Narodowy Instytut Audiowizualny

7 kursów od bac +3 do bac +5 zapewnia dostęp do dyplomów poziomu 2 i 1 .

Mistrzowie dostępny dla bac +3

• Mistrz produkcji audiowizualnej szkoli studentów w zawodach związanych z produkcją audiowizualną na wszystkich ekranach (kinowym, telewizyjnym, internetowym i mobilnym).
• Master in Audiovisual Heritage Management oferuje specjalizację w dziedzinie ochrony, zarządzania i ulepszania zbiorów audiowizualnych i cyfrowych.
• Kurs Master Music Sztuka akustyczna i dźwiękowa koncentruje się na polu elektroakustycznym i sztukach dźwiękowych. Skierowany jest do osób pragnących specjalizować się w pisaniu i emisji dźwięku.
• Magister historii i badań audiowizualnych specjalizuje się w badaniach nad uniwersum mediów: historii, estetyki, ekonomii, prawa i socjologii.

Mistrzowie dostępny dla bac +4

• Master 2 Audiovisual Law, Economics and Management jest dostępny od bac +4. Dyplom ten zapewnia dogłębną wiedzę z zakresu finansowania, prowadzenia działalności handlowej oraz strategii marketingowej w branży i na rynku audiowizualnym.
• Mistrz dokumentu, projektant audiowizualny, jest również dostępny z bac +4. Szkoli ludzi ze wszystkich dyscyplin (literatura, nauka, biznes, inżynieria, politologia itp.) do zawodów reżysera lub multimedialnego projektanta audiowizualnego.

Wyspecjalizowany mistrz

• Wyspecjalizowany Master in Creation and Multimedia Production jest realizowany we współpracy z TELECOM ParisTech . Ma na celu rozwijanie umiejętności w zakresie reżyserii, produkcji i projektowania interaktywnych projektów dla mediów cyfrowych.

Dawny ośrodek szkolenia zawodowego w ORTF , forma Ina od 1974 specjalistów do pracy w radiofonii i telewizji. Obecnie katalog oferuje ponad 450 praktyk, które obejmują wszystkie obszary treści audiowizualnych, medialnych i cyfrowych. 450 kursów jest podzielonych według dziedziny działalności:

• Strategia i zarządzanie treścią
• Prawo audiowizualne i multimedialne
• Projekt, pisanie, produkcja
• Dziennikarstwo
• Radio
• Dziedzictwo cyfrowe, dokumentacja multimedialna
• Zarządzanie produkcją
• Obraz, światło
• Fotografia
• Jego
• Montaż, postprodukcja, efekty specjalne
• Techniki audiowizualne
• Projekcja cyfrowa
• Gry wideo
• Sieć

Międzynarodowa rola

Ina, pionier w dziedzinie cyfryzacji, działa w innych krajach, doradzając firmom i instytucjom w ich pracy na rzecz ochrony archiwów audiowizualnych. Ina prowadzi również misje solidarnościowe, m.in. w Afganistanie , Kambodży czy na Kubie , aby pomóc tym krajom odbudować pamięć audiowizualną.

Instytut jest członkiem Międzynarodowej Federacji Archiwów Telewizyjnych (FIAT/IFTA), która zrzesza blisko 180 instytucji archiwalnych w 70 krajach. Pod koniec 2004 roku FIAT / IFTA wystosowały międzynarodowy apel o ochronę światowego dziedzictwa audiowizualnego.

Rodzaj środków dostępnych w Ina

Zbiory Iny (w 2017 r.: ponad 17 818 789 godzin archiwów i 15 743 300 godzin przechowywanych w depozycie prawnym i mandatach patrymonialnych) gromadzą ponad 60 lat pamięci dźwiękowej i wizualnej, rozłożonej na sześć głównych kolekcji: fundusz kinowy, narodowy fundusz telewizyjny, fundusz radiowy, fundusz fotograficzny, fundusz regionalny i fundusz depozytowy. Większość z tych archiwów jest przechowywana w centrum Saint-Rémy-l'Honoré , niedaleko Essarts-le-Roi ( Yvelines ).

Fundusz Kinowy

Trzydzieści lat nowości:

• Aktualności francuski nakręcony między 1940 a 1969 audycji każdy tydzień w kinach, to pokazuje, w tym perspektywy Niemiec oraz rząd Vichy w operacjach wojskowych, życie codzienne w okupowanej strefy i lądowania .
• raporty magazynu Ici la France poświęcone siłom Wolnej Francji ( FFL ) oraz strzelaninom dokonanym przez aliantów w Londynie , Afryce , na Bliskim Wschodzie , na Korsyce i Afryce Północnej w latach 1940-1944.
• Fonds de la Coopérative générale du cinema français, czyli osiemnaście filmów wyprodukowanych w latach 1944-1963, dwanaście filmów dokumentalnych i sześć filmów fabularnych. Przykład: La Bataille du szyny przez René Clément , przyznanego w pierwszym powojennym Festiwalu Filmowym w Cannes w 1946 roku.

Narodowy Fundusz Telewizji

INA odpowiada za legalny depozyt 88 kanałów telewizyjnych.

• Krajowy fundusz informacyjny lub „wiadomości”: wiadomości telewizyjne, audycje i debaty polityczne, czasopisma informacyjne, raporty, czasopisma i audycje sportowe, nadawane przez francuskie radio telewizyjne ( RTF ), a następnie przez ORTF , a dziś przez telewizję publiczną. Przykład: pierwsza wiadomość stworzona przez Pierre'a Sabbagha dnia26 czerwca 1949.
• Fundusz tzw. „Produkcja”: ogólnopolskie programy telewizji publicznej od RTF do dziś obejmuje wszystkie gatunki telewizyjne: filmy telewizyjne, seriale, seriale, filmy dokumentalne, programy rozrywkowe, gry, bajki, czasopisma kulturalne lub społeczne, transmisje sportowe imprezy, spektakle, koncerty itp. oraz programy produkowane lub koprodukowane od 1975 roku przez Inę. Przykład: pierwszy Tour de France , pierwsze programy debat ( Problem rządu , Wolność umysłu ), przemówienia generała de Gaulle'a , a także programy À arms equals czy Cinq Columns à la une . Nowatorskie widowiska z lat 1970-80 jak Chorus (program telewizyjny) . Przechowywane są tam inne znane programy z lat 80. i 90., takie jak Apostrofy , Pola Elizejskie , Stade 2 czy Téléfoot .

Fundusz radiowy

INA zapewnia legalną misję depozytową dla 20 stacji radiowych.

Pierwsze nagrania radiowe pochodzą z 1933 roku (wystąpienia takich osobistości jak Blum , Paul Reynaud , Daladier itp.). W okresie II wojny światowej 4000 nagrań pochodziło z radiostacji nadających z Paryża (strefa okupowana), Vichy (wolna strefa) lub spoza niej ( Opór ). Po wojnie zorganizowano zbiór audycji: wywiady z artystami ( Breton , Claudel , Giono itp.), koncerty Orchestre National du Théâtre des Champs-Élysées , programy rozrywkowe czy informacje kulturalne ( Spotkanie o godzinie piątej , Niedziela w fotelu , Radioskopia , Główne badania …).

Od 1975 r. fundusz zasilało codziennie audycje Radia Francja  : Kraj stąd , wtorki w teatrze lub kinie , Historia na żywo we Francji Kultura  ; Le Masque et la Plume , Rue des Entrepreneurs , L'oreille en coin , Dzwoni telefon na France Inter  ; Euphonia , Poranek muzyków na France Musique .

Fundusze reklamowe

Od 2009 roku Ina zamieściła na swojej stronie internetowej zbiór 200 000 spotów reklamowych [2] . To podejście „Web 2.0” jest inspirowane w szczególności przez Dailymotion i YouTube z wprowadzeniem sekcji, przestrzeni komentarzy, systemów klasyfikacji typu „najczęściej oglądane filmy”. Ta kolekcja obejmuje wszystkie spoty emitowane we francuskiej telewizji od1 st październik 1968, data pierwszej emisji spotu reklamowego w telewizji. Pochodzi z trzech funduszy:

• fundusz RFP (Régie Française de Publicité) , czyli 25 500 spotów oraz kampanie w interesie ogólnym i zbiorowym, obejmujące okres od 1968 do 1984 r.,
• fundusz SECODIP , czyli 33 300 miejsc, w latach 1985-1994.
• fundusz Legal Deposit od 1995 r., który obejmuje wszystkie francuskie spoty produkcyjne zebrane z ARPP (dawniej BVP ) i już dostępne dla użytkowników centrum konsultacyjnego Inathèque . Każdego roku wzbogaca się o 15 do 20 000 spotów.

Inicjatywa Iny jest sposobem na naprawienie ewolucji praktyk reklamowych, świadczących o ewolucji obyczajów, sposobów konsumpcji, miejsca kobiet czy zwyczajów ubioru we Francji itp.

Zdjęcia tła Photo

Oceniany na około 1,5 miliona zdjęć, najstarszy z lat 50. XX wieku , jest świadectwem początków telewizji, kiedy transmisje odbywały się na żywo i nie były ani nagrywane, ani archiwizowane: relacje z filmowania, praca zespołów technicznych, reżyserów i artystów, portrety osobowości i reportaże przedstawiające życie codzienne we Francji w latach 1961-1974.

w listopad 2010, Ina po raz pierwszy udostępnia publicznie swoją internetową kolekcję zdjęć w Internecie, we współpracy z Photoservice.com, ale usługa zostanie zakończona w 2017 roku.

Fundusze regionalne

Sześć delegacji regionalnych prowadzi programy regionalnych publicznych stacji radiowych i telewizyjnych. Każda delegacja ceni średnio 50 000 godzin archiwów (radiowych i telewizyjnych) datowanych, w przypadku najstarszych, na lata 50. XX wieku.

• Ina Nord, utworzona w 1977 roku w Lille , obejmuje regiony Nord-Pas-de-Calais , Pikardia , Dolna i Górna Normandia (tj. 10 wydziałów): kopalnia, przemysł stalowy i tekstylny, tunel pod kanałem La Manche , osobistości takie jak Pierre Mauroy , Jacques Brel , Annie Cordy …
• Ina Mediterranean, utworzona w 1982 roku w Marsylii , obejmuje regiony Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże i Korsykę (8 lub wydziały): kino, Festiwal Filmowy w Cannes , Festiwal w Awinionie , Olympique de Marseille (OM) , portrety Edmonde Charles-Roux , Gaston Defferre ...
• Ina Pyrénées, utworzona w 1984 roku w Tuluzie , obejmuje regiony Midi-Pyrénées , Langwedocja-Roussillon i Akwitania (tj. 18 departamentów): aeronautyka i przestrzeń kosmiczna, Canal du Midi , rugby , walki byków ...
• Ina Centre Est, założona w 1993 roku w Lyonie , obejmuje regiony Rodan-Alpy , Owernia , Burgundia i Franche-Comté (tj. 20 departamentów): Rodan , Olympique Lyonnais (OL), gastronomia, góry...
• Ina Grand Est, utworzona w 1994 roku w Strasburgu , obejmuje regiony Alzacja-Lotaryngia i Szampania-Ardeny (tj. 10 departamentów): programy w Alzacji, Europie itp.
• Ina Atlantique, utworzona w 1997 roku w Rennes , obejmuje regiony Bretanii , Kraju Loary , Poitou-Charentes i Limousin (czyli 16 departamentów): ocean, porty, rybołówstwo, wyspy, latarnie morskie itp.

Fundusz depozytów prawnych

• Krajowa telewizja naziemna: TF1 , France 2 , France 3 , Canal + , M6 , Arte , France 5 . Z1 st styczeń 1995 do 1 st styczeń 2002, chodzi o zdeponowanie programów pochodzenia francuskiego w pierwszym rozproszeniu oraz samplowanie dla wiadomości telewizyjnych, meczów i retransmisji sportowych. Istnieje również kaucja w wysokości 7 dni testowych każdego roku, obejmująca cały dzień emisji dla wszystkich kanałów. Od1 st styczeń 2002wszystkie programy zbierane są 24 godziny na dobę.
• Telewizja kablowa i satelitarna. Od1 st styczeń 2002nagranie dotyczy 12 kanałów: Canal J , Canal Jimmy , Euronews , Eurosport , LCI , MCM , Paris Première , Planète , RTL9 , Série Club , TMC , TV5 Monde . Od1 st wrzesień 2003, kolekcja została rozszerzona o 22 inne kanały: 13th Street , AB Moteurs , Animaux , The Weather Channel , Hunting and Fishing , Tomorrow.TV , Encyklopedia , Equidia , Stopovers , Festival , Fun TV , History , Parlamentarny i Publiczny kanał Senat , Mangas , Mezzo , RFM TV , Sezony , Sport + , Teletoon , Téva , Cała historia .
• Cyfrowa telewizja naziemna ( TNT ). OdMarzec 2005zbiór kanałów nieszyfrowanych dotyczy C8 , TFX , NRJ 12 , France 4 , W9 i TMC . OdPaździernik 2005, CNews , CStar , Gulli i BFM TV są również częścią tej kolekcji.
• Kolekcja wideo-muzyki: 3500 dokumentów składających się z teledysków francuskiego pochodzenia, które zostały wyemitowane po raz pierwszy od tego roku 1 st styczeń 1995.
• Fundusz reklamowy: 10 000 dokumentów rocznie, w tym spoty reklamowe wyemitowane we Francji po raz pierwszy od roku 1 st styczeń 1995.
• Zbiór od Służby Obserwacji Programu: 67 500 dokumentów zawierających kompletne nagranie programów krajowych kanałów naziemnych z lat 1986-2001 dla TF1 , France 2 i France 3  ; od 1992 do 2001 dla Canal + , Arte i M6.
• Fundusz radiowy: od 1 st styczeń 1995, programy nadawane w pięciu stacjach Radio France ( France Inter , France Musique , France Culture , France Info i France Bleu ) są w pełni rejestrowane. Od1 st styczeń 2001, zbiórka zostaje rozszerzona o RFI , ogólne prywatne stacje radiowe oraz krajowe sieci tematyczne. Dotyczy to 11 stacji radiowych: Europe 1 , RTL (Francja) , RMC , Virgin Radio , Fun Radio , RTL2 , NRJ , Chérie FM , Nostalgie , RFM , Skyrock .
• Zbiór dokumentacji pisemnej: jest to zbiór książek, czasopism, raportów, prac dyplomowych i publikacji naukowych, takich jak rozkłady programowe, materiały prasowe, prace poświęcone mediom czy czasopisma.

Piekło"

Do 1975 roku w pomieszczeniu w podziemiach siedziby ORTF , nazywanym przez dziennikarzy „piekłem” (w nawiązaniu do piekła Biblioteki Narodowej Francji , mieszczącej dzieła uznane za wywrotowe), witane są taśmy telewizyjne, których nadawanie jest zabronione. Zapomniane w workach bez etykiet i bez odniesień, po demontażu ORTF w 1975 roku, zostały one odkryte w 1992 roku , w czasie przejścia z centrali do 13 th  dzielnicy Paryża , dawniej znajduje Cognac-Jay ul . Michel Raynal, wicedyrektor zbiorów INA, wyjaśnia: „przez większość czasu powody tego umieszczenia w czyśćcu były polityczne, ale były też kwestie prawne” , w kontekście, w którym generał de Gaulle chciał zrobić lata 60. telewizja „głosem Francji”, a zatem mieć w niej coś do powiedzenia. SLII (Międzyministerialna Służba Łącznikowa ds. Informacji) do 1969 r. była odpowiedzialna za monitorowanie „prawidłowego prowadzenia radia i telewizji” jako organ podległy ministra informacji Alaina Peyrefitte'a . SLII nie przetrwała protestów maja 68 , w które zaangażowani byli także pracownicy telewizji; w 1976 r. Valéry Giscard d'Estaing stworzył jego następcę, SID (Serwis Informacyjny i Rozpowszechniania), który koordynuje komunikację rządową, zastąpiony w 1996 r. przez SIG ( Służba Informacyjna Rządu ), który nadal ma misję promowania działań wykonawczy w mediach.

Oprócz filmów informacyjnych, które stanowią największą część funduszy (m.in. wypadek na 24-godzinnym wyścigu Le Mans 1955 w związku z toczącym się śledztwem sądowym czy Generał de Gaulle wydmuchujący nos na placu Saint-Marc podczas „wycieczki prezydenckiej” do Wenecji ), znajdujemy na przykład relację z magazynu Gros plan z 1961 roku, w której Salvador Dalí przywołuje swoje „wspomnienia z życia wewnątrzmacicznego” i komentuje film Un Chien Andalou , program z Terre des arts de Max-Pol Fouchet , gdzie dziennikarz opowiada o kubańskiej rewolucji z 1959 roku, wywiad z François Truffaut ubolewając zamknięcie Filmoteka Chaillot w początkach 1970 roku , program Today Madame gdzie kontrowersyjny film " André Cayatte mourir d'aimer lub fragmentów od śpiewaków Évariste i Bernarda Lavilliers . Fundusze te zostały od tego czasu „zdigitalizowane, wymienione, ponownie włączone do archiwów i są dostępne dla badaczy i ogółu społeczeństwa na stronie internetowej INA” .

Wiedzieć

• Najstarszy dokument z Iny pochodzi z 1891 roku: jest to głos Gustawa Eiffla .
• Generał de Gaulle jest najpopularniejszą osobą w archiwum INA.
• Pierwszy występ Rolling Stonesów we francuskiej telewizji miał miejsce w 1964 roku w programie quoi de neuf, zaprezentowanym przez Denise Fabre .
• Zajęłoby 300 lat bez przerwy, aby zobaczyć i posłuchać wszystkich archiwów Iny.
• W pierwszym dniu, w którym ina.fr pojawiła się w Internecie, 6,5 miliona odwiedzających było połączonych. Najczęściej oglądanymi dokumentami są The Shadoks i May 68 .
• Archiwa Iny można rozpoznać po białym logo Ina na zdjęciach. Prawo zabrania jednak „brandingu” utworu bez zgody autorów.
• W 2006 r. za opłatą 116  euro Ina otrzymała 3,25  euro  ; grupa France Télévisions  : 78,61  euro  ; Arte  : 8,75  euro , Radio France  : 21,23  euro, a RFI  : 2,39  euro .
• Inne kraje także posiadają system legalnego depozytu radiowego i telewizyjnego: Stany Zjednoczone , Dania , Finlandia , Norwegia , Węgry , Islandia , Szwecja , Wielka Brytania i Polska, której odpowiednikiem INA jest Narodowy Instytut Audiowizualny (NInA).
• Znikanie archiwów: podczas wywiadu w programie Antoine Perraud , archiwa Jeux ( Francja Kultura ,31 marca 2007 r.), William Karel wskazuje, że z Iny zniknęły niektóre dokumenty audiowizualne i komunikaty dotyczące de Gaulle'a lub wojny algierskiej .

Uwagi i referencje

1. „  Ina-Activities report of the National Audiovisual Institute  ” , institut-national-audiovisuel.fr (oficjalna strona) (dostęp 19 marca 2019 )
2. „  Ustawa nr 74-696 z dnia 7 sierpnia 1974 r. odnosząca się do nadawania programów radiowych i telewizyjnych  ” , o Légifrance (konsultacja z dnia 12 lutego 2017 r . ) .
3. „ Marie-Claire Amblard, ”  Cyfryzacja archiwów ina  " , w Bibliotece Narodowej Francji (dostęp 03 lutego 2020 ) .
4. Capucine Cousin, „  INA digitalizuje pamięć audiowizualną  ”, Les Échos ,24 września 2001( przeczytaj online ).
5. „przez Émilie Leveque le Journal du Net z 28.04.2006 [1]
6. Wywiad z Emmanuelem Hoogiem w sieci LeJournalduNet
7. Jérôme Bouteiller, Wywiad z Emmanuelem Hoogiem . Kultura jest zbyt cenna, by ją porzucić wyszukiwarce , L'Expansion , 23 września 2009
8. Nathalie Silbert, Jean-Christophe Feraud, „Nie możemy bać się Google, ale monopolu” , Les Échos , 25 września 2009.
9. „  Wspólna informacja prasowa  ”
10. lemonde.fr, „YouTube prześle 57 000 filmów z funduszu INA” , Le Monde , 27 marca 2012 r.
11. Enguérand Renault , „  Rozliczenia w Narodowym Instytucie Audiowizualnym  ”, Le Figaro ,26 kwietnia 2015( przeczytaj online ).
12. Alexandre Piquard , „  Patronka INA zmuszona do rezygnacji  ”, Le Monde ,28 kwietnia 2015( przeczytaj online ).
13. Marc Baudriller , „  Patronka INA zmuszona do rezygnacji  ”, Wyzwania ,28 kwietnia 2015( przeczytaj online ).
14. „  Spółka holdingowa France Médias przegrupuje publiczny sektor audiowizualny  ” , na stronie Franceinfo ,25 września 2019 r.(dostęp 24 października 2019 )
15. "  20 lat Iny  " , na ina.fr ,20 stycznia 1995(dostęp 4 grudnia 2020 r. )
16. LesEchos.fr: Narodowy Instytut Audiowizualny, lider w dziedzinie archiwizacji cyfrowej - 01.04.2013 - https://www.lesechos.fr/luxe/culture/mille-feuilles/0202480175295-l-institut -national-audiovisual-leader -w-archiwizacji-cyfrowej-525583.php
17. Technic2radio, „  Nova wchodzi do legalnego depozytu INA  ” , na www.technic2radio.fr ,14 maja 2020 r.(dostęp 15 maja 2020 r . ) .
18. „  Problem ras w RPA  ” [film] , na Ina.fr (dostęp 26 sierpnia 2020 r . ) .
19. Mathieu Gallet: gość medialnego buzza Figaro Orange – 7 października 2010 r.
20. "  Ina THEQUE - Ina STAT  " , na www.inatheque.fr
21. "  BTS en alternance  " , na http://www.cfa-sva.com
22. Telematyka z 27.12.2012: Ina na ratunek archiwom kubańskim
23. „  Ramy prawne, Com. 2010-2014 - Pamięć chroniona i wzbogacona  ” , na stronie institut-national-audiovisuel.fr , INA (konsultacja 17 grudnia 2012 r . ) .
24. „  Prezentacja działań wnioskowanych środków - Akcja n o  01: Narodowy Instytut Audiowizualny  ” , na performance-publique.budget.gouv.fr (konsultowany w dniu 17 grudnia 2012 roku ) .
25. Lucien San Biagio, „Demokratyzacja wiedzy” , na humanite.fr ,25 czerwca 2009(dostęp 14 czerwca 2018 r . ) .
26. Neteco , „Ina.fr rozwija się w trybie „Dailymotion”, strona internetowa [ czytaj online ]
27. Daniel Psenny, „INA otwiera wrota piekła”, w Le Monde , sobota, 25 maja 2013, strona 3.

Zobacz również

Bibliografia

• (pl) Kiedy Ina otwiera nam swoje podwoje , Clubic

• (fr) Patrick Louguet, Fabien Maheu (koordynator), Kino (s) i nowe technologie , L'Harmattan, Paryż, 2011.

Powiązane artykuły

• Inathèque
• W muzycznej grupie badawczej
• Médiamorphoses , czasopismo pod redakcją Ina
• Tajemnice archiwów , serial dokumentalny koprodukcja Ina
• Komitet Historii Telewizji (CHTV)
• Biblioteka Narodowa Francji
• Narodowe Centrum Kina i Obrazu Animowanego (CNC)
• Emmanuel Hoog
• Cali Rezo

Linki zewnętrzne

• (fr) (en) Strona wideo Narodowego Instytutu Audiowizualnego
• (fr) (en) Placówka instytucjonalna Narodowego Instytutu Audiowizualnego
• (fr) Sklep internetowy dla ogółu społeczeństwa Narodowego Instytutu Audiowizualnego
• (fr) (en) Profesjonalna usługa dostępu do archiwów Narodowego Instytutu Audiowizualnego
• (fr) Strona fotograficzna Narodowego Instytutu Audiowizualnego
• (fr) „  Witryna Ina Sup, europejskie centrum nauk o obrazie i dźwięku oraz zawodów  ” ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • Co robić? )
• (fr) Strona internetowa Musical Research Group
• (fr) Witryna Ina Global, czasopismo branż kreatywnych i mediów Narodowego Instytutu Audiowizualnego