Opactwo Sainte-Croix w Quimperlé

Opactwo Sainte-Croix
Obecny kościół w otoczeniu miejskim
Zamówienie	Benedyktyni (1029-1665) Maurists (1665-1792)
Fundacja	1029 do 1050
Zamknięcie	1792
Diecezja	Quimper
Dedykowany	Święty Krzyż
Dominujący styl (y)	powieść i neo-roman
Ochrona	Wpisany do rejestru MH ( 1840 , kościół)  Wpisany do rejestru MH ( 1926 , klasztor)
Lokalizacja
Kraj	Francja
Region	Bretania
Departament	Finistere
Informacje kontaktowe	47 ° 52 ′ 21 ″ północ, 3 ° 32 ′ 42 ″ zachód
Geolokalizacja na mapie: Francja Opactwo Sainte-Croix Geolokalizacja na mapie: Bretania Opactwo Sainte-Croix Geolokalizacja na mapie: Finistère Opactwo Sainte-Croix

Sainte-Croix opactwo jest byłym benedyktyńskie opactwo znajduje się w miejscowości Quimperlé w francuskim departamencie z Finistère w tym Bretanii regionu .

Tradycja wskazuje, że została założona w 1029przez Saint-Gurloës dzięki darowiźnie od hrabiego Cornouaille Alain Canhiart  ; w rzeczywistości fundacja prawdopodobnie miała miejsce w latach1040-1050. Było to jedno z potężnych opactw Bretanii i miało wiele klasztorów i innych budynków gospodarczych. Umieszczony pod kolejności z1553opactwo nieco podupadło, dopóki nie zostało przejęte przez kongregację Saint-Maur w1665.

Opactwo zostało zniesione podczas Rewolucji Francuskiej . Miała dużą bibliotekę, bogatą w starożytne i cenne rękopisy; ten skarb literacki został następnie splądrowany i rozproszony. Tylko kartularz Sainte-Croix de Quimperlé został uratowany przed zniszczeniem przez Le Guillou, lekarza z Quimperlé. Budynki są zachowane, ale przeniesione: kościół opacki staje się parafią, a zabudowania konwentualne przekształcane są w budynki użyteczności publicznej: mieści się w nich sąd okręgowy i koszary żandarmerii. Kościół jest klasyfikowany jako zabytek historyczny według spisu z 1840 roku, a krużganek wpisany w1926.

Jednak dzwonnica zbudowana na szczycie rotundy przez Maurystów osłabia ją, a prace konserwatorskie nie mogą zapobiec jej zawaleniu się na21 marca 1862 rw południe. Upadkiem zniszczył większość kościoła, z którego tylko chór mnichów i krypta poniżej pozostały nienaruszone. Budynek jest przebudowany z1864na podstawie planów Émile'a Boeswillwalda autorstwa diecezjalnego architekta Josepha Bigota .

Kościół klasztorny, zbudowany pod koniec XI -tego  wieku, jest przykładem rzadkiej centered planu romańskiego kościoła; w Wielkiej Brytanii, tylko inna sprawa jest rotunda z Lanleff . Inspiracją dla tych planów jest rotunda Grobu Świętego w Jerozolimie . Obecna rotunda jest jednak tylko rekonstrukcją poprzedniego budynku. Przez mnichów chór i jego krypta świadczą o jakości architektury pierwotnego kościoła. Wciąż można tam zobaczyć oryginalne kapitele , a także w absydzie grę animacji ściany ślepymi łukami.

Kościół posiada bogate wyposażenie, w tym wiele obiektów chronionych jako zabytki. Niektórzy, jak na ambonie lub ołtarza, zostały wyprodukowane w nowo odbudowanym kościele, w drugiej połowie XIX -go  wieku; inni, przybyli z innych miejsc, zostali tam następnie zainstalowani; inne nadal zachowały się z pierwotnego budynku: dotyczy to w szczególności grobowca św. Gurloësa znajdującego się w krypcie oraz mebli i dekoracji ściennych zakrystii .

Lokalizacja geograficzna

Opactwo znajduje się w Quimperlé w dziale z Finistère . Znajduje się u zbiegu rzek Isole i Ellé , które razem tworzą Laïta , żeglowną do morza, około dziesięciu kilometrów. Dzięki wykopaniu fosy łączącej Ellé i Isole jego terytorium jest sztuczną wyspą, chronioną przed otaczającym lądem. Będąc w stanie służyć jako port dzięki Laïta i położony na osi przejścia z Quimper do Nantes, religijny establishment jest początkiem rozwoju miasta Quimperlé .

Historia

Fundacja

Legenda widzi Abbey Quimperlé dziedzica do istniejącego klasztoru, założonego w VI th  wieku przez Gonthiern, książę Wielkiej Brytanii na uchodźstwie, w miejscu zwanym Anaurot. Ten klasztor zostałby zniszczony w ciągu878przez Normanów . Hrabia Cornouaille Alain Canhiart (1029-1058) jest założycielem obecnego opactwa. Quimperlé kartulariusz wskazuje, że opactwo zostało założone14 września 1029, dzień święta Podwyższenia Krzyża Świętego , po chorobie hrabiowskiej; jest to jednak niewątpliwie fałszerstwo w kontekście konfliktu z opactwem Saint-Sauveur de Redon , a faktyczna data założenia jest bardziej prawdopodobna około1045-1050.

Z drugiej strony pewne jest, że w 1083Kościół jest odrestaurowany, z okazji wzniesienia w krypcie relikwiami pierwszego opata, Gurloes , byłego mnicha z Redon , który zmarł w1057, w daremnej próbie promowania swojego kultu: papież Urban II sprzeciwia się temu kultowi, z braku należycie odnotowanych cudów. Zleceniodawcą tego dzieła jest niewątpliwie Benoît , syn założyciela Alaina Canhiarta, byłego mnicha z Landévennec, który został opatem rodzinnej fundacji. Jego opat był pomyślny okres dla opactwa, czas rośnie: ma w końcu XI XX  wieku czternastu zależności między Nantes i Concarneau i posiadłości w Belle Ile . Te posiadłości są przedmiotem procesu sądowego z opactwem Redon w ciągu dekady.1110.

Budynki mają niewielką wiedzę o przemianach z końca XI XX  wieku do XV th  wieku, kiedy ołtarz znajduje się w wejściu zachodnim. Kaplica północna została przebudowana w latach1476.

Od zakonu do reformy Maurystów

Umieszczony pod kolejności z1553opactwo przeżywa względny upadek, co skutkuje mniejszą konserwacją budynków, w szczególności kościoła. Skarb znika. Krypta, w której znajdują się relikwie św. Gurloësa , staje się miejscem spotkań.

Z 1665opactwo należy do benedyktynów z kongregacji Saint-Maur , którzy przywracają tam normalne życie zgodnie z regułą św. Benedykta. Dokonują ciężkich prac remontowych budynków, w szczególności budynków klasztornych, a do kościoła dobudowują wieżę latarniową o wysokości 56  m . Konstrukcja szybko stwarza problemy ze stabilnością i1728konieczne jest wzmocnienie filarów transeptu, które go podtrzymują, a których ciężar osłabł. Dodatkowo elewacja zachodnia otrzymuje nowy ganek w kształcie prostokąta, w1730-1733.

Budynki po zlikwidowaniu opactwa

Kościół opacki staje się kościołem parafialnym 1802 i przechodzi pierwszą renowację w 1805. Jest klasyfikowany od1840, na pierwszej liście zabytków . W1848komisja zabytków jest zaniepokojona stanem budynku, a Prosper Mérimée twierdzi, że mieszkańcy sąsiednich domów zdegradowali podpory i przypory. Projekt renowacji zostaje powierzony Jean-Baptiste Lassusowi , inspektorowi budynków cywilnych, który poleca in1860usunięcie wieży w celu ratowania budynku. Odrzuca go gmina, do której należy, oraz duchowieństwo.

W przeciwnym razie następuje konsolidacja podpór w: 1862, ale wieża zawaliła się w kierunku południowym podczas decentracji doubleaux, 21 marca 1862 rna 12  w południe , zabijając dwie osoby i powodując zniszczenie znacznej części kościoła opactwa. Jedynie krypta, dolna część chevetu i portal północny pozostały nienaruszone.

Po wahaniu co do celowości przebudowy budynku, budowę powierzono Émile'owi Boeswillwaldowi za plany i Josephowi Bigotowi za wykonanie. Kościół jest odbudowywany w latach1864 i 1868. Musimy najpierw zniszczyć resztki podziemi i portalu północnego, zbyt osłabione dynamitem, zanim wznowimy budowę od fundamentów. Jeśli respektuje pierwotny plan i ogólne linie elewacji, architekt mimo istnienia badań i fotografii, zwłaszcza w archiwach zabytków, zachowuje dużą swobodę, dokonując „przybliżonej restytucji archeologicznej”. W szczególności podnosi podłogę przejścia, aby dać bezpośredni dostęp do krypty, maskując w ten sposób chór mnichów przed wejściem i znacznie zakłócając istniejącą do tej pory perspektywę w górę.

Budynki klasztorne zostały przekształcone z XIX th  wieku: pawilon na gospodarzy narożnych wschód Sąd Rejonowy w pierwszej połowie stulecia, zanim zostaną zniszczone w latach1970w celu wybudowania budynku dla Urzędu Pocztowego. W domu opactwo jest hotel Golden Lion na koniec XIX -go  wieku, a podłoga dodaje do niego. Klasztor jest wpisany na listę zabytków historycznych na2 grudnia 1926.

Wieża-grzebień wzniesiony1880nad szczytem elewacji zachodniej. Odosobniona dzwonnica, zaprojektowana przez kanonika Jean-Marie Abgralla , jest zbudowana na wschód od chevet w1903.

Życie opactwa dzisiaj

Dawne opactwo Sainte-Croix jest teraz przypisane do parafii Saint-Colomban w Pays de Quimperlé. Msza św. odprawiana jest w każdą niedzielę rano o godzinie 11  rano .

Opaci klasztoru

Własności opactwa

Założona przez rodziny hrabiów Cornwall, a następnie stał się książęcy rodzinnych, świadczeń Abbey Quimperle od hojności swoich patronów i zbiera od XI th  century bogatej dziedzinie. Wśród jego posiadłości znajduje się wiele klasztorów: ten z Lanchaillou de Nantes, być może dziś Saint-Félix , ofiarowany przez biskupa Quiriace w1076 ; przeorat Saint-Cado de Belz  ; przeorat Saint-Gérand du Palais , przeorat Sauzon ; klasztor Saint-Ronan w Locronan , ofiarowany przez księcia Piotra de Dreux  ; Saint-Laurent Priory Locamand w Fouesnant , która staje się XVII th  wieku własność jezuitów z Quimper  ; przeorat Saint-Guthiern de Doëlan  ; przeorat Landujen en Duault  ; przeorat Matki Bożej Locmaria  ; przeorat Notre-Dame de Locmariaquer , który następnie przeszedł w ręce opactwa Redon  ; klasztor Saint-Michel des Montagnes na wyspie Ile Saint-Michel w Ploemeur ; klasztor Saint-Gurthiern na wyspie Groix  ; klasztory Saint-Colomban i Sainte-Catherine w Quimperlé; klasztor Saint-Gilles de Pont-Briant w Guiscriff i klasztor Sainte-Catherine du Grillaud w Chantenay  ;

Opactwo ma również kilka signeures, w tym Belle-Île-en-Mer, który był przedmiotem procesu sądowego z mnichami z Redon w latach1110. Ten majątek jest cedowany w latach1570-1580do rodziny Gondi , przeciwko napastnikom w Callac i Houzillé, niedaleko Vitré.

Opis

Kościół

Kościół zbudowany jest na pierwotnym planie: łączy rotundę o szczególnie szerokim planie koła z równie ważnym planem krzyża : wokół rotundy pierścieniowe zabezpieczenie daje dostęp do portalu zachodniego i trzech kaplic od północy, południa i południa balast. Najważniejsza jest kaplica wschodnia; mieści chór mnichów. Oś północ-południe osiąga 41,20  m, a oś wschód-zachód 49,60  m . Kopuła przykrywająca rotundę osiąga wysokość 17,20  m , a otaczające ją pierścieniowe zabezpieczenie 15,80  m .

Krypta

Krypt w XI -tego  wieku znajduje się w chór mnichów pozostawała nienaruszona po rozpadzie1862. Zbudowany na planie krypty-hali, ma trzy nawy i cztery przęsła i kończy się absydą . Długi na 11,20  m i szeroki na 7,80  m , przykryty jest sklepieniami krzyżowymi, które w centrum opadają na sześć cylindrycznych kolumn , od wschodu dwie podpory złożone z czterech małych kolumn sprzęgniętych na cylindrycznym sercu, a wzdłuż ścian na zwartych kolumnach .

Ponieważ krypta prawie nie ucierpiała w wypadku 1862, osiemnaście kapiteli jest oryginalnych, podobnie jak podstawy kolumn. Głowice kolumn osadzonych na ścianach bocznych zwężają się w ścięty stożek, podczas gdy te z kolumn oddzielających trzy naczynia mają zwężenie sześcienne. Są wyrzeźbione z motywami roślinnymi inspirowanymi korynckimi motywami , z bukietami liści akantu . Odpowiadają sobie parami: te przy wejściu, potem razem ze ścian zewnętrznych i razem z kolumnami. Złożoność ich dekoracji jest proporcjonalna do bliskości grobowca św . Guthierna .

Rzeźbione są również podstawy kolumn. Zwężające się w kształcie zostały ozdobione przeplatającymi się roślinami, jak w Landévennec lub w krypcie katedry w Nantes .

Chór mnichów

Nad kryptą znajduje się absyda , zwana także chórem mnichów, w dużej mierze oszczędzona podczas zawalenia. Sklepiony jest w ślepy zaułek i ma 13  m długości  ; sklepienie osiąga 10,30  m wysokości. Oświetla ją jedenaście okien, wysokich i szczególnie głębokich. Poniżej okien osiemnaście ślepych, prostych łuków rolkowych opada na zajęte kolumny, które przypominają te z krypty.

Prawie wszystkie kapitele absydy są oryginalne, z wyjątkiem jednej, przerobionej po katastrofie1862. Przedstawiają one dwa rejestry dekoracji roślinnych, często o inspiracji korynckiej , ale wobec której rzeźbiarz wykazuje pewną swobodę: małe, wielopłatkowe lub obszyte listki, nawet przeplatające dekoracje w dolnym rejestrze niektórych koszy. Górny rejestr ma duże, kanciaste liście, a nawet bukiety połączone pierścieniem, w którym czasami zsuwają się małe zwierzęce lub ludzkie głowy.

Rotunda

Sainte-Croix to pierwsza w całości sklepiona bretońska budowla romańska. Jest to, wraz z kościołem Lanleff w Côtes-d'Armor , jedyny kościół w Bretanii, który ma okrągły plan, wzorowany na kościele Grobu Świętego w Jerozolimie . Ale w przeciwieństwie do tego, oryginalny budynek nie przedstawiał scentralizowanej organizacji, ale podłużny ciąg przestrzeni ze wschodu na zachód. Grunt wznosił się etapami ponad 50  m od osi głównej, prowadząc wzrok przez duże łuki okienne do okien chóru, które zamykały perspektywę.

Przebudowa rotundy przez Josepha Bigota przybrała rozmiary budowli romańskiej. Na zewnątrz stożkowy dach z lekkim występem przykrywa rotundę, której bęben ma trzy poziomy, pierwszy ślepy, pozostałe z oknami. Wewnątrz, pośrodku, cztery filary otoczone są piętnastoma zaangażowanymi kolumnami: trzy po bokach podtrzymują łuki tworzące sklepienie centralne; siedem innych, po stronie zabezpieczenia , otrzymuje podwójne sklepienia kolebkowe, które wychodzą na zewnątrz na inne zaangażowane kolumny. W kierunku środka rotundy dwie ostatnie połączone kolumny otrzymują szerokie łuki centralnego sklepienia.

Niektóre stare stolice zostały ponownie zmontowane podczas odbudowy na śmigłowcach, które wszystkie zostały wymienione. Większość z nich prezentuje wysokiej jakości dekoracje roślinne, czasem przedstawiające zwierzęta, a nawet postacie ludzkie, gorszej jakości. Biorąc pod uwagę rozległość przebudowy, nie można dziś stwierdzić, czy istniał spójny program ikonograficzny.

Budynki klasztorne

Klasztor składa się z czterech galeriach otwartych salonach  ; każda z tych galerii ma długość pięciu przęseł . Arkady opadają na filary , których dolna część jest z granitu, a górna z tufy . Galerie sklepione są kalenicowo . Krużganek zbudowany jest po południowej stronie kościoła, biegnącej wzdłuż jego północnej galerii. Z pozostałych trzech stron wznoszą się budynki konwentualne: trzy ciała podzielone na narożne pawilony . Każdy z nich ma parter, piętro i poddasze . Skrzydło zachodnie również jest podpiwniczone. Na każdym końcu południowego budynku schody obsługują każdy poziom. Od wschodu klatka schodowa jest zabudowana poręczą na poręczy, z granitu; od zachodu jest obrotowa, z oparciem w kierunku kwadratu , i spoczywa na podtrzymującym sklepieniu kolebkowym . Zbudowany z granitu do pierwszego piętra, służy na poddaszu, ale ze stolarką . Zniknął pawilon narożny południowo-wschodni; został wymieniony, w latach1970, pocztą.

Meble

Kościół posiada bardzo bogate wyposażenie: nie mniej niż czterdzieści pięć obiektów jest chronionych jako zabytki historyczne. Interesujące są również inne, które nie są rejestrowane ani klasyfikowane.

Ołtarz główny

Po zawaleniu się kościoła w 1862odnowienia wymaga duża część mebli, w tym ołtarz główny . Nowy zestaw byłby oferowany przez cesarzową Eugenie około1865. Od stylu romańskim , został zainspirowany dekoracji kościoła, zwłaszcza w odniesieniu do kapitałów . Wykonany z białego, czarnego, zielonego i czerwonego marmuru , otoczony jest ze wszystkich stron trzema stopniami i zwieńczony tabernakulum . Zestaw ma ponad 3  m szerokości i około 1,5  m wysokości . The Silversmith Placide Poussielgue-Rusand tworzy na tym ołtarzu krzyża i dwoma świecznikami w pozłacanej metalu i cloisonne szkliwa , które odbywają się na podporach po obu stronach ołtarza. Całość została sklasyfikowana jako zabytek historyczny na27 czerwca 1996 r..

Wielki kamienny ołtarz

Na zachodniej ścianie zachodniego ramienia kościoła znajduje się duży ołtarz z wapienia wyrzeźbiony w wysokiej płaskorzeźbie. Zamówiono w1541autorstwa ojca Daniela de Saint-Alouarn, początkowo była skierowana w stronę północnego wejścia, czyli głównych drzwi kościoła. Jest to więc dzieło szczególnie ambitne, wykorzystujące cały repertuar stylistyczny pierwszego renesansu , co wyraża się w Dolinie Loary , np. w Solesmes  : zamówienie można było złożyć artystom z Loary. W1732, został zdemontowany i ponownie złożony w obecnym miejscu przez rzeźbiarza z Rennes Juliena Morillona. Z tej okazji usunięto część środkową, aby przebić drzwi w zachodnim ramieniu. Rzeźbiarz odnawia także niektóre części, zwłaszcza posągi ewangelistów i Chrystusa. Wprowadził w ten sposób styl głęboko odmienny od renesansowego. Całość przetrwa upadek1862. Przywrócenie odbywa się w2003. Ołtarz jest ogromna kompozycja w środku którego siedzi na Chrystusa w Apokalipsie , uwielbiany przez czterech aniołów . Wokół niego kilka rejestrów przyjmuje Ewangelistów , Apostołów , Dziewicę , cnoty teologiczne i kardynalne , proroków i doktorów Kościoła . Całość jest szczególnie imponująca i mierzy 8,5  m szerokości i 5,5  m wysokości. Jest klasyfikowany jako zabytek historyczny wraz z kościołem, ponieważ buduje się go według przeznaczenia .

Rzeźbiona grupa Złożenie do grobu

W krypcie pod skrzyżowaniem transeptu znajduje się grupa rzeźbiarska złożona z dziesięciu kamiennych posągów, która przedstawia złożenie do grobu Chrystusa. Datowany na koniec XV th  wieku lub XVI th  wieku, pochodzi z kaplicy w klasztorze z dominikanów Quimper, gdzie był jeszcze w Rewolucji Francuskiej . Mogła być przekazana albo przez przeora Guillaume de Botderu, albo przez rodzinę Quimerc'h, która należała do dworu książęcego. W okresie rewolucji został przeniesiony do kościoła Sainte-Croix, gdzie uniknął upadku1862. Przeniesiony do pracy w ogrodzie plebańskim, pozostaje tam do1956i tam jego stan się pogarsza. Został zainstalowany w obecnej lokalizacji po renowacji przez Maimponte in1962-1967. W1967, z okazji tego przywrócenia, złodziej zabrał głowy św. Jana i dwie Święte Niewiasty, które następnie zostały odpieczętowane. Całość od tego czasu została sklasyfikowana jako zabytek historyczny2 listopada 1956.

Grobowce krypty

W krypcie pod chórem mnichów znajdują się dwa groby: św. Gurloësa i ojca Henryka de Lespervez.

Grób pierwszego opata Gurloësa znajduje się w centrum krypty. Składa się z granitowej podstawy zwieńczonej leżącym posągiem wyrzeźbionym w wapieniu, być może kamieniu z Doliny Loary . Leżący trzyma w prawej ręce kij, aw lewej książkę; ma smoka u jego stóp. Ten grób nie jest tą, która została wykonana w nadziei, że propagowanie kultu świętego w końcu XI -tego  wieku: jest wyraźnie nowy grobowiec zbudowany pod koniec XIV th  wieku lub wcześnie XV th  century. Przez podstawę przechodzi kanał: omijaliśmy szaleńców, a także ludzi cierpiących na bóle głowy lub podagrę , aby święty uzdrowił ich z chorób. Wiele graffiti zdegradowało grób i świadczy o czci, której Gurloës był obiektem. Grobowiec, budynek według przeznaczenia , zaliczany jest do zabytków historycznych wraz z kościołem w spisie z 1840 roku .

Drugi grób należy do Henryka de Lespervez, opata Quimperlé de 1409 w 1434. Chodzi o leżącą postać przedstawiającą opata pod baldachimem , u jego stóp dwa psy trzymające herb  : z piasku z trzema złotymi lornetkami. Na skraju płyty nagrobnej wyrzeźbiona jest Matka Boska z Dzieciątkiem . Grób ten znajdował się początkowo w kościele Notre-Dame de Quimperlé, którego był sponsorem. Rzeźba jest wysokiej jakości. Grób był już w kościele w1840a budynek według przeznaczenia jest jak poprzedni, sklasyfikowany jako zabytki historyczne na liście z 1840 r . .

Posągi

W starym opactwie znajduje się wiele posągów chronionych jako zabytki historyczne. Inni nie są chronieni lub ich status jest niepewny.

W zachodnim ramieniu, dzięki której jest wejście, rzeźba Matki i Dziecka ma przydomek Matki Bożej Deliverance, pochodzący z XVII -tego  wieku. Został wpisany jako zabytek historyczny na15 lipca 1993.

Z północnego filaru obecnego chóru zwisa wielka figura Chrystusa na krzyżu , ubranego w tunikę, a jego stopy spoczywają na globusie . Jest to prawdopodobnie kopia wykonana po katastrofie1862przez rzeźbiarza nazwie Le Brun potwierdzone przez posąg w kościele od czasu XVII -tego  wieku. Obiekt od lat zaliczany jest do zabytków4 grudnia 1912 r.

W ramieniu północnym znajduje się figura św. Heleny z polichromii i złoconego drewna , niewątpliwie wykonana po zawaleniu i odbudowie budowli. Z neoklasycznej inspiracji ma pewne niepowodzenia: jej przedramiona są złamane i zgłoszone. Od tego czasu obiekt wpisany na listę zabytków15 lipca 1993. Inna polichromowana drewniana figura przedstawia Matkę Boską i nosi imię Matki Bożej Prawdy. Rzeźbione w drugiej połowie XVII -go  wieku, jest również na liście zabytków od czasu15 lipca 1993. Posąg Chrystusa cierpiącego, pochodzący z XVI -tego  wieku, zachowały się również w tej części kościoła; został wpisany na listę zabytków historycznych15 lipca 1993

W obejściu, między ramieniem południowym a chórem, znajduje się rzeźba z malowanego i polichromowanego dębu św. Jakuba jako pielgrzyma, w kapeluszu i torebce wybitej muszlą. Pochodzący z XVI th  wieku posąg doznał w czasie, tym stracił swój kij. Został wpisany jako zabytek historyczny na15 lipca 1993.

W południowym ramieniu, wzdłuż zachodniej ściany, posąg św. Małgorzaty z malowanego i polichromowanego drewna jest wynikiem darowizny biskupstwa Quimper w1998. Święty stoi na smoku. Data przedmiotem XVII -tego  wieku i został przywrócony po donacji diecezji. Jego stan ochrony jest niepewny. Kolejna figura Matki Boskiej, znanej jako Matki Bożej Dobrej Nowiny dnia XVII -tego  wieku. Nie mając dziecka, mogła należeć do grona Świętej Rodziny, chyba że jest to sławna figura świętego śp. Został wpisany jako zabytek historyczny na15 lipca 1993. Trzecia, najstarsza, polichromowana drewniana figura przedstawia Dziewicę z Dzieciątkiem. Rzeźbiony pod koniec XIV th  wieku lub na początku XV th  wieku, to, podobnie jak poprzedni, został wymieniony jako pomników historycznych15 lipca 1993. Czwarty wciąż reprezentujący Matki i Dziecka, a nazywa Matki Bożej Kwiaty, może pochodzą z pierwszej połowy XVI -tego  wieku. Jest również wymieniony jako zabytek historyczny od15 lipca 1993.

W zakrystii jest drewniany posąg świętego zidentyfikowanego jako św Dominika , prawdopodobnie pochodzący z XVI -tego  wieku. Od tego czasu jest wpisany na listę zabytków15 lipca 1993. Można też zobaczyć pomnik papieża św Cornelius lub CORNELY, wykonany prawdopodobnie w pierwszej połowie XIX -go  wieku. Ubrany w tiarę , w lewej ręce trzyma krzyż, au stóp ma głowę byka . Od tego samego dnia co św. Dominik jest wpisany na listę zabytków historycznych. W tej sali zachowała się również drewniana polichromowana figura świętego Rocha w towarzystwie psa przebranego za pielgrzyma i pokazującego jego ranę. Podobnie jak jego poprzednik, został wyprodukowany w pierwszej połowie XIX -go  wieku, a on znalazł się na liście zabytków w tym samym dniu. Zakon Ochrony również zabytkowym budynku statuę drewna polichromia z XVII -tego  wieku, który początkowo reprezentował Trójcę , z Bogiem Ojcem na tronie i gołąb z Duchem Świętym używany do zapięcie jego poradzić. Zniknął Chrystus na krzyżu, który miał uzupełnić zespół. Ta rzeźbiona grupa mogła pierwotnie znajdować się w kościele Lothéa , również w Quimperlé. W tym pokoju znajduje się również figura Matki Boskiej z Dzieciątkiem, wpisana również jako zabytek historyczny na15 lipca 1993. Pochodzi z XVII -tego  wieku.

Stół Adoracji Trzech Króli

W zachodnim ramieniu na północnej ścianie wisi obraz przedstawiający Pokłon Trzech Króli ; oglądamy także sceny Narodzenia i Ucieczki do Egiptu . Jest sygnowany przez malarza J. Biziena, skądinąd nieznanego, i nosi datę1635oraz nazwisko jego sponsora, Jeana Auffreta, powiernika miasta Quimperlé in1629. Styl malarstwa ZACHĘCA bliżej flamandzkiego malarstwa z XVII -tego  wieku. Pierwotnie znajdował się w kościele Notre-Dame de Quimperlé, skąd został sprowadzony1963. Od tego czasu został sklasyfikowany jako zabytek historyczny4 grudnia 1914.

Ambona do głoszenia

Ambona kościoła został zbudowany w drugiej połowie XIX -go  wieku, po rekonstrukcji zawalonym kościele. Wykonany z drewna dębowego i kasztanowego , składa się z ośmiobocznej wanny , schodów z balustradą i płyty rezonansowej . Cztery boczne panele zbiornika są wyrzeźbione z płaskorzeźbami przedstawiającymi czterech ewangelistów : Mateusza , Marka , Łukasza i Jana . Płyta rezonansowa jest niesiona przez anioły kariatydy i zwieńczona przez Anioła Sławy; gołąb z Ducha Świętego jest reprezentowany wewnątrz. Wyrzeźbiono również rampę schodów dojazdowych, tym razem w bryle. Napis łaciński pochodzi z Ewangelii św . Łukasza . Całość ma ponad 6  m wysokości i 2,60  m szerokości. Krzesło jest wpisane do rejestru zabytków na mocy dekretu 15 lipca 1993.

Chrzcielnica

Pomiędzy schodami prowadzącymi do chóru, w pobliżu rzeźbionej grupy Złożenia do Grobu, znajduje się chrzcielnica  : na kwadracie z czarnego marmuru poprzecinanego białymi żyłkami widnieje owalna misa z tego samego materiału. Zbiornik jest zamknięty brązową pokrywą . Zestaw ma 1,10  m wysokości , 90 cm szerokości  i 64 cm głębokości  . Zainstalowany w kościele po odbudowie1864, nie jest chroniony jako zabytki.

Czcionka wody święconej

W zachodnim ramieniu, które służy jako wejście do kościoła, znajduje się chrzcielnica z czarnego marmuru z białymi żyłkami. Niecka ma kształt muszli o ogromnych wymiarach: 1,57  m szerokości i 82  cm głębokości. Opiera się na stopie trójdzielnej; tuż obok na ziemi leżą resztki małej owalnej chrzcielnicy. Oba obiekty mogłyby datę z późno -XVIII th  wieku lub początek XIX th  wieku. Oba obiekty nie są objęte ochroną zabytków.

Zakrystia

W 1704, pod koniec prac restauracyjnych podejmowanych przez marystów w opactwie, ksiądz Guillaume Charrier zamówił dla nowo odbudowanej zakrystii komplet boazerii i mebli do zakrystii z drewna dębowego i kasztanowego od rzeźbiarza i stolarza Pierre'a The God. Zestaw składa się z panele ścienne, kilka niskich kredensów , a chasublier i dwie szafki narożne, które pokrywają się z północy, południa i zachodu mury sali. Dekor składa się z silnie wystającej ramy panelowej, bardzo prostej, z pilastrów w kapitelach korynckich i fryzu warzywnego zwieńczonego gzymsem z ząbkami biegnącym po desce. Obszerność tego mebla i jakość wykonania sprawiają, że jest to jeden z najpiękniejszych mebli zakrystii w Kornwalii . W tego zestawu dodaje się do XIX th  wieku obory , a klęcznik , A confessional i dwa chasubliers na środku pomieszczenia. Dekoracja zakrystii zaliczana jest do zabytków historycznych, jako budowla według przeznaczenia, według spisu z 1840 roku .

Uwagi i referencje

1. Chevalier de Fréminville , Przewodnik podróżnika po departamencie Finistère ,1844
2. Autissier 2009 , s.  319.
3. Autissier 2005 , s.  316-317.
4. Quaghebeur 2002 , s.  239-270.
5. Autissier 2009 , s.  319 i 324.
6. Autissier 2005 , s.  317.
7. „  Eglise Sainte-Croix  ” , zawiadomienie n o  PA00090381, bazy Merimee , francuskiego Ministerstwa Kultury .
8. Autissier 2005 , s.  318.
9. Mussat 1979 , s.  25.
10. „  Abbaye Sainte-Croix  ” , zawiadomienie n o  IA29000479, podstawy Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury .
11. "  Sainte-Croix kościół parafialny  " , zawiadomienie n o  IA29000480, bazy Merimee , francuskiego Ministerstwa Kultury .
12. "  Wytyczne duszpasterskie dotyczące niedzielnych mszy i świąt  " , na Doyenné de Quimperlé ,30 maja 2019 r.(dostęp 16 sierpnia 2019 )
13. Besse 1920 , s.  252.
14. Besse 1920 , s.  330.
15. Besse 1920 , s.  331.
16. Besse 1920 , s.  333.
17. Besse 1920 , s.  277.
18. Besse 1920 , s.  276.
19. Besse 1920 , s.  332.
20. Besse 1920 , s.  254.
21. Autissier 2009 , s.  320.
22. Barral i Altet 2005 , s.  10-11.
23. Autissier 2009 , s.  321.
24. Autissier 2005 , s.  319.
25. Autissier 2009 , s.  322.
26. Tillet 1982 , s.  245.
27. Autissier 2005 , s.  320.
28. Déceneux 1998 , s.  62-66.
29. Autissier 2009 , s.  321-322.
30. Autissier 2005 , s.  320-321.
31. „  Ołtarz, tier i tabernakulum  ” , zawiadomienie n o  IM29003967, baza Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
32. „  krzyż ołtarzowy i dwa świeczniki  ” , zawiadomienie n o  IM29003968, bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
33. "  Ołtarz  " , zawiadomienie n o  IM29003971, bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
34. „  rzeźbione Grupa grobu  ” , instrukcja n o  IM29003951, bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
35. „  Grób św Gurloës  ” , wypowiedzenia n °  IM29003969, bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
36. "  Grób Abbot Henry de Lespervez  " , uprzedzenia n o  IM29003970, bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
37. „  Statua Matki i Dziecka zwanej Matki Bożej Deliverance  ” , instrukcja n °  IM29003956, bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
38. „  Statua Chrystusa na krzyżu  ” , zawiadomienie n o  IM29003965, baza Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
39. „  Statua Święta Helena  ” , wypowiedzenia n °  IM29003964, bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
40. „  Statua Matki i Dziecka zwanej Matki Bożej Prawdy  ” , instrukcja n °  IM29003958, bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
41. „  Statua Chrystusa cierpienia  ” , wypowiedzenia n °  IM29003963, bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
42. „  Posąg św Jakuba Większego  ” , wypowiedzenia n °  IM29003960, bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
43. „  Posąg św Marguerite  ” , wypowiedzenia n °  IM29003953, bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
44. "  figurą Matki zwanej Notre-Dame-de-Bonne-Nouvelle  " , uprzedzenia n o  IM29003959, bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
45. „  Statua Matki i Dziecka  ” , wypowiedzenia n °  IM29003954, bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
46. "  Statua Matki i Dziecka zwanej Notre-Dame-des-Fleurs  " , uprzedzenia n o  IM29003955, bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
47. "  Posąg świętego Dominika (?)  " , Wskazówka n o  IM29003974, bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
48. "  Statue of Saint-Corneille  " , wypowiedzenia n °  IM29003978, bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
49. „  grupa Wyprofilowana Saint Roch  ” , zawiadomienie n o  IM29003977, bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
50. „  grupa Wyprofilowana Trójcy  ” , zawiadomienie n o  IM29003975, bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
51. „  Statua Matki i Dziecka  ” , wypowiedzenia n °  IM29003957, bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
52. „  Spis Pokłon Trzech Króli  ” , uprzedzenia n o  IM29003962, bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
53. „  Krzesło do głoszenia  ” , zawiadomienie n o  IM29003966, bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
54. "  chrzcielnica  " , zawiadomienie n o  IM29003952, baza Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
55. „  Bénitier  ” , zawiadomienie n o  IM29003961, baza Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
56. „  Boazeria i meble zakrystii: ornat, garderoby, bufet, kram, krzesło klęcznika, wyznaniowej  ” , instrukcja n °  IM29003972, bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .

Zobacz również

Źródła i bibliografia

• Anne Autissier, Rzeźba rzymska w Bretanii, XI-XII w. , Rennes, Rennes University Press,2005( ISBN  978-2-7535-0066-2 ).
• Anne Autissier, „  Quimperle. Eglise Sainte-Croix  ”, Kongres Archeologiczny Francji „ Finistère 2007 ”,2009, s.  319-324.
• Xavier Barral i Altet, Sztuka romańska w Bretanii , Paryż, red. Jean-Paul Gisserot,2005( ISBN  978-2-87747-711-6 ) , s.  10-11.
• Dom Jean-Martial Besse , Opactwa i przeoraty starożytnej Francji , cz.  VIII: prowincja kościelna Tours , Paryż, Picard,1920.
• Marc Déceneux, La Bretagne romane , Rennes, wyd. Ouest-Francja,1998( ISBN  2-7373-2262-6 ).
• André Mussat, Sztuka i kultura Bretanii; tysiąclecie , Paryż, Berger-Levrault,1979( ISBN  9782737319327 ).
• Joëlle Quaghebeur, La Cornouaille od IX do XII wieku: pamięć, władza, szlachetność , Rennes, Rennes University Press,2002( ISBN  2-86847-743-7 ).
• Louise-Marie Tillet, romańska Bretania , La Pierre-Qui-Vire, Zodiaque, coll.  "Noc Czasów",1982.

Powiązane artykuły

• Kartuarium Quimperlé
• Inne opactwa Sainte-Croix
• Lista kościołów w Finistère
• Lista budowli romańskich w Bretanii
• Lista zabytków w Finistère