Oisans | ||||
![]() Widok na jezioro Chambon i Oisans w kierunku zachodnim. | ||||
Masywny | Alpy | |||
---|---|---|---|---|
Kraj | Francja | |||
Regiony |
Owernia-Rodan-Alpy Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże |
|||
Działy |
Isère Hautes-Alpes |
|||
Współrzędne geograficzne | 45 ° 03 ′ szerokości geograficznej północnej, 6 ° 02 ′ długości geograficznej wschodniej | |||
Geolokalizacja na mapie: Alpy Wysokie
| ||||
Orientacja w dół | Gdzie jest | |||
Długość | 70 km | |||
Rodzaj | Dolina lodowcowa | |||
Pływ | Retoromański | |||
Główna droga dojazdowa | D 1091 | |||
L ' Oisans ( wymawiane [ w a . Z ɑ̃ ] ) to region Alp Francuskich położony w departamentach Isère i Hautes-Alpes , odpowiadający większości zlewni rzeki Romanche i jej dopływów. Ma więc sześć głównych dolin, z których Le Bourg-d'Oisans jest mniej więcej centrum. To miasto, tylko jeden region głównie rolniczy, znajduje się w ruchliwym równinie do przełomu między XVII th i XVIII -tego wieku przez jezioro polodowcowe , która oddziela Górna Dolna Romanche. Ten ostatni, głównie miasto Livet-et-Gavet , stał się ośrodkiem przemysłowym w XX th wieku wraz z rozwojem energii wodnej , które umożliwiły rozwój wielu gałęzi przemysłu w 1970 roku.
Oisans otaczają pasma górskie ze szczytami sięgającymi od 3000 do 4000 metrów. Najbardziej charakterystycznym jest Meije , położone na wysokości 3983 metrów nad poziomem morza. Wschodni kraniec Haute Romanche, Col du Lautaret , na wysokości 2058 metrów, znajduje się dwadzieścia kilometrów od granicy z Włochami i równiny Padańskiej . To położenie przy drodze na Półwysep Apeniński sprawia, że dostęp do Oisans jest strategiczny od czasów starożytnych . Do Rzymian dominować lud Ucènes i zorganizować trasę handlową. Górnictwo zaczęło się w tym czasie i resurfaces okresowo aż do XIX -tego wieku. W średniowieczu , Oisans był mandat z Dauphiné . Jego sytuacja jest również decydująca w czasie II wojny światowej , kiedy makia walczy z okupantem, a następnie bierze udział w wyzwoleniu Grenoble . Droga departamentalna 1091 , łącząca Vizille z Briançon , przecina obecnie Oisans, chociaż ruch na niej został zakłócony w latach 2015-2016 z powodu osuwiska, które wymusiło zamknięcie tunelu Chambon .
Duża część gospodarki Oisans opiera się na turystyce. Cztery tereny narciarskie dzielą masyw. Wśród głównych ośrodków są Alpe d'Huez i Les Deux Alpes . Urozmaicają swoją aktywność, oferując letnie sporty. Niektóre muzea pomagają odkryć historię i bogactwa regionu. Ponadto turystyka piesza i wspinaczka górska pozwala odkryć najlepiej zachowane części Oisans, chronione w szczególności na terenie Parku Narodowego Ecrins , obszarów Natura 2000 i kilku sklasyfikowanych miejsc . W istocie, ze względu na swoje usytuowanie na różnych wysokościach i różnice w ekspozycji na słońce, region ten jest domem dla dużej różnorodności ekosystemów . Rolnictwo, które przeżyło gwałtowny upadek, jest teraz zwracane w kierunku lokalnego rynku.
Oisans bierze swoją nazwę od CELTO-Ligurii ludzi z Ucènes . Nazwa ta stopniowo przekształca się Uïssan , Uisson , Uïsan i Visan ten ostatni jest zachowane do XV, XX wieku. Do mieszkańców pozostały Uissans.
Od końca XIX XX wieku do 1970 roku, w dorzeczu Oisans często pożyczył swoją nazwę masywu która graniczy na południu, obecnie znany jako Ecrins Góry . Rzeczywiście, w czasach mapy Cassini i przed złotym wiekiem alpinizmu wymiary i złożoność masywu uniemożliwiły jego geograficzne przedstawienie; to nie ma nazwy. Następnie wiele głównych szczytów i punktów początkowych wspinaczek znajdujących się w Oisans, nazwa ta rozciąga się na doliny na południe od masywu i trudniej na wschód. Utworzenie Parku Narodowego Ecrins w 1973 roku stopniowo go wyparło.
Oisans znajduje się w południowo-wschodniej Francji , na południowo-wschodnim krańcu departamentu l ' Isere w regionie Owernia-Rodan-Alpy i na skrajnym północnym zachodzie departamentu Alpy Wysokie w Prowansji-Alpach-Lazurowym Wybrzeżu . Znajduje się między Grenoble i Briançon , około 150 kilometrów na południowy wschód od Lyonu . Jest częścią łańcucha Alp . Granica włoska znajduje się dwadzieścia kilometrów od wschodniego krańca rzeki Oisans.
Oisans geograficznie odpowiada na Romanche przełom w górę od Séchilienne . Źródło tego ostatniego znajduje się u podnóża lodowca Plate des Agneaux pod szczytem Chamoissière , na zachód od przełęczy Lautaret . Dzięki tej definicji przyjęto formułę „Oisans z sześcioma dolinami”: jej głównymi dopływami są, na prawym brzegu, Ferrand poniżej jeziora Chambon , Sarenne na poziomie Bourg-d'Oisans i Eau d'Olle , który przecina Allemond , a także na lewym brzegu Vénéon poniżej wąwozów Infernet i Lignarre poniżej Bourg-d'Oisans. Jednak historycznie pastwiska położone na południe od Col du Glandon i Col de la Croix-de-Fer aż do jeziora Grand'Maison należą do prowincji Maurienne w byłym Księstwie Sabaudii i dlatego są wyłączone z Oisans ; podobnie terytorium gminy Chantelouve w Valbonnais rozciąga się na północ od Col d'Ornon .
Oisans obejmuje zatem część masywów Belledonne - która oddziela ją od dorzecza Grésivaudan -, Grandes Rousses i Arves na północy, Taillefer na południowym zachodzie i Ecrins na południu i wschodzie. Najwyższym punktem w regionie jest szczyt Lory , poprzednik Barre des Ecrins, którego kulminacja znajduje się na wysokości 4088 m n.p.m., na dnie doliny Vénéon, na granicy z Vallouise w Briançonnais . Jednak najbardziej charakterystycznym szczytem jest Meije , którego kulminacja znajduje się na wysokości 3983 metrów między dolinami Haute Romanche i Vénéon i nazywany jest „królową Oisans”. Na południe od Oisans leżą dorzecza Valjouffrey i Valgaudemar .
Droga departamentalna 1091 , dawna droga RN 91 , łącząca Vizille z Briançon, jest główną drogą dojazdową do tego terytorium.
Oisans znajduje się w samym sercu kilku krystaliczne masywy z zewnętrznych Alp . Stanowią one bloki dawnej metamorficznej piwnicy Hercyna ( gnejs , łupek mikowy , migmatyt ), która przewróciła się w okresie jurajskim podczas szczelin, które dały początek Tetydzie . Są oddzielone hemigrabensami, gdzie gniazdują doliny. Dawna powierzchnia erozji pasma Hercyny nadal występuje w postaci peneplanów , na przykład na płaskowyżu Emparis , lodowcu Mont-de-Lans , Chamrousse czy nawet Grand Galbert . Na tym stosunkowo głębokim morzu tworzą się wapienie z Lias , które można znaleźć w szczególności w Bourg-d'Oisans , Mizoën , La Grave i Villar-d'Arêne . W dolnej kredzie morze staje się płytsze, ale Oisans jest na jej brzegu, a Urgonian nie jest zbyt obecny. W górnej kredy The Alpine Tetyda zamyka i subdukcji odbywa. Kończy się w eocenie, podczas gdy początkowi wypiętrzenia w Alpach towarzyszy erozja, która przyczynia się do powstania piaskowca . W oligocenu The kolizja kontynentalny powoduje nakładanie się i pękanie bloków natomiast skał osadowych do zmarszczka , prowadząc do obecnej ogólnej struktury Oisans.
Ponadto węgiel z rozkładu paproci z karbonu występuje w kilku miejscach Oisan. Z granitów z plutons z permu są powszechne w wielu dziedzinach, w tym Rochail , w dolinie Lanchâtra wschodzie skale Muzelle wokół La Bérarde i szczyty Combeynot . Wynikają z przerzedzania skorupy ziemskiej . Towarzyszą im formacji, przez hydrothermalism , o żyłach rud z miedzi , żelaza , ołowiu , cynku , srebra , złota , itd. Z dolomitu urodzonych z sedymentacji w płytkie oceanu Trias jest również umieszczona pomiędzy podstawą soczewki i wapienia; zawiera ślady ewaporatu . Jest lokalnie zwieńczony warstw z spillitu osadzonej po epizodach podmorskiego wulkanizmu zapowiadających otwarcie Jurajskiego rozłamu.
W plejstocenie Oisans był okupowany przez kilka lodowców . Ten z Haute Romanche osiąga punkt kulminacyjny na maksimum zlodowacenia Mindel na wysokości 2600 metrów w pobliżu przełęczy Lautaret ; osiąga około 2250 metrów w Chambon . Jego skrzyżowanie ze złączem Vénéon osiągnęło następnie poziom 2100 metrów na Bourg-d'Oisans, a następnie do stu metrów z powodu zbiegu z lodowcem Eau d'Olle, aby zablokować Rochetaillée. Grubość lodowca Rissian jest mniejsza. Ta śluza jest zatem odpowiedzialna za lodowaty pępek Bourg-d'Oisans i pojawienie się jeziora po ostatnim zlodowaceniu . Lodowiec jest następnie ewakuowany przez Basse Romanche i prawdopodobnie przez dyfuzje na lewym brzegu w kierunku lodowca Isère . Jezioro jest stopniowo wypełniony aż do drugiej połowy II -go tysiąclecia .
Prawie wszystkie z terytorium Oisans znajduje się w sejsmicznej strefy n o 3, a na całym obszarze geograficznym południowo-wschodnim departamencie Isère. Na poziomie działu Alpy Wysokie masyw znajduje się w granicach strefy sejsmicznej n ° 4.
Typ strefy | Poziom | Definicje (budynek obarczony normalnym ryzykiem) |
---|---|---|
Strefa 3 | Sejsmiczność umiarkowana | przyspieszenie = 1,1 m / s 2 |
W Haut Oisans panuje kontynentalny klimat górski , charakteryzujący się stosunkowo suchymi i gorącymi latami oraz mroźnymi zimami ze średnią temperaturą -4 ° C na wysokości 2400 metrów nad poziomem morza w tym sezonie. Położona w sercu francuskich Alp , doświadcza pluwiometrycznego zjawiska cieni , z zaledwie 800 milimetrami średnich opadów między Besse i Saint-Christophe-en-Oisans . Jednak to drugie miasto na wysokości 1570 m n.p.m. skorzystało z pokrywy śnieżnej dwukrotnie większej niż Autrans (1050 m ) w latach 1961-1990, osiągając maksymalnie 80 centymetrów w lutym. W tym samym okresie odnotowano również rekord opadów śniegu w ciągu jednego dnia, w którym spadło 80 centymetrów21 marca 1971.
Z drugiej strony, wpływ oceaniczny jest odczuwalny w Dolnym Romanche i równinie Bourg-d'Oisans , z rocznymi opadami wynoszącymi około 1400 milimetrów. Ten ostatni jest najgorętszym obszarem na terytorium, gdzie temperatury wahają się średnio od 2 do 4 ° C w styczniu i od 20 do 22 ° C w lipcu.
Oisans jest domem dla wielu różnorodnych ekosystemów . W Adrets , podobnie jak Romanche i Combe de Malaval, są na ogół sucho i słonecznie. Przedstawiają one pionierskie trawniki skalne na domostwach i rozchodnikach , łąki i murawy suche, wrzosowiska i krzewy kserofilne dla jałowców , zespoły łęgowe i skarpy krzemionkowe, a niekiedy lokalnie wapienne i kserotermofilne.
Ubac domy zalesienia modrzew na dole stoku Aulnaies w lawinowych korytarzach i zboczy, górskich torfowiskach żurawiny , zimne cumuje bażyna , z rhodoraies do Różanecznik żelazisty , zarośla wierzby krzew arctico- alpines, megaphorbiaies Meadows subalpejskich i trawnikach Alpine, formacje jaskiń śnieżnych z wierzbami karłowatymi, pionierskich trawników ze skalistych płyt i gruzu, zbiorowisk roślinnych moren i piargów lub ścian skalnych.
Na zimnych brzegach potoków rosną w chodniku lasy olchy białej i jesionu . Mokradła są również znaleźć na wysokościach wokół jezior, torfowisk i bagien z masywu Taillefer .
Taca Emparis ma wiele typów roślinności: subalpejskie łąki kostrzewa musztardę , pastwiska w nard strome , trawniki alpejskie evergreen turzyca , Seslérie Niebieskie i Kostrzewa fioletowe , formacje Valley Warunki wierzba karłowata, subalpejskie z wrzosowatych torfowiskach, zimne wrzosowiska z wysokości, Rockeries z pionierskie formacje, wapienne i krzemionkowe piargi , skaliste skarpy i zespoły saksykoliczne oraz mokradła pokrywają płaskowyż.
Piętro subalpejskie słabo schrony szwajcarskiej sosny oraz hak sosnę . Tylko porosty kolonizują najwyższe szczyty.
FloraWiele gatunków regulowanych z kwitnących roślin zostały określone w różnych obszarów przyrodniczych o znaczeniu ekologicznym, faunistycznych i florystycznych zainteresowania (ZNIEFF): na podzielonym delfina ( Delphinium fissum ), przy czym żółty Gage ( złoć żółta ), przy czym Cornish kiełek ( Physospermum) cornubiense ) Columbine Alp ( Aquilegia alpina , endemiczny ), przy czym turzyca bicolor The oczko zaniedbane ( Dianthus pavonius ), przy czym Panicaut Alpy ( Mikołajek alpejski , endemicznych), przy czym żółty goryczki ( Gentiana lutea ), przy czym krótkie zęby wierzby ( Salix breviserrata ) , koniczyna ( Trifolium saxatile , endemic), pachnący owies ( Hierochloe odorata ) lub lilia pomarańczowa ( Lilium bulbiferum var. croceum ). Wierzba ( Salix laggeri ), przy czym Silenus z Wallis ( Silene Vallesia ), przy czym gwiaździsty Bupleurum ( Bupleurum stellatum ), przy czym Bellflower Mont Cenis ( Campanula cenisia ), przy czym pstry kostrzewa ( Festuca acuminata ), przy czym żółtawy kostrzewa ( Festuca flavescens ) ukośne bedstraw ( Galium obliquum ), Western Alpine bedstraw ( Galium pseudohelveticum ), Mont-Cenis Wesz ( Pedicularis cenisia ), Roszpunka liściach scorsonerifolium ( Phyteuma scorzonerifolium ) Debris waleriana ( Valeriana saliunca ), Véronique d'Allioni ( Veronica allionii ) Pensée du Mont-Cenis ( Viola cenisia ) Knapweed ( Centaurea uniflora ) i Dwarf forget- me-not ( Eritrichium Nanum ) nie są regulowane, ale mają rozkład endemicznych.
Orlik alpejski ( Aquilegia alpina ) w ogrodzie botanicznym przełęczy Lautaret .
Zaniedbany goździk ( Dianthus pavonius ) w ogrodzie botanicznym.
Alpine Panicaut ( Eryngium alpinum ) w ogrodzie botanicznym.
Lilia pomarańczowa ( Lilium bulbiferum var. Croceum ).
Stinged Polyst ( paprotnik kolczysty ) gatunek paproci także regulowane tak jak selagine Lycopod ( Huperzia selago ), który jest inny gatunek rośliny naczyniowe .
Dzikiej przyrodyLiczne gatunki chronione ssaków zidentyfikowano w różnych fizycznych miejscach w ekologicznym fauny i florystycznym zainteresowania (ZNIEFF) zamszowa ( Rupicapra rupicapra ), przy czym Alpine Ibex ( Capra Ibex ), przy czym Ryjówkowate wody ( Neomys fodiens ) pojęcie " Red uszaty ( Plecotus auritus ), ryś euroazjatycki ( Lynx lynx ) lub zając górski ( Lepus timidus ).
Ptaki to Woodcock ( Scolopax rusticola ), Sokół wędrowny ( Falco peregrinus ), pardwa górska ( Lagopus Muta ), Skałą Partridge ( Alectoris graeca ), Eurasian Eagle Owl ( Bubo bubo ), Martin- europejski Rybak ( Alcedo atthis ), Red-zapowiadane Chough ( Pyrrhocorax Pyrrhocorax ) Ortholan Sparrow ( Emberiza hortulana ), Mad Sparrow ( Emberiza CIA ), Golden Eagle ( Aquila chrysaetos ), Orłosęp ( Gypaetus barbatus) ), jastrząb ( Accipiter gentilis ) cietrzew ( Tetrao tetrix ), kukurydza Przepiórka ( Coturnix coturnix ), włochatka Nyctale ( Aegolius funereus ), Czarny gąsiorka ( Lanius collurio ), Niedźwiedzica nurek ( Cinclus cinclus ), rock-Merle Monticole ( monticola saxatilis ), Red-gąsienica ( Acrocephalus palustris ), Pouillot fitis ( Phylloscopus trochilus ) Alpejski Niverolle ( Montifringilla nivalis ), Olchowy Tarin ( Spinus spinus ) i Płomienny Sizerin ( Acanthis f lammea ).
Tchórzliwy Ringera ( Bombina variegata ) jest amfibią gatunków, które są również regulowane.
Wreszcie wśród owadów jest apollo ( Parnassius apollo ).
Oisans ma nieco ponad 10 000 mieszkańców w 21 gminach. Bourg-d'Oisans jest najbardziej zaludnionym i jedynym miastem w okolicy; znajduje się mniej więcej pośrodku sześciu dolin. Ludność jest bardzo nierównomiernie rozmieszczona: pięć najbardziej zaludnionych gmin ma 70% populacji, a połowa gmin ma mniej niż 200 mieszkańców.
Departament | Kanton | Wspólnota gmin | Gmina | Populacja |
---|---|---|---|---|
Isere | Oisans-Romanche | Oisans | Allemond | 1,001 |
Auris | 199 | |||
Besse | 137 | |||
Clavans-en-Haut-Oisans | 109 | |||
Gwizd | 1,367 | |||
Strażnik | 103 | |||
Bourg-d'Oisans | 3 225, | |||
Le Freney-d'Oisans | 252 | |||
Dwa Alpy | 1925 | |||
Livet-et-Gavet | 1,265 | |||
Mizoën | 197 | |||
Ornon | 135 | |||
Oulles | 10 | |||
Oz | 244 | |||
Saint-Christophe-en-Oisans | 105 | |||
Vaujany | 290 | |||
Villard-Notre-Dame | 25 | |||
Villard-Reculas | 62 | |||
Villard-Reymond | 41 | |||
Wysokie góry | Briancon-1 | Briançonnais | Ciężki: Silny | 487 |
Villar-d'Arêne | 330 | |||
Całkowity | 11 453, |
Region jest podzielony między tradycyjne domeny językowe frankoprovençalskie i północno- oksytańskie . Mówiący atlas językowy, stworzony przez Stendhal University w Grenoble, przedstawia języki Saint-Christophe-en-Oisans w Alpe-de-Vénosc .
Podczas gdy oksytański z Briançonnais ma silny wpływ francusko-prowansalski, ze spadkiem lub osłabieniem końcowych spółgłosek, mówienie oisans jest bardziej konserwatywne (w szczególności na s w liczbie mnogiej), jak Occitan vivaro-alpine, który je zachowuje . Fonologiczne inne funkcje, takie jak na zmiękczenie na litr i ROTACYZM z interwokaliczny n ( Luna > LURA w Briançonnais i Luro w Oisans) sugerują ważną komunikacji ze Briançonnais, a nie tylko przez podaniu Lautaret ale także wobec Vallouise .
GastronomiaOisans ma kilka kulinarnych specjalności, czasami dostosować z sąsiadujących regionów: ganèfles (starte ziemniaki, dodano jaja i gotowany w wodzie), Oisans crozets , nadziewane (z porami ", szpinak lub liściowy ), przy czym Hotpot w kalarepa The Dauphinois zapiekanki , Blueberry pie lub piołun . Niektóre wioski mają swoje własne typowe potrawy lub potrawy, takie jak gotowany chleb w Villar-d'Arêne. Kompozycje niektórych potraw i ich nazwy mogą się różnić w zależności od wioski i doliny.
Najstarsze ślady czasowego obudowy w Oisans odkryto Lake Poursollet (1649 m ) w masyw Taillefera , sięgają VII TH - VI p Millennium BC. AD , w mezolicie ; są dziełem myśliwych. Jeśli rewolucja neolityczna towarzyszy przybyciu chłopów w dolinach Isere , w Drac i Durance w V -go tysiąclecia pne. AD , pastwiska Oisans nie zachowują żadnego śladu udomowienia , pasterze pozostawiają niewiele śladów. Pierwsze ślady górnictwa świadczy blisko Vaujany , w Grandes Rousses , na początku II th tysiąclecia przed naszą erą. AD i odpowiada staremu brązowi ; z chalkopirytu i tetraedrytu ekstrahuje. Obiekt repozytorium brązu sięga I st tysiącleciu pne. AD znajduje się nad Villar-d'Arêne , na wysokości 1950 metrów. Najstarsze dowody osadnictwa stałych lub pół-stałych sięgają VIII th century BC. AD z artefaktami z gliny , brązu i miedzi znalezionymi w Mont-de-Lans i Villard-Notre-Dame , niektóre importowane i podkreślające handel między Półwyspem Apenińskim a Zachodnią Francją. Analogicznie do protohistorii w Sabaudii i Alpach Południowych , populacja ta prawdopodobnie towarzyszy chęci znalezienia schronienia w górach, wokół twierdz . Groby Hallstatt , między VII TH i III TH wieków przed naszą erą. AD , świadczą o silnym dobrobycie i pewnej technice w produkcji biżuterii. Z drugiej strony podczas La Tène handel pozostawia niewiele śladów, w szczególności w porównaniu z sąsiednim Maurienne .
Przed podbojem rzymskim Oisans był zamieszkiwany przez Ucènes (po łacinie : Ucennii ), ludność Celto -Ligurii niezależna od Alp, która kontrolowała szlak handlowy z przełęczy Lautaret , a tym samym na równinę Padu przez przełęcz Montgenèvre . Ustalenie ich stosunków handlowych z galijskiej ludzi tych Allobroges . Ich granica została zmaterializowana na posterunku o nazwie Fines w Gavet . W czasach Cesarstwa Rzymskiego stara droga została opracowana tak, aby była najkrótszą osią komunikacyjną między starożytnymi miastami Rzymem i Lyonem , przez Grenoble i Vienne . W wiosce Bons w Mont-de-Lans wciąż znajdują się pozostałości drzwi na rzymskiej drodze. Miedź The żelaza i, w mniejszym stopniu, złoto i srebro są obsługiwane. W kopalni Brandes w Alpe d'Huez zbudowano fort w celu ochrony dostępu rzymskiej drogi.
We wczesnym średniowieczu strategicznym centrum doliny był prawdopodobnie zamek Sageti castrum, czyli zamek Fayet, w obecnym mieście La Garde ; jest siedzibą parafii. Oisans jest wówczas własnością hrabstwa Grenoble, a następnie hrabstwa Albon . Równina Oisans jest wówczas częściowo zajęta przez jezioro Saint-Laurent, które omija szlaki komunikacyjne; jest czasami żeglowna i posiada port, którego poziom i zasięg zmienia się na przestrzeni wieków.
W XI -tego wieku , o klasztor jest w Bourg-d'Oisans , wtedy nazywa Saint-Laurent-du-Lac, należący do diecezji Grenoble . Zamek został zbudowany w XII TH lub XIII th wieku . W 1219 r. Pęknięcie naturalnej tamy utworzonej przez ulewne stożki Vaudaine i Infernet w Livet powoduje zalanie Grenoble, ale równina Bourg-d'Oisans zostaje w ten sposób opróżniona, chociaż nadal jest okresowo zalewana w miłosierdzie powodzi aluwium i nasypów aż XVII th lub XVIII th wieku . Na tej ziemi nadającej się pod uprawę wieś stała się stolicą Mandement de l'Oisans, największego w Dauphiné de Viennois, a następnie w prowincji Dauphiné , i pozostała nią do końca Ancien Régime . Delfin nakłada podatku, w tym wielkości i królewskiej pańszczyzny i ćwiczeń sprawiedliwości. Opłat ustalono w 1339 r .
Oisans doświadczyli wówczas autonomicznej sytuacji stosunkowo porównywalnej z sytuacją Escartons de Briançonnais . Terytorium jest podzielone na dziewiętnaście społeczności ze względu na jego odizolowane położenie geograficzne i trudności w dostępie z dolnych dolin. Oulles był jednak częścią mandatu Séchilienne przez pewien czas, podczas gdy Rivier-d'Allemont był częścią seigneury of Theys . Po rewolucji francuskiej gminy La Grave i Villar-d'Arêne zażądały przyłączenia się do Alp Wysokich , mając nadzieję na skorzystanie z korzystnego statusu Escartonów, ale ich przywileje zostały szybko zniesione.
XIV th do XV -go wieku, wydobycie gwarantuje rozwój Oisans pieniędzy do Brandes , Saint-Christophe-en-Oisans , Ornon i Alpette do Oz , prowadzą do Villar d'Arene , Vénosc , Ornon, Bourg-d'Oisans , grzebień Malleval w La Grave, Alpette i Articol w Allemond , miedź w Villar-d'Arène, Cuculet w Mont-de-Lans , Alpette, Petites Rousse w Oz i l'Armentier w La Garde , żelazo w Vénosc, Armentier i Articol, węgiel w Vénosc i Cuculet, łupek w Ornon. Wraz z odkryciem złota wśród kryształów górskich w Gardette, Villard-Notre-Dame , w 1717 r., A następnie srebra w Chalanches, Allemond, od 1767 r. , Miejsca te zostały na jakiś czas ponownie otwarte. Wreszcie, praca dla kolekcjonerów minerałów kwarc, ale również od galeny i chalkopiryt, jest bardziej opłacalne i rozciąga XIX th century . Z niklu i kobaltu są następnie ekstrahowane z odpadów górniczych .
Dauphiné jest krajem, gdzie Reformacja znalazła wsparcie z XVI -tego wieku i Oisans ma kilka kościołów protestanckich. Terytorium zna wojny religijne, a po odwołaniu edyktu nantejskiego w 1685 r. Przez króla Ludwika XIV oraz prześladowaniach i dragonadach wielu mieszkańców jest zmuszonych do przejścia na katolicyzm, podczas gdy inni hugenoci uciekają na wygnanie, mimo że są prześladowani.
Płótno produkuje bawełnę przeniesiona do Bourg-d'Oisans w początkach XIX th wieku i dwa młyny z jedwabiu w 1870 i 1884 roku . Ponadto w kantonie znajduje się 17 kamieniołomów łupkowych, 21 tartaków mechanicznych i 31 młynów lub kamieni szlifierskich . Jednakże przemysł jest rzeczywiście rozwija podczas XX XX wieku z pojawieniem się białego węgla . Fabryki energii wodnej , z których siedem nie ma w Livet-et-Gavet , przemysłu paliwowego, artykułów papierniczych , elektrochemii , elektrometalurgii i produkcji muszli, rosną, głównie w Dolnym Romanche w Livet -et-Gavet, tworząc w ten sposób w całej dolinie istny przemysł miasto symbolizowane przez elektrownię Vernes autorstwa Charlesa Alberta Kellera . Verney tama została zbudowana w tym kontekście i eksploatowane przez Société wodnej de l'eau d'Olle, założony w 1907 roku . Z biegiem czasu przybyła duża siła robocza z Włoch , niemieccy jeńcy wojenni , robotnicy chińscy , sowieccy , polscy , rumuńscy , jugosłowiańscy , albańscy , bułgarscy i czechosłowaccy uchodźcy, uciekający przed faszyzmem uchodźcy włoscy i hiszpańscy , wreszcie imigrant algierski i portugalski . Wiele mieszkań powstało w połowie lat dwudziestych XX wieku i towarzyszyła im polityka społeczna. Podczas gdy ruch przez Col du Lautaret w Haute Romanche gwałtownie spadł od 1884 r. Wraz z otwarciem linii z Veynes do Briançon połączonej z linią Alp , z drugiej strony transport ludzi, materiałów i surowców w Dolnym Romanche ułatwiony przez uruchomienie w 1893 - 1894 , z linii z Jarrie Bourg-d'Oisans . Jednak po I wojnie światowej ten ostatni wymagał poważnych prac, a przed II wojną światową konkurował z ciężarówkami. Od 1946 roku stopniowo zaprzestano jego eksploatacji . Chambon tama została oddana do użytku w 1935 roku i związane z tym z Clapier na powrót wody z Romanche downstream. Kilka osad zostało pochłoniętych podczas konfiskaty. Wiele fabryk zostało zamkniętych od lat 70 . Grand'maison tama została uruchomiona w 1988 roku i połączony z tym z Verney celu utworzenia elektrowni szczytowo-pompowych stację i najpotężniejszym elektrowni wodnej we Francji.
XIX th wieku nastąpił także rozwój alpinizmu w Ecrins gór, z podbój wieloma szczytami. Znani wspinacze wędrują po górach. 16 sierpnia 1877 roku Pierre Gaspard (znany jako „Gaspard de la Meije”), przewodnik z Saint-Christophe-en-Oisans , jego syn i Emmanuel Boileau de Castelnau dokonali pierwszego wejścia na Meije . Wioska La Bérarde , w sercu masywu Ecrins, była przez kilka dziesięcioleci wysoko położonym miejscem wspinaczki; w 1950 r. nadal był wymieniany jako „drugie francuskie centrum alpinistyczne” po Chamonix.
Podczas II wojny światowej Oisans, podobnie jak Vercorowie , stali się wylęgarnią francuskiego wewnętrznego oporu wobec okupacji hitlerowskiej . Stanowi pierwszy z sześciu sektorów Tajnej Armii w departamencie, który sam dzieli się na trzy podsektory: Grenoble , Basse Romanche i Uriage . WLuty 1943Kapitan Andre „Lanvin” LESPIAU jest przypisany do Jarrow z 14 th Indochinese firmy ( pracowników lub piechoty ) z 1 st podgrupy o 1 st ugrupowań militarnych tubylców kolonialnych odesłane. Dowódca „Sylvain” de Reyniès , ówczesny szef departamentu wojskowego Isère, natychmiast powierzył mu podsektor Romanche, a następnie w grudniu tego samego roku cały sektor. Towarzyszy mu wielu Afrykanów z francuskich kolonii i obcokrajowców, a także młodzi Francuzi uciekający z przymusowej służby pracy . Makia prowadzi partyzanckie działania . Latem 1944 r. Liczył ponad 1500 ludzi, ale dzięki znajomości terenu i szybkim działaniom Lanvinowi udało się przekonać Niemców ostrożnie, że liczba ta jest dziesięciokrotnie większa. Jednak pod koniec lipca makia Vercors upadła i Niemcy otoczyli ją, a następnie na początku sierpnia najechali na Oisans przez jej przełęcze. Szpital chirurgiczny Francuskich Sił Wewnętrznych w L'Alpe-d'Huez został ewakuowany, a rannych ścigano. Jednak 15 sierpnia lądowanie w Prowansji zmusiło Niemców do wycofania się; kilkuset z nich zostało otoczonych i wziętych do niewoli w Vizille w wyniku kontrataku partyzantów. Lanvin wydaje rozkaz bojownikom ruchu oporu w Grenoble, aby wzięli udział w wyzwoleniu ich miasta, które wchodzi w życie 22 sierpnia.
Na początku 2015 roku w części skalistej wychodni wznoszącej się nad tunelem Chambon , zbudowanej w 1935 roku przy drodze departamentalnej 1091 , doszło do osunięcia się ziemi, które zagroziło integralności fizycznej tunelu deformacjami, osiadaniem jezdni i zawaleniem się część łuku, zmuszając władze lokalne do zamknięcia jezdni 10 kwietnia. Przez pewien czas nie było drogi drugorzędnej, która odcinałaby Haute Romanche, przede wszystkim wioski La Grave i Villar-d'Arêne, od reszty doliny i aglomeracji Grenoble , zagrażając jej gospodarce turystycznej. Utrudnia również ruch z Włoch. Zalecane są odstępstwa kilkugodzinne przy innych drogach, a połączenie rzeczne jest pilnie ustanawiane na jeziorze Chambon, podczas gdy trwają prace nad konsolidacją tunelu. Są one szybko przerywane po wykazaniu, że ruch geologiczny ma wielkość wymagającą całkowitego obrócenia tunelu. Trasa 20 -tego etapu na Tour de France 2015 , początkowo planował przejść przez tunel, jest modyfikowana z powodu zamknięcia drogi, jego wznowienie jest niemożliwe przed trakcie imprezy rowerowej. W listopadzie 2015 r. Po drugiej stronie jeziora otwarto drogę ewakuacyjną 1091 na trasie zmodyfikowanej w sytuacji awaryjnej drogi leśnej. Ta wąska droga jest przeznaczona do obsługi lokalnej i podlega określonym przepisom. Prace nad drążeniem tunelu objazdowego, przeprowadzone przez departament Isère, rozpoczęły się w maju 2016 r. Ten tunel objazdowy został wykopany głębiej w górę i pozwolił ominąć osłabiony obszar. Zimą 2016-2017 tunel został tymczasowo ponownie otwarty, jeszcze w budowie, aby umożliwić przejazd samochodów na sezon sportów zimowych, w tym czasie droga awaryjna była zamknięta. Zakończenie prac i ostateczne otwarcie tunelu nastąpiło 15 grudnia 2017 r.
Oisans to region bardzo turystyczny, zarówno w zakresie sportów zimowych, jak i letnich. Przecinają ją dwa długodystansowe szlaki turystyczne , których część prowadzi przez Briançonnais : GR 50 , na szerokiej pętli prawie 380 kilometrów i GR 54 , na węższą pętlę o długości około 180 kilometrów do końca. , na terenie Parku Narodowego Ecrins ; mają kilka wariantów. Wspinaczki poprzez ferrata , do wspinaczki , na rowerze górskim , różne białe sporty wodne The paralotniarstwo The orientację , gdy liny The letni tor saneczkowy , golf The jazda lub rybackiej są również praktykowane. Oisans regularnie gości Tour de France, a także wiele ważnych wydarzeń sportowych na skalę europejską: Supermotard , festiwal motocyklowy, trofeum Andros , Critérium du Dauphiné , świat snowboardu, a nawet świat narciarski.
Te ośrodki sportów zimowych Oisans pogrupowane są w czterech obszarach : Alpe d'Huez Grand Domaine Ski składa się z Alpe d'Huez , Auris-en-Oisans , La Garde-en-Oisans , Oz-en -Oisans , Vaujany i Villard -Przepisy na różne 250 km narciarstwa zjazdowego i 55 km narciarstwa biegowego ; Les Deux Alpes jest połączony z Mont-de-Lans i Vénosc i oferuje pionowy spadek na wysokość 2300 metrów od lodowca Mont-de-Lans ; La Grave - La Meije jest nastawiona głównie na jazdę poza trasami ; wreszcie ośrodek Col d'Ornon w miejscowości Ornon (sama przełęcz znajduje się w Chantelouve ) to mały rodzinny ośrodek z czterema stokami zjazdowymi, 21 kilometrami tras do narciarstwa biegowego i trasami dla rakiet śnieżnych . Wspinaczki lodowej i psie zaprzęgi może być również stosowana w zimie.
Turystyka kulturalnaOisans ma dziedzictwo kulturowe naznaczone górą. Życie jego mieszkańców na przestrzeni minionych stuleci było przedmiotem badań i kilku prac naukowych. Wiele starych budynków, z których część znajduje się na liście, takich jak kościół Notre-Dame-de-l'Assomption de La Grave, który jest częścią zespołu religijnego klasyfikowanego jako zabytek historyczny , jest również częścią tego dziedzictwa, które można odwiedził.
Ponadto Oisans ma kilka muzeów, w tym muzeum roślin i ludzi gór oraz minerałów i fauny w Bourg-d'Oisans , muzeum Romanche w Livet-et-Gavet , poświęcone koziorożcowi alpejskiemu i Trafford Leigh-Mallory w Allemond , o tradycji i sztuce w Mont-de-Lans , o hydroenergetyce w Vaujany , o wspinaczce górskiej w Saint-Christophe-en-Oisans , o kopalni w Oisans w Alpe d'Huez i o galerii Alpe w przełęcz Lautaret . Istnieją inne miejsca o celach kulturowych, takie jak alpejski ogród botaniczny Col du Lautaret .
Tradycyjnie organizowanych jest kilka festiwali, głównie latem. Niektóre z nich cieszą się krajową, a nawet międzynarodową sławą, jak na przykład festiwal muzyki współczesnej Messiaen w kraju La Meije i międzynarodowy festiwal filmów komediowych w Alpe d'Huez .
Po przejściu od produkcji zdominowanej przez kulturę ( żyto , ziemniaki , owies , jęczmień , pszenica ) do produkcji hodowlanej (pastwiska, łąki kośne) w latach dwudziestych XIX wieku i sześćdziesiątych XIX wieku , w drugiej połowie XIX wieku działalność rolnicza znacznie spadła. z XX p wieku przez łączny wpływ mechanizacji i opuszczanie wsi , które wynikają z większością rolników i rolno-duszpasterskiej specjalizacji nastawiony na eksport produkcji trawiastych. Działalność jest obecnie zorganizowana wokół stowarzyszenia ziemi pasterskiej , która dokonała redystrybucji dostępnej ziemi i jest wspierana przez Stowarzyszenie na rzecz Promocji Rolnictwa w Oisans, tak że liczba producentów wzrosła o 2, 5 w ciągu piętnastu lat, przy średniej wiek poniżej poziomu krajowego. Prawie cała produkcja jest sprzedawana bezpośrednio. Mięso, głównie jagnięcina, wołowina i cielęcina, koźlęta, a nawet wieprzowina i żubr, pochodzi ze zwierząt poddanych ubojowi w certyfikowanym zakładzie w Bourg-d'Oisans . Inne najpopularniejsze towary to sery kozie, owcze i krowie, miód, wędliny, warzywa i różne produkty rolne.
Znaczna część południowych i wschodnich stoków doliny Vénéon, a także część górnej doliny Romanche są chronione w ramach Parku Narodowego Ecrins , który powstał na27 marca 1973i obejmuje prawie 92 000 hektarów. W jej obrębie dolina znana jako „dno Lauvitel ” została uznana za integralny rezerwat biologiczny od 1995 r. I objęta zakazem wstępu do jej 689 ha jest zabroniona . Te narodowe rezerwaty przyrody z górnej części doliny Vénéon i szczyty Combeynot są dwie strefy buforowej Ecrins Park powstał w 1974 roku i obejmujące terytorium Oisans na 62 i 685 ha odpowiednio. Istnieje również kilka obszarów Natura 2000 : „Emparis - Goléon plateau ” (7 439 ha ), „ Combeynot - Lautaret - Ecrins ” (9 924 ha ), „wrzosowiska, torfowiska i siedliska skaliste masywu Taillefer ” ( 3697 ha) ), przy czym „dwubarwny turzyca bagna, łąki siana i skaliste siedliska Ferrand dolinę i na płaskowyżu Emparis” ( 2412 ha ), przy czym „Bourg d'Oisans zwykły i jej zboczach” ( 3 473 ha ), przy czym „Massif de la Muzelle ”(16 896 ha ) i wreszcie, zgodnie z dyrektywą ptasią ,„ les Ecrins ”na terenie parku narodowego. Ogród botaniczny z Lautaret (mniej niż 2 ha , sklasyfikowanych w 1934 roku), na płaskowyżu Emparis ( 2900 ha , 1991), na lodowiec i Lac des Quirlies ( 531 ha , 1990), Lac Blanc ( 14 ha , 1911) , jeziora Petites Rousses ( 193 ha , 1991), Plan des Cavalles ( 1157 ha , 1991) i wreszcie Etendard masyw , tym wprost Glandon , Aiguilles de l'Argentière i ich obszary otaczające ( 3500 ha , 2008) są klasyfikowane witryn .
Dolina stanowi również schronienie dla naturalnych stref o znaczeniu ekologicznym, faunistycznym i florystycznym (ZNIEFF) typu II „adrets de la Romanche” o powierzchni 2384 ha oraz „plateau d'Emparis - combe de Malaval”, On 3154 ha, a także część ZNIEFF „masywu Oisans”, który rozciąga się na 64 316 ha, z „grupy utworzonej przez masyw Taillefer, Grand Armet i Coiro ”, na 19034 ha, „masywu Belledonne ” i [z] łańcucha Hurtières, na 70157 hektarach masywu Grandes Rousses , na 31.889 hektarach, w "dolinach Gâ, Martignare i Goléon - Adret de Villar-d'Arêne, Lautaret i Galibier ", na 9,848 ha oraz „północno-wschodnia część masywu i parku narodowego Ecrins - masyw Combeynot - wschodni masyw Meije - Grande Ruine - góra Baranków - górna dolina Romanche”, na 18697 ha. Oni sami obejmują dużą liczbę typu I ZNIEFFs .
Victor Cassien (1808-1893), litograf , rytownik , projektant i fotograf , ilustruje wioskę Livet za prace Victora Cassiena i Alexandre Debelle , Album du Dauphiné lub zbiór rysunków, miejsc, miast, wiosek, kościołów, zamków i portrety , Grenoble, Prudhomme,1835, tom I. Laurent Guétal (1841-1892), malarz, namalował kilka pejzaży Oisans, takich jak La Bérarde en Oisans i La Vallée du Vénéon w Bourg d'Aru . Ernest Victor Hareux (1847-1909), pejzażysta malował w szczególności olej na płótnie La Romanche à Livet . Dolina Vénéon jest reprezentowana na dwóch płótnach przez malarza pejzażowego z Grenoble Charlesa Bertiera (1860-1924), jedna o wymiarach 82 × 54 cm zatytułowana Gorges du Veinéon (Oisans), a druga o wymiarach 320 × 200 cm zatytułowana Vallée du Vénéon à Saint-Christophe -in -Oisans . W wiejskim kościele pokazano obraz olejny na desce o wymiarach 61 × 50 cm przedstawiający Franciszka Cariffę (1890-1975) zatytułowany St. Christophe en Oisans Dauphiné . Charles Bertier namalował również wiele innych dzieł poświęconych Oisans, w tym Vallée de la Romanche w Pied-du-Col , na płótnie o wymiarach 55,5 × 38,5 cm , w 1894 r., Les Fréaux niedaleko La Grave , w 1894 r. Także La Meije i Most Maurów w La Grave-Htes Alpes (olej na płótnie, 116 × 81 cm ), La Meije widziana z Chazelet czy nawet La Meije widziana z wioski, les Terrasses (La Grave) . Maxime Maufra (1861-1918), malarz, grafik i litograf, malowane Podświetlane szczyty Bourg d'Oisans, Isere, w godzinach wieczornych , na płycie 81 x 65 cm , w roku 1904. W 1858 roku malarz krajobrazu Paul Huet , podczas jednej ze swoich podróży wykonał akwarelę Mountain View w Oisans (Isère) , przechowywaną w Metropolitan Museum w Nowym Jorku .
Oisans (Isère) , akwarela Paul Huet , 1858.
Vénéon Valley w Saint-Christophe-en-Oisans (1894), Charles Bertier .
La Meije, widok na wioskę, les Terrasses (La Grave) , Charles Bertier.
La Bérarde en Oisans , obraz Laurenta Guétala , 1882.
Dolina Pilatte , Laurent Guétal, 1888, Musée de Grenoble .