W Francji , o dekret jest wykonalny akt o zasięgu ogólnym lub indywidualnym podjęte przez Prezydenta Rzeczypospolitej lub przez Prezesa Rady Ministrów , który sprawuje władzę regulacyjnych ( art. 21 i art. 37 z konstytucją ).
Zgodnie z Ancien Régime dekret był częścią słownika postępowania karnego. Istnieją zatem trzy rodzaje dekretów:
Po Zgromadzeniu Ustawodawczym termin dekret nabiera nowego znaczenia w tekstach pochodzących z ciała ustawodawczego. W zależności od przypadku teksty mogą mieć moc prawną lub wymagać „ królewskiej zgody ”. W tym przypadku tekst musiał zostać zatwierdzony przez króla, który mógł zawetować .
Zgodnie z Dyrektywą dekret zostaje zastąpiony „rezolucją”. Słowo to pojawia się ponownie pod Cesarstwem w znaczeniu tekstu przyjętego przez Głowę Państwa. W okresie Restauracji i monarchii lipcowej znika, ponieważ słowo „ zarządzenie ” jest preferowane na określenie przepisów .
Rząd tymczasowy z 1848 roku używa go ponownie do aktów, które podejmuje kolegialnie. Przejmuje ją Zgromadzenie Ustawodawcze dla tekstów, które przyjmuje z mocą prawa. Po ogłoszeniu konstytucji z 1848 r. Ostatecznie nabiera obecnego znaczenia.
Do końca III RP tylko głowa państwa może wydawać dekrety. W IV i V republice władzę tę uznaje również szef rządu ( przewodniczący Rady, a następnie premier ).
W hierarchii norm dekret znajduje się poniżej ustaw, którym musi być bezwzględnie zgodny (z wyjątkiem zastosowania art. 37 Konstytucji), ale jest nadrzędny w stosunku do dekretów .
Podobnie jak wszystkie teksty o charakterze ustawodawczym lub regulacyjnym, dekrety muszą być publikowane, po podpisaniu i ewentualnie kontrasygnacie , w Dzienniku Urzędowym Republiki Francuskiej , z jednej strony, aby wszyscy je znali, ale także w celu sprzeciwu. .
W konsekwencji, zgodnie z art 1 z kodeksu cywilnego w jego nowym brzmieniu wynikającym z zarządzenia n ° 2004-164, wejdą w życie w dniu, którego naprawić lub, w przypadku jego braku, dzień po ich publikacji, z wyjątkiem sytuacji awaryjnej.
Od dekretów przysługuje odwołanie za przekroczenie uprawnień do Rady Stanu .
Jedynie art. 13, 19, 36 i 37 Konstytucji stanowią, że niektóre akty regulacyjne muszą być podejmowane w drodze dekretu:
„ Prezydent Rzeczypospolitej podpisuje rozporządzenia i dekrety Rady Ministrów . Powołuje na stanowiska cywilne i wojskowe w państwie.
Radni Stanu, Wielki Kanclerz Legii Honorowej, ambasadorowie i posłowie nadzwyczajni, główni doradcy Trybunału Obrachunkowego , prefektowie , przedstawiciele stanu we wspólnotach zamorskich podlegających art. 74 oraz w Nowej Kaledonii, generałowie, rektorzy akademii dyrektorów administracji centralnej powołuje Rada Ministrów. Prawo organiczny określa innych stanowisk, na które jest wypełnione w Radzie Ministrów, jak i warunków, w których moc powoływania Prezydenta Rzeczypospolitej może być delegowane przez niego wykonywane w jego imieniu. "
- Artykuł 13
„Dzieje Prezydenta Rzeczypospolitej, innych niż te przewidziane w art 8
( 1 st akapit), 11, 12, 16, 18, 54, 56 i 61 są podpisane przez Prezesa Rady Ministrów oraz, w stosownych przypadkach, przez odpowiedzialnych ministrów . "
- Artykuł 19
„The stan oblężenia jest ogłoszone przez Radę Ministrów. Jego przedłużenie poza dwanaście dni może zostać zatwierdzone jedynie przez Parlament . "
- Artykuł 36
„Sprawy inne niż te, które należą do dziedziny prawa, mają charakter regulacyjny. Teksty form ustawodawczych interweniujących w tych sprawach mogą być modyfikowane dekretami wydanymi po zaopiniowaniu przez Radę Stanu . Te z tych tekstów, które miałyby zastosowanie po wejściu w życie niniejszej Konstytucji, nie mogą być modyfikowane dekretem, chyba że Rada Konstytucyjna oświadczyła, że mają one charakter regulacyjny na mocy poprzedniego ustępu. "
- Artykuł 37
Istnieją trzy kategorie rozporządzeń: proste dekrety, dekrety Rady Stanu i dekrety Rady Ministrów, przy czym określono, że te ostatnie mogą być również dekretami Rady Stanu.
Na przykład, należy rozważyć Dekret n o, 2005-1791
Dekret n o 2005-1791 z dnia 31 grudnia 2005 r stworzenie międzyresortowego delegacji do rozwoju i konkurencyjności terytoriów |
NOR: INTX0500290D |
Prezydent Republiki |
W sprawie raportu Prezesa Rady Ministrów, Ministra Stanu, Ministra Spraw Wewnętrznych i Planowania Regionalnego oraz Delegata Ministra ds. Planowania Regionalnego |
Uwzględniając artykuły R. 510-2 i R. 510-13 kodeksu urbanistycznego;
Biorąc pod uwagę dekret n o 87-389 z dnia 15 czerwca 1987 roku, zmienionego dekretem n o 2005-124 z dnia 14 lutego 2005 roku w sprawie organizacji centralnych służb administracyjnych; Biorąc pod uwagę dekret n o 92-604 z dnia 1 st lipca 1992 roku, z późniejszymi zmianami, czarter dekoncentracja; Biorąc pod uwagę dekret n o 2005-670 z dnia 16 czerwca 2005 roku w sprawie kompetencji ministra zatrudnienia, spójności społecznej i mieszkaniowej; Biorąc pod uwagę dekret n o 2005-671 z dnia 16 czerwca 2005 roku w sprawie uprawnień Ministra Gospodarki, Finansów i Przemysłu; Biorąc pod uwagę dekret n o 2005-1270 z dnia 12 października 2005 roku w sprawie powołania Międzyresortowego Komitetu Planowania i konkurencyjności terytorialnej; |
Uwzględniając opinię specjalnego wspólnego komitetu technicznego powołanego wraz z delegatem ds. Planowania regionalnego i działań regionalnych w dniu 8 listopada 2005 r .;
Uwzględniając opinię ministerialnego wspólnego komitetu technicznego złożoną przy Prezesie Rady Ministrów w dniu 10 listopada 2005 r .; |
Rada Stanu (sekcja wewnętrzna) wysłuchała;
Po wysłuchaniu Rady Ministrów, Dekrety: |
... |
Sporządzono w Paryżu, 31 grudnia 2005 r.
Jacques Chirac Prezydent Republiki: Premier, Dominique de Villepin Minister Stanu, Minister Spraw Wewnętrznych i Planowania Regionalnego, Nicolas Sarkozy Minister Pracy, Spójności Społecznej i Mieszkalnictwa, Jean-Louis Borloo Minister Gospodarki, Finansów i Przemysłu, Thierry Breton Minister Edukacji Narodowej, Szkolnictwa Wyższego i Nauki, Gilles de Robien Minister Transportu, Sprzętu, Turystyki i Morza, Dominique perben Minister Rolnictwa i Rybołówstwa Dominique Bussereau Minister Ekologii i Zrównoważonego Rozwoju, Nelly Olin Minister ds. Zamorskich, Francois Baroin Minister ds. Planowania regionalnego, Christian Estrosi |
Na początku dekretu wskazuje się członka Rządu, który złożył sprawozdanie Prezesowi Rady Ministrów lub Prezydentowi Republiki w celu podpisania dekretu.
Następnie wskazane są wizy tekstowe i wizy konsultacyjne.
Dekrety podpisuje Prezydent Rzeczypospolitej lub Prezes Rady Ministrów.
Akty Prezydenta Rzeczypospolitej niepodlegające kontrasygnacieSą one przewidziane w artykule 19 Konstytucji i są bardzo ograniczone:
Ponadto istnieją akty związane z kierowaniem Prezydencją Republiki.
Z drugiej strony, ponieważ Prezes Rady Ministrów jest zwykłym posiadaczem uprawnień regulacyjnych na podstawie art. 21 , Prezydent RP nie musi wydawać rozporządzenia regulacyjnego . W konsekwencji, a contrario, dekret regulacyjny podpisany przez prezydenta, ale bez narady w Radzie Ministrów, uważa się za wydany przez niekompetentny organ. W związku z tym ponosi on nieważność za niezgodność z prawem. Jeżeli jednak Prezes Rady Ministrów złożył również swój podpis na ww. Dekrecie, wówczas uważa się go za autora, przy czym podpis prezydenta uważa się w tym przypadku za zbędny.
Akty Prezydenta Rzeczypospolitej poddawane są kontrasygnacie Prezesa Rady Ministrów i właściwych ministrówMają postać dekretu podpisanego przez Prezydenta RP, Prezesa Rady Ministrów i Ministra Spraw Zagranicznych.
Akty Prezesa Rady Ministrów poddano kontrasygnacie ministrów odpowiedzialnych za ich wykonaniePrzewiduje je art. 22 Konstytucji .