Ludwik VI Gruby

Ludwik VI zachęca do ruchów komunalnych, społecznych lub religijnych stowarzyszeń zawodowych. Od 1110 r. Przyznał mieszkańcom miast różne ulgi podatkowe oraz prawo do zarządzania sobą pod kierunkiem burmistrza. Przez ponad trzydzieści lat (1101-1135) walczył z rozbojem dokonywanym przez niektórych władców z północy królestwa królewskiego, takich jak Hugues du Puiset (1118), lordowie Montmorency i Beaumont (1101-1102) oraz Ebles II de Roucy . Interweniuje również na południu Sekwany przeciwko Gui le Rouge i jego synowi Hugues de Crécy z rodziny Montlhéry, zapewniając Kapetynom swobodę przemieszczania się między Paryżem , Orleanem i Melunem .

W 1108 r. Udał się do Saint-Julien-du-Sault i do opactwa Écharlis niedaleko Villefranche , aby pobrać wodę mineralną ze źródła i dokonał licznych darowizn na rzecz opactwa. W 1108 - 1109 roku interweniuje w germigny-l'exempt , lenno się poza domeną królewską, na granicy viscounty z Bourges objęta przez swego ojca w 1101 roku , przed Aymon II Vaire-Vache pana Burbon , który okradał swojego bratanka Archambaud VI uczeń .

Według Orderic Vital , w marcu 1113 r., Podczas wywiadu Ormeteau-Ferré między Ludwikiem VI le Gros i Henri I st Beauclercem , król Francji przyznał swojemu odpowiednikowi „całą Bretanię”, to znaczy bezpośrednie poddanie Bretanii. Alain Fergent princeps des Bretończycy staje się „ człowiekiem Liege króla angielskiego”. Conan, syn Alaina Fergenta, jest następnie zaręczony z Matyldą, nieślubną córką Henryka  I św . Zwróć uwagę, że Orderic Vital podąża śladami króla Anglii, co sprawia, że ​​jego zeznania są nieprawdopodobne. Rzeczywiście, w 1124 roku, w obliczu groźby niemieckiego cesarza Henryka V , Conan III z Bretanii odpowie na wezwanie wojownika Ludwika VI .

W Niedzielę Palmową 1115 jest obecny w Amiens , aby wspierać biskupa i mieszkańców tego miasta w ich konflikcie z Thomasem de Marle , który interweniował militarnie na prośbę swojego ojca Enguerranda de Boves , hrabiego Amiens i Lorda Coucy . Ta ostatnia odmawia uznania przyznanie Karty przyznającej przywileje mieszkańców miasta . Przybył z armią, by pomóc burżuazji w oblężeniu Castillon (fortecy dominującej nad miastem Amiens, z której ojciec i syn wyruszyli na „ekspedycję karną”), Ludwik VI otrzymał strzałę w kolczugę, po czym odszedł nie pokonując oblężeni uchodźcy w rzekomo nie do zdobycia wieży, która upada dopiero dwa lata później.

Plik 20 sierpnia 1119Odbywa się bitwa Bremule między królami Anglii, Henrykiem I St Beauclercem i Francją, Ludwikiem VI . W wyniku przypadkowego spotkania bitwa kończy się klęską króla Francji. Ludwik VI jest zmuszony do ucieczki, szukając schronienia w Les Andelys .

Następnie Ludwik VI interweniuje w Owernii w 1122 r., Aby wesprzeć Aimerica , biskupa Clermont , przeciwko hrabiemu Wilhelmowi VI z Owernii . Armia króla i jego wasali zajmuje Pont-du-Château na Allierze i zobowiązuje armię hrabiego do opuszczenia miasta biskupiego. Król musi powrócić w 1126 roku i zwolnić Montferrand pomimo interwencji Wilhelma IX z Akwitanii . Ta manifestacja władzy królewskiej na południu królestwa ma duży wpływ.

To właśnie w tym kontekście, że w sierpniu 1124 , cesarz Henryk V , cesarz chce pomóc ojcu Henry I st Anglii w konflikcie że pestki go przed Ludwika VI do sukcesji w księstwie z Normandii , inwazji Francji i awansował z potężną armią do Reims . W obliczu niemieckiego zagrożenia i po raz pierwszy we Francji Ludwik VI zaapelował do gospodarza . Wasale przejść do wezwania: jego kuzyn, hrabia Vermandois Raoul „One Eye” , książę Hugh II Burgundii , książę William IX Akwitanii , hrabia Charles I st Flandrii , książę Conan III de Bretagne , liczba Foulque V z Anjou , hrabia Champagne Hugues de Troyes , hrabia Guillaume II z Nevers i hrabia Blois , Thibaut IV . Po udaniu się na poszukiwanie sztandaru w Saint-Denis, Ludwik VI znalazł się na czele ogromnej armii, ale konfrontacja, która wszyscy uważali za nieuniknioną, nie miała miejsca. Henri V , z pewnością pod wrażeniem takiej mobilizacji i twierdząc, że zamieszki w jego stolicy Worms , przeszedł na emeryturę do Metz w dniu14 sierpnia bez walki.

Zabójstwo hrabiego Karola I st Flandrii w 1127 wciąż daje królowi możliwość interweniowania w tej wielkiej twierdzy . Wezwany do ukarania morderców, zorganizował wybory nowego hrabiego w Arras . Po zwolnieniu kilku zalotników narzuca Guillaume Cliton , syn Roberta Courte-Heuse , który mieszkał na jego dworze iz którym poślubił siostrę królowej Adelajdy. Wybór został potwierdzony przez burżuazję Gandawy , Brugii , Lille , Saint-Omer , która jednak wykorzystała okoliczności do uzyskania koncesji. W 1129 roku , po śmierci Guillaume'a Clitona w walce ze swoimi zbuntowanymi wasalami, ponownie interweniuje i intronizuje swojego konkurenta Thierry d'Alsace jako hrabiego Flandrii.

Posiadłość była przeznaczona dla jego syna Philippe'a , koronowanego króla pomocniczego14 kwietnia 1129Jednak przypadkowa śmierć tego ostatniego w 1131 r. prowadzi do dziedziczenia przez młodszego Ludwika Młodszego , przeznaczonego na karierę kościelną i niewykształconego do funkcji królewskiej. Jest więc koronowanym królem z kolei zrzeszonym w25 października 1131a od 1135 roku Ludwik VI panuje teraz bez rządzenia.

W Maja 1137, pokój zostaje zawarty z Étienne de Blois , królem Anglii, a król otrzymuje hołd od Eustachego, syna tego ostatniego, dla Normandii. Louis VI ustanowił przyjaznych stosunków z William X Akwitanii , księcia Akwitanii; ten przed śmiercią oddaje swoją córkę i dziedziczkę Aliénor najstarszemu synowi króla i powierza mu swoją ziemię, przyjmując na początku jego wysłannikówCzerwca 1137pozwalając w ten sposób dynastii Kapetyngów odzyskać wpływy w południowej Francji, kontrolując to ogromne lenno.

Wracając z ekspedycji karnej przeciwko grabieżącemu władcy Saint-Brisson-sur-Loire , niedaleko Gien , Louis Gruby nagle zachorował na zamku Béthisy-Saint-Pierre, położonym w Dolinie Jesieni , w lesie Compiègne , pomiędzy Senlis i Compiègne . Ludwik VI , który stał się na wpół bezradny, gdy zbliżał się do pięćdziesiątki i musiał zrezygnować z przyjemności wojny i stołu, zmarł1 st August 1137następstwa czerwonki, częste przy niedostatecznych warunkach sanitarnych, zwłaszcza gdy jedzenie i woda nie są czyste. Został pochowany w kościele królewskiego opactwa Saint-Denis. Jego syn Louis , w wieku 17 lat i koronowany przez sześć lat, zastępuje go bez sporu.

Wapienna płaskorzeźba przedstawiająca króla w pełnej pozycji, w złożonej pozycji, z modelem kościoła, który ofiarował św. Wincentemu, znajduje się na rzymskim ołtarzu liturgicznym, w małym kościele Avenas , gmina Haut-Beaujolais znajdującej się w departament Rhône. Wykonywana w latach 1118–1124 przez „Mistrza Avenas”, którego imienia do dziś nie znamy, płaskorzeźba przedstawia koronowanego króla, już brzuchatego. Łaciński napis na tym samym kamieniu określa go jako „REX LVDOVICVS PIVS” (Król Ludwik Pobożny). Niektórzy mówią, że tym królem byłby Ludwik VI , inni mówią, że odpowiada on raczej Ludwikowi Pobożnemu lub Ludwikowi VII Francji .

Pseudonimy

Za życia król miał różne przydomki. Najpopularniejsze to „grube” ( Grossus ), a także „grube” ( Krassus ) i „otyłe” ( Pinguis ). Jego otyłość jest spowodowana odziedziczoną po rodzicach i nadmierną dietą, która charakteryzuje łowców wojowników. Inne używane przezwiska to „awake” ( Non dor miens ) z powodu jego bezsenności , „battler” z powodu jego nieustannych kampanii wojennych lub „Thibaud”, prawdopodobnie w hołdzie dla Thibaud III z Blois .

Genealogia

Pochodzenie

Związki i potomkowie

W 1104 , Louis VI prowadzi do Lucienne de Rochefort , córki Gui I st Rochefort (zmarł 1108 ), hrabia de Rochefort . Henri d'Arbois de Jubainville , znany archiwista paleograf , mówi w swojej książce, że małżeństwo nie zostało jeszcze skonsumowane, że zostało zerwane przez papieża podczas soboru w Troi23 maja 1107. Kobieta „zaniedbana” natychmiast ponownie wyszła za mąż za Guicharda III de Beaujeu.

Prawdopodobnie między 25 i 30 marca 1115, Louis VI związek małżeński w Paryżu , Adélaïde de Savoie ( v.  1100/54), córka Humbert II Sabaudii (zmarł w 1103 ), liczyć z Maurienne , i Gisele Burgundii ( ok.  1070 -apr. 1133 ), córka od Williama I st Burgundii , przydomek „Wielki” lub „głowa Hardie”. Z tego drugiego związku wyszło siedmiu synów i dwie córki:

1. Philippe (1116 - † 1131) (nie mylić z jego młodszym bratem o tym samym imieniu)
2. Ludwik VII „Młodszy” (1120 - † 1180), król Francji;
3. Henri (około 1122 - † 1175), biskup Beauvais (około 1149-1161), ówczesny arcybiskup-książę Reims (1162-1175);
4. Hugues (około 1122, zmarł młodo);
5. Robert I st z Dreux (ok. 1125 - † 1188), znany jako „Robert Wielki”, hrabia Dreux (1152–1184), hrabia Perche  ;
6. Pierre I er de Courtenay (około 1126 - † między 1180 a 1183), ożenił się około 1152 z Élisabeth de Courtenay (około 1135 - † po 1205), damą Courtenay;
7. Constance de France (ok. 1128 - † 1176), żona (1) w 1140 r. Eustache IV de Boulogne znany jako „Eustache de Blois”, hrabia Boulogne - bez znanego potomstwa; żona (2) w 1154 r. Raymond V z Tuluzy (1134 - † 1194), hrabia Toulouse  ;
8. Philippe (ok. 1132/1133 - † 1161), którego nie należy mylić ze swoim starszym bratem o tym samym imieniu, który zmarł w wyniku upadku z konia. Bez sojuszu i potomności. Mianowany biskupem Paryża , odmówił objęcia stanowiska i pozostał archidiakonem . Został pochowany w Notre-Dame de Paris. Jego grób zostanie zniszczony podczas remontu chóru w 1699 roku;
9. dziewczyna, która zmarła młodo, pochowana w Saint-Victor de Paris .

Z pewną kochanką imieniem Marie , córką Renaud de Breuillet de Dourdan, Ludwik VI jest ojcem córki:

• Isabelle (ok 1101/1104 - † po 1175), Lady Liancourt-Saint-Pierre, żona Williama  I st z Chaumont (vexin), syn Osmond I st z Chaumont, Pana Chaumont-Quitry.

Przegląd panowania

Korzystając z niezrównanej mocy, otoczył się doradcami, takimi jak Yves de Chartres , kilku członków rodziny Garlande, a zwłaszcza Suger . Bronił pokoju i dobrego prawa, chronił słabych i Kościół, ukończył ojcowskie dzieło powiększania królestwa królewskiego poprzez integrację ziem rodów Rochefort , La Ferté-Alais , Montlhéry i hrabstwa Corbeil i zapisał w spadku swojemu synowi Ludwik VII, król Francji , prawie spacyfikowany. Jako król i jednostka zachowywał się jak chrześcijanin, nazywany czasem rex catholicus i christianissimus , nazywając siebie „swoim własnym synem Kościoła rzymskiego”. Był pierwszym władcą, który otrzymał zarośla w zwykły sposób. Mieszkał w Paryżu znacznie częściej niż którykolwiek z jego poprzedników.

To od panowania Ludwika VI i Ludwika VII we Francji , którym doradzał Abbé Suger , królowie zaczęli odgrywać rolę narodową, odpowiadając na wezwanie swoich poddanych. The King „s sprawiedliwości zacznie rozstrzygać konflikty pomiędzy różnymi wasali, potwierdź komunalnych czartery do mieszczan i gwarancji opactwa właściwości .

Ludwik VI Gruby w kinie

• Ludwik VI został przedstawiony w karykaturalny sposób w kilku scenach z filmu Les Visitors ( 1993 , Jean-Marie Poiré ), w przebraniu aktora Didiera Paina i Les Visitors: La Révolution (2016, autor: Jean-Marie Poiré)) autorstwa Patrick Descamps .

Zobacz też

Powiązane artykuły

• Lista monarchów Francji
• Genealogia Kapetyngów

Podstawowe źródła

• Suger , Life of Louis VI le Gros , pod redakcją i tłumaczeniem Henri Waquet , Paryż, Les Belles Lettres, wyd. „Classics historii w średniowieczu”, n o  46, 2007 (wznowienie), ( ISBN  978-2-251-34013-5 ) , [ prezentacja on-line ] .
• Suger, Gest Ludwika VI i inne prace , wstęp Michel Bur , Paryż, Imprimerie nationale, wyd. „Aktorzy historii”, 1994, s. 304  . , [ prezentacja online ] .
• Achille Luchaire (  red. ) , Louis VI le Gros, kroniki jego życia i panowania (1081-1137), ze wstępem historycznym , Paryż, Alphonse Picard,1890, CC -399  s. ( prezentacja online , przeczytaj online ).
• Zbiór aktów Ludwika VI , króla Francji (1108-1137) , wydanych pod kierunkiem Roberta-Henri Bautiera przez Jeana Dufoura, t.  I  : Dzieje przed Adwentem i 1108-1125 , t.  II  : 1126-1137 i załączniki , t.  III  : Wprowadzenie , t.  IV  : Tables , Paris, Académie des Inscriptions et Belles-Lettres, pot. „Karty i dyplomy związane z historią Francji”, dystrybucja De Boccard, 1992-1994.
• Jules Viard (red.) , Les Grandes Chroniques de France  : opublikowane dla Société de l'Histoire de France , t.  5: Hugues Capet to Louis VI le Gros , Paryż, Były Honoré Champion Bookstore ,1928, XVI -295  pkt. ( czytaj online ).

Studia historyczne

• Robert-Henri Bautier , Studies on Capetian France: from Louis VI do synów Philippe le Bel , Ashborne, Variorum, pot.  "Zebrane Badania Series" ( N O  359)1992, X -322  str. ( ISBN  0-86078-306-5 , prezentacja online ).
• Eric Bournazel , Kapetyngów rząd XII th  century, 1108-1180: struktury społeczne i zmiany instytucjonalne , Paryż, Prasy Universitaires de France , coll.  „Publikacje Wydziału prawa i ekonomii Uniwersytetu Limoges' ( N O  2)1975, 199  str. ( prezentacja online ).
• Éric Bournazel , Louis VI le Gros , Paryż, Fayard ,2007, 524  s. ( ISBN  978-2-213-63423-4 , prezentacja online ).
• Jean Dufour , „  Louis VI , king of France (1108-1137), w świetle aktów królewskich i źródeł narracyjnych  ”, Proceedings of the Académie des inscriptions et belles-lettres , Paris, Diffusion de Boccard, n o  2 „April- Czerwiec 1990 ",1990, s.  456-482 ( czytaj online ).
• Jean Favier , Słownik średniowiecznej Francji , Paryż, Fayard, 1993, ( ISBN  2213031398 ) , „  Louis VI le Gros”, s.  588.
• (de) Julian Führer , König Ludwig VI . von Frankreich und die Kanonikerreform , Frankfurt nad Menem, Peter Lang , pot.  „Europäische Hochschulschriften. Reihe III  „( N O  1049)2007, 392,  str. ( ISBN  978-3-631-54522-5 , prezentacja online ).
• Rolf Grosse , „  Rodzina królewska pierwszych Kapetyngów:„ mieszanka nędzy i wielkości ”?  », Średniowiecze , Louvain-la-Neuve / Paryż, De Boeck Supérieur , t.  CXIV ,2008, s.  255-271 ( czytaj online ).
• Andrew W. Lewis , „  Data ślubu Ludwika VI i Adelaide de Maurienne  ”, Biblioteka École des chartes , Paryż / Genewa, Librairie Droz , t.  148, pierwsza dostawa,Styczeń-czerwiec 1990, s.  5-16 ( czytaj online ).
• Achille Luchaire , Badania historyczne i dyplomatyczne dotyczące pierwszych lat życia Louisa le Gros (1081-1100) , Paryż, Alphonse Picard,1886, 51  str. ( prezentacja online ).
• Achille Luchaire , „  Louis VI and his Palatins  ”, Historical Review , Paryż, Félix Alcan, t.  37,Maj-sierpień 1888, s.  241-275 ( czytaj online ).
• Achille Luchaire, „Les Premiers Capétiens (987–1137)”, w: Ernest Lavisse (red.), Histoire de France des origines à la Révolution , t.  II , część druga, Paryż, Librairie Hachette et Cie, 1901, rozdz.  V  : „Przebudzenie rodziny królewskiej. Ludwik VI Gruby ”, s.  311-331, [ czytaj online ] . Wznowienie: Paryż, J. Tallandier, 1980, str.  325-346 , [ czytaj online ] .
• François Menant, „  Ludwik VI i odzyskanie królestwa królewskiego”, w: François Menant, Henri Martin, Bernard Merdrignac i Monique Chauvin, Les Capétiens. Historia i słownik (987-1328) , Robert Laffont, wyd. „Książki”, 1999, s.  157-187 , ( ISBN  978-2221056875 ) .

Linki zewnętrzne

• (en) Charles Cawley, „Louis Thibaut de France (-1137)” , w: „France, Capetian kings”, rozdz. 1: „Kings of France (Capet)”, sekcja C: „Kings of France 987-1328” , na temat MedLands - Foundation for Medieval Genealogy .
• Dokumentacja urzędowa  :
  • Plik wirtualnego organu międzynarodowego
  • Międzynarodowy identyfikator nazwy normy
  • Biblioteka Narodowa Francji ( dane )
  • System dokumentacji uczelni
  • Biblioteka Kongresu
  • Gemeinsame Normdatei
  • Królewska Biblioteka Holenderska
  • Biblioteka Narodowa Katalonii
  • Biblioteka Narodowa Szwecji
  • Western Swiss Library Network
  • Watykańska Biblioteka Apostolska
  • Norweska baza biblioteczna
  • Czeska Biblioteka Narodowa
  • WorldCat Id
  • WorldCat
• Informacje w słownikach ogólnych lub encyklopediach  : Brockhaus Enzyklopädie  • Deutsche Biography  • Dizionario di Storia  • Enciclopedia De Agostini  • Encyclopædia Britannica  • Encyclopædia Universalis  • Gran Enciclopèdia Catalana  • Larousse Encyclopedia  • Store norske leksikon

Uwagi i odniesienia

1. Academy of Inscriptions and Belles Letters Literary History of France w Google Books , 1841 str.  656
2. „Louis Thibaut de France (-1131)” , w „France, Capetian kings”, rozdz. 1 - sekcja C: „Kings of France 987-1328”, s.  na MedLands .
3. Achille Luchaire , Ludwik VI Gruby. Roczniki jego życia i panowania (1081-1137), ze wstępem historycznym , Paryż, Alphonse Picard,1890( czytaj online ) , s.  XI.
4. Augustine Fliche , Panowanie Filipa  I er , króla Francji (1060-1108) , Paryż, Francuskie Towarzystwo Drukarstwa i Księgarni1912( czytaj online ) , s.  40.
5. Alphonse Jouet, Piękny rozwód w średniowieczu: Bertrade de Montfort on Google Books , 1924 , s.  62
6. Bournazel 2007 , s.  ?
7. Nicolas Viton de Saint-Allais , Sztuka sprawdzania dat faktów historycznych, kartotek… w Google Books s.  402
8. Achille Luchaire , The first Capetians: 987-1137 , Paris, Tallandier , 1980 (wznowienie), 429  str. ( ISBN  2-235-00858-5 ) , str.  328-330.
9. Edmond Régnier, „  Historia opactwa Echarlis  ”, Biuletyn Towarzystwa Nauk Historycznych i Przyrodniczych w Yonne ,1913( czytaj online , sprawdzono 17 stycznia 2018 r. ).
10. André Leguai , Histoire du Burbonia ( „  Que sais-je?  ” N O  862), Paryż, Prasy Universitaires de France , 1960 , str.  16.
11. Joëlle Quaghebeur i Bernard Merdrignac (reż.) Bretończycy i Normanowie w średniowieczu. Konwergencje rywalizacji, nieporozumień , Presses Universitaires de Rennes, Rennes, 2008, ( ISBN  9782753505636 ) s.  154 .
12. Historia lokalna: Amiens i Pikardia - ruchy gminne
13. Jean Favier Słownik średniowiecznej Francji Fayard Paris 1993 ( ISBN  2213031398 ) str.  588.
14. Luchaire 1980 , s.  332.
15. Dominique Barthélemy lordly zamówienie XI th  -  XII th  century , Seuil, Points H203, Paris, 1990 ( ISBN  2020115549 ) str.  234-235 .
16. Luchaire 1980 , s.  333.
17. Jean Favier op. cit. p.  588.
18. National Center for Scientific Research, Corpus of inscription from medieval France on Google Books , 1974, s.  64
19. Jean Virey, architektura romańska w dawnej diecezji Mâcon ,2008( czytaj online ) , s.  197.
20. André Pelletier, Wielka encyklopedia Lyonu i gmin Rhône - Arrondissement of Villefranche , 1983, s.  187
21. Eric Bournazel, Ludwik VI Gruby
22. Jean Dufour, „  Louis VI , król Francji (1108-1137), w świetle aktów królewskich i źródłach narracyjnych  ” Sprawozdania z posiedzeń Akademii napisami i literatury pięknej , n O  2,1990, s.  456-482 ( czytaj online )
23. „  Ludwik VI , ojciec Ludwika VII  ” , w Historii ,grudzień 2003
24. (w :) Charles Cawley, „Lucienne de Rochefort (-1138)” , w „Region Paryża - Corbeil & Rochefort”, c. 2: „Rochefort”, sekcja A: „Comtes de Rochefort (lords of Montlhery)” , na MedLands (dostęp 17 stycznia 2018 ) .
25. Henry d'Arbois de Jubainville i Léon Pigeotte, Historia książąt i hrabiów Szampanii , t.  2, Paryż, 08.08. Durand,1860( czytaj online ) , s.  177-178.
26. Jean Dufour, „  Fałsz Ludwika VI odnoszący się do Liancourt (Oise)  ”, Biblioteka szkoły czarterów , t.  144, z.1,1986, s.  40 ( DOI  10.3406 / bec.1986.450405 , czytaj online ).
27. rysunek zaczerpnięty z pracy Abla Hugo, Historyczna i monumentalna Francja: Ogólna historia Francji od czasów najbardziej odległych do współczesności , t.  3: „Feudalna Francja. Capetians ”, Delloye,1839( czytaj online ) , s.  36-37, płyta XXV.
28. Lewis 1990 , s.  5-16.
29. (w) Charles Cawley, "  " Philip Francji (-1161) "(Philippe 8 th  dzieci od Louis VI Le Gros)  " , w "Francja, Kings Kapetyngów" c. 1 - sekcja C: „Kings of France 987-1328” , na MedLands (dostęp 17 stycznia 2018 ) .
30. Zobacz „Eugène Viollet-le-Duc § Ferdinand de Guilhermy - Opis Notre-Dame, katedra Paryska”, zbiór eupalinos - Nawiasy, rok 2019 - ISSN 1279-7650, strona 123
31. [PDF] „  Viscounts of Chaumont-en-Vexin and Lords of Quitry  ” , na rootshistoire.free.fr (dostęp 17 stycznia 2018 ) . Guillaume de Chaumont: str.  4 .
32. Władza Chaumont - pl - Vexin
33. Luchaire 1979 , wyd. Megariotis, s.  327.