Dzwonnica jest wieża dla świeckiego użytku w Europie , najczęściej wspólny pierwotnie mieszkaniowe dzwony , ale wtedy też kuranty , zegary czy nawet lotniczej latarni . Dzwonnice mogą być niezależne lub przyłączone do budynku użyteczności publicznej, np. ratusza. W średniowieczu dzwonnice symbolizują wolność komunalną przyznaną przez suzerena, który w razie kary może je zniszczyć. Przerywając życie cywilów lub służąc alarmowaniu ludności, dzwonnice nadal przyczyniały się do politycznego lub handlowego wpływu miast.
Słowo „dzwonnica” poświadczone jest od 1155 r. w formie berfroi , w znaczeniu „ruchoma drewniana wieża używana do zbliżania się do wałów podczas oblężenia” ( Wace , Brut , Éditions I. Arnold, 5532: „ Dunc robił arbelastierom dojenie Berfreiz do , Perrieres zrobić ") i XIII th century oznaczać" turn miasto zawierający dzwonek alarmowy "(Aymeri de Narbonne, Editions L. DEMAISON, 315, w Liwiusza:" Ne garra ne ne berfroi haut mur „); przez rozszerzenie, beffroy oznacza sam dzwon (Villon, Testament , 1905, w Œuvres , Éditions Longnon i Foulet: „ Przedstawiam, że brzmimy jak bransle the big beffroy ”); beiffroy oznacza również XV th century "kadrowanie młyn" (Arch Północna, B 31, fol 82, rodans IGLF Litt ... " entencion było uczynienie Ung nowy beiffroy i innych ouvraiges z Machonnerie do Molin ma pszenica ma Gorgue „).
Beffroi jest prawdopodobnie pochodzi od galloromańskim słowa * BERFREDU , się od starego Bas Francique * bergfriþu , nie potwierdzone, przywrócony z Bliskiego niderlandzkim , berchvrede i średnio-wysoko-niemieckiego , bërcvrit / bërvrit , „Tour obronnego«(> niemiecki Bergfried » loch ”). Oni ostatecznie wrócić do Proto-Germańskie etymon * bergafriþuz .
Hipoteza bezpośredniego zapożyczenia z średnio-wysoko-niemieckiego sprawiałaby trudność fonetyczną, dlatego inna etymologia hipotetycznego *bis-fridare złożonego z pejoratywnego przedrostka bes- , ber- , na wzór ex-fridare ("Scare") , stąd * berfreer , stąd berfroi dosłownie "dread, dzwonek używany do alarmu", chociaż żadne źródło nie wspomina o takim czasowniku.
W miastach średniowiecza dzwonnica jest symbolem swobód komunalnych uzyskanych od suzerenów . W jego wieży skrywa się dzwon zakazu, czyli „ bankloku ”, symbol władzy mającej na celu wezwanie ludu na obrady miejskie, egzekucje lub zasygnalizowanie zbliżania się nieprzyjaciela. W komunalnych czartery , które potwierdzają na piśmie zakres wolności i zaangażowania suzerena do ich przestrzegania, są tam trzymane w bezpiecznym miejscu.
Od XI -tego wieku, darmowe gminy zrobił dzwonnice podbić. Po uzyskaniu od swoich panów prawo do administrowania się przez czarterów , wznoszenie takich zabytków oznaczone swoją autonomię i swoją władzę. Ponadto zegar wybijający godziny symbolizował zmianę podziału czasu. Wcześniej dzień był przerywany pięcioma modlitwami odmawianymi przez wieże kościołów: jutrznię , mniszki , nieszpory itp. Czas oznaczony tymi pierścieniami był czasem boskim. Wraz z nadejściem mieszczaństwa miejskiego budowa dzwonnicy na godziny oznacza przejście do czasu świeckiego , poświęconego handlowi lub ogłoszeniu zagrożenia lub pogotowia przeznaczonego dla mieszkańców gminy.
Budowana między XI TH i XVII -tego wieku, jego styl architektoniczny jest romański, gotycki, renesansowy i barokowy. Najstarsza dzwonnica we Francji jest to, że od Millau , zbudowany w XII th wieku, ale miał wspólną rolę w XVII -tego wieku. Że z Poitiers został zbudowany w 1199 roku, a następnie przez dzwonnicy Abbeville zbudowany w 1209 roku, z inicjatywy hrabiego Ponthieu .
Miasta Belgii i północnej Francji słyną z dzwonnic.
Najstarsza z Belgii jest dzwonnica z Tournai , również zbudowany w XII -tego wieku.
W północnej Francji i Belgii, dzwonnice nadal być zbudowany od średniowiecza do XX -go wieku.
Dzwonnica Millau , Francja, XII -tego wieku.
Dzwonnica Tournai , Belgia, XII -tego wieku.
Dzwonnica Brugii , Belgia, XIII -go wieku.
Dzwonnica Ghent , Belgia, XIV th wieku.
Dzwonnica Sluis , Holandia, XIV th century.
Dzwonnica Amiens , Francja, XV -go wieku.
Dzwonnica Mons , Belgia, XVII -tego wieku.
Dzwonnica Lille , Francja, XX th wieku.
Dzwonnica Châteauneuf-de-Mazenc
W niektórych miejscowościach jedzenie lub przedmioty są rzucane z dzwonnicy do tłumu zgromadzonego u jej podnóża podczas przyjęcia. Często są to stare tradycje, przerwane, a następnie umieszczone na nowo. W Comines tłum walczy o duże drewniane łyżki zwane „ chochlami ”. W Arentières widzowie chwytają małe ciasteczka zwane „nieulles”. W Tournai są to małe ciasteczka w kształcie stickmenów zwane „pichous”. Na Dunkierki karnawału , rzucamy w wędzonych śledzi . W Ypres , jeśli tradycją było rzucanie żywych kotów, dziś rzucamy tylko wypchane koty .
W dzwonnice z Belgii i Francji zostały wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa listy w 1999 i 2005 roku.