Robert I św | |
![]() | |
Tytuł | |
---|---|
Książę Normandii | |
6 sierpnia 1027 - 2 lipca 1035 ( 7 lat, 10 miesięcy i 26 dni ) |
|
Poprzednik | Richard III |
Następca | Wilhelma II |
Biografia | |
Dynastia | Dom Normandii |
Data urodzenia | ok. 1010 |
Data śmierci | 2 lipca 1035 |
Tata | Ryszard II |
Matka | Judith z Bretanii |
Dzieci |
William II Adelaide![]() |
Książęta Normandii | |
Robert I st Normandii (ok. 1010 -2 lipca 1035), znany jako Robert Liberał lub częściej Robert Wspaniały , był księciem Normandii od sierpnia 1027 r. do śmierci, która nastąpiła w Ziemi Świętej dnia2 lipca 1035podczas pielgrzymki . Jest ojcem Wilhelma II z Normandii, znanego jako „Wilhelm Drań”, przyszłego Wilhelma Zdobywcy .
Historyk Lucien Musset opisuje Roberta Wspaniałego jako „osobę gwałtowną i trudną”. Dlatego jest czasami uważany za inspirację dla legendarnej postaci Roberta le Diable . Jego spotkanie z Arlette (lub Herlève ), który miał zostać jego „ frillą ” (żoną „ po duńsku ”), czy jego podróż do Konstantynopola dały początek mniej lub bardziej legendarnym historiom. Jego zła reputacja wynika po części z wątpliwych warunków, które pozwoliły mu zasiąść na tronie Normandii .
Robert the Magnificent był drugim synem księcia Ryszarda II z Normandii . Po śmierci tego ostatniego w 1026 r. Jego najstarszy syn, Ryszard III, naturalnie zastąpił go, podczas gdy Robertowi powierzono hrabstwo Hiémois ze stolicą Exmes . Ten ostatni wolał mieszkać w zamku Falaise niż w feudalnym motte de bois d'Exmes. W tym samym lub następnym roku młodszy zbuntował się przeciwko księciu. Następnie armia książęca stanęła przed Falaise, gdzie okopał się buntownik. Robert skapitulował i poddał się swojemu bratu. Złożył hołd wasalski Richardowi i był w stanie utrzymać hrabstwo Hiémois. Ale w 1027 roku Ryszard III zmarł z powodu zatrucia. Robert natychmiast odwołał bękarta zmarłego, Mikołaja , z sukcesji i sam wstąpił na tron. Jeśli Guillaume de Jumièges nie ujawni nazwiska truciciela, późniejsi pisarze, tacy jak Wace, nie zawahali się oskarżyć Roberta o zbrodnię. W rzeczywistości wydaje się być głównym beneficjentem śmierci Ryszarda III.
W wieku około siedemnastu lat Robert został księciem w 1027 roku . Szybko pokazał, że zamierza trzymać Normandię żelazną pięścią.
Około 1027/1028 r. Zbuntował się Wilhelm I św. Belleme , władca południowych granic Normandii. Książę przybył oblegać go w Alençon . Buntownik został zmuszony do poddania się, w czym Robert Wspaniały narzucił mu ciężkie upokorzenie, gdy pojawił się przed nim z siodłem na ramionach.
Na początku swojego pryncypatu Robert Wspaniały dowiedział się, że biskup Hugues de Bayeux rekrutował żołnierzy we Francji, aby wzmocnić obronę swojego zamku w Ivry . Wściekły, że trzymano go z dala od Rady Książęcej, zamierzał uczynić z fortecy Normanów biegun oporu wobec księcia. Robert zareagował szybko: pojawił się przed Ivrym jeszcze przed powrotem Huguesa z Francji. Biskup musiał negocjować bezpieczne postępowanie dla swoich wiernych, już uchodźców w zamku, przed własnym wygnaniem. Nie pozwolono mu wrócić do Normandii najpóźniej do 1032 roku, ale zamiast tego trzymał się z dala od sądu. Konflikt między księciem a biskupem Bayeux jest prawdopodobnie powiązany z konfliktem między Robertem Wspaniałym a jego wujem Robertem Duńczykiem .
Syn księcia Ryszarda I st Normandii , Robert Duńczyk był jednym z najbardziej wpływowych postaci Księstwa ponieważ był hrabia Evreux i arcybiskup Rouen . Guillaume de Jumièges wyjaśnia nam, że Robert Wspaniały ogłosił się wrogiem, nie znając powodów tego nagłego sprzeciwu. Być może arcybiskup nie przepadał za książęcą polityką wobec Kościoła . Historycy odnotowali, że rzeczywiście na początku swego księstwa, Robert Magnificent wziął opactwa lądowych oraz dużych kościołów do dystrybucji do młodych szlachciców (jak Roger I st Montgomery ). Był to sposób na zatrzymanie ich i niedrogie wynagrodzenie. Ale książę w ten sposób zerwał z postawą swoich poprzedników, zwłaszcza Ryszarda II, który okazał Kościołowi hojność.
Czy Duńczyk Robert zganił go za te uzurpacje? Faktem jest, że książę zapalił się przeciwko niemu i pozostawił oblężenie Évreux w 1027/1028. Po obronie miasta arcybiskup wolał negocjować. Wybrał wygnanie i udał się do króla Roberta „Pobożnego” . Nie przyznał się jednak do bicia. Aby skłonić swojego siostrzeńca do schyla się, rzucił klątwę na Normandię. Sankcja kościelna odniosła skutek: Robert Wspaniały odwołał Roberta Duńczyka i przywrócił go na urzędy hrabiego i arcybiskupa.
Ten konflikt między arcybiskupem a księciem wydaje się stanowić zmianę w polityce religijnej Roberta Wspaniałego. Robert Duńczyk odzyskał wysoką pozycję na dworze i wydaje się, że przekonał swojego siostrzeńca, że dobre porozumienie z Kościołem jest niezbędne. Kilka faktów potwierdza tę zmianę. Wydaje się, że pojednanie następuje według Luciena Musseta z 1028 roku.
Przede wszystkim obaj zwracają uwagę na opłakany stan dóbr katedry w Rouen. Wiele ziem jest wtedy zwracanych. Robert the Magnificent podpisuje czartery w kilku opactwach, aby potwierdzić ich własność lub ją zwrócić. Do opactwa Fecamp i Saint-Wandrille i Katedra Notre Dame w Rouen są wśród beneficjentów tych aktów. Książę nawet namawiał niektórych swoich wasali, aby poszli za nim w tym ruchu.
Wracając do poczynań swojego ojca Ryszarda II , Robert założył dwa klasztory. Przede wszystkim opactwo Cerisy . Ta podstawa, plik12 listopada 1032jest pionierem od czasu interwencji na zachodzie Normandii, regionie pozbawionym klasztorów poza Mont-Saint-Michel . A później13 stycznia 1035Robert the Magnificent dokonał remontu opactwa w Montivilliers , zastępując mnichów zakonnicami, za namową swojej ciotki Beatrice. Jest to pierwszy żeński zakład w Normandii. Założone w 684 opactwo zniknęło wraz z najazdami Skandynawii. Na tym obszarze ponownie towarzyszyli mu lordowie księstwa: w ten sposób Gosselin, wicehrabia Arques i jego żona Emmeline założyli w 1030 r. Opactwo Trójcy na Górze, a później w 1042 r. Odnowili opactwo Saint-Amand. W Rouen. . Ich darowizny potwierdza Robert, który uwalnia opactwo od władzy sądowniczej. Onfroy de Vieilles zainstalował mnichów w Préaux, podczas gdy prosty rycerz Herluin położył fundamenty w pobliżu Risle klasztoru ze wspaniałą przyszłością: Le Bec .
Wreszcie niedługo potem książę przygotowywał się do pielgrzymki do Jerozolimy. Wielu historyków widziało za tą podróżą dowód skruchy Roberta za otrucie jego brata Ryszarda III . Ponownie, to tylko spekulacje. Odejście księcia było ryzykowne, ponieważ Normandia miała się znaleźć bez pana. Poza tym nie zawsze wracaliśmy żywi z tej dalekiej wyprawy. Przed wyjazdem książę, świadomy tej trudności, zgromadził w Fécampie wielkie księstwo .
Podczas apelu, który odbył się w Fécamp w dniu 13 stycznia 1035naznaczony odnowieniem Montivilliers, poprosił wszystkich obecnych, Roberta, arcybiskupa Rouen, biskupów prowincji i wielkich panów, aby uznali za spadkobiercę jego młodego syna, Guillaume'a , w wieku około siedmiu lat. Wszyscy złożyli przysięgę lojalności. Wydaje się, że baronowie zaakceptowali wówczas decyzję książęcą, ale prawdopodobnie niechętnie. Zarzucili Guillaume'owi, że nie wywodzi się z legalnego związku. Robert nie miał jednak wyboru: było to jego jedyne dziecko płci męskiej. Według Wace , William był pod opieką króla Francji Henryka I st . Zaaranżował także małżeństwo Herlève z Herluinem, panem doliny Risle.
Książę wyruszył na pielgrzymkę na początku 1035 roku z niektórymi baronami, takimi jak Seneszal Turstin, Odon Stigand i Drogon de Vexin , i udał się drogą lądową, aby dotrzeć do Rzymu . Cesarz bizantyjski Michał IV powitał go następnie w Bizancjum . Książę Normandii dotarł do Jerozolimy, ale zmarł w wieku dwudziestu pięciu lat2 lipca 1035w drodze powrotnej do Nicei . .
Książę Normandii, podobnie jak jego poprzednicy, okazał się cennym sojusznikiem i groźnym wrogiem dla sąsiednich książąt.
W 1031 r. , Kiedy śmierć króla Francji Roberta Pobożnego , jego najstarszego syna i następcy, Henryka I po raz pierwszy spotkała się z buntem swojego młodszego brata Roberta , wspieranego przez jego matkę Konstancję z Arles . Hrabia Blois Eudes II przyłączył się do opozycji przeciwko nowemu królowi. W obliczu takiej koalicji Henryk I musiał najpierw opuścić królestwo królewskie i znaleźć schronienie w Fecamp u księcia Normandii. Ten ostatni pomógł mu w ponownym podboju. W szczególności poprosił swojego wuja, hrabiego Maugera de Corbeila , o militarną interwencję u boku króla. Buntownik brat został pokonany w bitwie pod Villeneuve-Saint-Georges i pozwał do pokoju, pozwalając Henryk I st panować jako król Franków. W zamian za swoje wsparcie książę Normandii otrzymałby zwierzchnictwo nad częścią Vexin pomiędzy Epte i Oise : francuskim Vexinem . W każdym razie to właśnie określa Orderic Vital , ale jest on jedynym narratorem od średniowiecza, który wskazuje na to ustępstwo. Historycy David Bates , Jean-François Lemarignier, a ostatnio Pierre Bauduin wątpią w twierdzenie anglo-normańskiego kronikarza.
Książę Normandii udzielił również zdecydowanego wsparcia hrabiemu Flandrii Baudouinowi IV . Około 1030 roku ten ostatni musiał stawić czoła buntowi swojego syna Baudouina . Znalazł w Robercie pomoc wojskową, której potrzebował, aby odzyskać kontrolę nad hrabstwem. Robert Wspaniały wkroczył do Flandrii i zajął Château de Chocques . Przerażeni dorośli porzucili syna, który z kolei zgodził się zwrócić władzę ojcu.
Dwór normański przywitał z księcia Ryszarda II z Normandii dwóch synów anglosaskiego króla Æthelreda II . Musiał opuścić swoje królestwo w 1013 roku, wypędzony przez Duńczyków. Po odzyskaniu go w 1014 roku Æthelred zmarł dwa lata później. Od 1016 roku Knut Wielki , król Danii, panował więc nad Anglią . Richard II okazał pewną neutralność wobec swojego sąsiada po drugiej stronie kanału La Manche, zwłaszcza że Duńczyk poślubił swoją siostrę Emmę , ciotkę Roberta. Ale ta kobieta, wdowa po Ethelredie II, była także matką dwojga dzieci Athelreda, uchodźców w Normandii: Alfreda i Édouarda .
W przeciwieństwie do swojego ojca, Robert Wspaniały wyraźnie oddał się dwóm kuzynom na wygnaniu. Wysłał Knuta do ambasady, aby poprosiła go o zwrócenie królestwa dzieciom Æthelred. W obliczu jego odmowy książę Normandii wezwał Wielkie Księstwo i nakazał zbudowanie floty mającej najechać Anglię. Łodzie, załadowane jedzeniem, bronią i ludźmi, zebrały się w Fécamp i wypłynęły na morze, ale burza zrzuciła statki na Jersey . Normanowie nie wylądowali w Anglii.
Po Rollo książęta Normandii regularnie interweniują w Bretanii . W 1008 roku śmierć księcia Bretanii Geoffreya I po raz pierwszy scedowała władzę na jego żonę Hawise z Normandii , siostrę Ryszarda II . Księstwo Bretanii zostało następnie oddane pod opiekę księcia Normandii. Stosunki między Normandią a Bretanią są wtedy naznaczone dużą bliskością. Jednak syn Havoise i Geoffroi, Alain , obecnie dorosły, pragnie uwolnić się od normańskiej kurateli. Według Guillaume de Jumièges, książę Bretanii odmówił posłuszeństwa Robertowi Wspaniałemu, co jest sygnałem wojny między dwoma księstwami.
Po umocnieniu władzy Robert zbudował twierdzę na granicy, położoną w pobliżu Couesnon według Guillaume de Jumièges. W zależności od wybranego tłumaczenia miejscem jego siedziby jest Cherrueix (Ille-et-Vilaine) lub Chéruel (Manche). Następnie przypuścił atak lądowy wspierany przez swoją flotę, który spustoszył wybrzeże. Alain zemścił się, najeżdżając Avranchin, ale Normanowie Alfred le Géant i Néel II de Saint-Sauveur zmiażdżyli Bretonów w bitwie.
Alain kłania się i prosi o mediację arcybiskupa Roberta , wspólnego rodzica. Rozpoznaje siebie jako wasala Roberta podczas spotkania w Mont-Saint-Michel.
Rodzice :
Bez żony, ale co najmniej dwie „ frillas ” ( duńska konkubina ):
Czasami jest uznawana za prawowitą żonę Estrith, siostrę Knuta II z Danii, ale jest to wysoce nieprawdopodobne.
Dzieci :