Opactwo Trójcy Świętej w Fécamp

Opactwo Trójcy Świętej w Fécamp
Obraz poglądowy artykułu Opactwo Trójcy Świętej w Fécamp
Prezentacja
Kult rzymskokatolicki
Rodzaj Opactwo
przywiązanie Diecezja Le Havre
Rozpoczęcie budowy 659
Dominujący styl gotyk
Ochrona Logo pomnika historycznego Sklasyfikowane MH ( 1840 )
Geografia
Kraj Francja
Region Normandia
Departament Seine-Maritime
Miasto Fecamp
Informacje kontaktowe 49°45′19″ północ, 0°22′54″ wschód
Geolokalizacja na mapie: Francja
(Zobacz sytuację na mapie: Francja) Opactwo Trójcy Świętej w Fécamp
Geolokalizacja na mapie: Seine-Maritime
(Zobacz lokalizację na mapie: Seine-Maritime) Opactwo Trójcy Świętej w Fécamp

Opactwa Trójcy Fécamp to benedyktyńskie opactwo zbudowane na terenie Zamku Książąt Normandii znajdujących się w Fécamp , w departamencie Seine-Maritime , w Normandii ( Francja ). Pierwotny styl gotycki z kilkoma romańskimi kaplicami, jest jednocześnie nekropolią książęcą i centrum pielgrzymek Przenajdroższej Krwi . W spisie z 1840 roku opactwo zostało sklasyfikowane jako zabytek historyczny .

Lokalizacja

Opactwo Trójcy Świętej z Fécamp znajduje się w dolinie Valmont, w samym sercu Pays de Caux , na wybrzeżu Alabaster .

Historia

Pierwsze ślady gallo-rzymskie

Miejscowość Fécamp nosi nazwę pochodzenia przedłacińskiego, prawdopodobnie galijską. Pozostałości koniec Tene i początek okresu galloromańskim, cmentarze z I st  wieku II th  century III th  century oznaczać życie w tej dziedzinie. W dolinie dominuje oppidum, o którym mówi się, że zostało wzniesione przez Kaletów .

Założycielskie legendy

Jak w wielu legendach klasztornych, w legendzie o założeniu opactwa w Fécamp pojawia się również epizod, w którym w cudowny sposób interweniuje wielki jeleń .

Według kroniki opactwa Fécamp terytorium tego miasta, będącego jeszcze w kolebce, zostało przekazane hrabiemu rasy Tudesque, zwanemu Anskise lub Anségise  ; ten cudzoziemiec, który był gubernatorem kraju Caux , zwykle osiedlał się w Fécamp, co pozwala sądzić, że to miasto, całe Gallo-Franke , przeszło po panowaniu Juliobonny , Rzymianina.

Anségise odkrył, podczas polowania w lasach Fécamp, skromne oratorium wzniesione przez Rzymian, postanowił zastąpić je gmachem bardziej godnym kultu, dla którego był przeznaczony. Jak dotąd nic bardziej naturalnego; ale legendy mówią, że miejsce to wskazał mu biały jeleń, ścigany przez jego psy, który zatrzymał się w pobliżu tej kaplicy, stawił czoła myśliwym, bez tych, ani ich psów, nie mogąc się do niego zbliżyć. Dodają, że Anségis, zaskoczony tą nowością, zsiadł z konia, by zbadać ruchy jelenia, i że zwierzę to, zatoczywszy okrąg wokół miejsca, w którym się zatrzymało, jakby chciał prześledzić fundamenty budynku, natychmiast zniknęło z oczu wszystkich

Pochodzenie opactwa

Abbey Fécamp urodził się podczas wielkiej fali osad klasztornych w Normandii, które dot VII th  century ( Jumieges , Fontenelle , Préaux Le Bec, itd.). Zarejestrowałaby się jako odpowiedź na ewangelizację otoczenia przez osoby z zewnątrz: Pikardia, Île-de-France, Bretania.

Budowę sanktuarium rozpoczęto około 658 roku wokół relikwii Przenajdroższej Krwi , powierzonej według legendy morzu przez Izaaka , syna Józefa z Arymatei , i cudownie wyrzuconej na plaże ziemi Caux . To było dzieło Waneng , hrabia de Caux, który postanowił za pomocą Wandrille i Ouen tworzenia FECAMP klasztor mniszek, umieszczone pod panowaniem świętego Benedykta, a według tekstu IX XX  wieku na jednym z Osiedla Waneng. W 665 roku poświęcono pierwszy kościół opacki. Hildemarque du Bordelais jest pierwszą ksieni.

„Patio Ia Leudegarii” wspomina, że ​​po męczeńskiej śmierci Légera , biskupa Autun, został przyjęty w zakładzie zakonnym, określanym jako Fécamp, gdzie przebywał przez dwa lata, zanim został stracony w 680 roku . Tam został pochowany założyciel opactwa Waneng.

„Życie od Saint Ouen” początek IX XX  wieku wymienia instalację Fecamp A „mnogość” zakonnic. W „Libellus” poinformował, 366 zakonników, ale wydaje się w aktualny stan wiedzy być przesadzona postać w porównaniu z 300 mnichów w Fontenelle VII th  wieku i św Riquier w IX th  wieku.

Od IX XX  wieku, pierwsze najazdy Wikingów rozpoczął, a opactwo zostało zniszczone w maju 841 . Zakonnice opuszczony opactwo w ostatniej ćwierci IX XX  wieku . Przenieśli relikwie św. Wanenga do Ham .

Odnowienie Fécamp

Guillaume Longue Épée postanawia wybudować pałac w Fécamp, w pobliżu ruin, pozostałości pierwszego klasztoru. Odbudował oratorium poświęcone Trójcy Świętej, włączone do klauzury swojej rezydencji. Ryszard I po raz pierwszy zbudował nowy kościół pod wezwaniem Trójcy Świętej według Dudo z Saint-Quentin w 990 r. , przez Roberta Dane'a , arcybiskupa Rouen, i służył przez dwunastu kanoników regularnych zamiast zakonnic przeniesionych do Montivilliers. Z kolegiaty nic nie pozostało do dziś. Dudon de Saint-Quentin wskazuje, że kościół był imponujących rozmiarów i bogato zdobiony. Wykopaliska w latach 1925 i 1927 zidentyfikowały podkłady pod zakrzywioną ścianę, pozostałości absydy kolegiaty w  przęśle 3 e po prawej stronie obecnego chóru i miały taką samą szerokość jak nawa główna gotyckiej budowli.

Od kolegiaty do opactwa

Ryszard II z Normandii przekształcił w 1001 r . kolegiatę w męskie benedyktyńskie opactwo i zwrócił się do jego przełożonego Guillaume de Volpiano , opata Saint-Bénigne de Dijon , o pomoc w odbudowie wspólnoty monastycznej godnej tego miana. Wkrótce potem Volpiano przybył do Fécamp z garstką mnichów kluniackich. Dzięki przywilejowi zwolnienia Fécamp staje się centrum reformy klasztornej w Normandii. Guillaume de Volpiano stworzył tam dwie szkoły, ośrodki renesansu intelektualnego i artystycznego. Z kościoła nie pozostało nic, jednak zachowały się teksty, które przetrwały rozproszenie biblioteki klasztornej w 1789 roku .

Relacja z budowy pierwszego kościoła podana przez Dudona de Saint-Quentin jest bez wątpienia najbardziej znanym źródłem. Kanon opisuje budynek jako kościół z kilkoma wieżami, wykonany z kamienia i cegły, sklepione lub z łukami w dwóch miejscach, bielone na zewnątrz i od wewnątrz malowane. Inne źródła wskazują, że za ołtarzem głównym poświęconym Trójcy znajdował się ołtarz poświęcony Zbawicielowi . Według kroniki Saint-Bénigne , napisane między 1058 i 1066 , to miejsce grób Guillaume de Volpiano przed ołtarzem Saint-Tauryna, a niektóre teksty takie jak vita willelmi umieścić go w środku kościoła; według innych źródeł grobowiec miałby znajdować się pod kościołem w „krypcie”.

Jednak wykopaliska przeprowadzone w 1925 roku potwierdziły sondażami obecność pod przęsłami drugim i trzecim obecności głębokiej ilości zasypki składającej się z fragmentu malowanego tynku, w którym koparki dostrzegły potwierdzenie istnienia wspomnianych przez Dudona malowideł ściennych . Na podstawie tych wykopalisk i zgrupowania tekstów Hans Reinhardt i Étienne Fels, a następnie Annie Renoux, udało się udowodnić, że ołtarz Saint-Sauveur znajdowałby się na podłodze konstrukcji, podczas gdy ołtarz Saint-Taurin i grób Wilhelma z Volpiano znajdowały się w krypcie pod kościołem.

Opactwo jest miejscem obchodów w 1002 r . małżeństwa Aethelreda II z Anglii z Emmą Normandii oraz powtórnego małżeństwa tego w 1017 r. z Knutem II Duńskim .

Rekonstrukcja

Na Wielkanoc w roku 1066 , William the Conqueror skonfigurować swój dwór w Fecamp po Ojciec de Fécamp finansowane Williama podbój Anglii.

Guillaume de Rots , trzeci opat Fécamp uruchomił między 1087 a 1099 rekonstrukcję opactwa. Niszczy chór według Orderic Vital i powiększa go na szerokość i długość oraz rozbudowuje nawę. Obejście otwierało się na pięć kaplic, na przemian czworokątne i półokrągłe. Pozostają do dziś dwie północne kaplice i dwa dolne poziomy wzniesienia na północ od  przęsła 3 e po prawej stronie chóru. Elewacja absydy miała 3 poziomy: duże łuki, emporę i wysokie okna z przejazdem. Powiększenie nawy musiało spowodować zniszczenie masywu zachodniego. Dla jednych została konsekrowana w 1099 , dla innych w 1106 . To właśnie w 1099 roku ciała książąt Ryszarda zostały przeniesione spod rynien zachodniego portalu w pobliżu ołtarza głównego. Kościół klasztorny spłonął w 1168 roku , ale zachował się romański chevet.

Opactwo gotyckie

Nowy gotycki kościół został następnie zbudowany przez opata Henri de Sully, a następnie Raoula d'Argences. Kiedy Henri de Sully zmarł w 1187 r. , projekt pięcioprzęsłowej nawy miał być ukończony. Raoul d'Argences podwaja liczbę przęseł, ale nie widzi jego zakończenia. Dokument przypisuje fasadę wieży i pięć sąsiednich przęseł Raoulowi d'Argences. Dendrochronologia datuje szkielet zachodniej części nawy na lata 1227/1228. Został ukończony w XIII -go  wieku.

Gilles de Duremont , opat w 1423 r. , i jego podprzeor Jean de Bouesgue zostali uznani za sędziów skazujących Joannę d'Arc .

Instalacja Maurystów

W 1649 roku, aby przywrócić dyscyplinę, która z biegiem czasu i nieszczęść wojennych znacznie osłabła w opactwie, chociaż niegdyś było to jedno z najsłynniejszych opactw w Królestwie, opat-komendator Henri de Bourbon-Verneuil , syn króla Henryka IV i biskup Metz uznane, za zgodą króla i Stolicy Apostolskiej , że najskuteczniejszym sposobem jest zjednoczenie i agregować go do Kongregacji Saint-Maur , aby umieścić je na prowadzeniu rozdziałach Ogólnych i wybranych użytkowników. Nie ulega zmianie godność i prawa opatowe, podopieczni pozostają u ich właścicieli aż do śmierci, następnie są łączeni z pensją konwentualną lub częścią dochodu należącą do zakonników, miejsca pozostają w rękach mnichów.

Reforma maurystyczna doprowadziła do powrotu do normalnego życia, budowy i napraw zgodnie z maurystycznymi zasadami budynków klasztornych, jak pokazują dwa ryciny Monasticon Gallicanum z 1687 roku.

Rewolucja

2 listopada 1790Zgromadzenie Narodowe deklaruje nabycie na rzecz Narodu wszystkich dóbr duchownych i daje zakonnikom swobodę opuszczania klasztorów.

11 stycznia 1791, w Ratuszu, przed organem miejskim i burmistrzem pojawiają się mnisi z opactwa Trójcy Świętej z Fécamp. Przeor, podprzeor, dziekan odchodzi w stan spoczynku w rodzinie, 78-letni zakonnik jest starcem, mistrz muzyki wstępuje do swojego zgromadzenia jak trzech zakonników, którzy wolą życie wspólne, czterech innych wycofuje się zgodnie z deklaracjami złożonymi w Dystrykcie , sześciu deklaruje rezygnację ze wspólnego mieszkania, a piwnica się wycofa, jeśli zostanie do tego zmuszony.

27 maja 1791, kościoły Fécamp są zniesione, z wyjątkiem kościoła Saint-Étienne i opactwa, które przyjmuje nazwę Kościoła Trójcy i do którego dodano osiem parafii. Były benedyktyn, który złożył przysięgę konstytucyjną, został mianowany proboszczem parafii.

14 czerwca 1791, wykonywany jest inwentarz biblioteki, w której znajduje się 4880 woluminów, broszury i gazety oraz dwie mapy świata i posągi. Książki i rękopisy są przewożone do dystryktu, aby dzielić się nimi między różnymi bibliotekami, ale nie wszystkie z nich się udają, ponieważ korzystało z nich wielu mieszkańców. 22 marca 1792 r, miasto kupuje mieszkanie opackie, aby utworzyć tam urząd gminy. Zostanie zburzony w 1857 roku20 września 1792, budynki klasztorne są sprzedawane za 21 000  funtów obywatelowi Leplay.

11 grudnia 1792 rKościół zostaje przekształcony w Świątynię Rozumu, w której odbywa się święto rozumu. Pozostaje tylko chór do sprawowania kultu. 1 st  Germinal Rok II, katolicki kult jest usuwany, istnieje wiele zniszczeń, rzeźby, dzwonki, ambona, krzyż kamieni i metalu, bramy żelaza usunięto, lektorium, że ukrywa chór został rozebrany.

W 1802 r. wszedł w życie francuski system konkordatowy, a arcybiskup Rouen mianował proboszczem kościoła Trójcy Świętej w Fécamp.

Okres współczesny

W 1803 roku Adam Valville ksiądz chce zburzyć chórze z XV th  wieku i XVI th  stulecia uwolnić widok na chór i odmowę młyna pokładzie i parafia nie niszczy nocny przez wykonawcę.

W 1840 r. kościół opactwa Trójcy Świętej w Fécamp został wpisany na pierwszą listę chronionych zabytków w 1840 r. i rozpoczął się pierwszy etap renowacji, a następnie kolejny w 1890 r. W okresie międzywojennym przeprowadzono renowację elewacji budynków kontynuują, a darowizna miliona franków od markizy de Vaucouleurs daje im nowy impuls.

W 1960 roku , głosowanie odbywa się w celu ustalenia, czy fasada XVIII -tego  wieku muszą zostać zniszczone, aby odkryć przed XIII th  wieku.

W 2007 roku rozpoczęto duży projekt renowacji, który miał trwać trzy lata. W tym samym roku nastąpiła poważna degradacja tabernakulum, w którym znajduje się Przenajdroższa Krew, złamana Głowa Dziewicy obecnej na prawym akroterionie.

Lista opatów i pieczęci

Lista opatów i pieczęci

Opaci


Uszczelki

1180-1187, Henry de Sully , ostrołukowy, 70  mm , siedzący opat widziany z przodu, trzymający w prawej ręce kij, aw lewej otwartą księgę, SIGILLUM ABBATIS SANCTE TRINITATIS FICANNI , (A 8704)

1211, Raoul d'Argences , ostrołukowy w misce , taki sam jak A 8704, (A 8705)

1231, Guillaume, ostrołukowy, 71  mm , opat widziany z przodu siedzący na ławce , w prawej ręce trzymający kij, aw lewej księgę, na głowie półksiężyc, WILLEMUS DEI GRACIA ABBAS FISCANSI , kontrpieczęć : agnus dei, AGNUS DEI MISERERE NOBIS (A 8706)

1270, Ryszard, przeciwpieczęć, okrągła, Chrystus na krzyżu między Dziewicą a św. Janem (D 2787)

1270, Ryszard, ostrołukowy, 42  mm , fragment z twarzą opata, kontrpieczęć: na sklepieniu Chrystus na krzyżu mający po bokach Dziewicę i św. Jana, w połowie wysokości, poniżej modlący się (A 8707)

1306, Thomas de Saint-Benoît , ostrołukowy, w gotyckiej niszy, opat stoi, goła głowa, kolba w prawej ręce i zamknięta księga w lewej ręce, S 'FRTIS THOME DEI GRACIA ABBATIS FISCANENSIS , kontr-pieczęć: Chrystus siedzący na tronie z aureolą, w lewej ręce globus zwieńczony krzyżem, prawą błogosławiący (BNF, ms LATIN 5424, s.  97 (rysunek)

1320, Robert de Putot , ostrołukowy, 52  mm , w gotyckiej niszy, opat stojący, skośny, skrzyżowany, błogosławieństwo , stopy na smoku, SIGILLUM FRATIS ABBATIS FISCANENSIS , pieczęć, Chrystus zasiadający na tronie, aureola z krzyżem nimbus , w lewej ręce globus zwieńczony krzyżem, prawą błogosławiący, pod baldachimem architektonicznym (D 2788)

1379, Philippe de Fosse, okrągła, 28  mm , tarcza na froncie, z kolbą pal de brochant, podtrzymywana przez dwa lwy w trilobe, SIGILLUM FRATIS PHILIPPI DE FOS ... ABBATIS FISCANENSIS (D 2789)

1384, Kamień, okrągły, 28  mm , tarcza na froncie w towarzystwie trzech gwiazd, z bordiurą gwiaździstą w gotyckiej róży (D 2790)

Opaci Pochlebni

1663, Ludwik Antoni, hrabia palatyn reński, książę Bawarii, owal 21  mm , część tarczy z trzech przeciętych o jeden; osiem ćwiartek, 1: z Bawarii, 2: lew, 3: szprycha karbunkowa, 4 i 5: lew, 6: kratka powięziowa, 7: trzy krokwie, 8: powięź i w całości lwia tarcza zwieńczona korona między zagłówkiem a kolbą, w kartuszu, LVD ANTON COM PAL RHENI AB FISCAN (D 2791)

1699 i 1702, François Louis de Neufville de Villeroy, owalna, 20  mm , tarcza jodełkowa z trzema zakotwiczonymi krzyżami, zwieńczona koroną między podporą a kolbą, w kartuszu (D 2792 i 2793)

1753, Pierre Le Martre, owalny, 24  mm , tarcza z trzema podporami w towarzystwie gałęzi głównej i dwóch gałęzi związanych w saltire, spiczasta, zwieńczona koroną, zagłówkiem i kolbą, w kartuszu, (D2794)

Klasztor

1205, okrągły, 61  mm , Bóg syn widziany z przodu, popiersie, otoczone nimbem krzyżowym, prawą ręką błogosławieństwo, a w lewej trzyma księgę, SIGILLUM SANCTE TRINITATIS , pieczęć: Omphale niosący maczugę Herkules i skóra lwa nemejskiego , SECRETUM RADULFI ABBATIS FISCANENSIS (A 8220, AN J 211 n°1)

1407 i 1510, okrągły, 55  mm , W gotyckiej niszy siedzący Chrystus trzymający globus krzyżowy, błogosławieństwo, w towarzystwie emblematycznych postaci czterech Ewangelistów , SIGILLUM CONVENTUS .... , (D 2682)

Wielki Przeor

1778, Jacques-Alexis Lemoine, wielki przeor Fécamp, ostrołukowy, 30  mm , Herbarz: owalna tarcza z trzema podporami, 2 i 1, w towarzystwie gałęzi drzew, zwieńczona, ostemplowana podpórką i kolbą (A 9291)

Wcześniejszy

1682, przeor opactwa pod opatami komputacyjnymi , okrągła, 36  mm , tarcza obszyta Francją, poćwiartowana na dwa lamparty i w całości tarcza z trzema podporami, zwieńczona, opieczętowana mitrą i kolbą, objęta dwie płetwy, (D 2936)

1717, przeor Fécamp, owalny, 28  mm , św. Benedykt stojący trzy czwarte w prawo, w polu: S. BENEDICTUS, SIGILLUM PRIORIS SANCTE TRINITATIS FISCANENSIS (A 9306)

1773, przeor opactwa Fécamp, owalny, 29  mm , symboliczne przedstawienie Trójcy Świętej, Boga Ojca w diademie , (D2938)

Podprzeor

1767, podprzeor opactwa Fécamp, okrągły, 40  mm , W gotyckiej niszy, na sadzonce Francji, symboliczne przedstawienie Trójcy Świętej, powyżej dwa tarcze herbowe, z lewej strony dwa lamparty i jeden po prawej trzy podpórki, wszystkie w kręgu lilii (D 2937)

Jurysdykcja bailiffa

1283, bailiwick opactwa Fécamp, ostrołukowy, 40  mm , ukośna głowa zwieńczona półksiężycem, SIGILLUM BAILLIVIS ABBATIS FISCAMENSIS , przeciwpieczęć: mitra w towarzystwie słońca (D2949)

1405, bailiwick opactwa Fécamp, okrągły, 30  mm , w gotyckiej niszy symboliczny obraz Trójcy Świętej, w którym Bóg Ojciec otoczony jest nimbem krzyżowym, poniżej dwie tarcze, po lewej: dwa lamparty, po prawej: trzy zagłówki, przeciwuszczelka: przedni zagłówek wzdłuż liter: CONTRA SIGILLUM BAILLIVUE FISCANENSIS (D 2950)

XVIII th  century opactwo Fécamp (D 2951) jw D 2950

Wicehrabia

1400, wicehrabia Fécamp w Gruchet, okrągły, 36  mm , w gotyckiej niszy, symboliczny wizerunek Trójcy (D 2958)

Senechaussees

1420, Kopia listów Henryka V, króla Anglii potwierdzającego mnichom z Fécamp pieczę nad ich posiadłościami w Anglii , okrągła, 32  mm , tarcza z trzema podporami (D 2952)

1436, seneszal z Fécamp do Saint-Gervais de Rouen, okrągła, 40  mm , tarcza z trzema podporami na grzbiecie, odtłuczona, woluta na zewnątrz tarczy i zaczepiona przez dwie gwiazdy, przeciwpieczęć: podpora zaczepiona przez lamparta i tyłek (D 2955)

1436, senechaussee od Fécamp do Argences , okrągły, 30  mm , dwie przylegające do siebie tarcze podtrzymywane przez anioła i w towarzystwie dwóch ptaków na ich końcach, po lewej: dwa lamparty, po prawej: trzy podpory, przeciwpieczęć, dwie tarcze twarzy (D 2953)

1444, senechaussee od Fécamp do Argences, okrągły, 35  mm , idem D 2953 (D 2954)

1477 senechaussee Fecamp w Saint Gervais de Rouen, okrągły, 37  mm , trzy poduszki drążek PAL debruising , SEEL NA OBLIGACIONS Saint Gervais , przeciw uszczelnienia: a ucios zaczepił fleur-de lys i A tyłek (D 2957)

Poseł Seneszal

1436, subseneszal od Fécamp do Saint-Gervais de Rouen, okrągły, 21  mm , wałek z dwiema koniczynami i trzema gwiazdkami (D 2956)

Dzban

1493, Jeaque Hanezart, okrągły, 20  mm , postać stojąca, z podniesionymi rękami, w towarzystwie postaci i zwierząt, T JAQUES ANEZART RELIGIEUX A FECAMP (D 2934)

Źródła

Indeks: A. Indeks: D  

Sigilografia

Uszczelki związane z Trinity Abbey Fécamp nadal istniejących lub skopiowane począwszy od XII th  wieku i są wykorzystywane przez opatów, konwent, Wielki Prior, przeor, Baliwat, wicehrabia The Seneszal, sub -sénéchaussee i Pitman.

Najstarszy zapieczętowany akt skierowany do Filipa Augusta w latach 1180-1187 za opactwa Henryka de Sully zachował dwie pieczęcie opata i klasztoru. Wykonane są z naturalnego wosku, ten opat jest ostrołukowy z opatem z odkrytą głową, siedzącym na ławce, trzymającym kolbę w prawej ręce i otwartą księgą ( reguła św. Benedykta ) w lewej ręce. Pozycja siedząca opata w przeciwieństwie do najczęstszego użycia, w którym opat stoi, wskazuje na pretensje do wyższego stanu. Statut opactwa Fécamp, który zależy tylko od króla i papieża, stwarza rywalizację z biskupem, którego pieczęć często przedstawia go siedzącego na ławce. Pieczęć klasztoru jest okrągła i przedstawia Boga syna błogosławiącego prawą ręką i trzymającego otwartą księgę lewą ręką.

Za opactwa Raoula d'Argences (1190-1219) pieczęcie są z zielonego wosku, na ich odwrocie znajdują się anonimowe i przeciwpieczęcie. Są to często tłoczone kamienie starożytnego pochodzenia. W 1320 r. Robert de Putot został ucięty, trzymał kolbę w lewej ręce, prawą błogosławiąc jak biskup. W kolejnych dziesięcioleciach pojawiły się pieczęcie małe i herbowe, z opatem Philippe du Fossé (1372-1381) przedstawieniem Trójcy Świętej, trzema mitrami, symbolami jurysdykcji opata nad opactwami Saint-Taurin Évreux , Notre-Dame de Bernay i Sainte-Berthe de Blangy następnie do legendy o pieczęciach wprowadza się nazwisko opatów.

Heraldyka

Można znaleźć zmienne opisy według autorów i czasów, aby zobaczyć inwersje. Kolorystycznie namalowano herby w Generalnym Herbarzu Francji na podstawie edyktu z 1699 r. oraz na Monasticon Gallicanum , zwieńczonym książęcą koroną, mitrą i tyłkiem zwróconym na zewnątrz zgodnie z prerogatywą opata.

Opactwo Fécamp  :

Srebrny z sześcioma gałązkami laurowymi Vert, łodygi przechodzące w saltire i trzema podporami Or, podwojone Gules , odciski na całości, dwa główne i jeden w podstawie , trzy podpory symbolizujące jurysdykcję opata z Fécamp nad opactwami św. -Taurin d'Évreux, Notre-Dame de Bernay i Saint-Berthe de Blangy.

Klasztor benedyktynów z opactwa Fécamp  :

Lazur, obsiany złotą lilią, Trójcy Świętej w pniu lub niszy, Lub podwójna Vert , Ojciec Przedwieczny w goździku, siedzący, ubrany w pluwialną pelerynę ze złota, z głową pokrytą diademem, podobnie na piersi naładowany Duchem Świętym w postaci gołębicy ze srebra i trzymający krzyż z piasku, na którym jest przymocowany Syn goździka, pokryty srebrem, a poniżej dwie tarcze: jedna zręczna, srebrna, rozsypana z gałęziami drzew, Vert, blady i trzema podporami Lub, odtłuczony na całości, umieszczony dwa i jeden; druga tarcza, złowroga, Gules, oskarżona o dwa lamparty Or; i duży rozet z obwódką z lazuru, naładowany złotymi liliami, łodygi skierowane do środka

Przenajdroższa Krew i inne relikwie

Legendy uformowane wokół Przenajdroższej Krwi i innych relikwii wskazują na brak miejscowych świętych lub męczenników, którzy mogliby pozostawić relikwie, ponieważ szczątki założyciela pierwszego klasztoru Fécamp Waninge zostały przewiezione do Pikardii przez zakonnice, które schroniły się w Opactwo Notre-Dame de Ham . Przedmioty świadczące o boskiej interwencji są więc wymyślane przez mnichów: kaplica przeniesiona bez ingerencji człowieka, przedmiot złożony przez anioła oraz chleb i wino zamieniające się w krew i ciało. Wczesnym XII -tego  wieku, drogocenną krew nie jest już chleb i wino, ale krew Chrystusa zrobione podczas pochówku.

Legendarna historia Przenajdroższej Krwi z Fécamp przybiera swoją ostateczną formę po odkryciu w dniu 19 lipca 1171 rdwóch ołowianych skrzynek zawierających cząsteczki krwi Chrystusa. Pisma sporządzone w latach 1171-1210 uwzględniają różne poziomy kultury i nie są całkowicie nowatorskie, ponieważ w środowisku anglo-normańskim dobrze znamy kult św. Vault z Lukki, który duchowni i świeccy z Fécamp dostosowują się do lokalnej rzeczywistości który nabiera nowego znaczenia, nie tracąc przy tym swojej oryginalności. Aby wyjaśnić pochodzenie krwi Chrystusa w Normandii, wodoszczelna łódź z Lukki została przekształcona w pień figowca, który, zgodnie z fałszywą etymologią z Fécamp, FESCANNUM zamienia miejsce bogate w ryby w pole fig.

Pierwszej pielgrzymki i cudowne historie pochodzą z końca XII -tego  wieku . Po okresie schyłku pielgrzymka ponownie odniosła sukces za Drugiego Cesarstwa . Bractwo Przenajdroższej Krwi zostało oficjalnie założone w 1906 roku.

Skryptorium

Podczas XI th  century i XII th  century odrodzenie monastycyzmu w Normandii wiele zawdzięcza Williama Volpiano i Abbey Fécamp w samym sercu tej nowej ery reformy klasztornej i rozwoju intelektualnego, które mu towarzyszy. Zachowane rękopisy w Fécamp odzwierciedlać kwitnące skryptorium od czasu instalacji w kanonach 990, przed przybyciem Wilhelma Volpiano, aby nagłe przerwanie pracy kopistów środkową część XII th  wieku. Okres ten obejmuje podbój Anglii oraz lata kontaktów i wymiany między instytucjami normańskimi i angielskimi.

Istnieje ponad 90 rękopisów skopiowanych ze skryptorium Fécamp między około 990 a 1150 rokiem. Są one głównie w Bibliotece Miejskiej w Rouen i ponad trzydziestu w Bibliotece Narodowej Francji.

W 1001 r. Ryszard I st z Anglii wezwał mnichów Cluny i Wilhelma z Volpiano na opata Fécamp do 1028 r. Jego następcą został inny ksiądz, Jean Alie, a przez 50 lat jego opata opactwo będzie siedzibą intelektualisty i odnowa artystyczna w prawdopodobnym związku z opactwem Mont-Saint-Michel . Angielskie darowizny z opactwa Fécamp w 1054 roku pokazują, że stosunki anglosaskie już istniały. Zostały one wzmocnione podbojem Anglii w 1066 przez Wilhelma Zdobywcę, a mnisi z Fécamp zostali biskupami katedry w Lincoln , opatami opactwa Westminster Abbey i opactwa Ramsey , w tym interwencja bezpośrednio ze strony anglosaskiego artysty, który zdobi Biblię napisaną w Fécamp. Wpływ Westminsteru pojawia się w dekoracji, a także w luksusie niektórych rękopisów.

Aktywność skryptorium następnie zmniejsza się pod opactwem Guillaume de Rots, po czym następuje odrodzenie z opatem Rogerem, być może w związku z działalnością trzech sąsiednich ośrodków, opactwa Jumièges , opactwa Préaux i opactwa Bec .

Ożywienie artystycznego zdobienia rękopisów FECAMP w pierwszej połowie XII th  wieku jest wynikiem kombinacji anglosaskich elementów istniejących od dawna, liście akantu i wewnątrz liści zaludnionych z postaci ludzkich i różnych zwierząt. Produkcję z tego okresu intensywnej działalności zdominował Willermus Peccator, który wykaligrafował 15 tomów i ozdobił połowę swoich tekstów.

Ewolucja stylu

Dwa rękopisy z okresu kanonów koniec X th  century są zakonserwowane, wykazują one trwałość sztuki karolińskiej. Przybycie mnichów kluniackich nie wskazuje na przerwę w dekoracji, są one ozdobione literami francusko-saskimi. Aż do podboju Anglii w repertuarze zdobniczym widoczne są niewielkie wpływy wyspiarskie, pojawiają się elementy roślinne i ptaki. Po 1066 roku wpływ iluminacji anglosaskiej jest widoczny. Są litery imitowane z luksusowych angielskich rękopisów. Niektóre litery mają typowo normańską dekorację elementów roślinnych zamieszkanych przez zwierzęta. Pod koniec XI -tego  wieku, aktywność maleje i istnieją tylko dwie lub trzy rękopisy z tego okresu z czapki spadek zdobionych zbliżona do rękopisów oferowanych przez Williama de St-Calais i tam są te same twarze smoki w katedrze w Durham i Katedra w Exeter . Wczesnym XII -tego  wieku, grupa rękopisów urządzone w Fécamp jest nieco inny styl, prawdopodobnie związane z opactwa Saint-Pierre z Preaux .

Czasowy

Abbey Fécamp jest bardzo bogato wyposażony Abbey, która wyjaśnia jej opiniującymi opaci są wspaniali ludzie i rekrutacja jego religijnych do XVII th  wieku jest głównie arystokratycznej i składa się głównie z kadetów szlacheckich rodzin Caux . Jest wyłączony spod jurysdykcji ordynariusza i urzędowości, która podlega opatowi zasiadającemu w Fécamp.

W 990 r. Richard I nadał opactwu Mondeville ziemię Argences i Saint-Valéry-en-Caux wraz z ich podległościami oraz Brétennoles i Ingoville. W 1006 r. Ryszard II przekazuje Arques jedną trzecią łowisk i dwie warzelnie soli. W 1025 r. Ryszard II potwierdza własność podarowaną przez Ryszarda I st  : porty morskie między Étigue i Liergaut, dziesięciny soli w Oudalle , łowiska i zestawy sejnerów na rzekach Eure, Risle i Sekwanie, korzystanie ze wszystkich portów wyładunkowych między Vattetot i Saint-Aubin-sur-Mer, czyli około 60  km linii brzegowej.

Guillaume le Bâtard potwierdza pełną własność opactwa nad wszystkimi portami morskimi znajdującymi się na jego twierdzy, co wyjaśnia instytucję Vicomté de la mer de la Trinité de Fécamp z portami Fécamp, Saint-Valéry-en-Caux, Veules , Veulettes , Saint-Pierre-en-Port , Grandes i Petites Dalles, Yport . Posiada również prawa do wodorostów w baroniach Fécamp i Vittefleur.

Vicomté de la mer zapewniał obronę wybrzeża od samego początku ufortyfikowanym opactwem, a jego wojskowe powołanie trwało przez wieki z obowiązkiem zapewnienia milicji.

Dziewięć baronów stworzonych wokół wysokiej sprawiedliwości reprezentuje grupę ziem i dziesięciny . W połowie XVII -go  wieku, własność baronia Fécamp 280  ha gruntów, Vittefleur  : 709  ha lasu, 394  ha ziemi, Saint-Gervais-les-Rouen (parafia Rouen): 28  ha gruntów , 8  ha lasu, Fontaine-le-Bourg  : 25  ha ziemi, Jardin-sur-Dieppe, gmina Saint-Aubin-sur-Scie  : 42  ha ziemi, Aizier na zachód od Pont-Audemer  : 4  ha ziemi, 81  ha drewna, Hennequeville koło Trouville  : 2,5  ha ziemi, Argences  : 268  ha ziemi, 4  ha drewna, Heudebouville koło Gaillon  : 60  ha ziemi, 25  ha drewna, 6,12  ha winorośli, co daje przeciętne wino za zużycie mnichów i towarów z urzędów klasztornych w pobliżu Fécamp i Villefleur: 258  ha ziemi, 101  ha drewna.

Inne dochody: dziesięciny, opłaty za zakładników i rybę w portach Fécamp, Saint-Valery-en-Caux i Veules , zwyczaje rynków Fécamp i Villefleur, rejestr Fécamp, proboszcz Saint-Valery-en-Caux, prawa z Lods i sprzedaży, XIII i skromnych czynszów seigneurial.

Opactwo posiada 12 przeoratów, 8 kaplic, 28 kościołów w diecezji Rouen, 7 w diecezji Bayeux i jeden w diecezji Lisieux, patronat nad 43 kościołami w diecezji Rouen , 15 w diecezji Évreux , 3 w diecezji Coutances , 7 w diecezji Bayeux , 4 w diecezji Beauvais i jeden w diecezji Lisieux .

Miała posiadłości w Anglii, zwłaszcza w Sussex  : dwór Rameslie, Brede , Bury, Hastings , szpital i kościół w Rye , kolegiata w Steyning i Winchelsea . Towary są wymieniane, konfiskaty mnożą się aż do ostatecznej konfiskaty w 1423 r.

W 1649 roku agregacja opactwa Fécamp w Kongregację Saint-Maur i jej konkordat nadaje miejsca, funkcje, prawa i zwyczaje klasztoru.

Architektura

Strona

Opactwo położone jest na dnie doliny, na płaskim terenie, w ufortyfikowanym terenie o powierzchni od dwóch do dwóch i pół hektara, gdzie książęta mają wolę założenia własnego centrum politycznego i religijnego, z większym marginesem manewru niż w Rouen, mieście arcybiskupim. Jak w tradycji karolińskiej, kojarzą im się z paladium i opactwem.

Pod kościołem lub w jego pobliżu znajduje się klasztor mniszek założony około 658 r., który jest częścią ciągłości wielkich karolińskich fundamentów Doliny Sekwany, takich jak Jumièges i Fontenelle, gdzie znajduje się opactwo Jumièges i opactwo Saint-Wandrille . Pałac książąt zajmujących południe kościoła, krużganek i zabudowania konwentualne znajdują się na północy wbrew tradycji.

Kościół

Kościół Trójcy Świętej z Fécamp, ze względu na swoją wielkość i bogactwo detali architektury i dekoracji, jest jednym z najciekawszych zabytków francuskiego średniowiecza. Jego znacząca masa o długości 127  m jest większa niż wiele katedr. Chociaż ogólnie rzecz biorąc należy ona do gotyku prymitywny, są też elementy romańskie, gotyckie ozdobne kaplice w końcu XIII th  wieku, kaplica NMP w Gothic, która tworzy następujące zwyczaju Norman, niezależny budynek w rozszerzeniu kościoła, włoskiego marmuru i ogrodzenia renesansowych , dekoracje z XVII -tego  wieku. Wreszcie styl Ludwika XV odcisnął swoje piętno na fasadzie obłożonej gotycką nawą główną, a zwłaszcza na chórze, z marmurowymi okładzinami ozdobionymi aplikacjami z pozłacanego brązu, ołtarzem i jego odważnym baldachimem.

Gotycki styl kościoła Fécamp jest wciąż ogromny i słabo zwolniony z przyzwyczajenia romańskich, ale staje się coraz bardziej wyrafinowane z chóru do końca nawy, ale musimy nalegać na charakter Norman, ponieważ na początku XIII th  wieku , architekci normańscy po poświęceniu trybu gotyckiego w Île-de-France zaczęli tworzyć oryginalny styl, który stał się gotykiem normańskim.

Chronologia

W 990 roku oratorium kanoników, w zamku swego ojca, księcia Ryszarda I po raz pierwszy wznosi kolegialne wykopaliska ujawniły ślady absydy wokół której wznosi się obecny kościół. Źródła sugerują, że miał zachodni masyw z dwiema wieżami, jak w opactwie Jumièges z pierwszym kościołem Saint-Pierre i opactwem Notre-Dame, co sugeruje, że kościół Trójcy Świętej w Fécamp miałby stanowić punkt wyjścia dla rozwoju fasady normańskiej .

W 1001 książę Ryszard II założył opactwo benedyktynów i nazwał Guillaume de Volpiano , opatem Saint-Benigne de Dijon. Ceglano-kamienny kościół z kilkoma wieżami, sklepiony lub zaopatrzony w łuk, z zewnątrz bielony, a wewnątrz malowany. Wykopaliska wykazały ślady zaokrąglonego muru między drugim a trzecim przęsłem chóru oraz w pobliżu nawy północnej drugiego przęsła.

Pod koniec XI -tego  wieku, pod trzecim opatem Williama z Rots (1079-1107), chór został zbudowany i konsekrowany w 1099. Pozostaje tego budynku, którego architektura jest podobna do tej z kościoła Saint-Etienne de Caen  : dwie kaplice, które otwierają się na północne obejście, dwa niższe poziomy na północ od prawego przęsła chóru i cztery filary trzeciego przęsła nawy. Pozostałości kościoła Guillaume de Rots, które wciąż istnieją, reprezentują stan architektury normańskiej z czasów pierwszej krucjaty , ciężkie frezy zaangażowanych kolumn o ostro sfazowanych profilach, kapitele pokryte geometrycznymi ornamentami na płaskiej kontrast z bardziej poznanymi profilami sąsiednich kolumn po pożarze w 1168 roku.

Plan chóru z tego okresu cieszy się dużym zainteresowaniem, gdyż obecny stan budynku pozwala na jego łatwą rekonstrukcję. Pięć promieniujących kaplic wychodzi na obejście wokół chóru, na przemian okrągłe i kwadratowe, z których dwie zachowały się do dziś. Na osi kaplica NMP musiała zająć miejsce kaplicy okrągłej. Wreszcie na południe, mimo przeróbek, odnajdujemy naprzemienny plan z kwadratową kaplicą, potem pięcioboczną absydą, która zastąpiła romańską półokrągłą kaplicę.

Ambulatorium zbudowane przez Guillaume de Rots jest jednym z najstarszych w Normandii. Jedynie opactwo Notre-Dame w Jumièges wydaje się starsze niż opactwo Trójcy z Fécamp, ale nie ma promieniujących kaplic. Chór kościoła Fécamp wybudowany w latach 1087-1099 jest zatem najstarszym znanym przykładem wprowadzenia tego typu architektonicznego w Normandii.

Pod koniec XII th  wieku, po pożarze w 1167, Ojciec Henri de Sully przebudowany ze wschodu na zachód, proste przęsła chóru rysunek nocne powieść i utrzymując elewację na trzech poziomach. Ta realizacja integruje ewolucje stylu z łukami w piętrowym punkcie, kapitelami z wodnymi liśćmi i sklepieniami na skrzyżowanych żebrach . Gotyckie echo Île-de-France jest widoczne w konstrukcjach Henri de Sully. Trybuny przypominają te z katedry w Lisieux inspirowane modelem francuskim z elementami normańskimi, takimi jak przejście i latarnia-wieża transeptu, zastosowanie żeber na planie barlonga w czasach, gdy sklepienie sześciodzielne było preferowane przez mistrzowie Île-de-France. Prace trwały 50 lat i zostały ukończone przez opata Raoula d'Argences (1190-1219) z pierwszymi pięcioma przęsłami nawy i fasadą zachodnią. Po 1200 roku nastąpiła reakcja regionalna, zaczął nabierać kształtu anglo-normański styl gotycki. Chór kościoła Saint-Etienne w Caen i katedra w Rouen to pierwsze olśniewające przejawy, których arcydziełem jest katedra Coutances.

W Fécamp ten styl jest reprezentowany w pierwszych pięciu przęsłach nawy zbudowanej przez Raoula d'Argences przed 1219 rokiem. Pirsy nawy pokazują tę zmianę między piątym a szóstym przęsłem. Dwie połówki każdego stosu należą do dwóch różnych kampanii. Na wschodzie dłuta są kwadratowe, a podstawy mają pazury, a na zachodzie śmigłowce wielokątne, podstawy nie mają pazurów, ale opierają się na okrągłych cokołach, a profil filarów składa się z krzywizn i przeciwkrzywych.

W połowie XIII th  wieku, chór przekształca po wyburzeniu trybuny i zastąpione przez bardziej smukłe łuki o podwyżkę na dwóch poziomach. Odbudowano kaplicę osiową i kaplice południowe chóru. Wszystkie te prace są wykonywane utrzymywanie skarbca i wysokie okna z XII -tego  wieku. Kaplice zostały ukończone przez opata Thomasa de Saint-Benoît (1297-1307).

Po połowie XIX th  wieku ogólny kształt kościoła już nie zmienia. Osiowa kaplica jest zrekonstruowany 1500 i zachodnia fasada XVIII th  wieku. Fasada zburzona w 1747 roku była bardzo prosta z trzema portalami przesłoniętymi między dwiema kwadratowymi wieżami, których kikuty nadal istnieją, następnie galerią łączącą dwie wieże i dużą rozetą w szczycie nawy.

Opis

Fasada

Posiada fasadę w stylu klasycznym , która kontrastuje z resztą budynku. Drzwi są otoczone monumentalnymi posągami Książąt Normandii Ryszarda I st i Richard II, dwóch dobrodziejów opactwa, które spoczywają w opactwie. Są dziełem rzeźbiarza F. Devaux, wykonanym w 1881 roku.

Nawa

Nawa jest obsługiwany przez dość masywne przypory i latające przyporami .

Wewnątrz odkrywamy ogromną nawę z 10 przęsłami i dwiema nawami bocznymi. Imponująca jest elewacja sklepień . Ściany są przeprute w wyższych kondygnacjach licznymi oknami, które zapewniają dużą przejrzystość.

Elewację nawy wykonano na trzech poziomach: łamane łuki, empora otwierająca się na gotyckie dwuprzęsłowe z kolumną środkową i przepruta czworolistnymi stopniami z kwiatami, wysokie okna z przejazdem przeprutym w filarach dawnych arkad.

Przejście przez transept i jego wieża latarni

Latarnia wieży , prawdziwym źródłem światła, wznosi się pod sklepieniami na 40 metrów. Na skrzyżowaniu transeptu kończy się wysoka gotycka dzwonnica o wysokości 65 metrów.

Jean Vallery-Radot data drugiej ćwierci XIII -go  wieku . Najwyższe piętro wraz z salą dzwonów zostało zniszczone w 1460 przez piorun, a następnie odrestaurowane.

Transept

W południowym ramieniu transeptu znajduje się płaskorzeźba znana jako Zaśnięcie Matki Boskiej. Obok znajduje się relikwiarz zawierający „Ślady Anioła”, ślad pozostawiony przez skrzydlatą istotę w kamieniu w 943 r. z okazji poświęcenia poprzedniego sanktuarium.

Wreszcie na krzyżu północnym znajduje się zegar astronomiczny , zbudowany w 1667 r. przez zegarmistrza z Rouen Antoine Beysse. Wskazuje w szczególności amplitudę pływów i fazy Księżyca .

Łoże boleści

Chór ma ambulatoryjnego obsługującej kilka kaplic promieniującego. Na północy znajdujemy jedyne pozostałości z okresu romańskiego . Wszystkie kaplice były zamknięte na początku XVI -go  wieku przez drobno rzeźbione ogrodzenia. Odkrywamy kilka niezwykłych postaci leżących, a także grób Guillaume de Volpiano. Centralna kaplica poświęcona jest Matce Bożej i daty XV -go  wieku. Przed nią, wsparte o chór, znajduje się tabernakulum Przenajdroższej Krwi .

W chórze stoi ołtarz renesansowy , poprzedzony innym baldachim ołtarz z XVIII th  century ten czas. Piękny przybytek XII -tego  wieku jest również widoczne. Niegdyś była pokryta polichromią .

Wymiary
  • Całkowita długość: 127  m²
  • Wysokość sklepienia wieży latarni: 40  m
  • Wysokość zewnętrzna wieży latarni: 65  m

  • Kaplice z XI -tego  wieku.

  • Skrzyżowanie transeptu.

  • Ogrodzenie kaplicy
  • Północny Transept

Witraż

W kaplicy Matki Boskiej Trójcy Kościół Fécamp istnieją Okna XIII -go  wieku, trzy figury apostołów w niszach, w towarzystwie szarości, które są prawdopodobnie najstarszą Norman izolowane okna znaków. Trzy witraże z małymi scenami pochodzą z czasów nowszych, z których najlepiej zachowane jest Życie św. Katarzyny z trójpłatowymi przegródkami, bardzo małe i pełne wdzięku wykonanie z wpływami z Anglii, Pikardii lub północnej Francji.

Sztuka w XIV -tego  wieku jest reprezentowana przez trzy okna niekompletne głęboko w Lady Chapel: A Legend of St. Edward Wyznawca , które obejmują zagadnienia dotyczące małżeństwa Edwarda i Edith z ich ślubu czystości, przebudowa Westminster Abbey , cudów uzdrawiania , akty dobroczynności i pierścień nadany przez króla św. Janowi Ewangeliście. Ta sztuka jest bliska sztuce paryskiego witrażu około 1300 roku i rękopisom, takim jak psałterz Peterborough . Life of Saint-Louis z około 1310 jest niekompletna z jedenastu scen w tym dostarczenia koronie cierniowej do biskupa odcinków niewoli i śmierci króla, kolejne pokazy baldachim świętego pustelnika i lwa.

W XV th  century jeden piękny szczątki baldachim w Kaplicy św Andrzeja z Dziewicy, Chrystusa, Piotra i Jana Ewangelisty w bogato zdobione architektury. Styl pochodzi z około 1450 roku.

W XVI -tego  wieku, prace Arnoult Nijmegen jest obecny w trzech wysokich oknach prezbiterium przedstawiający Trójcę, St. Suzanne i Saint byków , wtórne patrona opactwa który strzeże relikwii. Pochodzą z okresu renesansu ok. 1510-1512 pod opactwem kardynała Antoine Bohier . Niekompletne Trinity przez tego samego artysty można znaleźć w Kaplicy Matki i inne mniejsze, bardziej aktualne panele nosić herb kardynała Bohier, kardynała de Lorraine i abp François de Joyeuse .

Znaki XVIII -tego  wieku są ramiona rodziny Becdelièvre.

  • Słonecznym z XVI th  Lady-wiecznej kaplicy.

  • Fragment dachu szklanej XVI th  Lady-wiecznej kaplicy.

  • Renesansowy szklany dach kaplicy św. Józefa.

Pochówki

W Kaplicy Fonts w południowym transepcie, odpoczywając pod płytą, ciała Książąt Normandii Ryszarda I st Normandii i Ryszard II Dobry .

Według Artura z Borderie , Alan III , grand-syna Richarda I st , zmarł w Vimoutiers został również pochowany w 1040 w domu rozdział opactwa Fecamp.

Pomnik jest umieszczony na południowym filarze przed chórem w pamięci opatów Philippe du Fosse, 21 th  Abbot (1372/80), Estold Estouteville , 23 th  Abbot (1390/23), a John de la Haule, 25 th  Abbot (1440-1467), pochowany w nawie kościoła opackiego.

W Kaplicy Najświętszego Serca znajduje się mauzoleum Guillaume de Volpiano , pierwszego opata Fécamp oraz ostatniego mnicha opactwa, Dom Louis-Ambroise Blandin (1760-1848).

Opactwo posiada również cztery leżący opatów Fécamp: że Thomas św Benedykta , 12 th  Abbot (1297/07) w Kaplicy Świętych Patronów William Putot , 11 th  Abbot (1258/97) i Robert Putot , 13 th  opat (1307-1326) w kaplicy św Józefa i Richard Argences , 7 th  opat (1220/23) w kaplicy Saint-Nicolas.

  • Ryszard I st i Ryszard II, książę Normandii, założyciel opactwa.

  • Mauzoleum Wilhelma z Volpiano.

  • Leżący posąg Thomasa de Saint-Benoît.

  • Leżąca postać Guillaume de Putot.

  • Leżąca postać Roberta de Putota.

  • Leżąca postać Richarda d'Argences.

Organy

Abbey Fécamp miał Organy z XI -tego  wieku . Trybuny zostały zbudowane w 1746 roku dla opactwa Montivilliers i zainstalowane w opactwie Fécamp w 1803 roku . Został całkowicie przerobiony przez Cavaillé-Coll w 1883 roku .

  • budowa: Jean-Baptiste Nicolas i Louis Charles Lefebvre (1746)
  • rekonstrukcja: Aristide Cavaillé-Coll (1883)
  • restauracja: Mutin (1901), Beuchet (1956), Haerpfer (1984), Jean-Marc Ciccero (1997)
  • klawiatury: 3 i 1 pedalboard pedal
Dzwonki
Nazwisko Masa Średnica podstawy Uwaga Ojcowie chrzestni i matki chrzestne Poświęcenie Wieża Rok Założyciel Rysunek
... kg Grzech foto.svg
... kg Grzech foto.svg
Całkowity Masa: kilogramy

Znakomici członkowie

Galeria

  • Widok na południowy zachód.
  • Opactwo Fécamp
    widok na południe.
  • Widok na wschód.
  • Fasada zachodnia
  • Romańskie stolice obejścia.
  • Chór.
  • Zegar astronomiczny.
  • Wieża Centralna.
  • Wieża Centralna.
  • Zaśnięcie Matki Boskiej, XV w . .
  • Krzyż transeptu.
  • Południowa strona.

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Uwagi i referencje

  1. Wskazówka n o  PA00100659 , baza Mérimée , francuski Ministerstwo Kultury
  2. Annie Renoux „  Pałacu Książąt Normandii w Fecamp, oceny wykopalisk w toku  ”, protokoły z posiedzeń Akademii napisami i literatury pięknej , vol.  126,1982, s.  6-30.
  3. Léon Fallue , „  Historia opactwa Fécamp  ” , na books.google (dostęp 17 sierpnia 2016 ) .
  4. Annie Renoux in Collective ( pref.  André Dubuc), Abbeys of Normandie: Proceedings of XIII- th  century Congress of historyczno-archeologicznych towarzystwach Normandii , Rouen, Printing Fretwell,1979, 354  s. , „Klasztor w Fécamp we wczesnym średniowieczu (VII-IX wiek): niektóre dane historyczne i archeologiczne”, s.  115-129
  5. Valérie Chaix, Kościoły romańskie w Normandii: formy i funkcje , Paryż, A. i J. Picard,2011, 360  pkt. ( ISBN  978-2-7084-0913-2 ) , „La Trinité de Fécamp”, s.  263-270
  6. Katrin Brockaus w Société française d'archéologie , Monuments de Rouen et du pays de Caux , Paris, Société Française d'Archéologie, coll.  "  Kongres Archeologiczny Francji  ",2005, 368  s. ( ISBN  2-00-090111-5 ) , "Fécamp, dawny kościół opactwa Trójcy Świętej: kampanie XII-XIII w.", s.  57-64
  7. Pierre Bouet i François Neveux , Norman biskupi XI -tego  wieku: Sympozjum Cerisy-la-Salle (30 września do 3 października 1993) , Caen, prasy Universitaires de Caen,1995, 330  pkt. ( ISBN  2-84133-021-4 ) , „Biskupi normańscy od 985 do 1150”, s.  19-35
  8. Maurice yvart w Zbiorowym ( pref.  André Dubuc) opactw Normandii: Proceedings of XIII th  century Kongres towarzystw historycznych i archeologicznych Normandia , Rouen, Drukarnie Fretwell,1979, 354  s. , „Posiadłości Fécamp w Anglii”, s.  317-323
  9. Cécile-Anne Sibout, The Precious Blood, szanowana i pożądana relikwia w Norman Studies nr 2, 2007, ( ISSN  0014-2158 ) , s.  28
  10. Kanon Mathana w Kolektywu ( pref.  André Dubuc), Opactwa Normandii: Proceedings of XIII- th  century Congress of historyczno-archeological society of Normandie , Rouen, Printing Fretwell, Printing Fretwell,1979, 354  s. , „Dwa sąsiadujące ze sobą opactwa: Fécamp i Valmont”, s.  307-313
  11. André Pottier , Wprowadzenie reformy zgromadzenia Saint-Maur w opactwie Fécamp , E. Le Grand, Rouen,1839.
  12. Alexandre Leport , Nota historyczna i opisowa Kościoła Świętej Trójcy w Fécamp , Léopold Durand, Fécamp,1879, s.  37.
  13. André-Pierre Legrand , Abbaye (L') Bénédictine de Fécamp, XIII stulecie (658-1958): lektorium opactwa Fécamp , t.  3, Duranda, 1961, s.  83-95
  14. Katrin Brockhaus , The Abbey of Trójcy Fécamp i Norman architekturze w średniowieczu , Societe des Antiquaires de Normandie, Caen,2009, 402  s. ( ISBN  978-2-9510558-7-2 )
  15. Douet z Arcq, "  Kolekcja pieczęci, tom III  " w sprawie Google Books (dostęp na 1 st września 2016 ) .
  16. Germain Demay, „  Inwentaryzacja pieczęci Normandii  ” , o gallicy ,1881(dostęp na 1 st września 2016 ) .
  17. Michaël Bloche, „  Pieczęcie opatów i klasztoru Trójcy w Fécamp – XII-początek XIV  ” , na Uniwersytecie w Caen ,2013(dostęp 29 sierpnia 2016 ) .
  18. Charles D'Hozier , Herbarz Generalny, XXI, Normandia, Rouen , s.  224 i 233
  19. Jean-Guy Gouttebroze, „  U źródeł kultu Przenajdroższej Krwi z Fécamp, Św. Vault z Lukki  ” , na Uniwersytecie w Caen (konsultacja 3 września 2016 r . ) .
  20. Cecile-Anne Sibout, kosztowna krew, czczony i pożądane relikt w Normandes Études n O  2, 2007 ( ISSN  0014-2158 ) , str.  32 .
  21. Betty Branchi "  Willermus peccator i rękopisów FECAMP (1100-1150)  " Cahiers de cywilizacji Medievale , vol.  26, n o  1031983, s.  195-208.
  22. Pierre Bouet i Claude Coupry , Rękopisy i iluminacje w świecie normańskim: pigmenty używane do iluminacji w Fécamp , wydawnictwa uniwersyteckie w Caen,2006, 231  s. ( ISBN  2-84133-257-8 ) , s.  69-71
  23. Joachim Darsel, „  Admiralicja Normandii – III Admiralicja Fécamp  ”, Annales de Normandie , tom.  20 N O  21970, s.  85-117.
  24. Leroux de Lincy, „  Esej historyczno-literacki o opactwie Fécamp  ” , w google books ,1840(dostęp 23 sierpnia 2016 )
  25. G. Le Normand, „  Czasowość i dochody opactwa Fécamp w XVII i XVIII wieku  ”, Annales de Normandie , t.  15 N O  4,1965, s.  525-549.
  26. Louis Bréhier i André-Paul Leroux, „  L'église abbatiale de Fécamp; Opactwo Fécamp widziane przez rzemieślnika  ”, Le Journal des Savants ,Czerwiec 1930, s.  252-260.
  27. Katrin Brockhaus, „  geneza architektonicznej kościoła Fécamp  ” , na Uniwersytecie w Caen (konsultowane z 18 sierpnia 2016 )
  28. Louis Bréhier i André-Paul Leroux „  L'Eglise abbatiale de Fécamp; Opactwo Fécamp widziane przez rzemieślnika  ”, Le Journal des Savants ,lipiec 1930, s.  306-315.
  29. Cecile-Anne Sibout, kosztowna krew, czczony i pożądane relikt w Studies Norman n O  2, 2007, ( ISSN  0014-2158 ) , str.  30
  30. Zegar Świętej Trójcy w Fécamp , opat Georges Decressain, Chronometric Review, nr 512, maj 1899
  31. Ludwik Grodecki, „  Witraż Trójcy z Fécamp  ”, Biuletyn Monumental , t.  123 n o  1,1965, s.  86-88.
  32. Arthur de la Borderie Historia Bretanii, tom 3, Joseph Floch, redaktor drukarz Mayenne 1975, s.  13
  33. „Kościół opactwa Świętej Trójcy” podczas wizyty w kościołach Fécamp , Éditions du Signe, 2005, ( ISBN  2-7468-1627-X ) , s.  3-16 .
  34. Véronique Gazeau, „  Notatka o organach z Fécamp – Wyciąg z listu Baudri de Bourgueil do mnichów z Fécamp  ”, Cahiers des Annales de Normandie , tom.  35,2009, s.  347-351.
  35. Organy trybun kościoła opactwa Fécamp