Jacques Gaillot | ||||||||
M gr Gaillot podczas demonstracji w 2011 roku. | ||||||||
Biografia | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Narodziny |
11 września 1935 w Saint-Dizier , Francja |
|||||||
Święcenia kapłańskie | 18 marca 1961 | |||||||
Biskup Kościoła katolickiego | ||||||||
Konsekracja biskupia |
20 czerwca 1982przez M gr Leon Taverdet |
|||||||
Ostatni tytuł lub funkcja | Tytularny biskup z Partenia | |||||||
Biskup w partibus z Partenia | ||||||||
Od 13 stycznia 1995 | ||||||||
Biskup z Évreux | ||||||||
5 maja 1982 - 13 stycznia 1995 | ||||||||
| ||||||||
Inne funkcje | ||||||||
Funkcja religijna | ||||||||
|
||||||||
![]() | ||||||||
(en) Uwaga na www.catholic-hierarchy.org | ||||||||
Jacques Gaillot , urodzony dnia11 września 1935w Saint-Dizier był prałatem katolickim Francuzem , biskupem Evreux od 1982 r. do pełnienia swoich obowiązków w 1995 r., z powodu odmiennego stanowiska Magisterium Kościoła Katolickiego i uznanego poza zastrzeżeniami wymaganymi od duchownych. Był zatem mianowany biskupem w partibus z Parténia i pozostały udział w wielu walkach społecznych, moralnych czy politycznych.
Urodził się Jacques Gaillot 11 września 1935w Saint-Dizier . Służbę wojskową pełnił w Algierii od 1957 do 1959 roku. Wyświęcony na kapłana w 1961 r., Został profesorem regionalnego seminarium w Reims , w latach 1965–1972, następnie proboszczem parafii Saint-Dizier w 1973 r. Instytut Kształcenia Pedagogów Duchownych (IFEC) w Paryżu .
W 1977 roku został mianowany wikariuszem generalnym w diecezji Langres następnie został biskupem Évreux wMaj 1982. Jacques Gaillot oddaje swój biskupstwo pod opiekę błogosławionego Jacques-Désiré Laval , beatyfikowanego trzy lata wcześniej przez papieża Jana Pawła II : „Dałem się uwieść ewangelicznej drodze tego człowieka. Jako ksiądz w Évreux wyjechał na Mauritius i poświęcił się zaniedbanym społeczeństwom: Czarnym. Dziś podziwiać działa, że miał odwagę zapytać swojego czasu w XIX th wieku " .
Jacques Gaillot był członkiem komitetu sponsorskiego Centrum Dokumentacji i Badań nad Pokojem i Konfliktami przemianowanego na Obserwatorium Uzbrojenia .
W 1983 r. Przed sądem w Évreux poparł Michela Fache'a z powodu sumienia . Podczas dorocznego zgromadzenia biskupiego jest jednym z dwóch biskupów, którzy głosują przeciwko przyjęciu biskupiego tekstu o odstraszaniu nuklearnym .
W 1984 r. Napisał swoje poparcie dla stowarzyszenia rodziców na rzecz rozwoju edukacji katolickiej , sprzyjające projektowi Savary .
W 1985 roku poznał Jasera Arafata w Tunisie . Jest zapraszany na specjalną sesję dotyczącą rozbrojenia w ONZ . W 1987 r. Udał się do Republiki Południowej Afryki, aby spotkać się z młodym ebroickim działaczem przeciwko apartheidowi , skazanemu przez rząd RPA na cztery lata więzienia. Jest krytykowany za wyrzeczenie się pielgrzymki diecezjalnej do sanktuarium w Lourdes .
W 1988 roku bronił ordynacji żonatych mężczyzn przed prywatnym spotkaniem zgromadzenia w Lourdes . W grudniu udzielił wywiadu miesięcznikowi Lui, w którym udawał biskupa w katedrze Évreux . 25 grudnia spędził Wigilię w studiach radia Pacific FM, przy mikrofonie którego oświadczył, że jest gotów udzielić błogosławieństwa homoseksualistom, którzy o to poproszą z okazji ich związku .
W tym samym roku przyjął do swojej diecezji księdza z Quebecu Denisa Vadeboncœura, który został skazany na 20 miesięcy więzienia w Quebecu w 1985 roku za wielokrotne akty pedofilii . Jacques Gaillot, świadomy tych faktów, mianował go jednak proboszczem Lieurey, nawiązując w ten sposób kontakt z dziećmi. A Denis Vadeboncœur przez kilka lat powtarza sprawę ... W 2005 roku mężczyzna został skazany na 12 lat więzienia za gwałt na nieletniej. Jacques Gaillot, po stwierdzeniu, że nie był świadomy pedofilskiej przeszłości Vadeboncœura w 1988 roku, w końcu przyznał, że wręcz przeciwnie, był doskonale poinformowany: „ Oddaliśmy przysługę . Poproszono cię o przyjęcie niechcianego księdza i zaakceptowałeś to. To, co zrobiłem ponad dwadzieścia lat temu, było błędem ” .
Plik 02 lutego 1989opublikował w tygodniku homoseksualnym Gai Pied kontrowersyjny artykuł zatytułowany „Być homoseksualistą i katolikiem”. W dniu 15 lutego , podpisał z kard Albert Decourtray , Prymasa Galii i przewodniczącego Konferencji Episkopatu, oświadczenie wzywające go do płacenia „krytyczne uwagi” do „niejasnych deklaracji” i zapewnienia ze „szczególnym czujności” , że jego interwencje zrobić nie „mobilizować opinii publicznej do konfliktów sprzecznych ze wspólnym dobrem społeczeństwa i siłą przesłania chrześcijańskiego” .
W lipcu 1995 roku wziął udział w wycieczce do Polinezji Francuskiej na statku Rainbow Warrior II ruchu pokojowego Greenpeace, aby przeciwstawić się francuskim próbom nuklearnym na miejscu. Francuska marynarka wojenna przechwytuje statek na wodach terytorialnych wokół elektrowni atomowej.
Plik 12 marca 1989Jacques Gaillot oświadcza w Klubie Prasowym na temat afery Satanic Verses, ale także na temat filmu The Last Temptation of Christ : „Istnieje prawo do bluźnierstwa. Święte to Człowiek. "
W Kwiecień 1989, jako komentarz do pytania: „Co powstrzymałoby Cię przed doświadczeniem homoseksualnym?” ", Odpowiada:" Jestem zdumiony przede wszystkim ciężarem moralności [40% respondentów] na zachowanie. Gdyby zadano mi to pytanie, na pierwszym miejscu postawiłbym moralność i strach przed AIDS [16% badanych]. Życie jednostek dotyczy mnie bardziej niż ich moralności. Z przyjemnością zauważam, że strach przed „co powiemy” [3% badanych] już się nie udaje. »Ankieta CSA / Globe, Globe ,Kwiecień 1989.
Brał również udział w ceremonii przeniesienia do Panteonu prochów księdza Henri Grégoire , który przyjął cywilną konstytucję duchowieństwa , którą również pomógł w opracowaniu. M gr Gaillot jest jedynym francuskim biskupem, który uczestniczy w tej ceremonii.
W 1994 roku był jednym z założycieli i współprezesem Droit devant !! .
W 1995 M gr Gaillot został zwolniony z pełnienia funkcji biskupa Evreux z powodu swojego położenia przeciwnego kapitału własnego do Magisterium Kościoła . Jednak Święcenia jest nieusuwalne, a M gr Gaillot nie popełniły akty nazywając kanoniczną karę suspensu , to jest po prostu mianowany biskupem tytularnym z Partenia . Partenia jest siedziba Biskupów w Algierii, w regionie Setif , który „zniknął pod piaskiem” w końcu V -go wieku. Jacques Gaillot następnie wykorzystał tę prałaturę do przekazania informacji na rzecz jej orientacji, w szczególności tworząc stronę internetową Partenia .
Kiedy w 1998 roku ukazała się jego książka Last Temptation of the Devil , został oskarżony o plagiat , w szczególności o prawie skopiowanie „prawie pięćdziesięciu stron” z książki Return of the Devil eseisty Paula Arièsa . W odpowiedzi mówi, że jest „uwięziony” i próbuje się usprawiedliwić, zrzucając winę na „bibliotekarza”, który napisał książkę. Mówi, że „ważne było dla mnie nie pisanie, ale założenie idei, które odzwierciedlają mój punkt widzenia. ”.
W 2006 roku, wraz ze stowarzyszeniami LGBT , dopuścił się zaostrzenia prawa przeciw homoseksualizmowi w Zimbabwe .
Podpisał kilkanaście książek, w szczególności Rant Against Exclusion, które spotkały się z dużym zainteresowaniem mediów. Krytykuje francuskie prawo imigracyjne popierane w tym czasie przez Charlesa Pasquę . Jest członkiem komitetu sponsorskiego Francuskiej Koordynacji Dekady Kultury Pokoju i Bez Przemocy.
W sierpniu 2007 roku podpisał petycję domagającą się „natychmiastowego uwolnienia Mariny Petrelli i całkowitego wstrzymania wszystkich postępowań ekstradycyjnych przeciwko niej”, a także „zawieszenia postępowania przeciwko Cesare Battisti i jej zwolnienia” .
W 2010 roku przestał pisać dla strony Partenia , którą otworzył dzięki sieci współpracowników z całego świata.
Od 2013 roku regularnie publikował felietony w poście w Huffington, w których opowiadał się przede wszystkim za prawem do eutanazji i małżeństwami osób tej samej płci .
Plik 1 st Wrzesień 2015Jacques Gaillot zostaje przyjęty w Rzymie przez papieża Franciszka w rezydencji Sainte-Marthe .
Plik 30 listopada 2015, jest jednym z sygnatariuszy Apelu 58 : „Będziemy demonstrować w stanie wyjątkowym ”.