Wybory prezydenckie w USA w 2012 roku

Poprzedni 2008 2016 następujący
Wybory prezydenckie w USA w 2012 roku
538 członków kolegium elektorów
(większość bezwzględna: 270 członków)
6 listopada 2012
Rodzaj wyborów Wybory prezydenckie
Pośrednie powszechne prawo wyborcze
Organ wyborczy i wyniki
Zarejestrowany 240 177 000
Wyborcy 129 139 997,
  54,9% ▼  −3,3
Prezydent Barack Obama, 2012 portrait crop.jpg Barack Obama - partia Demokratyczna
Kolega z biegania: Joe Biden
Głos 65 918 507,
51,1%  ▼  −1.8
Wielcy wyborcy 332
Mitt Romney użytkownika Gage Skidmore 6 cropped.jpg Mitt Romney - partia Republikańska
Kolega z biegania: Paul Ryan
Głos 60 934 407,
47,2% 
Wielcy wyborcy 206
Kolegium wyborczego w 2012 roku
prezydent Stanów Zjednoczonych
Towarzyski Wybrany
Barack Obama
( demokrata ) 		Barack Obama
( demokrata )

USA wybory prezydenckie z 2012 roku , przewidujący 57 -go  wyboru prezydenta Stanów Zjednoczonych , wybierani na okres biegnący od 2013 do 2017 roku, gwiazdy6 listopada.

Widzi reelekcję ustępującego demokratycznego prezydenta Baracka Obamy , w przeciwieństwie do Mitta Romneya , wybranego przez Partię Republikańską . Inni kandydaci zainwestowani przez pomniejsze lub tak zwane „niezależne” partie zbierają niewielkie punkty. Obama wygrywa te wybory pomimo utraty trzech i pół miliona głosów w ciągu czterech lat, co jest rzadkim zjawiskiem w przypadku ponownie wybranego urzędnika; Republikanin zebrał prawie tyle samo głosów w 2008 roku. Ta kampania jest również najdroższa ze wszystkich, co jest wynikiem decyzji wymiaru sprawiedliwości o zakazie jakichkolwiek ograniczeń udziału ludzi w wydatkach na kampanię fizyczną i moralną; stowarzyszenie przychylne ich ograniczeniu oszacowało na 2,5 miliarda ostatecznych kosztów samych wyborów prezydenckich.

Wybory prezydenckie odbywają się jednocześnie z wyborami do Senatu i Izby Reprezentantów . Trzy wybory doprowadziły do ​​powstania status quo pod względem równowagi sił. Jednak Partia Republikańska, po raz kolejny pokonana, ale wciąż dzieląca władzę ustawodawczą, sugeruje gotowość do pewnych kompromisów w sprawie środków zaproponowanych przez prezydenta.

Barack Obama jest ponownie inwestowany w swoje funkcje20 stycznia 2013składając przysięgę w Białym Domu i wznawiając operację następnego dnia, publicznie, na oczach kilkuset tysięcy Amerykanów, u stóp Kapitolu .

Obama wykorzystał poprawiającą się sytuację gospodarczą, charakteryzującą się powrotem wzrostu i znacznym spadkiem bezrobocia oraz bardzo wyraźną większością uzyskaną wśród młodych ludzi, kobiet i mniejszości, do łatwego ponownego wyboru blisko 5 mln głosów przed rywalizować.

Warunki kwalifikowalności

Zgodnie z artykułem II sekcja 1 z Konstytucją , tylko amerykańscy obywatele mogą stanąć :

Do prezydentów , którzy już zostali wybrani dwukrotnie nie są kwalifikowalne. W tym przypadku są tylko Bill Clinton i George W. Bush , ponieważ dwóch innych byłych prezydentów wciąż żyjących w czasie wyborów prezydenckich w 2012 roku, Jimmy Carter i George HW Bush , zostali wybrani tylko raz i teoretycznie mogli kandydować w tych wyborach. .

Modyfikacja kolegium elektorów

W wyniku spisu 2010 The kolegium wyborczego przeszła następujące zmiany:

Kontekst

partia Demokratyczna

Ustępujący prezydent Demokratów, Barack Obama , początkowo był w trudnej sytuacji zwycięstwem Republikanów w wyborach śródokresowych w listopadzie 2010 r., Ale potwierdziły się w sondażach od ich ogłoszenia wMaj 2011, śmierć terrorysty Osamy bin Ladena , kwalifikuje się do drugiej kadencji. Od 1972 roku (po wycofaniu się prezydenta Johnsona z prawyborów Partii Demokratycznej poprzednio ) odchodzący prezydenci zawsze starali się o nominację swojej partii na drugą kadencję i ją otrzymywali.

Obama, który ogłosił się kandydatem na drugą kadencję 4 kwietnia 2011, dlatego nie powinno napotkać trudności w uzyskaniu tej inwestycji. Odkąd jej była zawodniczka w prawyborach w 2008 r. , Sekretarz stanu Hillary Clinton , powiedziała, że ​​nie będzie startować w prawyborach w 2012 r. , Ogłosił tylko niewielki kandydat na świadectwo, działacz antyaborcyjny Randall Terry .styczeń 2011jego zamiar kandydowania w prawyborach Demokratów, a także Tiffany Briscoe, która jest również kandydatem do nominacji Tea Party .

partia Republikańska

Partia Republikańska, początkowo osłabiona porażkami w wyborach w 2006 i 2008 roku , nie była w stanie zapobiec przyjęciu reformy ubezpieczeń zdrowotnych w 2010 roku. Wyprzedzona z prawej strony przez populistyczny ruch Tea Party , którego usilnie starała się skierować na swoją korzyść, Lincoln's impreza była w złym stanie do 2010 roku.

Jednak jak najszybciej przeprowadza odzyskiwanie elektoratu styczeń 2010wygrywając symboliczne zwycięstwo w częściowym posiedzeniu senatorskim w Massachusetts (wybór republikanina Scotta Browna w postępowej twierdzy Demokratów zmarłego Edwarda Moore'a Kennedy'ego ). Powodowani rosnącym niezadowoleniem klasy średniej w obliczu kryzysu gospodarczego, Republikanie wygrali następnie śródokresowe wybory w listopadzie 2010 roku , zdobywając w szczególności większość miejsc w Izbie Reprezentantów .

Podstawy republikanów

Proces nominowania kandydata, poprzez prawybory i klubów , jednak trwało dłużej niż oczekiwano. Mitt Romney, multimilioner w religii mormonów , gubernator Massachusetts , syn senatora, był faworytem jeszcze przed rozpoczęciem prawyborów. Jednak znalazł się walcząc z bazą i populistycznymi kandydatami, którzy ją reprezentowali: Newt Gingrich , WASP i zwiastun zwycięstwa z 1994 roku, Rick Santorum , ultra-katolik, Ron Paul , libertarianin, byli jego trzema ostatnimi przeciwnikami. wyścig, ostatni nie przerywając swojej kampanii do czerwca bez wycofania się. Jeśli rzucili ręcznik, to bardziej z powodu braku wsparcia finansowego, a nie dlatego, że złamanie, które reprezentowali, zostało naprawdę usunięte.

Istnieją różne przykłady tego złamania. Ruch Tea Party , opowiadający się za budżetowymi i społecznie konserwatywnymi oszczędnościami, nie uznał się za Mitt Romney. Ten ostatni przeprowadził w 2006 r. Reformę systemu ubezpieczeń zdrowotnych w Massachusetts, zbliżoną do reformy federalnej ogłoszonej przez Obamę w 2010 r. Reformę tę wykorzystali jego prawicowi, a potem lewicowi przeciwnicy. Romney nie mógł szczególnie krytykować reformy Obamy, która jednak naznaczyła mandat jego przeciwnika na dobre i na złe.

Wyznaczenie Paula Ryana , katolika, przedstawiciela stanu Wisconsin i protegowanego Tea Party , pozwoliło zatem na zjednoczenie z bazą. Znany był z tego, że był autorem drastycznego projektu oszczędnościowego ( Plan Ryana ).

Osoby trzecie, osoby nieletnie, osoby niezależne

Poza dwoma dużymi stronami, tylko burmistrz Nowego Jorku , Michael Bloomberg , jest postrzegany przez obserwatorów jako wiarygodny kandydat niezależny. Już zbliżył się w 2008 roku, Bloomberg jednak zadeklarował wlipiec 2010 że nie będzie kandydatem.

Ewolucja wyborów

Po długiej dominacji Obamy w sondażach, Mitt Romney nadrobił znaczną część swojego opóźnienia po pierwszej debacie telewizyjnej między dwoma kandydatami, podczas której, w ogólnej opinii, Barack Obama wydawał się nieprzygotowany. Na kilka dni przed wyborami sondaże dają Obamie i Romneyowi taki sam wynik w kraju, ale żaden z nich nie dał większej przewagi w głosowaniu pośrednim. Następnie jest kilka kluczowych stanów: kandydaci prowadzą kampanię w stanach wahadłowych, gdzie koncentrują swoje wydatki i wizyty. Te stany to Ohio (18 Wielkich Wyborców), Floryda (29), Kolorado (9), Wisconsin (10), Nevada (6), Iowa (6), New Hampshire (4) i Wirginia (13). Jako zdecydowane republikańskie stany z mniejszą liczbą elektorów, Romney miał wygrać praktycznie wszystkich z nich. W końcu udało mu się zmniejszyć różnicę kilku milionów głosów w 2008 roku i odzyskać kilka stanów.

Zadeklarowani kandydaci

Prezentowane są tylko portrety głównych kandydatów, w kolejności zgłoszeń. Wskazuje się jednak nazwiska stałych kandydatów („kandydatów wiecznych”) i innych kandydatów na świadectwo bez doświadczenia politycznego.

partia Demokratyczna

Nominowani kandydaci

  • Barack Obama , 51 lat, aktualny prezydent, kandydat na prezydenta (4 kwietnia 2011).

  • Joe Biden , 69,
    odchodzący wiceprezes, kumpel (4 kwietnia 2011).

Inni kandydaci

Ustępujący prezydent Barack Obama miał po swojej stronie kilku poważnych przeciwników podczas prawyborów Demokratów. Ostatecznie wygrał te prawybory z około 88% oddanych głosów, uzyskując większość we wszystkich krajach związkowych. Wśród jego przeciwników, którzy zdobyli co najwyżej tylko kilka hrabstw, znaleźliśmy w szczególności:

partia Republikańska

Nominowani kandydaci Inni kandydaci

Kandydaci w prawyborach republikańskich:

  • Andy Martin, 67, działacz Birther z Illinois (luty 2011).

Kandydat, który poddał się przed prawyborami:

  • Jimmy McMillan, 65, działacz na rzecz niższych czynszów w Nowym Jorku (23 grudnia 2010).
  • Jonathon Sharkey, 46 lat, były zapaśnik i samozwańczy wampir z Florydy (marzec 2010 - 24 sierpnia 2011).

Po prawyborach:

  • Fred Karger, 62, aktywista LGBT z Kalifornii (23 marca 2011 r - 23 czerwca 2012).

Inne partie i osoby niezależne

Kilku kandydatów zainwestowały pomniejsze partie, ale ich szanse na wygranie wyborów są bardzo niskie.

Główne strony trzecie Inne imprezy Niezależni kandydaci

Ankiety

W sondażach przeprowadzonych w poszczególnych stanach większość z nich poprawnie przewidziała wynik głosowania.

Wyniki

Ostateczne rezultaty
Kandydat (przewodniczący / wiceprzewodniczący) Lewo Popularny głos Wielcy wyborcy
Głos %
Barack Obama / Joe Biden partia Demokratyczna 65 918 507, 51.01 332
Mitt Romney / Paul Ryan partia Republikańska 60 934 407, 47.15 206
Gary Johnson / James P. Gray Partia Libertariańska 1,275,923 0,99 0
Jill Stein / Cheri Honkala Partia Zielonych Stanów Zjednoczonych 469,015 0.36 0
Inny 639,790 0,50 0
Całkowity 129 237 642, 100,00 538

Wyniki według stanu

Wyniki według stanu
Barack Obama

(Demokrata)

Mitt Romney

(Republikański)

Gary Johnson

(Libertarianin)

Jill Stein

(Zielony)

Inny Całkowity
stan # % GE # % GE # % # % # % #
Alabama 795,696 38,36% - 1,255,925 60,55% 9 12,328 0,59% 3 397, 0,16% 6,992 0,34% 2,074,338
Alaska 122,640 40,81% - 164,676 54,80% 3 7,392 2,46% 2 917, 0,97% 2,870 0,96% 300,495
Arizona 1,025,232 44,59% - 1 233 654, 53,65% 11 32,100 1,40% 7 816, 0,34% 452 0,02% 2,299,254
Arkansas 394,409 36,88% - 647 744, 60,57% 6 16,276 1,52% 9,305 0,87% 1,734 0,16% 1,069,468
Kalifornia 7 854 285, 60,24% 55 4 839 958, 37,12% - 143 221, 1,10% 85 638, 0,66% 115,445 0,89% 13 038 547,
Kolorado 1.323.101 51,49% 9 1,185,243 46,13% - 35,545 1,38% 7,508 0,29% 18,121 0,71% 2,569,518
Connecticut 905 083, 58,06% 7 634,892 40,73% - 12 580, 0,81% 863 0,06% 5 542, 0,36% 1,558,960
Delaware 242,584 58,61% 3 165,484 39,98% - 3 882, 0,94% 1,940 0,47% 31 0,01% 413 921,
Dystrykt KolumbiiDystrykt Kolumbii 267,070 90,91% 3 21,381 7,28% - 2,083 0,71% 2 458, 0,84% 772 0,26% 293 764,
Floryda 4 237 756, 50,01% 29 4,163,447 49,13% - 44 726, 0,53% 8 947, 0,11% 19,303 0,23% 8,474,179
Gruzja 1,773,827 45,48% - 2,078,688 53,30% 16 45,324 1,16% 1,516 0,04% 695 0,02% 3,900,050
Hawaje 306,658 70,55% 4 121,015 27,84% - 3,840 0,88% 3 184, 0,73% 0 0,00% 434,697
Idaho 212,787 32,62% - 420 911, 64,53% 4 9 453, 1,45% 4,402 0,67% 4 721, 0,72% 652,274
Illinois 3,019,512 57,60% 20 2 135 216, 40,73% - 56,229 1,07% 30 222, 0,58% 835 0,02% 5.242.014
Indiana 1,152,887 43,93% - 1,420,543 54,13% 11 50 111, 1,91% 625 0,02% 368 0,01% 2,624,534
Iowa 822,544 51,99% 6 730 617, 46,18% - 12 926, 0,82% 3,769 0,24% 12,324 0,78% 1,582,180
Kansas 440 726, 37,99% - 692 634, 59,71% 6 20,456 1,76% 714 0,06% 5,441 0,47% 1,159,971
Kentucky 679,370 37,80% - 1.087.190 60,49% 8 17,063 0,95% 6 337, 0,35% 7 252, 0,40% 1 797 212,
Luizjana 809,141 40,58% - 1,152,262 57,78% 8 18,157 0,91% 6,978 0,35% 7,527 0,38% 1 994 065
Maine 401,306 56,27% 2 292,276 40,98% - 9,352 1,31% 8,119 1,14% 2 127, 0,30% 713 180,
Maryland 1,677,844 61,97% 10 971 869, 35,90% - 30 195, 1,12% 17 110 0,63% 10,309 0,38% 2 707 327,
Massachusetts 1 921 290, 60,65% 11 1,188,314 37,51% - 30 920, 0,98% 20,691 0,65% 6 552, 0,21% 3,167,767
Michigan 2,564,569 54,21% 16 2 115 256, 44,71% - 7 774, 0,16% 21,897 0,46% 21,465 0,45% 4 730 961,
Minnesota 1,546,167 52,65% 10 1,320,225 44,96% - 35,098 1,20% 13,023 0,44% 22,048 0,75% 2 936 561,
Mississippi 562,949 43,79% - 710 746, 55,29% 6 6,676 0,52% 1,588 0,12% 3,625 0,28% 1,285,584
Missouri 1 223 796, 44,38% - 1,482,440 53,76% 10 43,151 1,56% 0 0,00% 7 936, 0,29% 2 757 323,
Montana 201 839, 41,70% - 267 928, 55,35% 3 14 165, 2,93% 0 0,00% 116 0,02% 484,048
Nebraska 302,081 38,03% - 475,064 59,80% 2 11 109 1,40% 0 0,00% 6,125 0,77% 794,379
Nevada 531 373, 52,36% 6 463,567 45,68% - 10 968, 1,08% 0 0,00% 9,010 0,89% 1,014,918
New Hampshire 369,561 51,98% 4 329,918 46,40% - 8,212 1,16% 324 0,05% 2 957, 0,42% 710 972,
New Jersey 2 125 101, 58,38% 14 1,477,568 40,59% - 21 045 0,58% 9 888, 0,27% 6 690, 0,18% 3,640,292
Nowy Meksyk 415 335, 52,99% 5 335 788, 42,84% - 27 788, 3,55% 2,691 0,34% 2 156, 0,28% 783 758,
Nowy Jork 4,485,741 63,35% 29 2,490,431 35,17% - 47.256 0,67% 39,982 0,56% 17 749, 0,25% 7 081 159,
Karolina Północna 2.178.391 48,35% - 2,270,395 50,39% 15 44,515 0,99% 0 0,00% 12 071, 0,27% 4505,372
Północna Dakota 124,827 38,69% - 188,163 58,32% 3 5 231, 1,62% 1,361 0,42% 3,045 0,94% 322 627,
Ohio 2 827 709, 50,67% 18 2,661,437 47,69% - 49,493 0,89% 18,573 0,33% 23 635, 0,42% 5 580 847,
Oklahoma 443 547, 33,23% - 891 325, 66,77% 7 0 0,00% 0 0,00% 0 0,00% 1 334 872,
Oregon 970 488, 54,24% 7 754 175, 42,15% - 24,089 1,35% 19,427 1,09% 21.091 1,18% 1 789 270,
Pensylwania 2 990 274, 51,97% 20 2,680,434 46,59% - 49,991 0,87% 21 341 0,37% 11 630, 0,20% 5.753.670
Rhode Island 279 677, 62,70% 4 157 204, 35,24% - 4 388, 0,98% 2 421, 0,54% 2 359, 0,53% 446,049
Caroline z południa 865 941, 44,09% - 1,071,645 54,56% 9 16 321, 0,83% 5 446, 0,28% 4 765, 0,24% 1 964 118,
Południowa Dakota 145,039 39,87% - 210,610 57,89% 3 5,795 1,59% 0 0,00% 2,371 0,65% 363 815,
Tennessee 960,709 39,08% - 1,462,330 59,48% 11 18 623, 0,76% 6 515, 0,26% 10,400 0,42% 2 458 577,
Teksas 3,308,124 41,38% - 4.569.843 57,17% 38 88,580 1,11% 24 657, 0,31% 2,647 0,03% 7,993,851
Utah 251 813, 24,75% - 740,600 72,79% 6 12,572 1,24% 3,817 0,38% 8 638, 0,85% 1,017,440
Vermont 199 239, 66,57% 3 92,698 30,97% - 3 487, 1,17% 594 0,20% 3 272, 1,09% 299,290
Virginia 1 971 820, 51,16% 13 1,822,522 47,28% - 31,216 0,81% 8 627, 0,22% 20,304 0,53% 3 854 489,
Waszyngton 1,755,396 56,16% 12 1.290.670 41,29% - 42,202 1,35% 20 928, 0,67% 16,320 0,52% 3,125,516
Wirginia Zachodnia 238,269 35,54% - 417 655, 62,30% 5 6,302 0,94% 4,406 0,66% 3,806 0,57% 670,438
Wisconsin 1,620,985 52,83% 10 1,407,966 45,89% - 20,439 0,67% 7 665, 0,25% 11 379, 0,37% 3,068,434
Wyoming 69,286 27,82% - 170,962 68,64% 3 5,326 2,14% 0 0,00% 3 487, 1,40% 249,061
Całkowity 65 915 795, 51,06% 332 60 933 504, 47,20% 206 1,275,971 0,99% 469 627, 0,36% 490 510, 0,38% 129 085 41,

Barack Obama wygrywa wybory z 332 z 538 wyborców na jego korzyść, wobec 206 dla Mitta Romneya. Liczba głosów (51,0% głosów na Obamę, 47,3% na Romneya) jest anegdotyczna, ponieważ to liczba dużych wyborców decyduje o wyborach. Wreszcie, jeśli chodzi o stany, Obama wygrał w 26 stanach na 50, a także w Waszyngtonie .

Przy niższej frekwencji niż w 2008 roku Barack Obama stracił 4 miliony wyborców, podczas gdy Mitt Romney uzyskał 1 milion więcej głosów niż John McCain . Barack Obama stracił także dwa stany w porównaniu z 2008 r. - Indiana i Karolina Północna  - i nieznacznie wygrał w Wirginii , Ohio i Florydzie . Rzadko też zdarza się, aby prezydent wygrał drugą kadencję z mniejszą liczbą głosów niż w swoich pierwszych wyborach. Ostatni amerykański prezydent wybrany ponownie z mniejszym głosowania popularne niż ostatnim czasie jest Franklin Delano Roosevelt w 1944 roku, to znaczy do jego 4 -tego  terminu (on również stracił głosów w 1940 roku od jego poprzednich wyborach).

Białych wyborców stanowili 72% elektoratu (spadek od 2008 r.), Czarni pozostali na stabilnym poziomie około 13%, a latynoscy 10% elektoratu (wzrost). Z analiz socjologicznych wynika, że ​​biali głosowali głównie na Romneya (59% przeciwko 39% na Obamę), podczas gdy mniejszości w przeważającej większości opowiadały się za Obamą (71% głosów Latynosów, 93% głosów Afroamerykanów i 73% głosów Azjatów). Ogólnie rzecz biorąc, Romney otrzymał poparcie osób w wieku ponad 45 lat, podczas gdy Barack Obama ze swojej strony uzyskał 60% głosów dla osób w wieku 18-29 lat. Jeśli Romney otrzyma poparcie tylko 44% kobiet wobec 55% dla Obamy, zwycięstwo tego ostatniego spoczywa na mniejszościach, ponieważ Obama otrzymuje tylko 42% głosów białych kobiet. W męskim elektoracie zostaje w tyle przez Romneya (45% głosów wobec 52% dla Romneya), a jeszcze więcej w elektoracie białych mężczyzn (35% wobec 62%). Obama narzucił się również wśród klas ludowych i średnich oraz elektoratu miejskiego, uzyskując 69% głosów w dużych miastach i 58% w średnich miastach, podczas gdy Romney korzystał tylko w małych. %) i przedmieścia (50%). Wreszcie wyborcy protestanccy wskazali, że preferują republikańskiego kandydata (57%), a jeśli Żydzi, ateiści i inne wyznania głosują na Demokratę, elektorat katolicki jest podzielony prawie równo między dwóch kandydatów (50-48).

Pozostali kandydaci po raz kolejny nie pokazali, że są w stanie rzucić wyzwanie dwupartyjności. Nie zdobywają wielkich wyborców, a ich wyniki w głosowaniu powszechnym pozostają słabe. Jednak Gary Johnson , były gubernator Nowego Meksyku , pozwala Partii Libertariańskiej odnotować najlepszy wynik od wyborów prezydenckich w 1980 roku z 1,3 milionami głosów i 1% oddanych głosów.

Uwagi i odniesienia

  1. (w) „  2012 Czy koszty wyborów mogą osiągnąć rekordowe 5,8 biliona dolarów  ” na usatoday.com (dostęp 8 listopada 2020 ) .
  2. Warunki wymagane przez klauzulę 5 artykułu 2 Konstytucji Stanów Zjednoczonych .
  3. „  Wybory prezydenckie w USA w 2012 roku: Republikanie powoli rozpoczynają przeciwko Obamie  ” , w Le Point ,14 maja 2011(dostęp 3 stycznia 2021 ) .
  4. „  Hillary Clinton nie wystartuje w wyborach prezydenckich w 2012 i 2016 r.  ” Na stronie www.20minutes.fr (dostęp 3 stycznia 2021 r . ) .
  5. „  Ruch Tea Party wstrząsa amerykańską klasą polityczną  ”, La Croix ,14 kwietnia 2010( ISSN  0242-6056 , czyt. Online , dostęp 3 stycznia 2021 r. ).
  6. „  Barack Obama traci większość kwalifikowaną w Senacie  ” , na Les Echos ,21 stycznia 2010(dostęp 11 kwietnia 2021 )
  7. „  Bloomberg przedstawiony jako potencjalny kandydat na prezydenta USA  ” , na AlianceFR.com (dostęp 3 stycznia 2021 ) .
  8. Wreszcie pojawiają się jako niezależne.
  9. rezygnuje z biegania w imieniu Partii Republikańskiej, ale w maju 2012 otrzymuje nominację Partii Libertariańskiej.
  10. (w) David Leip , „  Dave Leip's Atlas of US Presidential Elections  ” na uselectionatlas.org (dostęp: 8 kwietnia 2017 ) .
  11. (w) „  Zobacz wyniki prawyborów i wyborów delegatów w 2020 r.  ” Na www.cnn.com (dostęp 11 kwietnia 2021 )
  12. Michel Gurfinkiel, „Zwycięstwo Obamy: Ameryka podzielona” , Aktualne wartości , 9 listopada 2012.
  13. Joseph Kishore, „Stany Zjednoczone: Elektorat rozczarowany i niezadowolony”, World Socialist Web Site, 9 listopada 2012 r.
  14. „Obama ponownie wybrany”, Associated Press, listopad 2012.
  15. Tristan Vey, „Biali mężczyźni głosowali na Romneya, mniejszości Obamy” , Le Figaro , 8 listopada 2012.

Załączniki

Link zewnętrzny