Możesz dzielić się swoją wiedzą doskonaląc ją ( jak? ) Zgodnie z zaleceniami odpowiednich projektów .
Kultura francuska pierwsza obejmuje wszystkie praktyki kulturowe, które znajdują się na terytorium francuskim . Naznaczony swoją różnorodnością, bogactwem, w szczególności dzięki różnym regionom , zapożyczeniom od innych narodów, a także rozprzestrzenianiu się i wpływom na całym świecie, zna wielu ludzi.
Francja ma od końca XII th jednego wieku z miejsc gdzie jest rozwijany wiele uniwersytetów stworzone i regulowanych przez Kościół katolicki aż do rewolucji francuskiej . University of Paris jest jednym z najstarszych uniwersytetów na Zachodzie , z zasobu wiedzy, który czerpie swoje źródła z humanistycznych tradycji grecko-łacińskiej. W czasach nowożytnych i reformacji uniwersytety te stały się wówczas miejscami, w których kiełkowały prądy intelektualne, pragnące uwolnić się od wiary, oprzeć się na Rozumie.
Kultura francuska, ponieważ istnieje do dzisiaj jest w dużej mierze siedzi na wpływy Francji w Europie w XVII th i XVIII -go stulecia , podczas gdy język francuski ustanowiony swoich poświadczeń w odniesieniu do łaciny i że Europejczycy uprawne pochlebia sobie, że mówił to. Był uzupełniany przez składki ludności, z którą pracował lub integrował.
Kultura odziedziczona i wspólna, jest we Francji obiektem ministerialnego ministerstwa kultury , które odkąd André Malraux jest następcą byłego sekretarza stanu ds. sztuk pięknych, zależnego od Ministerstwa Edukacji . W tym czasie słowo " kultura " , pierwotnie niemieckie pojęcie , zastąpiło i przyjęło bardziej ogólne znaczenie pojęcia cywilizacji , łącząc dziedzinę sztuk pięknych z dziedziną badaną przez etnologię , zwłaszcza folklor i mitologia .
Spośród muzeów poświęconych szerokiej gamie tematów, w tym Luwru , bogate biblioteki , takie jak Biblioteka Narodowa Francji , oraz wszystkie aktywa majątkowe, rzemieślnicze i przemysłowe, ilustrują rozwój kultury francuskiej.
Francja jest od XII -tego wieku co najmniej jeden dom kulturowe znaczenie i wpływ: jego literatury i jej filozofowie wpłynęły i nadal wpływają na aktualną myślenia o świecie . Jej oficjalna kultura jest przekazywana przez ogólnopolskie media .
Charakteryzuje się sztuką życia, podtrzymuje tradycyjne wartości, w tym uznaną gastronomię , naznaczoną w szczególności serami i winami oraz dziedzinami takimi jak haute couture i elegancka biżuteria .
Francja to przede wszystkim państwo, które nie broni różnorodności kulturowej i językowej, język francuski pozostaje jedynym językiem urzędowym (języki regionalne, od dawna zakazane, często pogardzane przez polityków i media), w historycznym dążeniu do zjednoczenia, wzmacnianym dziś przez polityka nastawiona na przeciwstawienie się komunitaryzmowi postrzeganemu jako czynnik podziału.
Według siatki ocen Geerta Hofstede , składniki indywidualizmu i dystansu hierarchicznego w kulturze francuskiej prezentują wartości większe niż średnia europejska.
Francuski , język urzędowy z Francji , jest język romański . Język ten został zbudowany przez użycie, z łaciny , greki i języków narodowych , z fragmentami przez starofrancuski, a następnie średniofrancuski . Średniowiecznej literatury w tych językach jest bogaty. Od renesansu język francuski zawiera neologizmy (od Rabelais do współczesnych neologizmów technicznych). Akademie (patrz w szczególności Académie française ) umożliwiły ujednolicenie słownictwa i gramatyki.
Francuski zawiera również wiele zapożyczeń z języków obcych.
Historycznie rzecz biorąc, francuski był w Francji , w języku urzędowym tego prawa i administracji , ponieważ Rozporządzenia Villers-Cotterets podpisane przez króla François I er w 1539 roku.
Francuski jest językiem używanym w kręgach dyplomatycznych na arenie międzynarodowej. W XVIII -tego wieku, wpływy z Francji zdobył język francuski status języka urzędowego w sądach europejskich.
Utworzenie Akademii Francuskiej i wielu innych uczelni w XVII th i XVIII -go stulecia, wzmocnił rolę jednoczącą języka francuskiego w kulturowym , często kosztem kultur regionalnych.
Dziś, obok dyplomacji , język francuski jest, obok angielskiego, językiem urzędowym większości organizacji międzynarodowych , w szczególności:
The French konkuruje z języka angielskiego w zakresie finansów, nauki, informatyki i świata rozrywki (filmy, muzyka ...). Dlatego władze publiczne podejmują działania mające na celu ochronę dziedzictwa językowego:
Jedna z francuskich osobliwości wiąże się z istnieniem polityki publicznej na rzecz kultury , kierowanej przez ministerstwo i liczne instytucje państwowe, w szczególności akademie, muzea narodowe i kilka resortów ministerialnych.
Wojna starego reżimu i rewolucyjnej dekadzie The French polityka kulturalna rozwija się u zarania V th Rzeczypospolitej z utworzeniem Ministerstwa Kultury za namową pisarza André Malraux , który pierwszy wziąć stery. Ta publiczna polityka kulturalna we Francji wyróżnia się silną obecnością państwa , które stopniowo pozostawia coraz większe miejsce dla władz lokalnych , długą historią i ciągłością instytucji. Od końca lat 90. Francja udowadnia, że jest awangardą obrony sektora artystycznego w obliczu globalizacji , poprzez afirmację kulturowego wyjątku i różnorodności kulturowej .
Ministerstwo Kultury zajmuje się sprawami bezpośrednio związanymi z kulturą na terenie kraju:
Ogólne Delegacja do języka francuskiego i języków Francji (DGLFLF) jest obecnie usługa dołączone do Ministerstwa Kultury i Komunikacji . Jej misją jest prowadzenie, na szczeblu międzyresortowym, polityki językowej Francji . Powinna wkrótce stać się delegacją międzyresortową.
DGLFLF monitoruje zgodność z prawem 4 sierpnia 1994, znany jako prawo Toubona , w języku francuskim . W szczególności zapewnia przestrzeganie swojego dekretu wykonawczego z 1996 r. dotyczącego wzbogacenia języka francuskiego i jego przepisów dotyczących używania tego języka. W tym celu koordynuje wraz z Generalną Komisją Terminologiczną i Neologiczną opracowywanie list terminologicznych przez wyspecjalizowane komisje terminologiczne i Akademię Francuską . Uczestniczyła we wdrożeniu słownika terminologicznego FranceTerme udostępnionego szerokiej publiczności w Internecie .
Uczestniczy w programach nauczania języka francuskiego migrantów. Wspiera używanie języków regionalnych w mediach i programach.
Wiele akademii pochodzenia królewskiego, ale odrestaurowanych i zjednoczonych po rewolucji francuskiej, podejmuje pracę polegającą na refleksji, badaniach, debatach i standaryzacji, umożliwiając rozwój i nauczanie różnych wydziałów kultury:
Académie française to francuski organ odpowiedzialny za nadzór nad językiem francuskim . Jej rolą jest także wykonywanie aktów mecenatu .
Akademia Francuska została założona w 1635 roku przez kardynała Richelieu , premierem z Ludwika XIII , z misją ustalenia języka francuskiego , nadając jej reguł, co czyste i zrozumiałe dla wszystkich, począwszy od redagowania słownika . Władza królewska widziała w nim jeden z instrumentów swej polityki jednoczenia królestwa w kraju i dyplomatycznych wpływów za granicą. Akademia została zlikwidowana w 1793 r. podczas Rewolucji Francuskiej i odtworzona w 1803 r. przez Napoleona . Akademia uważa, że został zawieszony, a nie stłumiony podczas rewolucji. Jest najstarszą z pięciu akademii Institut de France .
Akademia składa się z czterdziestu członków, zwanych nieśmiertelnymi. Nowi członkowie wybierani są przez członków Akademii. Akademicy są wybierani dożywotnio, ale mogą zostać zwolnieni za niewłaściwe postępowanie.
Jego misje są wielorakie:
Jej zasady są zwykle tylko zaleceniami. Nie muszą one koniecznie dotyczyć ogółu społeczeństwa.
Edukacja jest niezbędna do przekazywania kultury dla nowych pokoleń, czy to jest nauka francuskiego i kultury ogólnej przedmiotów .
Edukacyjna baza jest bezpłatna i obowiązkowa dla wszystkich dzieci w wieku poniżej 16 lat, odkąd prawa Jules Ferry z XIX -tego wieku . Udział budżetu państwa przeznaczany na edukację i kulturę wynosi 22% (plus udział budżetów regionalnych).
Francja była w historii, w następstwie wielkich odkryć i kolonizacji, o wpływy kulturowe niekwestionowanym międzynarodowym, który doprowadził ostatnio do stworzenia Frankofonii .
Miasto Paryż jest rozpoznawane na całym świecie jako stolica kultury . Z tego powodu bez wątpienia UNESCO ma swoją siedzibę w Paryżu . Organizacja ta powstała z inicjatywy filozofa Henri Bergsona w 1945 roku . Wpływ ten w dużej mierze wynika z języka francuskiego , a zwłaszcza z jego precyzji.
Jednak miejsce francuskiego od czasów II wojny światowej było kwestionowane przez wpływy anglosaskie, zwłaszcza amerykańskie, oraz język angielski , który jest powszechnie używany w organizacjach międzynarodowych . Francja, Wielkie Księstwo Luksemburga , francuska wspólnota Belgii oraz Międzynarodowa Organizacja Frankofonii podpisały w 2002 roku wieloletni plan działania dla języka francuskiego , przeznaczony dla urzędników administracji centralnej państw europejskich, a także dla dyplomatów i urzędników europejskich z stałe przedstawicielstwa w Unii Europejskiej , dzięki czemu język francuski jest bardziej używany jako język roboczy w Unii Europejskiej.
Zaniepokojeni wpływami kultury francuskiej za granicą i po raporcie Senatu senatorowie większości i opozycji zwrócili się do prezydenta republiki Nicolasa Sarkozy'ego ,23 czerwca 2009na krótko przed rekonstrukcją ministerialną powołanie sekretarza stanu ds. frankofonii, zewnętrznych stosunków audiowizualnych i kulturalnych.
Zobaczyć :
Upowszechnianie kultury francuskiej odbywa się na dwa sposoby: języka francuskiego i mediów, które ją przekazują, ustnie (radio) i pisemnie (książki i formy cyfrowe: płótno ) lub obydwoma (telewizja).
Oprócz Biblioteki Narodowej Francji („Grande Bibliothèque”), która jest zorganizowana w sieć z głównymi bibliotekami europejskimi (patrz Europeana ), Francja ma gęstą sieć bibliotek publicznych :
Web (częściej znany pod angielskim nazwa sieci ) jest dziś staje się dominującym wektorowych do upowszechniania kultury danego kraju. Upowszechnianie kultury pisanej w coraz większym stopniu przechodzi przez to medium .
Przykład: Kolekcja dziedzictwa kulturowego krajów francuskojęzycznych (CD-ROM)
Liczba stron internetowych w krajach francuskojęzycznych jest proporcjonalnie mniejsza niż w krajach anglojęzycznych.
Literatura francuska obejmuje zarówno literaturę napisany w Francji od średniowiecza ( francuski poezji średniowiecznej ), wzbogacony o literaturze francuskiej , napisany w języku francuskim przez wielu autorów w krajach na całym świecie .
Począwszy od chanson de geste i literatury dworskiej , rozwijała się przez kolejne stulecia.
Zobaczyć :
Francja to kraj o wspaniałej historii poetyckiej . Należą poetów Pleiad z XVI -tego wieku, którzy uczestniczyli w demokratyzacji języka francuskiego.
Zobaczyć :
Zobacz także: Lista kompozytorów francuskich
Francja ma długą tradycję śpiewu chóralnego , jak to jest w północnej Francji (i Flandrii) pojawił się pierwszy polifonię w Europie w 1420s .
Francuska szkoła skrzypce osiągnęła XVII th wieku znaczną sławą pod batutą Jean-Baptiste Lully ze słynnym „ Dwadzieścia cztery Skrzypiec Króla ”. Jean-Philippe Rameau to jeden z największych teoretyków muzyki. Dzieło Marca-Antoine'a Charpentiera jest odkrywane na nowo od około pięćdziesięciu lat. W tym samym czasie kwitnie francuska szkoła lutni , a następnie francuska szkoła organów .
Od XIX XX wieku , Paryż jest miastem, w którym występują koncert największych pianistów wirtuozów w Europie ( Liszt , Chopin ...).
Muzyka francuska rozkwit w XIX XX wieku i początku XX th wieku , z kompozytorami Hector Berlioz , Faure , Cesar Franck , Bizet , Charles Gounod , Jacques Offenbach , Camille Saint-Saëns , Masseneta , Mauritius Ravel , Claude Debussy , Erik Satie ...
W drugiej połowie XIX -go wieku , Francja znajduje się na opery romantycznej .
Francuską tradycję muzyczną podtrzymuje wielu muzyków ( kategoria: organiści , dyrygenci , pianiści , skrzypkowie i inni wykonawcy).
Francja ma dziś wiele orkiestr .
Od kilkudziesięciu lat śpiew chóralny przeżywa we Francji prawdziwe odrodzenie . Spis chórów francuskojęzycznych umożliwił wymienienie chórów z 2005 roku na21 czerwca 2007 r.( 1505 we Francji ).
Zobaczyć :
Kino , sztuka i sztuka wynaleziony w Francji pod koniec XIX -go wieku , jest bardzo dynamiczna w Francji .
Obraz Francji w świecie jest to, że w sztuce życia . W biurach podróży i innych touroperatorach jest to główna atrakcja dla osób, które przyjeżdżają do Francji.
Francja ma na swoim terytorium prawie 40 miejsc wpisanych na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO , w porównaniu z 50 miejscami we Włoszech, które zajmują pierwsze miejsce (patrz lista francuskich miejsc na liście Światowego Dziedzictwa ). The Ways of Saint-Jacques-de Compostela we Francji sam ma 69 zabytków. Katedra w Chartres była pierwszym zabytkiem Francji w rankingu Światowego Dziedzictwa UNESCO .
Ochrona dóbr kultury znajduje odzwierciedlenie w przyznaniu różnych etykietach lub klasyfikacji:
Kilka poniższych przykładów świadczy o różnorodności i bogactwie tego dziedzictwa.
Starożytne miejsca
Dziedzictwo religijne
Zamki
Tereny miejskie
Miejsca przyrodnicze
Inne strony
Dziedzictwo kulturowe i przyrodnicze Francji pozwala na rozwój ważnej działalności w turystyce (patrz Turystyka we Francji ).
Z ponad 85 milionami odwiedzających w 2015 roku, Francja jest wiodącym kierunkiem turystycznym na świecie.
Dziedzictwo kulturowe zdefiniowane przez UNESCO tradycyjnie było materialne. UNESCO wprowadziło pojęcie niematerialnego dziedzictwa kulturowego , które obejmuje tradycyjne kultury i żywe stworzenia.
Te francuskie muzea mogą lub nie mogą być oznaczone „ Muzeum Francji ” Zgodnie z Kodeksem Dziedzictwa .
Wizerunek Francji to luksus . Paryż jest często uważany za światową stolicę luksusu , mody i haute couture .
Zawdzięczamy to w ramach dużych grup w branży luksusowych jak LVMH ( LVMH - Moët Hennessy Louis Vuitton ) kierowanego przez francuski Bernard Arnault , a nawet PPR (firmy) z François Pinault . W ten sposób najbardziej luksusowe firmy z tej branży znajdują swoje źródła u naszych francuskich projektantów, a tym samym uczestniczą w rozpowszechnianiu wizerunku i kultury Francji na całym świecie.
Dzięki swojej historii i dziedzictwu religijnemu Francja ma tradycję katolicką, ale także wielu słynnych filozofów, w szczególności tych z epoki Oświecenia (Wolter, Monteskiusz, Rousseau...). Kultura francuska ma wielu historyków i filozofów .
Państwo francuskie jest świeckie i dlatego nie ma oficjalnej religii .
Większość Francuzów to katolicy (pomimo spadku praktyk religijnych i ogólnego zjawiska). Francja ma również jedną z największych społeczności Żydów w Europie . Drugim wierzeniem religijnym (lub jego brakiem) tego kraju jest ateizm , następujący po nim islam . Istnieją również różne religie lub wspólnoty religijne (takie jak protestanci, buddyści itp.).
Wiele festiwali odbywa się we Francji.
Cyrk jest tradycyjnie ważne we Francji.
Najbardziej uprawianym sportem we Francji jest piłka nożna z nieco mniej niż 2 milionami licencjobiorców, następnie tenis , jazda konna , koszykówka i judo . Według Ministerstwa Sportu w 2010 roku chodzenie było najczęściej uprawianym sportem poza klubami z około 27,8 milionami osób we Francji.
Najczęściej oglądane sporty we Francji to piłka nożna , koszykówka , rugby union (rugby), kolarstwo i tenis . Francuska drużyna piłkarska zdobyła Puchar Świata w 1998 roku , jak również w 2018 i Mistrzostw Europy w 1984 i 2000 roku .
Francja corocznie organizuje wyścig kolarski Tour de France oraz turniej tenisowy Grand Slam z Roland Garros Open . W szkołach zachęca się do uprawiania sportu, a lokalne stowarzyszenia otrzymują stypendia miejskie. Jeśli piłka nożna pozostaje bez wątpienia najpopularniejszą (a tym samym najbardziej nagłośnioną), rugby przewyższa ją na południowym zachodzie, a zwłaszcza w okolicach Tuluzy . Piłka ręczna i siatkówka są tymi uprzywilejowanymi w szkołach.
Piłkarzyki (piłkarzyki) jest popularnym sposobem spędzania wolnego czasu we Francji, zarówno w barach jak iw domu. Kręgle to bardzo popularny sport we Francji, to jest bowling pochodzi od prowansalskiej gry . Pétanque reprezentuje 298 151 zarejestrowanych graczy we Francji (koniec 2016 r.) 1 .
Parkour i Freerunning (opisany jako „sztuki ruchu”), stworzona przez David Belle i Yamakasi , sport rodzą się w Francji .
W 2024 r. Paryż będzie gospodarzem Letnich Igrzysk Olimpijskich .
Spuścizna historii regionów Francji , kultur regionalnych wyraża się w siedlisku , rzemiośle , folklorze i innych imprezach regionalnych, tańcach , muzyce tradycyjnej , strojach regionalnych, muzeach regionalnych, a czasem dialektach .
Trzynaście tak zwane „ regionalne ” języki są przedmiotem publicznej edukacji Francji: baskijski , bretoński , kataloński , Alzacji , korsykański , Tahitian cztery Melanezji językach (Ajië, dechu , Nengone i paicî) gallo , Francique Lorrain , prowansalski i kreolski .
Jednak dla użytkowników tych języków nie są one regionalne, w sensie państwowym, ale naturalne i codzienne: w tych językach czytamy i piszemy, śpiewamy i tworzymy. Porównujemy również warianty tematu równości według regionów: kanał telewizyjny na Korsyce, program krótszy niż godzina tygodniowo w Bretonie; zauważamy wsparcie finansowe państwa francuskiego dla prasy paryskiej i brak wsparcia dla tak zwanych języków regionalnych; swoje inwestycje w nauczanie języka francuskiego i dla Frankofonii oraz brak zainteresowania nauczaniem języków tubylczych.
Tradycyjne kultury i know-how ( mieszkanie , rzemiosło itp.) są ogólnie lepiej reprezentowane w każdym regionie w ekomuzeach niż faktycznie wspierane przez polityków.
Zobaczyć :
Od II wojny światowej Europa, jak i cały świat, znalazłaby się w coraz większym stopniu pod kulturowym wpływem Stanów Zjednoczonych, a Francja nie uniknęłaby amerykanizacji . Zjawisko to charakteryzowałoby przyjęcie amerykańskiego stylu życia i praktyk kulturowych. Na przykład w 2000 r. 73,6% biletów do kina w Europie dotyczyło filmów amerykańskich. Jednak Francja pomnożyła swoje mury obronne w obliczu tej amerykanizacji: kino francuskie jest aktywne ze względu na rolę CNC w finansowaniu kina francuskiego. Dlatego bilety do kina są we Francji dość drogie.