Sarkofag jest zbiornik przeznaczony do przechowywania zwłok lub trumnę . Najczęściej wykuty w kamieniu i umieszczony nad ziemią, bywa zakopywany. Jako obiekt pogrzebowy sarkofag jest obecny w różnych kulturach i cywilizacjach i jest od siebie oddalony; dlatego wydaje się, że nie jest związany z żadnym konkretnym nurtem religijnym .
Przez homologię, termin sarkofag jest czasami używany w innych dziedzinach, w szczególności w celu określenia pewnych zamkniętych pomieszczeń .
Francuskie słowo sarkofag pochodzi od łacińskiego sarkofag oznaczającego grób. Jest to istotna użycie przymiotnika sarkofagu (od greckiego σαρκοφάγος ( σάρξ , sarx wyznaczaniu ciele, φαγεῖν phagein , do jedzenia) i oznacza „zjadacza ciele lub w ciele”. Wapień (stąd wyrażenie Lithos sarkophagos , λίθος σαρκοφάγος ) zastosowano do dawnych pochówków, które zgodnie z poglądami w czasie przyspieszył zanik miąższu (zniszczone ciała nie kremacji) sarx , sarcos oznacza „mięso, mięso”; phagein jest używane do wykonywania czasownika esthein czyli " jeść, pożreć”.
Słowo sarkofag, po podobno nazwany w starożytności wszystkie pogrzebowych naczynia, podane w języku francuskim o roku 1050 słowo trumna (z silnym fonetycznej redukcji sarqueu na XI th wieku , serqueu XIII th century ), który jest używany do mówić o bezpieczny leżąc w których osadza się ciało przed pogrzebem, podczas gdy słowo sarkofag służy z XVII -tego wieku, aby opisać kamienne trumny.
W starożytnym Egipcie sarkofag nosi nazwę „ neb ânkh ”, co w dosłownym tłumaczeniu oznacza „pan życia”, a jego kształt symbolizuje łódź.
Przez rozszerzenie, sarkofag termin ten jest stosowany, aby wymienić struktury do umieszczania bardzo wrażliwych obszarów, takich jak stosowane do ograniczania reaktora n ° 4 w elektrowni atomowej Czarnobylu po awarii w elektrowni jądrowej w 1986 r , lub jeden na Atol Eniwetok , miejsce pierwszego testu bomby wodorowej .
Malarz Frédéric Halbreich określa tą nazwą ramy, na których maluje i które w tym celu produkuje.
W starożytnym Egipcie sarkofag stanowi zewnętrzną warstwę ochronną mumii osoby o wysokiej randze społecznej i zwykle składa się z zewnętrznej wanny i połączenia wewnętrznych wanien (większość innych sarkofagów lub trumien), często z drewna. Jest często ozdobiony malowanymi lub rzeźbionymi przedstawieniami zmarłych, z wyjątkiem sarkofagu Starego Państwa . Zbiornik jest prostokątny z płaską lub sklepioną pokrywą lub imituje kształt korpusu (sarkofag mumiowaty lub antropoidalny), jego materiałem jest kamień (wapień, alabaster, granit, bazalt, kwarcyt itp.), metal (srebro, złoto dla suwerenów ) lub drewno, mogą być pokryte złotem, kamieniami półszlachetnymi.
Sarkofagi minojskie , takie jak Aghia Triada , są bogato zdobione i poprzebijane dziurami w dnie, bez wątpienia umożliwiającymi odpływ płynów.
Sarkofagi Clazomènes (PL) są zbiorniki terakota, malowane, czasem przypominając Antropoid kształt orientalnej sarkofagów.
Sarkofag Payava (w) dekoracja typowego czasu z symbolicznymi przedstawieniami zwycięstwa. Przekładając wpływy greckie i perskie, jest to prawdopodobnie najpiękniejszy i największy sarkofag klasycznego okresu licyjskiego .
W epoce etruskiej w przedrzymskich Włoszech, w zależności od okresu, sarkofag był wykorzystywany do celów tradycyjnych ( pogrzeb ) lub do pogrzebu (taki sam kształt, ale mniejszy rozmiar dla prochów zmarłych uzyskanych w wyniku kremacji ).
Rzymskie sarkofagi z prostokątnymi kadziami wykonane są z kamienia, gipsu i ołowiu. Służyły do chowania zmarłych z zamożnych rodzin. Sarkofagi są często ozdobione scenami i rzeźbionymi dekoracjami.
Pochówku w średniowieczu odbywa się głównie w piwie (ax Bera „noszy”) z V XX wieku do VIII p wieku , po czym stopniowo zastąpiona drewnianej trumny sarkofag (zbiorniki, które często trapezoidalny z leżącej figurę czasami spoczywa na pokrywie zbiornika) przeznaczonej w tym czasie dla postaci o wysokim statusie społecznym. Według Słownika Historycznego języka francuskiego , „zwyczaj był w Europie Zachodniej i Środkowej, aby pochować zmarłych na ziemi, czasami na desce, rzadko w zbiorniku. Pierwotnie piwo oznaczało nosze, na których noszono chorych, rannych, a zwłaszcza zmarłych i które często zostawiano z nimi jako łóżko. Kiedy rozpowszechniło się użycie trumny, początkowo zarezerwowanej dla dużych postaci, piwo zaczęło od metonimii oznaczać trumnę drewnianą” .
Od XIV th wieku , strach przed rozkładem ciała i zniknięcia ciała widzi ponownego pojawienia trumny lub sarkofagu ołowiu , które umożliwiają lepszą ochronę ciała, ołów sarkofag staje się modne w XVI -tego wieku u osób o wysokiej randze społecznej .
Sarkofag nowy trapezoidalny antopomorf wewnątrz i loża głowowa
Sarkofag z pokrywą siodłową ozdobiony na dwóch pełzaczach
Jeśli w rzadkich przypadkach sarkofagi są nadal tworzone dla osób, najczęstszym znaczeniem są konstrukcje na dużą skalę, używane do odgradzania obszarów mogących zanieczyścić środowisko, zwane w niektórych przypadkach zamknięciem . Jeśli najbardziej znanym jest sarkofag w Czarnobylu , są inne: