Sault | |||||
Ogólny widok na wieś. | |||||
Herb |
|||||
Administracja | |||||
---|---|---|---|---|---|
Kraj | Francja | ||||
Region | Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże | ||||
Departament | Vaucluse | ||||
Miasto | Carpentras | ||||
Międzywspólnotowość |
Wspólnota Gmin Ventoux Sud ( siedziba ) |
||||
Mandat burmistrza |
Claude Labro 2020 -2026 |
||||
Kod pocztowy | 84390 | ||||
Wspólny kod | 84123 | ||||
Demografia | |||||
Miły | Saltésians, Saltésiennes | ||||
Ludność miejska |
1373 mieszk. (2018 ) | ||||
Gęstość | 12 mieszkańców/km 2 | ||||
Geografia | |||||
Informacje kontaktowe | 44° 05 ′ 31 ″ północ, 5° 24 ′ 32 ″ wschód | ||||
Wysokość | 760 m min. 650 m Max. 1591 m² |
||||
Powierzchnia | 111,15 km 2 | ||||
Rodzaj | gmina wiejska | ||||
Obszar atrakcji | Gmina z wyłączeniem atrakcji miasta | ||||
Wybory | |||||
Oddziałowy | Kanton Pernes-les-Fontaines | ||||
Ustawodawczy | piąty okręg wyborczy | ||||
Lokalizacja | |||||
Geolokalizacja na mapie: Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże
| |||||
Znajomości | |||||
Stronie internetowej | http://www.mairie-sault-84.fr | ||||
Sault jest francuski gmina znajduje się w dziale z Vaucluse , w tym regionie Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże .
Jej mieszkańcy nazywani są Saltésiens.
Zbudowany w półokręgu, na wysokości 765 m , na skalistym występie, który kończy płaskowyż Vaucluse na zachodzie i dominuje nad doliną Nesque , Sault stanowi dobrą bazę wypadową na wycieczki między Ventoux , Baronnies i górą Lure .
Wioska znajduje się na wschód od Mont Ventoux i na północny wschód od Monts de Vaucluse . Znajduje się na wapiennym płaskowyżu na skraju płaskowyżu Albion , pomiędzy kamieniami, lasami (w tym lasem Défens, lasem Roumigières i lasem Fayettes) i polami lawendy .
Bédoin , Brantes (przy czworokątu ) | Aurel | |
Flassan , Monieux | Saint-Trinit , Saint-Christol | |
Lioux | Saint-Saturnin-lès-Apt | Villars (przy czworokątu ) |
Ze wsi wyjeżdżają i dojeżdżają liczne drogi: departamentalne 942 i 164 na północ, departamentalne 943 na południe, departamentalne 1 na zachód i departamentalne 30 i 950 na wschód.
Wapienne płaskowyże o średniej wysokości 1000 metrów.
Najwyższym punktem jest Col de la Frache na wysokości 1575 metrów, na północny zachód od miasta, u podnóża Mont Ventoux .
Duża różnorodność geologiczna kredy z wytworzeniem iłów utlenionych.
Z wyjątkiem kantonów Bonnieux , Apt , Cadenet , Cavaillon i Pertuis sklasyfikowanych w strefie Ib (niskie ryzyko), wszystkie kantony departamentu Vaucluse są sklasyfikowane w strefie Ia (bardzo niskie ryzyko). Ten podział na strefy odpowiada sejsmiczności powodującej tylko wyjątkowo zniszczenie budynków.
U podnóża wsi przechodzi Croc , który wpada do Nesque . Siarczane źródło mineralne Fontbelle.
W latach 1856 - 1860 niejaki Carbonnel poprosił o zezwolenie na eksploatację źródła wody mineralnej w Sault. Jego prośba pozostała bez odpowiedzi.
Albion płaskowyż , na którym znajduje się miasto, ma wszystkie cechy klimatyczne Południowych Alp, z której jest z Mont Ventoux i Montagne de Lure , najbardziej wysuniętej na zachód link. Położone w strefie wpływów klimatu śródziemnomorskiego , lata są gorące i suche, związane ze wzrostem szerokości geograficznej podzwrotnikowych antycyklonów , przeplatane czasami gwałtownymi epizodami sztormowymi. Wraz z wysokością ewolucja przebiega w kierunku klimatu umiarkowanego, a następnie kontynentalnego, który przyjmuje typ górski tylko na najwyższych wysokościach.
Miesiąc | Sty. | luty | Marsz | kwiecień | może | czerwiec | Lip. | sierpień | wrz. | Październik | Listopad | grudzień | rok |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Średnia minimalna temperatura ( °C ) | -2,4 | -2 | 0,7 | 3,3 | 7 | 10.3 | 12,5 | 12,1 | 9,9 | 5,8 | 1,7 | -1,3 | 4,8 |
Średnia temperatura (°C) | 1,3 | 2,1 | 5.2 | 8 | 11,9 | 15,6 | 18,2 | 17,6 | 14,8 | 10.2 | 5,5 | 2,1 | 9,4 |
Średnia maksymalna temperatura (° C) | 5.1 | 6,2 | 9,7 | 12,7 | 16,8 | 20,9 | 23,9 | 23,1 | 19,8 | 14,6 | 9,4 | 5,6 | 14 |
Opady ( mm ) | 65 | 70 | 73 | 65 | 76 | 68 | 41 | 62 | 81 | 93 | 85 | 76 | 855 |
Schemat klimatyczny | |||||||||||
jot | fa | M | W | M | jot | jot | W | S | O | NIE | re |
5.1 -2,4 65 | 6,2 -2 70 | 9,7 0,7 73 | 12,7 3,3 65 | 16,8 7 76 | 20,9 10.3 68 | 23,9 12,5 41 | 23,1 12,1 62 | 19,8 9,9 81 | 14,6 5,8 93 | 9,4 1,7 85 | 5,6 -1,3 76 |
Średnie: • Temp. max i min ° C • Opady mm |
Sault jest gminą wiejską, ponieważ wchodzi w skład gmin o małym lub bardzo małym zagęszczeniu w rozumieniu siatki zagęszczenia gmin INSEE . Gmina jest również poza atrakcją miast.
Teren miasta, jak wynika z bazy danych europejskiej okupacji biofizycznej gleby Corine Land Cover (CLC), charakteryzuje się znaczeniem półnaturalnych lasów i środowiska (62,4% w 2018 r.), jednak spadek w porównaniu z 1990 r. (63,6% ). Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: lasy (55,6%), grunty orne (22,7%), niejednorodne grunty rolne (9,7%), środowiska z roślinnością krzewiastą i/lub zielną (6,8%) , łąki (3,5%) uprawy (1,2%), tereny zurbanizowane (0,5%).
IGN także udostępnia narzędzie online do porównania ewolucji z czasem użytkowania gruntów w miejscowości (lub terytoriów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).
Poświadczone w formie Saltus - łac. formacja oznaczająca „region górzysty i zalesiony” - w 859, a w Salto między 1040 a 1044.
Miejscowość pojawia się po raz pierwszy w tekstach z 859 r. ( Saltus ). Łaciński termin saltus oznacza zalesiony i górzysty region, dziki i nieuprawiany.
Władza Sault należała do d' Agoults , jednej z czterech wielkich rodzin Prowansji (Villeneuve, d'Agoult i Castellane). W XII TH i XIII th wieków opactwo Saint-Andre Villeneuve-les-Avignon są posiadał kościół parafialny i dwa kościoły wiejskie (w Anjou i La Loge), zakłady ona postrzegana dochodów.
Przez cały okres podziału hrabstwa Prowansji , Sault stanowi neutralną enklawę pomiędzy hrabstwem Forcalquier w górnym biegu rzeki, a markizatem Prowansji po stronie Rodanu.
Zarządzenie barona de Sault z dnia 5 kwietnia 1515, ustaw cotygodniowy targ w Sault, w każdą środę. W tym samym czasie udzielił siedem jarmarków rocznie stolicy swojego panowania,12 maja, 25 czerwca, 16 sierpnia, 25 listopada, środa po seksagesime, poniedziałek tygodnia męki Pańskiej i środa następująca 18 października.
François d'Agoult ( 1528 - 1567 ), gubernator Lyonnais, został nagrodzony przez króla Karola IX, który w 1561 r. wzniósł swoje panowanie nad Sault w hrabstwo. Jego następcą został jego syn François d'Agoult ( 1558 - 1586 ), 2. hrabia Sault. Kiedy zmarł w 1586 roku, jego żona Chrétienne d'Aguerre została najpotężniejszą wdową w Prowansji , drugą hrabiną Sault. Została pochowana w kościele parafialnym Saint-Sauveur (Notre-Dame de la Tour) w Sault w 1611 roku, w krypcie wraz z mężem i dziećmi. Przez długi czas stewardzi pochodzili z rodziny Morard (spokrewnionej z d'Agoults i Villeneuves), rodziny pochodzącej z Pertuis, pierwotnie z Dauphiné .
Podczas wojen religijnych protestanccy mieszkańcy Forcalquier podjęli w 1575 r . nieudany atak na miasto .
Podczas rewolucji , było w Sault że trzeci Towarzystwa Patriotycznego z Basses-Alpes został stworzony . Miasto i jego kanton są przyłączone do departamentu Vaucluse w momencie jego utworzenia i na prośbę mieszkańców, dekretem z24 sierpnia 1793.
12 sierpnia 1793powstał departament Vaucluse, składający się z dystryktów Avignon i Carpentras, ale także Apt i Orange , które należały do Bouches-du-Rhône , a także z kantonu Sault , który należał do Basses- Alps .
Na miejscu zamku inskrypcja wspomina, że 28 kwietnia 1794 r. został zgilotynowany potomek znakomitego prowansalskiego rodu Agoultów, do którego należało panowanie Sault.
Stary przemysł szkło XVIII th i XIX th century.
Operacje spadochronowe z bronią są organizowane w regionie Sault, gdzie rozwinięto kilka obszarów o nazwie „Seigneurie”, „Ventilateur”, „Spitfire” lub nawet „Champlong”. Ta organizacja płaskowyżu Sault pojawia się również w muzeum wojskowym Mont-Faron w Tulonie, jako przykład rozwoju lądowisk i spadochroniarzy w tym okresie.
Francuski dowódca Gonzague Corbin de la Mangoux, alias Amct , który wylądował w Sault na12 lipca 1944 r, był pod wrażeniem systemu wprowadzonego przez d ' Artagnan :
„W tym regionie około 1000 partyzantów było pod kierownictwem podpułkownika Philipa Beyne, byłego poborcy podatkowego i oficera 152. pułku piechoty Colmar, który ze swoim asystentem Maxem Fischerem zorganizował Maquis Ventoux w grupy, które można było policzyć wśród najlepiej wyposażonych i najlepiej wyszkolonych w dziale Vaucluse. "
Atak maquis na kolumnę niemiecką w 1944 r. w Saint-Jean; Sault otrzymał11 listopada 1948Krzyż Wojenny 1939-1945 z vermeil gwiazdy.
Broń można ozdobić w następujący sposób: Argent, zniewalający wilk Azure, ospały i uzbrojony Gules. Herb narysowany z herbu d'Agoults.
|
W 2015 roku budżet gminy składał się z:
Przy następujących stawkach podatkowych:
Kropka | Tożsamość | Etykieta | Jakość | |
---|---|---|---|---|
Marzec 2001 | 2014 | André Faraud | PS | Wiceprzewodniczący Rady Generalnej |
marzec 2014 | W trakcie | Claude labro | PS | Przejście na emeryturę |
Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich szacuje się przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis ludności objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2007 roku.
W 2018 r. miasto liczyło 1373 mieszkańców, co stanowi wzrost o 1,03% w porównaniu do 2013 r. ( Vaucluse : + 1,79%, Francja z wyłączeniem Majotty : + 2,36%).
1793 | 1800 | 1806 | 1821 | 1831 | 1836 | 1841 | 1846 | 1851 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
2,581 | 2590 | 2614 | 2733 | 2770 | 2 887 | 2730 | 2798 | 2 851 |
1856 | 1861 | 1866 | 1872 | 1876 | 1881 | 1886 | 1891 | 1896 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
2760 | 2674 | 2636 | 2,563 | 2,533 | 2 409 | 2 353 | 2089 | 2030 |
1901 | 1906 | 1911 | 1921 | 1926 | 1931 | 1936 | 1946 | 1954 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1961 | 1887 | 1782 | 1424 | 1420 | 1,348 | 1,306 | 1,262 | 1174 |
1962 | 1968 | 1975 | 1982 | 1990 | 1999 | 2006 | 2007 | 2012 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1 160 | 1320 | 1230 | 1 231 | 1206 | 1171 | 1285 | 1,301 | 1,352 |
2017 | 2018 | - | - | - | - | - | - | - |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1,381 | 1373 | - | - | - | - | - | - | - |
Jest to przede wszystkim górskie działalności rolniczej: produkcja lawendy , odterpenowane , orkisz , miodu i ich od - produktów. Spółdzielnia producentów lawendy w Pays de Sault z ekspozycją i gorzelnią, spółdzielnią zbożową i leśnictwem.
Lawendowe pole w miejscowości Sault.
Pole orkiszowe w pobliżu Sault.
Owce i jagnię pod matką.
Wieprzowina wieprzowa z firmy Ventoux.
Owiec i świń posiada ważną miejsca. Pierwsze dokładne szacunki jeszcze tylko pochodzą z XIX -tego wieku . Liczbę owiec szacuje się wówczas na 30 000 sztuk. To stado, podzielone na małych stadach lub trzydzieści, znajduje się pod opieką młodych pasterzy , z których wielu pochodzą z hospicjów Avignon i Carpentras. W jagnięta lokalnego „Prealpy du Sud” rasy są już sprzedawane na corocznych targach w Sault. Wyraźny spadek tej hodowli będzie wynikał z polityki zalesiania, która wpłynie na obszar wypasu z wysokości 1000 m n.p.m. W latach 1866 i 1929 , połowa stada zniknęła na południowym stoku i nachylenie północne miał tylko jedną trzecią do jednej czwartej początkowej stada. W 1970 roku w 70 stadach było jeszcze 6000 owiec. W 2000 r. liczba ta pozostała taka sama, ale tylko 28 stad rozprzestrzeniło się w gminach Monieux, Sault, Aurel, Montbrun i Bédoin. Oprócz tej liczby, pastwiska letnie przynoszą od 800 do 1000 osobników z Sarrians i Jonquières na pastwiska Ventoux .
Ventoux świnia to znak jakości, stworzony w 1998 roku , przynosząc ze sobą odkryte hodowców świń wokół Mont Ventoux . Świnie w tym sektorze hodowane są na wolnym powietrzu, na wysokości od 800 do 1000 m . Obszar produkcji znajduje się na wschód od Sault (strefa 50 km ), w górach Vaucluse , na południe od Mont Ventoux . Zwierzęta zajmują pełną powierzchnię polową, około 100 do 110 m 2 na osobnika. Żywią się urozmaiconą dietą, w ponad 70% składającą się ze zbóż , uzupełnioną roślinami strączkowymi . Stosowanie produktów promujących wzrost lub produktów pochodzenia zwierzęcego jest zabronione przez kartę produkcyjną sektora.
Promocja lokalnych produktów i środowiska rozwija turystykę, na przykład: Festiwal Lawendy, który odbywa się co roku 15 sierpnia.
Malarz i lawendowe pole
Bukiety kwiatów lawendy.
Piernik lawendowy.
Produkty na bazie lawendy.
Prowansalski z koszem lawendy.
Bliskość Mont Ventoux , góry Lure i wąwozów Nesque rozwinęła zieloną turystykę, która staje się coraz ważniejsza w lokalnej gospodarce i korzysta z ostatnich osiągnięć, m.in. z biurem turystycznym regionu Sault i kempingiem.
Rozwój turystyki lokalnej wiele zawdzięcza także nugatowi André Boyer , którego sława wykroczyła już poza granice kraju. Znane są również makaroniki.
Biały nugat André Boyer
Makaron André Boyer
Fasada Maison André Boyer
Baza wojskowa w Saint-Christol na płaskowyżu Albion jest ważna dla gospodarki wioski. Baza ta była składnikiem francuskich sił odstraszania nuklearnego , mieściła 18 pocisków SSBS. Zdemontowana w 1998 r., ta strona jest „bezjądrowa”. 2 e REG został zainstalowany tam od 1999 roku.
Malowniczy targ Sault odbywa się w środy. Powstał w 1515 roku na polecenie barona de Sault.
Szkoła znajdująca się przy rue de la Resistance jest szkołą podstawową i przedszkolem. Osada Saint-Jean de Sault miała kiedyś własną szkołę, zamkniętą z powodu braku personelu i przegrupowań.
Kolegium Pays-de-Sault służy gminom płaskowyżu i jego okolic. W placówce kształci się około 175 dzieci.
Stadiony, tor wyścigowy Defends , basen, tenis.
Wiele szlaków turystycznych w tym przejście GR4 , GR9 , GR92.
Paralotniarstwo , strzelnica, kolarstwo górskie , polowanie, speleologia ...
To miasto jest częścią rezerwatu biosfery na Mont Ventoux , etykiety przyznawany przez UNESCO w 34 miejscowościach Masywu od roku 1990. W ostatnim czasie, jest również wpływ proponowanego Regionalnego Parku Mont Ventoux.
Ochrona i poprawa jakości środowiska naturalnego jest częścią kompetencji społeczności gmin Ventoux Sud .
Ten typ siedliska uważany jest za typowo prowansalski, przede wszystkim typowo śródziemnomorski. Te położone na swoim „skalnym akropolu” wsie, które zachowały swój średniowieczny charakter, tworzą przez orientację fasad domów – w kierunku doliny lub szlaku komunikacyjnego – prawdziwy front fortyfikacji.
Fernand Benoit podkreśla ich czasami prehistoryczne pochodzenie, wskazując, że Cicero , w odniesieniu do Ligurians którzy zaludnionych regionu, nazywa je Castellani , to powiedzieć mieszkańcom Castellas (Brutus, LXXIII, 256).
Te wioski na wzgórzach znajdują się głównie na terenach pagórkowatych, gdzie gleba jest uboga w namuły i gdzie brakuje wody. Tak jest ogólnie w Prowansji.
Ponadto to grupowanie się w zamkniętą w sobie społeczność odpowiada regionom o małych posiadłościach, gdzie jedyna żyzna ziemia znajduje się na dnie kilku dolin, a to przegrupowanie ułatwiło istnienie wiejskiego rzemiosła, niezbędnego mieszkańcom wsi. (kółkarz, kowal itp.). Z drugiej strony, rozproszone budownictwo mieszkaniowe obejmuje duże obszary, które mają tendencję do życia w autarkii . Stąd ustawa wydana przez Fernanda Benoita „Ubóstwo grupuje siedlisko, łatwość je rozprasza” .
Fernand Benoit wyjaśnia, że „jego oryginalność polega na umieszczeniu zwierząt na dole, ludzi na górze” . Rzeczywiście, ten typ mieszkania, który znajduje się głównie w wiosce, nakłada się pod jednym dachem, zgodnie z tradycją śródziemnomorską, na mieszkanie ludzi i zwierząt. Wieżowiec podzielony jest na parter na stajnię, jedno lub dwupiętrowe mieszkanie, na poddaszu strych. Był to rodzaj domu zarezerwowany dla wieśniaków, którzy mieli mało żywego inwentarza, a w tak ciasnym pokoju nie można było trzymać koni i zaprzęgu.
Te domy data dla większości XVI -tego wieku , kiedy okres wojen religijnych nałożonej ukryć się za fortyfikacjami miejscowości. Po tych wykończonych nastąpił ruch wyjazdowy w celu założenia na obrzeżach aglomeracji „domów na ziemi”, bardziej przystosowanych do przyjmowania dodatkowych budynków.
Rzeczywiście, ten rodzaj mieszkania, skupiający ludzi i zwierzęta we wsi, mógł pozostać tylko zamrożony, a jakiekolwiek rozszerzenie jest zabronione, z wyjątkiem wysokości. Charakterystyczna jest więc ich architektura: wąska fasada z jednym lub dwoma oknami i elewacja nie przekraczająca czterech do pięciu pięter, w tym poddasze z zewnętrznym krążkiem do podnoszenia paszy. Obecnie jedyne możliwe przekształcenia – te domy, które utraciły status rolniczy – to zainstalowanie garażu na parterze i stworzenie nowych pomieszczeń na poddaszu. Dla tych, które zostały gustownie odrestaurowane, na główne piętro zawsze wchodzi się schodami przymocowanymi do elewacji.
Obecność tarasu lub balkonu była stała. Taras służył przede wszystkim do suszenia owoców i warzyw zawieszonych na drucie. Nazwano trihard kiedy to odbyło się krata , która objęła rustykalny pergolę . Kiedy tworzyła loggię , kolumny podtrzymujące markizę pokrytą dachówką, nazywano ją galarié lub souleriè .
Domy wieżoweJest to styl wielkich rezydencji, które przejdą wieki nawet po renesansie . Na ogół są to budynki izolowane, z wewnętrznym dziedzińcem lub bez, którego fasadę flankują dwie baszty lub chronią cztery baszty narożne.
Ich cechą szczególną w Sault jest to, że znajdują się wewnątrz lub na obrzeżach miasta. Fortyfikacja domów to bardzo starożytna praktyka. Znajduje się od wczesnego średniowiecza , z kasztelem, którego plan przejmują prowansalscy wieże z narożnymi wieżami. Jest to dziedzictwo rzymskie, ponieważ wiele wiejskich wiosek było chronionych przez wieże.
Podzielony wzdłużnie, ten typ domu reprezentuje bardziej zaawansowany etap rozwoju niż „wysoki dom”. Jest to charakterystyczne dla rozproszonego siedliska występującego w krajach „bogatej kultury”, lawenda była jednym z nich.
Ten typ domu jest podzielony wzdłużnie na dwie bardzo wyraźne części. Parter zajmuje świetlica, z którą zintegrowana jest kuchnia . Bardzo często z tyłu znajduje się piwnica, w której znajduje się zapas wina i sypialnia. Wąski korytarz, który zapewnia dostęp do pierwszego piętra, oddziela ten zestaw od drugiej części przeznaczonej dla zwierząt. Składa się on w większości przypadków z szopy, która może służyć jako stajnia i stajnia . Podłoga jest zarezerwowana dla sypialni i siana na poddaszu, co koresponduje z hukiem ze stodołą i stajniami.
Do tego zestawu zostały dodane aneksy. Jedną z głównych była wieża w gołębniku , ale dom powiększono również o gulasz wieprzowy , królikarnię , kurnik i owczarnię .
Chociaż żaden dom na wysokości nie miał miejsca, w którym można było wygodnie, nawet w mieście, dom na lądzie pozwala na instalowanie tych „miejsc” poza mieszkaniem. Aż do połowy XX p wieku było proste schronieniem desek pokrytych trzcina ( wat ), które opróżnianie było dokonać bezpośrednio po dołu nawozu lub nawozu .
Budowa takiego zestawu była rozłożona w czasie, nie było z góry ustalonego projektu architektonicznego. Każdy właściciel działał zgodnie ze swoimi potrzebami iw kolejności swoich priorytetów. Dzięki temu można dziś zobaczyć niejednorodność każdego zestawu, w którym dachy każdego budynku generalnie zachodzą na siebie w degradacji.
Każdy dom został również spersonalizowany przez układ zewnętrzny. Były jednak dwie stałe. Pierwszym z nich była potrzeba kraty zawsze instalowanej do ochrony wejścia. Jej liście latem filtrowały promienie słoneczne, a od opadających liści wpuszczały do pokoju wspólnego większe światło. Drugim była studnia, wciąż znajdująca się w pobliżu. Był on albo pokryty wspornikową konstrukcją z suchego kamienia, zamykaną drewnianymi drzwiami, albo zwieńczony dwoma filarami podtrzymującymi nadproże, z którego zawieszono krążek umożliwiający zjazd wiadra . Zaopatrzenie w wodę bardzo często uzupełniała cysterna, która zbierała deszczówkę z dachu .
Gołębnik stał się po Rewolucji emblematyczną częścią tego typu siedliska, ponieważ jego budowa oznaczała koniec praw własności, zarezerwowanych do tej pory tylko dla rodów szlacheckich. Był albo bezpośrednio związany z domem, ale także niezależny od niego. Zawsze znacznych rozmiarów, gdyż miał uszlachetnić siedlisko, wznosił się na dwóch piętrach, z których ostatnie zarezerwowane było tylko dla gołębi . Aby uchronić je przed inwazją gryzoni, dostęp do niej był zawsze chroniony powłoką z glazurowanych płytek, która uniemożliwiała im dostęp do wnętrza.
ChataIstnienie tej „chałupki na polach” jest zawsze związane z działalnością rolniczą, która zmusza chłopa do trzymania się z dala od jego zwykłego miejsca zamieszkania.
Dla osiadłego chłopa to oddalenie jego kultur narzuca siedlisko zaaranżowane na jego własnym polu. Szopa służy do przechowywania narzędzi, materiałów do obróbki i produktów do obróbki. To także prawdziwe siedlisko sezonowe, wykorzystywane podczas długotrwałej pracy.
Te szałasy, które znajdują się na skraju lub w centrum pola, pełniły także rolę afirmacji społecznej dla chłopa. Uznano je za „znak własności na ziemi, którą zamierzał odróżnić od gminnej” .
Obszar ten jest doceniany przez speleologów ze względu na liczne zapadliska : Trou de l'Ermite na wschodzie, na południu, zapadliska Bouffard, Meynière, Cougnoux i Jean Nouveau.