Bazylika Saint-Remi w Reims | ||||
![]() Dziedziniec 2020. | ||||
Prezentacja | ||||
---|---|---|---|---|
Kult | rzymskokatolicki | |||
Dedykowany | Święty Remi | |||
Rodzaj |
Kościół parafialny Bazylika Mniejsza |
|||
przywiązanie | Archidiecezja Reims | |||
Rozpoczęcie budowy | XI th century | |||
Koniec prac | XIII th century | |||
Dominujący styl |
gotycki romański |
|||
Ochrona |
![]() ![]() |
|||
Stronie internetowej | Przestrzeń misyjna Reims Sud | |||
Geografia | ||||
Kraj | Francja | |||
Region | Szampania-Ardeny | |||
Departament | Margiel | |||
Miasto | Reims | |||
Informacje kontaktowe | 49°14′35″ północ, 4°02′31″ wschód | |||
Geolokalizacja na mapie: Marne
| ||||
Saint-Remi de Reims bazylika jest bazylika zbudowana wokół roku 1000 w mieście Reims ( Szampania ).
Bazylika Saint-Remi jest po katedrze , która jest prawie równa wielkością, najsłynniejszym kościołem w Reims . Przez długi czas był dołączony do ważnego opactwa , opactwa Saint-Remi w Reims .
Bazylice Remi Data XI e , XII TH , XIII, TH i XV th wieku.
Opactwo Saint-Remi od 1840 roku jest klasyfikowane jako zabytek historyczny .
Ten kościół zawiera relikwie z biskupa św Remi , który ochrzczony Clovis , król Franków , na Boże Narodzenie w roku między 496 i 506, prawdopodobnie w 499 od Wcielenia , po bitwie pod Tolbiac . Jednak tradycja zachowuje rok 496, obchodzony przez przybycie Papieża Jana Pawła II w 1996 roku z okazji 1500-lecia chrztu Francji. Biskup zmarł w 533 r. w wieku 96 lat. Jego sława świętości i powtarzających się cudów szybko przyciągnęła wielu pielgrzymów.
W 533 r. św. Remi, biskup Reims, chciał zostać pochowany w kaplicy poświęconej św. Krzysztofowi, która znajdowała się dwa kilometry od katedry. Bardzo szybko ta kaplica św. Krzysztofa staje się miejscem pielgrzymek. W miarę jak gromadzili się ludzie, zainstalowano zakonników, aby strzegli ciała świętego człowieka. To wtedy powiększa pierwotnej kaplicy do rozmiarów kościoła, gdzie ciało jest przenoszone do 1 st października, dzień, który następnie staje się Saint-Remi.
Około roku 760 opat Tilpin ( zromantyzowana jako Turpin w pieśni Rolanda ) założył opactwo Saint-Remi i założył tam benedyktyńską wspólnotę religijną, która pozostała tam aż do rewolucji francuskiej .
W połowie IX XX wieku abp Hincmar powiększony budynek i dedykowane opactwo Karolingów. Znika po 1000 roku, by zastąpić go wielkim romańskim kościołem podjętym przez księdza Airarda. Plan, zbyt ambitny, został przerobiony przez jego następcę, ks. Thierry'ego. Pozostało jedenaście przęseł nawy głównej z krużgankami i nawami bocznymi oraz transept. Całość przykrywała wówczas drewniana rama.
Bazylika została konsekrowana przez papieża Leona IX w 1049 , podczas Rady Reims . Papież ten, urodzony w Eguisheim w Alzacji , wiele podróżował między obecnymi regionami Włoch , Francji i Niemiec. Po wzięciu go do niewoli przez Normanów i po jego śmierci w 1054 doszło do rozłamu między Wschodem a Zachodem.
W latach 1118 i 1151 , Ojciec Odon miał sanktuarium i chór klasztorny ozdobiony a to dekoracja została zachowana aż do rewolucji . Odon zlecił wykonanie mozaikowego chodnika w chórze mnichów, który zajmował ostatnie cztery przęsła nawy oraz w skrzyżowaniu transeptu. Bruk otoczył i uwydatnił nagrobki ważnych postaci, pochowanych w kościele od czasów karolińskich. Znajdował się tam w szczególności nagrobek królowej Gerberge , siostry Ottona Wielkiego i żony Ludwika IV , a także jego córki Albrade. Królowie X th century, Louis IV i Lothaire , były przedmiotem prezentacji odznak: ich kamienne posągi, pokazane w pozycji siedzącej na tronach, zostały umieszczone po obu stronach ołtarza głównego w jest krzyż. Jednak król Karol Wielki I po raz pierwszy nie został dotknięty tym programem dekoracji przed rewolucją, żadne epitafium nie wspomni.
W 1162 r. nowy opat Pierre de Celle zdecydował się na istotne modyfikacje: rozebrano romański kruchtę i przedłużono nawę o dwa gotyckie przęsła. Dwie zachowane rzymskie wieże łączy nowa fasada . Nowy, głębszy chór gotycki, z obejściem i pięcioma promieniującymi kaplicami, zastępuje chór romański . Powstaje wiele witraży.
W 1181 roku Dom Simon zastąpił Pierre'a de Celle. Podnosi i wzmacnia romańskie mury nawy głównej w celu sklepienia budowli.
Abp Robert Lenoncourt w początkach XVI -tego wieku, wzniesiono bramę okno płonący w południowym transepcie. Kongregacja Saint-Maur , który zreformował opactwo z 1627 roku i miał wiele budynków mieszkalnych przejęła i nowicjusze wrócił, miał renesans Kolumnada zbudowana, który zakończył chór. Wielki pożar spustoszył opactwo i zniszczył bibliotekę w nocy z 15 do16 stycznia 1774, zostanie przeprojektowany przez architekta Louisa Duroché, dziedziniec, klatka schodowa i obecna fasada są jego.
Budynek bazyliki uniknął zburzenia rewolucyjnej zawieruchy, ale wnętrze zostało zbezczeszczone i splądrowane. Bezcenne wyposażenie wnętrz znika jak Święta Żarówka zniszczona przez rewolucjonistów w 1793 roku, kiedy benedyktyni zostali wypędzeni z klasztoru. Po rewolucji stał się kościołem parafialnym dla dzielnic południowych.
XIX th century zobaczył rekonstrukcję wieży północnej i górnej części elewacji, z róży, łuki nawy zastąpiony przez fałszywych drewniane łuki, a elewacja nowego mauzoleum. Sanktuarium brąz złocony zablokowana w mauzoleum jest wykonany w XIV th stulecie chrzest Clovis w 1896 roku „The Crown światła” symbol niebiańskiej Jerozolimie , którego dziewięćdziesiąt sześć świec Evoke życia św Rémi jest przerobiony.
Klasztor
Szczegóły fontanny.
Po modyfikacjach reformy maurystycznej.
Fasada dziedzińca głównego.
Budynek przyjmuje plan bazyliki . Nawa i nawy , styl powieści , są najstarszą, natomiast południowa fasada transept to najnowsza część. Prezbiterium i apsyda z kolei z powrotem do XII TH i XIII th stulecia.
Fasada główna.
Portal transeptu.
Nawa w kierunku portalu.
Nawa w kierunku chóru.
Chór.
Ambulatorium.
Transept.
Transept (szczegół).
Przejście boczne.
Cenne zabytki, które znajdowały się w kościele w przeszłości, zostały zrabowane podczas rewolucji ; grób świętego jest rekonstrukcja XIX -tego wieku. Pozostają jednak witraże z XII th wieku w absydzie i gobeliny przedstawionego przez Roberta de Lenoncourt , w muzeum mieści się w starym opactwie. Bazylika Saint-Remi i Opactwo Benedyktynów działkowych XVIII th wieku (Saint-Remi muzeum galloromańskim kolekcjach w szczególności) są sklasyfikowane jako światowego dziedzictwa UNESCO w 1991 roku.
Grób Świętego Remi w chórze bazyliki.
„Korona światła”.
Chrzest Clovis , rzeźba Daphné Du Barry rue Saint-Julien (Reims) .
Płyta z ołowianymi intarsjami, przedstawiająca faraona ścigającego Mojżesza i Żydów , z kostki brukowej kościoła św. Nikaise , wystawiona w bazylice św. Remi, XIII w.
Złożenie do grobu.
Wyraziste rzeźby
Popiersie księdza Mikołaja Auberta (1839-1878).
XVI-wieczny Chrystus Miłosierdzia.
1 st August 1.918, mieścił się tu szpital od czasów wojen napoleońskich, bomby zrzucone przez niemieckie samoloty spadły na bazylikę, zapalił się i zawalił dach. Fałszywe sklepienia z drewna i tynku zapadają się na całej długości nawy i części transeptu. Ściany są przeprute, ziemia zasypana gruzem i zachowały się tylko transmisje organów Brisset. Szkody pogłębiła zła pogoda zimy, w wyniku której zawaliły się południowe nawy boczneKwiecień 1919, podczas gdy deszcz i burza zburzyły północny szczyt transeptu w 1920 roku.
Dopiero w 2000 roku bazylika została ponownie zauważona z dużym czynnikiem organowym Bertranda Cattiaux . 43 przystanki, trzy manualne klawiatury i pedały, jest zintegrowany z nawą południową na poziomie dziesiątego przęsła . Jest również wyjątkowy ze względu na wysokość rur, 6,5 m zintegrowanych w 11,5 m kredensie autorstwa Jean-Luc Giraud, którego realizację powierzono warsztatowi Yves le Huen.
Podąża za całą serią organów, organów zamówionych przez mnichów w 1662 roku z dwudziestoma pięcioma dźwiękami i dziełem Jacquesa Carouge'a i Jeana de Villersa, które zostały zniszczone podczas rewolucji francuskiej. W 1842 r. wyprodukowano organy chórowe z 23 głosami F. Verschneidera. W 1898 r. zainstalowano duże organy jedenastego przęsła, wykonane przez Brisseta, ale spłonęły.1 st sierpień 1918w I wojnie światowej miał pięćdziesiąt gier. W 1972 r. zainstalowano dziesięciogłosowe organy z kaplicy kolegium uniwersyteckiego.
Długość zewnętrzna: 126 metrów (jak Notre-Dame de Paris).
Szerokość zewnętrzna: 58 metrów
Tablica pamiątkowa umieszczona w południowej bocznej nawie przypomina, że trzech królów Franków było świętych w tej bazylice:
Wśród pochowanych w bazylice osobistości królewskich i kościelnych możemy zauważyć królów Karolingów Ludwika IV i Lotara, którzy byli przedmiotem opisów: w momencie ich zniszczenia w czasie rewolucji , dwa groby Ludwika IV i jego syna króla Lotara były po obu stronach chóru, po stronie listu dla Ludwika IV i po stronie Ewangelii dla Lothaire. Ich szczątki zostały przeniesione w środku XVIII -tego wieku i transportowane na prawo i lewo od mauzoleum Karola I pierwszy w ramach pierwszego łuku zabezpieczenia nawy w kierunku zakrystii bazyliki Saint-Remi Reims. Na swoim miejscu pozostawiono posągi umieszczone na pierwotnych grobowcach.
Oba posągi były pomalowane i widzieliśmy złote lilie z płaszcza zarzuconego przez ramię każdego króla. Tron Ludwika IV był jak ławka umieszczona na cokole z tego samego materiału. Siedzisko miało oparcie, które wznosiło się ponad głowę króla, którą osłaniało za pomocą dwuspadowego dachu, trzy łuki zdobiły spód tego dachu. Król nosił czapkę i nosił długą brodę. Louis trzymał w ręku berło zakończone sosnową szyszką; miał na sobie niezwykle proste buty i pokryty chlamys. Cokół, na którym spoczywały jego stopy, ozdobiony był na rogach postaciami dzieci lub lwów. Tron Lotara był bardziej ozdobiony niż Ludwika IV. Trochę wyższy i węższy, miał lilię i dwa inne kwiaty na zwieńczeniu dachu . Korona Lothaira była kołem zwieńczonym kilkoma kwiatami, inny kwiat, całkiem podobny do fleur-de-lys, znajdował się na szczycie jego berła. Miał na sobie tunikę, a na prawym ramieniu chlamys. U jego stóp można było dostrzec postać dziecka lub krasnoluda, który zdawał się zakładać lub zdejmować buty.
Papież Jan Paweł II odbył podróż do Reims w 1996 roku , z okazji 1500 th rocznicy chrztu Clovis , pierwszego króla z Franków , przez św Remi .
Bazylika Saint-Remi obchodziła swoje tysiąclecie w 2007 roku i w 1999 roku gościła 80 000 odwiedzających.
Przez cały rok organizowane są imprezy kulturalne, takie jak koncerty wielkich organów, Musical Flâneries de Reims oraz każdego lata dźwięk i światło.
Chór Nicolas de Grigny w 2014 roku.
Dźwięk i światło.
Dźwięk i światło.
Recital organowy Petera Sykesa.
W bazylice odbywa się część pokazów Rencontres baroques rémoises .
W obszarze Reims , zwyczajowo wymówić Saint R e mi (lub nawet R'mi). Ten zwyczaj wymowy trwa do dziś.