Gryka
Saracens lub Saracens to jedno z imion nadawanych w średniowieczu w Europie ludom wiary muzułmańskiej . Nazywani są również „Arabami”, „Mahometanami”, „ Izmaelici ” lub „ Agarènes ”. Inne terminy są również używane jako „ Maurowie ”, które odnoszą się do Arabów i Berberów z Afryki Północnej po podboju muzułmańskim . Termin „Saracen” jest już używany w La Chanson de Roland ( 1080 AD), tekście, w którym odnosi się do Basków . Słowa „islam” i „muzułmanie” nie istniały na średniowiecznym Zachodzie. W języku francuskim słowo „muzułmanin” pojawia się po raz pierwszy w 1551 r .; „Islam” w 1697 r . Przed tymi datami religia muzułmańska była używana na określenie „prawa islamu” lub „prawa Saracenów”.
Pochodzenie terminu „kasza gryczana”
W greckiej Σαρακηνοί ( Sarakênoi , poświadczone od VI th century A.D. ) znaczy "żyjących w namiotach" The Beduinów koczownicy znany również jako Arabów " scénites " w II th century AD. AD w czasach Ptolemeusza . Liczba pojedyncza Sarakênos i liczba mnoga Sarakênoi dały po łacinie Sarracenus i Sarraceni .
Termin Saraceni znajdujemy wśród klasycznych autorów łacińskich pierwszych trzech wieków naszej ery. BC, gdzie wyznaczył plemię arabskie z Synaju lub Półwyspu Arabskiego . Według Philipa Schaffa „Greccy pisarze z pierwszych wieków przekazali go Arabom Beduinom ze wschodniej Arabii, podczas gdy inni używali go w odniesieniu do Arabów z Syrii i Palestyny, inni Berberów z Afryki Północnej. Nazwa stała się popularna w okresie wypraw krzyżowych. Przeglądaj interesujący 15 th rozdział upadek i upadek Cesarstwa Rzymskiego z Edward Gibbon ".
Te etymologiczne relacje były mało oczywiste i O Izydor z Sewilli ( VII th wieku) pokazują, w jaki sposób historia biblijna zdominował myśl przed współczesnym okresie:
„Saraceni tak nazwani albo dlatego, że twierdzą, że są potomkami Sary , albo, według pogan, ponieważ są pochodzenia syryjskiego. Zamieszkują bardzo dużą pustynię. Nazywani są Ismaelici, ponieważ pochodzą od Ismaela . Albo cedr od imienia syna Izmaela. Lub Agaréniens po Agar . Niesłusznie nazywa się ich Saracenami, ponieważ chwalą się, że pochodzą od Sary. "
- Izydor z Sewilli , Etymologie, IX, 2.57
Wbrew temu, co niektórzy mogą sądzić, Jean Damascène nie jest początkiem tej historii. W jego dziele Des Heresies termin „Saracen” ma być porównany do Sary , a Arabowie są potomkami Abrahama poprzez Hagar ; jednak ten został zwrócony „z pustymi rękami” przez Sarę (po grecku ek tês Sarras kenous ) ( Rdz 21,10-14 ).
Znajdziemy w rzeczywistości ślady tej formie piętrowego związek pomiędzy Ismaelitom i Saracenów w V -tego wieku. Sozomène , historyk kościelny, pisze: „To tutaj plemię wzięło swój początek i swoją nazwę od Ismaela, syna Abrahama; a starożytni nazywali ich Izmaelici od ich przodka. Ponieważ ich matka Hagar była niewolnicą, aby ukryć hańbę ich pochodzenia, przyjęli później imię Saracens, jakby byli potomkami Sary, żony Abrahama. Takie są ich pochodzenie, praktykują obrzezanie jak Żydzi, powstrzymują się od używania wieprzowiny i przestrzegają wielu innych żydowskich obrzędów i zwyczajów”. Théodoret de Cyr nazywa Izmaelitów Saracenami, używając tego terminu zamiennie.
Dla Rufina d'Aquilée, autora kościelnej historii, Saraceni byli barbarzyńskimi i niebezpiecznymi maruderami, ale jedna z ich królowych Mauvia, nawróciła się na chrześcijaństwo , pokazując, że nie stracono dla nich żadnej nadziei.
Termin „Saraceni” jest używany w starożytnej literaturze historycznej w odniesieniu do kalifów Umajjadów i Abbasydów . Słowo Saracenów było używane w średniowieczu przez ludzi Zachodu w odniesieniu do wszystkich plemion arabsko-muzułmańskich.
W porównaniu fonetycznym słowo to mogłoby również oznaczać Czerkiesów obecnych w niektórych krajach arabskich i w Turcji: na przykład w Jordanii „Gwardia Czerkiesów” jest ścisłą strażą króla.
Historia przed średniowieczem
Uczymy się różne elementy na ludzi Saracenów przed VI XX wieku, częściowo dzięki historyków, takich jak Sokrates Scholastyk , Sozomen i Teodoret Cyrusa .
Kiedy cesarz Julian Apostata został zamordowany w Persji, niektórzy przypuszczali, że autorem był Saracen. Co ciekawsze, szczególnie zwrócimy uwagę na fakt, że za panowania cesarza Walensa Saracenami rządziła owdowiała królowa Mawia . W tym czasie Saraceni walczyli we wschodnich regionach Cesarstwa Rzymskiego. Jako warunek pokoju królowa postawiła sobie uzyskanie dla swego ludu mnicha Mojżesza (pierwotnego Saracena) na biskupa chrześcijańskiego.
Saraceni, zatrudnieni jako pomocnicy, pomogli także odeprzeć ataki Gotów, którzy po najechaniu Tracji podeszli do bram Konstantynopola (w okolicach śmierci cesarza Walensa).
Barbarzyńca Imperium Karolingów
Saraceni, przez ich nagłe pojawienie się na południowych ziemiach frankońskich królestw , naznaczyli swoją egzotyką wojownicy Imperium Karolingów .
Początkowo ten nieprecyzyjny termin odpowiada, w kontekście bitew stoczonych przez Karolingów, każdemu niechrześcijańskiemu wrogowi, z którym mają do czynienia, niezależnie od tego, czy są:
Następnie termin „Saracen” oznacza tylko muzułmańskiego wroga krucjat i chrześcijańskiego Zachodu , czy to w „Ziemi Świętej”, czy w Marszach wyciętych ze szkodą dla Al-Andalus ( Marsz Hiszpanii ). Czwarty Hijacked krucjata przeciwko chrześcijan prawosławnych , że prowadzone przeciwko chrześcijanom katarów , jak również krucjat bałtyckich tych Krzyżaków i ich pokrewnych zamówień, nie używać terminu „Saracen”.
-
748 : syn Pépina le Brefa , narodziny Karola Wielkiego (między 742 a 748).
-
768 : król Franków od 768 ,
-
774 Karol Wielki, koronowany na króla Longobardów ,
-
795 : ustanowienie Marszu Hiszpańskiego, na którym Ludwik , król Akwitanii i syn Karola Wielkiego, poparł zdobycie Barcelony w 801 roku .
-
799 : zwycięska wyprawa wojsk Karola Wielkiego w celu odzyskania Balearów zajętych rok wcześniej przez Saracenów; to zwycięstwo pozostaje bez przyszłości, ponieważ Frankowie nie są w stanie utrzymać się na tych wyspach.
-
806 : Saraceni po zdobyciu małej wyspy Pantelleria i sprzedaniu mnichów, którzy mieszkali tam jako niewolnicy, Karol Wielki kazał ich odkupić.
-
806 : Syn Karola Wielkiego, Pépin , wypędza Saracenów z Korsyki, która w następnym roku wraca do ich dominacji.
-
807 : Karol Wielki wysyła konstabl Burchard na Korsykę, aby wypędził Saracenów; ale zwycięstwo jest tam również efemeryczne.
-
808 : Papież Leon III mówiąc o środkach podjętych przeciwko Saracenom we Włoszech, prosi Karola Wielkiego, aby zajął się obroną Korsyki i Sardynii .
-
810 : Haroun-al-Raschid wysyła ambasadę do Karola Wielkiego.
-
812 : Saraceni z Afryki, pomimo greckiej floty wzmocnionej statkami z Gaety i Amalfi , plądrują wyspy Lampédouze , Ponza i Ischia . Karol Wielki wysyła posiłki dowodzone przez jego kuzyna Walę papieżowi Leonowi III.
-
812 : Karol Wielki podpisuje traktat z Hiszpanem El-Hakemem ; ta próba nie ma kontynuacji.
-
813 : straszna burza, która niszczy flotę Saracenów składającą się ze stu statków, nieco spowalnia najazdy Arabów z Hiszpanii, którzy jednak wkrótce potem plądrują Civita Vecchia , Niceę , Sardynię i Korsykę, skąd przywożą jeńców.
Najazdy Saracenów (830-990)
Zbyt rozległe państwa karolińskie nie mogły się oprzeć zarówno najazdom normańskim, jak i saraceńskim.
-
838 : Najazd na Marsylię; ludność jest zmasakrowana lub zniewolona; miasto zostało odbite w 842 roku.
-
842 : Najazd na Arles jako część najazdów , wznowiony w 850.
-
869 : Instalacja bazy w Camargue do przeprowadzania nalotów i zniewolenia ludności.
-
890 : Założenie ich najważniejszej twierdzy, Fraxinet , w Garde-Freinet (Var), którą będą utrzymywać do 973 roku .
-
906 : Zniszczone są opactwa benedyktyńskie we wschodnich dolinach Alp: Novalaise , Borgo San Dalmazzo .
-
940 : Idąc w górę doliny Rodanu od Morza Śródziemnego, idą bardzo na północ. Grabią Opactwo Terytorialne Saint-Maurice d'Agaune i okupują je.
-
972 : Zdobycie Saint Maïeul de Cluny , wzięty jako zakładnik w lipcu na drodze do Grand-Saint-Bernard w Orsières , w Château du Châtelard . Inni historycy uważają, że porwanie miało miejsce w Orcières w obecnym departamencie Hautes-Alpes .
-
973 : bitwa pod Tourtour . Mnisi benedyktyńscy mobilizują energię. Hrabia Guillaume de Provence , zwany później Wyzwolicielem , wychowuje gospodarza . Jego armię utworzyło wielu wojowników z Prowansji , ale także z Bas- Dauphiné i Nicei .
-
974 : Zostają wydaleni z królestwa Arles przez powstanie ludowe.
-
983 : Guillaume de Provence zdobywa La Garde-Freinet .
-
990 : Koniec obecności Saracenów w Prowansji.
Niemniej jednak, aż do XIII -go wieku, od Barbary Coast , naloty kontynuować przeciwko miejscowych ludzi, którzy są usuwane być zniewolony ( Lerins w 1003, 1047, 1107 i 1197; Toulon 1178, 1197).
Uwagi i referencje
Uwagi
-
Skarb języka francuskiego , Wyd. Narodowego Centrum Badań Naukowych, s. 1261 , Paryż, 1971, „1551 Montssolimans subst. „Zwolennicy islamu” ([E. Charrière], Negociations de la France dans le Levant, t. 2, s. 159 w Barbier Fund)”.
-
Barthélemi d'Herbelot, Bibliotheque Orientale , Paris, Compagnie des Librairies,1697, s. 501"ISLAM. islamizm; to znaczy muzułmanizm lub mahometyzm. To słowo oznacza religię i kraj Mahometan. "
-
Określenie „Prawo Saracenów” wydaje się szczególnie XIII th century w drugim list listów z Jacques de Vitry . „Inni, nieszczęśliwi i bezprawia, mówią to w Dniu Sądu, kiedy Pan zapyta: 'Dlaczego nie zachowaliście prawa żydowskiego? », odpowiedzą: «Panie, nie byliśmy zobowiązani jej służyć, bo jej nie przyjęliśmy i nie byliśmy Żydami». - Dlaczego nie przestrzegałeś prawa chrześcijan? – „Panie, nie byliśmy do tego zobowiązani, ponieważ nie byliśmy chrześcijanami”. Nie musieliśmy też przestrzegać prawa saraceńskiego, ponieważ nie byliśmy Saracenami. "
Bibliografia
-
Hervé Bleuchot, Prawo muzułmańskie , tom I ( Historia ), University Press of Aix-Marseille, 2000, s. 39-49
-
Skomputeryzowana skarbnica języka francuskiego , Sarrasin ( przeczytaj online ) „Pożyczył od średniowiecznego łacińskiego Saraceni , nazwy pri wschodnich muzułmanów, Afryce Północnej i Hiszpanii, a jeden w greckiej bizantyjskiej Sarakenoi , poświadczone od VI th wieku jako ogólna nazwa Arabów (Kahane Byzanz kol 402 i 429.); Pod koniec greckiego Sarakenoi wyznaczone Nomadzi Arabia wymieniony w II e w Ptolemeuszowi (por KILKA t 11 str. 219a ), tym samym niskie Łacińskiej Sarraceni ( IV E - V th wieku). Greckie Sarakenoi może być również dołączony do nazwy miejsca Saraka Półwysep Synaj wymienionego w VI th century przez Stefanos z Bizancjum (kilka op.cit,.. Kl. Pauly, SV Saraka), nie arabski Sharqi „Wschodnie”, pochodzące z Sharq „ Orient” (por. FEW t. 11, s. 220-221 , przyp. 23). "
-
(w) Philip Schaff, Ojcowie nicejscy i postnicejscy, Seria II, tom. 2 ( czytaj online ) , s.296
-
(en) Théodoret de Cyr, Histoire Ecclésiastique , Philip Schaff, Ojcowie nicejscy i postnicejscy , Seria II, tom. 3 ( czytaj online ) , s. Księga IV, rozdz. 20
-
Françoise Thelamon, „ Poganie i chrześcijanie w IV wieku: wkład historii kościelnej Ruffina d'Aquilée ”, Études Augustiniennes ,Dziewiętnaście osiemdziesiąt jeden, s. 123-147
-
(w) Sokrates Scholastic, Historia kościelna , Philip Schaff, Ojcowie nicejscy i postnicejscy Seria II, tom. 2 ( czytaj online ) , s. Księga IV, rozdz. 36
-
(w) Sozomen, Historia kościelna , Philip Schaff, Ojcowie nicejscy i postnicejscy, Seria II, t. 2 ( czytaj online ) , s. Księga VII, rozdz. 1
-
(w) Sokrates Scholastic, Historia Kościoła Philip Schaff, Ojcowie nicejscy i postnicejscy, Seria II, tom. 2 ( czytaj online ) , s. Księga V, rozdz. 1
-
Joseph Henriet , Nasi przodkowie, Saraceni z Alp , Editions Cabedita, coll. „Żywe archiwa”,2002, 134 s. ( ISBN 978-2-88295-360-5 , czytaj online ) , „Normans, Hungrois et Sarrasins”, s. 75
-
„W 972 opat Maïeul de Cluny zostałby schwytany przez Saracenów na moście w pobliżu [Châtelard], którego pochodzenie pozostaje niejasne. ”(Werner Meyer,„ Châtelard ”w internetowym słowniku historycznym Szwajcarii , wersja14 lipca 2005 r..)
-
Laurent Ripart, „ Nadużycia saraceńskie w Agaune i Wielkiego Świętego Bernarda ”, Past simple nr 3 ,marzec 2015
-
Lucien Musset , Les Invasions: drugi atak przeciwko chrześcijańskiej Europie ( VII th - XI th stulecia) . Zbiory: Nouvelle Clio, tom 12. Wydawnictwa uniwersyteckie Francji, 1965, s. 156 .
Bibliografia
- J. Lacam, Saraceni we francuskim późnym średniowieczu , Paryż, Maisonneuve i Larose, 1965, s. 218, il. ( ISBN 2-7068-0300-2 )
-
Lucien Musset , Les Invasions: drugi atak przeciwko chrześcijańskiej Europie ( VII th - XI th stulecia) . Kolekcja: Nouvelle Clio, tom 12. Prasy uniwersyteckie we Francji, 1965.
-
Philippe Senac , Muzułmanie i Saraceni w południowej Galii: VIII e - XI w. , Sykomor , Paryż, 1980.
-
Gonzague de Rey , najazdy Saracenów w Prowansji podczas VIII th The IX th i X th century , Wydawca: Marsylia, Marius Olive typografia 1878.
Powiązane artykuły