Saint-Aignan | |||||
Widok na miasto z zamku. | |||||
Herb |
|||||
Administracja | |||||
---|---|---|---|---|---|
Kraj | Francja | ||||
Region | Centrum Doliny Loary | ||||
Departament | Loir-et-Cher | ||||
Miasto | Romorantin-Lanthenay | ||||
Międzywspólnotowość | Wspólnota gmin Val-de-Cher-Controis | ||||
Mandat burmistrza |
Éric Carnat 2020 -2026 |
||||
Kod pocztowy | 41110 | ||||
Wspólny kod | 41198 | ||||
Demografia | |||||
Miły | Saint-Aignanais | ||||
Ludność miejska |
2844 mieszk. (2018 ) | ||||
Gęstość | 154 mieszkańców/km 2 | ||||
Geografia | |||||
Informacje kontaktowe | 47 ° 16 ′ 10 ″ północ, 1 ° 22 ′ 36 ″ wschód | ||||
Wysokość | Min. 64 m Maks. 164 mln |
||||
Powierzchnia | 18,48 km 2 | ||||
Rodzaj | gmina wiejska | ||||
Jednostka miejska | Saint-Aignan ( centrum miasta ) |
||||
Obszar atrakcji | Saint-Aignan (centrum miasta) |
||||
Wybory | |||||
Oddziałowy |
Kanton Saint-Aignan ( biuro centralne ) |
||||
Ustawodawczy | Drugi okręg wyborczy | ||||
Lokalizacja | |||||
Geolokalizacja na mapie: Centre-Val de Loire
| |||||
Znajomości | |||||
Stronie internetowej | www.ville-staignan.fr/ | ||||
Saint-Aignan lub Saint-Aignan-sur-Cher , dawniej zwana Saint-Aignan-en-Berry , jest francuski gmina znajduje się w dziale z Loir-et-Cher , w tym regionie Centre-Val de Loire .
Zbudowane na zboczu wzgórza, nad brzegiem rzeki Cher , miasto miało godną pozazdroszczenia lokalizację na skrzyżowaniu trzech prowincji: Orleanu, Berry i Touraine. Zachowuje ze swojej historii architekturę miejską złożoną z małych alejek oraz wielu zabytków.
Miasto Saint-Aignan znajduje się na południu departamentu Loir-et-Cher, w małym rolniczym regionie zalesionych płaskowyżów południowej Touraine. W linii prostej znajduje się 35,8 km od Blois , prefektury departamentu i 30,1 km od Romorantin-Lanthenay , podprefektury, od której zależy. Jest stolicą kantonu Saint-Aignan, od którego zależy gmina od 2015 roku. Miasto jest również częścią dorzecza Saint-Aignan.
Najbliższe miasta to: Noyers-sur-Cher (2,4 km ), Seigy (2,5 km ), Mareuil-sur-Cher (4,1 km ), Châteauvieux (4,2 km ), Couffy (6 km ), Saint-Romain-sur-Cher (6,1 km ), Thésée (8 km ), Pouillé (8,1 km ) i Lye (9,1 km ) ( Indre ).
Miasto jest odwadniane przez Cher (1452 km ), Traîne Feuilles oraz różne małe rzeki, które tworzą sieć hydrograficzną o łącznej długości 19,99 km .
Cher , o łącznej długości 365,5 km , bierze swój początek w miejscowości Merinchal (Creuse) i wpada do Loire w Cinq-Mars-la-Pile (Indre-et-Loire), po przekroczeniu 117 gmin. Jeśli chodzi o ryby , to cieku jest sklasyfikowana w drugiej kategorii , gdzie dominuje populacja ryb składa się z białej ryby ( karpiowatych ) oraz drapieżniki ( szczupak , szczupak okoń i okoń ).
Parametry klimatyczne dla gminy w latach 1971-2000 | |
- Średnia roczna temperatura: 11,9°C |
Miasto korzysta z „odmienionego oceanicznego” klimatu, zgodnie z typologią klimatów we Francji zdefiniowaną w 2010 roku. Ten typ pojawia się jako przejście między Oceanem Franków (cienka granica na skraju Morza Północnego i całej Normandii , Bretania , Wandea i Charentes ) oraz zdegradowane oceaniczne równiny Środkowe i Północne. Dotyczy to tylko siedmiu gmin w departamencie Loir-et-Cher . Średnia roczna temperatura jest dość wysoka ( 12,5 °C ) z niewielką liczbą dni zimnych (od 4 do 8 w roku) i gorących (od 15 do 23 w roku). Roczna amplituda termiczna (lipiec-styczeń) jest zbliżona do minimum, a zmienność międzyroczna jest średnia. Opady, średnioroczne skumulowane ( 800-900 mm ) padają głównie zimą, latem jest dość suche.
Wśród parametrów klimatycznych, które pozwoliły na ustalenie tej typologii, znalazło się 6 zmiennych dla temperatury i 8 dla opadów, których wartości odpowiadają danym miesięcznym dla normy 1971-2000. Siedem głównych zmiennych charakteryzujących gminę przedstawiono w ramce obok. Wraz ze zmianą klimatu zmienne te ewoluowały.
Żadna z obszarów o znaczeniu przyrodniczym nie jest w gminie wpisana do krajowego inwentarza dziedzictwa przyrodniczego .
Saint-Aignan jest gminą wiejską, ponieważ wchodzi w skład gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu siatki gęstości gmin INSEE . Należy do jednostki miejskiej Saint-Aignan, wewnątrzresortowej aglomeracji skupiającej w 2017 r. 4 gminy i 7774 mieszkańców, z czego jest centrum miasta .
Ponadto miasto jest częścią obszaru atrakcji Saint-Aignan , którego jest centrum miasta. Obszar ten, obejmujący 5 gmin, jest podzielony na obszary poniżej 50 000 mieszkańców.
Użytkowanie gruntów charakteryzuje się znaczeniem terenów rolniczych i przyrodniczych (96,8%). Wystający szczegółowy podział bazy danych Zawód europejski gleba biofizyczna Corine Land Cover rocznik 2012 przedstawia się następująco:
Pod względem planistycznym w 2017 r. gmina miała poddawany przeglądowi miejscowy plan urbanistyczny .
Poniższa tabela przedstawia typologię mieszkań w Saint-Aignan w 2016 r. w porównaniu z Loir-et-Cher i całą Francją. Uderzającą cechą zasobów mieszkaniowych jest zatem odsetek drugich domów i mieszkań okazjonalnych (10,8%) niższy niż w departamencie (18%), ale wyższy niż w całej Francji (9,6%). Jeśli chodzi o stan zajętości tych mieszkań, 73,2% mieszkańców gminy posiada swoje mieszkania (75,5% w 2011 r.), w porównaniu z 68,1% w Loir-et-Cher i 57,6 w całej Francji.
Saint-Aignan | Loir-et-Cher | Cała Francja | |
---|---|---|---|
Główne rezydencje (w%) | 79,3 | 74,5 | 82,3 |
Domy drugorzędne i zakwaterowanie okazjonalne (w %) | 10,8 | 18 | 9,6 |
Mieszkania wolne (w%) | 9,9 | 7,5 | 8.1 |
Terytorium gminy Saint-Aignan jest podatne na różne zagrożenia naturalne: powodzie (wylew rzeki Cher ), klimatyczne (wyjątkowa zima lub fala upałów ), pożary lasów, ruchy lądowe lub sejsmiczność (niska sejsmiczność). Narażona jest również na ryzyko technologiczne : transport materiałów niebezpiecznych .
Zagrożenia naturalnePrzemieszczenia gruntów, które mogą wystąpić w mieście, są związane z pęcznieniem iłów . Zjawisko skurczu i pęcznienia glin jest konsekwencją zmiany wilgotności gleb gliniastych. Gliny są zdolne do wiązania dostępnej wody, ale także do jej utraty poprzez kurczenie się w przypadku suszy. Zjawisko to może powodować bardzo poważne uszkodzenia budynków (pęknięcia, deformacje otworów), które mogą spowodować, że niektóre pomieszczenia nie będą nadawały się do zamieszkania. Z mapą zagospodarowania tego zagrożenia można zapoznać się na stronie Krajowego Obserwatorium Zagrożeń Naturalnych Georisques.
Powodzie Cher są mniej znaczące niż te nad Loarą, ale mogą spowodować znaczne szkody. Historyczne powodzie to powodzie z 1856 roku (5 m w skali Noyers-sur-Cher ), 1940 (4,03 m ) i 1977 (3,58 m ). Maksymalny historyczny przepływ wynosi 1560 m 3 / s i charakteryzuje ponad stuletnią powódź powrotną dla Montrichard Val de Cher . Ryzyko powodzi jest uwzględniane w planowaniu zagospodarowania przestrzennego miasta poprzez plan zapobiegania zagrożeniom powodziowym Cher (PPRI).
Zagrożenia technologiczneRyzyko przewożenia towarów niebezpiecznych w mieście wiąże się z przejściem przez ruch drogowy. Wypadek na takiej infrastrukturze rzeczywiście może mieć poważne skutki dla budynków lub ludzi do 350 m , w zależności od rodzaju transportowanego materiału. Można odpowiednio zalecić przepisy dotyczące planowania.
Położony na granicy z Blois , z Touraine i Berry , region padł na X th wieku zwierzchność dawnych hrabiów Blois , szczepu feudalny domu Blois - szampan , który również posiadał Sully i Sancerre , ale także Touraine z Chartres i Dunois , Szampan , a nawet hrabstwo Beauvais . Ale około roku 1000 ich dominacja została zakwestionowana przez ród Anjou, który starał się rozciągać na zachód. Lordowie Donzy'ego Geoffroya I st i syna Hervé I st , z Domu Semur , pomogli Odo II w jego walce z Fulk Nerra Anjou . W nagrodę otrzymali ziemię i stali się panami Saint-Aignan, częściowo również Selles (patrz artykuł Selles ), Valençay , Gien na jakiś czas...
Donzy , a następnie ich potomkowie Nevers (patrz artykuł Hervé IV ), Auxerre - Tonnerre (patrz artykuły Alix , Louis , Anne ), wreszcie Beauvilliers (patrz artykuł Beauvilliers ), były więc mistrzami Saint-Aignan w ciągu wieków.
St-Aignan zostało wzniesione w hrabstwie w 1537 roku dla Claude'a I st Beauvilliers († 1539), następnie księstwa w 1663 dla François-Honorat de Beauvilliers (1607-1687), ojca księcia Pawła (1648-1714) i Paula-Hippolyte'a ( 1684-1776).
Jak Beauvilliers miał w XIX th potomków wieczne i spadkobierców La Roche-Aymon (patrz artykuł Paul-Hippolyte ), nadal właścicielami zamku (patrz niżej), obszar Saint-Aignan jest w tej samej rodziny żeńskiej linii dotyczący tysiąc lat, co jest wyjątkowe.
Saint-Aignan było stolicą powiatu od 1790 do 1795 roku .
Książę St-Aignan Paul-Marie-Victoire de Beauvilliers został zgilotynowany na dzień przed Robespierre'em.
W latach 1790-1794 miasto wchłonęło sąsiednią miejscowość Saint-Aignan-Hors-l'Enclos .
W czasie Rewolucji Francuskiej miasto nosiło prowizorycznie nazwę Carismont .
Po przystąpieniu Stanów Zjednoczonych do I wojny światowej część amerykańskich sił ekspedycyjnych w Europie stacjonowała lub przejeżdżała w obozach otaczających Saint-Aignan.
Pomiędzy 29 stycznia i 8 lutego 1939, ponad 3100 hiszpańskich uchodźców, uciekających przed upadkiem Republiki Hiszpańskiej przed Franco , przybywa do Loir-et-Cher . W obliczu niedostatecznej infrastruktury recepcyjnej ( zwłaszcza w stadninach Selles-sur-Cher ) wezwanych jest 47 wsi, w tym Saint-Aignan. Uchodźcy, głównie kobiety i dzieci, poddawani są ścisłej kwarantannie , zaszczepieni , poczta jest ograniczona, jedzenie, jeśli jest mało urozmaicone i przyrządzone w stylu francuskim, jest jednak zapewnione. Wiosną i latem uchodźcy gromadzą się w Bois-Brûlé (gmina Boisseau ).
Podczas II wojny światowej , linia demarkacyjna przekroczył samopoczucia Cher, Saint-Aignan-sur-Cher na wolnym boku i Noyer-sur-Cher, naprzeciwko, na okupowanym stronie. Podobnie jak wielu innych, Joseph Paul-Boncour uciekł z okupowanej strefy, przekraczając Cher. Został przyjęty i ukryty w St-Aignan w drugim domu rodziny Dassault.
Jego dom nad brzegiem Cher w Noyers służył jako Kommandantur dla Niemców.
Gmina Saint-Aignan jest członkiem Wspólnoty Gmin Val-de-Cher-Controis , publicznej instytucji współpracy międzygminnej (EPCI) z własnym systemem podatkowym utworzonym na1 st styczeń 2017.
Jest ona połączona administracyjnie do dzielnicy Romorantin-Lanthenay w dziale z Loir-et-Cher i regionu Doliny Centrum-Loire jako powiatów. Na poziomie wyborczym od 2015 r. jest przyłączona do kantonu Saint-Aignan w celu wyboru doradców departamentalnych oraz do drugiego okręgu Loir-et-Cher w wyborach parlamentarnych .
Saint-Aignan we wspólnocie w 2016 roku.
Saint-Aignan w dystrykcie Romorantin-Lanthenay w 2016 roku.
Saint-Aignan w kantonie Saint-Aignan w 2016 roku.
Rada miejska Saint-Aignan, miasta liczącego ponad 1000 mieszkańców, jest wybierana w wieloosobowym głosowaniu proporcjonalnym z premią większościową. Biorąc pod uwagę liczbę mieszkańców gminy, liczba miejsc w radzie gminy wynosi 23. Burmistrza, zarówno pełnomocnika, jak i zarządcę gminy jako organu samorządowego, wybiera rada gminy w głosowaniu tajnym podczas pierwszego posiedzenia rady po wyborach samorządowych na sześcioletnią kadencję, czyli na czas trwania kadencji rady.
Kropka | Tożsamość | Etykieta | Jakość | |
---|---|---|---|---|
1759 | 1760 | René Mouzai | ||
1760 | 1766 | Jean Durozier | ||
1761 | 1762 | Jacques Delorme | ||
1762 | 1767 | Etienne Charbonnier | ||
1767 | 1769 | Jacques Delorme | ||
1775 | Louis Poitelon | |||
1787 | 1789 | Mazurski | Były pierwszy radny | |
1789 | po 1792 | Michel Bigot | Kupiec i geodeta | |
1794 | Jean Morisset-Péan | |||
1798 | 1799 | Charles-Parfait Rouët-Trinquart | ||
1799 | 1800 | Michel Bigot | Kupiec i geodeta | |
1800 | 1815 | Charles-Parfait Rouët-Trinquart | ||
1815 | 1818 | Pierre Bretheau | ||
1818 | 1821 | François-Dominique Clivot-Bertheau | ||
1821 | 1821 | Antoine Chevallier-Perreau | ||
1821 | 1826 | Gitton-Duplessis | ||
1826 | 1827 | François-Dominique Clivot-Bertheau | ||
1830 | Antoine Chevallier- Rouët | Tanner, radny generalny (1833-1839) | ||
1881 | 1922 | Louis Ragot-Blondeau | RAD | Kupiec nowych produktów, następnie właściciel-winiarz, radca generalny (1919-1922) |
1922 | 1929 | Louis Besnault | Lekarz weterynarii, radny generalny (1922-1939), radny wydziałowy (1943-1945) | |
1945 | 1971 | Jean-André Magnon | Soc.ind. | Notariusz, radca generalny (1951-1971) |
1977 | 1983 | Yves piau | PS | Weterynaryjny |
1983 | 2001 | Guy Martineau | płyta DVD | Farmaceuta |
2001 | 2008 | Yves piau | PS | Lekarz weterynarii, radca prawny (1988-2001) |
2008 | 2014 | Jean-Michel Billon | płyta DVD | Fizjoterapeuta |
marzec 2014 | maj 2020 | Eric Carnat | Urzędnik kategorii A | |
maj 2020 | W trakcie | Eric Carnat | Wykonawca usług publicznych | |
Brakujące dane należy uzupełnić. |
Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis jest obecnie oparty na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów gminy przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich szacuje się przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2008 roku.
W 2018 r. miasto miało 2844 mieszkańców, o 2% mniej w porównaniu do 2013 r. ( Loir-et-Cher : -0,53%, Francja z wyłączeniem Majotty : + 2,36%).
1793 | 1800 | 1806 | 1821 | 1831 | 1836 | 1841 | 1846 | 1851 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
2 341 | 2 985 | 2597 | 2845 | 2772 | 2 856 | 3049 | 3 146 | 3 434 |
1856 | 1861 | 1866 | 1872 | 1876 | 1881 | 1886 | 1891 | 1896 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
3,337 | 3600 | 3648 | 3 393 | 3 349 | 3,337 | 3 471 | 3 301 | 3300 |
1901 | 1906 | 1911 | 1921 | 1926 | 1931 | 1936 | 1946 | 1954 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
3 208 | 3 106 | 2 992 | 2724 | 2768 | 2667 | 2723 | 2 649 | 2670 |
1962 | 1968 | 1975 | 1982 | 1990 | 1999 | 2006 | 2007 | 2008 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
3 029 | 3445 | 3602 | 3600 | 3,672 | 3,542 | 3257 | 3209 | 3 162 |
2013 | 2018 | - | - | - | - | - | - | - |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
2902 | 2844 | - | - | - | - | - | - | - |
Ludność miasta jest stosunkowo stara. Odsetek osób w wieku powyżej 60 lat (39,6%) jest rzeczywiście wyższy niż wskaźnik krajowy (21,6%) i wskaźnik departamentalny (26,3%). Podobnie jak rozkłady krajowe i departamentalne, populacja kobiet w mieście jest większa niż populacja mężczyzn. Stawka (53,4%) jest wyższa niż stawka krajowa (51,6%).
Podział ludności gminy według grup wiekowych w 2007 r. przedstawia się następująco:
Mężczyźni | Klasa wiekowa | Kobiety |
---|---|---|
1,5 | 5,5 | |
13,7 | 21,0 | |
17,1 | 19,5 | |
20,5 | 17,6 | |
16,6 | 12,6 | |
16,5 | 13,0 | |
14,1 | 10,7 |
Mężczyźni | Klasa wiekowa | Kobiety |
---|---|---|
0,6 | 1,6 | |
8,3 | 11,5 | |
14,8 | 15,7 | |
21,4 | 20,6 | |
20,3 | 19,2 | |
16,2 | 14,7 | |
18,5 | 16,7 |
Poniższa tabela przedstawia liczbę firm zlokalizowanych w Saint-Aignan według ich sektora działalności oraz liczbę ich pracowników:
całkowity | % com (% dep) | 0 pracownik | 1 do 9 pracowników | 10 do 19 pracowników | 20 do 49 pracowników | 50 lub więcej pracowników | |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Razem | 298 | 100,0 (100) | 188 | 92 | 4 | 7 | 7 |
Rolnictwo, leśnictwo i rybołówstwo | 16 | 5,4 (11,8) | 10 | 6 | 0 | 0 | 0 |
Przemysł | 14 | 4,7 (6,5) | 8 | 5 | 0 | 0 | 1 |
Budowa | 21 | 7,0 (10,3) | 12 | 6 | 1 | 2 | 0 |
Handel, transport, różne usługi | 207 | 69,5 (57,9) | 138 | 61 | 3 | 3 | 2 |
w tym handel i naprawa samochodów | 55 | 18,5 (17,5) | 32 | 20 | 1 | 1 | 1 |
Administracja publiczna, edukacja, zdrowie, akcje społeczne | 40 | 13,4 (13,5) | 20 | 14 | 0 | 2 | 4 |
Zakres: wszystkie działania. |
W gminie dominuje sektor handlu, transportu i różnych usług (207 firm na 298). Spośród 298 firm założonych w Saint-Aignan w 2016 r. 188 nie zatrudnia żadnego pracownika, 92 zatrudnia od 1 do 9 pracowników , 4 zatrudniają od 10 do 19 osób, a 7 od 20 do 49 osób .
W 1 st lipca 2017miasto jest sklasyfikowane jako strefa rewitalizacji wsi (ZRR), urządzenie mające na celu wspomaganie rozwoju obszarów wiejskich głównie poprzez działania fiskalne i socjalne. Stosuje się również konkretne działania na rzecz rozwoju gospodarczego.
W 2010 roku techniczno-ekonomiczną orientacją rolnictwa w mieście jest uprawa winorośli (apelacja i inne). Departament stracił prawie jedną czwartą swoich gospodarstw w ciągu 10 lat, między 2000 a 2010 rokiem (najmniej jest to departament regionu Centre-Val de Loire). Tendencja ta występuje również na poziomie gminy, gdzie liczba gospodarstw wzrosła z 65 w 1988 r. do 28 w 2000 r., a następnie do 19 w 2010 r. Jednocześnie zwiększa się wielkość tych gospodarstw, z 11 ha w 1988 r. do 31 ha w 2010 roku.
Poniższa tabela przedstawia główne cechy gospodarstw Saint-Aignan, obserwowane na przestrzeni 22 lat:
1988 | 2000 | 2010 | |
---|---|---|---|
Wymiar ekonomiczny | |||
Liczba gospodarstw (u) | 65 | 28 | 19 |
Praca ( UTA ) | 80 | 41 | 32 |
Użyta powierzchnia rolna (ha) | 723 | 645 | 582 |
Kultury | |||
Grunty orne (ha) | 478 | 371 | 395 |
Zboża (ha) | 244 | 136 | 194 |
w tym pszenica zwyczajna (ha) | 81 | 108 | 126 |
w tym ziarno kukurydzy i nasiona kukurydzy (ha) | 59 | s | s |
Słonecznik (ha) | 61 | 17 | |
Rzepak i wahadłowiec (ha) | 9 | 31 | 27 |
Hodowla | |||
Zwierzęta gospodarskie (UGBTA) | 145 | 504 | 2 |
Gmina Saint-Aignan położona jest na obszarze chronionej nazwy pochodzenia (PDO) pięciu produktów: dwóch serów ( Sainte-maure-de-touraine i Selles-sur-cher ) oraz trzech win ( crémant de Loire , Rosé de Loire i Touraine ).
Terytorium gminy jest również włączone do obszarów produkcji różnych produktów objętych chronionym oznaczeniem geograficznym (ChOG): rillettes z Tours , wino z Val-de-Loire , drób z Orleanu i drób z Berry .
„Robią tam sporo pracy, solidnej, a nawet bogatej jak konstrukcja, ale niestety w stylu, który nie wydaje się wystarczająco podobny do konstrukcji prymitywnych. Jest to na przykład duża saska wieża obok spiczastych wieżyczek Ludwika XI . Ten zamek jest bardzo zimny. "
- Dorothée de Courlande (1793-1862), księżna Dino, list z Saint-Aignan, 7 grudnia 1841
Herb Saint-Aignan jest wyryty w następujący sposób:
|