Montrouge | |||||
Ratusz i kościół Saint-Jacques-le-Majeur. | |||||
Herb |
Logo |
||||
Administracja | |||||
---|---|---|---|---|---|
Kraj | Francja | ||||
Region | Ile-de-France | ||||
Departament | Hauts-de-Seine | ||||
Miasto | Antoniusz | ||||
Międzywspólnotowość |
Metropolia Wielkiego Paryża EPT Vallée Sud Grand Paris |
||||
Mandat burmistrza |
Étienne Lengereau ( UDI ) 2020 -2026 |
||||
Kod pocztowy | 92120 | ||||
Wspólny kod | 92049 | ||||
Demografia | |||||
Miły | Montrougiens | ||||
Ludność miejska |
48 734 mieszk. (2018 ) | ||||
Gęstość | 23 543 mieszk./km 2 | ||||
Geografia | |||||
Informacje kontaktowe | 48 ° 49 ′ 02 ″ północ, 2 ° 19 ′ 19 ″ wschód | ||||
Wysokość | Min. 67 m Maks. 85 m² |
||||
Powierzchnia | 2,07 km 2 | ||||
Rodzaj | Społeczność miejska | ||||
Jednostka miejska |
Paryż ( przedmieście ) |
||||
Obszar atrakcji |
Paryż (gmina głównego bieguna) |
||||
Wybory | |||||
Oddziałowy |
Kanton Montrouge ( biuro centralne ) |
||||
Ustawodawczy | Jedenasty okręg wyborczy | ||||
Lokalizacja | |||||
Geolokalizacja na mapie: Île-de-France
| |||||
Znajomości | |||||
Stronie internetowej | ville-montrouge.fr | ||||
Montrouge [mɔʁuʒ] jest francuski gmina znajduje się w dziale z Hauts-de-Seine , w regionie Île-de-France , w dzielnicy Antony , na południe od Paryża , i jest częścią Grand Paris utworzony w 2016 roku.
W przeszłości Montrouge rozciągało się na północ do Montparnasse . Kilka wydarzeń zostały oznaczone ewolucję miasta do XIX -tego wieku:
Zaniepokojone otoczeniem instalacji jądrowej gmina jest członkiem lokalnej komisji informacyjnej przy CEA w Fontenay-aux-Roses .
14 th arrondissement Paryża | ||
Malakoff | Łagodnie | |
Chatillon | Bagneux | Arcueil |
Montrouge straciło w swojej historii dwie trzecie swojej powierzchni, która w 2016 roku wynosiła 207 hektarów; wysokość waha się od 67 do 85 metrów.
Montrouge jest miastem sąsiednim z Paryżem, ma ten sam rodzaj rzeźby z niewielką różnicą. Region jest równinny lub szerzej płaskowyżowy, podobnie jak większość dolin, zbocza mają stosunkowo niski procent. Tylko kilka ulic ma spadek wysokości. Podobnie jak Paryż, miasto opiera się na kamieniołomach wapienia, do których nawiązywał festiwal starego kamieniołomu. Ten rodzaj gleby może stanowić zagrożenie, jeśli jest eksploatowany i osłabiany.
Miasto przecina na osi północ-południe na wschodzie RD 920 (dawniej RN 20 ), na zachodzie RD 906 .
Infrastruktura rowerowaJedyny w mieście ośrodek rowerowy znajduje się przy alei Marx-Dormoy (D 62), pomiędzy gminami Montrouge i Arcueil. Ma oryginalność usytuowania w centrum jezdni, a od ruchu ulicznego oddzielają go dwie obsadzone granice. Avenue de la Marne ma również dwukierunkową ścieżkę rowerową po jednej stronie ulicy, w tym gdzie ogólna prędkość ruchu jest ograniczona do 30 km / h . Dopuszczone dla rowerów pasy autobusowe, w szczególności na RD 920 , ułatwiają ich poruszanie się, a od czasu jego renowacji zakończonej wlistopad 2010, aleja Henri-Ginoux ( RD 128 ) ma po lewej stronie ścieżkę rowerową pomiędzy rue Gabriel-Péri i aleją Verdier , a od 2018 r. również aleję Maurice-Arnoux.
Niektóre pożary w mieście mają śluzy dla rowerzystów. Nie ma dwukierunkowych tras rowerowych, a strefy 30 zostały usunięte wlipiec 2011.
To właśnie w Montrouge sędzia Catherine Giudicelli zmarła w wyniku wypadku w Vélib ' insierpień 2009, pierwszy śmiertelny wypadek na przedmieściach Paryża z wykorzystaniem tego środka transportu.
Transport publicznyMiasto jest obsługiwane przez sieć metra i autobusów RATP za pośrednictwem następujących stacji:
Miasto posiadało cztery Autolib ' stacje odMarzec 2013 (zamknięte od zakończenia usługi w lipiec 2018) i jedenaście stacji Vélib ' .
Montrouge jest gminą miejską, ponieważ wchodzi w skład gmin o gęstej lub średniej gęstości, w rozumieniu miejskiej siatki gęstości INSEE . Należy do miejskiej jednostki w Paryżu , a między resortowych aglomeracji obejmującej 411 gmin i 10,785,092 mieszkańców w 2017 roku, z którego jest podmiejska gmina .
Ponadto gmina jest częścią obszaru atrakcji Paryża , którego jest gminą głównego bieguna. Obszar ten obejmuje 1929 gmin.
Insee cięcia stawu w 17 wysp zgrupowanych w zakresie informacji statystycznych .
Na terenie gminy w 2017 r. 0% terenów rolniczych, leśnych i przyrodniczych, 10,39% sztucznych terenów otwartych i 89,61% sztucznych terenów zabudowanych
Najstarsza wzmianka o Montrouge, że ma zejść pojawia się w Pouillé wydrukowanej w 1626 To jest to, że umowy z dnia 1194 na kwotę rocznego królewskiej, pięć sous, ze względu na opactwie Saint Martin des Champs. Przez Zakon Saint Lazare za ziemię, która została mu przekazana , w miejscu zwanym Rubeo monte , dosłownie „w Rougemont”. Lenno wciąż nazwane w ten sposób w roli z feudatories od Philippe Auguste , w 1211 roku.
Kształt Monte Rubeo dosłownie Mont czerwony , pojawia się w 1261 roku w woli z kanonu z opactwa Chelles , Jana z Monmouth, ale forma łacińska stary Rubeo wznosi użyje w dokumentach kościelnych.
Wiele lenn , takich jak lenno Montfaucon , lenno Baudoin i inne, bierze swoje imię od imienia ich pana. Dla Montrouge'a w tej hipotezie konieczne byłoby założenie, że tytułowym lordem byłby Guy le Rouge , jedyny rycerz w regionie noszący taki przydomek . Dwa pokolenia po tym jednym, w końcu XII -tego wieku , pseudonim wydaje ostatecznie zostały dołączone do następców lenna, które potem stają się nazwa miejsca . . Dziś toponimiści zgadzają się widzieć w typie Montrouge odniesienie do czerwonawego koloru gruntu wzniesienia lub wzgórza. Montrouge rzeczywiście znajduje się na płaskowyżu, którego maksymalna wysokość wynosi 85 m, z glinianymi wychodniami, które nadają ziemi czerwonawy kolor. Miejscowość w mieście nazywana jest również Les Fosses Rouges . Homonimia z wieloma wcześniejszymi Rougemontami .
Montlhéry , rodzina, do której miało Tytułowy Pan Guy le Rouge należący , są młodsi oddział Montmorency , początkowo sprzymierzony z Thilbaldians , który do 1284 spornych preeminence z Capetians . Teraz ziemia Guy czerwony , człowiek długo wpływowy w Sądzie związanej z jego rywal William Garland i królowej Bertrade , spadek popełnił długu w rękach młodego Kapetyngów Louis Le Gros , który zastąpił swojego ojca w 1108 roku po rozwodzie Lucienne de Rochefort , córka faceta .
Względna cisza źródeł Montrouge aż do XIII -go wieku sugeruje, że miejsce od dawna słabo zamieszkany. Jak wiele wsi na przedmieściach , jest to wieś, na której burżuazja , przede wszystkim ci z Wielkiego Rzeźnika , tuczą bydło i uprawiają pszenicę, która żywi miasto. To wtedy, w bezpośrednim wyjściem Paryża potem , co jest powszechne dzisiaj, ale także, i przede wszystkim, co stanowi część większego o 14 th dzielnicy dzisiaj, Land cmentarz Montparnasse włączone.
W 1248 roku panem tego miejsca był Odon de Machau, który potwierdził w tym roku darowiznę winorośli dokonanej przez Odona Gontarda dla klasztoru Saint Magloire . Warownia, wyposażona w okazały dom z gołębnikiem , przeszła wkrótce po panu Clamart Guillaume de Cuchen, a następnie Eustachemu de Bièvres, panu pochodzącemu z Laonnois .
To jego spadkobierca, Guillaume de Bièvres , który jest jego właścicielem, gdy w 1258 r. osiedlili się tam mnisi „guillemitowi”, alias Pustelnicy św . Pozostaną tam do 1674 roku. Jest to druga wspólnota tego zakonu, która osiedliła się we Francji , dziewięć lat po założeniu klasztoru Louvergny . Klasztor mieści się w gospodarstwie na ziemi niecałe dwa i pół hektara scedowane przez Raoul i Sybille de Pacy i przyjmuje nazwę klasztoru Machabeuszy . Pytanie o związek z relikwiami Machabeuszy czczonymi w kościele św. Andrzeja w Kolonii pozostaje bez odpowiedzi. Siedem lat później, w 1265, jeśli nie jakiś czas wcześniej, lenno zostało skonfiskowane Guillaume de Bièvres przez króla, w tym przypadku Ludwika IX . W 1273 powrócił do Matthieu Deron.
Czterdzieści lat po jego powstania w 1298 roku, klasztor nabył w Paryżu stacjonarne z klasztoru białych fartuchach ale waśni jest zbyt pustynia należy ustalić parafię . Pół wieku później należy do paryskiego kupca Guérin de la Clergerie, który w 1351 roku sprzedał go za osiemset funtów Guillaume de Dreux. Gdy dwa lata później został skazany za przestępstwo, prawdopodobnie za fałszerstwo , wszedł w posiadanie skarbu królewskiego .
W 1386 r. ludność, być może dlatego, że wojna stuletnia zmusiła ją do schronienia się wokół klasztoru, stała się na tyle liczna, że miała własnego proboszcza , Pierre'a Guevre'a. Po śmierci tego jednego, w 1413, mnisi są tak słabe, że jest to kwestia powierzenia parafii pracę w górnej klasztor tak, że diecezja przyniosłoby jej przekąska spokrewnione, ale rozdział o Paryżu odmawia.
Wczesnym XV -go wieku , może być na rzecz poświęcenia się Matki Bożej króla Henryka II , aka Henryk VI Lancaster, cheered przez paryżan16 grudnia 1431Lub przeciwnie po odejściu z angielskim ścigany przez Artura z Bretanii wkwiecień 1436The twierdza Mont-Rouge idzie do pewnego Guillaume Caleville, byłego wojownika wtedy bardzo stary. Ten brat zmarłego w 1399 r. szambelana Karola VI Philippe de Calleville zmarł z kolei bez potomka. Król Karol VII przedstawia Mont-rouge jako zaszczyt Cristy Chamber, po francusku Cristin de la Chambre, który był kapitanem jego Gwardii Szkockiej , „pierwszym zbrojnym Francji” , od 1427 do 1445 i eskortował podczas jego koronacja w 1429 r. Inni towarzysze broni są w ten sposób nagradzani dostępnymi lennami. To z Montrouge następnie przeszedł na par Jean de Mailly następnie, w 1474, do jego brata i spadkobiercy, Ferric de Mailly.
W 1486 Jehan Langlois zwrócił uznanie Geoffroyowi Cuninowi za pięć kwartonów winorośli znajdujących się w Montrouge.
SzpitalnicyJest to najprawdopodobniej stodoła podarowana przez Guillaume des Barres w 1191 roku, z której pochodzi członek Montrouge z klasztoru szpitalnego Saint-Jean de Latran . Stodoła została przekształcona w domenę panowania, gdy Lourcines oddzielił się od swojej ziemi, która znajdowała się wzdłuż głównej drogi z Paryża do Montlhéry na terytorium Montrouge. W umowie z 1466 r. dowódca Renaud Gorre deklaruje dzierżawę na dziewięć lat pewnemu Germainowi Amaury, oraczowi w Chasseney, gospodarstwo ze stajniami, stodołą, dziedzińcem, ogrodem zamkniętym murami, wiatrakiem i 720 arpentami ziemi uprawnej. w Montrouge, 10 arpentów blisko członka Chantilly i członka Savigny , przeciwko czynszowi za 2,5 muidów pszenicy, 1,5 muidów owsa, setier dużej fasoli i cztery tuziny orzeszków piniowych
W 1553 r. Genevieve Huré, wdowa po Nicolasie Vandier, żyjący asesor de la monnoye de Paris, przekazała swojemu narzeczonemu Guillaume Robineau (Robyneau), lekarzowi regentowi wydziału medycyny paryskiej, dom położony przy głównej ulicy, jak również kawałek ziemi w Gentilly . Ten, kto popełnił Montrouge najmodniejsze był Charles de l'Aubespine (1580-1653), markiz de Châteauneuf, dworzanin od Ludwika XIII . Około 1640 r. równina Montrouge stała się rezerwatem zwierzyny, założonym na królewskie polowania. Montrouge przyciąga notabli szukających dyskretnego schronienia.
Zamek został zbudowany dla członka rodziny markiza de Châteauneuf, który nabył władzę w Montrouge około 1600 roku. Prawdopodobnie budowniczym zamku był Karol de l'Aubépine, markiz de Châteauneuf, Stróż Pieczęci pod dowództwem kardynała Richelieu , który mieszkał na zamku w 1650 roku i zmarł w 1663 roku. Zamek nabyty w 1691 roku przez Jana Andrzeja Morsztyna , rozebrany ok. 1815 r.
W 1666 roku, Louis Barboteau, który był ogólny kontroler w skarbcu królewskim Izby i wspierał Oratorium Francji , pozostawił cztery tysiące funtów na jego śmierci, aby znaleźć szkołę w Montrouge. Półtora roku później, wMarzec 1668, tę otwiera wdowa, która wyznacza pod jej kierownictwo laika. W obliczu tego skandalu, który w kontekście walki z jansenizmem i kwietyzmem wznieca sprzeciw między biskupami a Zgromadzeniem Najświętszego Sakramentu, który wkrótce przekazali jezuici wokół kwestii bezpłatnego kształcenia i wykluczenia ubogich dzieci, parafia ksiądz skierował sprawę do sądu. To trwa prawie osiem lat procedur Kościoła nałożyć księdza , który zostanie ostatecznie wybrany przez Madame Barboteau ale nie bez zatwierdzenia przez kantora z kapituły katedralnej z Notre Dame , Claude Joly .
Około lat 80. XVIII wieku Jacques Philippe Martin Cels (1740-1806), jeden z najzdolniejszych hodowców botanicznych swoich czasów, założył poza barierą Maine , na równinie Petit-Montrouge na skraju Chaussée du Maine w pobliżu Moulin Jansenist, jego słynny ogród ze szklarniami i szkółkami, w którym on sam, a następnie jego syn i wnukowie uprawiają, rozmnażają i sprzedają rzadkie zagraniczne rośliny. Na rue Cels , otwarte w 1850 roku na części przedszkola czci jego pamięć. Najstarsza ulica w mieście Montrouge zachowało swoją nazwę po jej integracji w 14 th dzielnicy Paryża w 1860 roku.
Zgodnie z prawem 12 listopada 1789, przegłosowany przez Narodowe Zgromadzenie Ustawodawcze tworzące gminy, Montrouge staje się gminą z radą gminy , wybieraną przez mieszkańców i burmistrzem . Pierwszym burmistrzem Montrouge jest François Ory (1736-1809), pochodzący z Sap (Orne), mistrz kamieniołomu, który objął urząd w 1790 r., aw następnym roku zastąpił go Etienne Massé.
Wiosną II roku Rzeczypospolitej (1794) to na równinie Montrouge los filozofa, zwolennika wolności i obrońcy praw człowieka Condorceta , nakazanego aresztowaniem od 1793 r., przybiera ostateczny tragiczny obrót. forma długiej wędrówki trwającej dwa dni i dwie noce po tej wciąż prawie opustoszałej okolicy. Uciekając przed grożącym niebezpieczeństwem przeszukania swojej kryjówki w Paryżu, ma nadzieję - na próżno - znaleźć schronienie u swoich najstarszych przyjaciół - pary Suard - właścicieli domu w Fontenay-aux-Roses. Condorcet ma 56 lat i prawie nie może chodzić. Ranek 6 roku zarodkowego II (25 marca 1794 r), udało mu się, dzięki pomocy przyjaciela, opuścić Paryż bez zaświadczenia o obywatelstwie lub paszportu przez szlaban Maine. Stamtąd dotarł do oddalonego o dziesięć kilometrów Fontenay w ciągu czterech długich, wyczerpujących godzin marszu. Jednak tego i następnego dnia nie ma Strażników. Condorcet nie ma siły iść w drugą stronę. Co więcej, z braku dokumentów tym razem zaryzykowałby aresztowanie w Paryżu przy bramie wejściowej. Następnie zaczął wędrować i spędził noc „pod gwiazdami, gdzieś na równinie Montrouge”. Następnego dnia 7 kiełków (26 marca), wrócił bez dalszych sukcesów do Fontenay, zaczął ponownie wędrować po okolicy i według Madame Suard spędziłby drugą noc w „kamiennych kamieniołomach, które są na drodze do Fontenay-aux-Roses”. Zarodkowy 8 (27 marca) rano w końcu udaje mu się spotkać z Suardem. Ryzykując gilotynę, jeśli zbieg zostanie znaleziony w domu, ten ostatni po dwóch godzinach wyrzuca go. Głodny Condorcet usiadł tego samego dnia na początku popołudnia w gospodzie w Clamart-le-Vignoble , gdzie jego wygląd, stan zmęczenia, kilkudniowa broda i słowa budzą w nim podejrzenia. Zadenuncjowany przed komisją nadzorczą został zamknięty pod fałszywą tożsamością w Bourg-l'Égalité, gdzie zmarł dwa dni później, 10 zarodków (29 marca).
W 1799 do Montrouge przyłączono Petit-Vanves .
W czasie Stu dni , wraz ze zbliżaniem się wojsk Blüchera , okazało się, że nieskrępowana równina Montrouge, niewystarczająco zagospodarowana i strzeżona, może zaoferować wrogom dogodną pozycję do walki pod murami Paryża i wkroczenia do miasta. Korpus kawalerii francuskiej, uciekł z bitwy pod Waterloo , oderwany od obozu księcia Eckmühl i umieszczony pod rozkazami Exelmansa i Vandamme , rzeczywiście wyparł z Wersalu,30 czerwca 1815 r., dwa pułki wroga, ale zostały zmuszone do wycofania się przed przybyciem posiłków niemieckich. Vandamme następnie poprowadził część tego korpusu ekspedycyjnego, wzmocnionego przez kilku federacyjnych rekrutów, aby pokryć równiny położone między Sèvres i Châtillon , zajmując Meudon , Issy , Vanves i Montrouge, gdzie studenci politechniki École porzucili swoją pozycję na wzgórzu Saint Chaumont dołączyli do nich, przynosząc armaty. Te różne oddziały były gotowe i wysoce zmotywowane do walki, gdy pojawiła się wiadomość, że zgodnie z warunkami konwencji wojskowej z sojusznikami, znanej później jako Konwencja Saint-Cloud du13 lipca 1815 r, działania wojenne zdecydowanie dobiegały końca. Opuścili swoje pozycje w Montrouge dzień po tym rozejmie, Vandamme wycofał się z armią za Loarą.
Od 1816 r. jezuici - powrócili do Francji w 1814 r. po wygnaniu w 1762 r. - mieli w Montrouge wiejską posiadłość. Była to pierwsza nieruchomość, jaką nabyli we Francji po ich reaktywacji. Ojciec de Clorivière , Przełożony Prowincji Francuskiej, który był inicjatorem tego nabycia, napisał:8 października 1816 rdo Przełożonego Generalnego Tadeusza Brzozowskiego : „Właśnie kupiliśmy dom na wsi. Stało się to konieczne dla zachowania zdrowia, które ucierpiało zwłaszcza w domu w Paryżu, gdzie jesteśmy zamknięci, nie mając miejsca na oddychanie i ćwiczenia. Ten dom jest ładnie położony, trzy czwarte mil stąd, w wiosce Montrouge, obok starego wiejskiego domu nowicjatu w Paryżu. " Od Cloriviere, mistrz nowicjatu, nie miał zamiaru wykorzystanie nowej wiejskiej wyodrębnić lokatorów ich ciasnym zakwaterowania, z siedzibą w Paryżu, Rue des Postes . Podstarzały i pozbawiony sił zdołał uwolnić się od ciężkich obowiązków dzięki:grudzień 1817. To jego następca, ojciec Aloys Simpson, zainwestował wStyczeń 1818, który wykonał niezbędne prace rozwojowe i założył nowy nowicjat jezuitów w Montrouge. 15 nowicjuszy pochodzących z rue des Postes przejęło go dnia15 kwietnia 1818 r. Do zimy tego samego roku było prawie 40 nowicjuszy. W 1822 r. placówka została obdarzona małą kaplicą. W ciągu trzech lat „ chwalebnych ” dom został splądrowany.28 lipca 1830 r, a następnie całkowicie splądrowane w miesiącu in Luty 1831.
Nowy cmentarz został otwarty w 1819 r. przy rue du Reposoir .
W Petit-Montrouge, geograf Jean-Léon Sanis (ok. 1802-1879) stopniowo w latach 1834-1845 budował na 33 akrach ziemi w pobliżu „ Château du Maine ” unikalną wówczas w Europie atrakcję edukacyjną, która składała się z dużego mapa reliefowa Francji, znana jako georama Montrouge .
Około 1834 r. Jacques-Paul Migne (1800-1875), znany jako Abbé Migne, redaktor kilku pism politycznych, założył „katolickie warsztaty” w Petit-Montrouge, które obejmowały przede wszystkim niezależną prasę drukarską, od maszynopisania po oprawę. warsztaty malarskie, rzeźbiarskie, fisharmonii i organowe. Założone na dużej działce pod adresem 127, chaussée du Maine w pobliżu skrzyżowania Quatre-Chemins , zostały unicestwione ponad trzydzieści lat później, w nocy z 12 na13 lutego 1868, w ogromnym ogniu. Ojciec Migne podjął się tam wydrukowania kilku zbiorów książek, tworząc swoją uniwersalną bibliotekę wykształconych duchownych i świeckich .
Zgodnie z prawem 11 czerwca 1859, Od 1860 r. aneksja terytoriów paryskich znajdujących się w murach Thiers odcięła Montrouge „ Petit-Montrouge ”, które stanowią część 14- tej dzielnicy Paryża . Tylko „Grand Montrouge” pozostaje odmienny od Paryża. W 1860 r. miasto powiększyło się z 350 ha do 105 ha i 75 ha , odejmując 27 ha niezabudowanych objętych służebnościami związanymi z terenem wojskowym . Z 25 tys . mieszkańców pozostało tylko 4 tys., a dochody gminy spadły z 200 tys . franków do 50 tys . Ponadto odpowiedzialność w wysokości 45.000 franków pozostawiona jest całkowicie odpowiedzialności Grand-Montrouge. Poza ratuszem musiała wyprostowany, (obecnie ratusz z XIV th dzielnica ), miasto utraciło prestiżowego szpitala , byłego królewskiego węgielny pochodzący z 1780 roku (obecny szpital La Rochefoucauld ). Stratę tę wyrównało dopiero w 1874 r. otwarcie w Grand-Montrouge hospicjum Verdier (obecnie zaginione), możliwe dzięki hojności darczyńcy, który pozostawił swoje imię placówce. Montrouge jest również pozbawione obecności na swoim terytorium „embarcade de Sceaux” ( stacja Denfert-Rochereau , 1846).
Od 1860 r. gmina Grand-Montrouge sformułowała prośbę o rozszerzenie jej terytorium ze szkodą dla gmin sąsiednich, ale akta uległy zniszczeniu podczas pożaru paryskiego ratusza (1871). Prośba ta została powtórzona w 1872 r. w petycji solidarnościowej mieszkańców gmin Arcueil (130 podpisów) i Montrouge (790 podpisów). Raport w sprawie projektu ustawy o wyznaczeniu nowych granic gmin Montrouge, Châtillon, Bagneux, Arcueil i Gentilly znajduje się w porządku obrad spotkania22 lipca 1875 r Zgromadzenia Narodowego.
Od 1925 r. miasto Montrouge przeżywało znaczny boom przemysłowy (wiele drukarni, z których większość zniknęła, brakuje też silników Messiera i Schlumbergera...).
W 1928 r. oddano do użytku centralę telefoniczną „Alésia - Montrouge” wybudowaną z cegły przy rue Camille-Pelletan 13. Montrouge staje się pierwszym miastem dawnego działu z Sekwany (który ma stać się regionem Paryż od 1968 roku), które mają być wyposażone w automatyczny centrali telefonicznej . W 1963 roku oprócz Montrouge obsługiwała gminy Arcueil, Bagneux, Cachan, Châtillon, Gentilly i Malakoff (patrz też: Lista podmiejskich central telefonicznych ).
14 lipca 1935 r, Victor Basch (przewodniczący Ligi Praw Człowieka ) Krzesła zdarzenie założycielski Frontu na Velodrome Buffalo w Montrouge, skupiającej wszystkie organizacje lewicowe. Po tym spotkaniu w Montrouge tłum udał się do Bastylii na demonstrację , składając uroczystą przysięgę, że „pozostaje zjednoczony, by rozbrajać i rozwiązywać frakcyjne ligi, bronić i rozwijać wolności demokratycznych i zapewnić ludzki pokój” .
Podczas II wojny światowej Montrouge było miejscem heroicznego oporu przeciwko okupantowi. Firma Compteurs i skład SNCF to główne placówki, w których można znaleźć wielu bojowników ruchu oporu. Wśród nich :
23 marca 2013otwarcie stacji „ Mairie de Montrouge ” linii 4 paryskiego metra . Jest to pierwsza stacja metra na terenie gminy. Już od 1975 roku mieszkańcy południowo-zachodniej części miasta korzystali z bliskości stacji „ Châtillon - Montrouge ”, stacji końcowej linii 13 znajdującej się w miejscowości Châtillon.
8 stycznia 2015, Clarissa Jean-Philippe stażysta policji miejskiej Montrouge, wezwany do wypadku drogowego, zostaje śmiertelnie ranny przez Amedy Coulibaly na skrzyżowaniu alei Pierre-Brossolette i de la Paix, w następstwie ataków we Francji w styczniu 2015 roku . Od9 stycznia 2016, w następstwie uroczystości pod przewodnictwem François Hollande , Prezydenta Republiki Francuskiej , aleja de la Paix w Montrouge nosi nazwę aleja de la Paix-Clarissa-Jean-Philippe .
Aż do prawa 10 lipca 1964 rmiasto wchodziło w skład departamentu Sekwany . Redystrybucja dawnych departamentów Seine i Seine-et-Oise oznacza, że miasto należy teraz do departamentu Hauts-de-Seine po skutecznym przeniesieniu administracyjnym na1 st styczeń 1968.
Miasto historycznie stanowiło kanton Montrouge . W ramach redystrybucji kantonów we Francji w 2014 r. kanton rozszerzył się o drugą gminę z Malakoff .
Montrouge przychodzi pod jurysdykcją Antony Sądu Rejonowego , w Tribunal de Grande Instance , The Court Dziecięcego The Labour Court of Boulogne-Billancourt, w Sądzie Handlowym w Nanterre, do Sądu Apelacyjnego w Wersalu , do sądu administracyjnego w Cergy-Pontoise i sąd administracyjny odwoławczy w Wersalu .
Gmina była członkiem społeczności gmin Châtillon-Montrouge utworzonej w 2005 roku.
1 st styczeń 2016Montrouge jest zintegrowane z metropolią Wielkiego Paryża .
Ustawa o nowej organizacji terytorialnej Republiki z7 sierpnia 2015 r. (Ustawa NOTRe) przewiduje również tworzenie na 1 st styczeń 2016od terytorialnych placówkach publicznych (EPT), które łączą wszystkie gminy metropolii z wyjątkiem Paryża i zapewniają funkcje zbliżeniowe w zakresie polityki miasta, kulturowe, społeczno-kulturowe i społeczno-edukacyjna obiekty sportowe, wody i urządzeń sanitarnych, gospodarowanie odpadami komunalnymi i akcje społeczne, a także wykonywanie uprawnień, które gminy przekazały zniesionym międzygminnościom
W związku z tym gmina była częścią 1 st styczeń 2016z regionalnym podmiotem publicznym Vallée Sud Grand Paris , utworzony dekretem11 grudnia 2016.
EPT wykonuje, poza uprawnieniami przyznanymi przez prawo tej kategorii publicznej współpracy międzygminnej (EPCI), uprawnieniami, które gminy przekazały dawnym władzom międzygminnym, które zostały zniesione przy okazji jego utworzenia:
Montrouge jest mocno zakorzenione w centroprawicy ( UDI , NC z 62%), lewicy osiągając średnie wyniki (29% w wyborach samorządowych w 2014 r.). The Front Narodowy wyniki bardzo niskie (5%)
Pięciu burmistrzów podążyło za sobą od 1945 roku:
Kropka | Tożsamość | Etykieta | Jakość | |
---|---|---|---|---|
1945 | 1953 | Alfons Robert Thil Th | Rysownik, rytownik, litograf Radny Generalny Sekwany (1945 → 1953) |
|
1953 | 1958 | Jean Mongard | Dyrektor Honorowy | |
1958 | 1994 | Henri Ginoux |
CNIP, a następnie UDF |
Introligator przemysłowy Zastępca Hauts-de-Seine (1973 → 1981) Radny generalny Sekwany (1959 → 1967) Radny generalny Montrouge (1967 → 1994) Radny regionalny (1961 → 1973 i 1976 → 1986) Zmarł na stanowisku |
1994 | 20 października 2016 | Jean-Loup Metton |
UDF, potem NC, potem UDI |
Radny Regionalny (1998 → 2004) Radny Generalny Montrouge (2004 → 2015) Wiceprzewodniczący EPT Vallée Sud Grand Paris (2016 →) Podał się do dymisji |
20 października 2016 | W toku (stan na 29 czerwca 2020 r.) |
Etienne Lengereau | UDI | Kierownik w Urzędzie Pocztowym |
W 1 st styczeń 2010Montrouge nie jest miastem partnerskim .
W 2012 roku, z 23 628 mieszkańcami / km 2 , Montrouge było piątą najgęstszą gminą we Francji po Levallois-Perret , Vincennes , Le Pré-Saint-Gervais i Saint-Mandé .
Ewolucja demograficznaEwolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są corocznie publikowane przez Insee . Spis opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin o liczbie mieszkańców powyżej 10 000 spisy ludności odbywają się co roku po przeprowadzeniu badania próby adresów reprezentujących 8% ich mieszkań, w przeciwieństwie do innych gmin, w których co roku przeprowadza się prawdziwy spis.
W 2018 r. miasto liczyło 48 734 mieszkańców, o 1,86% mniej niż w 2013 r. ( Hauts-de-Seine : + 1,74%, Francja z wyłączeniem Majotty : + 2,36%).
1709 | 1726 | 1745 |
---|---|---|
220 ( 88 świateł ) | 168 | 100 ( 37 pożarów ) |
1793 | 1800 | 1806 | 1821 | 1831 | 1836 | 1841 | 1846 | 1851 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
869 | 810 | 1,128 | 1464 | 3847 | 5995 | 7125 | 7 813 | 9 223 |
1856 | 1861 | 1866 | 1872 | 1876 | 1881 | 1886 | 1891 | 1896 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
9 910 | 3534 | 4,809 | 4 377 | 6,371 | 8595 | 10 334 | 11 992 | 14 317 |
1901 | 1906 | 1911 | 1921 | 1926 | 1931 | 1936 | 1946 | 1954 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
17 298 | 19 261 | 22 771 | 25 813 | 26 310 | 30 343 | 33.260 | 34 735 | 36 298 |
1962 | 1968 | 1975 | 1982 | 1990 | 1999 | 2006 | 2011 | 2016 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
45.260 | 44 922 | 40 304 | 38 517 | 38 106 | 37 733 | 45 178 | 48710 | 49,128 |
2018 | - | - | - | - | - | - | - | - |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
48 734 | - | - | - | - | - | - | - | - |
Mężczyźni | Klasa wiekowa | Kobiety |
---|---|---|
0,4 | 1,4 | |
5.4 | 9,4 | |
8,8 | 10,6 | |
17,6 | 18,1 | |
27,4 | 23,6 | |
23,2 | 21,3 | |
17,2 | 15,5 |
Mężczyźni | Klasa wiekowa | Kobiety |
---|---|---|
0,3 | 1,0 | |
4,8 | 7,8 | |
10.2 | 11,0 | |
18,5 | 18,9 | |
24,7 | 23,3 | |
21,0 | 19,9 | |
20,6 | 18,1 |
Ludność miasta jest stosunkowo młoda. Odsetek osób w wieku powyżej 60 lat (18,2%) jest istotnie niższy od stawki krajowej (21,6%), a jednocześnie wyższy od stawki resortowej (17,7%).
Podobnie jak rozkłady krajowe i departamentalne, populacja kobiet w mieście jest większa niż populacja mężczyzn. Stawka (53,1%) jest wyższa niż stawka krajowa (51,6%). Podział ludności gminy według grup wiekowych w 2007 r. przedstawia się następująco:
Montrouge znajduje się w akademii wersalskiej .
Instytucje edukacyjneW mieście działa siedem przedszkoli ( przedszkole Aristide Briand, przedszkole Buffalo, przedszkole François-Rabelais, przedszkole Haut-Mesnil, przedszkole Marcelin-Berthelot, przedszkole Maurice-Arnoux i przedszkole Nicolas-Boileau) oraz siedem szkół podstawowych gminne (szkoła podstawowa Aristide-Brianda, szkoła podstawowa Buffalo, szkoła podstawowa François-Rabelais, szkoła podstawowa Nicolas-Boileau (1898), szkoła podstawowa Raymond-Queneau, szkoła podstawowa Renaudel A i szkoła podstawowa Renaudel B).
Wydział zarządza trzema szkołami wyższymi (szkołą Haut-Mesnil, uczelnią Roberta-Doisneau i uczelnią Maurice-Genevoix) oraz dwoma szkołami średnimi regionu Île-de-France (szkołą średnią Jeana-Monneta i szkołę średnią Maurice-Genevoix).
Życie uniwersyteckieParis Descartes University i ENS kolokacji północny zachód od miasta, ulicy Maurice Arnoux. Uczelnia utworzyła tam wydział chirurgii stomatologicznej, a ENS ma szkołę z internatem i ośrodek przygotowania do agregacji nauk fizycznych.
Powstałe w 1955 roku targi sztuki współczesnej w Montrouge wystawiają prace współczesnych artystów z Europy. Odbywa się corocznie w dzwonnicy Montrouge.
Biennale Młodych stworzenia Europejskiej lub JCE Biennale, założona w 2007 roku, wcześniej „Fair Europejskiej dla Młodych Twórców”, a wcześniej Europejski Sekcja zainicjowana podczas edycji 2000 na Targach Sztuki Współczesnej, ma na celu stworzenie sieci miast europejskich, instytucji kulturalnych i specjaliści od sztuki współczesnej wspierający wschodzące talenty. Co dwa lata każdy kraj partnerski nominuje ośmiu artystów, którzy będą reprezentowani podczas objazdowej wystawy po Europie, która kończy się dopiero podczas kolejnej edycji. Jako preludium do 7. edycji biennale (2019-2021) francuscy artyści zebrali się w Salon de Montrouge du12 października w 3 listopada 2019 r.. W wystawie objazdowej zaplanowano wówczas udział 56 artystów z 7 krajów Europy.
Festiwal Soleillades odbywa się od 2009 roku co roku na początku jesieni. Zastępuje Fête des Carriers, które po trzydziestu pięciu wydaniach nie przywoływało już starych kamieniołomów wapienia, chyba że z nazwy; niemniej jednak to historyczne przypomnienie, między innymi z określonymi kostiumami, utrwaliło pamięć o tym starożytnym zawodzie, który zniknął w Montrouge, oddając hołd robotnikom związanym z rozwojem Paryża i jego przedmieść.
Od maj 2012Montrouge ma „Polak Zdrowia i Solidarności”, skupiający miejski ośrodek zdrowia, ośrodek akcji społecznej, dzielnicę życia społecznego i ośrodek medyczno-psychologiczny.
Dla mieszkańców dostępne są media internetowe niezależne od jakiejkolwiek partii lub władzy: www.montrouge.org.
Montrougiens mają miejsca kultu katolickiego , żydowskiego , muzułmańskiego i protestanckiego .
Kult katolickiOd styczeń 2010, Gmina Montrouge jest częścią dekanatu drzwi, jeden z dziewięciu dekanatów w diecezji Nanterre .
W obrębie tego dekanatu trzy miejsca kultu katolickiego należą do dwóch parafii Montrouge:
Izraelskie stowarzyszenie konsystorskie prowadzi synagogę. W mieście jest też szkoła.
Kult muzułmańskiMiasto ma meczet. Jego legalność była kwestionowana przez ratusz i przez niektórych współwłaścicieli rezydencji od jej otwarcia w 2005 r. do nabycia nowego miejsca obok.kwiecień 2013 postępowanie sądowe przeciwko gminie za „nadużycie władzy”.
Kult protestanckiZjednoczony Kościół Protestancki Francji jest obecna w Montrouge od 1904 roku.
W Montrouge znajduje się również ewangelicki kościół baptystów .
W 2010 roku średni dochód podatkowy na gospodarstwo domowe było € 33,950, który umieszczony Montrouge w 7,864 th miejsce wśród 31,525 miast z ponad 39 gospodarstw domowych we Francji metropolitalnej.
Działające firmy
Wiele MŚP jest dynamicznych. Odnotowujemy specjalizację w zakresie usług, wydawnictw, zaawansowanych technologii i badań medycznych:
W latach 2009-2013 siedziba grupy bankowej Crédit Agricole przeniosła się do Montrouge na dawnej ziemi Schlumberger.
Coraz więcej firm o renomie krajowej, a nawet międzynarodowej rezygnuje z adresu pocztowego w Montrealu i wybiera adres paryski (kończący się na „PARIS CEDEX 14”), co oferuje ich lokalizacja w budynkach, które z pewnością znajdują się na terytorium. de Montrouge, ale znajduje się wzdłuż Boulevard Romain-Rolland, który jest również na tej z Paryża:
Najstarsze działające firmy
Podczas gdy większość starych przemysłów zniknęły lub przeniesiony, kilka firm, które datuje się na XIX th wieku lub początek XX th wieku są nadal w biznesie.
Brakujące firmy:
W 2001 roku miasto upamiętniło wystawą stulecie przemysłu lotniczego (który zniknął), reprezentowanego przez firmy Paulin Ratier i firmę Messier.
Maison Ratier, założony w 1904 roku przez Paulin Ratier (1875-1939) przy 22, rue Chauvelot w sąsiednim mieście Malakoff, przeniesiony w 1913 roku do swoich nowych, większych i bardziej nowoczesnych warsztatach, zbudowany w Montrouge przy 155, route de Châtillon ( obecna aleja Pierre-Brossolette ) musiała opuścić później dla bardziej skromnej pracowni w ten sam sposób ( n o 97). Specjalizowała się w skrzynkach telefonicznych iw 1908 roku wprowadziła pierwsze śmigło samolotowe. W 1910 Paulin Ratier połączył siły z inżynierem Bertrandem Montetem, który zarejestrował markę Rapid. Paulin Ratier pasjonował się lotnictwem i brał udział w licznych imprezach lotniczych: Grand Prix samolotów transportowych Aeroklubu Francji, puchar Michelin, tor śródziemnomorski.
Firma Messier była specjalistą od podwozi od 1931 roku. Jej rozwój był szybki: w 1939 roku wyposażyła 85% francuskiego lotnictwa .
W mieście znajduje się wiele zabytków wpisanych do ogólnego inwentarza dziedzictwa kulturowego Francji .
Armand Toussaint , Lavoisier (ok. 1850).
Auguste Ottin , Molier (ok. 1850).
Montrouge ma osiemnaście placów zajmujących prawie 5% jego terytorium .
W 2009 roku Montrouge uzyskało poziom „trzech kwiatów” w konkursie na kwitnące miasta .
Cmentarz w MontrougeMontrouge służyło jako oprawa scen z filmów lub filmów telewizyjnych:
Blazon :
Ramiona Montrouge można dziś ozdobić następująco: „ Lazur ze złotą gwiazdą z 34 szprychami” . " |