Barbentan | |||||
![]() Barbentane, kurs Jean-Baptiste-Rey. (wjazd do starej wsi) . | |||||
![]() Herb |
|||||
Administracja | |||||
---|---|---|---|---|---|
Kraj | Francja | ||||
Region | Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże | ||||
Departament | Bouches-du-Rhône | ||||
Miasto | Arles | ||||
Międzywspólnotowość | Społeczność miejska Terre de Provence | ||||
Mandat burmistrza |
Jean-Christophe Daudet 2020 -2026 |
||||
Kod pocztowy | 13570 | ||||
Wspólny kod | 13010 | ||||
Demografia | |||||
Miły | Barbentanaise, Barbentanais | ||||
Ludność miejska |
4156 mieszk . (2018 ![]() |
||||
Gęstość | 153 mieszk./km 2 | ||||
Geografia | |||||
Informacje kontaktowe | 43°54′01″ północ, 4°44′55″ wschód′ | ||||
Wysokość | 51 m min. maks. 12 m 167 m² |
||||
Powierzchnia | 27,13 km 2 | ||||
Jednostka miejska | gmina wiejska | ||||
Obszar atrakcji | Awinion (gmina koronna) |
||||
Wybory | |||||
Oddziałowy | Kanton Châteaurenard | ||||
Ustawodawczy | XV okręg wyborczy | ||||
Lokalizacja | |||||
Geolokalizacja na mapie: Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże
| |||||
Znajomości | |||||
Stronie internetowej | http://www.barbentane.fr | ||||
Barbentane jest francuski gmina , znajduje się w dziale z delty Rodanu , w regionie Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże .
Jego mieszkańcy nazywani są Barbentanais
Geograficznie Barbentane znajduje się na południowym brzegu Durance i kilka kilometrów na wschód od Rodanu .
Najbliższe miasta to Rognonas , Saint-Pierre-de-Mézoargues , Boulbon i Graveson w Bouches-du-Rhône , Aramon , Vallabrègues w Gard i Avignon w Vaucluse . W pobliżu skalistego płaskowyżu miasto rozciąga się na kilka kilometrów na niskim płaskim terenie i niskich wzgórzach, na których stoją domy.
Miasto posiadało stację kolejową od 1887 do lat 60. XX wieku.
Zobacz też: stacja Barbentane-Rognonas
Miasto graniczy z Awinionem, w pobliżu węzła z autostradą A7 (Noves - pont de Bompas). Znajduje się na D 35, która biegnie wzdłuż Rodanu w kierunku Beaucaire i Tarascon i przecina go przez D 402 (w kierunku Aramon) oraz N 570, która biegnie w kierunku Awinionu.
Z geologicznego punktu widzenia na jego powierzchnię składają się dwie części:
Najwyższy punkt znajduje się w Montagnette i rzuca swój szczyt na 167 metrów. Barbentane zajmuje powierzchnię 2713 hektarów, z czego około połowa przypada na Montagnette. Całkowity masyw Montagnette obejmuje 6000 hektarów. To właśnie na tych wzgórzach, szeroko uprawianych w minionych wiekach, a obecnie intensywnie zalesionych, rosną tak zwane „rosés de Barbentane”.
Barbentane ma obecnie 3711 mieszkańców, dość różnie rozrzuconych między równiną a wioską; tylko Montagnette wymyka się urbanizacji pomimo kilku okrutnych prób.
Barbentane to wiejskie miasteczko. W rzeczywistości jest to część gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu miejskiej siatki gęstości INSEE . Należy do miejskiej jednostki z Awinionu , aglomeracji międzyregionalnej grupowanie razem 59 gmin i 455,711 mieszkańców w 2017 roku, z którego jest podmiejska gmina .
Ponadto gmina jest częścią obszaru atrakcji Awinionu , którego jest gminą w koronie. Obszar ten, obejmujący 48 gmin, jest podzielony na obszary od 200 000 do mniej niż 700 000 mieszkańców.
Podział na strefy gminy, co znalazło odzwierciedlenie w bazie danych European okupacyjnej biofizycznych gleby Corine Land Cover (CLC), jest naznaczona znaczenia użytków rolnych (46,4% w 2018 roku), niemniej jednak w dół w porównaniu do 1990 roku (49,6%). Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: niejednorodne tereny rolnicze (38,1%), lasy (25,6%), środowiska z roślinnością krzewiastą i/lub zielną (13,2%), tereny zurbanizowane (9,1%), uprawy trwałe (8,3%), wody śródlądowe (5,8%).
IGN także udostępnia narzędzie online do porównywania zmian w czasie użytkowania gruntów w miejscowości (lub obszarów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).
Pierwotnie na terenie znajdowały się trzy oddzielne miejsca zamieszkania. Najstarsza jest fretta, który zniknął w VI -tego wieku, ale którego nazwa przetrwała jako Frigolet. Pozostałe dwie strony, Bellinto i Barbentane, są znacznie lepiej znane.
Na obrzeżach stanowiska Fretta przeprowadzone w 1957 roku wykopaliska pozwoliły na odkrycie w szybie pogrzebowym ludzkiej kości z Chasséen (prawa ściana ciemieniowa, V tysiąclecie p.n.e. ) pośród różnych krzemieni i kości zwierzęcych (w pobliżu dzielnicy Carrières). ).
Ligurowie to najstarszy lud, którego imię się zachowało. Z czasem łączą siły z Celtami, co daje początek Celto-Ligurom. To od tych Celto-Liguryjczyków pochodzi nazwa Bellinto ( Bel oznacza „prom” i linto „łódź płaskodenna”) w miejscu, gdzie prom pozwalał przepłynąć Durance.
Ta nazwa Bellinto została napisana po raz pierwszy w 333 r. na trasie z Bordeaux do Jerozolimy . Ale na długo przed tą datą Bellinto już istniało i prawdopodobnie najbardziej znamienitym z jego mieszkańców tego okresu był Marius. Ten rzymski generał założył swój obóz w Montagnette, zanim w 102 roku p.n.e. zmiażdżył Cimbri i Teutonów na równinie Pourrières (niedaleko Aix-en-Provence ) .
Potem następuje era Pax Romana , która trwa cztery wieki i po której zachowało się wiele śladów ( sarkofagi , fundamenty w górnej części wsi itp.).
Po tym czasie pokoju następuje czas najazdów. W Alamans , że Wandalowie , że Wizygoci , że Burgundów , że Ostrogotów , że Franks , że Longobardów , że Normanowie i Saracenów następują po sobie.
To z IX th wieku, że znajdujemy pierwsze pisemne zapisy Barbentane. Mimo późnego pojawienia się ta bardzo stara nazwa prawdopodobnie wskazuje na źródło u podnóża skalistego grzbietu. Już wśród Ligurów sylaba ar oznacza wodę, a tan , urwisko; ponadto przedrostki barva lub borvo są bardzo rozpowszechnione w całej Europie. Etymologię Barbentane należy zatem porównać do miejscowości uzdrowiskowych, takich jak La Bourboule , Barbotan-les-Thermes itp.
Aż do końca XIX -tego wieku , pisownia była Barbantane z „a”; dzisiaj piszemy Barbentane przez „e”.
1133 wskazuje na pierwszego znanego pana, Guillaume de Barbentane, którego bezpośrednim potomkiem, markiz Henri de Puget de Cabassole du Réal de Barbentane, jest nadal Barbentane. Ten William mieszkał w Domu Rycerzy, który został ukończony w 1178 roku . Ziemia granica, Barbentane jest naprzemiennie twierdza w królestwie Francji i Świętego Cesarstwa Rzymskiego . Korzysta również z tego, że jest miejscem przeprawy : prom do przeprawy przez Durance jest potwierdzony w 1178 roku . Łączy się z tym z Rognonas około 1450 roku .
Papiestwo , przez osiadanie w Awinionie w 14 wieku , wyjaśnić sytuację. Oprócz wszystkich korzyści, jakie mogą czerpać z sytuacji, ulgi czy wręcz zwolnienia z opłat i podatków, korzystają z architektonicznego upiększenia wsi. Wzmocnione obwarowania, rozbudowa kościoła z tego samego okresu co Dom Rycerzy, budowa wieży Anglica w latach 1364 - 1365 . Wieża ta, nazwana na cześć anglika biskupa Grimoard, którym był nikt inny jak brat papieża Urbana V , została wzniesiona za skromną sumę 4000 florenów .
Podczas Rewolucji Francuskiej proboszcz Barbentane, który był jurorem , został rzucony związanymi rękami i nogami do Durance podczas Białego Terroru w 1795 roku.
Od Rewolucji pochodzą silne rodzinne tradycje polityczne, którymi są republikańscy lub konserwatywni monarchiści. Dopiero od zakończenia wojen kolonialnych Barbentanais mogą wyrażać się politycznie jako jednostka bez zakazu wstępu do rodziny .
Barbentana według standardu klasycznego i Barbentano według standardu Mistralian .
![]() |
Ramiona Barbentane są ozdobione: |
![]() |
---|
![]() |
Stara broń:
|
---|
Kropka | Tożsamość | Etykieta | Jakość | |
---|---|---|---|---|
1885 | 1917 | Pierre Terray | Monarchista, a następnie zebrany | Ogólne radny z kantonu Châteaurenard (1889 → 1901) |
Brakujące dane należy uzupełnić. | ||||
1945 | 1953 | Arnold z Waresquiel | płyta DVD | Właściciel radny generalny w kantonie Châteaurenard (1951 → 1958) |
Brakujące dane należy uzupełnić. | ||||
1971 | 1983 | Pierre Sarrazin | ||
1983 | 1989 | André Frin | ||
1989 | 1995 | Pan Y. Montlahuc | ||
1995 | Marzec 2001 | Hubert Ginoux | ||
Marzec 2001 |
marzec 2018 (rezygnacja) |
Jean-Louis Ichartel | płyta DVD | Zrezygnował z nauczania Zrezygnował z powodów zdrowotnych |
17 marca 2018 r. | W trakcie | Jean-Christophe Daudet | płyta DVD | 5 th Wiceprezes Terre de Provence Aglomeracja (2018 →) |
Brakujące dane należy uzupełnić. |
Barbentane jest miastem partnerskim Saillon ( Szwajcaria ).
Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich szacuje się przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2005 roku.
W 2018 r. miasto miało 4156 mieszkańców, co stanowi wzrost o 5,06% w porównaniu do 2013 r. ( Bouches-du-Rhône : + 2,07%, Francja z wyłączeniem Majotty : + 2,36%).
1793 | 1800 | 1806 | 1821 | 1831 | 1836 | 1841 | 1846 | 1851 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
2 309 | 2005 | 2 212 | 2475 | 2700 | 2 926 | 2 955 | 3 053 | 3 051 |
1856 | 1861 | 1866 | 1872 | 1876 | 1881 | 1886 | 1891 | 1896 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
3 210 | 3 132 | 3 213 | 3 148 | 2 947 | 2 851 | 2 884 | 2797 | 2787 |
1901 | 1906 | 1911 | 1921 | 1926 | 1931 | 1936 | 1946 | 1954 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
2681 | 2619 | 2 607 | 2 404 | 2511 | 2,581 | 2 432 | 2 425 | 2 427 |
1962 | 1968 | 1975 | 1982 | 1990 | 1999 | 2005 | 2010 | 2015 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
2616 | 2795 | 2864 | 3201 | 3 273 | 3643 | 3660 | 3 791 | 4 123 |
2018 | - | - | - | - | - | - | - | - |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
4156 | - | - | - | - | - | - | - | - |
Barbentane jest jedną z gmin, które otrzymały Esperanto Green Star , wyróżnienie przyznawane burmistrzów gmin, które identyfikują głośniki na skonstruowanej Esperanto języku .
Dwoma głównymi ośrodkami gospodarczymi Barbentane były od samego początku rolnictwo i kamieniołomy .
Jego rozległa równina aluwialna umożliwia intensywne i wysokiej jakości rolnictwo, które w czasach historycznych zasadniczo opierało się na samowystarczalnej uprawie ( pszenica , fasola itp.). Potem nadchodzi czas uprawy szaleństwa , pierwszej prawdziwej kultury przemysłowej. Do zbioru tej rośliny potrzeba 1000 barbentańczyków i 600 imigrantów. Jego kultura jest krótkotrwała i zanika w ciągu kilku lat, gdy pojawiają się barwniki chemiczne. Jednak budowa cesarskiej linii kolejowej łączącej Paryż z Marsylią przez Lyon ( PLM ) w latach 40. XIX wieku umożliwiła zastąpienie maddera „primeurs”. Rzeczywiście, ziemia została zrównana i nawodniona, pozostaje tylko zasadzić cyprysy, aby uchronić się przed mistralem i rozpocząć uprawę tych nowości. Śródziemnomorskie słońce w połączeniu z obecnością wody na bardzo płytkich głębokościach iw dużych ilościach oraz nawadnianie wodą z Kanału Alpejskiego dało początek zróżnicowanej uprawie owoców ( jabłek , gruszek , brzoskwiń itp.) i warzyw ( fasoli). , bakłażany , pomidory , cukinia , itp.). Dworzec Barbentane, węzły komunikacyjne z linią kolejową pochodzącą z Plan-d'Orgon (Bouches-du-Rhône), był przez długi czas pierwszą stacją warzywną we Francji. Rolnicy, praktykując trzyletnią rotację , kontynuują swoją działalność zimą, przy zbiorze oliwek i migdałów w Górze oraz uprawie sałat , kapusty i szpinaku na równinach.
Odmiana bakłażana nazywana jest „długim fioletowym bakłażanem zwanym Barbentane”; rustykalna, ale soczysta odmiana figi nazywana jest „czarnym barbentanem”; jest też róża w kolorze wiśniowo-czerwonym, która nosi nazwę „Comtesse de Barbentane”.
Skalista wychodnia, na której wznosi się wieś, była od dawna eksploatowana przez kamieniołomów. Kamień barbentanowy został użyty do budowy wsi oraz elementów architektonicznych Awinionu i okolicznych wiosek.
Ogromne pustki pozostawione przez to wydobycie na terenie samej wsi zostały wykorzystane gospodarczo przez mieszkańców. Barbentane ma więc dwie prawie wyłącznie troglodyckie dzielnice, które do dziś są w pełni zamieszkane.
Te dwa rodzaje działalności gospodarczej są głównymi użytkownikami siły roboczej, a poza rdzenną ludnością, od czasów starożytnych ma miejsce silna imigracja łacińska ( Włochy , Hiszpania ), która trwała do lat sześćdziesiątych . Od tego czasu, imigracja była głównie Północna afrykańskiego pochodzenia .
Integracja społeczna wszystkich tych cudzoziemców jest na tyle godna uwagi, że można ją powiązać. Po przybyciu przybysze osiedlają się na szczycie wsi w najstarszej dzielnicy (pochodzącej z późnego średniowiecza ) o najbardziej rustykalnych siedliskach. Ponieważ są zintegrowane, schodzą do nowocześniejszych technicznie mieszkań, położonych na równinie. Nawiasem mówiąc, stale konserwują i remontują tę część wsi. Obecnie przybywają nowi imigranci z Francji kontynentalnej (Paryż, północna Francja itp.).
Dziś kamieniołomy całkowicie zniknęły, a rolnictwo straciło prymat w głównej działalności wsi. Kultura prowansalska pozostaje bardzo żywa.
Jak wszędzie, powszechną praktyką było nadawanie pseudonimów (miejsce zamieszkania, zawód, wybitny czyn itp.) w celu odróżnienia osób, które często nosiły to samo nazwisko. Barbentanowie byli nazywani Li Broument , prowansalskim słowem oznaczającym "dużo" i używanym tylko w Barbentane.
Barbentane ma swoją specjalność kulinarną „les Tirettes”. Wykonane ze specjalnej pasty, spożywane są na obiad w niedziele i święta.
La Montagnette to nazwa wzgórza z epoki wtórnej ( neokomian , czyli sprzed 70 mln lat), o powierzchni ok. 6000 ha, z czego 2/3 porośnięte jest sosną Aleppo . Około jedna czwarta jest w gminie Barbentane ale jest w gminie Boulbon , że jego najwyższy punkt znajduje się który rzuca swój szczyt na 167 metrów nad poziomem morza na „Mont de Raous” około 800 m na zachód od góry. " Abbey Saint-Michel de Frigolet . Na jej część jest w miejscowości Graveson przepłukać linię kolejową, jest oppidum Roque, który pochodzi z VI th century BC. AD . U podnóża tej skalistej skały odnaleźliśmy ostatnio wiele śladów dawnych zajęć, a także od dawna używany cmentarz.
Stojąc na północnym zachodzie, możesz dostrzec połyskujący Rodan przez aleje cyprysów. Rzeka ta służyła jako środek komunikacji i handlu od czasów prehistorycznych.
Wielkie aluwialne równiny Rodanu i Durance (16 metrów nad poziomem morza) były i nadal pozostają świadectwem rolniczej przeszłości Barbentane. Przy zupełnym braku kamieni umożliwili instalację mężczyzn na konturach Góry. Równiny, z pewnością żyzne, ale jakże wrażliwe na nierzadkie wylewy tych rzek czasami wściekłymi i zawsze niszczycielskimi żywiołami.
Stara wieśZawsze widać, że fundamenty domów są bezpośrednio osadzone na skale, a nawet wykopano ją pod piwnice.
ZamekZamek Barbentane , powiedział: „Petit Trianon Prowansji”, został zbudowany w 1674 roku przez Paula-François I st Puget, współpracy pana Barbentane. Architektem był Pierre-Mignard II. Został przebudowany przez syna poprzedniego Pawła-Françoisa II w 1741 r. (płaskie i niskie sklepienia ilustrujące jego świetność). Wnętrze ozdobione w XVIII -tego wieku przez Josepha Pierre Puget, Balthazar współpracy pana Barbentane, syn Paul-François II, ambasador Ludwika XV Francji w Toskanii , w wieku 20 lat. Zostało uratowane podczas rewolucji, ponieważ Hilarion Paul de Puget , władca Barbentane, były oficer królewski, zgodził się zostać generałem Republiki.
Swoją budową jest początkiem pierwszych przedmieść wsi. Ze stopni południowej fasady roztacza się niezwykły widok na wieżę Barbentane, wioskę i Montagnette. Został sklasyfikowany jako zabytek w 1949 roku ; Park na tarasie, z początku XVIII -tego wieku, są również klasyfikowane.
FortyfikacjeMury obronne, czy bariera , są zbudowane IX th century. Historycznie przeprute dwojgiem drzwi, na północy drzwiami Calendrale lub Sarrasine i na południu drzwiami Séquier. Przeprute również dwiema poternami, od zachodu poterną Pujade, a od wschodu pousterną Pousterle. Zostały one upiększać i zwiększyło XIV th wieku wraz z budową anglica wieży. Specyfika „pustych wałów” powodowała, że gdy tylko zaprzestano ich militarnego wykorzystania, natychmiast zamieniono je na domy mieszkalne. Pozostają bardzo widoczne do dziś.
Drzwi Calendale lub Saracen jest zbudowany w IX XX wieku wraz z pierwszymi wałami. Odbudowano go iz pewnością rozbudowano w XIV wieku . W 1660 r. odbył się wspólny sąd domowy, który zakończył się niepowodzeniem pomimo zniszczenia wieży górnej. Jej brony, w stylu gryczanym , były zamykane przez kapitana miasta w razie niebezpieczeństwa i nadawały mu inną nazwę – „saraceńskie drzwi”. Zestaw brony została sprzedana na początku XVIII -go wieku do kowala Tarascon i zostało niemal całkowicie zniszczone w tym samym czasie. Niedawno odnowiony jest najpiękniejszym przejściem do średniowiecznej wioski.
Drzwi Séquier datowanego IX XX wieku. Południowa brama dawnych murów obronnych, posiadała herb Barbentan, który został wybity w czasie rewolucji. Został niedawno odrestaurowany. Pierwotnie w tej przestrzeni suszono różne warzywa lub owoce przed ich przechowywaniem, stąd ich nazwa.
Na zachód i powyżej Hospicjum znajduje się wieża Caradone, która nadal jest widoczna w zachodniej części wioski, oferuje niezwykły widok na etapy budowy barbentańskich wałów, z pierwszym piętrem małej konstrukcji. rozbudowa dużej rozdzielnicy z XIV wieku . Astronom amator dobudował do niego trzecie piętro z czerwonej cegły.
Wieża AnglicaWieża Anglica znajduje się na prawdopodobnym miejscu oppidum. Biskup Arles zbudował tam zamek (898). Sama wieża została zbudowana w ciągu zaledwie dwóch lat (1364-1365) przez Anglika de Grimoard (brata papieża Urbaina V ), była własnością lenna Barbentane. Służył jako zaawansowana obrona papieskiego miasta Awinionu. Ta wieża ma 28 metrów wysokości i 10 metrów na boki. Kończy się okrągłą wieżyczką, czyli Trunnion, zwieńczoną flagą z dewizą „Più forte nell 'aversità” („Silniejsi w nieszczęściu”) i papieskim herbem (tiara, pióropusz, klucze). Jest klasyfikowany jako zabytek historyczny pod nazwą wieży Cardinal-Grimaldi (od nazwiska kardynała-arcybiskupa Aix od 1648 do 1685).
Frédéric Mistral śpiewał ją w swoim wierszu Lis Isclo d'Or w 1875 roku, za który otrzymał literacką Nagrodę Nobla w 1904 (z José de Echegaray , baskijskim pisarzem hiszpańskim). Służyła jako obserwatorium Cassini, który został naładowany przez króla Ludwika XV Francji map pośród XVIII -tego wieku.
Legenda głosi, że z tej wieży do Pałacu Papieży prowadzi podziemne przejście . Ukrywał jeden ze skarbów Watykanu, a Niemcy w latach 1943-1944 prowadzili tam wykopaliska. Znajduje się w prywatnym parku zamku Andigné i pozostaje symbolem Barbentanais.
Jest studnia, zwana „studnią Pańską”. Zaopatrywał wieżę Anglica w wodę i graniczył z kalenicą podtrzymującą wieżę. Marius Girard , Felibre de Saint-Rémy , poświęcił mu piękny wiersz Le Puits du Seigneur .
Wieża Anglica.
Drzwi Séquier
Brama kalendarza.
Muszla jest dość rzadkim elementem architektonicznym, ale nie mamy informacji o jego budowie, a tym bardziej o jego pochodzeniu.
Zamek Andigné jest niedawno zbudowany (około 1850 r.). Posiada dwie kwadratowe wieże z widokiem na główny dziedziniec. Pierwotnie był domem markiza de Robin de Barbentane. Niewiele wiadomo o jego historii i prawdopodobnie jego fundamenty są bardzo stare. Na jego przedniej włącza top rzymskiego sarkofagu ( II E lub III th century) znaleziono podczas budowy linii kolejowej PLM żelaza około roku 1840. Ten wczesny Christian Overlay reprezentować „bankiet nieśmiertelności«albo też»taurobole”, to ofiara byka.
Piękny park w cieniu ponad drzewa cedrowego i wypełnione ze wszystkimi gatunkami śródziemnomorskich lasów wznosi się kaplica z XIX th wieku. Jego cechą szczególną jest krypta służąca jako grobowiec dla rodziny Andigné, potomków markiza Robin de Barbentane.
Maison des Consuls znajduje się na północ od placu kościelnego… (patrz książka Denisa Martina Chronique communale de Barbentane au XVII E siècle 1690-1790 ).
Kościół Notre-Dame-des-Graces i dzwonnica, prawdopodobnie na miejscu starszej budowli (świątynia rzymska, kaplica?). Oznacza to, że pierwotnie romański kościół łukowe XII th wieku na pierwszych dwóch zatok. Po raz pierwszy został powiększony za czasów kardynała Grimoarda, brata papieża Urbana V w XIV wieku przez dodanie dwóch gotyckich przęseł i absydy w 1324 roku. Dobudowano do niego różne kaplice:
Dzwonnica została wzniesiona na kaplicy Sainte-Croix w latach 1486-1492. Ma 21 metrów wysokości i jest zwieńczona 7-metrową iglicą zniszczoną kulami armatnimi podczas Rewolucji Francuskiej w 1794 roku. zostały wysłane do Marsylii, aby „wyprodukować broń przeciwko wrogom Narodu”. Ta iglica została odbudowana w 1983 roku.
Dom Kawalerów Maltańskich, starożytnego domu XII XX wieku (1133), należące do markiza de Barbentane. Arkady na parterze i kolumnach 1 st terminach podłogowych z XVI -tego wieku. Całość odrestaurowano w 2000 roku. Skrzydło północne pełniło funkcję ratusza od 1670 do 1888 roku. Jest to najpiękniejszy dom we wsi. Jej narożna wieża i mieszcząca się w niej klatka schodowa pochodząca z czasów średniowiecza znajdują się w inwentarzu uzupełniającym zabytków z 1999 roku.
Studnia tego miejsca lub Duża studnia istniała już w 1370 roku. Całkowicie wykuta w skale, ma 36 metrów głębokości i 6 metrów głębokości. Służył do zaopatrzenia w wodę całej górnej części wsi.
Hotel-Dieu, prawdopodobnie zbudowany w XIV -tego wieku. W 1407 roku został nazwany „Hôpital des Pauvres du Christ de Barbentane”. Został on rozbudowany w XVI th wieku i przemianowany na Hotel-Dieu, pod patronatem archanioła Rafaela. Posiada kaplicę zbudowaną w 1732 roku. Niedawno przekształcony w miejski dom spokojnej starości „La Raphaële”, nadal działa.
Więzienie zbudowane jest w grubości starych murów obronnych, niedawno zostało odrestaurowane. Jest to proste pomieszczenie na ziemi wykute w skale.
Hotel Barons Chabert jest dom Ludwika XIII , zbudowany na początku XVII -tego wieku. Budynek ten jest siedzibą ratusza od 1888 roku. Jego wnętrze można zwiedzać podczas dni dziedzictwa . Ma kamienną figurę Matki Boskiej. Jego beffroi z kutego żelaza podtrzymuje dzwon zegara ważący 250 kg . Ludwik XIV, dziecko, zostałby tam na jedną noc.
Kościół Notre-Dame-des-Graces.
Dom Rycerzy.
Dom Miejski (dawny ratusz).
Ratusz (dawny hotel baronów Chaberta).