Knut Wielki | |
Współczesny portret w Liber vitae z New Minster of Winchester (Stowe MS 944), około 1031. | |
Tytuł | |
---|---|
Król Anglii | |
1016 - 12 listopada 1035 | |
Koronacja | 6 stycznia 1017w Londynie |
Poprzednik | Edmond Côte-de-Fer |
Następca | Harold Zającostopa |
Król Danii | |
1018 - 12 listopada 1035 | |
Poprzednik | Harald Svensson |
Następca | Hardeknut |
Król Norwegii | |
1028 - 12 listopada 1035 | |
Poprzednik | Olaf Haraldsson |
Następca | Magnus Dobry |
Biografia | |
Dynastia | Dom Jellinga |
Data urodzenia | ok. 985-995 |
Data śmierci | 12 listopada 1035 |
Miejsce śmierci | Shaftesbury |
Pogrzeb | Stary Minister ( Katedra w Winchester ) |
Tata | Sven z rozwidloną brodą |
Matka | Gunhilda ? |
Rodzeństwo |
Harald Svensson Estrid Svendsdatter |
Małżonka |
Ælfgifu z Northampton Emma z Normandii |
Dzieci |
Sven Knutsson Harold Harefoot Hardeknut Gunhild |
Religia | katolicyzm |
Lista królów Anglii Lista królów Danii Lista królów Norwegii |
|
Knut Wielki ( staronordycki : Knútr inn ríki ; staroangielski : Cnut cyning ; współczesny angielski : Canute / Cnut the Great ; duński : Knud den Store ; 990 -12 listopada 1035) jest królem Anglii (1016-1035), Danii (1018-1035) i Norwegii (1028-1035) oraz części Szwecji, terytorium zwanego w czasie jego panowania „imperium Morza Północnego”.
Syn króla Sven w rozwidloną brodą i prawdopodobnie Gunhild Polski (córka księcia Mieszka I st Polski i wdowa Eric VI Szwecji ), to podbija Królestwo Anglii w 1016 po bitwa pod assandun i śmierci Edmonda Côte- de-Fer , następnie został królem Danii w 1018 , po śmierci swego brata Haralda . W 1028 r. , rok po pielgrzymce do Rzymu, dołączył także Norwegię do swojej domeny . W 1031 Malcolm II Szkocki poddał się jego władzy.
Podczas gdy królowie anglosascy zostali ogłoszeni „Królem Anglików”, Cnut był „Królem całej Anglii” ( ealles Engla landes cyning ). Po zwycięstwie nad Norwegią i Szwecją w 1026 r. nazwał siebie w liście do poddanych „królem całej Anglii, Danii i Norwegów oraz części Szwedów”. Mediewista Norman Cantor nazwał go „najskuteczniejszym królem w całej anglosaskiej historii”.
Imperium Knuta, które obejmowało oba brzegi Morza Północnego , przetrwało go zaledwie kilka lat, a jego męska linia wymarła w 1042 roku, po śmierci jego dwóch synów Harolda Pied-de-Lièvre'a i Hardeknuta .
Znany jest dziś głównie z apokryficznej anegdoty historyka Henryka z Huntingdon, według której na próżno próbował narzucić swój autorytet.
Knútsdrápa (w) to poemat w staronordyckim , złożony przez skald Óttarr svarti (w) podczas trwania Knut, który opowiada o swoich zwycięstw w Anglii i Norwegii. Jest to jedno ze źródeł sagi Knýtlinga , napisanej na Islandii około 1250 roku.
Encomium Emmae Reginae składał się kilka lat po śmierci Knut jest na wniosek wdowy Emma z Normandii . Ten łaciński tekst dotyczy wydarzeń, które miały miejsce w Anglii między 1014 a 1042 rokiem, od inwazji Svena do Rozwidlonej Brody do wstąpienia na tron Edwarda Wyznawcy .
Knut jest synem Svena rozwidlonego, króla Danii od 986 do 1014. Tożsamość jego matki jest niepewna, ale wydaje się, że była to córka księcia polskiego Mieszka I er , która mogła wyjść za mąż w pierwszym ślubie z królem Szwecji Erykiem Zwycięskim . Jego dokładna data urodzenia nie jest znana, ale z pewnością jest w ostatnich latach X XX wieku, między 985 a 1000 ok.
Sven najechał Królestwo Anglii w 1013 roku . Knut towarzyszy mu podczas tej kampanii, podczas gdy inny z jego synów, Harald , pozostaje w kraju, aby zapewnić regencję, co sugeruje, że Knut jest jego młodszym bratem, a nie najstarszym. Duńczycy zmuszają angielskiego króla Ethelreda Zwiedzionego do wygnania, a jego poddani uznają Svena za nowego władcę, ale ten umiera w miesiącuLuty 1014. Duńska armia ogłasza króla Knuta, ale Anglicy decydują się odwołać Æthelred i umieścić go z powrotem na tronie. Knut przeszedł na emeryturę do Gainsborough , Lincolnshire , skąd został wypędzony25 kwietnia przez nieprzewidziany atak brytyjski.
Po powrocie do Danii, aby odbudować swoje siły, Knut najechał Anglię w wrzesień 1015. Prowadził niejednoznaczną kampanię przeciwko Anglikom, prowadzoną przez Ethelreda, a następnie przez jego syna Edmonda Côte-de-Fer , aż do zwycięstwa w osuwisku pod Assandun wPaździernik 1016, w dużej mierze z powodu zdrady angielskiego ealdormana Eadrica Streony . Podczas spotkania na Alney Island Knut i Edmond uzgadniają podział królestwa: drugi zachowuje Wessex , podczas gdy pierwszy otrzymuje Mercię i prawdopodobnie Northumbrię . Ta sytuacja nie trwała długo, bo Edmond zmarł w dniu30 listopada 1016. Knut jest wtedy uznawany za jedynego króla w całej Anglii.
Knut umacnia swoją najwyższą pozycję, poślubiając 2 lipca 1017wdowa Aethelred, Emma , córka księcia Normandii Ryszarda Nieustraszonego . Tym aktem konsoliduje polityczne i handlowe powiązania między Anglią a Normandią, jednocześnie ustalając swoje zamiary panowania przez podążanie za chrześcijaństwem. W tym samym roku dzieli królestwo na cztery duże hrabstwa: Wessex, które rezerwuje dla siebie, Anglię Wschodnią , którą oddaje swojemu drugiemu Thorkellowi Wielkiemu , Mercję , którą pozostawia Eadricowi Streona , oraz Northumbrię , którą oddaje Érica Håkonssona . Knut pozbywa się Eadrica przed końcem roku, każąc go zamordować przez Erica.
W 1018 r. Knut otrzymał od Anglików zapłatę 82 500 funtów, w tym 10 500 dla samego Londynu. Ten danegeld , uzyskany dzięki solidnemu systemowi podatkowemu ustanowionemu przez jego poprzedników, pozwala mu opłacić swoich ludzi i odesłać ich z powrotem do Danii, utrzymując w Anglii tylko flotę 40 statków .
Knut eliminuje zewnętrzne niebezpieczeństwa: unicestwia szereg załóg Wikingów, które wciąż zapuszczają się na angielskie wybrzeża, odpędza Szkotów i zmusza ich do uznania angielskiej supremacji. W Jarls on ustawia wszystkie noszą nazwy skandynawskie, ale prawa he ogłasza zostały zaprojektowane i opracowane według tradycji angielskiej, z pomocą anglosaskich jurystów. Rządzi energicznie, otoczony dużą i dobrze wyszkoloną strażą, huskarlami , podejmując środki fiskalne i administracyjne w celu zapewnienia obrony królestwa. Utrzymuje stałą flotę. Bezpieczeństwo w Anglii pozwala mu podróżować za granicę i podejmować różne misje wojskowe. Po nawróceniu na chrześcijaństwo w Niemczech został uznany przez papieża Benedykta VIII królem Anglii .
W reżimie, który ustanowił jako król Anglii, Knut połączył angielskie i duńskie instytucje i personel. Okaleczenia, których dokonujeKwiecień 1014zakładnicy schwytani przez ojca na znak lojalności wobec Anglii nie pasują do jego przyzwyczajeń. Kodyfikując prawa Anglii (ok. 1020 r. ), stworzył rodzaj jednolitości całej tradycji anglosaskiej.
W 1018 Knut zastąpił swojego brata Haralda jako król Danii, gdzie rezydował do 1020 , a następnie regularnie w 1022 i 1023.
W 1028 podbił Norwegię flotą 50 statków angielskich: jego próba powierzenia rządów Ælfgifu i ich synowi Svenowi Knutssonowi skutkuje jednak buntem i przywróceniem dawnej dynastii norweskiej reprezentowanej przez Magnusa I st , syna obalonego króla Olafa II .
Konrad II Salicus , święty cesarz rzymski , utrzymuje przyjazne stosunki z Knutem, a jego młody syn Henryk le Noir żeni się z córką Knuta, Gunhildą lub Kunegondą. Cesarz pozwala Knutowi rządzić Szlezwikiem i Pomorzem .
Knut zmarł w 1035 w Shaftesbury w Dorset i został pochowany w Winchester . Kiedy zmarł, jego syn Hardeknut zastąpił go na duńskim tronie, ale Harold Harefoot wykorzystał jego nieobecność, by przejąć władzę w Anglii. Harold zmarł w 1040 roku, pozwalając Hardeknutowi zjednoczyć dwie korony, ale zmarł także dwa lata później. Syn Aethelreda Błędnego, Edward Wyznawca , wstąpił na tron Anglii.
Knut jest powszechnie uważany za mądrego i dobroczynnego króla Anglii, jednak ten wizerunek może częściowo wynikać z jego dobrych relacji z Kościołem, który kontroluje tych, którzy przechowują historię. Tak więc do dziś określany jest jako człowiek pobożny, mimo że w praktyce był bigamem i był odpowiedzialny za wiele zabójstw politycznych.
W kulturze popularnej Knut jest najbardziej znany z legendy, że nakazał przypływ, aby odpłynął. Według tej legendy pewnego dnia Knut zmęczyłby się pochlebstwami swoich dworzan, którzy posunęli się tak daleko, że twierdzili, że mogą być posłuszne przez fale. Król kazałby wtedy przetransportować swój tron na brzeg, aby pokazać swoim przykładem, że tak nie jest i że nawet najpotężniejsi królowie są gorsi od Boga. Ta historia pojawia się po raz pierwszy w XII th wieku, w kronice Henryka Huntingdon , który jest używany do zilustrowania pokorę Knut. Czasem interpretuje się to w diametralnie odwrotny sposób, czyniąc z Knuta aroganckiego monarchę, który jest przekonany, że żywioły mogą mu słuchać i wyśmiewa go niepowodzenie jego próby.
Książę następnie Król Knut jest jednym z głównych bohaterów w Makoto Yukimury Vinland Saga mangi .
DNA Sven z rozwidloną brodą (zm. 1014) |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dr Harald Svensson (zm. 1018) |
Northampton Ælfgifu (fl. 1006-1036) |
DNA Knut Wielki (zmarł 1035) |
Emma Normandii (zmarła w 1052) |
Estrid Svendsdatter m. in. Ulf Thorgilsson |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Do Harolda Pied-de-Lièvre (ok. 1015-1040) |
N Sven Knutsson (ok. 1016 - 1036) |
DA Hardeknut (ok. 1018 - 1042) |
Gunhilda (ok. 1020 - 1038) tys. Henryk III |
D Sven Estridsen (ok. 1019 - 1076) |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Beatrycze (zakonnica) |
Królowie Danii |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||