Termin ost lub gospodarz oznaczał armię w kampanii w czasach feudalnych oraz służbę wojskową, którą wasale zawdzięczali swemu panu w średniowieczu . Od wczesnego średniowiecza The serwis ost lub ost został nałożony na wszystkich wolnych mężczyzn ( „ homines Liberi ”), później zwane vavasseurs .
Słowo „ ost ”, imię męskie, pojawiło się około 1050 roku w języku ol , wywodzi się z łacińskiego słowa „hostis” ( wróg , co dało „wrogi”), a następnie, co za tym idzie, „ armia wroga ” i wreszcie „armia”, termin, który stopniowo go zastąpi, powodując, że wyjdzie z użycia. W XVII th century , Jean de La Fontaine nadal używać go jako postać mowy w jego Fables :
„[…] Widzieliśmy, że
zastęp Greków był prawie zniszczony i było to dzieło jednej nocy. "
- Jean de La Fontaine, „ Rolnik, pies i lis ”, Bajki , XI, 3.
Ten sam rdzeń łaciński nadał rumuńskiemu słowu oaste (armia), poprzez historyczną modyfikację fonetyczną, dyftongizację z łaciny [o] na [o̯a] i aoști ( wypowiadać wojnę, walczyć).
Upadku Zachodniego Cesarstwa Rzymskiego w 476 doprowadził do głębokich wstrząsów w organizacji wojskowej nowych państw, które zostały utworzone na jego gruzach, w następstwie inwazji barbarzyńców . Dla legionów rzymskich armia stała pod rozkazami cesarza zastąpi nowy typ armii, nie stały, armię średniowieczną (lub ost ).
Tradycja germańska polega na wzywaniu wszystkich wolnych ludzi na szkołę i na wojnę; w zamian nie otrzymuje żadnej zapłaty, ponieważ w łupie liczy się rekompensata. Karol Wielki próbuje skodyfikować zasady wezwania gospodarza i skład tej armii. Ci, którzy nie doszli do wynagrodzenia gospodarzem Heriban (a kapitulnych 805 ustawia go na 60 centów za człowieka z 6 funtów towarów i 30 centów dla kogoś, kto ma 3 funty stanowi to co mu płacą połowę swojej fortuny) . Jeśli nie może zapłacić, ten, który nie odpowiedział gospodarzowi, jest zniewolony. Wojownicy są wzywani za pośrednictwem hrabiów, wielkich duchownych, a także w imię wasalskiej więzi, którą Karol Wielki uogólnia między nim a wielkimi Imperium.
Gospodarz zwoływany jest w tym samym czasie co pled generalny, w marcu, potem w maju (czas, w którym dojrzałość pastwisk pozwala zapewnić wyżywienie koni).
Tekst zwołania Ojca Fulrada z Saint-Quentin i jego wasali w 806 pozwala określić wyposażenie wymagane dla jeźdźców przyzywanych przez Karola Wielkiego tarcza ( Scutum ) okrągła lub owalna, lanca ( lancea ) z 2 m drewna jesionowego i ostrego żelaznego grotu , miecz długi ( spata ) z obosiecznego żelaza, miecz krótki ( semispata ), trzymany z pasem do walki na piechotę, łuk i kołczan (na 24 strzały).
W czasach feudalnych, wraz z osłabieniem władzy królewskiej, skutkowało to powstaniem mnóstwa małych armii magnackich – każdy pan miał dobrowolnie własne siły, rekrutowane spośród swoich wasali – które zbierały się na wezwanie króla, by utworzyć „ostatecznie królewskie”. ( armia królewska ).
W prawie feudalnym The król lub władca wydał zakaz de Guerre i wezwał swych wasali pod swoim szyldem i na jego „host” ( wojskowej ), a nie tylko wtedy, gdy kraj został najechany lub interes ogólny była zagrożona, ale także dla prywatnych wojen, „ponieważ najpilniejszym z problemów, które wówczas narzucały się klasom rządzącym, było znacznie mniej administrowanie w czasie pokoju państwowymi lub prywatnymi fortunami, niż zapewnienie środków do walki” .
Zbrojni służyli przez określony czas (od czterdziestu do sześćdziesięciu dni). Pan warunkiem swoich żołnierzy z broni, amunicji i żywności. Jeśli sami byli rycerzami lub baronami , wasale zabierali ze sobą swoich żołnierzy. Każdy, kto nie był posłuszny, stał się przestępcą i jako taki został pozbawiony lenna ( popełnił ).
Ta władza „zakazu”, jaką posiadał pan, była jednym z podstawowych trybów feudalizmu , ponieważ pozwalała mu nie tylko rozkazywać, ale także zmuszać i karać. Był to więc jeden z fundamentów jego autorytetu. W wezwaniach do służby wojskowej wyróżniliśmy rzeczywisty zakaz , składający się z bezpośrednich wasali, wzywanych przez króla lub samego lorda, oraz backbench , składający się z wasali od wasali wzywanych przez własnych suwerenów.
W VIII XX wieku , wraz z pojawieniem się na karolińskiej , jest mutacja techniki wojskowej z Franks The kawaleria zaczęła brać górę nad piechoty , z wprowadzeniem strzemię . Postępy w metalurgii umożliwiają tworzenie broni mocniejszej, ale i droższej, przez co zarezerwowanej dla elity. Wyższy koszt ekwipunku ogranicza więc wychowanie ludzi do najbogatszych, tak że armia dąży niejako do profesjonalizacji, zapowiadając przyszłe rycerstwo . Zmiany te pozwolą na zwycięstwo w bitwach pod Tuluzą i Poitiers , co zmniejszyło zagrożenie Saracenów .
Ten rodzaj armii zakończy wraz z pojawieniem się w ostatniej trzeciej części X XX wieku The rycerskość - która odróżnia szlachetny wojownik rycerz na konno, chłop , żołnierz piechoty czy artylerii - i jej rozwoju od XI -tego wieku . Instytucja godności marszałka Francji i konstabla , mająca na celu nagrodzenie męstwa najwierniejszych towarzyszy króla podczas jego wypraw wojennych, dopełni tę średniowieczną organizację wojskową.
Od XII -tego wieku, wasal może uwolnić się od służby wojskowej płacąc scutage do swojego suzerena, ten ostatni przy użyciu tego podatku uzyskując okolicznościowe usług najemników (zwana droga w tym czasie) w celu wspierania hosta (częsty przypadek dla królewski gospodarz).
Od XIV -tego wieku, charakteru wojny zmieniło się wraz z pojawieniem się nowych broni - kusze , artylerii - jesteśmy świadkami tworzenia prawdziwych firm najemników , składający się z zawodowych żołnierzy, którzy są popełniane w imieniu najwyższą cenę. Więź, która łączyła pana i jego wasali w wojsku stopniowo zanika, w tym samym czasie, gdy system feudalny ulega przemianie.
Karolowi VII zawdzięczamy ukonstytuowanie się pierwszej stałej armii zawodowej w Europie, wielkim zarządzeniem z 1445 r. (określonym przez inne późniejsze w 1446 i 1448 r.), które tworzy kompanie ordynacyjne w celu utworzenia kawalerii armii. Powstaje wtedy 15 kompanii po 100 włóczni, przy czym włócznia to grupa 6 mężczyzn: zbrojny, który kieruje włócznią, łaskotanie , trzech łuczników i pazi. Strony nie będące kombatantami tworzą stałą armię liczącą 9000 ludzi, w tym 7500 walczących. Liczba firm, a także skład lancy będzie ewoluować wraz z upływem czasu. Równolegle tworzone są tak zwane oddziały małego porządku, które szybko zostaną nazwane martwą zapłatą . Tworzone również wokół włóczni (choć zredukowane do 3 walczących i kamerdynera oraz pozbawione koni), ich zadaniem jest służenie jako garnizon w warowniach, przy ich tworzeniu jest ich 900 lub 3600 (2700 walczących). Następca Karola VII, Ludwik XI, doda w 1481 r. francuskie bandy lub bandy Pikardii, liczące około 12.000 piechoty, zastępując łuczników frankońskich (którzy byli milicją, a nie armią zawodową). Innowacją jest nie tylko posiadanie stałych oddziałów zamiast armii mobilizowanej na żądanie lub najemników, ale także to, że są one bezpośrednio pod władzą króla, a nie jego wasali, co całkowicie zmienia równowagę sił z nimi. .
W miastach funkcjonowała też służba strażnicza, która zajmowała się monitorowaniem otoczenia ze szczytów wież lub murów obronnych. Jako anegdota, oto skład orleańskiego „zegarka”, inMarzec 1566, z liczbą mężczyzn i odpowiadającymi im saldami:
To znaczy 33 mężczyzn, a wydatek na miasto wynosi 3500 funtów rocznie. wLipiec 1563, jest wyznaczony do dowodzenia tym korpusem Rolland de Sémellon, giermek, zbrojny kompanii pana de Cypierre, gubernatora miasta. Med. Orlean - Byk. SAHO. ).
Możemy to zorientować się w kilku kronikach czasu:
Reforma wojskowa z 1439 r. według współczesnego poety:
Czuwania Karola VII | |
„Rok tysiąc czterysta trzydzieści dziewięć” Nieżyjący król, jeśli ludzie broni… Ubieraj się i ubieraj nowe, Bo wtedy byli na kiepskich warunkach. | |
Niektórzy używali ubrań Kawałki i strzępy A reszta rozdarta na strzępy Znowu tego potrzebuje. | |
Jeśli zamontowany i artyleryjski, Zmarły król zgodnie ze swoim pragnieniem, I świetnie je ubrali Bo w tym miała przyjemność. " | |
Wojenny Owernii (1439) |
Podobnie, Hiszpania pod impulsem Cordoba Gonzalo dostaje armii zawodowej pułki piechoty złożone z włóczników, szermierze z tarczami i muszkieterów, którzy staną się potężnymi pułki piechoty pod Karola V .
Pod króla Gustawa II Adolfa , Szwecja przejmie również stałą armię, rekrutowanych przez pobór do czynienia z jego zaangażowanie w wojnie trzydziestoletniej .
Należy jednak zauważyć, że zmiany te wcale nie oznaczają końca zatrudniania najemników, co jeszcze się zwiększy ze względu na tendencję do obserwowania większej liczby po obu stronach podczas bitew, ale z drugiej strony możemy rzeczywiście mówią o końcu średniowiecznego gospodarza.