Alain IV z Bretanii

Alain IV z Bretanii
Rysunek.
Alain Fergent, obraz Édouarda Odiera
Tytuł
Książę Bretanii
13 kwietnia 1084 - 1115
Poprzednik Hoel II
Następca Conan III
Hrabia Rennes
1084 - 1115
Poprzednik Hoel II
Następca Conan III
Hrabia Nantes
1103 - 1115
Poprzednik Mathias II
Następca Conan III
Biografia
Dynastia Cornouaille House
Data urodzenia 1060
Miejsce urodzenia Zamek Châteaulin
Data śmierci 13 października 1119
Miejsce śmierci Opactwo Saint-Sauveur w Redon
Tata Hoel II
Matka Havoise
Małżonka Konstancja Normandii
Ermengarde d'Anjou
Dzieci Conan III of Brittany Geoffroi le Roux Agnès (lub Havoise) Brian FitzCzerwona korona.png
Dziedzic Conan III z Bretanii Czerwona korona.png

Alain IV z Bretanii znany jako Alain Fergent lub Fergant , Fergan, Fergandus i Fergens , urodzony około 1060 roku w Château de Châteaulin i zmarł dnia13 października 1119w opactwie Saint-Sauveur de Redon , syna Hoëla II z Bretanii i Havoise de Bretagne , był hrabią Cornouaille , Rennes i Nantes, a ostatecznie księciem Bretanii od 1084 do 1115 roku.

Biografia

Urodzony w zamku Châteaulin około 1060 roku, jest synem Hoëla II z Bretanii i Havoise , jest hrabią Cornouaille , następnie Rennes , Nantes i wreszcie księciem Bretanii . Następuje po swoim ojcu13 kwietnia 1084i jest uważany za ostatniego księcia, który praktykował bretoński .

W 1084 roku potwierdził wszystkie darowizny przekazane przez swojego ojca i dziadka opactwu Sainte-Croix w Quimperlé . W 1084 ponownie podarował młyny, śluzy i łowiska w Châteaulin opactwu Landévennec .

Musi przywrócić książęcy autorytet w hrabstwie Rennes przeciwko Geoffroyowi Grenonatowi , przyrodnemu bratu Conana II , któremu udało się liczyć dożywocie. Od 1084 brał Rennes na czele swojej armii i wysłany Grenonat do Quimper , który zmarł w tym samym roku, pozwalając Alain odzyskać tytuł hrabiego Rennes. W tym samym roku wyznaczył swojego brata Mathiasa na szefa hrabstwa Nantes, gdzie wiernie służył mu wraz z ich wujem, biskupem Benoît de Cornouaille . Kiedy Mathias zmarł bezpotomnie w 1103 r., Hrabstwo Nantes wróciło do dóbr książęcych.

W 1086 lub 1087 po raz pierwszy ożenił się z Konstancją Normandzką , córką Wilhelma Zdobywcy , która zmarła w wyniku zatrucia w 1090 r., Nie dając mu potomstwa.

W 1093 poślubił Ermengarde d'Anjou , córkę Foulque IV le Réchin i prawnuczkę Foulque Nerra .

Woli pozostać w bretońskiej części księstwa, z którego pierwotnie pochodził i chętnie mieszka w zamkach Auray, a zwłaszcza w Carnoët, niedaleko opactwa Sainte-Croix w Quimperlé, zarządzanego przez jego wuja opata i biskupa Binidica (Benoît) .

Spokój, w jakim żyje księstwo, pozwala Alainowi Fergentowi odpowiedzieć na wezwanie Urbaina II i, w towarzystwie innych bretońskich lordów, dołączyć latem 1096 r. Do Pierwszej Krucjaty . Kontyngent bretoński, w skład którego wchodzą także Hervé, syn Guiomarcha III z Leona, Raoul Gael i jego syn Alain Conan Penthièvre, syn Geoffroy I st , Riou Lohéac , Chotard z Ancenis i ludzie, zostaje włączony do armii dowodzonej przez Roberta Courteheuse, księcia Normandii i hrabiego Robert II z Flandrii . Alain Fergent nie odegrał żadnej znaczącej roli politycznej podczas wyprawy, ale był nieobecny w Bretanii przez pięć lat w 1096 i 1101 roku, pozostawiając księstwo pod mocnym zwierzchnictwem Ermengardy.

Wracając z krucjaty i pod wpływem swojej pobożnej żony, Alain coraz bardziej interesował się kwestiami religijnymi i popierał reformę duchowieństwa świeckiego kierowanego przez Marbode , biskupa Rennes, Baudri de Bourgueil, wybranego do Dol-de-Brittany w 1107 r. Brice w biskupstwie Nantes w 1114 roku. Alain IV jest także dobroczyńcą szczególnie opactw nad Loarą. Z czternastu pozostałych aktów z lat 1100–1112 siedem dotyczy zakładów klasztornych w Dolinie Loary  ; Marmoutiers , Saint-Serge i Saint-Nicolas d ' Angers .

Ta ewolucja w kierunku duchowości nie przeszkadza mu w byciu nadal aktywnym militarnie w 1106 roku, uczestnicząc między 4 a 4 19 majapodczas oblężenia Candé, gdzie młody hrabia Geoffroy IV z Anjou został śmiertelnie ranny i stanął po stronie króla Anglii Henryka I st Beauclerc w jego konflikcie z bratem tego, Robertem Courteheuse , i do udziału we wrześniu w bitwie pod Tinchebray . Instalacja baronów bretońskich w Anglii trwa; Henryk  I st daje ziemię Olivier Dinan , William d'Aubigny i Alain Fitzflaad seneschal Dol.

Według Orderic Vital wMarzec 1113Podczas wywiadu Ormeteau-Ferre między Ludwikiem VI Grubym a Henrym I st Beauclercem , król Francji „przyznaje Brytanię”, czyli bezpośredni wasal Alain Henry  I st . Książę Bretanii zostaje „  lennikiem króla Anglii”, wtedy poślubił swojego syna Conana z naturalną córką króla Anglii, Matyldy . Chory, ostatecznie przekazał rząd swojemu synowi Conanowi III, który interweniował po raz pierwszy jako książę Bretanii w 1115 roku.

Alain Fergent przeszedł na emeryturę do opactwa Saint-Sauveur w Redon i tam zmarł13 października 1119i jest tam również pochowany w obecności arcybiskupa Baudri de Bourgueil z Dol , z Marbode, biskupa Rennes , Étienne de Penthièvre i jego czterech synów, wicehrabiego Alaina de Porhoëta , Oliviera de Dinana , Hervé de Léon , André I st Vitre i jego syn Robert, Judicaël z Malestroit .

Związki i potomkowie

Alain IV ożenił się między14 lipca i 08 grudnia 1086Konstancja z Normandii , córka Wilhelma Zdobywcy . Ten związek będzie pozbawiony potomstwa.

Z jego związku między 1090 a 1095 rokiem z Ermengarde d'Anjou urodziło się troje dzieci:

  1. Conan III , książę Bretanii;
  2. Geoffroi le Roux zmarł w Jerozolimie w 1116 roku;
  3. Agnès (lub Havoise) poślubia około 1110 r. Baudouina VII z Flandrii, syna Roberta II Flandrii .

Z jednej lub więcej nieznanych kochanek Alain Fergent pozostawia również dwóch synów:

Uwagi i odniesienia

  1. Fergent miałby na myśli w języku bretońskim „odważny doskonały”, gdyby można go porównać ze szkockim imieniem „Fergus”, którego znaczenie to „lepszy wybór” według Henri Huberta Celtowie i celtyckie rozszerzenie, aż do reedycji La Tène , Albina Michela , Paryż, 1974 s.  212.
  2. Według Arthura de La Borderie History of Brittany  : t.  3 . Reedycja Joseph Floch Printer Publisher w Mayenne (1975) „Le duc Alain Fergent” str.  30; Pierre Le Baud tłumaczy „Fergenta” przez „mniejszego”, czyli najmłodszego w porównaniu z Alainem III
  3. Zbiór niepublikowanych aktów księcia i książąt Bretanii „Reign of Alain IV dit Fergent” akt XIX , s.  44-45 .
  4. Andrew Chedeville i Christmas-Yves Tonnerre , feudalny Britain XI th  -  XIII th  wieku , Paryż, Rennes University,1987( ISBN  978-2-73730-014-1 ).
  5. Kronika Kemperlega.
  6. Joëlle Quaghebeur ( reż. ) And Bernard Merdrignac , Bretonowie i Normani w średniowieczu: Rywalizacja, nieporozumienia konwergencje , Rennes, Presses Universitaires de Rennes,2008( ISBN  978-2-75350-563-6 , czytaj online ) , str.  148.
  7. Arthur de La Borderie , Historia Bretanii , t.  3, Mayenne, Joseph Floch,1975( czytaj online ) , s.  32.
  8. Orderic Vital, Auguste Le Prevost Historiae ecclesiasticae , Libris tredecim, Tomus IV , s. 428-429

Załączniki

Bibliografia