Know-how jest znajomość środków za pomocą których realizacja jest zadaniem . Angielski odpowiednik pojęcia know-how jest używany dość regularnie, bez żadnej szczególnej użyteczności, w literaturze technicznej i ekonomicznej.
Know-how różni się od innej wiedzy, takiej jak wiedza naukowa, ponieważ można ją bezpośrednio zastosować do zadania . Umiejętności rozwiązywania problemów różnią się od wiedzy dotyczącej rozwiązywania problemów. Na przykład w niektórych systemach prawnych know-how jest uważane za własność intelektualną firmy i może zostać przekazane przy zakupie firmy.
Jednym z ograniczeń know-how jest zależność od pracy; w związku z tym wydaje się być mniej ogólne niż wiedza. Na przykład ekspert komputerowy może mieć wiedzę na temat algorytmów w kilku językach programowania , podczas gdy programista Visual Basic może znać tylko określoną implementację algorytmu napisanego w języku Visual Basic. Zatem doświadczenie i wiedza programisty Visual Basic mogą mieć wartość komercyjną tylko w środowisku tego języka.
Jedną z zalet know-how jest to, że może obejmować kilka wymiarów, takich jak doświadczenie manualne, szkolenie w zakresie rozwiązywania problemów, zrozumienie ograniczeń konkretnego rozwiązania itp. W ten sposób know-how może często przyćmić teorię.
Know-how to zbiór tajnych, istotnych i zidentyfikowanych informacji technicznych. Jest ona zdefiniowana w ten sposób przez rozporządzenie Europejska n o 316/2014 z dnia21 marca 2014 r : "zbiór praktycznych informacji, wynikających z doświadczenia i sprawdzonych, które są: i) tajne, to znaczy, że nie są powszechnie znane lub łatwo dostępne, ii) istotne, to znaczy ważne i przydatne do produkcji produktów objętych umową oraz iii) zidentyfikowane, to znaczy opisane w sposób dostatecznie kompletny, aby umożliwić sprawdzenie, czy spełnia on warunki dotyczące tajemnicy i istotności. ” (Art. 1 ust. 1 lit. i)).
Know-how jest centralną koncepcją franczyzy, a franczyzodawca jest zobowiązany do przekazania know-how swoim franczyzobiorcom. Artykuł 1 g °) rozporządzenia nr 330/2010 z dnia20 kwietnia 2010w sprawie ograniczeń wertykalnych definiuje know-how jako „tajny, istotny i zidentyfikowany zbiór nieopatentowanych praktycznych informacji wynikających z doświadczenia dostawcy i sprawdzonego przez niego”. „Know-how jest centralnym elementem umów licencyjnych i umów franczyzowych”, co odróżnia je od większości sąsiednich umów.
„Świadomość znaczenia pewnego know-how, pewnych technik, zarówno jako potencjalnego zasobu rozwoju, jak i dziedzictwa kulturowego” skłoniła Dyrekcję Architektury i Dziedzictwa Ministerstwa Kultury do upowszechnienia wiedzy i promocji zagrożonego know-how i techniki są jedną z ważnych osi jej polityki.
Już w 1980 roku Misja Dziedzictwa Etnologicznego zachęcała organizacje do badań i rozwoju kultur technicznych związanych z rzemiosłem i działalnością przemysłową. Wymienione operacje wspomagane dotyczą działań tak różnych, jak:
Badania te, które opierają się na analizie procesów technicznych obserwowanych obecnie w działalności produkcyjnej na skalę rzemieślniczą lub przemysłową, faworyzują podejście do roli „tradycyjnego” know-how i technik w odniesieniu do zmian technologicznych, gospodarczych lub społecznych, które wpływają na sektory działalności lub zawody.
Zwykle spełniają dwa rodzaje celów:
W celu rozwijania badań, harmonizacji ich wyników, a następnie jak najszerszego ich rozpowszechniania, Misja Dziedzictwa Etnologicznego ustanowiła szereg środków wsparcia.
Pierwsza z nich polega na koordynowaniu programów poprzez organizowanie dla danej gałęzi działalności porównawczych programów badawczych, które powinny, w miarę możliwości, rozwijać się na poziomie europejskim. Z drugiej strony, podjęto wysiłki, aby wprowadzić środki gromadzenia i szkolenia naukowców, organizując sesje szkoleniowe w Instytucie Dziedzictwa lub multidyscyplinarne seminaria, takie jak spotkania „Transmisja i praktyka zawodowa”, które zostały zorganizowane wstyczeń 1990w opactwie Royaumont .
Wreszcie, tworzenie bibliograficznych baz danych i tworzenie plików ekspertów powinno pomóc Misji Dziedzictwa w organizowaniu i rozpowszechnianiu wygenerowanych przez nią danych badawczych. Oprócz wielu raportów, książek i artykułów, które są wymienione w tym dokumencie, program „Know-how i techniki” zaowocował różnymi rodzajami wycen.
Z ekonomicznego punktu widzenia wznowienie niektórych tradycyjnych materiałów lub technik może znaleźć, w zaadaptowanej i zmodernizowanej formie, ekonomiczne ujście.
Dzieje się tak w przypadku niektórych technik budowlanych, w szczególności tych, które wykorzystują surową ziemię. Tak więc w Pikardii i Normandii stowarzyszenie Maisons Paysannes de France mogło, organizując szkolenia w zakresie produkcji i wykorzystania kolb , uczestniczyć w opracowaniu półprzemysłowej metody produkcji tego materiału.
Na północy departamentu Isère budowa domów mieszkalnych z wykorzystaniem różnych procesów z użyciem surowej ziemi (ziemia ubijana , sprasowane bloki itp.) Wykazała właściwości tego materiału.
We Francji, Dekret n o 2006-595 z23 maja 2006( JO z 25) stworzył markę Living Heritage Company, która promuje rozwój firm z „dziedzictwem gospodarczym, składającym się w szczególności z rzadkiego lub przodków know-how, opartego na opanowaniu tradycyjnych lub zaawansowanych technik. terytorium ” .
Wyróżnienie to przyznaje Minister ds. Małych i Średnich Przedsiębiorstw. W jego rozwoju uczestniczyło Stowarzyszenie Zachęty do Rzemiosła (SEMA).