Dzielnica Chaillot

Dzielnica Chaillot
Dzielnica Chaillot
Chaillot wiosną 2011 roku wokół swojego kościoła .
Administracja
Kraj Francja
Region Ile-de-France
Miasto Paryż
Okręg miejski 16 tys
Demografia
Populacja 20.885 mieszk  . (2016)
Gęstość 14 666  inhab./km 2
Geografia
Informacje kontaktowe 48 ° 52 ′ 09 ″ na północ, 2 ° 17 ′ 30 ″ na wschód
Powierzchnia 142,4  ha  = 1,424  km 2
Transport
Stacja (RER) (W) Charles de Gaulle Etoile

(RER) (VS) Neuilly - Porte Maillot

Metro (M) (1) (2) (6) (9)
Autobus (AUTOBUS) RAPT 22 30 31 32 52 63 72 73 80 82 92 PC 244 274 341
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie administracyjnej Francji Lokalizator miasta 14.svg Dzielnica Chaillot
Geolokalizacja na mapie: Paryż
Zobacz na mapie administracyjnej Paryża Lokalizator miasta 14.svg Dzielnica Chaillot

Dzielnica Chaillot jest 64 th okręg administracyjny w Paryżu . Znajduje się w 16 th  arrondissement na wzgórzu Chaillot , jego pochodzenie wieś o tej samej nazwie znajduje rue de Chaillot , ale teren parafialny , dwa razy większe niż w bieżącym obszarze objętym, oprócz 16 th Północ rue des Carrières de Passy i na wschód od Leonarda da Vinci ulicy , na południe od 8 e , zwanej od dzielnicy z konferencji , lub z bieżącej strony Gwiazdy wszystkie brzegi Sekwany wschód z Bois de Boulogne, która była kiedyś bardziej rozległe między cmentarz Passy włączone jako aż do La Concorde .

Pierwsza wioska na zachód od Paryża spotkać się w przedłużeniu decumanus we wschodniej Charonne jest XVI th  century Chaillot jest mniej izolowanych z budową pałacu dla królowej Katarzyny Medycejskiej , inne rezydencje następnie zakłady religijnych, w szczególności klasztor Chaillot . W 1659 roku oficjalnie stało się przedmieściem stolicy. Rozłam w 1785 roku przez ścianę Walnego Rolników , jego zaludnioną część integruje I st dzielnicy . W okresie Pierwszego Cesarstwa projekt pałacu króla Rzymu na wzgórzu został przerwany, ale po nim pojawiło się kilka szkiców architektonicznych (monumentalne posągi, osiedla itp.). Dzielnica Chaillot została utworzona w 1860 roku w ramach nowego 16 -tego  okręgu. Trocadero Pałac został zbudowany tam na Powszechnej Wystawie 1878 roku , wokół której wiele budynków mieszkalnych zostały zbudowane. Pałac ustępuje miejsca Palais de Chaillot w 1935 roku na wystawę specjalistyczną w 1937 roku .

Etymologia

Pierwsze wzmianki o Chaillot jest jednym z jego kościoła, Ecclesia de Caleio , i jest w byka dnia 1097. Jest on wymieniony jako główny leczeniu danej w 1060 przez Henryka I st do klasztoru Saint-Martin-des-Champs , że król odbudowano go po zniszczeniu przez Normanów .

W dokumentach łaciński później, termin waha się między Callevio , Calloio , Challoio lub Calloium a nawet Chalouel lub, XIII th  century Chailloel . W języku francuskim , piszemy XIV th  century często "Chailluyau" THE XV th  century "Chailluyau", "Chaleau", "Chayoux" lub "Chailliau". Pisownia „Chaillot” ma stać się normą w XIX th  wieku.

Etymologia od „Chaillot” odnosi się do „kamień”, który jest wzgórza Chaillot , lub do „lasu”.

Teren

Chaillot znajduje się na skraju zakola Boulogne nad Sekwaną w piwnicy z grubego wapienia z trzeciorzędu „ Lutétien ” o grubości od 20 do 30 metrów, zwieńczonej kamienną ławą o długości 7 metrów, wydobywaną od czasów galijsko-rzymskich. do budowy paryskich budynków. Wapienna platforma, wzgórze Chaillot , rozciąga się od Butte de l'Étoile i jego okolic ( dystrykt Ternes i górna część Faubourg du Roule ) do rue du Ranelagh w dzielnicy Muette, dawnej gminie Passy. Platforma ta została częściowo wyrównana, w szczególności Butte de l 'Étoile i Place du Trocadéro, ale ta płaskorzeźba jest nadal bardzo widoczna nad ogrodami Trocadéro i na zboczach ulic po obu stronach rue Lauriston , stara Ścieżka Bel Air, która stanowi linię grzbietu dominującą nad wioską, rozciągnięta wzdłuż ulicy w miejscu obecnej ruty Chaillot i jej przedłużeń na południowy zachód (rue des Batailles na miejscu alei Jena w miejscu Jena do ogrodów Trocadero ) i północny wschód (obecnie rue Quentin Bauchart ).

Chaillot było ograniczone od wschodu przez bagna, które rozciągały się wokół Paryża w miejscu prehistorycznego biegu Sekwany, które łączyły się z obecnym biegiem w pobliżu obecnego Place de l'Alma, a następnie przez duży kanał, który mu się powiódł, na zachodzie przez las Rouvray, obecny Bois de Boulogne, na północy przez Seigneury Villiers-Neuilly, które kontrolowały Bois de Boulogne. Północna granica Chaillot przez obecnego Pól Elizejskich i Alei Wielkiej Armii tylko od daty powstania tej nowej drogi Neuilly XVIII th  wieku, podwajając starą ścieżkę Neuilly odpowiadającą obecny Ave. des Ternes .

Seigneury Chaillot, które przypadło w 1684 r. Siostrom wizytacji, nie było zbyt rozległe: nie wykraczało poza miejsce Place de l'Étoile na północy, a na wschodzie rue Lauriston. Jego granicę z Passy utworzyły ulice Vineuse i de l'Alboni.

Historia

Nigeon późnego średniowiecza

Jeśli Chaillot jest powoływany na XI th  century, pięć wieków temu, na krótko przed 586, to znaczy, po czym awansował na biskupa z Le Mans , Bertrand Le Mans , syn potentata Poitevin , było nabycie on o osiedlu znajduje się na na południe od przyszłej parafii, willa Nimio, łacińska pisownia toponimu ° Nimjo, który stał się wówczas Nijuncus w języku francuskim „Nigeon”. Nigeon nadal służyć aż do końca XV -go  wieku terenie obecnego Trocadero pomiędzy bieżącym ulicy Vineuse i ulicy Handling . W okresie Merowingów Nigeon było winiarnią, która prosperowała dzięki źródłu miejscowości Fontanitum , czyli „małym źródłom”. Aż do XVII th  wieku i odkrycie źródła Passy , znany jest wokół tylko jednej ręki, która płynie na kilka ponownym wybuchom. Znana ze swoich właściwości leczniczych, główne miejsce odrodzenia znajduje się w Auteuil , na szczycie rue de la Source . Ścieżka z Nigeon do Fontainette przekształciła się w „rue de la Fontaine”, przemianowaną w 1865 roku na „  rue La Fontaine  ”.

Krótko po 614 r. I ogłoszeniu jego dekretu mającego na celu uporządkowanie korzyści kościelnych, Clotaire II dodaje, poprzez darowiznę , do winnicy Bertrand du Mans teren ogrodniczy, który jest prawdopodobnie przyszłym Chaillot, to znaczy - powiedzmy. terytorium pośrednie między Paryżem a twierdzą Nigeon. Do 1790 r. Terytorium starego Nigeon będzie należeć do parafii Chaillot. Terytorium dalej na południe, w tym przyszła Passy , przynajmniej do 1672 roku, będzie podlegać parafii Auteuil .

Plik 28 lutego 717Pod panowaniem Chilperyk II , w lesie Rouvray , Rubridum Sylva , która rozciąga się na zachód od Paryża czasu do czasu obecnego Concorde i Warren z Monceau , jest dzielona między opactwa Saint-Denis i Sainte-Geneviève opactwo , zachód i brzeg Sekwany w dole rzeki od Saint-Cloud powracające do tego ostatniego, wschód i brzeg w górę rzeki do tego. W Génovefains znaleźć się odpowiedzialny za klasztorze Saint-Martin-des-Champs i oratorium, że utrzymuje u Sanctum martyrum .

W 1060, Henry I st przebudowany Saint-Martin-des-Champs , gdy Normanowie zniszczył, jak Sainte-Geneviève-du-Mont . Król przekazuje Génovéfains kościół Chaillot, ponieważ znajduje się na brzegu, który do nich należy. Chaillot staje się głównym lekarstwem z klasztoru Saint-Martin . Na południe od Chaillot, Auteuil , własność opactwa Bec, które arcybiskup Canterbury Anselme wzniósł jako okręt flagowy kościoła w Normandii , uciekł z Génovéfains do 1109 r., Kiedy go nabyli.

Wieś późnego średniowiecza, jej ufortyfikowany dom i rozległość ziemi

W 1124 r. Kanclerz Étienne de Garlande , wujek Amaury de Montfort i dziekan Génovéfains , ustanowił zwyczaje Chaillot , zgodnie z miejscowymi zwyczajami . Podczas późnego średniowiecza , na wsi, na które powołano się w Karcie 1176, opracowany wokół ścieżki, która odpowiada aktualnemu ulicach z Chaillot i Quentin-Bauchart jak również część avenue d'Iéna i które pozostaną aż do XVIII th  wieku jedyna ulica. Otoczony winoroślą produkuje słynne wino.

Ten terroir był częścią seigneurialnego opactwa Saint-Denis. Na wzgórzu , warownia z Nigeon przeszedł w 1292, z powiatu w Montfort-l'Amaury w domenie Kapetyngów gałęzi z władców z Bretanii przez ponownego małżeństwa Yolande de Dreux , efemeryczne królowej Szkotów , z Arturem z Bretania . To jest, gdzie27 marca 1331zmarł w wieku czterdziestu trzech Guy de Penthievre , puiné pierwszego złoża Arthur i przyrodniego brata z Jean de Montfort , który kwestionując prymatu Guy córce , Jeanne de Penthievre wspieranego przez króla Philippe de Valois , rozpocznie dziesięć lat później długa i straszna wojna o sukcesję w Bretanii .

W 1360 roku, podczas wojny stuletniej , w królewskiej opactwa Longchamp , co jest po drugiej stronie Bois de Boulogne , zostało splądrowane. Siostry, rozproszone, szukają schronienia w Paryżu. Kupują dom w Chaillot, który staje się poddanym o niskiej i średniej sprawiedliwości . To tylne lenno rozciąga się od obecnego Place d'Iéna do obecnej Rue Georges-Bizet i dzieli parafię na dwie części. Obecna rue de Longchamp zachowuje pamięć o tej dwoistości terytorialnej, która nie zostanie formalnie zniesiona do22 sierpnia 1693, Opactwo Nawiedzenia kupiło ziemię Longchamp trzydzieści dwa lata wcześniej12 maja 1651.

Plik 10 lutego 1413, Podczas gdy rząd cywilnego o Paryżu , który odbędzie się Bastille miesiąc i pół później, przychodzi, podczas Stanów Generalnych , narzucić Frygijski czapkę na King Charles VI ogranicza się w swoim pałacu Saint-Pol , Jean sans peur , która wkrótce wycofa swoje poparcie dla powstańców, ustawi swoją armię między Montmartre a Chaillot i naprawi swój sztab w Nigeon.

Powołanie zakonne w pożądanym miejscu

Plik 6 marca 1472, Ludwik XI , który siedem lat wcześniej, próbował przejąć Montfort i Étampes , prowokując Ligi dobra publicznego , zmonopolizowany wysoką sprawiedliwości Chaillot, pomimo wniosku o unieważnienie sformułowanej przez radnego z Parlamentu Guillaume le Duc, prawdopodobnie upoważniona przez kanony z tej Genovefan rozdziale twierdząc starożytności tytułu ich opatem . Dzięki temu dwa lata później monarcha może przyznać Chaillot, bez praw do dziedziczenia, Wielkiemu Szambelanowi Philippe de Commynes, aby podziękować mu za zdradę Karola Śmiałego .

Traktat Picquigny zapewnienia trwałego pokoju, Nigeon po raz kolejny stał się rezydencją Abbot w Sainte-Geneviève , Pana Auteuil , który udał się tam w towarzystwie dwóch giermków na22 lipcaaby uczcić Świętą Madeleine w specjalnej kaplicy. Ten sam książę Wilhelm, który spędził układ z królem Ludwikiem XI , ważne jest, aby pracować na rzecz Filipa Cousina, którego opat w 1516 r., Przy wsparciu króla François I er , doprowadzi go do starości. w zamian za odszkodowanie w postaci zysków .

Pod koniec XV -go  wieku Chaillot staje się lokalizacja nowych klasztorów. To powołanie religijne wioski narodziło się w 1493 r., Kiedy królowa Francji Anna Bretania , która pięć lat później założyła Zakon La Cordelière , podarowała dwór Nigeon, który odziedziczyła po swoim pradziadku Jeanie de Montfort , natchniony franciszkanin zgromadzenie w Minimes .

Dwa lata później, przyszła hrabina Etampes odkupione od komornika z Montfort , Jean de Cerisy, sąsiednim budynku, który służył jako jej zamieszkania. Jean de Cerisy wcześniej Kontrolera Generalnego finansów , został wybrany przez marszałka de Rieux , w czasie objął regencję w księstwie , być strażnik pieczęci i z tego powodu został odwołany w 1491 roku przez nowego komornika Karola VIII Francji, nigdy nie otrzymując obiecanego odszkodowania. W 1496 roku podarowała go klasztorowi Convent des Minimes de Nigeon , którego budynek klasztorny został w ten sposób powiększony z obecnej rue Beethoven do dzisiejszej rue Le Nôtre między Sekwaną a obecnym bulwarem Delessert . Osiedle następnie rozszerzony na około trzy i pół ha i obejmowała staw i kaplicę poświęconą Matki Bożej Wszelkich Łask . Dopiero w XVI -tego  wieku, klasztor Minimes Nigeon oficjalnie przyjąć nazwę klasztoru katarów .

Na zachodnim zboczu wzgórza, wystawionym na działanie dominujących wiatrów , budowane są młyny , do których prowadzą Chemin de la Tour i Chemin des Moulins z Les Bonshommes . Siedemset metrów do ich południowym, że Bonshommes mieć za sąsiada na zamek Pacy , siedzeniu seigneury pod wysokim sprawiedliwości w Auteuil . Pomiędzy nimi, na terenie Auteuil , rozwija się droga prowadząca do pawilonu la Muette , wioski, która w 1672 roku stanie się autonomiczną parafią pod nazwą zamku i sąsiedniego Seigneury Passy .

Plik 12 lipca 1578Nowy kościół Convent des Minimes de Nigeon , którego budowę rozpoczęła w 1493 roku Anna Bretania, został zainaugurowany pod tym samym imieniem Matki Bożej Łaskawej .

Chaillot około 1550 roku

Najstarsza reprezentacja wsi Chaillot jest to, że św Victor planu z połowy XVI -tego  wieku. Są pokazane od lewej do prawej:

W 1583 roku królowa Catherine de Medici kupiła od Bonshommes jeden ze swoich eremów znajdujących się w obecnych ogrodach Trocadéro, a także teren rozciągający się przed obecnym Palais d'Iéna na poziomie rue Albert-de-Mun . Pomiędzy obecną rue Le Tasse i aleją Albert- I er -de-Monaco ma tam wybudować zamek „Catherinemont”. Za prace odpowiadał antyczny architekt Étienne Dupérac, który zbudował zamek w kształcie litery U z tarasowymi ogrodami i dziedzińcem w kształcie toru wyścigowego . Władczyni nie korzystała jednak długo: prace rozpoczęto w 1588 r., A rok później zmarła.

Latem 1590 roku, podczas oblężenia Paryża , Henri de Navarre osiadł na zamku Catherinemont. Edykt z Nantes ogłoszone i spokój wrócił, Henri IV , podobnie jak Maria Medycejska , wyrzeka się do zakończenia prac i odrzuca dziedziczenie Catherinemont. Zamek , który przeszedł przez dom Gramontów , był zamieszkany od 1619 roku przez prezydenta Jeannina , który wprowadził zmiany i chciał tam wznieść ekstrawaganckie mauzoleum. Sąsiedni budynek klasztoru Bonshommes jest również zdobiony przez wielkiego kapelana , kardynała François de La Rochefoucauld .

W 1629 roku, podczas pobytu Ludwika XIII na zamku w Madrycie , który znajduje się po drugiej stronie Lasku Bulońskiego , Richelieu przeniósł się do zamku Chaillot , który nie nazywa się już Catherinemont, ale zamek Gramont i który jest obecnie rezydencja młodszego brata François de Bassompierre za . Marszałek był internowany w Bastylii w latach 1631-1643 przez Richelieu za udział w spisku Dupes . W czasie jego zalewania pałac został zarekwirowany, aby służył jako mieszkanie dla siostrzenicy króla, księżnej Nemours , a następnie ponownie dla Richelieu. W 1646 roku François de Bassompierre nie pozostawiając spadkobiercy ani swojego brata, który zmarł przedwcześnie w 1633 roku, zamek kupił Tanneguy Le Veneur , hrabia Tillières .

Plik 12 maja 1651, Fallen królową Anglii , Henriette Francji , wdowa króla Anglii Karola I er ścięty w Londynie w 1649 roku, wykonany przez posiadły aukcji stary zamek Katarzyny Medycejskiej , w imieniu rzędu Wizytek . W ten sposób narodził się klasztor Chaillot , podwojenie klasztoru Augustynów , który został zainaugurowany w dniu19 marca 1638. Dopiero trzydzieści pięć lat później14 maja 1686, że Visitandines , teraz sekretarze Chaillot, skończą kupować reliefy pod-twierdzy Longchamp.

Henriette de France gruntownie odmieniła stary zamek. Zleciła architektowi François Mansartowi budowę kaplicy i sprowadziła część dziedzińca . Ona powierzyła wychowanie córki Henrietty Anglii do Wizytek prowadzonych przez Louise de La Fayette . Marie Mancini , siostrzenica Mazarina , dwukrotnie przeszła na emeryturę do klasztoru Chaillot , Louise de La Vallière . Bossuet wygłosił w 1669 roku słynną mowę pogrzebową Henrietty w kaplicy Mansarta. Klasztor przyjmie później kilka osobistości z upadłej gałęzi Stuartów, w tym syna Henrietty z Anglii , przyszłego króla Jacquesa II . Królowa Anglii Maria zostanie tam pochowana w 1718 roku.

Przedmieście Konferencji

Decyzja Rady Królewskiej zLipiec 1659czyni wioskę Chaillot przedmieściem Paryża i przyjmuje nazwę „faubourg de la Conférence”. Nazwa dzielnicy pochodzi od nazwy drzwi najbliższego ogrodzenia Ludwika XIII . Porte de la Conférence otrzymało tę nazwę, ponieważ to właśnie tę nazwę przeszli przedstawiciele burżuazji Paryża w 1593 roku, aby dotrzeć do Suresnes , gdzie odbywały się negocjacje, które zezwalały na wjazd do Paryża tymi samymi drzwiami nowego króla. Henryk IV.

Pod wpływem rosnącej presji demograficznej Paryża Chaillot staje się rezydencją wybitnych mieszkańców stolicy, takich jak grawer króla Ludwika XIV Israel Silvestre . Mieszkając na rue des Batailles , usuniętej drodze, która znajdowała się między Place d'Iéna a aleją Albert-de-Mun , sporządził kilka szkiców tego miejsca.

W 1673 roku Ludwik XIV wypędził garbarzy , farbiarzy i garbarzy z centrum Paryża, więc osiedlili się w sąsiedztwie Saint-Marcel i dzielnicy Chaillot

Wyrok soboru z 24 lutego 1673 r .:
Król reprezentowany w swojej radzie w sprawie aresztowania dokonanego w iceluy 28 października, na mocy którego jego majestat nakazałby wykonanie edyktu z 2 grudnia 1577 r. I aresztowanie sąd parlamentu 6 th maja 1623, wykonane odpowiednio do przeliczenia garbarzy i tinturiers na ulicę z Tannerye , gdzie są teraz estably, w innym miejscu wygodny EZ wokół wspomnianego miasta, i że jest to efekt, zgromadzenie miało odbyć się w hostelu wspomnianego miasta doradców, kwaterników i tak wielu znamienitych mieszczan, że wspomniany przodownik kupców i szewców uznał, że chciał poprosić o doradcę w zakresie środków zapewniających bezpieczeństwo wspomnianego miasto i najbliższe miejsce w strefie WS Islandii, gdzie można było umieścić garbarzy, farbiarnie i kredensy , zgodnie z aktem prawnym i zostać zgłoszonym przez Jego Królewską Mość rozkazał, że to powinno należeć; i zapoznali się z protokołem wspomnianego zgromadzenia z 7 lutego 1673 r., w którym wspomniani garbarze i blacharze mieszkający przy wspomnianej rue de la Tannerye oraz ci, którzy są w innych dzielnicach Paryża na skraju rzeki , będą zobowiązani do przejścia w stan spoczynku w ciągu jednego roku od dnia obecnego aresztowania w dzielnicy Saint-Marcel i Chalyot , do domów znajdujących się nad brzegiem rzeki lub innych wskazanych przez nich miejsc, które nie będą uciążliwe dla publiczności niezależnie od tłumaczenia, wspomniani garbarze i barażyści, którzy wycofają się ze wspomnianej rue de la Tannerye i inni w Paryżu, zachowają wszystkie swoje przywileje i zwolnienia od swoich mestiers i jako mieszczanie Paryża , z których korzystają na skutek tego, co wszystkie zamówienia i listy zostaną do nich wysłane. Kierując swój majestat do wszystkich swoich oficerów, aby ich utrzymywali i korzystali ze wspomnianych przywilejów oraz sprzyjał we wszystkim wspomnianemu tłumaczeniu, oraz wspomnianemu zwierzchnikowi kupców i szeryfów, aby wziął rękę w wykonaniu obecnego areszt, który zostanie wykonany bez względu na sprzeciw lub apelację i bez uszczerbku dla nich, a jeśli nikt nie interweniuje, jego wysokość zastrzegł i dla swojej rady wiedzę, która jest zakazana wszystkim innym jej sądom i sędziom.
Podpisane przez d'Aligre i Colbert . "

Między XVII th i XVIII -go  stulecia Chaillot okładkach domków rekreacyjnych „w tym stylu Palladio , z ogrodów i parków ozdobione rzeźbami i fabryk” . W połowie XVIII -tego  wieku wieś Chaillot ma około 500 mieszkańców i kilka budynków religijnych. Droga do Longchamp jest nieustanne korku od trenerów i powrót do urzędu opactwa Notre-Dame-de-l'Humilité , który jest w rzeczywistości najbardziej błyskotliwy opera koncert , po którym te panie z Bois de Boulogne odbierać dzielnie w swoich pudełkach.

Podzielone pomiędzy Paryżem i Passy

W 1787 r. Mur Farmers General przeciął przedmieście na dwie części. Plik27 czerwca 1790część Chaillot poza ogrodzeniem przypisuje się gminie Passy , która nagle podwaja swoją powierzchnię prawie opuszczonego terytorium.

Podczas rewolucji francuskiej był to14 lipca 1790która odbywa się na przeciwległym brzegu, w Champ-de-Mars , Fête de la Fédération . Klasztor Chaillot był już opuszczony, kiedy31 sierpnia 1794The eksplozja Grenelle śnieżek , również na lewym brzegu , zniszczył część budynku i zwiększone koszty ewentualnego przywrócenia całości. Miejsca są oczyszczane przez władze publiczne. W 1800 roku, wzgórze Chaillot już zakwaterowani wielu branżach, w szczególności pompy pożarowej z braci Perier (system dystrybucji wody dla Paryża), a także dwóch fabrykach.

W 1810-1811, Napoleon  I er powierzono architektom Charles Percier i Pierre François Louis Fontaine budujących pałac króla Rzymu , do domu siedzibie tronu Cesarstwa; dla cesarza musi to być kwestia „ Kremla sto razy piękniejszego od Moskwy” , „miasta cesarskiego, miasta napoleońskiego” kontynuowanego przez park obejmujący zamek Muette i pawilon Bagatelle , a także kontynuujący na drugim brzegu do Champ-de-Mars, gdzie znajduje się budynek Archiwów Cesarskich , uniwersytet, koszary kawalerii i piechoty, szkoła artystyczna i rzemieślnicza, szkoła artystyczna i szpital wojskowy. Jednak odwrót od Rosji i wojskowe niepowodzenia, które po tym nastąpiły, doprowadziły do ​​zarzucenia projektu.

Pierwsze zmiany w początkach XIX XX  wieku

Nawet jeśli nie ujrzał światła dziennego, projekt pałacu króla Rzymu zakotwicza dzielnicę Chaillot jako miejsce uroczyste. Pont d'Iéna , wybudowany w latach 1804 i 1813, a zatem udział w budowie osi począwszy od szkoły wojskowej na lewym brzegu, oś, na której wszystkie późniejsze projekty w dzielnicy Chaillot miały być zorientowany. W 1820 r. Badano projekt pomnika ku chwale monarchii francuskiej po powrocie Ludwika XVIII . W 1824 r. Przewidziano luksusowe osiedle mieszkaniowe, znane jako Villa Trocadéro, „które na wzgórzu wystawiałoby różne budynki alla romana wokół dużej pamiątkowej fontanny przedstawiającej alegorie rzeki Ebro i Sekwany mieszających się ze sobą, zwieńczone obeliskiem  ” . W 1841 r. Kolejny projekt, tym razem z kolosalnego pomnika Napoleona  I er , autorstwa Hectora Horeau jest proponowany po repatriacji prochów cesarza z wyspy św . Heleny .

Podczas Drugiej Republiki zaplanowano ochrzczony posąg Bohatera , podczas gdy w Drugim Cesarstwie kilka, takich jak Geniusz Ludzkości i inteligentna Francja oświecająca świat (co mogło zainspirować Augusta Bartholdiego do jego Statuy Wolności , `` Liberty Illuminating the World '') ) są rysowane.

Przez metonimię dzielnica Chaillot zaczyna nawiązywać do „Trocadéro” w latach 20. XIX w. Poprzez projekt „Villa Trocadéro” z 1824 r., A zwłaszcza w 1826 r., Na pamiątkę bitwy pod Trocadéro , która miała miejsce31 sierpnia 1823, podczas którego francuskie siły ekspedycyjne zdobyły fort Trocadero, który bronił portu w Kadyksie w Hiszpanii . Chodziło o zmiażdżenie parlamentarnego reżimu i ponowne osadzenie króla Ferdynanda VII na tronie . W rzeczywistości w 1826 r. W tym miejscu odbył się pokaz obejmujący rekonstrukcję bitwy z żołnierzami odgrywającymi rolę i wzgórzem Chaillot reprezentującym Fort du Trocadéro; kończy się rakietami i bengalskimi światłami .

Na zachód od ściany generała rolników, "Société des terrains de la plaine de Passy" w 1825 r. Podzielił obszar wiejski między Avenue de Neuilly, obecnie Avenue de la Grande-Armée na północy, bulwar poza murami farmerzy (obecna aleja Kléber ) na wschodzie, dawna bażantarnia Château de la Muette na zachodzie, rue de Longchamp na południu, wokół pasów promieniujących od obecnego Place Victor Hugo, wznowienie również istniejących dróg wiejskich, rue du Bel Air (obecnie rue Lauriston ) i rue de Longchamp . Drogi te stanowią główną część obecnej sieci na zachód od alei Kléber, z wyjątkiem avenue de l'Impératrice, obecnej alei Foch otwartej w 1854 roku i drugorzędnych ulic przeszczepionych na główne drogi. Jednak dzielnica była budowana powoli. W 1860 r. Urbanizacja ograniczała się zasadniczo do okolic zagrody dla rolników, wokół rue du Bel Air.

Działalność przemysłowa

Wewnątrz muru obwodowego stara wioska Chaillot, która stała się głównie dzielnicą mieszkalną, również mieściła działalność przemysłową i miała ludność pracującą.

Za pompą strażacką zbudowaną w 1783 r. Bracia Périer byli właścicielami odlewni , w miejscu między Place de l'Alma a obecnym Palais de Tokyo, w której produkowano większość maszyn parowych produkowanych wówczas we Francji.

Królewska fabryka dywanów z SAVONNERIE został zainstalowany od 1627 do 1826 roku na terenie sierocińca, którego mieszkańcy wykonane mydła. Po przeniesieniu fabryki do Gobelinów w 1826 r., Jej teren przebudowano w 1836 r. I przydzielono do obsługi wojskowej lub wojskowego magazynu żywności. Manufaktura, która dała nazwę ulicy, została dwukrotnie spalona i odbudowana w 1855 r. I podczas Wielkiej Wojny, a następnie zastąpiona w 1936 r. Przez Muzea Sztuki Nowoczesnej w Palais de Tokyo.

Chemik Charles Derosne założył w 1818 r. Swój warsztat do budowy sprzętu do destylacji przy rue des Batailles 7 (miejsce obecnej alei d'Iéna wokół place d'Iéna). Firma rozwija się i rozprzestrzenia na 2 hektarowym terenie pomiędzy Sekwaną, rue des Batailles, Military Handling i obecną lokalizacją ogrodów Trocadéro, z siedzibą i fabryką Ch. Derosne i Cail , a następnie firmy Cail przedłużony do nabrzeża Debilly . Fabryka ta, która zbudowana urządzeń dla cukrowni, obrabiarek, a następnie od 1844 roku, lokomotywy, w tym słynnych Cramptons oddana do użytku w sieci Compagnie du Nord od 1849 roku, a następnie na te spośród spółek Paryż-Lyon i na Wschodzie , był największe przedsiębiorstwo przemysłowe w Paryżu, zatrudniające do 1300 pracowników w latach pięćdziesiątych XIX wieku.

Lokomotywy były montowane w fabryce Chaillot, do 25 na raz, z elementów wykonanych w fabryce Grenelle otwartej w 1846 roku, kotłów z mosiężnymi rurkami, kół z oponami i osiami. Po montażu zostały pomalowane i polakierowane w Chaillot, a następnie przewiezione na taśmociąg na wagonach od 16 do 18 ton ciągniętych przez dużą liczbę koni, do 42. W tym samym czasie fabryka Chaillot kontynuowała produkcję urządzeń cukrowniczych, kotłów do odparowywania i gotowania soków oraz budował różne maszyny dla sieci kolejowych.

Fabryka została zniszczona przez pożar w nocy z 24 na 25 grudnia 1865a warsztaty przeniesiono do fabryki Grenelle. Fabryka Chaillot nie została odbudowana. Teren został sprzedany, a ulice Fresnel i Foucault zostały narysowane w 1877 roku na osiedlu.

Do 1860 r. „Wytwórcy kretów” „, szmaciacze lub kopacze, byli ukrywani w starych kamieniołomach lub mieszkali w slumsach„ Clos Nicot ”, na których w 1869 r . Otwarto Rue de l'Amiral-d'Estaing .

Dzielnica Haussmanna w Paryżu

Chaillot została przyłączona do stolicy w 1860 roku. Przyjęła nazwę „quartier des Bassins” i wraz ze starym mieście Auteuil i starego miasta Passy , do 16 -tego  okręgu. Jej terytorium obejmuje w przybliżeniu, że z dawnej wsi Chaillot pomiędzy starym podatku ciąży (Avenue Kléber) i Avenue Marceau przełom w czasie, częściowo zbudowany w Paryżu od XVII do XX  wieku, tworząc w południowo-zachodniej części byłej pierwszej dzielnicy, zwiększyła się o wschodnią połowę podziału równiny Passy, ​​która była częścią terroiru parafii Chaillot przed przypisaniem jej gminie Passy w 1790 roku. Château de la Muette tworzy czwartą dzielnicę okręgu, dzielnicę Porte Dauphine .

W Drugim Cesarstwie niwelację podjął baron Haussmann . Wzgórze Chaillot traci więc trzy metry wysokości, co pozwala na rozwój w 1869 r. Wielkiego miejsca Roi-de-Rome, wokół którego wytyczone są duże aleje zaczynające się od gwiazdy: aleje cesarza, króla - od Rzym, z Malakoff i Jena .

Chaillot, nawet bardziej niż Passy i Auteuil, jest częścią najbardziej radykalnie przekształconą przez prace urbanistyczne Drugiego Cesarstwa kontynuowane w następnym okresie, w wyniku których zniknęły ostatnie ślady starej wioski.

Upadek Cesarstwa następuje po wojnie francusko-niemieckiej 1870 r. I ustanowieniu III Republiki (Francji) . Doceniana przez monarchistów jako militarne zwycięstwo Restauracji, ale odrzucona przez Republikanów jako przywrócenie autorytarnej monarchii w Hiszpanii, nazwa „  Trocadéro  ” została przyjęta w 1876 roku, zastępując cesarską nazwę Roi-de-Rome, przez Trzecia Republika zdominowana w tym dniu przez większość monarchistów liczących na zbliżającą się Restaurację.

Wśród alei promieniujących z Place du Trocadéro , avenue de l'Empereur staje się avenue du Trocadéro (od czasu podziału między avenue Georges-Mandel i Avenue Henri-Martin ), a avenue du Roi-de-Rome staje się aleją Kléber , podczas gdy pozostałe trzy alejki pozostają ich nazwy, mniej kojarzone ze zwycięstwami wojskowymi Jeny , Eylau i Malakoff (następnie podzielone na aleję Raymond-Poincaré i aleję de Malakoff).

W 1878 roku Pałac Wystawy Powszechnej również oficjalnie przyjął nazwę „  Palais du Trocadéro  ”.

Wystawy uniwersalne Belle Époque

Do wystawy świata pojawiają się w drugiej połowie XIX th  wieku: jest tyle konkursie gospodarczym między narodami, jednym ze sposobów, aby rozwinąć i pokazać swój prestiż i nowoczesność na powitanie i spełnienia wielkich przywódców świata. Wystawa Powszechna 1855 jest pierwszym, który odbędzie się we Francji; następny, ten z 1867 r. , znajduje się bardziej na zachód, a zatem niedaleko wzgórza Chaillot: po raz pierwszy zainstalowany na Champ-de-Mars, mieści 11 milionów ludzi; Chaillot jest wówczas cypelem, z którego można obserwować ogromny tymczasowy pałac o owalnym kształcie. Uniwersalny Wystawa 1878 , który jest nadal utrzymywany na Champ-de-Mars i ma 16 milionów odwiedzających widzi konstrukcję, na wzgórzu Chaillot, z Trocadero pałacu , budynek początkowo tymczasowego ale ostatecznie zachowanej w przedniej części kosztów wymaganej inwestycji finansowej; pod ogrodami , w starych kamieniołomach , powstaje ogromne akwarium słodkowodne. Symbolem wystawy z 1889 roku jest budowa wieży Eiffla  ; w Trocadéro odbywa się retrospektywa sztuki francuskiej.

Projektowanie

Po sprzedaży szklarni Auteuil przez burmistrza Paryża Bertranda Delanoë , jego zastępca i następczyni Anne Hidalgo planuje usunąć część alei Foch, która rozciąga się w dzielnicy Chaillot, aby poprowadzić tam program nieruchomości.

Demografia

W XVIII -tego  wieku

Ewolucja populacji
1709 1726 1745 1785
110 domów 538 komunikujących się 110 domów 2000 mieszkańców

Od momentu integracji dzielnicy z miastem Paryż

Ewolucja populacji
1861 1881 1901 1911 1936 1954 1962 1975 1999
13,594 20 728, 37,539 38,528 34,200 37,020 34,200 27,050 21,213
(Źródła :)

Gęstość zaludnienia Chaillot była najwyższa z dzielnic arrondissement w 1861 r., Ale jej wzrost był bardziej umiarkowany (wzrost o 283% od 1861 do 1911) niż całej dzielnicy (wzrost o 409% w tym samym okresie) i zatrzymał się wcześniej, na początku XX -go  wieku. Po pewnych wahaniach do 1954 r. Jej spadek jest wtedy szczególnie silny. Dzielnica, która w 1900 roku była najbardziej mieszkaniową dzielnicą Paryża, jest jedną z tych, w których najbardziej rozwijają się siedziby i banki inwestycyjne.

Władcy Chaillot

Jest to zapewne, biorąc pod uwagę kontynuację, tytuł, który można kupić, odnoszący się tylko do niskiej i przeciętnej sprawiedliwości i związanego z tym zysku .Prawdopodobna syn byłego Nicolas Arrode jest klient Paryżu ulica nazwana sięgają Champeaux do podłączenia twierdzę Joigny furtka z boku lub tyłu hrabina Artois.Jego córki i synowie-in-law wyrzec płacąc kwotę opłaty . Seigneury z Chaillot spada na wakacjach.Gui, syn Lorda Couzan , jest bratankiem Philippe'a i Eustache de Lévis , którzy zakończą swoją karierę w kardynałach Arles . Plik 6 marca 1472, Ludwik XI , łamiąc prawo z Génovéfains , jasno wynika, że Pan Chaillot ma tylko środkowy i niski sprawiedliwości . Aby podziękować mu za zdradę Karola Śmiałego , Ludwik XI przyznał mu osobiście wysoką sprawiedliwość Chaillot , w zamian za wasalny hołd dla Pana Marly , który zostanie złożony tylko23 lipca 1492, co więcej, przez pełnomocnika. Minor pod opieką praktykującego de facto Jeana de Thumery oraz Louisa d ' Albiac .Seigneury został zakupiony w dniu 29 grudnia 1576przez tego bardzo wysokiego urzędnika finansowego . Minor pod opieką Jeana le Tonneliera, Lorda Breteuil . Sąd Najwyższy należy do Beauquesne, a tytuł Lorda Chaillot jest kwestionowany przez wdowę po nim w 1586 roku. Ostatecznie powraca do Claude Prat.Drugi syn Christophe de Bassompierre i brat markiz François de Bassompierre , kto zostanie marszałkiem i nabędzie zamek Catherinemont na12 stycznia 1630. Wdowa precedensu, założona 1 lutego br .Przez udzielenie z12 majaw tym roku najwyższego wymiaru sprawiedliwości Chaillot sprzedano mu seigneury wraz z zamkiem Catherinemont . Dwóch pozostałych sędziów podrzędnych zostanie pozyskanych przez Wizytek odpowiednio dnia24 maja 1686 i 13 maja 1693.Aż do 1790 roku, Pan Chaillot był Abbess z Chaillot .

Osobowości

W literaturze

Źródła

  1. Ludność w 2016 r. Spis ludności - Podgminna baza danych (IRIS) .
  2. Jean Lebeuf , Historia kościelna przedmieściach Paryża , Paryż, Prault, 1754, s.  42 .
  3. Jean Lebeuf, Historia kościelnych przedmieść Paryża , str.  46 .
  4. Michel Roblin, Kiedy Paryż był na wsi: wiejskie i miejskie początki dwudziestu okręgów , Paryż, Picard,1985, 255  str. ( ISBN  2-7084-0134-3 ) , str.  191-193
  5. Jean Lebeuf, Historia kościelnych przedmieść Paryża , str.  43 .
  6. Jean Lebeuf, Historia kościelnych przedmieść Paryża , str.  54 .
  7. Jean Lebeuf, Historia kościelnych przedmieść Paryża , s.  53 .
  8. Béatrice de Andia i Pierre-Yves Balut , Le 16e: Chaillot, Passy, ​​Auteuil: metamorfoza trzech wiosek. , s.  73 , Delegacja do działań artystycznych miasta Paryża , Paryż, 1991.
  9. Jean Lebeuf, Historia kościelnych przedmieść Paryża , str.  50 .
  10. Jean Lebeuf, Historia kościelnych przedmieść Paryża , s.  59 .
  11. Jean Lebeuf, Historia kościelnych przedmieść Paryża , s.  60 .
  12. Jean Lebeuf, Historia kościelnych przedmieść Paryża , str.  47 .
  13. Roku "Auteuil w XIII th  wieku," Edward Charton (red.), Malownicza Store , Paryż, Jouvet & Cie, 1838 Lot.  VI, s.  235 .
  14. ML Madelin, „Pierwsze zastosowania konkordatu z 1516 r., Według akt Château Saint-Ange”, Mieszanki archeologii i historii , Paryż, EFR , 1897 , t. XVII N O  1 s.  332 .
  15. ML Madelin, „Pierwsze zastosowania konkordatu z 1516 r., Według akt Château Saint-Ange”, Mieszanki archeologii i historii , Paryż, EFR , 1897, t. XVII N O  1 s.  341 .
  16. Augusta Doniol, Historia XVI p okręgu Paryż , Paryż, Hachette , 1902, str.  7 .
  17. E. Margueritte i LP Margueritte, Auteuil i Passy od początków do współczesności , Paryż, Société historique d'Auteuil et Passy, ​​październik 1946, s.  62 .
  18. Jean Lebeuf, Historia kościelnych przedmieść Paryża , str.  55 .
  19. D. Le Page, Finances et politique en Bretagne. Na początku nowożytności, 1491-1547 , Vincennes, Instytut Zarządzania Publicznego i Rozwoju Gospodarczego, 1997 ( ISBN  9782821828605 ) , s.  417 .
  20. Departmental Archives of Loire-Atlantique , Nantes, В 51, fol. 29.
  21. D. Le Page, Finances et politique en Bretagne. Na początku nowożytności, 1491-1547 , Vincennes, Instytut Zarządzania Publicznego i Rozwoju Gospodarczego, 1997, II, 6 , 748  s. ( ISBN  9782821828605 ) , str.  211 .
  22. „Plan miasta i Faubourg Paryża podzielona na dwanaście gmin” , Paryż, Jean, 1797.
  23. Ory, strona 10.
  24. A. Doniol, Historii XVI XX dzielnicy Paryża , Paryż, Hachette , 1902, s.  8 .
  25. Jean Lebeuf, Historia kościelnych przedmieść Paryża , str.  58 .
  26. Jean Lebeuf, Historia kościelnych przedmieść Paryża , str.  61 .
  27. A. Doniol, Historia XVI p okręgu Paris , str.  11 .
  28. A. Doniol, Historii XVI th dzielnicy Paryża , s.  10 .
  29. A. Doniol, Historia XVI th dzielnicy Paryża , s.  9 .
  30. Ory, str.  12-13 .
  31. Jean Lebeuf, Historia kościelnych przedmieść Paryża , s.  57 .
  32. Jean Lebeuf, Historia kościelnych przedmieść Paryża , s.  51 .
  33. Ory, str.  14 .
  34. Félix et Louis Lazare, Słownik administracyjny i historyczny ulic Paryża i jego zabytków .
  35. Ory, str.  14 , 16 i 19.
  36. Ory, str.  20-22 .
  37. Marie-Laure Crosnier Leconte, Walker 16 th arrondissement , Paryż, Parigramme ,1995, 275  pkt. ( ISBN  2-84096-036-2 ) , str.  118
  38. Jean-François Belhoste, Paryż i jego koleje , Paryż, Akcja artystyczna miasta Paryża,kwiecień 2003, 288  str. ( ISBN  2-913246-46-X ) , str.  56-57
  39. „  Les establishmentments Cail de Chaillot  ” , na mapage.noos.fr/hubert.demory (dostęp 27 września 2018 r. )
  40. Hubert Demory, Auteuil i Passy od aneksji do Wielkiej Wojny , Paryż, Harmattan,wrzesień 2009, 288  str. ( ISBN  978-2-296-09870-1 ) , str.  50
  41. Marie-Laure Crosnier Leconte, Walker 16 th arrondissement , Paryż, Parigramme ,1995, 275  pkt. ( ISBN  2-84096-036-2 ) , str.  20
  42. Ory, str.  23-28 .
  43. „Paryż: projekt zielonego korytarza przy alei Foch” , Le Monde , Paryż,19 stycznia 2014.
    „  Paryż: aleja Foch może radykalnie zmienić swoje oblicze  ” , na stronie www.lefigaro.fr ,19 stycznia 2014(dostęp 19 stycznia 2014 ) .
  44. Jean Lebeuf, Historia kościelnych przedmieść Paryża , str.  45 .
  45. Marie Laure Crosnier Leconte, przewodnik Walker za 16 th arrondissement , Paryż, Parigramme , s1995, 275  str. ( ISBN  2-84096-036-2 ) , str.  19
  46. Bernard Rouleau, Villages and suburbs of old Paris: history of a urban space , Paris, editions du Seuil ,Wrzesień 1985, 376,  str. ( ISBN  2-02-008896-7 ) , str.  270
  47. Jean Lebeuf, Historia kościelnych przedmieść Paryża , str.  48 .
  48. Jean Lebeuf, Historia kościelnych przedmieść Paryża , str.  49 .
  49. Jean Lebeuf, Historia kościelnych przedmieść Paryża , s.  56 .
  50. [PDF] „Dała mi do zrozumienia, że ​​będzie żałować wyjazdu z Paryża. Tak bardzo się bałam, że ją zdenerwuję, że nie było szans, że nie gardziłam jej zadowoleniem; Znaleźliśmy jednak rozsądną dyspozycję, która polegała na wynajęciu domu w jakiejś wiosce pod Paryżem, skąd łatwo byłoby nam jechać do miasta, gdy przyzywała nas tam przyjemność lub potrzeba. Wybraliśmy Chaillot, który nie jest daleko od tego. » , Eq.ebooksgratuits.com (dostęp 3 maja 2019).

Załączniki

Bibliografia

Powiązany artykuł