Narodowy Instytut Audiowizualny

Narodowy Instytut Audiowizualny
Obrazy, które do ciebie przemawiają
Fabuła
Fundacja 6 stycznia 1975 r.
Rama
Rodzaj Instytut , filmoteka
Status prawny Publiczny zakład przemysłowy i handlowy
Pole aktywności Produkcja audiowizualna
Siedziba Bry-sur-Marne
Kraj  Francja
Organizacja
Skuteczny 1251 (2020)
Kierunek Laurent Vallet (od2015)
Sekretarzem generalnym Jean-Marc Boero ( d )
Przynależność Międzynarodowe Konsorcjum Ochrony Internetu
Obrót wzrastający 37,9 mln euro (2017)
Zysk netto malejący 0,5 mln euro (2017)
Stronie internetowej instytut.ina.fr
Identyfikatory
SYRENA 302421193
data.gouv.fr 57fe0dfac751df15a779df72
Katalog usług publicznych rządowe/publiczno-organizacyjne_1209918

Narodowy Instytut Audiowizualny ( INA ) jest natura przemysłowych i handlowych publicznego francuski , odpowiada w szczególności za archiwizację produkcje audiowizualne, tworzenia, edytowania, rozporządzania treści audiowizualnych i multimedialnych dla wszystkich obywateli, zawodowym lub prywatnym, na wszystkich ekranach. INA to także ośrodek szkoleniowo-badawczy, którego celem jest rozwój i przekazywanie wiedzy w dziedzinie audiowizualnej, medialnej i cyfrowej.

Historyczny

prawo z 1974 r

Zgodnie z art. 3 ustawy z 7 sierpnia 1974Narodowy Instytut Audiowizualny jest odpowiedzialny za „konserwację archiwów, badania nad twórczością audiowizualną i szkolenia zawodowe” .

Stworzony przez reformę audiowizualną przeprowadzoną w 1974 roku i założył6 stycznia 1975 r., ogólne, legislacyjne , regulacyjne i finansowe ramy, w których INA wykonuje swoje zadania, są ustalane przez państwo. Ma uprawnienia do kontrolowania swoich działań, w szczególności poprzez obecność przedstawicieli państwa i parlamentarzystów w radzie dyrektorów , udzielanie odpowiedzi na zapytania parlamentarne, dochodzenia i sprawozdania. Na finansowanie swojej działalności otrzymuje część tantiem audiowizualnych .

Wśród siedmiu ciał stworzonych przez prawoSierpień 1974, zastępując ORTF , INA jest jedyną, która nigdy nie zmieniła swojego statusu od tej daty.

Ustawa z 1992 r.

W 1992 roku ustawa 20 czerwcarozszerza depozyt prawny na telewizję i radio, a depozytariuszem jest INA. Prawo to dało początek w 1995 roku Inathèque , odpowiedzialnemu za konserwację i udostępnianie archiwów legalnego depozytu naukowcom i studentom . Jego otwarcie dla publiczności jest skuteczne m.inPaździernik 1998Na poziomie ogrodu w Bibliotece François-Mitterrand . W 2002 r. kaucja ustawowa została rozszerzona na kanały kablowe i satelitarne , a następnie w 2005 r. na cyfrową telewizję naziemną .

Digitalizacja lat 2000 2000

Zakrojona na szeroką skalę digitalizacja archiwów Iny, podjęta przez władze polityczne w 1999 roku, w formie masowego i systematycznego planu ochrony i digitalizacji, została podjęta w 1999 roku pod przewodnictwem Emmanuela Hooga, ale rozpoczęła się dopiero w 2001 roku. podpisano umowę na cele i środki kwiecień 2000 przez państwo i INA, które sformalizowały projekt do 2003 roku. W 2005 roku zwiększenie alokacji z opłaty pozwoliło na zwiększenie liczby przepracowanych godzin o 60% w stosunku do średniej z trzech poprzednich lat.

Jesienią 2001 roku, według Emmanuela Hooga , tylko jedna trzecia z półtora miliona godzin programów, które miały zostać zdigitalizowane, była przeznaczona .

Instytut zakończył 16 czerwca 2005dwie umowy mające na celu publikowanie treści w sieciach cyfrowych: z jednej strony z autorami, którzy wnieśli swoje prawa do stowarzyszenia autorów ( Społeczeństwo Autorów Multimedialnych , Stowarzyszenie Autorów Dramatycznych i Kompozytorów oraz Stowarzyszenie Autorów, kompozytorów i wydawców muzycznych ), z drugiej strony z wykonawcami zaangażowanymi w programy telewizyjne.

Otwarcie ogólnodostępnej strony internetowej w 2006 r.

Po digitalizacji swoich archiwów INA uruchamia launch 27 kwietnia 2006 r.ogólnodostępna witryna ina.fr, w której w momencie uruchomienia znajdowała się 100 000 archiwów reprezentujących 10 000 godzin programów: 80% archiwów dostępnych na tej stronie jest dostępnych do bezpłatnego przeglądania, a internauta może przeglądać pierwsze minuty z pozostałych 20%. Oferuje dostęp do ponad 100 000 audycji radiowych i telewizyjnych. INA ma nadzieję, że szybko potroi liczbę odbiorców swojej witryny, aby dotrzeć do miliona odwiedzających miesięcznie. Zasoby te obejmują około 10 000 godzin archiwów: prawie 5 000 godzin tematycznych programów telewizyjnych, 3 000 godzin wiadomości, 500 godzin poświęconych zbiorom dziedzictwa i ponad 1000 godzin radia.

Prawo DAVDSI z 1 st sierpień 2006wprowadziła we Francji legalny depozyt internetowy, którego wdrożenie jest dzielone między Bibliotekę Narodową Francji i INA. Zbieranie stron przez INA rozpoczyna się na zasadzie eksperymentalnej wLuty 2009.

Sytuacja w latach 2017-2018

W 2017 roku INA nieprzerwanie otrzymywała 169 kanałów telewizyjnych i radiowych, 14 426 serwisów medialnych, 8 600 kont platform wideo i 13 000 kont na Twitterze. Pobieranie jest płatne według różnych formuł (wypożyczenie lub zakup programu). W 2009 roku, a następnie w 2013 roku pojawiły się w sieci dwie nowe wersje serwisu. W 2009 roku w serwisie pojawiło się również 200 000 spotów reklamowych emitowanych we francuskiej telewizji od 1968 roku.

Na 1 st styczeń 2018, ina.fr (strona i powiązane platformy) ma 49 260 godzin materiałów telewizyjnych i radiowych online.

W 2018 roku INA powinna była zdigitalizować wszystkie swoje archiwa zagrożone trwałą degradacją. To około 835 000 godzin programów audiowizualnych z łącznej kolekcji prawie trzech milionów godzin archiwów audiowizualnych INA. Cyfryzacja ta jest ujęta w planie ochrony i cyfryzacji (PSN). Według Emmanuela Hooga w 2009 r. digitalizacja przeprowadzona przez INA pozwoliła już zaoszczędzić ponad 600 000 godzin „nieuniknionego zniszczenia”, tj. od dwóch trzecich do trzech czwartych zagrożonych archiwów INA.

Po podpisaniu umów z Dailymotion w 2011 roku, INA zawiera w marzec 2012umowa z YouTube, która emituje część filmów INA na udział w przychodach z reklam. W 2018 roku INA nagrała łącznie 452 miliony obejrzanych filmów.

ten 28 kwietnia 2015, prezes INA, Agnès Saal , jest zmuszona do rezygnacji z powodu kontrowersji związanych z jej znacznymi kosztami podróży taksówką w wysokości 40 000  euro w ciągu 10 miesięcy, w tym 6 700  euro za syna. wlipiec 2019, zostaje zawieszona na dwa lata z tytułu kawalera Legii Honorowej, a jej awans na stopień oficerski zostaje zniesiony.

w październik 2019władze przedstawiają projekt połączenia INA w nowy podmiot, France Médias , z trzema innymi publicznymi strukturami audiowizualnymi: France Télévisions , France Médias Monde i Radio France .

Prezydenci

Okres Nazwisko
1975-1979 Pierre Emanuel
1979-1981 Gabriel de Broglie
1981-1983 Joël Le Tac
1983-1987 Jacques Pomonti
1987-1990 Janine Langlois-Glandier
1990-1994 Georges Fillioud
1994-1999 Jean-Pierre Teyssier
1999 - styczeń 2001 Franciszek Beck
styczeń 2001 - maj 2010 Emmanuel Hoog
maj 2010 - maj 2014 Mathieu Gallet
maj 2014 - kwiecień 2015 Agnieszka Saal
kwiecień 2015 (okres przejściowy) Jean-Marc Auvray
maj 2015 Laurent Vallet

Identyfikacja wizualna


Ochrona i archiwizacja dziedzictwa audiowizualnego

INA gromadzi, przechowuje, digitalizuje, odnawia i wzbogaca archiwa francuskiego radia i telewizji, czyli ponad 70 lat programów radiowych i 60 lat telewizji.

Dzięki zachowanym 5 milionom godzin radia i telewizji oraz ponad milionowi dokumentów fotograficznych, fundusze archiwalne INA należą do najważniejszych na świecie.

Mydła, filmy telewizyjne, filmy dokumentalne, wiadomości telewizyjne, czasopisma publicystyczne i sportowe, programy rozrywkowe, wywiady, słuchowiska, koncerty… nie wspominając o archiwach regionalnych, stanowią źródło archiwów do produkcji, dystrybucji, publikacji, ale także badań , edukacja, a teraz dla ogółu społeczeństwa w bezpośrednim dostępie.

Zbieraj fundusze audiowizualne

Główną misją INA jest gromadzenie i ochrona francuskich funduszy audiowizualnych:

Aby wesprzeć ten system, INA stworzyła proces cyfrowego przechwytywania. W 2018 roku INA nieprzerwanie odbierała 169 kanałów telewizyjnych i radiowych oraz 9 000 serwisów medialnych, a utworzone w ten sposób archiwum reprezentowało łącznie 17 milionów godzin programów telewizyjnych i radiowych.

Oszczędzaj i digitalizuj fundusze

Wraz z kolekcją INA zapewnia fizyczną ochronę tego francuskiego dziedzictwa audiowizualnego, którego często unikalne nośniki nieubłaganie ulegają z czasem degradacji. W 1999 roku Ina uruchomiła plan ochrony i cyfryzacji (PSN). Do 2018 roku INA planuje zabezpieczyć wszystkie zagrożone fundusze (835 000 godzin). Jeśli cel zostanie osiągnięty, Francja będzie jedynym krajem na świecie, który ocalił swoją pamięć audiowizualną .

Przywróć zatrzymane środki

Rosnące zapotrzebowanie na obrazy dobrej jakości oraz niszczenie starej kolekcji powodują konieczność traktowania zdegradowanego materiału filmowego, wideo i dźwiękowego. Każdego roku przywracanych jest ponad 500 godzin przy użyciu oprogramowania opracowanego we własnym zakresie we współpracy z zespołami badawczymi.

Proponowane usługi

Promocja i rozpowszechnianie funduszy

Dla profesjonalistów

INA tworzy usługi dla profesjonalistów w celu ułatwienia marketingu archiwów i przenoszenia praw do eksploatacji, zarówno we Francji , jak i na arenie międzynarodowej. Ina MEDIAPRO to usługa oferująca wyszukiwanie, wybieranie, a następnie kupowanie praw do wykorzystania programów audiowizualnych. Na1 st styczeń 2018, co stanowi 1 777 559 godzin dostępnych programów dla profesjonalistów.

Dla naukowców, nauczycieli i studentów

Serwis INA THEQUE oferuje osobom chcącym przeprowadzić badania wszystkich funduszy INA dostęp do stanowisk konsultingowych. Zespoły INA witają i kierują delegacjami regionalnymi oraz BnF . W bibliotekach i mediatekach zakładane są punkty konsultacyjne w celu zwiększenia liczby punktów dostępowych. Na1 st styczeń 2018, co stanowi 17 800 000 godzin programów radiowych i telewizyjnych udostępnionych w paryskim centrum konsultacyjnym biblioteki François-Mitterrand i 6 delegacji regionalnych oraz 11 000 000 godzin programów radiowych i telewizyjnych udostępnionych w 32 biurach regionalnych (biblioteki, mediateka, filmoteki).

Dla ogółu społeczeństwa

INA opracowuje politykę promowania archiwów do celów edukacyjnych i kulturalnych i inicjuje w tym celu liczne partnerstwa. Poprzez liczne projekty INA pracuje nad pojęciem edukacji wizerunkowej, a także promuje rozpowszechnianie dziedzictwa w różnych formach w ramach festiwali, retrospektyw, wystaw, muzeów lub innych wydarzeń kulturalnych. Od27 kwietnia 2006Ina rozwija bezpłatny dostęp do archiwów przez Internet, aplikacje mobilne , telewizory typu Connected TV i dostawcy usług internetowych . Na1 st styczeń 2018, witryna ina.fr i powiązane platformy zapewniają dostęp do 49 260 godzin programów telewizyjnych i radiowych. Teczki redakcyjne wyróżniają programy, czasopisma, beletrystykę, a także wydarzenia, tematy i osobowości związane z bieżącymi sprawami. Oferta jest wzbogacona o 5000 godzin rocznie i rozszerza się o regularne otwieranie stron tematycznych lub zamieszczanie konkretnych ofert: reklama, Thierry Ardisson, Roland Garros, festiwal w Cannes, wybory prezydenckie itp.

Ina oferuje więc teczki tematyczne, archiwa dotyczące osobowości podczas ich występów w telewizji i radiu, blisko 1000 godzin emblematycznych programów dziedzictwa audiowizualnego, w tym Pięć kolumn w jednym , Za kulisami wyzysku , Apostrofy , Le Masque et la Plume , The Five Last Minutes , Delikatny wiek i woodhead , Prawo do odpowiedzi , seriale, fikcje i filmy dokumentalne, takie jak Maigret , Les Shadoks , Belphégor , Arsène Lupin , telewizyjne lub radiowe archiwa sportowe, w tym tenis z Rolandem Garrosem , kolarstwo z Tour de France , żeglowanie z angielskim transatlantyckim lub Vendée Globe Challenge, wiadomościami telewizyjnymi i francuskimi programami informacyjnymi .

Oferuje również:

Freski regionalne Regional
  • Światła na Rodan-Alpy: historia regionu Rodan-Alpy od lat 40. XX wieku.
  • Zabytki Morza Śródziemnego: 70 lat historii regionu Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże.
  • Zachód w pamięci: ewolucja Bretanii i Kraju Loary od czasów II wojny światowej.
  • Ślady Landes: retrospektywa Landów, od lat dwudziestych do dziś.
Freski tematyczne
  • Festiwal Filmowy w Cannes: filmy, reżyserzy, uroczystości festiwalowe.
  • Europa kultur: twórczość artystyczna i życie kulturalne w 27 krajach Unii Europejskiej od 50 lat.
  • Sound Arts: 60 lat tworzenia dźwięku opisanego przez zespoły Musical Research Group.
  • Charles De Gaulle - słowa publiczne: 200 archiwów audio i wideo do rekonstrukcji życia politycznego i publicznego generała de Gaulle'a z lat 1940-1969.
  • Elles @ centrepompidou: przedłużenie wystawy, ten fresk łączy portrety artystek i ważne prace.
Gry i aplikacje
  • Powiedz to z Iną: koncentratem kultowych fraz wideo do udostępnienia w sieciach społecznościowych.
  • Télé Top Chrono: quiz, w którym musisz jak najszybciej znaleźć rok, w którym nadawane były obrazy z ponad 20 serii tematycznych: filmy, samochody, reklamy, wpadki ...
  • Wiadomości telewizyjne z Twojego urodzenia
  • Karaoke na francuskich hitach piosenek: Eddy Mitchell , Julien Clerc , Claude François , Régine ...

Badania i eksperymenty audiowizualne z obrazem i dźwiękiem

Od momentu powstania Ina zajmuje się badaniami, szybko zorientowanymi na rozwój syntetycznych obrazów wykorzystywanych w szczególności przez francuski przemysł rysunkowy.

W latach 1982-2000 Ina stworzyła i zarządzała targami Imagina , corocznym spotkaniem profesjonalistów z branży cyfrowego audiowizualnego.

95% tych badań skupia się obecnie na zachowaniu dziedzictwa audiowizualnego. W związku z tym Ina jest zaangażowana w duże projekty badawcze i eksperymentalne mające na celu zabezpieczenie i ochronę obrazów i dźwięków oraz opracowuje narzędzia cyfrowe niezbędne do przywracania, indeksowania i oznaczania dokumentów audiowizualnych.

Badania stosowane

Przedmiotem tych badań są treści audiowizualne i medialne, środowiska użytkowania, praktyki i metodologie audiowizualne i medialne. Celem jest projektowanie nowych technologii i nowych zastosowań dla profesjonalistów audiowizualnych i użytkowników.

Dziś Ina współpracuje z firmami publicznymi i prywatnymi ( CEA , France Telecom , Thomson , Thales itp.), uniwersytetami oraz francuskimi i zagranicznymi ośrodkami badawczymi. Odluty 2004, europejski projekt badawczy Prestospace , którego celem jest opracowanie zintegrowanych rozwiązań i przemysłowego podejścia do prac związanych z ochroną i digitalizacją archiwów audiowizualnych, jest koordynowany przez Instytut. Ina zajmuje się także rozwojem systemów klasyfikacji i wyszukiwania treści multimedialnych , technik znakowania obrazów pozwalających na ich śledzenie, narzędzi nawigacyjnych ułatwiających przeglądanie archiwów. Uczestniczy również w międzynarodowych projektach: klaster konkurencyjności cyfrowej Cap Île-de-France , Europeana (europejska biblioteka cyfrowa) , Quaero (europejski projekt wyszukiwarki multimediów) itp.

Naukowcy, inżynierowie i doktoranci pracują nad opracowywaniem modeli teoretycznych, opracowywaniem i testowaniem prototypów w zakresie zachowania i restauracji obrazów i dźwięków, analizy i wzbogacania treści, sztucznej inteligencji i eksploracji danych (Projekt Saphir , Diginpix, czy obserwatorium transmedialne ma na celu badanie i śledzenie wydarzeń medialnych we wszystkich mediach nadawczych: sieci, prasie, radiu i telewizji).

Muzyczna grupa badawcza

W ramach tego laboratorium badawczego Zespół Badań Muzycznych (GRM) jest miejscem badań i tworzenia w dziedzinie zarejestrowanego dźwięku oraz muzyki elektroakustycznej i akusmatycznej . GRM oferuje również prawie 25 koncertów rocznie we Francji i za granicą.

Publikacje, czasopisma, magazyny

ten 11 października 2010, Ina uruchamia Ina Global, internetowy dziennik poświęcony graczom i rozwojowi w branżach kreatywnych, mediach i sieci. Czasopismo skupia ponad 400 ekspertów, którzy swoimi artykułami zasilają serwis. W 2017 roku na Ina Global ukazało się ponad 161 artykułów i raportów poświęconych analizie mediów.

Inathèque, centrum konsultacyjne INA, co kwartał publikuje biuletyn Ina Stat, w którym analizowane są francuskie reportaże telewizyjne z sześciu krajowych kanałów naziemnych. Każdy list poświęcony jest badaniu powtarzającego się tematu gazet, który jest analizowany statystycznie na przestrzeni kilku lat oraz z uwzględnieniem bieżących wydarzeń. Każdy list jest udostępniany użytkownikom Inathèque, a także dostępny online.

Spotkania, debaty, kolokwia i seminaria

Ina regularnie organizuje warsztaty refleksji (The Iconic College), konferencje (spotkania Ina-Sorbona) i debaty (Ina Poniedziałki, Kluby Iny EXPERT) poświęcone roli i wyzwaniom mediów w naszym społeczeństwie.

Produkcja i montaż programów audiowizualnych i multimedialnych

Ina produkuje i publikuje programy audiowizualne i multimedialne dla francuskiego i międzynarodowego środowiska audiowizualnego. W 2017 roku Ina ma ponad 167 referencji DVD, 250 tytułów CD i 4 winyle.

Dokumenty audiowizualne

Przez trzydzieści lat Ina wyprodukowała ponad 2000 dzieł (tj. 1800 godzin programów): 1500 zostało wyemitowanych w telewizji, a 200 filmów zostało wybranych na międzynarodowych festiwalach. Te produkcje (lub koprodukcje) dotyczą postaci historycznych ( Dante ), politycznych ( Moi, Fidel Castro ), naukowych ( Claude Lévi-Strauss ) lub artystycznych ( Chagall ) , momentów historycznych ( La saga des imigrantów , une histoire de langue française ) lub problemy społeczne ( Dorastanie na studiach ) ...

Treści edukacyjne

Ina rozszerza również swoją produkcję na obszary edukacyjne, pedagogiczne i multimedialne: z France 5 w celu opracowania strony internetowej Côté profs dla nauczycieli, z wydawcami szkolnymi w celu stworzenia elektronicznych segregatorów lub poprzez udział w projektowaniu cyfrowej przestrzeni wiedzy, portal edukacyjny Ministerstwa Edukacji Narodowej . Jego hipermedialne studio jest źródłem innowacji w interaktywnych programach z archiwami Iny, takich jak interaktywny fresk Milestones dla historii współczesności i interaktywne wywiady .

CD i DVD

Od 2006 roku Ina wydaje audiowizualne płyty CD, DVD i Blu-ray, w większości zaczerpnięte bezpośrednio z jej archiwów. Poza polach odkryć kultów emisji radia i telewizji francuskiej ( Pięć kolumn w , Kino, Kino , fluoroskopii , Discorama , Corny pokaz , Chorus ), INA zobowiązały się również do publikowania fikcji telewizyjnej poprzez tworzenie kolekcji „The Great fikcje telewizji” i „Fantastyczni inédici”.

Ponadto Ina publikuje lub współwydaje kolekcje dźwiękowe lub wideo nawiązujące do czasów rozkwitu radia i telewizji. W radiu  kolekcja „  Ina Mémoire vive ” łączy recitale muzyki klasycznej, przemówienia, wywiady, odczyty lub konferencje z osobistościami ( André Malraux , Pierre Mendès France , Georges Pompidou , Michel Foucault …).

W telewizji, wiele zbiory poświęcone programom charakterystycznych: „  Wielkie wywiady z Bernard Pivot  ”, współredagowany z Gallimard i tym w szczególności wywiady z Marguerite Yourcenar , Juliena Greena , Marguerite Duras , Françoise Dolto i Albert Cohen . Humorystyczna kolekcja poświęcona jest programom takim jak Petit théâtre de Bouvard , Shadoks czy Bonne nuit les petits .

Centrum szkoleniowe w zakresie treści audiowizualnych, medialnych i cyfrowych

Ina jest międzynarodowym graczem w szkolnictwie wyższym i szkoleniu zawodowym w zawodach związanych z obrazem i dźwiękiem.

Wyższa edukacja

Ina SUP, szkoła Ina co roku przyjmuje ponad 250 uczniów na studia podyplomowe w zawodach audiowizualnych i multimedialnych.

Audiowizualne BTS

Audiowizualny BTS Ina jest podzielony na 4 opcji:

  • Techniki inżynierskie i obsługa urządzeń.
  • Zarządzanie produkcją.
  • Zawody dźwiękowe (praca-studia)
  • Edycja i postprodukcja (naprzemiennie)

Do BTS w zawodach audiowizualnych są prowadzone we współpracy z Liceum Évariste Galois (Noisy-le-Grand, 93) oraz w CFA sztuk performatywnych i audiowizualnych (dla BTS w ćwiczeniach badaniu)

Licencje

Te licencje Ina prowadzone są we współpracy z CFA od sztuki scenicznej i jeden audiowizualny.

  • Dyplom bibliotekarza multimedialnego przygotowuje studentów do pracy w zawodzie archiwista , bibliotekarz , vidéothécaire, ikonograf, photothécaire, phonothécaire.
  • Licencja zawodowa w cyfrowych systemach audiowizualnych może być przestrzegana po Bac + 2 w dziedzinie audiowizualnej, elektroniki, IT lub sieci (audiowizualne BTS, elektronika, IRIST, DUT GEII, sieci i telekomunikacja. .). Oferuje specjalizację w narzędziach i sieciach informatycznych dla łańcucha produkcji i dystrybucji audiowizualnej. Jest dostarczany we współpracy z Uniwersytetem Paris-Est Marne-la-Vallée (UPEM), który przyznaje dyplom.
Mistrzowie i Mistrzowie Wyspecjalizowani

7 kursów od bac +3 do bac +5 zapewnia dostęp do dyplomów poziomu 2 i 1 .

Mistrzowie dostępny dla bac +3

  • Mistrz produkcji audiowizualnej szkoli studentów w zawodach związanych z produkcją audiowizualną na wszystkich ekranach (kinowym, telewizyjnym, internetowym i mobilnym).
  • Master in Audiovisual Heritage Management oferuje specjalizację w dziedzinie ochrony, zarządzania i ulepszania zbiorów audiowizualnych i cyfrowych.
  • Kurs Master Music Sztuka akustyczna i dźwiękowa koncentruje się na polu elektroakustycznym i sztukach dźwiękowych. Skierowany jest do osób pragnących specjalizować się w pisaniu i emisji dźwięku.
  • Magister historii i badań audiowizualnych specjalizuje się w badaniach nad uniwersum mediów: historii, estetyki, ekonomii, prawa i socjologii.

Mistrzowie dostępny dla bac +4

  • Master 2 Audiovisual Law, Economics and Management jest dostępny od bac +4. Dyplom ten zapewnia dogłębną wiedzę z zakresu finansowania, prowadzenia działalności handlowej oraz strategii marketingowej w branży i na rynku audiowizualnym.
  • Mistrz dokumentu, projektant audiowizualny, jest również dostępny z bac +4. Szkoli ludzi ze wszystkich dyscyplin (literatura, nauka, biznes, inżynieria, politologia itp.) do zawodów reżysera lub multimedialnego projektanta audiowizualnego.

Wyspecjalizowany mistrz

  • Wyspecjalizowany Master in Creation and Multimedia Production jest realizowany we współpracy z TELECOM ParisTech . Ma na celu rozwijanie umiejętności w zakresie reżyserii, produkcji i projektowania interaktywnych projektów dla mediów cyfrowych.
Profesjonalny trening

Dawny ośrodek szkolenia zawodowego w ORTF , forma Ina od 1974 specjalistów do pracy w radiofonii i telewizji. Obecnie katalog oferuje ponad 450 praktyk, które obejmują wszystkie obszary treści audiowizualnych, medialnych i cyfrowych. 450 kursów jest podzielonych według dziedziny działalności:

  • Strategia i zarządzanie treścią
  • Prawo audiowizualne i multimedialne
  • Projekt, pisanie, produkcja
  • Dziennikarstwo
  • Radio
  • Dziedzictwo cyfrowe, dokumentacja multimedialna
  • Zarządzanie produkcją
  • Obraz, światło
  • Fotografia
  • Jego
  • Montaż, postprodukcja, efekty specjalne
  • Techniki audiowizualne
  • Projekcja cyfrowa
  • Gry wideo
  • Sieć

Międzynarodowa rola

Ina, pionier w dziedzinie cyfryzacji, działa w innych krajach, doradzając firmom i instytucjom w ich pracy na rzecz ochrony archiwów audiowizualnych. Ina prowadzi również misje solidarnościowe, m.in. w Afganistanie , Kambodży czy na Kubie , aby pomóc tym krajom odbudować pamięć audiowizualną.

Instytut jest członkiem Międzynarodowej Federacji Archiwów Telewizyjnych (FIAT/IFTA), która zrzesza blisko 180 instytucji archiwalnych w 70 krajach. Pod koniec 2004 roku FIAT / IFTA wystosowały międzynarodowy apel o ochronę światowego dziedzictwa audiowizualnego.

Rodzaj środków dostępnych w Ina

Zbiory Iny (w 2017 r.: ponad 17 818 789 godzin archiwów i 15 743 300 godzin przechowywanych w depozycie prawnym i mandatach patrymonialnych) gromadzą ponad 60 lat pamięci dźwiękowej i wizualnej, rozłożonej na sześć głównych kolekcji: fundusz kinowy, narodowy fundusz telewizyjny, fundusz radiowy, fundusz fotograficzny, fundusz regionalny i fundusz depozytowy. Większość z tych archiwów jest przechowywana w centrum Saint-Rémy-l'Honoré , niedaleko Essarts-le-Roi ( Yvelines ).

Fundusz Kinowy

Trzydzieści lat nowości:

Narodowy Fundusz Telewizji

INA odpowiada za legalny depozyt 88 kanałów telewizyjnych.

  • Krajowy fundusz informacyjny lub „wiadomości”: wiadomości telewizyjne, audycje i debaty polityczne, czasopisma informacyjne, raporty, czasopisma i audycje sportowe, nadawane przez francuskie radio telewizyjne ( RTF ), a następnie przez ORTF , a dziś przez telewizję publiczną. Przykład: pierwsza wiadomość stworzona przez Pierre'a Sabbagha dnia26 czerwca 1949.
  • Fundusz tzw. „Produkcja”: ogólnopolskie programy telewizji publicznej od RTF do dziś obejmuje wszystkie gatunki telewizyjne: filmy telewizyjne, seriale, seriale, filmy dokumentalne, programy rozrywkowe, gry, bajki, czasopisma kulturalne lub społeczne, transmisje sportowe imprezy, spektakle, koncerty itp. oraz programy produkowane lub koprodukowane od 1975 roku przez Inę. Przykład: pierwszy Tour de France , pierwsze programy debat ( Problem rządu , Wolność umysłu ), przemówienia generała de Gaulle'a , a także programy À arms equals czy Cinq Columns à la une . Nowatorskie widowiska z lat 1970-80 jak Chorus (program telewizyjny) . Przechowywane są tam inne znane programy z lat 80. i 90., takie jak Apostrofy , Pola Elizejskie , Stade 2 czy Téléfoot .

Fundusz radiowy

INA zapewnia legalną misję depozytową dla 20 stacji radiowych.

Pierwsze nagrania radiowe pochodzą z 1933 roku (wystąpienia takich osobistości jak Blum , Paul Reynaud , Daladier itp.). W okresie II wojny światowej 4000 nagrań pochodziło z radiostacji nadających z Paryża (strefa okupowana), Vichy (wolna strefa) lub spoza niej ( Opór ). Po wojnie zorganizowano zbiór audycji: wywiady z artystami ( Breton , Claudel , Giono itp.), koncerty Orchestre National du Théâtre des Champs-Élysées , programy rozrywkowe czy informacje kulturalne ( Spotkanie o godzinie piątej , Niedziela w fotelu , Radioskopia , Główne badania …).

Od 1975 r. fundusz zasilało codziennie audycje Radia Francja  : Kraj stąd , wtorki w teatrze lub kinie , Historia na żywo we Francji Kultura  ; Le Masque et la Plume , Rue des Entrepreneurs , L'oreille en coin , Dzwoni telefon na France Inter  ; Euphonia , Poranek muzyków na France Musique .

Fundusze reklamowe

Od 2009 roku Ina zamieściła na swojej stronie internetowej zbiór 200 000 spotów reklamowych [2] . To podejście „Web 2.0” jest inspirowane w szczególności przez Dailymotion i YouTube z wprowadzeniem sekcji, przestrzeni komentarzy, systemów klasyfikacji typu „najczęściej oglądane filmy”. Ta kolekcja obejmuje wszystkie spoty emitowane we francuskiej telewizji od1 st październik 1968, data pierwszej emisji spotu reklamowego w telewizji. Pochodzi z trzech funduszy:

  • fundusz RFP (Régie Française de Publicité) , czyli 25 500 spotów oraz kampanie w interesie ogólnym i zbiorowym, obejmujące okres od 1968 do 1984 r.,
  • fundusz SECODIP , czyli 33 300 miejsc, w latach 1985-1994.
  • fundusz Legal Deposit od 1995 r., który obejmuje wszystkie francuskie spoty produkcyjne zebrane z ARPP (dawniej BVP ) i już dostępne dla użytkowników centrum konsultacyjnego Inathèque . Każdego roku wzbogaca się o 15 do 20 000 spotów.

Inicjatywa Iny jest sposobem na naprawienie ewolucji praktyk reklamowych, świadczących o ewolucji obyczajów, sposobów konsumpcji, miejsca kobiet czy zwyczajów ubioru we Francji itp.

Zdjęcia tła Photo

Oceniany na około 1,5 miliona zdjęć, najstarszy z lat 50. XX wieku , jest świadectwem początków telewizji, kiedy transmisje odbywały się na żywo i nie były ani nagrywane, ani archiwizowane: relacje z filmowania, praca zespołów technicznych, reżyserów i artystów, portrety osobowości i reportaże przedstawiające życie codzienne we Francji w latach 1961-1974.

w listopad 2010, Ina po raz pierwszy udostępnia publicznie swoją internetową kolekcję zdjęć w Internecie, we współpracy z Photoservice.com, ale usługa zostanie zakończona w 2017 roku.

Fundusze regionalne

Sześć delegacji regionalnych prowadzi programy regionalnych publicznych stacji radiowych i telewizyjnych. Każda delegacja ceni średnio 50 000 godzin archiwów (radiowych i telewizyjnych) datowanych, w przypadku najstarszych, na lata 50. XX wieku.

Fundusz depozytów prawnych

Piekło"

Do 1975 roku w pomieszczeniu w podziemiach siedziby ORTF , nazywanym przez dziennikarzy „piekłem” (w nawiązaniu do piekła Biblioteki Narodowej Francji , mieszczącej dzieła uznane za wywrotowe), witane są taśmy telewizyjne, których nadawanie jest zabronione. Zapomniane w workach bez etykiet i bez odniesień, po demontażu ORTF w 1975 roku, zostały one odkryte w 1992 roku , w czasie przejścia z centrali do 13 th  dzielnicy Paryża , dawniej znajduje Cognac-Jay ul . Michel Raynal, wicedyrektor zbiorów INA, wyjaśnia: „przez większość czasu powody tego umieszczenia w czyśćcu były polityczne, ale były też kwestie prawne” , w kontekście, w którym generał de Gaulle chciał zrobić lata 60. telewizja „głosem Francji”, a zatem mieć w niej coś do powiedzenia. SLII (Międzyministerialna Służba Łącznikowa ds. Informacji) do 1969 r. była odpowiedzialna za monitorowanie „prawidłowego prowadzenia radia i telewizji” jako organ podległy ministra informacji Alaina Peyrefitte'a . SLII nie przetrwała protestów maja 68 , w które zaangażowani byli także pracownicy telewizji; w 1976 r. Valéry Giscard d'Estaing stworzył jego następcę, SID (Serwis Informacyjny i Rozpowszechniania), który koordynuje komunikację rządową, zastąpiony w 1996 r. przez SIG ( Służba Informacyjna Rządu ), który nadal ma misję promowania działań wykonawczy w mediach.

Oprócz filmów informacyjnych, które stanowią największą część funduszy (m.in. wypadek na 24-godzinnym wyścigu Le Mans 1955 w związku z toczącym się śledztwem sądowym czy Generał de Gaulle wydmuchujący nos na placu Saint-Marc podczas „wycieczki prezydenckiej” do Wenecji ), znajdujemy na przykład relację z magazynu Gros plan z 1961 roku, w której Salvador Dalí przywołuje swoje „wspomnienia z życia wewnątrzmacicznego” i komentuje film Un Chien Andalou , program z Terre des arts de Max-Pol Fouchet , gdzie dziennikarz opowiada o kubańskiej rewolucji z 1959 roku, wywiad z François Truffaut ubolewając zamknięcie Filmoteka Chaillot w początkach 1970 roku , program Today Madame gdzie kontrowersyjny film " André Cayatte mourir d'aimer lub fragmentów od śpiewaków Évariste i Bernarda Lavilliers . Fundusze te zostały od tego czasu „zdigitalizowane, wymienione, ponownie włączone do archiwów i są dostępne dla badaczy i ogółu społeczeństwa na stronie internetowej INA” .

Wiedzieć

Uwagi i referencje

  1. „  Ina-Activities report of the National Audiovisual Institute  ” , institut-national-audiovisuel.fr (oficjalna strona) (dostęp 19 marca 2019 )
  2. „  Ustawa nr 74-696 z dnia 7 sierpnia 1974 r. odnosząca się do nadawania programów radiowych i telewizyjnych  ” , o Légifrance (konsultacja z dnia 12 lutego 2017 r . ) .
  3. Marie-Claire Amblard, ”  Cyfryzacja archiwów ina  " , w Bibliotece Narodowej Francji (dostęp 03 lutego 2020 ) .
  4. Capucine Cousin, „  INA digitalizuje pamięć audiowizualną  ”, Les Échos ,24 września 2001( przeczytaj online ).
  5. „przez Émilie Leveque le Journal du Net z 28.04.2006 [1]
  6. Wywiad z Emmanuelem Hoogiem w sieci LeJournalduNet
  7. Jérôme Bouteiller, Wywiad z Emmanuelem Hoogiem . Kultura jest zbyt cenna, by ją porzucić wyszukiwarce , L'Expansion , 23 września 2009
  8. Nathalie Silbert, Jean-Christophe Feraud, „Nie możemy bać się Google, ale monopolu” , Les Échos , 25 września 2009.
  9. „  Wspólna informacja prasowa  ”
  10. lemonde.fr, „YouTube prześle 57 000 filmów z funduszu INA” , Le Monde , 27 marca 2012 r.
  11. Enguérand Renault , „  Rozliczenia w Narodowym Instytucie Audiowizualnym  ”, Le Figaro ,26 kwietnia 2015( przeczytaj online ).
  12. Alexandre Piquard , „  Patronka INA zmuszona do rezygnacji  ”, Le Monde ,28 kwietnia 2015( przeczytaj online ).
  13. Marc Baudriller , „  Patronka INA zmuszona do rezygnacji  ”, Wyzwania ,28 kwietnia 2015( przeczytaj online ).
  14. „  Spółka holdingowa France Médias przegrupuje publiczny sektor audiowizualny  ” , na stronie Franceinfo ,25 września 2019 r.(dostęp 24 października 2019 )
  15. "  20 lat Iny  " , na ina.fr ,20 stycznia 1995(dostęp 4 grudnia 2020 r. )
  16. LesEchos.fr: Narodowy Instytut Audiowizualny, lider w dziedzinie archiwizacji cyfrowej - 01.04.2013 - https://www.lesechos.fr/luxe/culture/mille-feuilles/0202480175295-l-institut -national-audiovisual-leader -w-archiwizacji-cyfrowej-525583.php
  17. Technic2radio, „  Nova wchodzi do legalnego depozytu INA  ” , na www.technic2radio.fr ,14 maja 2020 r.(dostęp 15 maja 2020 r . ) .
  18. „  Problem ras w RPA  ” [film] , na Ina.fr (dostęp 26 sierpnia 2020 r . ) .
  19. Mathieu Gallet: gość medialnego buzza Figaro Orange – 7 października 2010 r.
  20. "  Ina THEQUE - Ina STAT  " , na www.inatheque.fr
  21. "  BTS en alternance  " , na http://www.cfa-sva.com
  22. Telematyka z 27.12.2012: Ina na ratunek archiwom kubańskim
  23. „  Ramy prawne, Com. 2010-2014 - Pamięć chroniona i wzbogacona  ” , na stronie institut-national-audiovisuel.fr , INA (konsultacja 17 grudnia 2012 r . ) .
  24. „  Prezentacja działań wnioskowanych środków - Akcja n o  01: Narodowy Instytut Audiowizualny  ” , na performance-publique.budget.gouv.fr (konsultowany w dniu 17 grudnia 2012 roku ) .
  25. Lucien San Biagio, „Demokratyzacja wiedzy” , na humanite.fr ,25 czerwca 2009(dostęp 14 czerwca 2018 r . ) .
  26. Neteco , „Ina.fr rozwija się w trybie „Dailymotion”, strona internetowa [ czytaj online ]
  27. Daniel Psenny, „INA otwiera wrota piekła”, w Le Monde , sobota, 25 maja 2013, strona 3.

Zobacz również

Bibliografia

Przedmiot Dostarczony

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Oficjalne strony internetowe Bazy danych i rejestry