Ogół populacji | 46 713 850 (2019) |
---|
Regiony pochodzenia | Afryki Subsaharyjskiej |
---|---|
Języki |
Mniejszości angielskie (91,1%) z hiszpańskim (2,8%), kreolskim haitańskim (1,8%), francuskim (0,8%) i językami afrykańskimi |
Religie |
Protestantyzm (71%) Katolicyzm (5%) Islam (2%) |
Pokrewne grupy etniczne | Różne ludy Afryki Subsaharyjskiej (głównie Afryka Zachodnia i Środkowa ) |
W Afroamerykanie , Afroamerykanie , lub rzadziej Afroamerykanie (w języku angielskim : Afro-Amerykanów , Afro-amerykanów i Afroamerykanie ) są grupą etniczną z kultury i historii miast utworzonych przez obywateli w Stanach Zjednoczonych łącznie wykres lub częściowe z sub- Afryka Saharyjska . Zdecydowana większość Afroamerykanów są potomkami niewolników deportowanych między 1619 a 1810 r .
Długie ofiary niewolnictwa , segregacji rasowej i dyskryminacji , ich desegregacja zaczyna się wraz z uchwaleniem Trzynastej Poprawki do Konstytucji Stanów Zjednoczonych z 6 grudnia 1865 roku znoszącej niewolnictwo , Czternastej Poprawki do Konstytucji Stanów Zjednoczonych Stanów Zjednoczonych z 1868 roku , przyznawania obywatelstwa dla każdego urodzonego lub naturalizowanych w Stanach Zjednoczonych i zakazujące wszelkich ograniczeń tego prawa, a XV Poprawka do Konstytucji Stanów Zjednoczonych , 1870 , gwarantujący prawo do głosowania dla wszystkich obywateli Stanów Zjednoczonych Stany Zjednoczone, zmianami, którego wniosek był w południowych stanach krępowany przez prawa Jim Crow i terroryzm prowadzony przez Ku Klux Klan . Dzięki w szczególności amerykańskiego ruchu praw obywatelskich na którym różne organizacje, takie jak National Association for the Advancement of Colored People , The Leadership Conference Southern Christian , do Komitetu Koordynacyjnego Student Nonviolent , etc., które osiągnęły swoją kulminację w latach 1954 i 1968 , zostaną ostatecznie uchwalone różne ustawy federalne, takie jak Ustawa o prawach obywatelskich z 1964 r. , Ustawa o prawach głosowania z 1965 r. i Ustawa o prawach obywatelskich z 1968 r., kładące kres segregacji rasowej we wszystkich stanach USA.
Przystąpienie Baracka Obamy do prezydentury Stanów Zjednoczonych w 2009 r. – Afroamerykanina urodzonego z międzyetnicznego małżeństwa między czarnym Kenijczykiem a białą Amerykanką – jest w pewnym sensie końcem tej długiej podróży, ale nie przeszkadza w najbiedniejsze afroamerykańskie klasy społeczne przed wciąż konfrontacją z rasizmem i zwykłą dyskryminacją .
Pierwsze terminy używane do określenia Afroamerykanów ogólnie odnoszą się do koloru skóry „ kolorowy ” ( dosł. kolorowy), „ osoba koloru ” ( dosł. Osoba koloru) lub nawet „ murzyn ” (od hiszpańskiego słowa negro oznaczającego czarny) . Ten ostatni termin budzi kontrowersje, zwłaszcza ze względu na jego pejoratywne konotacje i związaną z nim historię. Często zamiast tego terminu używa się wyrażenia „słowo na N”.
Chociaż użycie terminu „Afroamerykanów” (w języku angielskim : African American lub afro-amerykańskiej ) sięga 1782 roku i został wykorzystany przez abolicjonistów z XVII -tego wieku, takich jak James Forten lub Robert Purvis , że n „została jednak spopularyzował Malcolm X dopiero w latach 60 - tych , potem przez Jesse Jacksona, zanim stał się powszechną ekspresją pod koniec lat 80 - tych . Jego celem było zdefiniowanie Amerykanów o czarnym kolorze skóry poprzez zakorzenienie w określonej historii i kulturze oraz etnicznie w obecnym znaczeniu tego terminu (społeczno-kulturowe i społeczno-historyczne podejście do społeczności), podobnie jak obywatele, którzy mają włoski lub Pochodzenie irlandzkie, a nie tylko kolor skóry.
Według United States Census Bureau , terminy czarny amerykański i amerykańskich Afryki są synonimami i odnoszą się do „osoby mającej korzenie w dowolnym czarnym grupy rasowej w Afryce . ”
Od spisu powszechnego z 2000 r. kategoria ta była używana przez Biuro Spisu Ludności Stanów Zjednoczonych wraz z terminami „ czarny ” (po francusku „Noir”) i „ Negro ” (przestarzały termin oznaczający „czarny” ) do opracowywania formularzy. statystyki lub wspieranie polityki w zakresie pozytywnej dyskryminacji . Co więcej, od 1960 r. wybór kategorii przynależności „rasowej i etnicznej” podczas spisu na podstawie własnej identyfikacji należał do jednostek, a nie do agentów Biura Spisu Ludności Stanów Zjednoczonych.
Badania pokazują, że większość Afroamerykanów nie mają pierwszeństwo między warunkami Afroamerykanie i czarny amerykański , choć nie wykazują nieznaczne preferencję czarny amerykański w nieformalnych i Afroamerykanów w ustawieniach bardziej formalnych.
Pierwsi niewolnicy afrykański ląd na początku XVII -tego wieku w Trzynaście kolonii w Ameryce Północnej . Od tego czasu można zaobserwować krzyżowanie się z Białymi. Podczas wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych czarni żołnierze, niewolnicy lub wolni, uczestniczyli w konflikcie po obu stronach, lojaliści i powstańcy. Szacuje się, że u boku białych Amerykanów walczyło 5000 Afroamerykanów, a kilku z nich zostało uwolnionych. W 1779 r. w szeregi armii brytyjskiej wstąpiło około 10 000 Murzynów.
American Revolution umieszczone miejsce i status Czarnych w społeczeństwie w centrum debat politycznych. Czarni osiągnęli względną emancypację w stanach centralnych ( Filadelfia ) i Nowej Anglii . Niewolnictwo zostało zniesione w 1777 w Vermont , w 1780 w Pensylwanii , w 1783 w Massachusetts .
Kongres Kontynentalny omówione niewolnictwo intensywnie. Thomas Jefferson w amerykańskiej Deklaracji Niepodległości wolał zignorować ten temat, aby nie denerwować południowych regionów, które żyły z gospodarki plantacyjnej . Podczas gdy konstytucja amerykańska była demokratyczną podstawą nowej Republiki, wykluczała ona Czarnych z prawa do głosowania, jak również kobiety, rdzennych Amerykanów i biednych.
Od 1770 społeczeństwa kwakrów w Nowej Anglii zakazały wszelkich praktyk niewolniczych. Tylko kilka północnych stanów szybko wkroczyło na ścieżkę zniesienia niewolnictwa: Vermont zakazał go w 1777 roku . W 1807 roku w Stanach Zjednoczonych oficjalnie zniesiono handel niewolnikami . W latach 20. XIX wieku Żeńskie Towarzystwo Antyniewolnicze potępiło niewolnictwo. W 1863 roku, w środku wojny domowej , prezydent Abraham Lincoln podpisał Proklamację Emancypacji ogłaszającą uwolnienie każdego niewolnika przebywającego na terytorium Konfederacji Południowej, która nie była pod kontrolą Unii . W 1865 roku została ogłoszona na 13 th poprawkę zakazującą niewolnictwa po wojnie.
Po wojnie większość „ historycznie czarnych uniwersytetów ” została stworzona, aby pomieścić afroamerykańskich studentów, których odmówiono w białych kampusach.
Nie było rekwizycji ani konfiskaty, żadna plantacja nie została podzielona ani rozparcelowana. Wręcz przeciwnie, prezydent Andrew Johnson ma na celu eksmisję czarnych z działek, które przydzielili im niektórzy generałowie z północy. Ogólnie rzecz biorąc, struktura gospodarcza Południa, zbudowana na cechach rasistowskich, jest całkowicie zachowana. System dzierżawców, forma wyzysku często zbliżona do niewolnictwa. jest stworzony dla osób czarnoskórych.
Po 1865 r. duża liczba byłych niewolników znalazła się bez pracy, a wielu plantatorów zbankrutowało. Następnie rozpoczął się masowy exodus Afroamerykanów do miast przemysłowych na północy kraju. Civil War lewo urazy w południowych stanach: po zakończeniu okupacji wojskowej, segregacja zostało wprowadzone w życie w obawie krzyżowania i psychozy gwałtu białych kobiet przez mężczyzn afrykańskich. Prawa Jima Crowa ustanawiają odrębny, ale równy rozwój , czyli segregację w miejscach publicznych.
Stany południowe również wykorzystały ten okres do uchwalenia czarnych kodeksów poważnie ograniczających prawa nowo wyzwolonych Afroamerykanów. Wydają szereg ustaw zakazujących czarnym posiadaniu broni, prawa do zgromadzeń po zmierzchu i „bezczynności”. W Missisipi prawo zabrania im również posiadania ziemi. W Południowej Karolinie zabrania im wykonywania wszelkich zawodów „artystycznych, handlowych czy przemysłowych”, pozwalając im jedynie na bycie służącymi lub pomocnikami rolnymi. Kilka stanów (a także na północy, jak np. Nowy Jork ) zabrania im prawa głosowania pod różnymi pretekstami (spis powszechny, zakaz głosowania dla analfabetów itp .).
Czarni są także ofiarami przemocy, linczów i nienawiści do Ku Klux Klanu . Cała Louisiana jest przekraczana przez uzbrojonych gangów, które bitą Beat lub zabite czernie bezkarnie. Na początku lat 70. XIX wieku ligi te osiągnęły 25 000 członków. Według generała Philipa Sheridana , wojskowego gubernatora regionu, ponad 3500 Czarnych zostało zmasakrowanych w ciągu 10 lat po wojnie.
W wrzesień 1909, aby odpowiedzieć na zamieszki rasowe w Springfield i szerzej na przemoc wobec Murzynów, grupa reformatorów, w tym WEB Du Bois i John Dewey, zebrała się razem, by założyć Narodowe Stowarzyszenie na rzecz Promocji Kolorowych Ludzi (NAACP).
Podczas pierwszej połowy XX th wieku, kilka milionów Amerykanów afrykańskiego lewo na południu Stanów Zjednoczonych, aby przyłączyć się do północy, Midwest i zachodniej części kraju w ruchu zwanym Wielkiej Migracji (1916-1930). Mają nadzieję na uniknięcie segregacji i przemocy, których nadal są ofiarami na Południu, na uzyskanie prawa do głosowania oraz lepszych warunków życia. Dynamika przemysłowa Północy, zapotrzebowanie na siłę roboczą wynikające z intensyfikacji produkcji wojskowej w czasie I wojny światowej stworzyły warunki dla tej fali migracyjnej.
Od 1910 do 1930 czarna populacja samych tylko Chicago, Nowego Jorku i Filadelfii wzrosła z 226 000 do 902 000 osób. Koncentracja Murzynów w dużych miastach Północy doprowadziła do powstania dzielnic z silną afroamerykańską większością, takich jak South Side w Chicago czy Harlem w Nowym Jorku .
Wielkiej migracji towarzyszył ważny transfer kulturowy: na północ rozprzestrzeniły się specyficzne dla południa kraju formy muzyczne, takie jak boogie-woogie czy blues . Środek ciężkości muzyki jazzowej przesuwa się z Nowego Orleanu do Chicago i Nowego Jorku. Dzielnica Harlem w Nowym Jorku jest kolebką ruchu kulturalnego, znanego jako Harlem Renaissance , którego sława wykracza poza granice kraju. Głównymi przedstawicielami są pisarze Zora Neale Hurston , Langston Hughes , Claude McKay , Richard Wright oraz artyści Lois Mailou Jones , William H. Johnson , Romare Bearden i Jacob Lawrence .
Na poziomie politycznym pierwsi czarni członkowie Kongresu Stanów Zjednoczonych zostali wybrani pod etykietką republikanów wListopad 1868, trzy lata po zniesieniu niewolnictwa. Dopiero w 1934 roku Partia Demokratyczna przedstawiła swoich pierwszych czarnych kandydatów.
W latach 1936-1966 co najmniej 2800 Murzynów zostało zamordowanych w linczu. Stan Karolina Północna ustanowił w latach 1929-1974 program przymusowej sterylizacji skierowany przeciwko Murzynom. Ofiarami padło około 7600 osób, w tym dzieci.
Podczas Wielkiego Kryzysu w latach 30. Afroamerykanie byli szczególnie dotknięci bezrobociem i biedą. Jeśli New Deal zapoczątkowany przez prezydenta Franklina Delano Roosevelta nie zawierał dla nich konkretnych postanowień, czarni Amerykanie korzystali z różnych programów i pomocy federalnej: na przykład otrzymywali jedną trzecią pomocy mieszkaniowej. Od tego czasu zmienili swoją przynależność polityczną, zwracając się bardziej do partii Roosevelta, Partii Demokratycznej.
Sytuacja Afroamerykanów powoli się poprawia: ich integracja społeczna postępuje dzięki armii w czasie II wojny światowej (700 tys. Murzynów w armii w 1944 r.). Konflikt przeciwko siłom Osi raczej wiązał naród razem, mimo że w 1943 r. wybuchły zamieszki rasowe. Roosevelt podjął kroki w celu ograniczenia dyskryminacji w administracji federalnej ( Rozporządzenie wykonawcze 8802 ). W 1942 r. powołano Kongres Równości Rasowej, aby zwalczać dyskryminację w budynkach użyteczności publicznej na północy kraju. Wielka migracja, która rozpoczęła się w międzywojennym okresie kontynuuje: kilka tysięcy czarnych opuścić południe do pracy w kalifornijskich metropolii . Grożąc w 1941 r. zorganizowaniem wielkiego marszu protestacyjnego w stolicy, przywódcy związkowi, w tym Asa Philip Randolph, uzyskali od rządu rozpoczęcie desegregacji w fabrykach na północy.
Pierwsze kroki przeciwko segregacji podjęto w południowych stanach po II wojnie światowej , biorąc pod uwagę wysiłek wojenny wspierany przez Afroamerykanów w armii tego kraju. W 1949 armia weszła w fazę całkowitej desegregacji. Dzięki wysiłkom afroamerykańskiego prawnika Thurgooda Marshalla i NAACP segregacja szkolna została uznana za niekonstytucyjną przez Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych w 1954 r. ( Brown przeciwko Radzie Edukacji ). Pozostałe prawa Jima Crowa zostały uchylone przez Ustawę o Prawach Obywatelskich z 1964 r. i Ustawę o Prawach Głosowania . Czarno-białe małżeństwa zostały zalegalizowane w Stanach Zjednoczonych w 1967 r. orzeczeniem Sądu Najwyższego.
Lata 60. były naznaczone postacią Martina Luthera Kinga (1929-1968), który organizował i prowadził marsze na rzecz prawa do głosowania , zatrudnienia mniejszości i innych podstawowych praw obywatelskich dla Afroamerykanów. Najbardziej znany jest z przemówienia „ Mam sen ” ( mam sen ), wygłoszonego dalej28 sierpnia 1963przed pomnikiem Lincolna w Waszyngtonie podczas Marszu na rzecz miejsc pracy i wolności. Spotyka Johna F. Kennedy'ego, który wspiera go w walce z dyskryminacją rasową. Martin Luther King i ruch praw obywatelskich nie są jednak doceniani przez opinię publiczną, a marsz jest odrzucany przez dwie trzecie Amerykanów. Według sondaży przeprowadzonych przez The New York Times w 1964 r. nowojorczycy postrzegają Martina Luthera Kinga jako „ekstremistę” i uważają żądania dotyczące praw obywatelskich za „nadmierne”. W 1963 r. 59% białych opowiadało się za zakazem małżeństw międzyrasowych, 55% odmawiało życia obok czarnych, a 90% sprzeciwiało się, aby ich córka umawiała się z jednym z nich. W 1966 roku wyborcy Kalifornii uzyskali w referendum unieważnienie przepisów korzystnych dla rasowej mieszanki mieszkaniowej. Desegregacja przybrała gwałtowny obrót z licznymi zamachami, zamieszkami w niektórych miastach i gettach : w latach 1965-1968 w całym kraju zginęło 250 osób, a 8000 zostało rannych. W 1968 r. raport Komisji Kernera analizował przyczyny tej przemocy i stanowił punkt wyjścia dla polityki pozytywnej dyskryminacji .
Partia Czarnych Panter (BPP) została założona w 1966 r. W 1967 r. FBI przeorientowało program COINTELPRO w kierunku ruchów czarnych, w szczególności Czarnych Panter. W wewnętrznej notatce FBI definiuje swój cel jako „demaskowanie, rozbijanie, wprowadzanie w błąd, dyskredytowanie lub przynajmniej neutralizowanie działalności czarnych organizacji nacjonalistycznych, które głoszą nienawiść”. Oprócz klasycznych metod represji (przędzarnie, podsłuchy telefoniczne, anonimowe listy, podwójni agenci itp.) FBI angażuje się w rozpowszechnianie fałszywych wiadomości i przeprowadzanie zabójstw. Tylko w 1970 roku podczas zorganizowanych nalotów na biura BPP zginęło trzydziestu ośmiu bojowników. 4 grudnia 1969 roku frontman Chicago Panthers, Fred Hampton, został stracony w swoim łóżku przez tajnego agenta FBI.
W 1973 Bobby Seale kandydował do BPP na burmistrza Oakland w Kalifornii , koncentrując się na usługach społecznych i upolitycznieniu czarnej społeczności. Otrzymuje 19,26% głosów i kwalifikuje się do drugiej tury, w której jednak przegrywa.
Uniewinnienie funkcjonariusza policji sfilmowanego bicie czarnego kierowcy wywołało zamieszki w Los Angeles w 1992 roku, w wyniku których zginęło około 50 osób i 10 000 aresztowań.
Czarni są 2,8 razy bardziej zaniepokojeni ryzykiem zabicia przez policję niż biali, chociaż częściej są nieuzbrojeni, gdy są zatrzymani. Ruch Black Lives Matter powstał w 2013 roku, aby zaprotestować przeciwko przemocy i dyskryminacji ze strony policji, której ofiarami są czarni. Sprawiedliwość jest również surowsza wobec Afroamerykanów.
Pierwszym, który użył wyrażenia Akcja Afirmatywna, jest prezydent USA John Fitzgerald Kennedy ; następnie został przejęty przez jego następcę w Białym Domu , Lyndona B. Johnsona . Ich pomysł polegał na tym, że pomimo praw równościowych, czarni nadal pozostaną w tyle za resztą amerykańskiej populacji. Celem było zapewnienie większej reprezentacji Czarnych na stanowiskach wymagających wysokich kwalifikacji, na uniwersytetach, w mediach itp. Od lat 60. wprowadzono preferencyjne miejsca pracy. Ale bynajmniej nie jest to polityka kwot: w 2003 roku Sąd Najwyższy potępił zasadę kwot jako sprzeczną z równością wobec prawa i wolną konkurencją. Wyniki są uważane za przekonujące w Stanach Zjednoczonych: w 1960 r. 13% Afroamerykanów należało do klasy średniej, 66% w 2000 r. Liczba Murzynów należących do klasy średniej wzrosła czterokrotnie, a liczba Murzynów zmniejszyła się o połowę. . Różnice etniczne są również znacznie silniejsze w Ameryce Łacińskiej, która mimo to ma reputację krzyżówki.
Te pierwsze czarne wybrani przedstawiciele pojawiają się podczas tak zwanego okresu odbudowy , tuż po wojnie domowej, między innymi z dwóch afroamerykańskiego urzędniczki w Senacie Stanów Zjednoczonych : Hiram Rhodes Revels i Blanche Bruce , zarówno wybrany z Mississippi. Ale przejęcie południowych stanów przez konserwatywnych demokratów ( odkupicieli ), kompromis z 1877 r. i koniec okupacji wojskowej, przemoc, zastraszanie, aby odwieść Czarnych od głosowania i fałszerstwa wyborcze, oznaczają koniec tego okresu. Początki segregacji spowodowały zniknięcie wszystkich elekcyjnych reprezentacji Afroamerykanów.
Dopiero walka o prawa obywatelskie i zakończenie segregacji w południowych stanach sprawiły, że Afroamerykanie znów pojawili się w polityce pod koniec lat 60. Tak więc w 1968 Shirley Chisholm była pierwszą Afroamerykanką wybraną do Kongresu. W 1972 kandydowała do nominacji demokratycznej na prezydenta, ale została pokonana przez George'a McGovern'a . W 2009 roku Barack Obama został pierwszym afroamerykańskim prezydentem Stanów Zjednoczonych, po tym, jak został piątym Afroamerykaninem wybranym do Senatu.
Barack Obama , pierwszy prezydent Afroamerykanów (2009-2017).
Michelle Obama , Afroamerykanka pierwsza dama (2009-2017).
John Willis Menard , pierwszy Afroamerykanin wybrany do Kongresu w 1868 roku.
Hiram Rhodes Revels , pierwszy Afroamerykanin wybrany do Senatu i służący w Kongresie w 1870 roku.
Robert C. Weaver , pierwszy afroamerykański członek gabinetu prezydenckiego.
Thurgood Marshall , pierwszy czarnoskóry sędzia Sądu Najwyższego (1967-1991).
Shirley Chisholm , pierwsza Afroamerykanka wybrana do Kongresu w 1968 roku oraz pierwsza czarnoskóra kobieta i osoba, która kandydowała w prawyborach Demokratów w wyborach prezydenckich w 1972 roku.
Patricia Roberts Harris , pierwsza afroamerykańska członkini gabinetu prezydenckiego i mianowana ambasadorem.
Jesse Jackson , pierwszy Afroamerykanin, który wygrał prawybory prezydenckie dużej partii w 1988 roku.
John Conyers , obecnie najstarszy członek Kongresu.
Carol Moseley-Braun , pierwsza Afroamerykanka wybrana do Senatu w 1992 roku.
Tom Bradley , pierwszy czarnoskóry burmistrz Los Angeles (1973-1993).
David Dinkins , pierwszy czarnoskóry burmistrz Nowego Jorku (1990-1993).
Harold Washington , pierwszy czarnoskóry burmistrz Chicago (1980-1993).
Dorothy Lavinia Brown , pierwsza Afroamerykanka wybrana do Zgromadzenia Ogólnego Tennessee (1966-1968).
Lori Lightfoot , pierwsza kobieta i pierwszy czarny prezydent Burmistrz homoseksualista z Chicago .
Rok | Afroamerykanie | Krajowy | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Demokrata (%) | Republikanin (%) | Inne (%) | Demokrata (%) | Republikanin (%) | Inne (%) | |
1976 | 83 | 17 | 0 | 50 | 48 | 2 |
1980 | 83 | 14 | 3 | 41 | 51 | 8 |
1984 | 91 | 9 | 0 | 41 | 59 | 0 |
1988 | 89 | 11 | 0 | 46 | 53 | 1 |
1992 | 83 | 10 | 7 | 43 | 37 | 19 |
1996 | 84 | 12 | 4 | 49 | 41 | 9 |
2000 | 90 | 10 | 0 | 48 | 48 | 2 |
2004 | 88 | 11 | 1 | 48 | 51 | 1 |
2008 | 95 | 4 | 1 | 53 | 45 | 2 |
2012 | 93 | 6 | 1 | 51 | 47 | 2 |
2016 | 89 | 8 | 3 | 48 | 46 | 6 |
Rok | Tylko Afroamerykanie | Mieszana rasa afroamerykańska | Niewolnictwo | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Numer | % ludności |
Numer | % ludności |
Niewolnicy | Wolny | |||
Numer | % | Numer | % | |||||
1790 | 757 208 | 19,3 | 697 681 | 92,1 | 59 727 | 7,9 | ||
1800 | 1 002 037 | 18,9 | 893 602 | 89,2 | 108 435 | 10,8 | ||
1810 | 1 377 808 | 19,0 | 1.191.362 | 86,5 | 186,446 | 13,5 | ||
1820 | 1 771 656 | 18,4 | 1 538 022 | 86,8 | 233 634 | 13.2 | ||
1830 | 2 328 642 | 18,1 | 2,009,043 | 86,3 | 319 599 | 13,7 | ||
1840 | 2 873 648 | 16,8 | 2 487 355 | 86,6 | 386,293 | 13,4 | ||
1850 | 3 638 808 | 15,7 | 3 204 313 | 88,1 | 434 495 | 11,9 | ||
1860 | 4 441 830 | 14,1 | 3 953 760 | 89,0 | 488 070 | 11,0 | ||
1870 | 4 880 009 | 12,7 | ||||||
1880 | 6 580 793 | 13.1 | ||||||
1890 | 7 488 788 | 11,9 | ||||||
1900 | 8 833 994 | 11,6 | ||||||
1910 | 9 827 763 | 10,7 | ||||||
1920 | 10 463 131 | 9,9 | ||||||
1930 | 11 891 143 | 9,7 | ||||||
1940 | 12 865 518 | 9,8 | ||||||
1950 | 15 042 286 | 10,0 | ||||||
1960 | 18 871 831 | 10,5 | ||||||
1970 | 22 580 289 | 11.1 | ||||||
1980 | 26 495 025 | 11,7 | ||||||
1990 | 29 986 060 | 12,1 | ||||||
2000 | 34 658 190 | 12,3 | 1 761 244 | 0,6 | ||||
2010 | 38 929 319 | 12,6 | 3 091 424 | 1,0 |
Spis ludności nie jest obowiązkowy w Stanach Zjednoczonych. Wzmianka o „ rasie ” opiera się od 1960 roku na zasadzie samookreślenia. Ponadto „ wyścig ” nie jest wskazany na żadnym dokumencie tożsamości (prawie jazdy, karcie ubezpieczenia społecznego czy paszporcie). Możliwe jest również wybranie kilku „ ras ” reprezentujących ich krzyżowanie od spisu z 2000 roku.
Tych, których przodkowie sprowadzono niewolników z Afryki na Karaiby lub Ameryki Łacińskiej , ale kto przybył do Stanów Zjednoczonych jako wolnych osób, klasyfikuje się jako afroamerykańskiego lub innej kategorii. Który może być Ameryki Łacińskiej , Haitian-American, czy Karaiby -Amerykański.
Według oficjalnych szacunków z 2005 r. w Stanach Zjednoczonych mieszka około 39,9 mln Afroamerykanów, czyli 12,9% całej populacji. 54,8% mieszka w stanach południowych, 17,6% na północnym wschodzie, 18,7% na środkowym zachodzie, a tylko 8,9% w stanach zachodnich. 88% mieszka na obszarach miejskich. Z ponad trzema milionami czarnych mieszkańców, Nowy Jork ma największą miejską populację czarnych w Stanach Zjednoczonych. Wśród miast liczących ponad 100 000 mieszkańców, Gary w stanie Indiana ma najwyższy odsetek czarnych mieszkańców (84%), tuż za nim plasuje się Detroit w Michigan (82%). Nowy Orlean w Luizjanie (67%), Baltimore w Maryland (64%), Atlanta w Georgii (61%) i Waszyngton (60%) są również głównymi skupiskami czarnej ludności.
Ewolucja udziału Afroamerykanów w populacji według stanuStan/terytorium | 1790 | 1800 | 1810 | 1820 | 1830 | 1840 | 1850 | 1860 | 1870 | 1880 | 1890 | 1900 | 1910 | 1920 | 1930 | 1940 | 1950 | 1960 | 1970 | 1980 | 1990 | 2000 | 2010 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Stany Zjednoczone | 19,3% | 18,9% | 19,0% | 18,4% | 18,1% | 16,8% | 15,7% | 14,1% | 12,7% | 13,1% | 11,9% | 11,6% | 10,7% | 9,9% | 9,7% | 9,8% | 10,0% | 10,5% | 11,1% | 11,7% | 12,1% | 12,3% | 12,6% |
Alabama | 41,4% | 29,0% | 33,2% | 38,5% | 43,3% | 44,7% | 45,4% | 47,7% | 47,5% | 44,8% | 45,2% | 42,5% | 38,4% | 35,7% | 34,7% | 32,0% | 30,0% | 26,2% | 25,6% | 25,3% | 26,0% | 26,2% | |
Alaska | 0,3% | 0,3% | 0,2% | 0,2% | 0,2% | 3,0% | 3,0% | 3,4% | 4,1% | 3,5% | 3,3% | ||||||||||||
Arizona | 0,3% | 0,3% | 0,4% | 1,5% | 1,5% | 1,0% | 2,4% | 2,5% | 3,0% | 3,5% | 3,3% | 3,0% | 2,8% | 3,0% | 3,1% | 4,1% | |||||||
Arkansas | 13,0% | 11,7% | 15,5% | 20,9% | 22,7% | 25,6% | 25,2% | 26,3% | 27,4% | 28,0% | 28,1% | 27,0% | 25,8% | 24,8% | 22,3% | 21,8% | 18,3% | 16,3% | 15,9% | 15,7% | 15,4% | ||
Kalifornia | 1,0% | 1,1% | 0,8% | 0,7% | 0,9% | 0,7% | 0,9% | 1,1% | 1,4% | 1,8% | 4,4% | 5,6% | 7,0% | 7,7% | 7,4% | 6,7% | 6,2% | ||||||
Kolorado | 0,1% | 1,1% | 1,3% | 1,5% | 1,6% | 1,4% | 1,2% | 1,1% | 1,1% | 1,5% | 2,3% | 3,0% | 3,5% | 4,0% | 3,8% | 4,0% | |||||||
Connecticut | 2,3% | 2,5% | 2,6% | 2,9% | 2,7% | 2,6% | 2,1% | 1,9% | 1,8% | 1,9% | 1,6% | 1,7% | 1,4% | 1,5% | 1,8% | 1,9% | 2,7% | 4,2% | 6,0% | 7,0% | 8,3% | 9,1% | 10,1% |
Delaware | 21,6% | 22,4% | 23,8% | 24,0% | 24,9% | 25,0% | 22,2% | 19,3% | 18,2% | 18,0% | 16,8% | 16,6% | 15,4% | 13,6% | 13,7% | 13,5% | 13,7% | 13,6% | 14,3% | 16,1% | 16,9% | 19,2% | 21,4% |
Waszyngton | 30,4% | 33,1% | 31,2% | 30,1% | 29,1% | 26,6% | 19,1% | 33,0% | 33,6% | 32,8% | 31,1% | 28,5% | 25,1% | 27,1% | 28,2% | 35,0% | 53,9% | 71,1% | 70,3% | 65,8% | 60,0% | 50,7% | |
Floryda | 47,1% | 48,7% | 46,0% | 44,6% | 48,8% | 47,0% | 42,5% | 43,7% | 41,0% | 34,0% | 29,4% | 27,1% | 21,8% | 17,8% | 15,3% | 13,8% | 13,6% | 14,6% | 16,0% | ||||
Gruzja | 35,9% | 37,1% | 42,5% | 44,4% | 42,6% | 41,0% | 42,4% | 44,0% | 46,0% | 47,0% | 46,7% | 46,7% | 45,1% | 41,7% | 36,8% | 34,7% | 30,9% | 28,5% | 25,9% | 26,8% | 27,0% | 28,7% | 30,5% |
Hawaje | 0,2% | 0,4% | 0,1% | 0,2% | 0,1% | 0,5% | 0,8% | 1,0% | 1,8% | 2,5% | 1,8% | 1,6% | |||||||||||
Idaho | 0,4% | 0,2% | 0,2% | 0,2% | 0,2% | 0,2% | 0,2% | 0,1% | 0,2% | 0,2% | 0,3% | 0,3% | 0,3% | 0,4% | 0,6% | ||||||||
Illinois | 7,4% | 6,4% | 2,5% | 1,5% | 0,8% | 0,6% | 0,4% | 1,1% | 1,5% | 1,5% | 1,8% | 1,9% | 2,8% | 4,3% | 4,9% | 7,4% | 10,3% | 12,8% | 14,7% | 14,8% | 15,1% | 14,5% | |
Indiana | 4,4% | 2,6% | 1,0% | 1,1% | 1,0% | 1,1% | 0,8% | 1,5% | 2,0% | 2,1% | 2,3% | 2,2% | 2,8% | 3,5% | 3,6% | 4,4% | 5,8% | 6,9% | 7,6% | 7,8% | 8,4% | 9,1% | |
Iowa | 0,4% | 0,2% | 0,2% | 0,5% | 0,6% | 0,6% | 0,6% | 0,7% | 0,8% | 0,7% | 0,7% | 0,8% | 0,9% | 1,2% | 1,4% | 1,7% | 2,1% | 2,9% | |||||
Kansas | 0,6% | 4,7% | 4,3% | 3,5% | 3,5% | 3,2% | 3,3% | 3,5% | 3,6% | 3,8% | 4,2% | 4,8% | 5,3% | 5,8% | 5,7% | 5,9% | |||||||
Kentucky | 17,0% | 18,6% | 20,2% | 22,9% | 24,7% | 24,3% | 22,5% | 20,4% | 16,8% | 16,5% | 14,4% | 13,3% | 11,4% | 9,8% | 8,6% | 7,5% | 6,9% | 7,1% | 7,2% | 7,1% | 7,1% | 7,3% | 7,8% |
Luizjana | 55,2% | 51,8% | 58,5% | 55,0% | 50,7% | 49,5% | 50,1% | 51,5% | 50,0% | 47,1% | 43,1% | 38,9% | 36,9% | 35,9% | 32,9% | 31,9% | 29,8% | 29,4% | 30,8% | 32,5% | 32,0% | ||
Maine | 0,6% | 0,5% | 0,4% | 0,3% | 0,3% | 0,3% | 0,2% | 0,2% | 0,3% | 0,2% | 0,2% | 0,2% | 0,2% | 0,2% | 0,1% | 0,2% | 0,1% | 0,3% | 0,3% | 0,3% | 0,4% | 0,5% | 1,2% |
Maryland | 34,7% | 36,7% | 38,2% | 36,1% | 34,9% | 32,3% | 28,3% | 24,9% | 22,5% | 22,5% | 20,7% | 19,8% | 17,9% | 16,9% | 16,9% | 16,6% | 16,5% | 16,7% | 17,8% | 22,7% | 24,9% | 27,9% | 29,4% |
Massachusetts | 1,4% | 1,5% | 1,4% | 1,3% | 1,2% | 1,2% | 0,9% | 0,8% | 1,0% | 1,0% | 1,0% | 1,1% | 1,1% | 1,2% | 1,2% | 1,3% | 1,6% | 2,2% | 3,1% | 3,9% | 5,0% | 5,4% | 6,6% |
Michigan | 3,7% | 3,0% | 2,1% | 0,8% | 0,3% | 0,6% | 0,9% | 1,0% | 0,9% | 0,7% | 0,7% | 0,6% | 1,6% | 3,5% | 4,0% | 6,9% | 9,2% | 11,2% | 12,9% | 13,9% | 14,2% | 14,2% | |
Minnesota | 0,6% | 0,2% | 0,2% | 0,2% | 0,3% | 0,3% | 0,3% | 0,4% | 0,4% | 0,4% | 0,5% | 0,7% | 0,9% | 1,3% | 2,2% | 3,5% | 5,2% | ||||||
Missisipi | 41,5% | 47,0% | 44,1% | 48,4% | 52,3% | 51,2% | 55,3% | 53,7% | 57,5% | 57,6% | 58,5% | 56,2% | 52,2% | 50,2% | 49,2% | 45,3% | 42,0% | 36,8% | 35,2% | 35,6% | 36,3% | 37,0% | |
Missouri | 17,6% | 15,9% | 18,3% | 15,6% | 13,2% | 10,0% | 6,9% | 6,7% | 5,6% | 5,2% | 4,8% | 5,2% | 6,2% | 6,5% | 7,5% | 9,0% | 10,3% | 10,5% | 10,7% | 11,2% | 11,6% | ||
Montana | 0,9% | 0,9% | 1,0% | 0,6% | 0,2% | 0,3% | 0,2% | 0,2% | 0,2% | 0,2% | 0,3% | 0,2% | 0,3% | 0,3% | 0,4% | ||||||||
Nebraska | 0,3% | 0,6% | 0,5% | 0,8% | 0,6% | 0,6% | 1,0% | 1,0% | 1,1% | 1,5% | 2,1% | 2,7% | 3,1% | 3,6% | 4,0% | 4,5% | |||||||
Nevada | 0,7% | 0,8% | 0,8% | 0,5% | 0,3% | 0,6% | 0,4% | 0,6% | 0,6% | 2,7% | 4,7% | 5,7% | 6,4% | 6,6% | 6,8% | 8,1% | |||||||
New Hampshire | 0,6% | 0,5% | 0,5% | 0,3% | 0,2% | 0,2% | 0,2% | 0,2% | 0,2% | 0,2% | 0,2% | 0,2% | 0,1% | 0,1% | 0,2% | 0,1% | 0,1% | 0,3% | 0,3% | 0,4% | 0,6% | 0,7% | 1,1% |
New Jersey | 7,7% | 8,0% | 7,6% | 7,2% | 6,4% | 5,8% | 4,9% | 3,8% | 3,4% | 3,4% | 3,3% | 3,7% | 3,5% | 3,7% | 5,2% | 5,5% | 6,6% | 8,5% | 10,7% | 12,6% | 13,4% | 13,6% | 13,7% |
Nowy Meksyk | 0,0% | 0,1% | 0,2% | 0,8% | 1,2% | 0,8% | 0,5% | 1,6% | 0,7% | 0,9% | 1,2% | 1,8% | 1,9% | 1,8% | 2,0% | 1,9% | 2,1% | ||||||
Nowy Jork | 7,6% | 5,3% | 4,2% | 2,9% | 2,3% | 2,1% | 1,6% | 1,3% | 1,2% | 1,3% | 1,2% | 1,4% | 1,5% | 1,9% | 3,3% | 4,2% | 6,2% | 8,4% | 11,9% | 13,7% | 15,9% | 15,9% | 15,9% |
Karolina Północna | 26,8% | 29,4% | 32,2% | 34,4% | 35,9% | 35,6% | 36,4% | 36,4% | 36,6% | 38,0% | 34,7% | 33,0% | 31,6% | 29,8% | 29,0% | 27,5% | 25,8% | 24,5% | 22,2% | 22,4% | 22,0% | 21,6% | 21,5% |
Północna Dakota | 1,0% | 0,3% | 0,2% | 0,1% | 0,1% | 0,1% | 0,1% | 0,0% | 0,0% | 0,1% | 0,4% | 0,4% | 0,6% | 0,6% | 1,2% | ||||||||
Ohio | 0,5% | 0,8% | 0,8% | 1,0% | 1,1% | 1,3% | 1,6% | 2,4% | 2,5% | 2,4% | 2,3% | 2,3% | 3,2% | 4,7% | 4,9% | 6,5% | 8,1% | 9,1% | 10,0% | 10,6% | 11,5% | 12,2% | |
Oklahoma | 8,4% | 7,0% | 8,3% | 7,4% | 7,2% | 7,2% | 6,5% | 6,6% | 6,7% | 6,8% | 7,4% | 7,6% | 7,4% | ||||||||||
Oregon | 0,5% | 0,2% | 0,4% | 0,3% | 0,4% | 0,3% | 0,2% | 0,3% | 0,2% | 0,2% | 0,8% | 1,0% | 1,3% | 1,4% | 1,6% | 1,6% | 1,8% | ||||||
Pensylwania | 2,4% | 2,7% | 2,9% | 2,9% | 2,8% | 2,8% | 2,3% | 2,0% | 1,9% | 2,0% | 2,0% | 2,5% | 2,5% | 3,3% | 4,5% | 4,7% | 6,1% | 7,5% | 8,6% | 8,8% | 9,2% | 10,0% | 10,8% |
Rhode Island | 6,3% | 5,3% | 4,8% | 4,3% | 3,7% | 3,0% | 2,5% | 2,3% | 2,3% | 2,3% | 2,1% | 2,1% | 1,8% | 1,7% | 1,4% | 1,5% | 1,8% | 2,1% | 2,7% | 2,9% | 3,9% | 4,5% | 5,7% |
Karolina z południa | 43,7% | 43,2% | 48,4% | 52,8% | 55,6% | 56,4% | 58,9% | 58,6% | 58,9% | 60,7% | 59,8% | 58,4% | 55,2% | 51,4% | 45,6% | 42,9% | 38,8% | 34,8% | 30,5% | 30,4% | 29,8% | 29,5% | 27,9% |
Południowa Dakota | 0,0% | 0,6% | 0,3% | 0,2% | 0,1% | 0,1% | 0,1% | 0,1% | 0,1% | 0,1% | 0,2% | 0,2% | 0,3% | 0,5% | 0,6% | 1,3% | |||||||
Tennessee | 10,6% | 13,2% | 17,5% | 19,6% | 21,4% | 22,7% | 24,5% | 25,5% | 25,6% | 26,1% | 24,4% | 23,8% | 21,7% | 19,3% | 18,3% | 17,4% | 16,1% | 16,5% | 15,8% | 15,8% | 16,0% | 16,4% | 16,7% |
Teksas | 27,5% | 30,3% | 31,0% | 24,7% | 21,8% | 20,4% | 17,7% | 15,9% | 14,7% | 14,4% | 12,7% | 12,4% | 12,5% | 12,0% | 11,9% | 11,5% | 11,8% | ||||||
Utah | 0,4% | 0,1% | 0,1% | 0,2% | 0,3% | 0,2% | 0,3% | 0,3% | 0,2% | 0,2% | 0,4% | 0,5% | 0,6% | 0,6% | 0,7% | 0,8% | 1,1% | ||||||
Vermont | 0,3% | 0,4% | 0,3% | 0,4% | 0,3% | 0,3% | 0,2% | 0,2% | 0,3% | 0,3% | 0,3% | 0,2% | 0,5% | 0,2% | 0,2% | 0,1% | 0,1% | 0,1% | 0,2% | 0,2% | 0,3% | 0,5% | 1,0% |
Wirginia | 43,4% | 44,6% | 47,1% | 47,8% | 47,9% | 46,9% | 45,0% | 43,3% | 41,9% | 41,8% | 38,4% | 35,6% | 32,6% | 29,9% | 26,8% | 24,7% | 22,1% | 20,6% | 18,5% | 18,9% | 18,8% | 19,6% | 19,4% |
Waszyngton | 12,7% | 0,3% | 0,9% | 0,4% | 0,4% | 0,5% | 0,5% | 0,5% | 0,4% | 0,4% | 1,3% | 1,7% | 2,1% | 2,6% | 3,1% | 3,2% | 3,6% | ||||||
Wirginia Zachodnia | 9,5% | 9,8% | 11,5% | 12,1% | 11,2% | 9,6% | 7,8% | 5,6% | 4,1% | 4,2% | 4,3% | 4,5% | 5,3% | 5,9% | 6,6% | 6,2% | 5,7% | 4,8% | 3,9% | 3,3% | 3,1% | 3,2% | 3,4% |
Wisconsin | 1,2% | 1,8% | 0,6% | 0,2% | 0,2% | 0,2% | 0,2% | 0,1% | 0,1% | 0,1% | 0,2% | 0,4% | 0,4% | 0,8% | 1,9% | 2,9% | 3,9% | 5,0% | 5,7% | 6,3% | |||
Wyoming | 2,0% | 1,4% | 1,5% | 1,0% | 1,5% | 0,7% | 0,6% | 0,4% | 0,9% | 0,7% | 0,8% | 0,7% | 0,8% | 0,8% | 0,8% | ||||||||
Portoryko | 8,0% | 12,4% |
Według American Community Survey za lata 2013-2018, 91,06% populacji Afroamerykanów w wieku powyżej 5 lat mówi po angielsku w domu, 2,8% mówi po hiszpańsku , 1, 82% mówi po kreolsku haitańskim , 0,83% po francusku , 0,41 % amharski , 0,3% somalijski , 0,29% joruba , 0,26% język akan , 0,26% suahili , 0,22 arabski , 0,20% igbo , 0,14% kreolski jamajski , 0,11% tigrigna , 0,10% portugalski i 1,18% inny język.
Religia | Afroamerykanie | Stany Zjednoczone |
---|---|---|
Czarne zabytkowe kościoły | 53 | 6,5 |
Ewangelicki protestantyzm | 14 | 25,4 |
Nie powiązany | 16 | 15,8 |
katolicyzm | 5 | 20,8 |
Tradycyjny protestantyzm | 4 | 14,7 |
Świadkowie Jehowy | 2 | 0,8 |
islam | 2 | 0,9 |
Agnostycyzm | 1 | 4.0 |
Ateizm | 1 | 3.1 |
Inny | 2 | 8,0 |
Według Pew Research Center , Afroamerykanie wykazują wyższą religijność niż populacja ogólna, chociaż ta tendencja spada, zgodnie z ogólną tendencją w Stanach Zjednoczonych. Stąd udział wierzących w Boga wzrasta z 97% w 2007 roku do 93% w 2014 roku, wobec 91% w 2007 roku i 88% w 2014 roku dla całej populacji). Odsetek osób, które uważają, że religia jest „bardzo ważna” w ich życiu, choć wyższy od średniej (75% wobec 53% w 2014 r.), również ma tendencję do zmniejszania się (79% dla Afroamerykanów i 56% dla całej populacji ). Wreszcie, będąc proporcjonalnie liczniejszym, uczęszczać przynajmniej raz w tygodniu na nabożeństwo i codziennie się modlić (odpowiednio 47% i 75% wobec 36% i 55% dla całej populacji). Ponadto 75% z nich twierdzi, że modli się codziennie, praktyki te również mają tendencję do zmniejszania się, ponieważ 53% stwierdziło, że uczestniczyli co najmniej raz w tygodniu w nabożeństwie religijnym w 2007 roku, a 76% twierdzi, że modli się co najmniej raz dziennie.
Badania genetyczne pokazują, że populacja Afroamerykanów ma średnio od 73,2% do 82,1% pochodzenia subsaharyjskiego , 16,7% do 24% pochodzenia europejskiego i 0,8 do 1,2% pochodzenia rdzennych Amerykanów , z dużymi różnicami od jednej osoby do inne.
Majątek większości rodzin afroamerykańskich wynosi mniej niż 20 000 dolarów. W rezultacie na ogół mieszkają w biednych dzielnicach i są zmuszeni posyłać swoje dzieci do przeciętnych szkół, które są finansowane głównie z podatków od nieruchomości.
Afroamerykanie są bardziej narażeni na niepewność, a miliony z nich nie mają ubezpieczenia zdrowotnego. Są bardziej dotknięci chorobami, takimi jak cukrzyca, niż przeciętny człowiek (115 milionów Amerykanów ma cukrzycę lub stan przedcukrzycowy). Podczas epidemii Covid-19 w 2020 r. odpowiadają za wysoki odsetek zgonów, nie tylko dlatego, że czarnoskórzy pracownicy znacznie rzadziej mogą pracować z domu, często w sektorze usług.
Kultura afroamerykańska zaczyna swobodnie wyrażać się w Paryżu w okresie międzywojennym . Rzeczywiście, w tym okresie francuska stolica ma szczególne zainteresowanie sztuką afrykańską . W Musée de l'Homme można zobaczyć eksponaty w szczególności wokół przedmiotów i masek . Paul Morand wybrał jako ilustrację do swojej powieści Czarna magia ilustrację Aarona Douglasa przedstawiającą Josephine Baker skaczącą jak na ilustracji Paula Colina . Ten ostatni w swojej wersji Josephine Baker wyraża geometryczne kształty, które rozpoznajemy w afrykańskich posągach. Jules Pascin również wyraża tę paryską atrakcyjność dla kultury afrykańskiej i afroamerykańskiej w Jazz Band z 1927 roku, który ilustruje afrykańskie, a nie prawdziwie amerykańskie ustawienia. Paryż był także świadkiem otwarcia pierwszego Kongresu Panafrykańskiego w 1919 roku. W końcu do Paryża przybyły podczas wojny grupy jazzowe z oddziałami amerykańskimi, takie jak Harlem Hellfighters . Następnie osiedlili się oni w dzielnicy Montmartre , która od końca XIX th stuleciu ludzie międzynarodowych i amerykańskich przybyć, przyciąga płac i nocy swobodniejszych niż US ograniczona przez zakaz . Montmartre staje się wtedy „Czarnym Montmartre”, gdzie spotykają się afrykańskie, zachodnioindyjskie i afroamerykańskie artystów i intelektualistów.
Kultura afroamerykańska znalazła wtedy podatny grunt dla artystów afroamerykańskich, z których niektórzy przybyli już w czasie I wojny światowej, a inni uciekali przed prawami segregacji rasowej . Ich produkcję cechuje obserwacja sztuki afrykańskiej, którą na nowo odkryli w Paryżu w okresie międzywojennym. Paryż jest postrzegany jako łącznik między ich afrykańską historią, powrotem do ich początków i ich amerykańskim dziedzictwem, ponieważ w Paryżu są w pełni Amerykanami.
Paryska produkcja tych artystów jest więc naznaczona tymi badaniami i zachętą ze strony w szczególności intelektualistów Harlem Renaissance . Niemniej jednak można znaleźć również artystów, którzy nie będą szukać korzeni, ale raczej studiują wielkie francuskie prądy artystyczne, takie jak Lois Mailou Jones i jej wiejskie sceny. Jego praca Jeanne, Martiniquais z 1938 roku pokazuje jego przywiązanie do twórczości Camille'a Pissarro oraz wczesnych prac Henri Matisse'a .
Paryż odgrywa wówczas rolę konstruowania tożsamości dla afroamerykańskich artystów, ale oni odcinają się od tej paryskiej sceny, chcąc podążać za ruchem sztuki amerykańskiej, która w tamtym czasie poszukiwała własnej tożsamości artystycznej w obliczu Europa i jej model. W Stanach Zjednoczonych ruchy New Negro i Harlem Renaissance odegrają ważną rolę w rozwoju sztuki afroamerykańskiej. Tak więc Langston Hughes opublikował w 1926 roku w The Nation „Murzyński artysta i góra rasowa”, w którym zachęcał do niezależności afroamerykańskiego artysty. Artyści ci w ten sposób otworzyli drogę do wszystkiego, co stworzyli afroamerykańscy artyści w latach 60.
Muzyka afroamerykańska powstała z krzyża zbioru kultur, mieszając wpływy afrykańskie, europejskie i amerykańskie. Jazz jest afroamerykańskiej muzyki, jak również inne rodzaje muzyki z Ameryki Łacińskiej, w tym tych z Kuby i Brazylii , gdzie potomkowie niewolników transportowanych z Afryki wynalazł ludowe oryginały, nie ma tańca i melodii popularnej.
Elizabeth Greenfield , The Black Swann , pierwsza afroamerykańska piosenkarka klasyczna.
Francis Johnson , pierwszy afroamerykański kompozytor opublikowany w 1817 roku.
Todd Duncan , pierwszy Afroamerykanin, który zaśpiewał w dużej amerykańskiej operze w 1945 roku.
Billie Holiday , uważana za jedną z najbardziej wpływowych wokalistek jazzowych .
Louis Armstrong , uważany za jednego z najbardziej wpływowych muzyków jazzowych.
Aretha Franklin , pierwsza kobieta, która weszła do Rock and Roll Hall of Fame w 1987 roku.
Count Basie , pierwszy Afroamerykanin, który wygrał nagrodę Grammy w 1958 roku.
Ella Fitzgerald , pierwsza Afroamerykanka, która zdobyła nagrodę Grammy w 1958 roku, nazwana „ Pierwszą Damą Piosenki ” (po francusku : „Pierwsza Dama Piosenki”).
Nina Simone , nazywana „ Wysoką Kapłanką Duszy ” (po francusku : „Wielką Kapłanką Duszy”) i postacią Ruchu Praw Obywatelskich.
Donna Summer , uważana za „królową disco ”
Michael Jackson , pierwszy sprzedawca płyt na świecie z około 1 miliardem sprzedanych płyt (kariera solo + Jackson Five), najlepiej sprzedający się album na świecie z Thrillerem w liczbie około 100 milionów egzemplarzy, pierwszy afroamerykański artysta, który pojawił się na kanale MTV, Most nagrodzony pierwszym Afroamerykańskim artystą w historii muzyki, wybrany Artystą Millennium w 2000 roku.
Whitney Houston , najczęściej nagradzana artystka podczas American Music Awards .
Grandmaster Flash , uważany za jednego z pionierów hip-hopu .
Beyoncé , najlepiej opłacana afroamerykańska piosenkarka w historii czarnoskórych artystów.
Otis Redding , piosenkarz muzyki soul
Jimi Hendrix w 1967 roku uważany za jednego z najwybitniejszych gitarzystów.
Sarah Vaughan w 1955 roku.
Jamesa Browna w 1987 roku.
Etta James w 2006 roku.
Sam Cooke wKwiecień 1963. Znaleziono go martwego11 grudnia 1964w kalifornijskim motelu z kulą z pistoletu pada ofiarą spisku z powodu jego pozycji w Afroamerykańskim Ruchu Praw Obywatelskich .
Al Green w 1973 roku.
Phillis Wheatley jest uważany za pierwszego afroamerykańskiego poetę w Stanach Zjednoczonych. W 1770 napisała poetycki hołd dla kalwinisty George'a Whitefielda , który zdobył liczną publiczność w Bostonie, gdzie mieszkała.
Pisarze i naukowcyHattie McDaniel , pierwsza Afroamerykanka, która zdobyła Oscara ( najlepsza aktorka drugoplanowa ) w 1940 roku za rolę w Przeminęło z wiatrem .
Sidney Poitier , pierwszy Afroamerykanin, który zdobył Oscara (dla najlepszego aktora ) w 1963 roku i Złoty Glob (dla najlepszego aktora w filmie dramatycznym ) w 1964 roku za rolę w Le Lys des Champs .
James Earl Jones , gra w Gwiezdnych wojnach i Conanie Barbarzyńcy , w 1971 otrzymał Złoty Glob za Męskie Objawienie Roku za Powstańca .
Louis Gossett Jr. , Oscar dla najlepszego aktora drugoplanowego w 1982 roku i Złoty Glob dla najlepszego aktora drugoplanowego w 1983 roku za rolę w filmie Oficer i dżentelmen .
Whoopi Goldberg , pierwsza Afroamerykanka, która zdobyła Złoty Glob za film ( najlepsza aktorka w filmie dramatycznym ), za rolę w filmie Kolor purpury w 1985 roku, Oscara dla najlepszej aktorki drugoplanowej w 1990 roku oraz Złoty Glob dla najlepszej aktorki drugoplanowej w filmie 1991 za rolę w Ghost .
Denzel Washington , Oscar dla najlepszego aktora drugoplanowego w 1989 i Złoty Glob dla najlepszego aktora drugoplanowego w 1990 za rolę w Glory , Złoty Glob dla najlepszego aktora w filmie dramatycznym w 2000 za rolę w Huragan Carter i Oscar dla najlepszego aktora w 2002 za jego rolę w Dniu Szkolenia .
Morgan Freeman , Złoty Glob dla najlepszego aktora w musicalu lub komedii w 1990 roku za rolę w Pannie Daisy i jej kierowcy oraz Oscara dla najlepszego aktora drugoplanowego w 2004 roku za rolę w filmie Dziecko za milion dolarów .
Angela Bassett , Złoty Glob dla najlepszej aktorki w musicalu lub komedii w 1994 roku za rolę w Tinie .
Cuba Gooding Jr. , Oscar dla najlepszego aktora drugoplanowego w 1996 roku za rolę w Jerrym Maguire .
Halle Berry , pierwsza afroamerykańska osobowość, która zdobyła Oscara dla najlepszej aktorki za rolę w filmie W cieniu nienawiści w 2002 roku.
Jamie Foxx , Oscar dla najlepszego aktora i Złoty Glob dla najlepszego aktora w musicalu lub komedii w 2005 roku za rolę w Rayu .
Jennifer Hudson , Oscar dla najlepszej aktorki drugoplanowej w 2006 roku i Złoty Glob dla najlepszej aktorki drugoplanowej w 2007 roku za rolę w Dreamgirls .
Forest Whitaker , Oscar dla najlepszego aktora w 2006 roku i Złoty Glob dla najlepszego aktora w filmie dramatycznym w 2007 roku za rolę w Ostatnim królu Szkocji .
Eddie Murphy , Złoty Glob dla najlepszego aktora drugoplanowego w 2007 roku za rolę w Dreamgirls .
Mo'Nique , Oscar dla najlepszej aktorki drugoplanowej w 2009 roku i Złoty Glob dla najlepszej aktorki drugoplanowej w 2010 roku za rolę w Precious .
Octavia Spencer , Oscar dla najlepszej aktorki drugoplanowej w 2011 roku i Złoty Glob dla najlepszej aktorki drugoplanowej w 2012 roku za rolę w filmie Kolor uczuć .
Viola Davis , Oscar dla najlepszej aktorki drugoplanowej w 2016 roku i Złoty Glob dla najlepszej aktorki drugoplanowej w 2017 roku za rolę w Fences .
Mahershala Ali , Oscar dla najlepszego aktora drugoplanowego w 2016 roku za rolę w Moonlight .
Will Smith , jedyny aktor, który pojawił się w dwunastu filmach, zajmujących pierwsze miejsce w amerykańskiej kasie od pierwszego weekendu premiery.
Kilka ceremonii specjalnie nagradza osiągnięcia kina afroamerykańskiego ( NAACP Image Awards od 1967, Black Reel Awards od 2000 itd.)
KinoWiele filmów w kinie opowiada historię życia Afroamerykanów, w tym te najbardziej charakterystyczne:
Oscar Micheaux , główna postać filmów wyścigowych w latach międzywojennych.
John Singleton , nominowany do Oscara za najlepszą reżyserię w 1992 roku za film Boyz n the Hood .
Ava DuVernay , nominowana do Złotych Globów dla Najlepszego Reżysera 2015 dla Selmy .
Nate Parker , główna nagroda za film dramatyczny na Festiwalu Filmowym w Sundance w 2016 roku za Narodziny narodu .
Barry Jenkins , nominowany do Złotych Globów dla Najlepszego Reżysera 2017 za Moonlight .
Ryan Coogler , reżyser najlepszego komiksu Blockbuster Black Panther w konkursie Saturn Award 2018 .
Spike Lee , Grand Prix Festiwalu Filmowego w Cannes w 2018 roku dla BlackKkKlansman: Zinfiltrowałem Ku Klux Klan .
Jordan Peele , pierwszy Afroamerykanin, który w 2018 roku otrzymał Oscara za najlepszy scenariusz oryginalny za film „ Wyjdź” .
Francuski pisarz i dokumentalista Régis Dubois bada czarnoskórych Amerykanów i kino. Zobacz również Czarny amerykańskiego kina , reżyseria Mark Reid, Francis Bordat, Raphaël Bassan , Janine Euvrard, CinémAction n o 46 Éditions Karola Corlet , 1988, oba dzieła Anne Cremieux, Les Cineastes noirs Américains et Le Reve hollywoodien , Éditions L'Harmattan , 2004 i Mniejszości w kinie amerykańskim , w CinémAction n ° 143 Éditions Charles Corlet , 2012 oraz wpis Kino afroamerykańskie w Encyclopædia Universalis, który oferuje panoramę tego kina od 1913 do 2018 roku.
Black Entertainment Television , to kanał telewizyjny założony w 1980 roku i skierowany głównie do Afroamerykanów.
programy telewizyjneSeria Ewans Family , 1974-1979, z Esther Rolle i Johnem Amosem .
Jeffersons serii , 1975/82.
Zestaw Diff'rent Strokes z 1983 roku, powitanie Pierwszej Damy Nancy Reagan .
Cicely Tyson , pierwsza czarnoskóra postać w serialu telewizyjnym East Side / West Side (1963-1964).
Bill Cosby , pierwszy Afroamerykanin, który zdobył nagrodę Emmy w 1966 za rolę w The Spies , następnie ponownie w 1967 i 1968. Złoty Glob dla najlepszego aktora w musicalu lub serialu komediowym w 1988 za rolę w The Cosby Show .
Gail Fisher , pierwsza Afroamerykanka, która zdobyła nagrodę Emmy w 1970 i Złoty Glob w 1971 za rolę w Mannix .
Redd Foxx , Złoty Glob dla najlepszego aktora w musicalu lub serialu komediowym w 1973 za rolę w Sanford and Son .
Debbie Allen , Złoty Glob dla najlepszej aktorki w musicalu lub serialu komediowym w 1983 roku za rolę w Sławie .
Robert Guillaume , Primetime Emmy Award dla najlepszego aktora głównego w serialu komediowym w 1985 roku za rolę w Benson (w) .
James Earl Jones , Primetime Emmy Award dla najlepszego aktora w dramatycznym serialu telewizyjnym w 1991 roku za rolę w Gabriel Bird .
Regina Taylor , Złoty Glob dla najlepszej aktorki w dramatycznym serialu telewizyjnym w 1993 roku za rolę w I'll Fly Away .
Andre Braugher , Primetime Emmy Award dla najlepszego aktora w dramatycznym serialu telewizyjnym w 1998 roku za rolę w Wydziale Zabójstw .
Don Cheadle , Złoty Glob dla najlepszego aktora w musicalu lub serialu komediowym w 2013 roku za rolę w House of Lies .
Taraji P. Henson , Złoty Glob dla najlepszej aktorki w telewizyjnym serialu dramatycznym 2014 za rolę w filmie Skandal .
Viola Davis , Primetime Emmy Award dla najlepszej aktorki w telewizyjnym serialu dramatycznym 2015 za rolę w Morderstwie .
Tracee Ellis Ross , Złoty Glob dla najlepszej aktorki w musicalu lub serialu komediowym w 2017 roku za rolę w Black-ish .
Donald Glover , Złoty Glob dla najlepszego aktora w musicalu lub komedii oraz nagrodę Primetime Emmy dla najlepszego aktora w serialu komediowym w 2017 roku za rolę w Atlancie .
Sterling K. Brown , Primetime Emmy Award dla najlepszego aktora w dramatycznym serialu telewizyjnym w 2017 roku za rolę w This Is Us .
Gary Coleman , główny aktor serialu Arnold i Willy .
Alfre Woodard , Złoty Glob dla najlepszej aktorki w miniserialu lub filmie w 1998 roku za rolę w Kolorze krwi oraz w 2001 roku za rolę w Holiday Heart (en) .
Ving Rhames , Złoty Glob dla najlepszego aktora w miniserialu lub filmie w 1998 roku za rolę w Don King: Tylko w Ameryce (w) .
Della Reese , pierwsza czarnoskóra kobieta prowadząca talk show w 1969 roku.
Flip Wilson pierwszy Afroamerykanin zdobył Złoty Glob w 1971 roku za prezentację The Flip Wilson Show (en) .
Oprah Winfrey , prowadząca najchętniej oglądany talk-show w historii USA ( The Oprah Winfrey Show , 1986-2011).
Jessego Owensa w 1936 roku.
Mohameda Ali w 1967 roku.
Simone Biles w Rio de Janeiro w 2016 roku.
Serena Williams i Venus Williams w 2009 roku.
Magic Johnson w 1987 roku.
Mike Tyson w 2011 roku.
Michael Jordan w 2015 roku.
Znani sportowcy:
: dokument używany jako źródło tego artykułu.