Jean Favier

Jean Favier Obraz w Infoboksie. Jeana Faviera w 2005 roku. Funkcje
Przewodniczący
Komitetu Historycznego Miasta Paryża ( d )
2007-2013
Danielle Tartakowski
Prezydencka
Akademia Napisów i Literatury pięknej
1995
Jean Marcade Pierre Toubert
Prezydent
Biblioteki Narodowej Francji
1994-1997
Pierre-Jean Remy
Prezes
Narodowego Towarzystwa Antykwariuszy we Francji
1993
Jean-Pierre Callu André Mandouze
Prezes
Stowarzyszenia Laureatów konkursu generalnego
1988-2002
Maurice druon Jean-Jacques Duby ( d )
Prezes
Francuskiego Stowarzyszenia Obchodów Narodowych ( d )
1979-1998
Maurice Roche ( d )
Dyrektor
Międzyresortowej Służby Archiwów Francji
1975-1994
Biografia
Narodziny 2 kwietnia 1932
14. dzielnica Paryża
Śmierć 12 sierpnia 2014(w wieku 82)
15. dzielnica Paryża
Pseudonim Michel sicard
Narodowość Francuski
Trening Szkoła czarterów
Lycée Henri-IV
Zajęcia archiwista , historyk
Małżonka Lucie Favier
Inne informacje
Pole Średniowiecze
Członkiem Akademia Inskrypcji i Listów Belles
Akademia Nauk Zamorskich
Komitet Historii Miasta Paryża ( d )
Średniowieczna Akademia Ameryki (1985)
Nagrody
Archiwum prowadzone przez Archiwum Państwowe (501AP)

Jean Favier to francuski archiwista i historyk, urodzony2 kwietnia 1932w Paryżu, gdzie zmarł12 sierpnia 2014.

Biografia

Po studiach średnich w liceach Buffona i Henri-IV był uczniem National School of Charters , którą ukończył, a dyplom paleografa archiwisty uzyskał w 1956 roku dzięki pracy magisterskiej Un counselor de Philippe le Bel: Enguerrand de Marigny . W tym samym roku i na dwa lata został mianowany członkiem Szkoły Francuskiej w Rzymie .

Był pierwszy kurator w National Archives od 1958 do 1961 roku . Agrégé w historii w 1961, został mianowany profesorem w Lycée d'Orléans na rok 1961 i następne. Następnie uzyskał stanowisko asystenta naukowego w CNRS, które piastował od 1962 do 1964 roku .

W 1967 obronił pracę doktorską na temat finansów papieskich w czasach wielkiej schizmy zachodniej .

Karierę akademicką rozpoczął najpierw jako wykładowca na Uniwersytecie w Rennes (1964-1966), jako profesor na Uniwersytecie w Rouen (1966-1969), a następnie w Paryżu jako kierownik studiów w Praktycznej Szkole Studiów Zaawansowanych ( 1965-1997) i wreszcie profesor na Uniwersytecie Paryskim na Sorbonie w 1969 roku . Do 1997 roku wykładał tam paleografię średniowieczną.

Równolegle z karierą nauczyciela-naukowca zajmuje kierownicze stanowiska w administracji kultury. W 1975 r. został mianowany Dyrektorem Generalnym Archiwów Francuskich (również bezpośrednio przejmując kierownictwo nad Archiwami Narodowymi ), funkcje sprawowane przez 19 lat, od 1975 do 1994 r. , które naznaczone zostały ogłoszeniem nowej ustawy o archiwach, budowa dużej liczby archiwów zarówno w Paryżu, jak iw oddziałach oraz bardzo ważna działalność międzynarodowa. Następnie od 1994 do 1997 był pierwszym prezesem Biblioteki Narodowej Francji .

Od 1979 r. do jego rozwiązania w 1998 r. przewodniczył Francuskiemu Stowarzyszeniu Obchodów Narodowych . W latach 2008-2012 przewodniczył Wysokiemu Komitetowi ds. Obchodów Narodowych (w 2011 r. przekształciło się w „Upamiętnienia Narodowe”).

Był członkiem Akademia Inskrypcji i Literatury Pięknej od 1985 roku (przewodniczył go w 1995 roku), przewodniczący Komisji francuskiego UNESCO i członek Le siècle klubu . Redagował „  Revue historique” w  latach 1973-1997.

Opublikowany w 1978 roku po licznych publikacjach naukowych, jego Philippe le Bel wprowadził go do dużej publiczności i zapoczątkował długą serię publikacji głównie przez FAYARD edycjach gdzie edytowanych on również, od 1992 do 1995 w Histoire de France w sześciu tomach, z których pisał tom drugi zatytułowany Le Temps des Principalities. Od roku 1000 do 1515 oraz Słownik średniowiecznej Francji wydany w 1993 roku.

Jean Favier był kuratorem Château de Langeais należącego do Instytutu. Jest także radiowcą, prowadzącym w szczególności we France Inter program Question pour l'Histoire . Od 1984 do 1987 był dyrektorem TF1 . W latach 1988-2002 przewodniczył Stowarzyszeniu Laureatów konkursu generalnego . Od 2007 do 2013 był pierwszym przewodniczącym Komitetu Historycznego miasta Paryża .

On umarł na 12 sierpnia 2014raka. Pogrzeb Ceremonia odbyła się w kościele św Franciszka Ksawerego ( 7 th dzielnicy Paryża ). Minister Kultury i Komunikacji , aurélie filippetti hołd wielkiego historyka i sługi państwa.

Od 1956 był żonaty z archiwistką Lucie Favier . Spoczywa obok niej na cmentarzu Rabelais 1 w Saint-Maur-des-Fossés .

Pracuje

Dekoracje

Bibliografia

  1. "  Historyk mediewista Jean Favier nie żyje  " , na lemonde.fr ,16 sierpnia 2014(dostęp 9 czerwca 2021 r . ) .
  2. „  Jean Favier (kod 501AP)  ” , na temat archiwów narodowych (dostęp 9 czerwca 2021 r . ) .
  3. Paul Francois Paoli "  Jean Favier, środkowy wieku od góry do dołu  ", Le Figara ,18 sierpnia 2014, s.  12.
  4. Richard, Philippe-Georges „  rocznice narodowe: misja Ministerstwa Kultury i Komunikacji  ”, Gazette des Archives , Persée - portal czasopismach naukowych w SHS, vol.  236 n O  4,2014, s.  17-27 ( DOI  10.3406 / gazar.2014.5159 , czytaj online , dostęp 23 sierpnia 2020 ).
  5. "  Śmierć historyka Jeana Faviera  " , o Le Figaro ,16 sierpnia 2014(dostęp 9 czerwca 2021 r . ) .
  6. "  Jean Favier, mediewista obecny w swoim czasie  " , o L'Humanité ,4 września 2014(dostęp 9 czerwca 2021 r . ) .
  7. „  Historia Stowarzyszenia i byli Prezesi  ” , o Association des Laureates du Concours Général ,24 maja 2015 r.(dostęp 23 sierpnia 2020 r . ) .
  8. Stéphane Rouelle, „  49 członków Komitetu Historycznego Miasta Paryża  ” [PDF] , o Mairie de Paris ,23 sierpnia 2016(dostęp 9 czerwca 2021 r. ) ,s.  2/2.
  9. "  Hołd Aurélie Filippetti dla Jeana Faviera  " , o Ministerstwie Kultury ,16 sierpnia 2014(dostęp 9 czerwca 2021 r . ) .
  10. pałacach historii , s. 586, przypis 2 i strona o powieściach harcerskich ).
  11. https://www.quirinale.it/onorificenze/insigniti/178

Zobacz również

Bibliografia

Linki zewnętrzne