Old Minster ( „stary klasztor”) był Saxon katedrę z diecezji z Wessex wtedy od Winchester od 648 do 1093 . Znajdował się na północ od obecnej katedry w Winchester , która dziś częściowo ją pokrywa.
Kamienny gmach został zbudowany w 648 roku dla króla Wessex Cenwalh i biskupa Birina . Został wybrany na katedrę diecezji w 660 roku, przez dziesięciolecia był rozbudowywany i odnawiany. Switun został pochowany na cmentarzu w 862. W X XX wieku , Old Minster stał się Zakon wspólnocie Benedyktynów .
W 901 r. Przylegał do budynku nowy klasztor, New Minster . W kontekście reform monastycznych z lat siedemdziesiątych XIX wieku biskup Æthelwold z Winchester i jego następca Alphège prawie całkowicie przebudowali klasztor, nadając mu znacznie większe rozmiary. Nowa kaplica, wówczas prawdopodobnie największa w Europie, mieściła relikwie Swithuna. Ale pod koniec podboju normańskiego biskup Vauquelin kazał zbudować katedrę pomocniczą, a Old Minster został zrównany z ziemią w 1093: pochowano tam kilku królów Wessex i Anglii , a także biskupów.
Old Minster został wykopany w latach 60. Zarysy brakującego budynku są teraz dostrzeżone na ziemi przez ceglany chodnik, który przecina cmentarz przylegający do katedry w Winchester. Odnotowano również pierwszy grób św. Swithuna. Odkopane archeologiczne artefakty są wystawione w Winchester City Museum . Szczątki monarchów, zabrane z katedry, zostały zgrupowane razem w ossuarium wokół chóru .