na zlewni tej doliny. Vallée du Nuisement oddziela wioskę Nuisement i las Grand Parc od lasu Saussaye, podczas gdy Petite Vallée oddziela las Saussaye od Bois des Vignes.
Trzy wymienione wyżej lasy są sklasyfikowane jako „las ochrony Evreux i jego masywów peryferyjnych” przez dekret z Rady Państwa z dnia3 lipca 2007.
Powierzchowne sieć hydrograficzna jest nieistniejąca, zaledwie kilka stawy zdobią ten krajobraz w samym sercu wsi, jak staw topoli. Ta Résilière, poza centrum, nieco przewieszona przez Petite Vallée, jest sztuczna i wysycha z biegiem lat.
Dzięki swojemu położeniu miasto nie jest zatem narażone na ryzyko podniesienia się wód gruntowych lub powodzi.
Link do mapy geologicznej na stronie Géoportail (IGN).
Większość wsi, płaskowyż południowy i wschodni, a także dzielnica mieszkalna w centrum, składa się z tac mułowych , z wyjątkiem wychodni gliny z krzemieniem na wpływ bazy lotniczej 105. Podpiwniczenie części zalesionej, do północ i zachód składa się z tej samej gliny i żwiru. Całość spoczywa na grubej warstwie kredy . Wiele witryn wydobywania tej skały są notowane na terenie gminy, w tym Białej kamieniołomu, nadal są widoczne na początku XXI th wieku na wzgórzu przy drodze, w skrajnej północno-zachodniej części wsi. Była jeszcze inna, mniej ważna, Bec Salé, wypełniona w 2006 roku, na zachodnim skraju lasu Saussaie.
Dokładniejsza analiza gleb krzemowo-wapiennych wsi wskazuje na znaczną obecność piasków krzemionkowych i węglanu wapiennego.
W mieście znajduje się kilka podziemnych wnęk różnego pochodzenia.
Huest znajduje się w strefie o najniższej sejsmiczności we Francji.
Huest cieszy się umiarkowanym klimatem oceanicznym połączonym z wpływami kontynentalnymi.
Dane meteorologiczne pochodzą ze stacji klimatologicznej Évreux-Huest, jednostki sieci „Radome”, zainstalowanej w mieście.
- Średnia roczna temperatura : + 10,2 °C
- Minimalna średnia miesięczna temperatura: + 3,2 °C
- Maksymalna średnia miesięczna temperatura: + 18,4 ° C
W mieście przeważają wiatry zachodnie, głównie z południa latem i północy zimą.
Wioska znajduje się w jednym z najbardziej dotkniętych obszarach przez koniec grudnia 1999 burzy , to jest rzeczywiście blisko 49 th równoległe północną ścieżkę następnie huraganu Lothar to26 grudnia.
Opady w mieście są niższe od średniej krajowej (867 mm/rok ).
Rozkłada się w następujący sposób:
- Dni z opadami > 1 mm : 115
- Roczny poziom opadów: 611,6 mm
Czas nasłonecznienia średniorocznie 1684 godziny
Miesiąc | Sty. | luty | Marsz | kwiecień | może | czerwiec | Lip. | sierpień | wrz. | Październik | Listopad | grudzień | rok |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Średnia minimalna temperatura ( °C ) | 0,9 | 0,9 | 2,7 | 4.1 | 7,7 | 10.3 | 12,4 | 12,3 | 9,9 | 7,1 | 3,3 | 1,8 | 6,2 |
Średnia maksymalna temperatura (° C) | 6,3 | 7,4 | 10,8 | 13,4 | 17,4 | 20,3 | 23,3 | 23,6 | 20 | 15,2 | 9,9 | 7,1 | 14,6 |
Zapis zimna (° C) data zapisu |
-18,6 1985 |
-13 1986 |
-10,2 1971 |
-4 1975 |
-1,8 1979 |
-0,6 1991 |
4,9 1979 |
2.7 1974 |
-0,7 1971 |
-4,6 1997 |
-7,8 1989 |
-14 1970 |
|
Ciepło zapisu (° C) data zapisu |
15,1 2003 |
19,2 1990 |
22,3 1989 |
25,7 2005 |
30 2005 |
34,8 1976 |
35,3 1976 |
38,4 2003 |
31.5 1982 |
28,3 1985 |
19.7 1971 |
16 1989 |
|
Słońce ( godz ) | 69 | 79 | 119 | 153 | 198 | 203 | 216 | 225 | 163 | 124 | 79 | 56 | 145 |
Opady ( mm ) | 49 | 43 | 46 | 46 | 59 | 54 | 53 | 37 | 56 | 56 | 53 | 60 | 611.6 |
Przez Huest przebiega droga departamentalna 63, która prowadzi z Évreux do Vernon przez Chambray , La Chapelle-Réanville i Saint-Pierre-d'Autils . Projekt wschodniej obwodnicy gminy dla tej osi został przestudiowany w 1994 r., a następnie w 2001 r., na razie bez znalezienia rezultatu.
Miasto graniczy od południa z drogą krajową 13 , główną osią z Paryża do Cherbourga przez Lisieux i Caen , a od zachodu z nową trasą drogi krajowej 154 w południowej obwodnicy Évreux .
Jedno z zagrożeń występujących w gminnej kartotece informacji o głównych zagrożeniach (DICRiM) dotyczy przejazdu tym pasem ruchu przez minimalną część gminy, czyli przewóz materiałów niebezpiecznych.
Dojazd do miasta Huest z Paryża to zjazd nr 15 z autostrady A13 , znajdujący się w pobliżu miejscowości Chaufour około 25 kilometrów na wschód od wsi; jest dostępny dla krajowych 13 . Aby dołączyć do tej samej autostrady w kierunku Rouen, a następnie Caen , węzeł 19 , w miejscowości Incarville , znajduje się 30 kilometrów na północ, jadąc drogą krajową 154 łączącą Val-de-Reuil z Allaines-Mervilliers , przez Évreux , Dreux i Chartres .
Od 2005 roku autostrada A28 oferuje alternatywę do dotarcia do Le Mans i Wielkiego Zachodu Francji z wioski, zjazdem 14 koło Bernay , położonego 56 kilometrów na zachód.
Ścieżka wielkiej wędrówki n o 26, w jego pierwszej części, z Paryża do Evreux, przecina północno-wschodniej części miasta.
Transport publicznyWioska nie jest obsługiwana przez sieć autobusową aglomeracji Évreux, Trans Urbain , ale gmina i GEA ustanowiły system zwany Taxi-bus; mieszkańcy korzystają, na uprzednie zamówienie, z usług taksówki, aby pojechać do Évreux, przy czym ich wkład jest ograniczony do ceny biletu autobusowego, a pozostałą część pokrywa społeczność aglomeracji. System ten, bardzo ceniony przez mieszkańców, pozwala osobom starszym lub mniej sprawnym fizycznie dłużej cieszyć się wiejskim środowiskiem przed przeprowadzką do miasta.
Rada Generalna Eure utworzyła wydziałową sieć autobusów obsługujących miasto, na placu kościelnym, linią numer 200, która biegnie z Évreux do Gisors przez Gaillon . Linia jest obsługiwana przez prywatną firmę.
Najbliższa stacja SNCF to Evreux-Normandie , położona na linii Paris, przez Bueil i Mantes-la-Jolie , w Cherbourgu ; przez Bernay i Caen . Ruch kolejowy jest intensywniejszy rano w kierunku stacji Paris-Saint-Lazare i odwrotnie wieczorem, ze względu na dużą liczbę mieszkańców sektora, którzy mają pracę w Paryżu.
Lotnisko Rouen - Seine Valley znajduje się najbliżej, około 50 kilometrów na północ, ale jest używane tylko do lotów biznesowych i turystycznych, tylko kilka firm regularnie obsługuje niewielką liczbę krajowych miejsc docelowych. Większość krajowych i międzynarodowych lotów Huestois odbywa się przez lotniska w Paryżu, Roissy-Charles de Gaulle i Orly , oba oddalone o około 115 kilometrów.
Podział na strefy gminy, co znalazło odzwierciedlenie w bazie danych Europejskiego okupacyjnej biofizycznych gleby Corine Land Cover (CLC), jest naznaczona znaczenia obszarów sztucznych (43,8% w 2018 roku), co oznacza wzrost w porównaniu do 1990 roku (41,3%). Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: strefy przemysłowe lub handlowe oraz sieci komunikacyjne (36%), lasy (29,8%), grunty orne (26,5%), tereny zurbanizowane (7,8%).
IGN także udostępnia narzędzie online do porównywania zmian w czasie użytkowania gruntów w miejscowości (lub obszarów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).
Pod koniec II wojny światowej , w odpowiedzi na narodową dynamikę demograficzną, miasto sukcesywnie wzbogacano o niewielkie zespoły zabudowy, w większości na północny zachód od pierwotnej wsi.
W 1968 r. przy rue de l'Ermitage otwarto pierwszy oddział składający się z siedmiu domów. Dwa lata później powstało piętnaście domów na terenie opactwa, a następnie w 1972 roku dwanaście domów przy rue de la Moinerie.
Aby nadać gminie spójność geograficzną, w latach 1975-1979 utworzono wieś Champs z dwudziestoma dziewięcioma domami; Rue de l'Ermitage i rue de Gravigny są zatem zgrupowane razem. W tym czasie architekt H. Barret zbudował w lasach sąsiadujących z wioską, po obu stronach Małej Doliny, pięć z wielu kamiennych domów w Vernon i które rozrzucił po całym departamencie „zbudowanym w duchu przeszłości ” .
Dopiero w 1981 r. rada miejska wprowadziła plan zagospodarowania przestrzennego mający na celu kontrolowanie rozwoju zabudowy mieszkaniowej. Od tego czasu rozwój wioski koncentrował się na południu, chemin des Perrins i rue de l'Aubépine, a także na wschodzie rue du Petit-Clos i rue de la Mare-Mattiote. Również przy tym wyjściu ze wsi gmina zainwestowała w kompleks czynszowy składający się z osiemnastu mieszkań, oferowany głównie personelowi bazy lotniczej 105.
W latach 2005-2011 między ulicami Gâstine i Bergeron miało miejsce 40 budowy osiedla Gâstine, a następnie rezydencja opactwa, składająca się z kilkunastu domów, która ujrzała światło dzienne we wschodniej części małej doliny , łącząc w ten sposób północ wsi i lasy.
Ilościowa ewolucja mieszkalnictwa w gminie: ( Źródło: Insee )Dane ze spisu z 1999 r. potwierdzają stan mieszkaniowy wsi poprzez dane dotyczące mieszkań:
Domy mieszkalne
Główny |
Domy mieszkalne
wtórny |
Noclegi
pusty |
Domy
indywidualny |
Mieszkanie | Właściciele | Najemcy | Noclegi
1 i 2 sztuki |
Noclegi
> 5 pokoi |
|
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Huest | 91,4% | 3% | 5,6% | 95,8% | 3,8% | 88,7% | 10,4% | 2,3% | 59% |
Eure | 87% | 8,2% | 4,84% | 77,2% | 20% | 62,7% | 33,8% | 12,1% | 38,1% |
Francja | 83% | 10,1% | 8% | 56,8% | 40,4% | 55,3% | 39,8% | 19,2% | 31,5% |
Źródła: Insee i L'Internaute
|
Bliskość prefekturze i charakteru mieszkalnego, który stopniowo miało miasto w drugiej połowie XX th century zachęciła Radę jest prekursorem w zakresie układu:
W pierwszej kolejności interweniuje montaż sieci elektrycznej, pierwsze przyłącza realizowane są w 1931 roku. Od 1986 roku gmina prowadzi generalną akcję zakopywania sieci elektrycznej i telefonicznej oraz instalację oświetlenia publicznego, która zakończyła się w 2009 roku .
Sieć wodociągowa ujrzy światło dzienne dopiero w 1956 r., będzie to równoznaczne ze zniszczeniem kilka lat później myjni stawu topolowego i zasypaniem dużej liczby stawów w mieście.
Od 1991 do 1995 roku wieś dostosowuje się do standardów krajowych, tworząc zbiorowy system sanitacji dla wszystkich mieszkań. Gmina następnie głosuje premię dla każdego gospodarstwa domowego, aby sfinansować ich połączenie. Budowa miejskiej sieci dystrybucji gazu rozpoczęła się w 2001 roku, a zakończyła w następnym roku.
W 2011 r. wieś jest zależna od aglomeracji Grand Évreux w zakresie dostaw wody pitnej oraz odbioru i oczyszczania ścieków.
W tym czasie gmina korzystała jedynie z częściowego uwolnienia w zakresie sieci telefonicznej i Internetu. Połączenia ADSL dają średnio następujące wyniki:
- Połączenie pobierające prędkość: 6850 kb / s (856,3 kb / s );
- Prędkość wysyłania: 834 kb/s (104,3 kb/s );
-Ping: 73 ms .
Nazwa miejscowości jest potwierdzona w formach zachodnich w 1030 (Fauroux 61), następnie w formie Guest około 1148 i około 1215, następnie ponownie Vuest w 1300 (akt założycielski Saint-Amand), Uest w 1417 (archiwum Belbeuf ), Huais w 1631 ( Plany i profile Tassin), Huet w 1828.
Traktowanie początkowej spółgłoski [w] lub [g] odpowiada granicy dialektu między północnym Normanem a południowym Normanem . Upadek początkowego [w], powszechnego w Górnej Normandii (por. Incarville , dawniej Wiscarville w 1190, lub Elbeuf , dawniej Wellebuoth 1070 - 81, Guellebo 1021 - 25 itd.), pokazuje, że przeważała forma północna. Początkowe H jest zatem czysto graficzne.
Pochodzenie nazwy Huest jest niejasne i nie jest jednomyślne wśród specjalistów. Albert Dauzat i Charles Rostaing uznali ten toponim za zastosowanie staro francuskiego bas * wösti „pustynia; suchy ląd, zdewastowany ”(por. niemiecki Wüste , pustynia), którego rdzeń znajduje się * wôst- we francuskim czasowniku „gâter”, skrzyżowany z łacińskim vastare . François de Beaurepaire nie podtrzymuje tej hipotezy, nie podając jednak wyjaśnienia. Ernest Nègre skłania się do germańskiego imienia imienia wziętego absolutnie Westar- , chociaż nie ma śladu końcowego -ar / -er w starych formach.
Wymowa "ué" [ye] wynika z regularnej ewolucji fonetycznej, grupa -st nie jest wymawiana od czasu odrodzenia. Oficjalna pisownia przywraca archaiczną pisownię, która jest jednak etymologiczna (por. jest: jest). Dosłowne czytanie „uest” poprzez podkreślenie zakończenia jest błędne.
Ponadto z naszych map zniknęło kilka nazw miejscowości:
Z drugiej strony niektóre nazwy ulic przywołują pewne miejsca, które już nie istnieją:
Wreszcie inne nazwy ulic odnoszą się do istniejących miejscowości:
A inne istniejące miejscowości nie mają powiązanych ulic:
Obecność człowieka na terenie gminy miała miejsce bardzo wcześnie, o czym świadczą te odkrycia, w szczególności następujące trzy:
Te dwa ostatnie odkrycia przypisywane są epoce brązu i można je zobaczyć w Musée d'Évreux .
Bezpośrednie sąsiedztwo ważnego miejsca Gisacum w mieście Vieil-Évreux, stolicy galijskiego ludu Aulerques Eburovices , sugeruje, że obecność gallo-rzymska była znacząca na całym obszarze. Jednak tworzenie infrastruktury wojskowej na razie uniemożliwia prowadzenie badań w tym kierunku .
W wiosce Nuisement, na zachodnim skraju lasu Saussaie na wschodnim zboczu doliny, odkryto jedynie piec wapienny z okresu rzymskiego.
Wioska jest przekraczana z jego strony to starożytna droga celtyckie (pomiędzy V TH i II th wieku przed naszą erą. ) Oś północ-południe rozciąga się od lewego brzegu Rouen w starym Evreux przechodzącej przez Elbeuf . Trasa ta, dziś mało widoczna, zostanie przejęta przez rzymską drogę z Rouen do Bordeaux przez Orlean , mijając Sekwanę w Pont-de-l'Arche , dla tych, którzy chcieli uniknąć Évreux. Trasa ta jest nadal zarejestrowana pod oznaczeniem „Droga wiejska nr 10, która prowadziła przez starą drogę z Chartres do Rouen”.
Pierwsze wzmianki o wsi pojawiają się w 1030 roku, kiedy Lord Gosselin, wicehrabia Arques podarował opactwu Sainte-Trinité du Mont , którego jest założycielem, „ kościół i dwa dwory znajdujące się w Wuest ” , darowizna ta będzie potwierdzone przez księcia z Normandii , Robert Wspaniałego , jak również przez papieża Adriana IV .
Kilka lat później, w 1035 roku, kartuarium Zakonu Thiron wskazuje na obecność w mieście przeoratu Sainte-Cécile i jego kaplicy , w zależności od opactwa Świętej Trójcy w Tironie . Potwierdzenie tego członkostwa jest dokonywane w dniu30 maja 1147w bulli papieskiej papieża Eugeniusza III, który cytuje w majątku Zakonu Tironów „w kraju Evreux kaplicę Sainte-Cécile de Guest ” .
W przeciwieństwie do nazw ulic znajdujących się w pobliżu tego dawnego klasztoru, w Huest nigdy nie było opactwa, ale „domena opactwa” (z Thiron), której nazwa z biegiem czasu została skrócona do „opactwa”.
23 listopada 1489Jean de Bretignolles, przeor kaplicy Sainte-Cécile, składa przysięgę opatowi Tironu; akt ten jest zapisany w Białej Księdze, zaczerpniętej z Kartularza Tiron.
Ta kaplica (lub Priory którym zależało) jest wskazany na „ Cassini mapie ” w XVIII -tego wieku, ale markiz de Blosseville cytaty jak „Old Chapel” w 1877 roku, co stawia jego rezygnacji w tym okresie czasu. Huestois pamięci, niektóre ruiny nadal istniał w pierwszej połowie XX th wieku , ale został zniszczony w 1968 roku ze względów bezpieczeństwa.
Około 1170 roku, prawa do prezentacji kościoła Huest przez Geoffroy, jego kapłana i Gilles, biskupa Evreux , stał się własnością klasztoru Saint-Nicolas de Gravigny, która miała miejsce w kolonii trędowatych. Z region. Kartuarium tej kolonii trędowatych cytuje miasto w zlatynizowanej formie Guestum z 1215 roku. Dar ten potwierdza Amauri, hrabia Évreux.
W tym czasie ziemie Huest należały już do tytułowej rodziny, której pierwszy znany członek, Étienne, został zakwalifikowany jako Lord of West w 1137. Z wyjątkiem „wioski i farmy” Gastine , oderwanej w 1215 r., która miała zostać podarowana przeoratowi świętego Mikołaja Gravigny Gilbert Huest, ziemskiego Huest pozostał w rodzinie aż do końca XIV, XX wieku, chociaż twierdzy z Nuisement podziału poprzez dzielenie rodziny (latinized szkodliwość bródki 1079, Nezement w 1225 i Nuyzement w 1469 ) stał się później osada wsi, następnie nazwa zamku XIX TH .
Od przyłączenia Normandii do Couronne de France w okresie renesansu (1204-1515)Ten podział spowoduje, że dwaj synowie Gilberta staną się odpowiednio, w 1225 r., panami dwóch w ten sposób utworzonych lenn, a mianowicie: „ Willemus, dominus de West, mile, Stephanus, dominus de Nesement ” .
W środku wojny stuletniej twierdza Huest zmienia swoją panującą rodzinę, w mało znanych warunkach, przechodząc z rodziny Huest do rodziny Poissy, reprezentowanej w 1401 roku przez Pierre'a III e de Poissy. Ten ostatni zginął podczas bitwy pod Agincourt . Jego syn, Jacques I st Poissy, został mianowany Wielkim Piekarzem Normandii w 1419 roku.
Pod koniec XV th wieku, pan Huest był Thibault de Poissy, również panem Houville. Jego jedyna dziedziczka, Marie de Poissy, wzięła za męża Jacquesa d'Amfreville, zmieniając w ten sposób rodzinę ponownie na tytuł Lord of Huest.
Dwa pokolenia później, poprzez małżeństwo, ziemie Huest stały się własnością rodziny Le Conte de Nonant . W tym czasie w głównym folwarku wsi zbudowano wspaniały gołębnik, będący synonimem szlachectwa tego miejsca. W 1624 r. Ludwik hrabia Nonant, pan Huest i innych lenn, był już rycerzem.
Dopiero pod koniec XVII th century zakończyć dziedziczenie transmisji rodziny, gdy wojna został sprzedany w 1687 roku do księdza Écouis ks Druel, który oddał kilka lat później do doradcy z Presidial d'Evreux, kapitan Charles Adriena Duvala; warownia pozostała zdobyta przez jego potomków aż do rewolucji.
W tym czasie doszło do sporu o prawa i przywileje , zarówno panów, jak i mieszkańców. Jako przykład możemy przytoczyć zakaz praw lordów Huest do młyna Gravigny lub Huestois do zabrania wystarczająco dużo, aby ogrzać się w lasach miasta i pozwolić, aby ich zwierzęta tam pasły się.
W oczekiwaniu na Estates Generalnego omaj 1789rodziny Huest przedstawiły pewne skargi , w szczególności nowe obliczenie wielkości , zniesienie harówki , banałów i prawa nadania miastu Évreux , a także zniszczenie gołębników , bardzo szkodliwe dla ich kultury.
Kilka lat później, w 1793 roku oficjalnie utworzono gminę Huest. Udało mu się wtedy nadać ramy prawne różnym obowiązującym prawom użytkowników i uzyskało prawo własności do nieużytków komunalnych, które zostały scedowane na mieszkańców przez różnych Lordów. Oszacowano je w 1840 r. na powierzchnię około 30 hektarów. Te nieużytki, w liczbie czterech, odegrają decydującą rolę w rozwoju wsi.
Na początku XIX -go wieku, centralne położenie miasta, w porównaniu do trzech sąsiadów, Fauville Gauciel Sassey i pozwolił mu uzyskać serwującą swój kościół, stając Sanktuarium czterech wsiach. Plebania została zbudowana w 1819 r. na miejscu obecnej grupy szkolnej Haut-Bois, dzięki finansowemu zgrupowaniu mieszkańców wsi; w 1827 r. został sprzedany gminie.
Od 1840 r. kościół niebezpiecznie niszczał, a ostatnie przeprowadzone prace mogły jedynie opóźnić jego zniszczenie o kilka lat. W tym okresie, a dokładniej w 1852 i 1853 r . proboszczem był Pierre-François Lebeurier, dawny czarownik i archiwista tytularny departamentu.
Dopiero w 1860 r. dzięki sprzedaży ostatnich nieużytków komunalnych, materiałom ze starego kościoła oraz udziałowi finansowemu trzech powiązanych gmin, biskupstwa, departamentu i państwa, budowa nowego kościoła św. Kościół Pierre'a został uruchomiony.
Nauczanie było trochę bardziej skomplikowane. Od 1825 r. nauczyciel prowadzi płatne nauczanie (patrz Historia edukacji we Francji ) dzieciom z gmin Fauville, Gauciel, Huest i Sassey, ale prawo Guizota z 1833 r. nie pozwalało tym czterem gminom na dogadywanie się w utworzenie szkoły powszechnej. Dopiero w 1853 r. ówczesny burmistrz Victor Doucerain zlecił wybudowanie na własny koszt budynku, który mógł służyć jako szkoła i ratusz. Sprzedał wszystko dwa lata później gminie, która sfinansowała to przejęcie sprzedając trzy z czterech wspomnianych nieużytków.
Trzy gminy Fauville, Gauciel i Sassey, w celu rocznego wkładu w utrzymanie lokalu, zostały następnie przyłączone do Huest w celach edukacyjnych.
III Rzeczpospolita (1870-1940)Wojna z 1870 roku nakłada na Huest, jak we wszystkich gminach departamentu, bardzo ciężkich rekwizycji, a także wkład wojennej, której prezydent w biurze tylko zapłacił piętnastą ale w ten sposób oszczędził wioskę przed grabieżą.
Niektóre kłótnie jeszcze bardziej psuły porozumienie między czterema sąsiednimi wsiami w następnych latach, w szczególności spór o zagospodarowanie i utrzymanie wspólnego cmentarza znajdującego się w mieście oraz odbudowę szkoły ratuszowej w wyniku pożaru. w 1880 roku, ale stulecie skończyło się bez historii, z wyjątkiem exodusu ze wsi , dość względnego, dzięki bliskości Évreux.
Jedynym ważnym faktem w 1882 r. była aukcyjna sprzedaż przez Hospicjum d'Évreux farmy Gâtine po spadku dochodów z ziemi i pojawieniu się mechanizacji.
XX th wieku zaczyna się na ilustrację prawa rozdzielenia Kościoła i państwa , gdy w 1904 roku plebania została zniszczona przez pożar. Odbudowana przez gminę pod koniec 1906 r. prefektura dwukrotnie prosiła o podwyżkę czynszu, ale aby utrzymać jej usługi, gminie udało się utrzymać ją na bardzo niskim poziomie.
Od początku I wojny światowej Towarzystwo Charytatywne w Huest, założone w 1909 roku, zapewniało rodzinom pomoc materialną i psychologiczną, której potrzebowali w przypadku utraty bliskiej osoby. Darowizny i akcje, w tym od gminy, są bardzo liczne na rzecz tego stowarzyszenia, tym bardziej, że gmina w ciągu tych czterech lat płaci bardzo duży haracz: 18 Huestois straciło życie.
Sama rodzina Gazan straciła czterech członków swojej rodziny, w tym Paula Henri Marie, awansowanego pośmiertnie pułkownika piechoty i rycerza Legii Honorowej.
18 lipca 1920w pobliżu kościoła zostaje odsłonięty pomnik ku czci zaginionych trzech gmin: Fauville, Huest i Sassey. Od tego roku i do 1940 roku ksiądz Audrain, proboszcz Huest, publikował miesięcznik L'Écho paroissial de Huest, Gauciel, Fauville i Sassey , w celu informowania ludności wiosek o wydarzeniach miejskich.
Dopiero w 1929 r. utworzono międzygminny związek między Huest i Fauville, aby zelektryfikować obie wsie. Pierwsze połączenia wykonano w 1931 roku.
Ten rok 1929 to także rok utworzenia Aeroclub de l'Eure, który będzie miał wielki wpływ na miasto. Przed przeniesieniem do Fauville w 1949 r. został przydzielony do państwowej szkoły lotniczej, która po wysunięciu się na północ od drogi krajowej nr 13, m.in. na terenie gminy, została zarekwirowana przez lotnictwo wojskowe do szkolenia pilotów. Przez prawie rok, między 1939 a 1940, szkoła Huest będzie zarekwirowana, aby pomieścić te formacje. Wmaj 1940, szkoła lotnicza pozostawia ślady jednostkom bojowym.
Okupacja niemiecka (1940-1944)12 czerwca 1940, gmina Huest jest okupowana przez wojska niemieckie.
Luftwaffe następnie przejęła instalacje lotniczej i rozszerzyli obszar ponad około 1500 hektarów. Miasto było w tym czasie bardzo zaangażowane w tę pracę, zarówno dla siły roboczej, jak i zarządzania, zarówno po ludzku, jak i strukturalnie. Farma Gâtine , znajdująca się w tym miejscu, została wtedy zniszczona. W tym samym czasie przecięto starą drogę z Fauville do Gauciel, zmuszając w ten sposób ruch uliczny do przekraczania Huest.
10 czerwca 1944, po walce powietrznej między Luftwaffe a wojskami alianckimi, na miasto rozbija się niemiecki samolot. Bombardowania alianckie z 1941 r. dotknęły wieś, zginęło tam czterech jej mieszkańców, ale zmusiły Niemców do ukrywania się w lesie: samoloty na Fauville, kwatera główna w zamku Nuisement i stanowisko dowodzenia w Ermitażu .
To w tym miejscu 21 sierpnia 1944, młody Ebroïcien, który był częścią francuskich sił wewnętrznych. 22. Niemcy uciekli, a Amerykanie weszli do Huest.
Od wyzwolenia do współczesności (od 1944)W 1950 r. instalacje lotnicze otrzymały francuski ośrodek szkolenia wojskowego, ale od 1952 r. stał się jedną z dziewięciu strategicznych baz NATO w Europie, dla USAFE , do 1967 r. Duże znaczenie będzie miało około 9000 żołnierzy amerykańskich obecnych w bazie w 1962 r. na społecznej (i demograficznej) ewolucji wsi.
Miasto następnie przeszło ze wsi do wioski mieszkalnej. Na przykład z piętnastu gospodarstw wymienionych w 1955 r. tylko dwa przetrwały w 2003 r., jeszcze w 1955 r. Huest dołączył do międzygminnego związku wody pitnej w północno - wschodnim Évreux, a wprowadzanie wody zaczęło obowiązywać od 1956 r. W 1963 r. pralnia sprzedano przestarzały staw z topolami, a zmarłego rok wcześniej opata miasta JM Audraina nie wymieniono, zmuszając Kościół do utworzenia parafii na kilku wsiach.
Od tego czasu wykształciło się kilka kompleksów podmiejskich, zawsze kontrolowanych ilościowo i geograficznie przez radę miejską, dając do zarządzania zarówno inwestycjami, jak i utrzymaniem coraz ważniejszy sprzęt, w celu utrzymania atrakcyjnego i wygodnego środowiska życia dla mieszkańców. .
Zależny w 1793 r. od dystryktu Évreux, a następnie od 1801 r. w okręgu Évreux, Huest był najpierw częścią kantonu Evreux, następnie Evreux-sud, zanim należał do jego utworzonego w 1982 r., do kantonu Évreux-est . Code 27 37, ten kanton, obejmujący 12 gmin, jest reprezentowany w radzie generalnej departamentu przez Anne Mansouret ( PS ), która jest jego wiceprzewodniczącą i zasiada również w radzie regionalnej .
Od wyborów w 2001 r. Radzie Generalnej Eure przewodniczy Jean-Louis Destans ( PS ), podobnie jak Radzie Regionalnej Górnej Normandii , której od 1998 r. przewodniczy Alain Le Vern ( PS ), która należy do jej członków Bruno Le Maire ( UMP ), minister rolnictwa zczerwiec 2009 w maj 2012, w której na stanowisku prezydenta znalazły się kolejne francuskie postacie polityczne , takie jak Jean Lecanuet , André Bettencourt i Laurent Fabius .
Rada regionalna wydaje czasopismo informacyjne Mój region ( ISSN 1294-8578 ) .
Huest należy do pierwszego okręgu wyborczego Eure , reprezentowanego w Zgromadzeniu Narodowym przez swojego zastępcę , Guya Lefranda ( UMP ) .13 stycznia 2009, jako zastępca Bruno Le Maire , wybrany na zastępcę w czerwcu 2007 , ale mianowany ministrem rolnictwa wczerwiec 2009i niemożność połączenia tych dwóch funkcji. ZCzerwiec 1988 w czerwiec 2007deputowanym tego okręgu wyborczego był nieprzerwanie Jean-Louis Debré ( UMP ), przewodniczący tego zgromadzeniaczerwiec 2002 w Marzec 2007data objęcia przez niego funkcji przewodniczącego rady konstytucyjnej .
Departament Eure ma trzech senatorów , Joëla Bourdina ( UMP ), Hervé Maureya ( NC ) i Ladislasa Poniatowskiego ( UMP ).
Od 28 września 2011, prefektem Eure jest Dominique Sorain.
W 1878 r. sporządzono raport o sytuacji gospodarczej miasta, który plasował się wśród pierwszych w kantonie Evreux-sud raportów „roczny dochód/ludność” lub „roczny dochód/powierzchnia”.
Huest jest częścią społeczności Grand Evreux Aglomeration od momentu jej powstania w 2000 roku.
Przy liczbie mieszkańców w 2008 r. między 500 a 1500, gmina musi, zgodnie z ogólnym kodeksem władz lokalnych , wybrać listę 15 radnych gminnych, którzy z kolei wybiorą burmistrza podczas pierwszego posiedzenia z rady miejskiej ; oto ich nazwiska od 1792 do 1945, następnie od 1945 do dnia dzisiejszego:
Lista burmistrzów od 1792 do 1945 rKropka | Tożsamość | Etykieta | Jakość | |
---|---|---|---|---|
1792 | 1793 | Claude Moulin | ||
maj 1793 | Listopad 1793 | Michel Lagrue | ||
grudzień 1793 | 1795 | Claude Duval | ||
1795 | 1796 | Georges Lefrancois | ||
1796 | 1797 | Claude Duval | ||
kwi 1797 | Lip. 1797 | Jean-Baptiste Lebarbier | ||
Sierpień 1797 | 1799 | Claude Duval | ||
1799 | 1800 | Michel Lagrue | ||
1800 | 1816 | Claude Duval | ||
1816 | 1831 | Michel Lagrue | ||
1831 | 1837 | Karol Lemarié | ||
1837 | 1841 | Michel Doucerain | ||
1841 | 1842 | Ludwik Brunet | Zastępca | |
1842 | 1848 | Karol Lemarié | ||
Lip. 1848 | Wrzesień 1848 | Ludwik Brunet | Zastępca | |
Październik 1848 | 1857 | Wiktor Doucerain | ||
1857 | 1870 | Karol Lemarié | ||
1870 | 1876 | Daniel Dezoteux | ||
1876 | 1882 | Auguste Gautier | ||
1882 | 1887 | Victor Lagrue | ||
1887 | 1894 | Michel Lemarié | ||
1894 | 1896 | Artur Bush | ||
1896 | 1902 | Michel Lemarié | ||
1902 | 1904 | Artur Bush | ||
1904 | 1908 | Raoul Gazan | ||
1908 | 1910 | Karol Lemarié | ||
1910 | 1917 | Eugeniusz Moulin | ||
1917 | 1919 | Pragnienie Thorela | ||
1919 | 1925 | René Duval | ||
1925 | 1945 | Karol Lemarié | Powołany na radnego wydziałowego w 1943 r. |
Kropka | Tożsamość | Etykieta | Jakość | |
---|---|---|---|---|
1945 | 1947 | Pierre Lemarié | ||
1947 | 1953 | Baptysta Bidard | ||
1953 | 1971 | Pierre Lemarié | ||
1971 | 2008 | Pierre Moisy | ||
2008 | W trakcie | Michel Molina | DVG | Przejście na emeryturę |
Podobnie jak departament, tendencja polityczna gminy powoli ewoluowała przez lata, przechodząc od radykalizmu do umiarkowanej prawicy , a następnie podziału na socjalizm i gaulizm . Chociaż nie Członkostwo w każdej partii politycznej jest podniesione podczas wyborów samorządowych w ramach jednolitego wykazie, prawo - skrzydło wrażliwość wyłania się podczas lokalnych i krajowych wyborach .
Wskaźnik absencji gminy jest systematycznie niższy niż w departamencie lub kraju podczas wyborów prezydenckich :
1995
1 st runda |
1995
2 p okrągły |
2002
1 st runda |
2002
2 p okrągły |
2007
1 st runda |
2007
2 p okrągły |
2012
1 st runda |
2012
2 p okrągły |
||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Huest | 17,44% | 15,89% | 21,38% | 14,05% | 10,20% | 10,96% | 16,20% | 15,85% | |
Eure | 19,07% | 18,99% | 25,76% | 19,26% | 15,57% | 14,93% | 18,49% | 18,56% | |
Francja | 21,62% | 20,34% | 28,40% | 20,29% | 16,23% | 16,03% | 20,52% | 19,65% | |
Źródła: Politiquemania
|
Dane z urn wyborczych gminy podczas wyborów prezydenckich w 1995 i 2002 roku pokazują wyniki zorientowane nieco bardziej na prawicę, a mniej na ruchy skrajnej prawicy niż średnia krajowa; W drugiej turze 1995 roku Jacques Chirac ( RPR ) uzyskał, przeciwko Lionelowi Jospinowi ( PS ), 57,34% głosów, podczas gdy został wybrany z 52,64% na szczeblu krajowym. Tak samo jest w 2002 roku, kiedy ustępujący prezydent Jacques Chirac zostaje ponownie wybrany z 84,18% głosów w drugiej turze, przeciwko Jean-Marie Le Pen ( FN ), podczas gdy jego wynik narodowy wynosi 82,21%.
Tendencja ta wydaje się nasilać, zgodnie z wynikami wyborów prezydenckich w 2007 roku, w których Nicolas Sarkozy ( UMP ) uzyskał 53,06% głosów na szczeblu krajowym, a 60,67% głosów w mieście, w drugiej wieży, zwróconej do góry. Ségolene Royal (PS).
Wyniki wyborów parlamentarnych z 1997 i 2002 roku potwierdzają ten trend, w którym odsetek w mieście wahał się w drugiej turze od 52,08% do 57,99% na korzyść Jean-Louis Debré (RPR, a następnie UMP), następnie w 2007 roku , Bruno Le Maire (UMP) wygrał w drugiej rundzie przeciwko Anne Mansouret (PS) z 57,81% poparcia. Został ponownie wybrany na to stanowisko w 2012 roku z 57,97% głosów, nadal w pierwszym okręgu wyborczym, gdzie jest przeciwny Michelowi Champredonowi, urzędującemu burmistrzowi Evreux.
Wybory samorządowe prezentują inne wyniki, bardziej zorientowane na lewicę , nawet jeśli wyniki na korzyść tradycyjnej prawicy są wyższe niż resortu, a skrajnej prawicy wyraźnie niższe.
Wybory regionalne w 2004 roku przynoszą w drugiej turze wynik na korzyść kandydata Związku Lewicy i Ekologów Alaina Le Verna z 43,66% w mieście, przeciw Antoine'owi Rufenachtowi z ramienia UDF i UMP z 40,71%. Ci dwaj kandydaci uzyskują odpowiednio 46,65% i 35,50% na poziomie wydziału. Podobnie jest w 2010 roku, gdzie kandydat Unii Lewicy i Ekologów Alain Le Vern prowadzi w głosowaniu gminy w drugiej turze 48,28%, wyprzedzając reprezentującego związek prawicy Bruno Le Maire'a. , z 40,13%. Front Narodowy kandydat , Nicolas Bay , uzyskuje 11,60%. Na poziomie departamentów prowadzi Alain Le Vern z 49,11% głosów, następnie Bruno Le Maire 34,49% i Nicolas Bay z 16,40%.
W sprawach wymiaru sprawiedliwości gmina jest zależna od Évreux, prefektury Eure, gdzie ma siedzibę sąd rejonowy oraz sąd najwyższy do spraw cywilnych, obydwa na terenie sądu. Pod tym samym adresem mieści się sąd dla nieletnich .
Dla jurysdykcji drugiego stopnia prawa zwyczajowego zależy to od sądu apelacyjnego w Rouen.
W Évreux znajduje się również sąd gospodarczy oraz właściwy trybunał przemysłowy .
Ostatnimi właściwymi sądami są sąd administracyjny w Rouen oraz administracyjny sąd apelacyjny w Douai .
Gmina podzielona jest na osiem odcinków katastralnych .
Mieszkania skoncentrowane są na odcinkach AB i AC.
Należy zauważyć, że odcinek, na którym znajduje się baza lotnicza 105, chociaż jest częścią gminy, nie jest wymieniony, co zakazuje wszelkich działań ratusza w tej części terytorium.
Ostatni spis z 2009 r. liczył 670 mieszkańców, co jest najwyższą liczbą od czasu powstania gminy, czyli zagęszczenie 102 Huestois na km 2 . W 2008 roku, z 666 mieszkańców, to gęstość 101 mieszkańców na km 2 jest nieznacznie wyższa od kantonu i dział, ale identyczna z Francji.
Ewolucja demograficznaEwolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich szacuje się przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2005 roku.
W 2018 r. miasto liczyło 792 mieszkańców, co stanowi wzrost o 9,39% w porównaniu do 2013 r. ( Eure : + 0,83%, Francja z wyłączeniem Majotty : + 2,36%).
1793 | 1800 | 1806 | 1821 | 1831 | 1836 | 1841 | 1846 | 1851 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
190 | 173 | 210 | 201 | 200 | 218 | 223 | 226 | 207 |
1856 | 1861 | 1866 | 1872 | 1876 | 1881 | 1886 | 1891 | 1896 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
202 | 195 | 197 | 209 | 196 | 200 | 180 | 166 | 177 |
1901 | 1906 | 1911 | 1921 | 1926 | 1931 | 1936 | 1946 | 1954 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
170 | 157 | 162 | 146 | 153 | 163 | 166 | 152 | 164 |
1962 | 1968 | 1975 | 1982 | 1990 | 1999 | 2005 | 2010 | 2015 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
185 | 231 | 547 | 651 | 581 | 606 | 653 | 675 | 773 |
2018 | - | - | - | - | - | - | - | - |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
792 | - | - | - | - | - | - | - | - |
Wszystkie dane i statystyki związane z demografią dla gminy są dostępne na arkuszu publikowanym przez INSEE.
Roczne tempo wzrostu populacji gminy wahało się od 0 do + 2,9% w latach 1999-2008, ze średnią +1,1% rocznie, w tym wskaźnik urodzeń 1,21% i śmiertelność 0,49%.
Archiwum departamentu udostępniło do sieci odręczne księgi metrykalne spisów mianowniczych z lat 1891-1968. Brakujące miasto w tym zakresie korzysta jedynie z lat 1891, 1896 i 1901.
Piramida wieku i struktura populacjiŚredni wiek mieszkańców gminy, poparty najniższym wskaźnikiem młodzieży w Eure, jest nieco wyższy niż w departamencie, co potwierdza status mieszkaniowy wsi:
Porównanie populacji gminnych i departamentalnych:Mężczyźni | Klasa wiekowa | Kobiety |
---|---|---|
0 | 0,6 | |
5.4 | 9,7 | |
18 | 15,8 | |
19,5 | 24,6 | |
21,9 | 19,1 | |
15,3 | 11,7 | |
20,1 | 18,5 |
Mężczyźni | Klasa wiekowa | Kobiety |
---|---|---|
0,3 | 1,0 | |
5.2 | 8.1 | |
12,1 | 12,8 | |
21,5 | 20,7 | |
21,5 | 20,9 | |
18,4 | 17,1 | |
21,1 | 19,5 |
Rozkład mężczyzn (330)/kobiet (336) w populacji Huestoise jest praktycznie zrównoważony, z większą jednak koncentracją mężczyzn w wieku do 65 lat (84,7%) niż kobiet w tej samej grupie wiekowej (78%). Odwrotnie, starsza populacja stanowi 22% całkowitej populacji kobiet, w porównaniu z zaledwie 15,3% populacji mężczyzn.
Wzmianka o mieście z 1840 r. potwierdza istnienie na terenie ratusza szkoły miejskiej z 45 uczniami. Ale jednym z głównych skutków zmian demograficznych z końca XX XX wieku było wymagane, aby zaspokoić popyt na edukację dzieci.
W 1968 r. liczba dzieci uczęszczających do szkoły w jednej klasie na tym samym terenie była mniej więcej taka sama, ale nowe standardy narzuciły utworzenie drugiej klasy. Wzniesiono ją prowizorycznie na dziedzińcu dawnej prezbiterium. Następnie w 1972 r. otwarto III klasę, a w 1975 r. część żłobkową. W 1983 r. została wyposażona stołówka, aby sprostać oczekiwaniom mieszkańców.
9 września 1990gmina inauguruje nową grupę szkolną Haut-Bois, aby zgromadzić wszystkie klasy z wioski w środowisku wysokiej jakości. Zapewnia edukację dla dzieci od przedszkola do końca szkoły podstawowej i obejmuje pięć klas, stołówkę szkolną, która serwuje około 100 posiłków dziennie, bibliotekę oraz żłobek czynny rano i wieczorem. W trosce o ochronę środowiska oraz w celu zrekompensowania niezbędnej naprawy dachu budynku, ratusz zainstalował w 2011 roku amorficzną powłokę membrany słonecznej, aby odsprzedać powstałą w ten sposób energię elektryczną.
Szkoła miejska zależy od akademii w Rouen i inspektoratu akademickiego Eure. Jest częścią strefy B na wakacje szkolne, ale nie nawiązała jeszcze partnerstwa z zagraniczną gminą.
Jeśli chodzi o kult katolicki, miasto, położone w kościelnej prowincji Rouen , przyłączonej do diecezji Évreux , jest częścią parafii Saint-Jean-Baptiste-du-Val-Iton pod nazwą Wspólnota Saint- Pierre de Huest .
Ale nie zawsze tak było; miasto było w 1877 częścią archidiakona i arcykapłana Évreux, będąc jedną z 13 parafii kantonu Évreux-Est, zależnej od parafii Notre-Dame d'Évreux.
Ponadto w 1654 r. mapa diecezji biskupstwa Évreux pokazuje, że Huest należał do dekanatu La Croix-Saint-Leufroy , gdzie mieściło się bardzo ważne opactwo.
Biskup obecna diecezja jest M gr Christian Nourrichard . Od 1982 do 1995 roku funkcję tę pełnił bardzo kontrowersyjny Jacques Gaillot .
Kościół Saint-Pierre de Huest jest wspólny dla trzech wiosek: Sassey, Fauville i Huest, oficjum odprawiane jest tam w pierwszą niedzielę każdego miesiąca dla całej parafii.
Najbliżej miejsca kultu Kościoła Ewangelickiego w Evreux, rue Georges Bernard. Proboszczem tytularnym tego ośrodka “Ewangelicznej Misji de Réveil” jest Jean-Pierre Perrin. Protestancki Kościół Reformowany w Évreux i Eure, którego pastorem jest Eric George, ma swoją świątynię przy rue du Chantier w Évreux.
W pobliżu Huest wymieniono cztery meczety, w których praktykowano kult muzułmański, wszystkie znajdują się w Évreux. Większy projekt meczetu ujrzał światło dzienne w hotelu aglomeracyjnym GEA w 2010 roku. Synagoga najbliżej wioski znajduje się również w Évreux, przy bulwarze Chambaudoin.
Obecny kościół w społeczności Saint-Pierre de Huest zbudowany w latach 1860 i 1862, według planów i specyfikacji dokonanych przez Ebroïcien architekta Bourguignon, że wzniesiono kilka metrów od starego kościoła (lokalizacja dziś symbolizowane przez próby , na których może czytać „Błogosławcie28 sierpnia 1868 ») Dzięki woli czterech gmin Fauville, Sassey, Gauciel i Huest, których był kościołem powszechnym.
Poświęcony w 1863 r. (Poniedziałek Zesłania Ducha Świętego), ten neoromański kościół ma formę prostokątnego planu podstawowego, wzniesionego przez konstrukcję z czerwonych cegieł i pokrytych gruzem paneli, nad kruchtą wznosi się wysoka wieża pokryta łupkiem.
Wnętrze ma trójnawową nawę , której środek doświetla druga seria okien otwartych ponad dachami skośnymi z dwóch stron. Aby nadać całości podobieństwo do pierwotnych kościołów, wnętrze pomalowano na czerwono i niebiesko.
Kościół św Piotra Huest ma rzeźbę główną, składający się, między innymi, posąg św Marty, a drugi św Małgorzaty, w XVI -tego wieku i niezwykłą Pietà ( XVI TH ) ze starego kościoła.
Te dwa ostatnie zostały sklasyfikowane jako zabytek jako obiekt w 1992 roku.
Ganek znany jako „z farmy opactwa Sainte-Cécile”, XVIII wiekPerspektywa RD 63, pochodzącej z Évreux, kończy się na tym imponującym ganku, który symbolizuje wejście do starego gospodarstwa, pierwotnie zależnego od klasztoru Sainte-Cécile.
Przypisuje się ją Charlesowi Adrienowi Duvalowi, lordowi Huest, który po nabyciu tej domeny o znacznej wartości ziemskiej od rodziny „de Poissy” chce pokazać potęgę swojej władzy zwierzchniej . Otwierał się na dziedziniec, w którym znajduje się gołębnik z XVII wieku, o którym mowa poniżej.
Znajdujący się dawniej na terenie folwarku ganek został wydzielony w celu konserwacji i rozbudowy przez gminę, która przymocowała notę wyjaśniającą do jego zachodniego filaru. Ze względu na swoje położenie, w samym sercu wsi, z widokiem na główne skrzyżowanie, jest punktem orientacyjnym dla wielu szlaków i stopniowo staje się symbolem miasta.
Blazon :
Lazur, krzyż łaciński rozwiercany Gules*, ograniczony do pierwszego i czwartego z dwóch złotych fleur-de-lis, drugiego i trzeciego z dwojga kłosów pszenicy umieszczonych w sztabce tego samego. * Istnieje nieprzestrzeganie zasady przekory kolorów : broń ta jest wadliwa ( krzyż żłobków na lazurowym polu ). |