Revest-du-Bion | |||||
Wioska na wzgórzu | |||||
![]() |
|||||
Administracja | |||||
---|---|---|---|---|---|
Kraj | Francja | ||||
Region | Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże | ||||
Departament | Alpy Górnej Prowansji | ||||
Miasto | Forcalquier | ||||
Międzywspólnotowość | Wspólnota gmin Haute-Provence-Pays de Banon | ||||
Mandat burmistrza |
Bernard Granet 2020 -2026 |
||||
Kod pocztowy | 04150 | ||||
Wspólny kod | 04163 | ||||
Demografia | |||||
Miły | Revestois | ||||
Ludność miejska |
544 mieszk. (2018 ![]() |
||||
Gęstość | 13 mieszkańców/km 2 | ||||
Geografia | |||||
Informacje kontaktowe | 44°05′01″ północ, 5°32′57″ wschód | ||||
Wysokość | Min. 833 m Maks. 1365 m² |
||||
Powierzchnia | 43,45 km 2 | ||||
Jednostka miejska | gmina wiejska | ||||
Obszar atrakcji | Gmina z wyłączeniem atrakcji miasta | ||||
Wybory | |||||
Oddziałowy | Kanton Reillanne | ||||
Ustawodawczy | Drugi okręg wyborczy | ||||
Lokalizacja | |||||
Geolokalizacja na mapie: Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże
| |||||
Revest-du-Bion jest francuski gmina , znajduje się w dziale z Alpy Górnej Prowansji w tym regionie Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże .
Nazwa jego mieszkańców jest Revestois.
Położona na płaskowyżu Albion wioska położona jest na wysokości 960 metrów. Założona na niewielkim pagórku i dawniej ufortyfikowana, jest górzysta ze względu na swoją wysokość.
Płaskowyż Albion ma wysokość od 615 do 1600 metrów. Le Revest, położona na jego wzgórzu, jest najwyżej położoną wioską.
Miasto, podobnie jak wszystkie inne na płaskowyżu Albion , położone jest na podłożu z warstw wapienia z facjami urgońskimi . Ten wapień występuje w krasie z lapiazem , zapadliska i zapadliska . Jest to związane z osadowych warstw Bedoulian i kalkarenity z barremu (średnia), objętych krzemionkowego koluwium i aluwium i czwartorzędowych glin odwapnienia .
Sinkhole w miejscowości Revest.
Wejście do aven de la Moutte w Revest-du-Bion.
Krasowe facie z lapiazem w Revest.
Miasto jest osuszane na wschodnim krańcu przez wąwóz Brusquet , strumień o długości 18,60 km pod dopływem Durance , przez Calavon .
Guy Barruol donosi o dwóch źródłach, z Aiguebelle (od którego pochodzi nazwa farmy i wąwozu, i który został przechwycony, aby zaopatrzyć wioskę) oraz Font d'Antigel.
Staw na zachód od wsi to sztuczny staw , zbudowany w zapadlisku, którego dno było wyłożone gliną w czasach starożytnych (być może już w starożytności). Został on odnowiony pod koniec XIX -go wieku i koniec XX th wieku .
Albion płaskowyż , na którym znajduje się miasto, ma wszystkie cechy klimatyczne Południowych Alp, z której jest z Mont Ventoux i Montagne de Lure , najbardziej wysuniętej na zachód link. Od klimatu śródziemnomorskiego, zaczynając od najniższej wysokości, stopniowo ewoluują w kierunku klimatu umiarkowanego, a następnie kontynentalnego, który przyjmuje typ górski tylko na najwyższych wysokościach.
Stacje pogodowe w pobliżu Revest-du-Bion znajdują się w Saint-Christol (departament Vaucluse ), Lardiers (stacja ręczna) oraz w obserwatorium astronomicznym Saint-Michel-l'Observatoire .
Miesiąc | Sty. | luty | Marsz | kwiecień | może | czerwiec | Lip. | sierpień | wrz. | Październik | Listopad | grudzień | rok |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Średnia minimalna temperatura ( °C ) | -1 | -1 | 2 | 4 | 8 | 12 | 14 | 14 | 11 | 7 | 3 | -1 | 5,5 |
Średnia temperatura (°C) | 3,5 | 5,5 | 7,5 | 10 | 14 | 18,5 | 21 | 21 | 17 | 12,5 | 7,5 | 2 | 11,7 |
Średnia maksymalna temperatura (° C) | 8 | 10 | 13 | 16 | 20 | 25 | 28 | 28 | 23 | 18 | 12 | 8 | 17 |
Opady ( mm ) | 26,9 | 24,3 | 23,8 | 44 | 40 | 27,9 | 20,9 | 32,7 | 45,9 | 53,5 | 52,4 | 30,7 | 482,8 |
Schemat klimatyczny | |||||||||||
jot | fa | M | W | M | jot | jot | W | S | O | NIE | re |
8 -1 26,9 | 10 -1 24,3 | 13 2 23,8 | 16 4 44 | 20 8 40 | 25 12 27,9 | 28 14 20,9 | 28 14 32,7 | 23 11 45,9 | 18 7 53,5 | 12 3 52,4 | 8 -1 30,7 |
Średnie: • Temp. max i min ° C • Opady mm |
Żadna z 200 gmin w departamencie nie znajduje się w strefie zerowego ryzyka sejsmicznego. Canton z Banon do którego Revest-du-Bion należy w strefie 1a (bardzo niska, ale nie bez znaczenia sejsmicznymi), zgodnie z deterministyczną klasyfikacji 1991, na podstawie historycznych trzęsień ziemi , w strefie 4 (średniego ryzyka), zgodnie z klasyfikacją prawdopodobieństwa EC8 z 2011 r. Gmina Revest-du-Bion jest również narażona na trzy inne zagrożenia naturalne:
Gmina Revest-du-Bion nie jest narażona na żadne z zagrożeń technologicznych zidentyfikowanych przez prefekturę; nie do przewidzenia naturalne ryzyko plan zapobiegania istnieje (PPR) dla gminy i Dicrim nie istnieje albo.
Wioska jest obsługiwana przez 1 linię departamentalną z Vaucluse :
Linia | Ślad |
---|---|
16,2 | Apt ↔ Simiane-la-Rotonde ↔ Revest-du-Bion ↔ Banon |
Miasto posiada 1091 ha lasów i lasów.
FloraNa płaskowyżu Albion , a więc na terenie gminy, flora i krzewy są gatunkiem górskim lub ponadśródziemnomorskim i oro-śródziemnomorskim. Ruuan składał owłosione dąb , kasztan dąb , buk , osiki , brzozy , sosny , sosny morskiej , miotły , wrzosu callune i kasztanowca .
Mamy również spotkać w postaci torfowiskach lub Garrigue z prążkowane bugrane The Brome wyprostowany , z tymianku , na miotłę popiołu i lawendy z wąskich liści . Bardziej specyficzne dla pól, nasypów lub zapadlisk mnożą zastawy pól , bagienny ophioglossus , danthonia alpejski , wątpliwy ventenate i czystek laurowy .
Rzadsze, ale specyficzne dla plateau, znajdziemy Adonis palność The Woodruff The lnianki z małych owoców The bedstraw z trzech punktów , duży polycnemum The buplèvre z okrągłymi liśćmi The niello kukurydza The Androsace z dużym kielichem a kowbojka z Hiszpanii .
GrzybyGrzyby, związane z jednym lub kilkoma gatunkami drzew, obfitują sezonowo na płaskowyżu. Są smaczne mlecz , znany jako PININ , krwi milkweed (Lacterius sanguifluus), znany jako sanguin , borowikami tym czarno CEP , kurki tym kurka (cantharellus cibarius), nie wspominając przystanią de- owiec (Hydnum repandum), a zwłaszcza mały szary lub szary ventoux (tricholoma myomyces).
Pyszny Lactaire ( pinin ).
Mleko z krwi ( krew ).
Podgrzybek murzyński.
Pieprznik.
Grisets du Ventoux.
Znajdziemy owady, z których najbardziej charakterystycznymi są: koziorożec wielki , jelonek rogacz i łuska cętkowana , gady takie jak żmija boląca, jadowita , ale uciekająca przy najmniejszym hałasie, oraz pęczak, pelodyta przerywana .
Wiele ptaków gniazdo na płycie, której shrikes ( Woodchat dzierzba , gąsiorka , dzierzba Południowej , Lesser Grey Shrike ), trznadel ( szalony trznadel , ortolan , Bunting Potrzeszcz ). Ponadto, istnieje ziarna jedzą ( przepiórek pszenicy , soulcie wróbel ) owadożerne ( orpheus zwyczajny , Żołna , hoopoe , krzyczy edicnema , Dzięcioł , derkacz , mrówkojad Torcol ) i gatunki wszystkożerne ( czubaty cochevis , Woodcock , małe drop ).
W uzupełnieniu do tych gatunków, istnieje wiele dobowe Raptors drapieżnych lokalnej fauny, z jednej strony, takie jak Circaete Jean-le-Blanc , na wspólnej stawowego , na złotym orłem , po Orzełek tego, wokół drewna gołębi , Eurasian sokół i trzmielojad , lub nocny z drugiej strony, takie jak scops sowa The Europejski puchacz , mała sowa i sowa włochatka ,
Często spotykane są również duże i małe ssaki, takie jak jeleń , dzik , lis , zając i królik . Należy zauważyć obecność nietoperzy gatunków drapieżnych i nocną ( większej podkowcowate , mniejszą podkowcowate , borowiec Leisler ).
Dostęp do Revest-du-Bion jest przez RD 18, przechodzącej przez Simiane-la-Rotonde , przez RD 218, w pobliżu Saint-Christol-d'Albion ( Vaucluse ) , a przez RD 950 pomiędzy Saint-Trinit ( Vaucluse ) oraz Banon .
Instalacja nuklearnych sił strategicznych na płaskowyżu Albion w latach 70. znacznie poprawiła jakość sieci drogowej. Dwie linie autobusowe łączą Revest-du-Bion z sąsiednimi gminami, zapewniając dostęp do ich rynku:
Miasto posiada 4 przysiółki:
Według Ernesta Nègre , nazwa wsi, jaka pojawia się po raz pierwszy w 1272 roku ( od Revesto Albionis ), pochodzi od Occitan revèst , wariantu rewersu i oznaczającego miejsce odsłonięte na północ. To przez pomyłkę para Fenié nadaje mu znaczenie stoku wystawionego na słońce. Według Encyclopédie de la montagne de Lure , termin „revest” raczej oznacza terroir przywrócony do uprawy po fazie porzucenia. Wyznacznikiem Bion jest pamięć o galijskim ludu Albienses , z niespójną rekonstrukcją, gdy termin został ustalony z prowansalskiego Lou Revès d'Aubioun , cięcie nie miało żadnego miejsca (i nie miało miejsca dla płaskowyż Albion).
Relief pojawia się w toponimii w Clos de Serre i Plaine de Serre, szklarnie są wydłużonymi grzbietami, a równina jest płaskowyżem wysokościowym (toponim używany również dla Plaine Longue).
Erozja wzmocniona wylesianiem doprowadziła do powstania nagromadzeń żwiru: Gravière, Grands Graviers.
Odnotowano rzadkie i cenne punkty wodne na tej suchej ziemi: Aigue Belle, Font d'Antigel (Czcionka jest zarówno źródłem, jak i dopasowaną fontanną).
Roślinność dała początek następującym toponimom: Combe de Jarjaille oznacza suchą dolinę (termin combe nie ma kanonicznego znaczenia na obszarze góry Lure), gdzie rosną wyki , a Blache to zagajnik lub drewno białych dębów .
Wreszcie rolnicza eksploatacja ziemi dała początek innym toponimom: Grand Claux i Claux to pola, które zostały oczyszczone z kamieni, a których produkt został wykorzystany do otoczenia ziemi uwolnionej w ten sposób pod uprawę ścianami w stanie suchym. kamień . Nadal mamy Les Cabannes i Barn of Barruols (co oznacza tutaj farmę, a nie budynek przeznaczony do przechowywania plonów).
Revest-du-Bion to wiejskie miasteczko. W rzeczywistości jest to część gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu miejskiej siatki gęstości INSEE . Gmina jest również poza atrakcją miast.
Zagospodarowanie przestrzenne gminy, odzwierciedlone w bazie danych europejskich zawodów biofizyczna gleba Corine Land Cover (CLC), charakteryzuje się znaczeniem gruntów rolnych (62,4% w 2018 r.), co odpowiada mniej więcej tej z 1990 r. (63,2%). . Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: grunty orne (44,7%), lasy (30,1%), łąki (10,7%), środowiska z roślinnością krzewiastą i/lub zielną (6,8%), rolnictwo heterogeniczne (5,3%), uprawy trwałe (1,7%), tereny zurbanizowane (0,7%).
IGN także udostępnia narzędzie online do porównywania zmian w czasie użytkowania gruntów w miejscowości (lub obszarów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).
Na terenie gminy przeprowadzono kilka kampanii wykopaliskowych, w szczególności przez Guya Barruola i jego zespoły. Osiedla gallo-rzymskie zostały zidentyfikowane w Les Eyssarettes, z kilkoma piecami, na Plan de Barruol, z aleją pochówków, w Les Jaconnets, gdzie zidentyfikowano okrągłą ogrodzenie, w oddali odlewnię żelaza . W Labouret i Saint-Clair odkryto fundamenty charakterystyczne dla willi Rustica .
Podczas gdy południowy wschód Galii był krainą Burgundów , król Ostrogotów Teodoryk Wielki podbił region między Durance , Rodanem i Izerą w 510 roku . W związku z tym gmina ponownie na krótko zależy od Włoch, aż do 526 . Rzeczywiście, aby pogodzić się z królem Burgundii Gondemarem III , ostrogocki regent Amalason zwraca mu to terytorium.
Pierwsza pisemna wzmianka dotycząca terytorium Revest pochodzi z 1080 roku . Jest to akt darowizny podpisany przez Riperta de Mévouillon, biskupa Gap oskarżonego o symonię , mnichom z opactwa Cluny . Nie ma żadnej wioski poza prostą miejscowością o nazwie Vorze . Tam benedyktyni zbudowali swój przeorat , hospicjum i młyn . Na wszelki wypadek zasypali trzy zapadliska . Kościół pierwszego kościoła parafialnego pod nazwą Saint-Clair, miejsce pierwszej wsi znajduje się w pobliżu obecnego gospodarstwa Saint-Clair. Pierwszy castrum został wybudowany w latach 1204 i 1242 . Aw 1271 castrum z Revesto Albionis , miał 200 pożarów. Terytorium Revest-du-Bion należało do Dauphiné
Wioska i jej zamek zostały zniszczone, podobnie jak wiele innych w Prowansji, przez wojska Raimonda de Turenne w 1392 roku . Pochodząc z Banon , gdzie założyli swoje orle gniazdo, zdewastowali kościół parafialny oraz kaplicę Notre-Dame de la Forêt d'Albion znaną dziś jako Notre-Dame de l'Ortiguère. Ocaleni schronili się w Sault, a wieś pozostała niezamieszkana przez prawie sto lat.
W 1474 roku z rozkazu Ludwika XI podpisano akt rezydencji z dwoma głowami rodów baronów .
Aby stawić czoła wszelkim ewentualnym atakom ze strony baronów, w 1546 r. konsulowie Maurel i Michel ufortyfikowali wioskę. Wydali cenę wykonaną z tak zwanym Dauphinem, mistrzem budowlanym z Cucuron . Zbudował pięcioboczny mur o wysokości 18 trzcin (9 metrów) i wsparty na pięciu okrągłych wieżach narożnych.
Rewest pozostał tam do 1591 roku . W tym samym roku Lesdiguières przybył na czele swoich wojsk, by oblegać Sault. Aby zapewnić sobie tyły, bombardował ściany, aż do otwarcia wyłomu. Protestanci wpadli i przejęli wioskę.
Pokój przywrócony, dwadzieścia lat później, został zasadzony w pobliżu kościoła Saint-Clair l' abalone, znanego jako Sully . Osiągnięta przez wiąz jej wydrążony pnia usunięto pod koniec XX XX wieku .
Podczas XVIII -tego wieku , Revest nabywa decydującą przewagę nad innymi miastami Plateau. Wieś staje się ważnym ośrodkiem gospodarczym, gdzie odbywają się jarmarki i jarmarki, gdzie mieszkają notariusze i chirurdzy, gdzie otwierane są karczmy i gdzie pracuje wielu rzemieślników.
Rewolucja francuska wolnostojący go z Dauphiné , w którym została ona administracyjnie zależne i włączyła ją w departamencie Basses-Alpes .
Zamach stanu z dnia 2 grudnia 1851 roku dokonanego przez Ludwika Napoleona Bonaparte wobec II Rzeczypospolitej wywołała zbrojne powstanie w Basses-Alpes, w obronie Konstytucji. Po klęsce powstania, tych, którzy powstali w obronie republiki ścigają się surowe represje: 10 mieszkańców Revest-du-Bion zostało postawionych przed komisją mieszaną, większość skazana na deportację do Algierii .
Podobnie jak wiele gmin w departamencie, Revest-du-Bion miał szkołę na długo przed ustawami Jules Ferry : w 1863 r. miała już taką, która zapewniała edukację podstawową dla chłopców w stolicy. To samo dotyczy dziewcząt: jeśli prawo Falloux (1851) wymaga jedynie otwarcia szkoły dla dziewcząt w gminach liczących ponad 800 mieszkańców, szkoła jest dla nich otwarta przed 1861 r. Gmina korzysta z dotacji drugiego Duruy prawo (1877) do budowy nowej szkoły.
Mając szczególnie na obszarach wiejskich exodus na koniec XIX -go wieku , Revest został połączony Aby Apt , jeden dzień w tygodniu w sobotę, dzień targowy. Podróż na zewnątrz trwała cztery godziny, podróż powrotna dziesięć godzin.
Pierwsza wojna światowa spowodowała śmierć 24 młodych ludzi z Reveste.
Gmina, jak wszystkie te płaskowyżu Albion, od 1971 do 1996 roku , widział instalacji jądrowych naładowany balistycznych rakiet baz wprowadzić na swoim terytorium . Miejsca te były najbardziej tajnymi i najlepiej utrzymanymi miejscami we Francji.
Krajowe Biuro Studiów i Badań Aerospace zainstalował grobów odbiornik radaru na jednym z dawnych obszarów nośnych pobliżu Reveste. Duży radar sieciowy przystosowany do obserwacji kosmicznej został oddany do użytku w dniu15 grudnia 2005aby umożliwić wykrywanie amerykańskich i chińskich satelitów szpiegowskich . Jest to obecnie jedyny działający system obserwacji satelitarnej w Europie Zachodniej. Takie systemy mają tylko Rosja i Stany Zjednoczone .
Charakteryzuje się tym, że miejsce emisji jest oddzielone od miejsca odbioru. Miejsce emisji znajduje się w dawnej bazie lotniczej Broyes-lès-Pesmes w pobliżu Broye-Aubigney-Montseugny , miejsce odbioru znajduje się na płaskowyżu Albion, w Revest, około 400 km od miejsca odbioru w pobliżu Notre-Dame-de-Ortiguière 44 ° 04 '17 "N, 5° 32' 05" E . System odbiorczy oparty jest na detekcji Dopplera i obliczeniach przetwarzania sygnału wykonywanych przez dedykowany komputer czasu rzeczywistego BA 115 firmy Orange .
Kropka | Tożsamość | Etykieta | Jakość | |
---|---|---|---|---|
maj 1945 | 1947 | Hubert Maurel | ||
2001 | 2020 | Raymond Le Moing | ||
czerwiec 2020 | W trakcie | Bernard Granet | płyta DVD | Przejście na emeryturę |
Brakujące dane należy uzupełnić. |
Revest-du-Bion był częścią społeczności gmin Pays de Banon od 2002 do 2016 roku . Od1 st styczeń 2017, jest członkiem wspólnoty gmin Haute-Provence Pays de Banon .
Zbiórka i przetwarzanie odpadów z gospodarstw domowych i podobnych odpadów oraz ochrona i poprawa stanu środowiska prowadzone są w ramach Wspólnoty Gmin Pays de Banon .
Podatek | Udział komunalny | Udział międzygminny | Udział departamentu | Udział regionalny |
---|---|---|---|---|
Podatek mieszkaniowy | 5,90% | 0,55% | 5,53% | 0,00% |
Podatek od nieruchomości od nieruchomości wybudowanych | 15,41% | 1,32% | 14,49% | 2,36% |
Podatek od nieruchomości od nieruchomości niezabudowanych | 70,63% | 4,18% | 47,16% | 8,85% |
Podatek zawodowy | 10,00% | 0,94% | 10,80% | 3,84% |
Regionalny udział w podatku mieszkaniowym nie ma zastosowania.
Podatek od działalności gospodarczej został zastąpiony w 2010 r. wkładem majątkowym (CFE) od wartości czynszowej nieruchomości oraz wkładem od wartości dodanej przedsiębiorstw (CVAE) (oba elementy stanowią terytorialny wkład gospodarczy (CET), który jest podatkiem lokalnym wprowadzone ustawą o finansach na 2010 r.).
![]() ![]() ![]() |
Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis jest obecnie oparty na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów gminy przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich szacuje się przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2005 roku.
W 2018 r. miasto miało 544 mieszkańców, co oznacza spadek o 6,37% w porównaniu do 2013 r. ( Alpy-de-Haute-Provence : + 1,33%, Francja z wyłączeniem Majotty : + 2,36%).
1793 | 1800 | 1806 | 1821 | 1831 | 1836 | 1841 | 1846 | 1851 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
671 | 634 | 796 | 730 | 685 | 770 | 761 | 721 | 734 |
1856 | 1861 | 1866 | 1872 | 1876 | 1881 | 1886 | 1891 | 1896 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
745 | 743 | 784 | 785 | 806 | 751 | 743 | 703 | 619 |
1901 | 1906 | 1911 | 1921 | 1926 | 1931 | 1936 | 1946 | 1954 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
594 | 629 | 611 | 316 | 553 | 507 | 481 | 456 | 420 |
1962 | 1968 | 1975 | 1982 | 1990 | 1999 | 2005 | 2010 | 2015 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
410 | 601 | 474 | 494 | 512 | 463 | 518 | 578 | 573 |
2018 | - | - | - | - | - | - | - | - |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
544 | - | - | - | - | - | - | - | - |
W 1271 r. Revest-du-Bion liczyło 180 mieszkańców.
Dzieje demograficzna Reveste-du-Bion po odpowietrzania XIV y i XV th wieków wzdłuż ruchu aż do początku wzrostu XIX p wieku został oznaczony przez okres „luz”, w którym pozostaje względnie stabilne w populacji wysokiego poziomu. Okres ten zajmował większość stulecia i został przerwany dopiero po 1891 roku. W związku z tym exodus ze wsi rozpoczął się późno w Revest-du-Bion, ale mimo to spowodował długotrwały spadek demograficzny. Inną rzadką cechą miasta jest to, że nigdy nie traci połowy swojej populacji z historycznego maksimum (1876 r.). Spadek trwał do lat sześćdziesiątych : od tego czasu liczba ludności waha się od 450 do 600 mieszkańców .
Histogram rozwoju demograficznegoSzkoła Eugène-Martel przyjmuje 55 dzieci od przedszkola do szkoły podstawowej.
Miasto posiada kilka usług:
Istnieje związek piłki nożnej, USA. Przywróć.
W rejonie Haute-Lèbre znajduje się lekarz ogólny i ESAT, które mogą pomieścić 61 osób niepełnosprawnych.
Miasto jest częścią sektora parafii Montagne de Lure , co pozwala na odprawianie katolickiego nabożeństwa na przemian w kościele Revest.
W 1971 roku studenci etnologii w ramach CERESM, założonego przez Uniwersytet Prowansalski w Aix-en-Provence , badali wioskę z punktu widzenia jej specyfiki, zarówno środowiskowej, jak i ekonomicznej.
Założona na wzgórzu, w centrum miasta, jest skrzyżowaniem dróg, ku którym zbiegają się ścieżki, torowiska i drogi służące jej rozproszonym gospodarstwom lub łączące ją z otoczeniem. Taka struktura powoduje nawet konieczność przechodzenia przez wioskę, aby dostać się z jednej farmy do drugiej. To nadało mu kapitalne znaczenie jako centrum dystrybucji produktów użytkowych i konsumenckich za pośrednictwem swoich sklepów oraz rozpowszechniania wiadomości z miejsc publicznych. Ta „atrakcja centrum” ma swoją wadę, ponieważ ścieżki wychodzące z gospodarstwa rolnego i umożliwiające dołączenie do innej gminy, szczególnie w północnej części Revestu, są rzadko utrzymywane i przejezdne.
To również określiło silne poczucie tożsamości: „Jestem Revestois” , kwalifikacja oznaczająca „Jestem z Revest i starego zasobu” . To poczucie długiej przynależności do wspólnoty zaowocowało oryginalnymi definicjami kogoś, kto jest obcy gminie. Jeśli pochodzi z płaskowyżu, jest kwalifikowany jako uduszony od wewnątrz , jeśli pochodzi z regionu, jest uduszony z zewnątrz , a każde inne pochodzenie sprawia, że uważa się go za obcego nie stąd .
W społeczności gminnej istnieje nawet podział między tymi, którzy mieszkają we wsi, a tymi, którzy mieszkają na zewnątrz. Oznacza kontrast, bez ostracyzmu, pomiędzy chłopstwem żyjącym w quasi-autarkii w swojej okolicy , a miejskości wieśniaków, którzy mają do dyspozycji przestrzenie i usługi publiczne, sklepy i miejsca kultu.
Na tablicy oznaczenie dzielnicy dotyczy obszarów zamieszkałych lub nie. Może mieć patronimiczne oznaczenie w Revest, jak w przypadku Plan Barruols , Clements , Michalet , Gendre and Morards lub oznaczenie geograficzne Combe Bordeaux , Font d'Artigues , Combe du Pommier lub Le Mederic . Aż do połowy XX th wieku , którzy żyli te różnice były trzy razy w tygodniu, aż do wsi na zakupy i wziąć ich chleb od piekarza, któremu dostarczyła mąkę.
To tam znaleźli „centralne miejsce wiejskiej towarzyskości” , plac publiczny. Skoncentrowało to na niewielkiej przestrzeni pewną liczbę atrakcyjnych punktów. Było to miejsce spotkań (ławki, kawiarnie, pralnia), wypoczynku (boisko do gry w bule ), stosunków gospodarczych (sklepy, usługi publiczne), centrum referencyjne (zegar publiczny), a także miejsce werbalnej ostentacji i ubioru.
Ankieta wykazała, że na wsi w latach 70. istniał podział przestrzeni według płci i grupy wiekowej. Kawiarnie, boisko do gry w bule, ratusz i wiejski plac były zarezerwowane dla mężczyzn, kobiety gromadziły się przy fontannach, pralni, sklepach i kościele. Starsi mieszkali i rozmawiali w miejscach, które zawsze były odległe od tych, do których uczęszczali ludzie pracy. Mieli zarezerwowane ławki, latem w cieniu, w pełnym słońcu, zimą. Jeśli chodzi o dzieci, to dla nich zarezerwowano nowy wiejski plac.
Od początku XX th century , zamiast Portissol odgrywała rolę gospodarczą. To tutaj odbywały się cztery jarmarki Revest, na których sprzedawano lawendę i dystrybuowano sklepy detaliczne, które umożliwiały zaopatrzenie krajowe, a także sprzedaż produkcji lub zbiorów chłopów.
Pszenicę , ziemniaki , dziczyznę, grzyby , węgiel drzewny i ochrę sprzedawano po miejscowym handlu, niektóre produkty, takie jak drozdy czy grzyby, wymieniano na kawę , cukier , czekoladę , mydło czy konfitury .
Jeśli w drugiej połowie XX -go wieku , podaż była w wiosce nie tylko więcej, to wciąż gra swoją rolę przy sprzedaży zboża, wełny , na słomie , na paszę i migdałami . Wszystkie te produkty przeszły przez brokera firmy Revest. Miód , że grzyby , ser , na jaja i drób były sprzedawane w części przez handlowców zamiast Portissol. Ziemniaki sprzedano do Saint-Christol, jagnięta i wełnę do Sault, drozdy i grzyby do fabryki konserw w Saint-Trinit. Jeśli chodzi o lawendę, sprzedawano ją za pośrednictwem brokerów w Séderon , Sault lub Carpentras . Wielka zmiana nastąpiła pod koniec lat sześćdziesiątych wraz z pojawieniem się w Sault, jedynym mieście na płaskowyżu, o średniej wielkości powierzchniach i powstaniem strefy handlowej.
W gminach Albion płaskowyż w końcu XIX th wieku i początku XX th wieku , były liczby posiadanych targów, ale nie Revestois uczęszczanych prawie wyłącznie tych z ich wsi. Jedynymi wyjątkami były te z Sault (Rameaux, Saint-Jean, Notre-Dame i Sainte-Catherine), ten z Tommes, który odbył się w Banon dla Saint-Pierre, a także targi konne w Barret-de-Lioure. Nawet jeśli wieś jest górzysta ze względu na swoją wysokość (950 metrów), znajduje się na płaskowyżu umożliwiającym łatwą komunikację z sąsiadami. Centralne położenie wsi na płaskowyżu pozwalało na cztery jarmarki rocznie, z których najważniejszy był machottes na początku lipca. Jarmarki przyciągały chłopów i pasterzy z Contadour , Banon , Sault , Ferrassières i Saint-Christol . Odgrywali ważną rolę w kupowaniu koni i sprzedaży jagniąt; przy tych okazjach notariusz z Banon przybył do Revest, aby zarejestrować transakcje.
W Revest, gdzie dominuje duża posiadłość, ze względu na surowy klimat i różnice w żyzności gleby, gospodarstwa są rozłożone na różnych terenach komunalnych (wrzosowiska, lasy, łąki, grunty orne). Ten podział różnych finage jest następstwem pradawnego prawa do wody i do nawadniania działek. Wszystkie źródła, studnie, rynny i fontanny są własnością komunalną.
Wrzosowiska i lasy - do polowań i zbieractwa (grzyby i kasztany) - a także rynny - do przejazdu stad - mają oryginalne zagospodarowanie ze względu na ich znaczenie gospodarcze. Na przykład w przypadku polowań skutkuje to progresywnymi składkami nakładanymi przez stowarzyszenia zarządzające. Właściciele gruntów komunalnych płacą jedynie minimum, natomiast myśliwi niezwiązani z gminą płacą największe składki. Pomiędzy nimi obowiązują gradacje taryfowe dla osób niebędących rezydentami, dla tych, którzy pochodzą z Revest, ale nie są rezydentami, lub dla krewnych właściciela. To samo dotyczy zbierania kasztanów i grzybów.
Ta ochrona własności komunalnej znajduje również odzwierciedlenie na poziomie własności rodzinnej, a zwłaszcza domu, który jest domeną zasadniczo kobiecą. Zaproszenie do wejścia jest wynikiem całego wstępnego rytuału i długich dyskusji, które czasami kończą się „Finiszowym wejściem” .
Revest-du-Bion | Razem małżeństw | Małżeństwa endogamiczne | Małżeństwa egzogamiczne |
---|---|---|---|
1853 - 1862 | 75 | 32 | 43 |
1883 - 1898 | 94 | 41 | 53 |
1921 - 1941 | 74 | 11 | 63 |
1963 - 1970 | 45 | 1 | 44 |
Badania terenów małżeńskich wykazały, że w ciągu stulecia doszło do przewrotu w stosunkach mieszkańców miasta z osobami spoza. Małżeństwo endogamiczne (między parą z Revest lub płaskowyżu Albion) ustąpiło miejsca egzogamii z małżonkami mieszkającymi w odległości ponad 30 kilometrów. Do 1940 roku „obszary małżeńskie” idealnie wpasowywały się w obszar stosunków gospodarczych ograniczony do płaskowyżu. Po II wojnie światowej to ograniczenie zaczęło się rozpadać, by osiągnąć inny wymiar wraz z masowym napływem siły roboczej niezbędnej do stworzenia infrastruktury bazowej i silosów rakietowych.
W 2009 r. ludność zawodowa liczyła 257 osób, w tym 29 bezrobotnych (19 w końcu 2011 r.). Pracownicy ci są w większości opłacani (79%) iw większości pracują w gminie (67%), co jest dość rzadkie. Sektor szkolnictwa wyższego jest zdecydowanie głównym pracodawcą w gminie.
Na koniec 2010 r. w sektorze podstawowym (rolnictwo, leśnictwo, rybołówstwo) działały 24 zakłady w rozumieniu INSEE (w tym podmioty nieprofesjonalne) i nie było zatrudnionych na etacie.
Liczba profesjonalnych gospodarstw rolnych, według badania Agreste Ministerstwa Rolnictwa, wyniosła w 2010 roku 14 . Było to 19 w 2000 r., 37 w 1988 r. Obecnie podmioty te skupiają się głównie na hodowli owiec i bydła . W latach 1988-2000 powierzchnia użytkowa (UR) nieznacznie wzrosła, z 1905 do 2048 ha . W latach 2000. pozostała stabilna i wynosiła 2015 ha .
Gmina Revest-du-Bion znajduje się w obrębie dwóch etykiet kontrolowanej nazwy pochodzenia (AOC) , olejku eterycznego z lawendy z Górnej Prowansji i Banon , oraz dziewiętnastu etykiet chronionego oznaczenia geograficznego (ChOG) , w tym czternastu dotyczy alpes-de- haute-provence (IGP) białe, czerwone i różowe wina oraz musujące śródziemnomorskie VDP lub wczesne białe, czerwone i różowe wina, przy czym pozostałe pięć to orkisz i mąka, miód z Prowansji , jagnięcina z Sisteron i drób z Drôme .
Lawendowe pole na płaskowyżu Albion
Destylatory do destylacji lawendy
Einkorn
Baranek Sisteron wychowany pod matką
Ule w la Combe du Pommier
Na koniec 2010 r. sektor wtórny (przemysł i budownictwo) liczył 15 zakładów zatrudniających 38 osób .
Eco Delta zainstalowała fotowoltaiczną elektrownię słoneczną na bazie wyrzutni rakiet na płaskowyżu Albion wlistopad 2010. Przy mocy szczytowej 1,2 megawata zajmuje 3 ha .
Pod koniec 2010 roku sektorze usługowym (sklepy, usługi) miał 26 placówek (z 10 etatowych miejsc pracy ), do którego są dodawane osiem zakładów sektora administracyjnego (zgrupowane ze zdrowiem i sektora społecznego i edukacji), zatrudniając 74 osób .
Według Departamentalnego Obserwatorium Turystyki funkcja turystyczna ma dla gminy umiarkowane znaczenie. W mieście istnieje kilka obiektów noclegowych dla turystów:
Drugie domy zapewniają dodatkowe zakwaterowanie: jest ich 107, stanowią one 26% mieszkań. Wśród drugich domów 10 ma więcej niż jedno mieszkanie.
Staw na zachód od wsi został kilkadziesiąt lat temu przebudowany na teren piknikowy .
W mieście działa kilka sklepów spożywczych: sklep spożywczy, sklep mięsny, piekarnia, serowar (sprzedaż w gospodarstwie) . Reprezentowane są również bar, restauracja i prasa tytoniowa.
Bar.
Właściciel sklepu tytoniowego.
Restauracja.
W Revest-du-Bion odbywa się jarmark kasztanów .
Jean Giono uczynił Revest wioską braci Jason w swojej powieści Dwóch jeźdźców burzy .
Kościół parafialny Saint-Clair, który zajął miejsce starego klasztoru, zachował bardzo niewiele rzymskich pozostałości. Jest w stylu gotyckim : nawa ma sklepienie kolebkowe, którego łamanie jest mocno zaakcentowane; chór z płaską apsydą sklepiony pod żebrowymi skrzyżowaniami. Portal zachodni jest półokrągły. Pochodzi on z końca XV XX wieku i początku XVI TH . Do nawy zostały dodane w 17 wieku . Dzwonnica to wieża zbudowana nad chórem w 1675 roku.
W zamku znajduje się w środku wsi pochodzi z XVII -tego wieku . Ale jego struktura została wchłonięta do mieszkań. Tylko okrągła wieża narożna pozostaje nienaruszona. We wsi zachowały się pozostałości murów obronnych z 1546 r. , w tym dwie wieże i portal Portissol.
W l'Argaud jest gołębnik . Kutego żelaza krzyże sadzone w kraju, pochodzi z 1840 roku, a wash-fontanna w środku wsi został zbudowany na początku XX -go wieku .
W mieście reprezentowane są różne formy tradycyjnego budownictwa prowansalskiego : wioska na wzgórzu z wysokimi domami, w których ludzie i zwierzęta mieszkali pod tym samym dachem, ale także odosobnione domy na wzgórzach. W XIX th century dodano zewnątrz domów wieś brzegu. Wszystkie te konstrukcje przeznaczone są na potrzeby rolnictwa: taras do suszenia owoców, strych do przechowywania siana i zboża.
Dom na wysokości wewnątrz wsi.
Dom na lądzie przy wyjeździe z wioski w pobliżu Notre-Dame de l'Ortiguière.
Duży dworek i jego gołębnik.
Szopa w Revest-du-Bion.
Aiguier w Revest-du-Bion.
The Pigeon osoby są często budowane w XIX -tego wieku , i wyróżniają płytek szkliwionych z przodu, chroniąc gryzonie ptaki. Zaopatrzenie w wodę różnych budynków było bardzo często uzupełniane cysterną, która zbierała wodę deszczową z dachu .
Szopy zapewniają siedlisko krajobrazowe w pobliżu odległych pól lub winnic.
Zgłoszone przez Serge Panarotto jako ciekawych kapliczek w regionie, Notre-Dame-de-Ortiguière samodzielnie na pokładzie, został zbudowany w XII th wieku . Nosił wówczas nazwę Notre-Dame-de-la-Forêt-d'Albion, ale z tego okresu zachował się jedynie chór z płaską absydą ; ponownie sklepienie żebrowe chóru pochodzi z XIV wieku , z wykorzystaniem rzeźb romańskich. Żebra chóru opadają na prymitywnych rzeźbionych Atlantów. Chór wciąż zdobią postacie, zwierzęta, motywy roślinne. Jego pierwsze zniszczenie następuje w XVI -tego wieku przez Raymonda Collier (w 1392 roku według Panarotto). Odbudowano go w 1665 roku, kiedy w gruzach odkryto figurę Matki Boskiej . Z tej okazji na tle chóru dobudowano pustelnię , wydłużając w ten sposób jego sylwetkę. Został ponownie zniszczony na początku XIX -go wieku . Konkordat pozwala na jego odbudowę. Po raz ostatni został odrestaurowany w 1973 roku.
W jego meble, kielich i patenę srebra, pochodzący z XVII -tego wieku , są klasyfikowane zabytków pod obiektem.
Podczas XVI th wieku i XVIII th wieku , kaplica była zwłoka sanktuarium : był on używany do chrzcić dzieci, które zmarły przed otrzymaniem tego sakramentu. Ten „rytuał podniecenia” odbył się z ojcem chrzestnym i matką chrzestną, a odprawiający pomachał dziecku, które miało w tym czasie dać znak życia. Rozwija się wtedy aktywna pielgrzymka i tam obserwuje się cuda .
Święto produktów ziemi odbywa się tam w maju.
: dokument używany jako źródło tego artykułu.