Saint Nazaire | |||||
Od góry do dołu, od lewej do prawej: Très Grand Portique des Chantiers de l'Atlantique ; baza okrętów podwodnych Saint-Nazaire ; Aleja Republiki ; Most Saint-Nazaire . | |||||
Herb |
Logo |
||||
Administracja | |||||
---|---|---|---|---|---|
Kraj | Francja | ||||
Region | Kraj Loary | ||||
Departament |
Loire-Atlantique ( podprefektura ) |
||||
Miasto |
Saint-Nazaire ( stolica ) |
||||
Międzywspólnotowość |
Wspólnota aglomeracyjna Regionu Nazair i Estuarium ( siedziba ) |
||||
Mandat burmistrza |
David Samzun ( PS ) 2020 -2026 |
||||
Kod pocztowy | 44600 | ||||
Wspólny kod | 44184 | ||||
Demografia | |||||
Miły | Nazairien | ||||
Ludność miejska |
70 619 mieszk . (2018 ) | ||||
Gęstość | 1509 mieszk./km 2 | ||||
Populacja aglomeracji |
153.331 mieszk . (2017) | ||||
Geografia | |||||
Informacje kontaktowe | 47 ° 16 ′ 50 ″ północ, 2 ° 12 ′ 31 ″ zachód | ||||
Wysokość | Min. 0 m Maks. 47 m² |
||||
Powierzchnia | 46,79 km 2 | ||||
Wybory | |||||
Oddziałowy | Kantony Saint-Nazaire-1 i Saint-Nazaire-2 ( urząd centralny ) |
||||
Ustawodawczy | ósmy okręg wyborczy | ||||
Lokalizacja | |||||
Geolokalizacja na mapie: Kraj Loary
| |||||
Znajomości | |||||
Stronie internetowej | www.saintnazaire.fr | ||||
Saint-Nazaire jest miastem z zachodniej Francji , stolica powiatu w departamencie w Loire-Atlantique w regionie Pays de la Loire .
Historycznie miasto jest częścią Bretanii . Przed utworzeniem departamentów Saint-Nazaire przeszło pod Księstwo Bretanii , a następnie parlament Bretanii od 1532 roku ( unia Bretanii z Francją ). Na poziomie religijnym Saint-Nazaire od średniowiecza podlega biskupstwu Nantes .
Miasto jest stolicą przemysłu stoczniowego we Francji , Chantiers de l'Atlantique de Saint-Nazaire jest jednym z największych miejsc na świecie, budującym duże statki o długości ponad 300 metrów. W ten sposób w Saint-Nazaire zbudowano największy dzisiaj liniowiec oceaniczny na świecie , Symphony of the Seas .
Geograficznie Saint-Nazaire znajduje się w masywie Armorican , na północ od ujścia Loary i na południe od wybrzeża Bretanii .
Saint-Nazaire wraz z Nantes stanowi ważny ośrodek gospodarczy Zachodu , w szczególności dzięki infrastrukturze portowej Autonomicznego Portu Nantes-Saint-Nazaire , ale także znacznej wadze sektora przemysłowego z konstrukcjami lotniczymi i morskimi .
W 2015 r. miasto liczyło 70 619 mieszkańców. Znajduje się w samym sercu jednostki miejskiej Saint-Nazaire, która z jedenastoma gminami liczyła w 2014 roku 151 286 mieszkańców . Drugie co do wielkości miasto departamentu, plasuje się na 4 miejscu wojewódzkim.
Gmina Saint-Nazaire znajduje się na prawym brzegu ujścia Loary (jej terytorium, w tym czubek Chémoulin, który wyznacza jej koniec), 50 km na zachód od Nantes . Znajduje się w pobliżu bagien Brière , ważnego regionalnego parku przyrodniczego skupiającego wiele gatunków zwierząt i roślin, drugiego co do wielkości mokradła we Francji po Camargue .
Sąsiednie gminy to, zgodnie z ruchem wskazówek zegara, Pornichet na zachodzie, La Baule-Escoublac na północnym zachodzie, Saint-André-des-Eaux , Saint-Joachim , Montoir-de-Bretagne i Trignac . Gmina Pornichet została utworzona w 1900 roku przez rozbicie Saint-Nazaire i Escoublac.
Według INSEE Saint-Nazaire jest centralną gminą jednostki miejskiej (powszechnie: aglomeracji ), która w 2010 r. liczyła 153 596 mieszkańców , skupiając dziesięć gmin położonych na prawym brzegu ujścia Loary i na jego przedłużeniu oceanicznym, od Donges do Croisic . To urządzenie jest miejski ośrodek z aglomeracji Saint-Nazaire (23 miast), który ma 196 596 mieszkańców w 2010 roku i rozciąga się nad Brière i niemal cały półwysep Guérande .
Saint-André-des-Eaux | Saint-Joachim | Trignac |
La Baule-Escoublac | Montoir-de-Bretagne | |
Pornichet | Ocean Atlantycki | Saint-Brevin-les-Pins |
Wschodnia część miasta położona jest na terenach aluwialnych położonych między ujściem rzeki Brière i Loary. Część zachodnia, bardziej rozległa, odpowiada przedłużeniu zbocza Guérande: relief jest pagórkowaty i wyżej położony, gdzie występuje granitowa i metamorficzna podstawa.
Zmiana następuje dość gwałtownie wzdłuż linii łączącej punkt Ville-ès-Martin z miejscem zwanym La Belle Hautière, gdzie docieramy na bagna Brière.
Na wschód od tej linii wysokość wynosi zwykle tylko 2 m , z wyjątkiem kilku wysokości (Prézégat w Saint-Nazaire, Butte de Savine, Trefféac w Trignac). Strefa ta obejmuje wszystkie obiekty portowe, centrum miasta (ratusz, podprefektura, rynek) oraz plaże centralne (Petit Traict i Grand Traict).
Na zachód od tej linii wysokość waha się między 10 m a 45 m (w miejscu zwanym Les Six Chemins ), generalnie między 20 m a 35 m . W tej części znajdujemy się na zachód od centrum miasta (dzielnice szpitala, Bouletterie, uniwersytet); drugorzędne aglomeracje Niepokalanej i Saint-Marc-sur-Mer; obszary wiejskie Saint-Nazaire.
Wybrzeże i plażeMiasto ma dość rozległą linię brzegową, nieco za czubkiem Chemoulin na zachodzie.
Na zachód od Pointe de Ville-ès-Martin znajduje się wybrzeże skalistych klifów, które można ogólnie podążać ścieżką celną (GR 34) , z kilkoma plażami, takimi jak Villès-Martin, Porcé i zwłaszcza te, które otaczają nadmorski kurort Saint-Marc-sur-Mer .
PogodaW bezpośrednim sąsiedztwie Oceanu Atlantyckiego klimat Saint-Nazaire jest, podobnie jak w pozostałej części Loire-Atlantique , typowo oceaniczny umiarkowany . Ten klimat jest w dużym stopniu pod wpływem ujścia Loary . Zimy są łagodne (min. 3 °C / maks. 10 °C ), a lato jest piękne i łagodne (min. 12 °C / maks. 24 °C ). Upadki z śniegu są rzadkie, ale zauważył, że obecnie 10 dni opadów śniegu na zimę 2009/2010 (mała ilość). Deszcze są częste (113 dni w roku z opadami), ale niezbyt intensywne, roczne opady wynoszą 743,3 mm . Opady są jednak stosunkowo zmienne z roku na rok. Słońce świeci przez 1826 godzin w roku, ale są tylko 53 dni silnego nasłonecznienia.
Saint-Nazaire odbiera głównie wiatry południowo-zachodnie związane z depresjami Atlantyku i wiatry północno-wschodnie, gdy pogoda jest bardziej stabilna. Średnia roczna prędkość wiatru wynosi 4,5 m/s i jest 60 dni w roku silnego wiatru.
Obecność oceanu pozwala na powstanie, z reguły latem, zjawiska bryzy przybrzeżnej , która modyfikuje reżim wiatrowy.
Miesiąc | Sty. | luty | Marsz | kwiecień | może | czerwiec | Lip. | sierpień | wrz. | Październik | Listopad | grudzień | rok |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Średnia minimalna temperatura ( °C ) | 3.4 | 3 | 5 | 6,3 | 9,7 | 12.2 | 14 | 13,7 | 11,4 | 9,3 | 5,7 | 3,5 | 8.1 |
Średnia temperatura (°C) | 6,3 | 6,5 | 8,9 | 10,8 | 14,3 | 17,2 | 19,2 | 19,1 | 16,6 | 13,3 | 9,2 | 6,6 | 12,4 |
Średnia maksymalna temperatura (° C) | 9,3 | 9,9 | 12,8 | 15,2 | 18,8 | 22,3 | 24,4 | 24,5 | 21,8 | 17,4 | 12,7 | 9,7 | 16,6 |
Zapis zimna (° C) data zapisu |
-13,8 1985-16 |
-13,7 10.1986 |
−9,4 01.2005 |
-3 11.1973 |
-0,9 1995-14 |
2 02.1962 |
6.5 1968-03 |
4.7 1986/31 |
1.1 1972 11 |
-5,9 1997/30 |
-7,9 23.1988 |
-10,6 1962/28 |
-13,8 1985 |
Ciepło zapisu (° C) data zapisu |
16,8 27.2003 |
20,7 27.2019 |
24 30.2021 |
27,5 1984-22 |
31,2 26.2017 |
37,7 27.2019 |
36,9 23.2019 |
38,4 09.2003 |
32.8 03.2005 |
28 01.2011 |
20.9 01.2015 |
16,9 07.2000 |
38,4 2003 |
Słońce ( godz ) | 72,8 | 102 | 148,7 | 174,5 | 206,8 | 232,9 | 233,1 | 233,9 | 197,7 | 127,9 | 89,8 | 72,4 | 1,892,6 |
Opady ( mm ) | 81,5 | 64,3 | 56,2 | 56,8 | 65,8 | 38,9 | 39,6 | 34,5 | 68,3 | 94,1 | 85,2 | 89,2 | 774,4 |
w tym liczba dni z opadem ≥ 1 mm | 12 | 9,4 | 9,7 | 9,4 | 9,6 | 6,9 | 6,5 | 5,9 | 7,9 | 11,9 | 11,7 | 12,6 | 113,4 |
w tym liczba dni z opadami ≥ 5 mm | 5,7 | 4,9 | 3,6 | 4.2 | 4,7 | 2,5 | 2.2 | 2.2 | 4.4 | 5,7 | 6,1 | 6,3 | 52,5 |
w tym liczba dni z opadem ≥ 10 mm | 2,3 | 2 | 1,6 | 1,5 | 2 | 0,9 | 1,1 | 0,8 | 2,4 | 2,9 | 2,7 | 2,7 | 23 |
Miasto obsługiwane jest przez dwie drogi ekspresowe , do:
Projekt drugiej przeprawy przez Loarę między Nantes a Saint-Nazaire przewidziany jest do 2025 roku . Docelowo wspierałby drugą obwodnicę Nantes.
Transport publiczny Sieć drógSociete des transport de agglomération nazairienne (stran) dostarcza usługi do aglomeracji Nazaire dzięki Hélyce linii ( wysoki poziom magistrali ) i sieć tradycyjnych linii magistrali .
Sieć Aléop , zorganizowana przez Kraj Loary , oraz sieć Lila Presqu'île , zorganizowana przez Syndicat Mixte des Transports de la Presqu'île de Guérande, oferują kilka połączeń z Saint-Nazaire.
Transport kolejowyMiasto posiada 3 stacje SNCF :
Saint-Nazaire ma otwarte dla ruchu lotnisko , położone 5 km na północny wschód od Saint-Nazaire, w miejscowości Montoir-de-Bretagne . Jego roczna zdolność przeładunkowa wynosi około 150 000 pasażerów. Saint-Nazaire korzysta również z obecności międzynarodowego lotniska Nantes Atlantique (4 mln pasażerów w 2014 r .).
Transport rzeczny i morskiWielki Morski Port Nantes-Saint-Nazaire ma prawie wyłącznie działalność handlową i przemysłową. Jednak liniowce cumują na nabrzeżach Nazaire, w pobliżu Montoir-de-Bretagne, turyści odwiedzający następnie Saint-Nazaire i półwysep Guérande. Regularnie zdarza się również, że morskie regaty żeglarskie korzystają z portu Saint-Nazaire.
Zakład elewacyjny Saint-Nazaire działał od 1911 do 1988 roku.
Delikatne ruchyProjekt kierowany przez EDF przewiduje instalację farmy wiatrowej w pobliżu Saint-Nazaire 12 kilometrów od wybrzeża. Powinien mieć 80 turbin wiatrowych i dostarczać 480 megawatów mocy.
Podział na strefy gminy, co znalazło odzwierciedlenie w bazie danych Europejskiego okupacyjnej biofizycznych gleby Corine Land Cover (CLC), jest naznaczona znaczenia obszarów sztucznych (53,3% w 2018 roku), co oznacza wzrost w porównaniu do 1990 roku (47,7%). Szczegółowy podział w 2018 r. przedstawia się następująco: tereny zurbanizowane (38,6%), heterogeniczne tereny rolnicze (20,8%), łąki (12,3%), tereny przemysłowe lub handlowe oraz sieci komunikacyjne (12%), grunty orne (6,8%), morskie wody (2,5%), sztuczne tereny zielone, nierolnicze (2,1%), wody śródlądowe (1,7%), przybrzeżne tereny podmokłe (1,3%), wewnętrzne tereny podmokłe (1%), kopalnie, składowiska i place budowy (0,6%), środowiska z roślinnością krzewiastą i/lub zielną (0,4%).
IGN także udostępnia narzędzie online do porównania ewolucji z czasem użytkowania gruntów w miejscowości (lub terytoriów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).
Gmina stara się przywrócić miastu jego oś historyczną, czyli w kierunku portu morskiego i handlowego, który docelowo pomieści studenckie osiedla miasta, a także wiele nowoczesnych i innowacyjnych infrastruktur, takich jak centra handlowe i nowy teatr. To odwrócenie wiąże się z ponownym zawłaszczeniem bazy okrętów podwodnych, między innymi poprzez jej rewitalizację (Ogród trzeciego projektu krajobrazowego Gillesa Clémenta ). „ Miasto-port ” wpisuje się w logikę rozwoju tego miasta, na wschodzie w szczególności poprzez projekt „Dzielnicy Biznesowej” w pobliżu dworca Saint-Nazaire oraz na zachodzie przez budowę nowych dzielnic i CH ( Sanitarne), rozbudowa miasta trwa na dużą skalę.
25 stycznia 2011, Nicolas Sarkozy potwierdził rozpoczęcie monumentalnego zaproszenia do składania ofert w zakresie instalacji 600 turbin wiatrowych . Park, który zainwestuje dziesięć miliardów euro w moc 3000 megawatów .
Centrum handlowe Ruban Bleu w kompleksie Ville-port.
Korytarz centrum handlowego Ruban Bleu.
Nazwę miejscowości poświadczają formy Sanctus Nazarius de Sinnuario w 1051, Sancto Nazario w 1096.
Nazwa pochodzi od faktu, że bazylika obudowa relikwie Nazaire , męczennik I st wieku ścięty w Mediolanie pod Nero byłby zbudowany według Grzegorza z Tours .
Według Jacques de Voragine (ok. 1228-1298), Nazaire pochodzi od słowa Nazarene , co oznacza czysty, poświęcony.
W czasie rewolucji miasto nosiło nazwę Port-Nazaire .
Jego bretońska nazwa to Sant Nazer we współczesnym Bretonie . Señ Neñseir w bretońskim dialekcie Loire-Atlantique, patrz Breton de Batz-sur-Mer . Jego nazwa w Gallo to Saint-Nazère lub Saint-Nazaer .
Jej mieszkańcy są nazywane przez Nazairians .
Aż do XIX -tego wieku, Saint-Nazaire pozostaje skromny aglomeracja, charakteryzuje się aktywnością w obu obszarach wiejskich i morski. Duże miasto na zachód od Brière to Guérande od średniowiecza , a port Croisic rozwinął się na długo przed portem Saint-Nazaire. Utworzenie portu i nowoczesne miasto w ciągu kilku lat na przełomie XIX th century stanowiło zasadniczą zmianę nie tylko lokalnym, ale regionalnym.
Miejsce Saint-Nazaire było zamieszkane co najmniej od okresu neolitu , o czym świadczy obecność budowli megalitycznych, takich jak kurhan Dissignac czy dolmen znajdujący się w sercu obecnego miasta. Pozostałości z okresu neolitu i epoki brązu znaleziono w zatoce Miasta-Halluard lub XIX -tego wieku podczas budowy pierwszego basenu portowego Penhoët . Wieś znajdowała się wówczas na ziemiach graniczących z Loarą (patrz też: Three Pierres dolmen ) na obszarze trudnym do dziś do oceny, ze względu na rozbudowę miasta Saint-Nazaire i brak badań archeologicznych. umywalka do wylotu Brivet.
Oprócz wyżej wspomnianych megalitów łatwo dostępnych dla zwiedzających, w mieście wciąż istnieją inne megality, takie jak pseudokromlech z Pez (lub Pé na mapach IGN ) (w rzeczywistości jest to dolmen, którego sala ortostatów tworzy przybliżony krąg, wciąż był włączony na początku XIX th wieku w kopcu z kilkoma megalitycznych budowli, prawdopodobnie porównywalne z megalityczne z Dissignac), w menhir białego kamienia w granicach bagien powszechne na Trignac, lub tumulus jacquerie w Bagna Brière.
Znane są starsze ślady, np. na pograniczu Pornichet i Saint-Nazaire, datowane są mikrolitami od okresu magdaleńskiego do mezolitu.
Saint-Nazaire jest jednym z proponowanych miejsc do starożytnego miasta Corbilo , podobno z II -go wieku pne. AD , największe galijskie miasto na wybrzeżu Atlantyku . Nazwa Corbilo wymienione w II -go wieku pne. AD , przez greckiego historyka Polibiusza jako największy port galijski po Marsylii ( Masylia ), a także przez Pliniusza Starszego . Podczas tworzenia mokry dok Penhoët z XIX -tego wieku, gruba stratygrafia bogaty w pozostałości archeologicznych został opisany przez głównego inżyniera prac na miejscu dawnego wylotu Brivet. Jednak ze względu na brak aktualnych danych i rozproszenie dużej części obiektów zgromadzonych w kolekcjach prywatnych, co uniemożliwia jakiekolwiek badania i datowanie naukowe, asymilacja Corbilo w Saint-Nazaire pozostaje hipotetyczna. Dostępne są również inne stanowiska u ujścia Loary: w szczególności Corsept , Besné .
W czasie podboju Galii przez Cezara , na I st wieku pne. AD , miejsce Saint-Nazaire jest prawdopodobnie częścią terytorium galijskiego ludu Namnets ; jednak dokładne rozgraniczenie między Veneti i Namneti jest niepewne w odniesieniu do półwyspu Guérande .
Według publicysty Alain Bouchart ( XV th wieku ), co czyni wzmiankę o legendarnych początków Brytyjczyków jest do Saint Nazaire wyszła Brutus , mityczny przodek Brytyjczyków, aby uzyskać pozycję w swojej nowej ojczyźnie. Pod koniec cesarstwa rzymskiego , w następstwie poważnego kryzysu III E wieku , gdy Brytyjczycy przez kanał ( prowincja Bretanii ) rozliczane w Armoryka , a więc na półwyspie Guérande, celem jest, aby zaludnić ( feoderati ) i chronić wybrzeża przed atakami barbarzyńców ( tractus armoricanus ). Galowie i Bretonowie mówiący tym samym językiem (Gallo-Brittonic) , integracja przebiega gładko . Armorica staje się Bretanią. Maksymalne rozszerzenie języka bretońskiego nad Loarą znajduje się nieco na wschód od Saint-Nazaire ( Donges , dziś rafineria ropy naftowej).
W VI -tego wieku , tekst od Grzegorza z Tours wspomina o bazylika obudowy relikwie męczennika Nazariusz . W tej bazylice wyeksponowano złotą baldric jako ofiarę. Wzbudziłoby to zazdrość bretońskiego przywódcy Waroc'ha II , który wysłał emisariusza, aby go przejął. Ten ostatni rozbił czaszkę o nadproże drzwi. Tym cudem Przestraszony Waroc'h obsypał kościół darowiznami. Wioska przyjęła nazwę Sanctus Nazarius de Sinuario .
Historia Saint-Nazaire jest wtedy bardziej dyskretna. Znał starcia, jak to z 1380 roku , kiedy Jehan d'Ust bronił miasta w imieniu księcia Jana IV przed flotą kastylijską podczas wojny stuletniej . Wieś była stolicą parafii, która ciągnęła się od Penhoët do Pornichet , siedziby wicehrabstwa Donges.
Panowanie Saint-Nazaire było rozczłonkowaniem wicehrabstwa Donges. Został on stworzony w XV -tego wieku, na korzyść Rieux Marguerite, córki Vicomte de Donges, kiedy poślubiła Charlesa Coësmes, Pana Lucé .
Saint-Nazaire było częścią, podobnie jak cała Bretania , królestwa Breton, a następnie Księstwa Bretanii do 1532 roku , roku przyłączenia do Francji.
W 1624 r. miasto było zagrożone przez kalwinistów .
W 1756 roku z rozkazu księcia Aiguillon zbudowano fort w celu ochrony wybrzeża. Wieś liczyła wówczas 600 mieszkańców.
Aż do rewolucji francuskiej Saint-Nazaire było częścią prowincji Bretanii .
Na początku XIX -go wieku , port jest nadal oazą. Saint-Nazaire było wtedy zasadniczo portem dla żeglarzy i pilotów Loary, którzy kierowali statkami handlowymi w ujściu rzeki.
W 1802 r. postanowiono wybudować groblę na Portereau, latarnię morską , kret , baseny i kliny budowlane. Molo, po długim oczekiwaniu, został zbudowany od 1828 do 1835 roku . Miasto zbudowane jest na obecnym terenie dzielnicy „Petit Maroc ”.
Saint-Nazaire było przez długi czas małym portem, a następnie końcową linią promu parowego ( pyroscaphe ), która prowadziła do Nantes . W połowie XIX th wieku , parafii Saint-Nazaire, która zawiera aktualną terytorium Pornichet , ma tylko 3216 mieszkańców.
Stworzenie nowoczesnego portu i rozwój miastaZa panowania Napoleona III powstał nowy Saint-Nazaire , jako zaawansowany port Nantes nad Loarą , korzystający z rozejmów wojennych, które dotychczas uniemożliwiały jego rozwój. W dużym tonażu statków nie mógł już iść tak daleko, jak Nantes , więc powstał port zastępczej.
W 1856 r. przez zasypanie zatoki Ville Halluard wykopano pierwszą nieckę Saint-Nazaire . Ten dok pozwalał statkom cumować i zawracać.
W 1857 roku Compagnie du chemin de fer z Paryża do Orleanu otworzyła Saint-Nazaire na linii z Tours do Saint-Nazaire przez Nantes .
Instalacja transatlantyckich linii pocztowych do Ameryki Środkowej w 1862 r. oraz otwarcie pierwszych stoczni zapoczątkowało industrializację miasta i modernizację jego obiektów portowych, w szczególności stoczni Scott . W 1865 r. dzielnica Méan położona w pobliżu placów budowy Penhoët została odłączona od miasta Montoir-de-Bretagne, aby zintegrować dzielnicę Saint-Nazaire. Jest to pierwsza francuska stocznia, która woduje nowoczesne statki z metalowymi kadłubami. W 1866 roku stocznie Scott zbankrutowały.
W 1868 r. Saint-Nazaire zostało subprefekturą w miejsce Savenay , a jej dzielnica będzie wtedy nadal zyskiwać na znaczeniu.
W 1879 r. powstała Izba Handlowa Saint-Nazaire .
W 1881 roku inauguracja drugiego basenu Penhoët umożliwiła wezwanie większej liczby statków. Wraz ze swoim zespołem zapewnia szkolenie pracowników placu budowy Nazaire. Ruch ten jest następnie regulowany przez konwencję pocztową, która stanowi, że statki eksploatowane przez koncesjonariusza linii muszą być budowane w połowie we Francji. Zbudowana jest również blokada dostępu. Stare Saint-Nazaire zostaje w ten sposób przecięte przez ten zamek, tworząc w ten sposób sztuczną wyspę zwaną małym Marokiem .
W tym okresie populacja Saint-Nazaire doświadczyła znacznego wzrostu, dzięki czemu zyskała przydomek „ mała Breton California ”, nawiązując do gorączki złota w Kalifornii lub „ West Liverpool ”; wkład ludności był głównie lokalny: ( Brière ), Dolna Bretania (od Morbihan do Finistère -sud), a wtórnie z innych regionów Francji.
Basen Saint-Nazaire.
Terminal klepsydrowy.
Saint-Nazaire doświadczy wówczas założycielskiego epizodu swojej tożsamości jako Czerwonego Miasta : strajku w Kuźni Trignac w 1894 roku (znajdującej się wówczas w mieście Montoir-de-Bretagne, obecnie mieście Trignac ), które wpływ krajowy. Rozpoczyna się ona w opozycji do redukcji personelu w warsztatach pudlingowych . Natychmiast30 marca, robotnicy strajkują przytłaczającą większością. Strajk, mało ważny, wydaje się być krótki. Ale wynika to z innych wydarzeń ( strzelanie do Fourmies ). Gromadzą się socjaliści, bronią aresztowanych strajkujących, organizują znaczący szum medialny. Strajk służy jako ich narodowy głos. To pokaz siły, który jednak nie doprowadzi ani do uogólnienia konfliktu, ani do postępu społecznego.
Utworzenie gminy PornichetW 1900 roku gmina Pornichet została utworzona przez rozczłonkowanie Saint-Nazaire. Specjalny asystent ratusza Saint-Nazaire - od którego wówczas zależą dzielnice Sainte-Marguerite i Saint-Sébastien - Charles Mercier został pierwszym burmistrzem Pornichet, gdy powstało ono w 1900 roku przez oddzielenie ziem Saint-Nazaire i Escoublac - Baule. Pierwsza rada miejska została utworzona w dniu13 maja 1900.
Miasto jest najważniejszym portem desantowym dla wojsk amerykańskich. Pierwsze kontyngenty żołnierzy wylądowały w Saint-Nazaire. Instalacja tych nowych bojowników wymagała poważnych prac i rozbudowy w regionie, w szczególności kilku stawów w mieście Niepokalanej, na północny zachód od miasta, w celu stworzenia wystarczających zapasów wody pitnej. Na porcie wybudowano chłodnię, jedną z pierwszych we Francji.
Między dwiema wojnamiW 1926 r. zlikwidowanie okręgu Paimboeuf na rzecz Saint-Nazaire jeszcze bardziej zwiększa administracyjne wpływy miasta na południe od ujścia Loary .
Budownictwo lotnicze pojawiło się w 1922 roku na terenie stoczni, które dla dywersyfikacji produkcji budowały wodnosamoloty. W 1936 roku firma została upaństwowiona, a programy wojskowe zapewniły rozwój działalności.
W latach 1931 i 1932 , Joubert blokady forma została zbudowana, transformację konieczne, aby dostosować do budowy nowej flagowego Compagnie Generale Transatlantique , wkładka Normandie .
W 1932 roku zbankrutowane kasyno Saint-Nazaire zostało sprzedane biskupstwu Nantes, które częściowo je zrównało z ziemią i wybudowało prywatną szkołę.
W 1935 roku w miejscu kasyna wybudowano pierwszą część obecnej szkoły Saint-Louis.
W czerwcu 1936 strajk generalny mocno dotknął miasto, stocznie zostały sparaliżowane.
Druga wojna światowaW 1940 roku , po czerwcowej ewakuacji sił alianckich podczas operacji Ariel , naznaczonej tragedią RMS Lancastria , port szybko zajęły jednostki Kriegsmarine . W grudniu inżynierowie z organizacji Todt przeprowadzają inspekcję portu i jego obiektów. Miejsce dawnego doku rozładunkowego dla statków Compagnie Générale Transatlantique zostało wybrane na budowę schronu dla łodzi podwodnych , UBB dla Niemców, czyli bunkra U-Bootów . Pierwsze trzy cele zostały zainaugurowane w czerwcu 1941 r., po zaledwie czterech miesiącach pracy, przez samego admirała Dönitza . Schron będzie stale powiększany do czternastu cel w 1943 roku . Dach, początkowo gruby na trzy sześćdziesiąt metrów, zostanie również wzmocniony drugą płytą o grubości około trzydziestu centymetrów z bardzo twardego betonu, zawierającego kruszywo granitowe. Następnie trzecia płyta, średnio metr siedemdziesiąt, pokryje większość dachu, z wyjątkiem tylnej części bazy i komórek o numerach 12, 13 i 14, gdzie prace trwały w czerwcu 1944 roku . Strategiczne znaczenie bazy skłoniło Niemców do ufortyfikowania przedmieść miasta, zarówno od strony lądu (wspieranej na północy przez obecność Brière, rozległego bagna), jak i na wybrzeżu. Ujście Loary dzieli sektor obronny na dwie części. Liczne i wydajne baterie AAA, Flak zapewniają, w koncentrycznych kręgach, obronę przed nalotami. Na całym wybrzeżu powstają liczne punkty oporu.
Anglo-amerykańskie bombardowaniaW obliczu niemożności zniszczenia bazy alianci postanowili „uniemożliwić życie Niemcom” poprzez zniszczenie miasta i całej infrastruktury cywilnej lub wojskowej. Naloty masowego rażenia zarówno w dzień, jak iw nocy zniszczą miasto w ponad 80%. Te bombardowania spowodują wiele ofiar cywilnych, ale nie będą przeszkadzać okupantowi, który przeniósł większość swoich usług i zakwaterowania do La Baule . W 1943 r. miasto Saint-Nazaire zostało ewakuowane po kolejnych śmiertelnych nalotach.
W marcu 1942 roku operacja Chariot pozwoliła brytyjskiemu komandosowi na uszkodzenie formy Jouberta , aby uniemożliwić naprawę niemieckich pancerników . Brama śluzy zamykająca basen została zniszczona podczas nalotu - dzięki okrętowi HMS Campbeltown, który służył jako taran - i dopiero po wojnie miała zostać naprawiona. W tym roku odbędzie się 19 zamachów bombowych, z 389 ofiarami cywilnymi
W 1943 r. przeprowadzono dziewięć zamachów bombowych, w tym 28 lutego (bomby wybuchowe i zapalające powodujące 600 pożarów) i 29 maja , które zniszczyły 60% domów i przedsiębiorstw, w tym ratusz. W ciągu kilku tygodni po lądowaniu w Normandii wojska niemieckie wycofały się z regionu i utworzyły strefę oporu, w której trwały walki, zwaną kocioł Saint-Nazaire . Została zwolniona trzy dni po kapitulacji nazistów , w dniu11 maja 1945 r.. Tym samym Saint-Nazaire jest ostatnim miastem w Europie wyzwolonym spod nazistowskiego jarzma .
Okres powojenny: odbudowa i przebudowa urbanistycznaSaint-Nazaire jest przebudowany wokół osi alei Republiki , zwróconej tyłem do morza.
Ta przeszłość wojny, a zwłaszcza odbudowy, jest nadal dobrze widoczna na plażach, gdzie bunkry są świadkami minionych bitew. Wbrew temu, co twierdzi, nie powinien jej planie siatki - to planowanie na poprzecznych ulicach - w rekonstrukcji , ale pierwsze stworzenie nowego miasta ( XIX th century ). Ciekawymi elementami są stawy Parku Krajobrazowego lub Bois-Joalland przy Niepokalanej (Amerykanie stworzyli ten ostatni w czasie I wojny światowej), które zostały wykopane na potrzeby wodne miasta (zob. I wojna światowa ). Odbudowę miasta powierzono w 1943 r . architektowi Prix de Rome Noël Le Maresquier . Powołany przez Ministerstwo Odbudowy i Urbanistyki ten ostatni postawił na nowoczesną , minimalistyczną i funkcjonalną architekturę .
Ostatnio gmina próbowała przeorientować miasto w kierunku portu, w szczególności poprzez przebudowę otoczenia bazy okrętów podwodnych, które obecnie mieszczą obiekty rekreacyjne, na przykład multipleks Cinéville , sklepy (zwłaszcza centrum handlowe Ruban ) . niebieski ), a także kilka muzeów ( Escal'Atlantic historii statków oceanicznych , Ekomuzeum lub Espadon podwodny ). Całość tworzy projekt urbanistyczny „Miasto-port”, który ma stać się przedłużeniem centrum miasta. Projekt pozostawia również ważne miejsce na budowę nowych programów mieszkaniowych. Wreszcie opuszczony po wojnie stary dworzec pasażerski przeszedł gruntowny remont, aby pomieścić nowy teatr „Le Fanal”. Co więcej, cały teren w pobliżu starego dworca będzie w przyszłości przechodził dalsze przekształcenia (dzielnica biznesowa). Dzielnica ta przyciąga obecnie ponad milion odwiedzających każdego roku.
Konflikt społeczny 1955Jednym z ważniejszych wydarzeń okresu powojennego był strajk w stoczni w 1955 r. , opisany przez Louisa Oury'ego w książce Les Prolos (1973); ten strajk na krótko poprzedza strajk w stoczniach Nantes.
Konflikt rozpoczyna się pod koniec 1954 roku, kiedy to kierunek narzuca spawaczom system dopłaty do premii : zasadę, według której danemu zadaniu przydzielany jest czas minimalny indeksu 100 i czas maksymalny indeksu 150. Jeżeli zespół wykorzystuje maksymalny czas (lub więcej), otrzymuje wynagrodzenie zasadnicze (wskaźnik 100); jeśli wykorzysta minimalny czas, otrzyma pensję indeksową w wysokości 150: w tym przypadku premia wynosi 50 (maksymalna możliwa). System ten można zaprojektować w stoczni, w której nie ma pracy na linii montażowej. Problem w tym, że płaca zasadnicza jest niewystarczająca, a czasy liczone są arbitralnie. Do 1954 r. spawacze otrzymywali średnią premię za warsztat, w którym pracowali, co było logiczne, ponieważ interweniowali na prośbę innych pracowników.
Zmiana statusu spawaczy, dodana do ogólnie niskich zarobków, a w szczególności do luki w stosunku do płac w hutnictwie paryskim, spowoduje ruch utajonych strajków, z krótkotrwałymi przerwami w pracy rotującymi między różnymi organami. dezorganizując produkcję w sposób anarchiczny (z punktu widzenia zarządzania). Z drugiej strony trzy związki: CGT , CGT-FO i CFTC są w fazie jedności działania, walki i negocjacji, co wzmacnia ruch.
Po tym długim okresie utajonych strajków, sytuacja jest bardzo napięta latem i 1 st sierpnia 1955 odbyła się bitwa między pracownikami i policji w kotle warsztatowej Penhoët wtedy ziemia -plein de Penhoët 50 robotników i 60 policjantów rannych; mimo gwałtowności walki nie ma śmierci, jak w Nantes ( por . film Jacquesa Demy'ego , Une chambre en ville ). W wyniku tego spektakularnego wydarzenia pozycja pracodawców jest bardzo osłabiona, a negocjacje prowadzą do wzrostu płac o 22%.
W 2020 r. w wyborach samorządowych lista kierowana przez Davida Samzuna (z lewej dyw.) Uzyskuje większość z 39 mandatami. Lista ekologiczna Pascale Hameau uzyskała 9 mandatów. Jak w całej Francji, udział w tych wyborach jest niski (34,82% w pierwszej turze, 31,38% ° w drugiej turze).
W wyborach samorządowych w 2014 r. lewicowa lista związkowa zdobyła większość 36 mandatów w radzie miejskiej. Wybrany zostaje David Samzun. Opozycja składa się z 5 wybranych UDI - Modem , 3 wybranych FN i 3 wybranych UMP .
Regularnie rozdzielona prawicowa opozycja w Saint-Nazaire nigdy nie miała więcej niż dziesięciu radnych miejskich od okresu międzywojennego: lista UDF - RPR Richard przeciwko DL -RPF Lista Gicquiaud w wyborach samorządowych 2001, lista MoDem Izorce przeciwko liście UMP Garnier na rada gminy w 2008 r., następnie grupa UMP podzieliła się z trzech wybranych w 2010 r. itd. W 2014 r. związek praw UMP-UDI-MoDem wokół Ludovica Le Merrera wysyła grupę ośmiu wybranych do rady miejskiej i czterech do CARENE (społeczności miejskiej), która po półtoramiesięcznym okresie dzieli się na dwie grupy. W 2020 roku listy podzielonej opozycji centrowej i prawicowej, RN i Lutte Ouvrière , zostały wyeliminowane w pierwszej turze.
Wspólnota aglomeracyjna regionu Nazaire i Estuarium (CARENE) zrzesza Saint-Nazaire i dziewięć innych gmin. Znajduje się na Meteorze, w dzielnicy dworcowej. Od momentu powstania w 2001 r. przewodniczy mu burmistrz Saint-Nazaire, gminy centralnej: kolejno Joël Batteux, a następniekwiecień 2014, Dawida Samzuna. Radę gminy Saint-Nazaire reprezentuje 21 wybranych przez siebie urzędników (w tym 9 zastępców burmistrza), z 49 radnych gminnych: 13 PS , 2 Modem, 2 PC , 1 FN, 1 UMP, 1 UDI i 1 PRG .
Z silną tradycją robotniczą elektorat nazyjski jest zakotwiczony na lewicy, o czym świadczy lista kolejnych burmistrzów.
Kropka | Tożsamość | Etykieta | Jakość | |
---|---|---|---|---|
1790 | 1790 | Jean-Pierre Dufrexou | ||
1790 | 1791 | Biuro Sebastiena | ||
1791 | 1792 | Claude Jean Dubochet | ||
1792 | 1794 | Jean-Pierre Dufrexou | ||
1794 | 1811 | Jean-Francois Allançon | ||
1811 | 1815 | Guillaume Durand | ||
1815 | 1815 | Jean-Pierre Mahé | ||
1815 | 1823 | Julien Maurice Tahier z Kervaret | ||
1823 | 1829 | Bernardyn de Lesquen | ||
1829 | 1830 | Jean-Pierre Mahé | ||
1830 | 1830 | Charles Alexandre Blanchard | ||
1830 | 1834 | Mathieu Goy | ||
1834 | 1837 | Claude Jean Dubochet | ||
1837 | 1848 | Jean Francois Havard-Duclos | ||
1848 | 1848 | Joseph Marie Denance | ||
1848 | 1848 | Gabriel Picard | ||
1848 | 1870 | René Guillouzo | ||
1870 | 1874 | Aleksandre Vezin | ||
1874 | 1874 | Pascal Cahour | ||
1874 | 1875 | J. Aubre | ||
1875 | 1884 | Auguste Joseph Desanges | ||
1884 | 1884 | Gustave Lallement | ||
1884 | 1896 | Fernand Gasnier | ||
1899 | 1909 | Baptysta Auguste Lechat | ||
1909 | 1919 | Louis Brichaux | ||
1919 | 1925 | Żywy Lacour | ||
1925 | 1941 | Francois Blancho | SFIO | Spawacz-monter |
1941 | 1941 | Bernard Escurat | ||
1941 | 1945 | Pierre Toscer | ||
1945 | 1945 | Francois Blancho | SFIO | |
1945 | 1946 | Jean Guitton | SFIO | |
1946 | 1947 | Pitre Grenapin | ||
1947 | 1954 | Francois Blancho | SFIO | |
1954 | 1954 | Louis Bretonniere | ||
1954 | 1968 | Francois Blancho | SFIO | |
1968 | 1983 | Etienne Caux | PS | |
1983 | 2014 | Joël-Guy Batteux | PS, potem MDC, potem AGR, potem PS | Inżynier chemik prezes CARENE (2001-2014) |
2014 | W trakcie | Dawid Samzuń | PS |
Pracownik Banku prezes CARENE (od 2014) |
Brakujące dane należy uzupełnić. |
Od 1790 r. Saint-Nazaire jest częścią departamentu Loire-Inférieure , przemianowanego w 1957 r . na Loire-Atlantique .
W 1868 roku , Saint-Nazaire stała się sub-prefektury z okręgu , którego Savenay był do tej pory w stolicy.
11 lutego 1977, rada miejska Saint-Nazaire opowiedziała się za przyłączeniem Loire-Atlantique do regionu Bretanii .
Podatek | Zastosowana stawka (udział gminy) | Przychody wygenerowane w 2014 roku i w € |
---|---|---|
Podatek mieszkaniowy (TH) | 18,04% | |
Podatek od nieruchomości od nieruchomości wybudowanych (TFPB) | 21,61% | |
Podatek od nieruchomości od nieruchomości niezabudowanych (TFPNB) | 66,75% |
Saint-Nazaire jest centrum społeczności miejskiej CARENE , która skupia 10 gmin i 120 000 mieszkańców na obszarze ponad 300 km 2 . Symbolizuje go dekoracja wieży ciśnień wzdłuż drogi ekspresowej. Obejmuje ona w szczególności Pornichet, podczas gdy La Baule jest częścią innej struktury, Cap Atlantique.
Gmina aglomeracyjna Saint-Nazaire wchodzi w skład obszaru metropolitalnego Nantes -Saint-Nazaire, wyznaczonego przez państwo jako zrównoważona metropolia od 1963 r. , liczącego 925.000 mieszkańców. Ten obszar metropolitalny jest w 5 th miejsce w kraju i 36. XX europejskim.
Miasto podzielone jest na dwa kantony:
Posiada również umowy o współpracy z:
Według klasyfikacji ustanowionej przez INSEE , Saint-Nazaire jest ośrodkiem na obszarze miejskim , w jednostce miejskiej , w strefie pracy i salonem . Nadal według INSEE, w 2010 r. rozmieszczenie ludności na terenie gminy uznano za „ pośrednie ” : 95% mieszkańców mieszkało na obszarach „pośrednich”, a 5% na obszarach „niskiej gęstości” .
Ewolucja demograficznaEwolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin o liczbie mieszkańców powyżej 10 000 spisy ludności odbywają się co roku po przeprowadzeniu badania próby adresów reprezentujących 8% ich mieszkań, w przeciwieństwie do innych gmin, w których co roku przeprowadza się prawdziwy spis.
W 2018 r. miasto liczyło 70 619 mieszkańców, co stanowi wzrost o 3,07% w porównaniu do 2013 r. ( Loire-Atlantique : + 6,31%, Francja z wyłączeniem Majotty : + 2,36%).
1793 | 1800 | 1806 | 1821 | 1831 | 1836 | 1841 | 1846 | 1851 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
3 381 | 3216 | 3 303 | 3204 | 3789 | 3701 | 3771 | 4145 | 5,318 |
1856 | 1861 | 1866 | 1872 | 1876 | 1881 | 1886 | 1891 | 1896 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
5743 | 10 845 | 18,896 | 17 066 | 18 300 | 19 626 | 25,575 | 30 935 | 30 813 |
1901 | 1906 | 1911 | 1921 | 1926 | 1931 | 1936 | 1946 | 1954 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
35 813 | 35 762 | 38 267 | 41 631 | 39 411 | 40,488 | 43 281 | 11 802 | 39 350 |
1962 | 1968 | 1975 | 1982 | 1990 | 1999 | 2006 | 2011 | 2016 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
58,286 | 63 289 | 69 251 | 68 348 | 64 812 | 65 868 | 68 838 | 67 097 | 69 719 |
2018 | - | - | - | - | - | - | - | - |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
70 619 | - | - | - | - | - | - | - | - |
Populacja jest na swoim historycznym maksimum, gdy publikowane są dane z 2015 r. Wcześniej maksymalna populacja została osiągnięta w 1975 r. Z 69 251 mieszkańcami. Okres spadku i stagnacji, a następnie w latach 80-tych, 90-tych i na początku 2000 Miasto obecnie zajmuje 72 th rangi na szczeblu krajowym, podczas gdy było to 67 th w 1999 roku, a 2 e na poziomie departamentów 207 gmin.
Częściowo rozczłonkowane w 1900 (z La Baule-Escoublac ) z okazji powstania Pornichet , miasto zostało całkowicie ewakuowane pod koniec II wojny światowej ; pozostało tylko 60 mieszkańców. W przypadku spisu z 1836 r. źródło pochodzi z archiwów departamentalnych Loire-Atlantique.
Struktura wiekowaPoniższe dane dotyczą roku 2013. Ludność gminy jest stosunkowo stara. Odsetek osób w wieku powyżej 60 lat (27,4%) jest rzeczywiście wyższy niż wskaźnik krajowy (22,6%) i wskaźnik departamentalny (22,5%). Podobnie jak rozkłady krajowe i departamentalne, populacja kobiet w mieście jest większa niż populacja mężczyzn. Stawka (52,3%) jest tego samego rzędu wielkości co stawka krajowa (51,6%).
Mężczyźni | Klasa wiekowa | Kobiety |
---|---|---|
0,3 | 1,4 | |
7,1 | 11,7 | |
15,8 | 18,0 | |
19,6 | 20,0 | |
18,3 | 17,0 | |
20,6 | 16,5 | |
18,2 | 15,3 |
Mężczyźni | Klasa wiekowa | Kobiety |
---|---|---|
0,4 | 1,3 | |
5,8 | 9,1 | |
13,5 | 14,6 | |
19,6 | 19,2 | |
20,8 | 19,6 | |
19,4 | 17,7 | |
20,5 | 18,5 |
Saint-Nazaire jest najbardziej egalitarnym miastem we Francji, ze współczynnikiem Giniego 0,330.
Stan cywilny :
Liczba mieszkań :
(rok zatrudnienia 2015 - 2016)
Edukacja publiczna 1 st stopnia : 20 Grupy szkolne, powitanie 5141 studentów:
Prywatne lekcje z 1 st stopnia : 8 przedszkoli i szkół podstawowych (1,283 studentów):
Kolegia Nazair gromadzą prawie 7000 studentów w sześciu kolegiach:
uczelnie publiczneLicea
Nazairskie licea gromadzą blisko 6000 uczniów w 8 szkołach średnich: ogólnokształcące i techniczne liceum publiczne Aristide Briand, 3500 uczniów, jedna z największych szkół średnich we Francji , tak duży rozmiar tłumaczy się również faktem, że liceum ogólnokształcące i technologiczne Aristide Briand znajduje się w samym sercu miasta szkolnego, w tym publicznego liceum zawodowego Brossaud-Blancho; eksperymentalny wysoka szkoła publiczna szkoła wspólnie zarządzany przez nauczycieli i studentów; prywatne liceum ogólnokształcące Saint-Louis (280 uczniów); prywatna szkoła hotelarska Sainte-Anne (770 uczniów); szkoła zawodowa André Boulloche; prywatne liceum ogólnokształcące i technologiczne Notre-Dame-d'Espérance (800 uczniów, w tym 200 studentów BTS). Cité Scolaire Nazairienne jest jednym z największych we Francji, z prawie 4000 uczniów szkół średnich. Został zainaugurowany w 1959 r.
Miasto szkolne.
Centrum uniwersyteckie Saint-Nazaire jest częścią Uniwersytetu w Nantes , jednego z największych francuskich uniwersytetów z około 35 000 studentów, w tym prawie 5 000 w centrum uniwersyteckim Saint-Nazaire. Nazairian Kampus składa się z czterech obszarów University: Gavy, Oceanis , Heinlex i Cité Scolaire Nazairienne.
W 2009 r. utworzono stowarzyszenie CVEN (Conseil de la Vie Étudiante Nazairienne), aby zjednoczyć wszystkich studentów i animować życie studenckiego stowarzyszenia Saint Nazaire.
Na poziomie sportowym miasto wyróżniają się szczególnie trzema klubami.
W żeglarstwie, -Nazaire w Saint - Saint-Malo (SNSM) regaty organizowane jest co roku.
Saint-Nazaire Sports Hall słynie z architektury modernistycznej, stąd jego przydomek „ Spodek ”.
Klubem Nazair, który zdobył najwięcej tytułu mistrzów Francji jest SNOS Aviron.
Gospodarka miasta opiera się na działalności portu : eksporcie wytwarzanych produktów, ale także usług, biorąc pod uwagę poważną wielkość miasta. Gospodarka rybacka prawie całkowicie zniknęła, pomimo istnienia niewielkiej floty łodzi rybackich i nielicznych łowisk wzdłuż morza.
Główne branże to:
Saint-Nazaire jest jedną z dwóch siedzib Izby Handlowo-Przemysłowej Nantes i Saint-Nazaire, czyli Loire-Atlantique.
Boulevard de Mer, biegnący wzdłuż plaż Saint-Nazaire, Villès-Martin i Kerlédé przez 3 km .
Pomniki i miejsca wzdłuż ujścia rzeki i Boulevard de Mer: pamiątkowy pomnik Komandosa, pomnik zniesienia niewolnictwa, fabryka podnosząca, Place du Commando, pomnik Lancastria , stela amerykańskiego żołnierza z widokiem na orła niemieckiego, łowiska Villès-Martin. Baza okrętów podwodnych, jej zaplecze turystyczne i konstrukcje portowe: forma Joubert . Teatr, współczesna konstrukcja oparta na pozostałościach starego dworca kolejowego.
Krótkie trasy wędrówek wzdłuż plaż Saint-Nazaire. Kalwaria Rochelles The krzyż Heinleix i krzyż ostatniego .
Dzielnica Niepokalana, park krajobrazowy z jeziorem, staw Guindreff z obwodami dla pieszych.
MegalityKonserwatorium (Muzyka i Taniec), zajęcia elastyczne , Orkiestra Symfoniczna, Orkiestra Harmonijna, Lekcje fortepianu Marca Kowalczyka, różne duże chóry, bagad , sala koncertowa muzyki współczesnej (VIP), festiwal Les Escales skupiający zespoły muzyczne z na całym świecie każdego roku w sierpniu organizowane są inne festiwale, takie jak Consonances, Résonances, klub pięciu… Zauważ, że w Saint-Nazaire jest wiele grup amatorskich we wszystkich stylach, co stworzono możliwe dzięki obecności kilku studiów prób zarządzanych przez stowarzyszenia paragminne i ćwiczeniu w przystępnych cenach. Wśród nazairskich grup muzycznych rozwijających się w regionie można wymienić: Buffet Froid (piosenka swingowa z tekstami), RAZ ( deathcore ), Delphine Coutant ( piosenka francuska ), B0rd3l1k (elektronik atmosfera), Little John ( one man rock band ), Bastard Akademia (skorupa).
Kompleks Ville-PortWokół portu, zwłaszcza wokół bazy okrętów podwodnych , Ville-portowe liśćmi projektu ważnym miejscem dla kultury i wypoczynku, w rzeczywistości niesie ze sobą: A wielosalowe kino , muzea, ale także barów i sali konferencyjnej prąd muzyki.. Nowy teatr powstał w 2012 roku na nieużytkach starego dworca pasażerskiego. Ale jest także właścicielem centrum handlowego Ruban Bleu 2008 , które skupia około czterdziestu sklepów i restauracji. Pomieszczenie asocjacyjne (Alvéole 12) zostało również zintegrowane z bazą okrętu podwodnego, dostarczonego w:wrzesień 2018.
Biblioteka mediówSaint-Nazaire mediateka to sieć odczyt publiczny obejmujący:
Mediateka oferuje do konsultacji i wypożyczenia ponad 180 000 dokumentów.
MuzeaMuzeami i dziedzictwem zarządza struktura „Turystyki Aglomeracyjnej Saint-Nazaire”, instytucja publiczna, której siedziba znajduje się na terenie Ville-Port.
Struktura ta odpowiada za zarządzanie Biurem Turystycznym oraz kilkoma obiektami turystycznymi:
Na dziedzictwo miasta składają się również obiekty przemysłowe, które można zwiedzać:
Inne elementy dziedzictwa Nazairów to Grand Café, miejskie centrum sztuki współczesnej , zlokalizowane na rondzie 4 horloges oraz LIFE (po angielsku „życie”, akronim od „Lieu International des Formes”). Emerging '), znajdujące się w podstawy podwodny
Budynek Muzeum Sztuk Pięknych w mieście Saint-Nazaire , zniszczony w wyniku bombardowań alianckich w 1944 roku, od tego czasu nie został odbudowany. Pewnego razu, w miejscu dawnej stacji kolejowej stan (przód XIX th century jest zachowany, mimo uszkodzenia bombardowania) przewidziano do przebudowy. Zbiory, które uniknęły zniszczeń i pożarów, rozproszone są po budynkach użyteczności publicznej lub magazynach, ale do dnia dzisiejszego są one wzbogacane przez miasto w oczekiwaniu na odrodzenie muzeum.
Kina, teatr, centrum kultury i inne struktury i miejsca kulturalneMiasto skupia kilka profesjonalnych teatrów, w tym „Teatr Athénor” (nastawiony na młodą publiczność, będący również dystrybutorem spektakli: sala widowiskowa) oraz „Teatr Icare”, centrum kulturalne na scenie narodowej , „Teatr Simone Veil” (dawniej zwany „Le Théatre lub Le Fanal”, po zmianie nazwy, gdy został wyposażony w nowy teatr miejski, wybudowany na miejscu starego dworca, na sezon 2012-2013, przejmując pozostałe budynki i włączając nowe budynki), kina (Cinéville, le Jean Bart), sale widowiskowe: VIP, Tisanerie, Jean Bart (230 miejsc); miejska szkoła plastyczna , konserwatorium z wydziałowym wpływem na muzykę i taniec oraz wiele prywatnych szkół oferujących nauczanie dyscyplin artystycznych (głównie tańca, ale także cyrku ). Z kolei wspomniany już teatr Athénor oferuje warsztaty teatralne i sąsiedzkie centra działań artystycznych. Istnieją również galerie sztuki (takie jak galeria franciszkańska, wspaniała kawiarnia, BAC).
Nowy teatr Saint-Nazaire , dawny dworzec kolejowy, został otwarty w dniu7 września 2012
Izba Pisarzy i Tłumaczy Zagranicznych (MEET)Odbiera przez cały rok pisarzy i tłumaczy, którzy są oferowane gościnność w mieszkaniu na 10 -tego piętra budynku, największego budynku mieszkalnego znajduje się port, z widokiem na ujście i „oceanem. Autor ma możliwość pozostawienia tekstu, którego temat i forma jest dowolna i który zostanie opublikowany w dwujęzycznym wydaniu przez MEET, jeśli zostanie zaakceptowany przez kierownika literackiego Patricka Deville . Co roku w listopadzie MEET organizuje międzynarodowe kolokwium literackie MEETING.
Kultura popularnaTrójkąty Suite : z tarasu na dachu zaawansowanej bazie okrętów podwodnych, miejsce wybrane przez artystę Felice VARINI określenie „linia pozioma” materializuje która obejmuje krajobraz portu. Jak partytura, trójkąty ułożone kolejno na górze i na dole tej linii ujawniają kształt namalowany na jednej płaszczyźnie.
Blazon : Lazur z nawą wyposażoną i ubranym Argentem płynącym po morzu o tym samym ruchu czubka, żagiel naładowany kluczem z piasku ułożonym z fessu; , wódz Argent obciążony pięcioma cętkami gronostajowego sobola i kluczem Or rozmazywaniem w fessie na cętkach, nieco złowrogim pod koniec i wyciętym w krzyż. Uwagi: W cętki z gronostajem przywołują blazon z gronostajów równinie w Wielkiej Brytanii , wspominając poprzednią przynależność miasta do Księstwa Bretanii . Deklaracja do Kancelarii w 1910 r. , opracowanie Fernanda Guériffa w 1990 r. , wersja poprawiona i „poprawiona” na spotkaniu Bannieloù Breizh przez R. Vineta. |
W ostatnich latach gmina nadużywała herbu, którego gronostajowe plamki zniknęły z wodza, zastąpione pięcioma czarnymi wieżami.
Na medalu izby handlowej z 1879 r. wyraźnie widać, że wieże znajdują się na herbie.
Na początku XX e wieku, w krótkim okresie, współistniały bronie, których zakres był czerwony i morza Azure, co wyjaśnia istnienie innej wersji tego herbu w niektórych publikacjach. Według Henri Moreta w swojej Historii Saint-Nazaire i okolic , błąd ten jest spowodowany przez firmę z Nantes, która była odpowiedzialna za malowanie paneli z emblematami na ucztę miejską i wywołała wówczas silne emocje wśród ludności .
LogotypLogo Saint-Nazaire.
MottoMotto od Saint-Nazaire: Aperit Et Nemo Claudit. („Ona otwiera, a nikt nie zamyka”). Odnosi się do klucza do herbu miasta; Łacińska fraza zaczerpnięta z Biblii .