Imię i nazwisko | Otto Ludwig Preminger |
---|---|
Narodziny |
5 grudnia 1905 Wiznitz ( Austro-Węgry ) |
Narodowość | amerykański |
Śmierć |
23 kwietnia 1986(w wieku 80 lat) Nowy Jork ( Stany Zjednoczone ) |
Zawód | Dyrektor |
Wybitne filmy |
Laura River of No Return Człowiek ze złotym ramieniem Exodus Storm w Waszyngtonie Kardynał |
Ludwig Otto Preminger ( po angielsku: [ ɑ t O ʊ l u d V ɪ ɡ P ɹ ɛ m ɪ n dʒ ɚ ] ; niemiecki: [ ɔ t o s u ː t v ɪ ç P r e ː m i ŋ ɐ ] ), urodzony5 grudnia 1905w Wiznitz (w Austro-Węgrzech , dziś na Ukrainie ) i zmarł dnia23 kwietnia 1986w Nowym Jorku ( Stany Zjednoczone ), jest amerykańskim reżyserem pochodzenia austriackiego .
Otto Preminger urodził się w Wiznitz w 1905 roku w rodzinie żydowskiej z austro-węgierskiej Galicji . W 1915 ojciec Otto Premingera przeniósł się z rodziną do Wiednia dla większego bezpieczeństwa. Od młodości młody Otto pasjonował się teatrem.
Najpierw pracował w trupie Maxa Reinhardta . W 1933 roku objął kierownictwo i zgromadził tam około 50 sztuk. Wykłada również w Seminarium im . Maxa Reinhardta .
Swój pierwszy film Die Grosse Liebe ( Le Grand Amour ) nakręcił w 1931 roku w Austrii.
W 1934 roku Joseph Schenck , prezes 20th Century Fox , który przyjechał szukać nowych talentów w Europie, zaprosił go do Hollywood. Preminger przyjmuje zaproszenie i przybywa do Nowego Jorku w dniu26 października 1935.
Zadebiutował w Hollywood jako reżyserskimi filmami Under Your Spell w 1936 i Danger – Love at work w 1937, dwoma filmami, które pozostawiły niewielki ślad. Powierzono mu realizację Kidnapped , adaptacji powieści przygodowej Roberta-Louisa Stevensona . Ale po nieporozumieniu ze studiem porzucił projekt; dzięki czemu został trzymany z dala od kręgów kinowych. W zamian Preminger przeprowadzić ważną działalność dyrektora na Broadwayu od 1935 do 1940. W ten sposób on skierowany w szczególności sztuki Outward Bound przez Sutton Vane i margines błędu przez Clare Boothe Luce , w którym gra także rolę nazisty oficer.
Wrócił do kina jako aktor w 1942 roku z The Pied Piper dla 20th Century Fox, zanim wyreżyserował filmową adaptację Margin for Error , w której powtórzył rolę, której bronił na scenie. Podczas zabawy jego austriacki akcent często ogranicza go do ról szpiegów lub nazistowskich oficerów.
W 1945 roku Preminger odniósł sukces jako reżyser z Laurą (1944), filmem noir zmieszanym z psychologią, adaptując powieść Very Caspary, z Genem Tierneyem w roli tytułowej oraz Daną Andrews i Vincentem Price w roli drugoplanowej . To szósty film Premingera, ale pierwszy, nad którym, jak uważa, sprawuje całkowitą kontrolę artystyczną. Początkowo Preminger musiał zadowolić się produkcją filmu, którego produkcję powierzono Roubenowi Mamoulianowi . Nie dająca satysfakcji praca Mamouliana, Preminger za zgodą Darryla Zanucka zastąpił go na stanowisku reżysera. Rezultatem jest klasyczny film noir .
Sukces Laury pozwala Premingerowi umocnić swoją pozycję w Foxie. Zastępuje Ernsta Lubitscha na planie Skandalu na dworze , z którego Lubitsch musi zrezygnować ze względów zdrowotnych. Powierzono mu także produkcję Ambre , ambitnego historycznego melodramatu na podstawie udanej powieści Kathleen Winsor . Film, podobnie jak adaptowana książka, jest dość odważny, biorąc pod uwagę obowiązujące wówczas kryteria moralne. Aby zadowolić Katolicką Ligę Przyzwoitości , Preminger musiał też wyciąć niektóre sceny ze swojego filmu, który mimo chłodnych recenzji odniósł jednak duży sukces w momencie premiery.
Jest to również era thrillerów z problemami atmosferach: Tajemniczy doktor Korvo ( Whirlpool , 1949), Mark Dixon, detektyw , Trzynaste Letter , remake filmu Le Corbeau przez Henri-Georges Clouzot że Preminger jest filmowanie w Quebecu, a Taka słodka twarz ( Anioł Twarz , 1952). Filmy te potwierdzają talent reżysera, który staje się filarem Foxa.
Ale zmęczony hollywoodzkim systemem i artystycznymi ustępstwami poczynionymi na rzecz Darryla Zanucka , szefa wytwórni Fox, zdecydował się na samodzielne produkowanie swoich filmów, dzięki Associate Artists , co było śmiałym zakładem na początku lat 50. , wrogim pojęciu autora. - dyrektor zgodnie z definicją w Europie . Jego pierwszym niezależnym filmem jest „Księżyc był niebieski” ( „Księżyc jest niebieski” , 1953), adaptacja przebojowej sztuki, którą Preminger wystawił na Broadwayu. Preminger po raz kolejny znalazł się na celowniku Ligi Przyzwoitości i zwolenników Kodeksu Haysa . Chcą zakazać niektórych replik, a konkretnie atakują użycie terminów „dziewica” i „uwodzić”. Preminger odmawia: to triumf. W tym też okresie Preminger zagrał nazistowskiego oficera w filmie Stalag 17 jego rodaka Billy'ego Wildera .
Wracając na łono Foxa, odniósł nowy sukces, wyprodukując na zamówienie dzieło, western Riviere sans retour z dwoma największymi gwiazdami Hollywood tamtych czasów, Robertem Mitchumem i Marilyn Monroe . To jego jedyna wyprawa do gatunku. Film został nakręcony w naturalnych sceneriach parków narodowych Banff i Jasper w Kanadzie . River of No Return to jeden z pierwszych filmów fabularnych nakręconych w CinemaScope o proporcjach 2,55:1 .
Preminger następnie rozwiązuje dramatu muzycznego z udziałem Carmen Jones , adaptacji pokaz Oscar Hammerstein II poruszającego słynnej powieści Carmen przez Prosper Merimee w Afroamerykanów kontekście. Carmen Jones jest więc jednym z nielicznych filmów tamtych czasów wyprodukowanych przez duże studio i którego dystrybucja jest całkowicie czarna. Carmen Jones jest także pierwszym filmem, którego autorem jest Saul Bass , który będzie autorem kilku napisów dla Premingera i będzie również regularnie współpracował z Alfredem Hitchcockiem .
Po tym następuje seria filmów o drażliwych tematach, które Preminger sam finansuje. Temat narkotyków podejmuje w filmie Człowiek ze złotą ręką ( Człowiek ze złotą ręką ), w którym Frank Sinatra gra byłego uzależnionego od heroiny. Opisuje proces gwałtu w Autopsy of a Murder ( Anatomy of a Murder ), w którym grają James Stewart i Ben Gazzara i którego ścieżkę dźwiękową napisał Duke Ellington . W książce Exodus , adaptowanej na podstawie powieści Leona Urisa, przygląda się również powstaniu państwa Izrael .
Do jego najbardziej znanych filmów należą Storm in Washington ( Doradztwo i zgoda ) z Charlesem Laughtonem oraz Bonjour tristesse z Davidem Nivenem , Deborah Kerr i Jean Seberg .
W połowie lat 60. Preminger wyreżyserował Bunny Lake Has Disappeared , detektywistyczną zagadkę, która swoim tonem i stylem przypomina jego filmy noir z lat 50. Będzie to jego ostatni pełnometrażowy film, który uznano za naprawdę znaczący. Następnie wyreżyserował Let Come Night , melodramat osadzony w segregacjonistycznym południu lat 40. Film, w którym znajdziemy Michaela Caine'a , Jane Fondę i Faye Dunaway , wywołuje mieszane reakcje. Jego kolejny film, Skidoo , hipisowska komedia z Jackie Gleasonem i Groucho Marxem , został szczególnie źle przyjęty. W tym samym czasie Preminger od czasu do czasu nadal pracuje jako aktor, w tym wcielając się w postać „Mr. Freeze' w serii Batman . Również w latach 60. podjął kroki prawne, aby zapobiec przerywaniu emisji jego filmów w telewizji przez reklamy.
Filmy, które nakręcił w latach 70., takie jak komedia Friends like my czy dramat szpiegowski Rosebud , nie wywarły większego wpływu. Preminger zakończył karierę z The Human Factor , adaptacją powieści Grahama Greene'a napisanej przez dramaturga Toma Stopparda . Filmowanie, które miało miejsce w Anglii i Kenii, było bliskie przerwania z powodów finansowych, a premiera filmu przeszła praktycznie niezauważona. Mniej więcej w tym okresie Preminger opublikował swoją autobiografię.
Otto Preminger zmarł w 1986 roku i mieszka na słynnym cmentarzu Woodlawn Cemetery w Bronksie w Nowym Jorku .
Otto Preminger był znany ze swojej nieugiętej, apodyktycznej i gniewnej postaci, a jego konflikty z niektórymi aktorami, w tym Lindą Darnell , Tomem Tryonem czy Jean Seberg , są znane.
Z aktorką Gypsy Rose Lee miał syna, który został pisarzem, Erika Lee Premingera (w) . Miał również romans z Dorothy Dandridge podczas kręcenia Carmen Jones .
Kinofile, zwłaszcza od czasu artykułów François Truffauta czy Jacquesa Rivette'a , mają dla niego wielki podziw, który opiera się przede wszystkim na pięknie, precyzji i delikatności jego inscenizacji (dzięki jego doświadczeniu teatralnemu i eleganckiej praktyce ruchów kamerą). Otto Preminger był również bardzo popularny wśród kinomanów ruchu MacMahonia .
W 2012 roku festiwal w Locarno poświęcił mu ważną retrospektywę, którą następnie przejęło Cinémathèque française .
Otto Preminger był dwukrotnie nominowany do Oscara za reżyserię Laury i Kardynała .
Romans Otto Premingera w 1954 roku z młodą aktorką Dorothy Dandridge , bohaterką jego filmu Carmen Jones , został przedstawiony w filmie Decay (1999), autorstwa Marthy Coolidge .
Jest grany przez Christiana Berkela w Dalton Trumbo ( Trumbo ) Jaya Roacha , wydanym w 2015 roku.