Orzechy

W zło królewską lub więcej terminologii naukowej, przewlekłe gruźlicze powiększenie szyjnych węzłów chłonnych , to nazwa pierwotnego choroby gruźlicy powodując przetoki ropne zlokalizowaną w węzłach chłonnych w szyi .

Od średniowiecza do XIX -tego  wieku, królowie Francji i Anglii są uważane posiadać moc uzdrawiania zołzy przez przypadkowy kontakt. Według legendy przekazanej przez Tomasza z Akwinu (a raczej przez ucznia Tomasza z Akwinu, który ukończył pośmiertnie jedno z jego dzieł), praktyka ta sięga Clovisa , ale według historyka Marca Blocha Clovis nigdy nie wyleczył skrofuły. W Anglii pojawiła się za Henryka II .

Etymologia

Słowo „skrofula” wywodzi się od łacińskiego scrofa , „locha”, co wyraża obrzydliwy aspekt objawów . Etymologiczne dublet scrofula jest synonimem  ; „Scrofulous” to przymiotnik pochodny. Choroba ta nazywana jest także w języku łacińskim , Struma lub Regius Morbus ( „królewski zły”), z której wywodzi się z francuskiego „le mal du roi” i angielski złego króla .

Choroba

Przewlekła gruźlicze limfadenopatia szyjna
Scrofula, scrofula Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Orzechy szyi, Atlas medycyny klinicznej , 1893. Kluczowe dane
Specjalność Choroba zakaźna
Klasyfikacja i zasoby zewnętrzne
CISP - 2 A70
ICD - 10 A18.4
CIM - 9 017.2
ChorobyDB 31259
MedlinePlus 001354
eMedycyna 858234
eMedycyna ent / 524 
Siatka D014388
Objawy Obrzęk węzłów chłonnych ( d ) i powiększenie węzłów chłonnych
Leczenie Lek przeciwgruźliczy ( d )
Lek Lek przeciwgruźliczy ( d ) i ryfampicyna

Wikipedia nie udziela porad medycznych Ostrzeżenie medyczne

Limfadenopatia szyjki gruźlicze przewlekłe charakteryzuje się przetok ropnych zlokalizowanego na węzłach chłonnych w szyi . Czynnikiem zakaźnym odpowiedzialnym za tę chorobę jest prątek . U dorosłych jest to Mycobacterium tuberculosis , zwana również Bacillus Kocha, ten sam patogen co gruźlicy płuc . U dzieci choroba wywoływana jest głównie przez prątki atypowe lub niegruźlicze.
Jest również nazywany „  zołzy  ” i jego zabiegi były nazywane „  antiscrofulous  ” z tego powodu.

Objawy

Są to przewlekłe powiększenie węzłów chłonnych (zwoje), pojedyncze lub mnogie, zwłaszcza szyjne lub nadobojczykowe. Są początkowo dyskretne, bezbolesne, miękkie w konsystencji i mobilne pod skórą. Następnie pęcznieją, stając się zmiennymi (gumowymi), mogąc gromadzić się w stosach. Z biegiem czasu stają się twarde i utrwalone. Stan zapalny nie jest bardzo wyraźny ( zimny ropień ).

Pod koniec kursu (który jest powolny i długi, trwający kilka miesięcy) martwią się i otwierają na skórze (przetoki), aby wypuścić białawą ropę zawierającą pałeczki Kocha. Rana zasklepia się, pozostawiając nieusuwalną bliznę.

W medycynie średniowiecznej , zgodnie z teorią humorów , skrofuły odpowiadają złogu przysadki mózgowej (humoru mózgu), który stopniowo opada do zwojów szyjnych.

Diagnostyczny

Zwykle wykonuje się ją przez nakłucie lub biopsję do badania histologicznego lub bakteriologicznego.

Leczenie

Opiera się głównie na antybiotykoterapii przeciwgruźliczej, trój- lub czteroterapii, przez 6 miesięcy. Operacja jest możliwa, ale jest zarezerwowana głównie dla szczególnych przypadków.

Historia dotyku skrofuły

W swojej książce Les Rois thaumaturges (1924) Marc Bloch bada wiarę w królewski dotyk skrofuły. Praca, łącząca etnografię historyczną, historię mentalności i historię porównawczą , wpisuje się w perspektywę historii globalnej, która zapowiada historiograficzną rewolucję Annales .

Początki królewskiego dotyku

Królewski dotyk jest częścią zespołu starożytnych wierzeń odnoszących się do świętego wymiaru królów, których ślady można znaleźć wśród przedchrześcijańskich Niemców. Tacyt wskazuje, że królów wybiera się nie ze względu na zasługi, jak watażkowie, ale ze szlachty . Według Jordanèsa „noszą oni tytuł Asesa , czyli półbogów”. W rzeczywistości kilka anglosaskich genealogii sięga wstecz do Wotana . Jednak żaden z nich nie ma właściwości leczniczych. Ogólnie rzecz biorąc, uzdrawiający królowie są raczej rzadcy: ich działanie odnosi się bardziej do zjawisk kosmicznych lub klimatycznych. Niemożność przypisania im mistrzostwa w tej ostatniej w chrześcijańskiej Europie wyjaśnia być może, dlaczego ostatecznie przypisaliśmy im moc taumaturgiczną. Święty wymiar niemieckiej rodziny królewskiej pozostaje w kilku cechach w chrześcijańskiej Europie, w szczególności znaczenie przypisywane włosom Merowingów. Mimo wszystko królowie frankońscy i angielscy pozostają ludźmi świeckimi, tak jak inni.

Przerwa doszło pod koniec VII XX  wieku: pojęcie boskiego królestwa zostaje zakotwiczony w biblijnej postaci Melchizedeka , króla Salem i kapłana. Namaszczenie pojawia VIII th  wieku w Wizygotów w Hiszpanii  ; wśród Franków po raz pierwszy użył go Pépin le Bref w 751 roku . Rytuał przechodzi następnie do Anglii i rozciąga się na całą Europę. Koronacja Ludwika Pobożnego w 816 roku jest pierwszą, która łączy namaszczenie i koronację z tytułem cesarskim; będzie to odtąd regułą zarówno dla cesarzy, jak i dla królów. Są to teraz pomazańcy Pana, „  Chrystusy  ”. Teraz sacrum jest ściśle związane z mocą uzdrawiania. Otrzymawszy namaszczenie, królowie w naturalny sposób stają się cudami.

To właśnie w średniowieczu pojawił się królewski dotyk w połączeniu ze świętym wymiarem, który namaszczenie koronacyjne nadało królowi. W średniowieczu termin „skrofula” był nieprecyzyjny i obejmował wszelkie dolegliwości zwojów, nawet gardła i twarzy: wole , świnkę itp. Jest to nawet możliwe w języku angielskim, zamieszanie panowało wśród skrofułów , szkorbutu ( łupież ) i szkorbutu ( szorbut ). Patologia jest endemiczna w niektórych regionach Europy i częsta gdzie indziej; rzadko jest śmiertelna, ale wzbudza obrzydzenie powodowanymi oszpeceniami i ropniami .

We Francji

Pojawienie się królewskiego dotyku leczącego skrofuły nie jest dokładnie znane. Pierwsze świadectwo, które o tym wspomina, to świadectwo Guiberta de Nogent , opata Nogent-sous-Coucy , w jego Des reliques des saints z około 1124 roku. Guibert wskazuje, że osobiście widział Ludwika VI Grubego (panowanie 1108-1137) uzdrawiającego skrupulatnego przez dotykanie ich i czyniąc znak krzyża , cud, który opisuje jako „zwykły”. Felietonista mówi, że ojciec króla Filipa I st (panujący 1060-1108) już praktykował ten cud, ale utracił swój cudowny dar z powodu ich grzechów – czyli podwójnego cudzołóstwa z Bertrade de Montfort , które doprowadziło do jego ekskomunika .

Nic nie wskazuje na to, że francuscy królowie poprzednich dynastii dotykali skrofuli lub ogólnie posiadali moc taumaturgów. Wśród Merowingów tylko król Gontran († 592) uważany jest za uzdrowienie opętanych; ten dar wydaje się być związany z jego osobistą świętością, a nie z jego królewskości. Jest prawdopodobne, że gdyby królowie Merowingów domagali się uzdrawiającej mocy, kronikarze by to zauważyli. Przez pierwsze Capetians , Helgaud de Fleury przyznane Robert Pobożny (panował 996-1031) łaskę „leczyć ciała”: „z jego bardzo pobożna ręka dotykając rany chorych i znakowania ich znakiem krzyża świętego, he uwolnił ich od bólu i choroby. „Jako Philip I st jest jego mały syn i że tymczasowy panowanie Henryka I st jest niejasna, być może ta moc jest już połączone z fotografii Roberta Pobożnego, nie jego osobistej świętości. Scrouelles nie są wymieniane wprost: możliwe, że uprawnienia cudotwórcy przypisywane królom Francji były najpierw generalistami, zanim się wyspecjalizowały.

W Anglii

Najwcześniejsze dowody na królewski charakter pochodzą z czasów Pierre'a de Blois , francuskiego duchownego mieszkającego na dworze Henryka II w Anglii . Wspomina w liście, wkrótce po 1182, wyleczenie przez tego króla „tej zarazy, która atakuje pachwiny” ( inguinaria pestis , czarna plaga ) i skrofuły. Jednak ta wypowiedź pojawiła się zawodne: nie wiadomo wybuch zarazy między VII th  wieku i 1347; Pierre de Blois przypisałby więc Henrykowi II klasyczny cud odparcia zarazy, czego najlepszym przykładem jest papież Grzegorz Wielki z 590 r. Jeśli odłożymy na bok to świadectwo, pierwsze poświadczone królewskie dotknięcie pochodzi z Edward I er w 1276 r.

Ceremoniał

We Francji

Rytuał zawiera podwójny gest: bezpośredni dotyk pacjenta i znak krzyża. Opisane St. Louis jako słowa wymawiania (nieznane) w dotyku, prawdopodobnie modlitwą - wyrażenia „król dotyka cię Bóg uzdrawia cię„świadczy tylko z XVI -tego  wieku. Wyrażenie stopniowo zmieniło się na „król cię dotyka, niech Bóg cię uzdrowi” .

W tym samym czasie ustanowiono zwyczaj dawania jałmużny chorym. We Francji podaje się go tylko tym, którzy przyjeżdżają z daleka i waha się od 20 centów do 12 funtów za panowania Philippe le Bel . Ta silna jałmużna poprawia stan życia, a tym samym ułatwia warunki uzdrowienia.

Pierwotnie dotykanie odbywało się doraźnie, bez regularności. Staje się to okresowe dopiero po św. Ludwiku, który w dany dzień tygodnia angażuje się w rytuał. Od XV -go  wieku, u pacjentów zgłaszających się do króla są najpierw poddawane badaniom lekarskim i sortowania, aby zdecydować, że są one skutecznie osiągnięty Scrofula inne.

Najbardziej spektakularnym królewskim akcentem jest to, co następuje po koronacji . We Francji od Ludwika X le Hutin , dzień po jego koronacji w Reims , nowego króla Francji , a następnie jego dworze, odbył pielgrzymkę do grobu św Marcoult w Zakonie Corbeny , znajduje się na drodze w połowie drogi między Reims i Laon , na wschodnim krańcu Chemin des Dames . Od wczesnego średniowiecza czciliśmy relikwie tego świętego, który hojnie udzielał uzdrowień chorym na skrofuły. Henri IV nie mógł tego zrobić przez Ligę .

François Ier dotyka 1806 pacjentów od 1528 do 1530; Karola IX , 37529 maja 1560 ; Henryka IV, 1250 w Wielkanoc 1608; Ludwik XIV , 2400 w 1701; Ludwik XV , 2000 dzień po koronacji w 1722; Ludwik XVI , 2400 w swoim dniu. Liczby te muszą być zahartowane, jeśli chce się docenić częstotliwość skrofuzu, ponieważ po dotknięciu nastąpiła królewska jałmużna, a diagnoza pozostawała niepewna.

Ta taumaturgiczna moc była znakiem prawie kapłańskiego wymiaru najbardziej chrześcijańskiego  : królowie Francji, według Du Peyrata, „dokonują cudów za życia, uzdrawiając pacjentów, którzy są skrofuli, którzy wyraźnie pokazują, że nie są czystymi ludźmi świeckimi, ale że uczestnicząc w kapłaństwie, mają specjalne łaski od Boga, których nie mają nawet najbardziej zreformowani księża. "

Ludwik XIV w ciągu swoich rządów dotknął prawie 200 000 pacjentów. Używa trybu łączącego „Bóg cię leczy”, a nie „Bóg cię leczy”; nie powinno się to wiązać ze spadkiem wiary w moc taumaturgiczną. Formuła uznawała, że Bóg może uzdrawiać lub nie uzdrawiać, w zależności od tego, czy jest to przydatne dla chorych na poziomie duchowym, król występował jedynie jako pośrednik. Nigdy nie chodziło o przypisanie władzy władcy, ale Bogu. Wersal stał się miejscem pielgrzymek, gdy Ludwik XIV osiadł tam na stałe. Chorych przyjmowano pod podziemiami Oranżerii . Kontakt ze skrofulusem był trudny ze względu na dużą liczbę pacjentów do dotknięcia i dlatego, że choroba mogła objawiać się ropnymi ranami na twarzy; w kwietniu 1689 kronikarz Mercure Galant upierał się przy tym, że Ludwik XIV, który przez całe życie praktykował ten obrzęd, przezwyciężył wstręt, jaki mógł w nim budzić wielokrotny kontakt pacjentów ze skrofułami.

Ludwik XV w Wielkanoc 1739 r. odmówił jasnej spowiedzi, komunii i ceremonii rytualnych. Nie będzie już dotykał skrofuły. W przypadku ludzi, którzy pozostali w dużej mierze religijni, efekt polityczny jest katastrofalny. Ludwik XVI przywrócił ten zwyczaj w 1775 roku . Ten rytuał pojawił się po raz ostatni w dniu29 maja 1825, data koronacji Karola X, która dotknęła stu dwudziestu jeden pacjentów, z których pięciu (dzieci) uznano za wyleczonych.

W Anglii

W Anglii król odmawia także modlitwy. Jałmużna są rutynowo udzielona w wysokości do denier Edwarda I st do Edwarda III . Za Henryka VIII jałmużnę zamieniono na złotą monetę – zwaną aniołem („aniołem”), ponieważ przedstawia Archanioła Michała – warta 6 szylingów 8 den, a następnie 7 szylingów 8 den. Dla porównania, w czasie Wielkiej Zarazy denar reprezentuje dzienne wynagrodzenie niewykwalifikowanego robotnika, a anioł wynagrodzenie słynnego lekarza.

Konta Skarbu (Ministerstwa Finansów) pozwalają poznać liczbę pacjentów dotkniętych przez angielskiego monarchę. Dla Edwarda Ier roczna liczba to 1736 pacjentów w osiemnastym roku jego panowania do 197 w dwunastym. Te znaczące różnice można wytłumaczyć innymi zajęciami władcy: wojnami, uroczystościami dworskimi, podróżami itp. Francja nie prowadzi takiego stałego monitoringu statystycznego.

Przywłaszczenie poprzez medycynę

Na początku XVII -tego  wieku, rozprzestrzeniania się opinia, że scrofula są zaraźliwe. W 1643 r. w Reims otwarto szpital dla osób, zwłaszcza dzieci, cierpiących na skrofuły. W maju 1683 , Ludwik XIV przyznano tego zakładu, zwaną Maison de Saint-Marcoul , listów patent co stanowiło pierwszy środek przeciw gruźlicy kiedykolwiek podjęte przez władze.

W 1733 r. w pracy Dissertation sur la phthisie Pierre Desault (1675-1737), doktor medycyny z Bordeaux, jako jeden z pierwszych zwrócił uwagę na związek między gruźlicą płuc a postaciami pozapłucnymi, które dotyczą zwojów szyjnych. ... Ten związek nie zostanie tak naprawdę przyznany aż do odkrycia prątka Kocha w 1882 roku.

Uwagi i referencje

Uwagi

  1. Definicje leksykograficzne i etymologiczne „ecouelles” ze skomputeryzowanej skarbnicy języka francuskiego na stronie internetowej Krajowego Centrum Zasobów Tekstowych i Leksykalnych .
  2. Definicje leksykograficzne i etymologiczne „skrofuli” ze skomputeryzowanej skarbnicy języka francuskiego na stronie internetowej Krajowego Centrum Zasobów Tekstowych i Leksykalnych .
  3. Ta teoria odcisnęła swoje piętno na języku wyrażeniem „  przeziębienie  ”, które objawia się wydzieliną z nosa, którego błona śluzowa jest zawsze nazywana przysadką.
  4. Historycy czasów nowożytnych opierali się już na tym argumencie, zob. Guillaume du Peyrat, Histoire ecclésiastique de la Cour , 1645, s.  806.

Bibliografia

  1. Jacques-Albin-Simon Collin de Plancy, Krytyczny słownik relikwii i cudownych obrazów , Guien, 1821, s.  123
  2. Marc Bloch, Les Rois Thaumaturges, 1923
  3. Laurent Theis , Clovis: od historii do mitu , Éditions Complexe, 1996, s.  128 .
  4. Patricia Eichel-Lojkine i Laurent Vissière, Claude de Seyssel - Les louenges du roy Louys XIIe o tym nazwisku: 1508 , Librairie Droz, 2009, przypis 380
  5. Barlow, s.  4.
  6. H. Dutronc, "  Tuberculose  ", La Revue du Praticien ,20 marca 2009, s.406-408
  7. JF Murray, „  Aktualne kliniczne ekspresje gruźlicy  ” , „ The Practitioner Review” ,1 st czerwiec 1996, s.1348
  8. "  skrofula  "
  9. (w) Jose Mario Fontanilla , Arti Barnes i C. Fordham von Reyn , „  Aktualna diagnostyka i leczenie gruźliczego zapalenia węzłów chłonnych obwodowych  ” , Kliniczne choroby zakaźne , tom.  53,15 września 2011, s.  555-562 ( ISSN  1058-4838 i 1537-6591 , PMID  21865192 , DOI  10.1093 / cid / cir454 , odczyt online , dostęp 26 maja 2016 )
  10. Tacyt , Germania [ szczegóły wydań ] [ czytaj online ] , VII.
  11. Jordanes, Historia Gotów , XIII.
  12. Bloch, s.  56.
  13. Bloch, s.  60.
  14. Bloch, s.  61.
  15. Księga Rodzaju , XIV, 18.
  16. Bloch, s.  66.
  17. Bloch, s.  68.
  18. Bloch, s.  70.
  19. Bloch, s.  78.
  20. Barlow, s.  7.
  21. Bloch, s.  28.
  22. De pignoribus sanctorum , pani lat. 2900 BN, fol. str.  14.
  23. Barlow, s.  17.
  24. Bloch, s.  33.
  25. Historia Francorum , IX, c. 21.
  26. Bloch, s.  33-35.
  27. Bloch, s.  35
  28. Cyt. Bloch, s.  36.
  29. Bloch, s.  37-38.
  30. Bloch, s.  38.
  31. J. Le Goff i J.-N. Biraben "Zaraza średniowieczu", Annales ESC , N O 6 (1969), str.  1484-1508.
  32. J Le Goff, wstępie do 2 -go  edycji Bloch, str.  XV .
  33. Barlow, s.  24.
  34. Bloch, s.  90.
  35. Bloch, s.  93.
  36. Patrick Sbalchiero , Kościół wobec cudów: od Ewangelii do współczesności , Paryż, Fayard ,październik 2007, 483  s. ( ISBN  978-2-213-62097-8 )
  37. JN Biraben ( przetłumaczone  z włoskiego), Choroby w Europie , Paryż, Seuil ,1995, 382  s. ( ISBN  2-02-022138-1 ) , s.308w historii myśli medycznej na Zachodzie, starożytności i średniowieczu dr Grmek.
  38. Bloch, s.  94-95.
  39. Henri Mollaret ( przetłumaczony  z włoskiego), Les grands pléaux , Paryż, Seuil ,1997, 376  s. ( ISBN  978-2-02-115707-9 ) , s.  266.w Historii myśli medycznej na Zachodzie, t.2, Od Renesansu do Oświecenia, dr Grmek (reż.).
  40. Alexandre Maral , The Sun King and God: Esej o religii Ludwika XIV , przedmowa Marc Fumaroli , wyd. Perrin, 2012, s. 99-100.
  41. Alexandre Maral , The Sun King and God: Esej o religii Ludwika XIV , przedmowa Marc Fumaroli , wyd. Perrin, 2012, s. 100.
  42. Alexandre Maral , The Sun King and God: Esej o religii Ludwika XIV , przedmowa Marc Fumaroli , wyd. Perrin, 2012, s. 102.
  43. Alexandre Maral , The Sun King and God: Esej o religii Ludwika XIV , przedmowa Marc Fumaroli , wyd. Perrin, 2012, s. 104.
  44. Simone Bertière , Ludwik XV. Król więzień jego reputacji .
  45. Patrick Demouy , Koronacja króla , Strasburg, 2016, wyd. Błękitna chmura, s. 93.
  46. Bloch, s.  114.
  47. Bloch, s.  101-102.
  48. Jean-Pierre Bardet, Fears and Terrors wobec zarazy , Fayard, 1988
  49. „  Pierre Desault (1675-1737)  ” , na data.bnf.fr (dostęp 21 stycznia 2021 )
  50. Pleinevie.fr , "  Rétroactu - 24 marca 1882: Odkrycie pałeczki Kocha - Pełne życie  " , na www.pleinevie.fr ,24 marca 2016(dostęp 28 stycznia 2021 )

Zobacz również

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne