Jean I er Burgundii

Nieustraszone dżinsy
Jan bez Trwogi, olej na dąb, Luwru , na początku XV -go  wieku.
Tytuł
Książę Burgundii
27 kwietnia 1404 - 10 września 1419 ( 15 lat, 4 miesiące i 14 dni )
Poprzednik	Filip Śmiały
Następca	Filip Dobry
Hrabia Flandrii Hrabia Artois Palatyn Hrabia Burgundii
26 sierpnia 1405 - 10 września 1419 ( 14 lat i 15 dni )
Poprzednik	Marguerite de Male i Philippe le Bold
Następca	Filip Dobry
Biografia
Dynastia	Valois-Burgundy
Data urodzenia	28 maja 1371
Miejsce urodzenia	Pałac Książąt Burgundii , Dijon Księstwo Burgundii
Data śmierci	10 września 1419
Miejsce śmierci	Montereau-Fault-Yonne Królestwo Francji
Pogrzeb	Chartreuse de Champmol , Dijon
Tata	Filip Śmiały
Matka	Małgorzata z Male
Rodzeństwo	Antoine de Brabant Filip z Burgundii
Małżonka	Małgorzata Bawarska
Dzieci	Małgorzata z Burgundii Maria z Burgundii Philippe le Bon Anne z Burgundii Agnes z Burgundii
Książęta Burgundii

Jean I er Burgundii , powiedział „Jan Nieustraszony” , zrodzonego28 maja 1371w Dijon i zamordowany dnia10 września 1419w Montereau-Fault-Yonne , jest księciem rodu Kapetyjczyków Valois .

Od 1404 aż do śmierci był księciem Burgundii , hrabią Flandrii , Artois i Palatyn Burgundii oraz lordem Salins , Malines i innych miejsc. Kontynuował politykę swojego ojca Philippe'a le Bolda , konsolidując podstawy państwa burgundzkiego i grając na swoich wpływach na dworze francuskim . Nie korzystają z istotną rolę odgrywaną przez ojca do Rady Królewskiej , będąc kuzynem króla Karola VI , który ma od 1392 roku te napady szaleństwa przerywany, czyniąc swój dwór miejsce wszystkich intryg między książętami krwi .

Odsunięcie na bok Jeana sans Peura skłania go w 1407 roku do zamordowania jego rywala, brata króla Ludwika Orleańskiego . Nakazując w ten sposób zamordowanie swojego kuzyna, książę Burgundii pogrąża królestwo Francji w wojnie domowej między Armagnacs a Burgundami , podczas której te dwie frakcje rywalizują o stolicę i regencję . Kłopoty te pomagają ożywić wojnę stuletnią , prowadząc nowego króla Anglii, Henryka V, do skorzystania z okazji, by domagać się praw do korony Francji .

W 1419 , próbując pogodzić się z Armagnacs w celu odparcia angielskiej ofensywy, Jean sans Peur został z kolei zamordowany na moście Montereau , w obecności Delfina , przyszłego Karola VII . To morderstwo przynosi Burgundów w sojuszu z angielskim i pozostaje przez cały XV -go  wieku głównym czynnikiem niezgody między Domu Francji i Domu Burgundii .

Biografia

Młodość

Urodzony 28 maja 1371w Pałacu Książąt Burgundii w Dijon , Jean de Bourgogne jest najstarszy syn księcia Philippe II Burgundii , znany jako Philippe le Bold, i Marguerite III Flandrii . Jest wnukiem króla Francji Jana II , znanego jako Jean le Bon (1319 - 1364). Jako najstarszy syn księcia Burgundii, z mocy prawa pierwotności , miał odziedziczyć Księstwo Burgundii , które w 1363 r. zostało w pełni przekazane jego ojcu przez króla Jana Dobrego.

Jest starszym bratem Antoine de Bourgogne (1384 - 1415) i Philippe de Bourgogne (1389 - 1415), obaj zginęli w bitwie rycerstwa francuskiego z Anglikami w bitwie pod Agincourt .25 października 1415.

Był pierwszym hrabią Nevers w 1384 , hrabstwem, które przekazał swojemu bratu Filipowi w 1404 , kiedy odziedziczył po ojcu Księstwo Burgundii .

Na wezwanie króla Zygmunta Węgier, zagrożonego natarciem Osmanów , książęta Zachodu zebrali armię. Jean zastąpił tam ojca i dowodził kontyngentem francuskim. Kampania zakończyła się wwrzesień 1396przez katastrofy Nikopolis , gdzie krzyżowcy zostali pokonani przez Sultan Bajazet I er . To właśnie podczas tej bitwy John zyskał przydomek „Nieustraszony”. Mimo to został wzięty do niewoli, a jego ojciec musiał pożyczyć 100 000  florenów od swojego doradcy Dino Rapondiego, aby zapłacić okup. Do Francji wrócił dopieroLuty 1398.

Sukcesja Philippe le Bold

Philippe the Bold umiera dalej 27 kwietnia 1404. Jean sans Peur hołd dla króla Francji Karola VI w23 majatego samego roku dla swojego Księstwa Burgundii i wszedł do Dijon na17 czerwca 1404. Gwarantuje wówczas mieszkańcom miasta utrzymanie przywilejów, którymi cieszyli się pod opieką ojca. Niedługo potem Jean sans Peur świętował ślub swojej córki Małgorzaty z delfinem Francji Ludwikiem de Guyenne , a następnie jego najstarszego syna, Filipa , z Michelle de Valois , córką króla Karola VI . To pozwala mu przyciągnąć łaski królowej Izabeu Bawarskiej, która obiecuje bronić jego interesów.

Od 1392 roku król Karol VI cierpiał na napady szaleństwa o różnej długości. Rozporządzenie z 1403 roku przewiduje, że w przypadku niezdolności suwerena, rządy królestwa odbywałyby się z przerwami, w ramach Rady Królewskiej pod przewodnictwem królowej Izabeli Bawarskiej . Królowej wspomagają wspólnie książę Jean de Berry i książę Ludwik II Burbon . Potem wysłał jej pomocy dwóch kuzynów, Louis I st Orleanu , brata króla i Jana bez Trwogi, którzy sprzeciwiają się w Radzie.

W rzeczywistości dominującą postacią Rady Królewskiej jest książę Ludwik  I st of Orleans. W miarę jak napięcia między Francją i Anglią powracają, wspólny rząd królowej z księciem Orleanu jest przedmiotem coraz ostrzejszej krytyki ze strony ludności, która oskarża ją w szczególności o wykorzystywanie wojny do nakładania nowych wyjątkowych podatków. Plan podniesienia nowego rozmiaru w celu sfinansowania wojny wLuty 1405jest ostro krytykowany przez Jeana sansa Peura, który odmawia poddania się jej poddanych. Pomimo tych krytyk, podzielanych przez księcia Bretanii , nowy podatek został zatwierdzony w dniu5 marca.

21 marca 1405z kolei umiera matka Jeana sans Peura. Następnie wszedł w pełni w posiadanie hrabstwa Flandrii , hrabstwa Artois i hrabstwa Burgundii , stając się tym samym tak potężnym jak jego ojciec. Jean następnie udaje się do bogatych miast Flandrii, gdzie jest nowym panem, i zapewnia ludność o nowym podatku, który książę Orleanu stara się podnieść, potwierdzając, że jego poddani go nie zapłacą. Obiecuje także, że żadna wojna nie zawiesi stosunków handlowych Flandrii z Anglikami, co ponownie grozi zrujnowaniem Flandrii, której przemysł tekstylny zależał od importu angielskiej wełny. Obrona flamandzkich interesów przed angielskim zagrożeniem staje się więc jednym z jego priorytetów i udaje mu się odzyskać Gravelines . Jego pragnienie stworzenia armii, by odbić Calais z rąk Anglików, nie znalazło jednak żadnego echa u księcia Orleanu.

Od 1405 roku zbudował tamę, aby chronić Flandrię przed naporem morza, łącząc kilka małych wcześniej istniejących grobli w jedną strukturę. Wiele fragmentów tej tamy nadal istnieje pod nazwami Digue Comte Jean , Graaf Jansdijk , 's-Gravenjansdijk , Graafjanstraat , itp., a łącząc je na mapie widzimy, że grobla ta znajdowała się blisko obecnego wybrzeża Dunkierki w Zwin  ; potem flirtowała z obecną granicą belgijsko-holenderską aż do Sas-de-Gand i zakończyła się w Terneuzen .

Zdobycie Paryża

Początkowo zmonopolizowany przez osadnictwo spadkowe z Burgundii i Flandrii, Jean sans Peur opuścił Paryż. W rezultacie szczodrość Skarbu Królewskiego dla nowego księcia Burgundii upadła na korzyść Orleanu. Chociaż stanowiły one do 59% finansów książęcych, stanowiły tylko 24% od 1406 roku. Jednak koszty operacyjne stanów Burgundii nadal rosły. Sytuacja ta zmusiła księcia do podwyższenia własnych podatków, co miało dwie wady: utratę kapitału popularności zdobytego przez ojca oraz nowe napięcia z niespokojną Flandrią . Ta nieobecność oraz fakt, że był tylko kuzynem króla (podczas gdy jego ojciec był wujkiem króla) osłabiły jego pozycję. W międzyczasie Ludwik  I st Orleans zaczął nabywać wiele warowni na wschodzie ( księstwo luksemburskie , hrabstwa Soissons , Porcien ...), aby przeciwstawić się władzy burgundzkiej . Napięcia, które istniały już między Filipem Śmiałym a jego siostrzeńcem, wzrosły tylko między dwoma kuzynami. Zostaje jednak wezwany na stronę wszystkich książąt jego krwi po tym, jak został poinformowany o niezadowoleniu ludu i coraz bardziej zdegradowanej sytuacji jego królestwa, zdany na łaskę możliwego ataku obcego mocarstwa. Następnie postanawia zebrać armię, aby przejąć kontrolę nad stolicą. Opuścił Arras na16 sierpniaw towarzystwie 800 rycerzy dociera do Luwru . W odpowiedzi Ludwik Orléans i królowa uciekli do zamku Pouilly-le-Fort , niedaleko Melun , z rozkazem zabrania tam delfina i jego braci następnego dnia. Jean sans Peur udaje się jednak przechwycić konwój i proponuje Dauphinowi Louisowi, aby sprowadził go z powrotem do Paryża. Był wspierany przez książąt Berry i Burbon po powrocie do stolicy i zwołał duże zgromadzenie, w którym delfin le26 sierpnia.

W przemówieniu skierowanym do Delfina potwierdza on następnie swoją wierność (jak również swoich braci) Królestwu Francji i jego suwerenowi, a także ujawnia swoje obawy dotyczące sprawowania władzy w ogóle i zagrożenia wynikające z korupcji , złego zarządzania „królewską domeną”, która wychodzi z użycia, oraz presji fiskalnej, która w szczególności miażdży Kościół. Dalej dochodzi do wniosku, że naród francuski jest w niebezpieczeństwie, jeśli taka polityka zostanie utrzymana, i że rosnące zagrożenie reprezentowane przez Anglików musi być zwalczane armią godną tego miana, w przeciwnym razie ewentualną klęskę można by bezpośrednio przypisać królowi. Ponadto uspokaja zgromadzenie, wyjaśniając, że działa za zgodą delfina i że jego armia ma tylko jeden cel, by obronić Paryż przed wrogami, których król miał w swoim królestwie.

Rosnąca rywalizacja z Louisem d'Orléans

Dowiedziawszy się o wiadomości, Ludwik  I st Orleans nie może zaakceptować zniewagi wobec królowej i siebie. Królestwo Francji znajdowało się wówczas na krawędzi wojny domowej, która niepokoiła burżuazję i sędziów Paryża. Podczas gdy Jan otrzymał wiele posiłków w Paryżu, w tym osiemset zbrojnych dowodzonych przez księcia Limbourg i sześć tysięcy ludzi zgromadzonych przez Jana III Bawarskiego , Ludwik również zebrał armię w imieniu króla. Chociaż miasto Paryż jest całkowicie oddane sprawie księcia Burgundii, jego mieszkańcy, mając na myśli burżuazję, mają jednak nadzieję na pojednanie między dwoma rywalami. Pomimo kilku prób uspokojenia ich stosunków, Ludwik  I st Orleans nadal gromadzi wojska i zacząłwrzesieńcierpliwa blokada stolicy. Wokół tej walki o wpływy każdy obóz wybiera określoną symbolikę. Dewiza księcia Orleanu „Je l'ennuie”, która w ówczesnym języku oznaczała: „Noszę wyzwanie”, towarzyszyła sękatemu kijowi, jego emblemacie. To stanowiło wyraźne zagrożenie dla jego wrogów. Jean sans Peur wybrał jako swoje godło samolot ozdobiony dewizą po flamandzku: „  Ic houd!  " (" Trzymam to ! "). W jednej z wież dawnego Hôtel de Bourgogne w Paryżu można zobaczyć dwie rzeźbione płaszczyzny na witrażu. Podobnie na wielu miniaturach Jean sans Peur ma na ubraniach samoloty.

Karolowi VI , uwolnionemu na jakiś czas z szaleństwa, udaje się zainicjować proces negocjacji i uniknąć walki zbrojnej między książętami . Jean I er Burgundii, który następnie odbyła Paryż, było silne wsparcie ze strony panów, których obiecał do „reformy” uniwersyteckiej królestwa. Stali się więc bezwarunkowymi zwolennikami jego polityki. Jednak koszty związane z utrzymaniem jego armii popchnęły go do kompromisu. Wreszcie17 październikaPo ponad ośmiu dniach rozmów zostaje zawarty pokój między książętami. Książę Orleanu składa następnie przysięgę, że zastosuje się do decyzji Rady Królewskiej i zgadza się na uwzględnienie zarzutów przedstawionych przez księcia Burgundii.

Następnie dwaj książęta angażują się w intensywną propagandę, pisząc do wielkich i dobrych miast królestwa, starając się potwierdzić swój punkt widzenia na wydarzenia z 1405 roku. Jean sans Peur następnie pozycjonuje się jako obrońca interesów ludu, jednocześnie próbując zebrać fundusze w swoich prowincjach. Muszę powiedzieć, 9/ 10 e brata królewskiego, podczas gdy dochód pochodził z królewskiego skarbca tylko. Do tego dochodziły odmienne poglądy na schizmę papiestwa, której wówczas doświadczano na chrześcijańskim Zachodzie. Zbyt zajęty administrowaniem królestwem, książę Orleanu porzucił kwestie religijne parlamentowi i uniwersytetowi, przychylne Kościołowi gallikańskiemu, władzy króla i przywilejom kleru.

27 stycznia 1406, rozporządzenie zreorganizowało Radę Królewską, konsolidując świta króla w zarządzaniu sprawami królestwa i potwierdzając sukcesję księcia Burgundii we wszystkich obowiązkach, które spadły na jego ojca. Na korzyść tego ostatniego, Louis I st Orleanu , przy wsparciu ze strony książąt krwi, Berry , Burbon i Andegawenii , prowadzi oczyszczające doradców growlers, zwężający się bardziej wpływ Jana Fearless. Dlatego chcąc nie stracić swojej pozycji w Radzie Regencyjnej, Jean I er Burgundy postanawia zamordować swojego kuzyna Ludwika Orleańskiego.

Wojna domowa między Armagnacs a Burgundami

W 1407 roku książę Ludwik I st Orleanu został zamordowany na rozkaz Jana Fearless .

To jest 23 listopada 1407, w nocy, że Ludwik Orleański, opuszczając hotel królowej, zostaje zamordowany podczas zasadzki zorganizowanej przez Jeana sans Peura. Jednak mordercy zarzucili pułapki w swojej ucieczce , aby spowolnić prześladowców, tak wiele wskazówek doprowadziło śledczych do Hôtel d'Artois , paryskiej rezydencji księcia Burgundii. Postanawia też objąć prowadzenie. 26 czerwca podczas posiedzenia Rady Królewskiej wyznał swoją zbrodnię kuzynowi Anjou i wujowi Berry'emu, ten ostatni być może doradził mu ucieczkę, co uczynił następnego dnia, jadąc drogą do Flandrii z kilkoma wiernymi .

Ludność Paryża gratuluje sobie zniknięcia księcia Orleanu, co było wówczas równoznaczne z podatkami. Zapewnia wsparcie dla nowego Jean I er Burgundii. Jednak Valentine Visconti , wdowa po księciu Orleanu, prosi króla o wymierzenie sprawiedliwości za zamordowanie jej męża. Świeci de sprawiedliwości spotyka w Paryżu21 grudnia 1407, bez wydania werdyktu. Akcja wygasa wraz ze śmiercią wdowy, która nastąpiła w dniu4 grudnia 1408. Ze swojej strony Jean sans Peur przedstawia swoją obronę, aby usprawiedliwić swoją zbrodnię, odwołując się do teologa Jeana Petita .

Po tym, on aresztowany króla ulubiony i jego polityczny wróg Jean de Montagu z pomocą Provost Paryża , Pierre des Essarts w 1409 roku , podczas epizodu maniakalnego króla, a po badaniu podsumowującym Montagu został ścięty na szubienicy Montfaucon , a jego wpływ na rząd jest dalej zwiększany.

W 1410 roku Charles d'Orléans , syn zamordowanego księcia, zażądał zemsty od swojego teścia, hrabiego Armagnac . Ten ostatni przejmuje głowę wiernych zmarłego księcia Orleanu, który odtąd będzie znany pod nazwą Armagnacs i który będzie walczył z Burgundami: tak narodziła się wojna domowa między Armagnacs a Burgundami, że pojawia się król Karol VI niezdolny do pełnienia obowiązków z powodu demencji.

W 1411 r. to więc przy współudziale królowej Izabei Bawarskiej Jan sans Peur przejął władzę królewską i podjął próbęlistopad 1411 14, aby wyprzeć Armagnacs z Rady Regencyjnej. Ale spokój Arras (4 września 1414 r) poszukiwany przez króla Karola VI i wynegocjowany między jego synem, delfinem Ludwikiem de Guyenne i Jeanem sans Peur, posyła przeciwników Armagnacs i Burgundów plecami do siebie, z zakazem eksponowania ich charakterystycznych znaków i emblematów. Jean sans Peur, odsunięty od władzy, wyprowadza się z Paryża, który pozostaje zdominowany przez Armagnaków lojalnych królowi Francji.

W 1416 roku , wykorzystując śmierć Duke Jean I er Berry , on chwyta Władcy Boulogne kosztem wdowę, Jeanne d'Auvergne . 29 kwietnia 1417 rW Konstancji , że sprzymierzył się z cesarza Zygmunta I er .

W 1417 r. , gdy król Karol VI był przedmiotem poważnych ataków demencji, Armagnacy nadal byli u władzy w Paryżu. Są sprzymierzeni z nowym Dauphin Charles z Francji . Rzeczywiście, wkwiecień 1417 14, właśnie zastąpił swoich dwóch starszych braci, którzy zmarli przedwcześnie i, w wieku czternastu lat, został właśnie mianowany w Paryżu generałem-porucznikiem królestwa, z misją uczestniczenia w Radzie Regencyjnej pod przewodnictwem królowej Izabeli Bawaria.

Nowy Delfin Karol i jego sojusznicy z Armaniaku uważają, że królowa Izabeu z Bawarii jest pod wpływem Jana Nieustraszonego i jest wrogo nastawiona do ich sprawy. Odsuwają go od władzy wysyłając go do Tours ,kwiecień 1417 14, pod strażą. Królowa będzie miała gorzkie wspomnienie tego nieszczęścia i później zemści się na swoim synu. Jean sans Peur dołączył do niej i utworzył wraz z nią w Troyes rząd przeciwny Armagnacs. Postanawia najechać Paryż i przejąć władzę, eliminując nowego delfina.

W 1418 r. wojska burgundzkie, związane z zabójcą Kapeluczem , w środku nocy najechały Paryż,29 maja 1418, i zmasakrował hrabiego Bernarda VII Armagnac, a także dużą liczbę armaniaków. Zagrażają w jego życiu delfinowi Francji, który przebywa w hotelu Saint-Pol w Paryżu. Ten ostatni został uratowany przez oficerów Armagnac lojalnych koronie Francji i schronił się w Bourges , stolicy jego Księstwa Berry , aby zorganizować tam opór przeciwko Anglikom i Burgundom.

Jean sans Peur kontroluje teraz władzę w Paryżu. Następnie podjął inicjatywę, by zasugerować delfinowi, który schronił się w Bourges, porzucenie oporu i powrót do stolicy, aby oddać się pod opiekę swoich rodziców, króla Karola VI i królowej Izabeli Bawarskiej. Aby osiągnąć swoje cele, organizuje trzy spotkania:

1. 16 września 1418, spotyka królową Izabelę Bawarską w Saint-Maur-des-Fossés , pod nieobecność króla Karola VI i delfina, aby wymyślić traktat pokojowy z Saint-Maur . Delfin zostaje w sposób dorozumiany oskarżony przez Jeana sans Peura, pod pretekstem przebaczenia i za pomocą krętego wybiegu, o współudział w złu, którego winni byliby Armagnacs, a w szczególności o zamordowanie jego dwóch starszych braci. Choć są to tylko podejrzenia sformułowane przez Jeana sans Peura, które mają być poddane dowodom, Delfin i jego Rada, kierowana głównie przez Jeana Louveta , prezydenta Prowansji, kategorycznie odmawiają – i nie bez powodu! - ratyfikować traktat, który na próżno im przedstawił w Bourges przez księcia Bretanii , współsygnatariusza oskarżanego tekstu.
2. 8 lipca 1419Jean sans Peur spełnia Dauphin , w Pouilly-le-Fort , pod nieobecność króla Karola VI i królowej Izabela Bawarska, aby zaoferować mu traktat pokojowy i sojusz przeciwko Anglikom. Traktat ten, znany jako traktat pokojowy w Ponceau , został ratyfikowany przez delfina Francji i jego doradców. Ale musi być wzmocniony kolejnym traktatem, kiedy Jean sans Peur dokona opuszczenia twierdz okupowanych przez Burgundów i wznowienia działań wojennych przeciwko Anglikom.
3. 10 września 1419odbywa się spotkanie w Montereau , mające na celu konsolidację traktatu z Ponceau. Delfin wyrzuca Jeanowi sans Feur, że nie przestrzegał jego klauzul, ton narasta, a spotkanie kończy się tragicznie zabójstwem Jeana sans Peura.

Zabójstwo Jana Nieustraszonego

Jean sans Feur został zamordowany dnia 10 września 1419, przy okazji jego wywiadu z delfinem w Montereau-Fault-Yonne . To Jean de Thoisy , biskup Tournai , jest odpowiedzialny za ostrzeżenie hrabiego Filipa de Charolais przed śmiercią jego ojca. Zastępując Jeana sans Peura, nowy książę Burgundii, pod nazwiskiem Philippe le Bon , zemści się na delfinu Francji, sprzymierzając się z Anglikami i wymyślając traktat z Troyes , na mocy którego delfin zostaje wydziedziczony z tronu Francji na rzecz króla Henryka V Anglii .

Ciało Jeana sans Peura zostało sprowadzone w 1420 roku z Auxerre do Avallon przez Claude'a de Chastelluxa , który następnie przekazał je Guillaume'owi de La Tournelle odpowiedzialnemu za podróż do Dijon. Jego grób, umieszczony w klasztorze w Champmol , został obecnie przeniesiony do pałacu książąt burgundzkich w Dijon .

Jean i państwo Burgundii

23 września 1408miażdży burżuazję i robotników Liège zbuntowanych w bitwie pod Othée , uzyskuje sojusz księstw Luksemburga i Lotaryngii i kontynuuje budowę państwa burgundzkiego . Kontynuuje pracę ojca bez większego związku. Część ziemi domu jest również wyobcowana na rzecz jego braci Antoine de Brabant i Philippe de Nevers .

Jego grób

Podobnie jak jego ojciec Philippe le Bold , Jean sans Peur został pochowany w klasztorze w Champmol . Philippe le Bon , syn i spadkobierca Jana Nieustraszonego, zobowiązuje się zlecić mu wykonanie monumentalnego grobowca godnego jego rangi księcia, na wzór Filipa Śmiałego. Rozkaz otrzymał Claus de Werve , ówczesny oficjalny rzeźbiarz książąt Burgundii, który ukończył grób Filipa Śmiałego. Miejsce to ciągnie się dalej i po śmierci Clausa de Werve w 1439 roku zostaje powierzone jego następcy Jean de la Huerta . Uzupełnia go trzeci rzeźbiarz, Antoine le Moiturier .

Grób Jana Nieustraszonego jest skopiowany z grobu jego ojca. Jest to zatem figura leżąca na czarnej płycie, z korowodem alabastrowych żałobników w podstawie (ministrantów, duchownych, członków rodziny, oficerów i gospodyń ubranych w żałobne płaszcze) pod arkadami utworzonymi przez naprzemienne podwójne przęsła i trójkątne nisze. Jean sans Peur dzieli swój grób z żoną Małgorzatą Bawarską . Dwa anioły podtrzymują hełm księcia, dwa anioły tarczowe stoją na czele jego żony, a dwa lwy leżą u ich stóp. Jakość jest porównywalna z jakością Filipa Śmiałego, wiele płaczków jest nawet dokładnymi kopiami płaczków z grobowca Filipa, ale później, gdy nagrobki zostały złożone , pomieszano je, co utrudniało jakiekolwiek porównanie stylistyczne. Przeniesiony do Saint-Bénigne w 1792 r. grobowiec jest dziś, podobnie jak grobowiec Philippe le Bold, prezentowany w Muzeum Sztuk Pięknych w Dijon . W latach 2012-2013 jego żałobnicy byli wypożyczani do prestiżowych muzeów, gdzie prezentowali je niezależnie, takich jak Musée de Cluny w Paryżu.

• Fragment leżących postaci Jeana sans Peura i Małgorzaty Bawarskiej , Muzeum Sztuk Pięknych w Dijon .

• Grób Jana Nieustraszonego i Małgorzaty Bawarskiej, Muzeum Sztuk Pięknych w Dijon .

Heraldyka

Blazon  : Kwartalny Azure, obsiany fleur-de-lys ze złota z kompozycją z obramowaniem Argent i Gules (który pochodzi z Valois-Bourgogne) oraz bandé Or i Azure z sześciu kawałków z obramowaniem z Gules (który pochodzi ze starożytnej Burgundii); nad wszystkim Lub z lwem uzbrojonym w sobole i ospałym Gules (który pochodzi z Flandrii).

Genealogia

Pochodzenie

Przodkowie Jean I er Burgundii (1371-1419)

32. Filip III Śmiały

16. Karol Walezyjski

33. Izabela Aragońska

8. Filip VI z Valois

34. Karol II Andegaweński

17. Małgorzata d'Anjou

35. Maria Węgierska

4. Jan II Dobry

36. Hugues IV Burgundii

18. Robert II z Burgundii

37. Yolande de Dreux

9. Joanna Burgundzka

38. Ludwik IX

19. Agnieszka z Francji

39. Małgorzata z Prowansji

2. Filip II z Burgundii

40. Henryk VI Luksemburski

20. Henryk VII Luksemburski

41. Béatrice d'Avesnes

10. Jean I er Bohemia

42. Jean I er Brabant

21. Małgorzata z Brabancji

43. Małgorzata de Dampierre

5. Pokojówka Luksemburga

44. Ottokar II z Czech

22. Wacław II Czeski

45. Kunegunda Slawonii

11. Elżbieta Czeska

46. Rudolf I st Habsburg

23. Judyta Habsburgów

47. Gertruda de Hohenberg

1. Jean I er Burgundy

48. Robert III Flandrii

24. Ludwik I st Nevers

49. Yolanda z Burgundii

12. Louis I er Flanders

50. Hugues IV de Rethel

25. Jeanne de Rethel

51. Isabelle de Grandpré

6. Ludwik II Flandrii

52. Filip IV Piękny

26. Filip V Długi

53. Joan I ponownie Navarre

13. Margaret ja ponownie Burgundia

54. Otho IV z Burgundii

27. Joanna II Burgundii

55. Mahaut d'Artois

3. Małgorzata III Flandrii

56. Jean I er Brabant

28. Jan II z Brabancji

57. Małgorzata de Dampierre

14. Jan III z Brabancji

58. Edward I pierwszy król Anglii

29. Małgorzata z Anglii

59. Eleonora z Kastylii

7. Małgorzata z Brabancji

60. Filip III Śmiały

30. Louis d'Évreux

61. Maria z Brabancji

15. Marie d'Évreux

62. Filip d'Artois

31. Małgorzata d'Artois

63. Blanche z Bretanii

 

Małżeństwo i dzieci

W 1385 r. doszło do konkretyzacji podwójnego sojuszu polityczno-rodzinnego dynastii burgundzkiej z książętami Bawarii-Straubing .

W Cambrai ,11 kwietnia 1385przyszły Wilhelm IV Hainaut żeni się z Marguerite Burgundii . To małżeństwo, rezultatem polityki rozliczenia dwóch rodzin w północnych regionach kraju, obchodzony jest w tym samym dniu, co w przyszłości John I st Burgundii Margaret Bawarii (-Straubing), brat i siostra pierwszej pary.

Z tego związku rodzi się syn i siedem córek:

• Małgorzata (1393-1441), żonaty 1 o ) w 1404 Duke Louis de Guyenne , następnie dodano 2 O ) w 1423 roku w przyszłości Artur III Bretanii  ;
• Marie (1394-1463) poślubiła w 1406 Adolfa I st z Kleve , hrabiego i księcia Kleve  ;
• Filip (1396-1467), książę Burgundii;
• Katarzyna (1400-1414), żona Ludwika III Andegaweńskiego , księcia Andegawenii i hrabiego Prowansji  ;
• Joanna (około 1401-14112);
• Isabelle (ok. 1403-1412), żona w 1406 Olivier de Châtillon , hrabia Penthièvre  ;
• Anna (1404-1432) poślubiła w 1423 r. Jana z Lancaster , księcia Bedford  ;
• Agnes (1407-1476), poślubiła w 1425 roku, Charles I st , księcia Burbon i Owernii .

Pozostawił też czworo nieślubnych dzieci:

• urodzony przez Małgorzatę de Borsselen:
  • Guy († w Calais w 1436);
  • Antoniego;
  • Philippotte żona Antoine'a de Rochebaron, Pana Berzé  ;

• urodzony z Agnès de Croÿ:
  • Jan VI Burgundii (urodzony między 1414 a 1417), (†27 kwietnia 1480), biskup Cambrai .

Zobacz również

Podstawowe źródła drukowane

• M. Secousse, Zarządzenie królów Francji trzeciej rasy: zebrane w porządku chronologicznym , Imprimerie Royale,1750( przeczytaj online ).
• Jean-Marie Cauchies (red.), Ordonnances de Jean sans Peur, 1405-1419 (Zbiór rozporządzeń holenderskich, seria pierwsza, sekcja pierwsza, tom III ) , Bruksela, Ministerstwo Sprawiedliwości – Komisja Królewska do publikacji starych ustaw i zarządzenia Belgii, 2001, XXIX -577  s. , On-line prezentacja , w Internecie prezentacji .

Bibliografia

• Françoise Autrand , Karol VI  : la folie du roi , Paryż, Fayard ,1986, 647  s. ( ISBN  978-2-213-01703-7 , prezentacja online ), [ prezentacja online ] .
• Sylvie Bepoix , Zarządzanie i administracja księstwa u schyłku średniowiecza: hrabstwo Burgundii pod panowaniem Jean sans Peur (1404-1419) , Paris, Brepols , coll.  "Burgundica" ( N O  23)2014, 400  pkt. ( ISBN  978-2-503-55143-2 , prezentacja online ).
• Prosper Brugière de Barante , Historia książąt Burgundii z rodu Valois: 1364-1477 , t.  1, Belgijskie Towarzystwo Typograficzne, Adolphe Wahlen et Compagnie,1838, 5 th  ed. , 614  s. ( przeczytaj online )
• Marie-Thérèse Caron , Szlachta w księstwie Burgundii, 1315-1477 , Lille, Presses universitaire de Lille , coll.  „Gospodarki i społeczeństwa”,1987, XXIII -586  s. ( ISBN  2-85939-296-3 , prezentacja online ), [ prezentacja online ] .
• Hubert Carrier , „Wyznania Jean sans Peur: między akceptowaną a potępioną przemocą” , w: François Foronda, Christine Barralis, Bénédicte Sere (red.), Suwerenna przemoc w średniowieczu: dzieła szkoły historycznej , Paryż, Wydawnictwo Uniwersyteckie Francja , kol.  „Węzeł gordyjski”,2010, VI -284  s. ( ISBN  978-2-13-057363-0 ) , s.  113-122.
• Jean Favier , Wojna stuletnia , Paryż, Fayard ,1980, 678  s. ( ISBN  2-213-00898-1 , prezentacja online ).
• Bernard Guenée , Morderstwo, społeczeństwo: zabójstwo księcia Orleanu,23 listopada 1407, Paryż, Gallimard , kol.  „Biblioteka opowiadań”,1992, 350  pkt. ( ISBN  2-07-072577-4 , prezentacja online ).
• Elodie Lecuppre-Desjardin , Niedokończony królestwo Książąt ( XIV th  -  XV th  stulecia) , Paryż, Belin , Coll.  "Historia",2016, 429  s. ( ISBN  978-2-7011-9666-4 , prezentacja online ).
• Werner Paravicini ( reż. ) i Bertrand Schnerb ( reż. ), Paryż, stolica książąt Burgundii , Ostfildern, Jan Thorbecke Verlag, coll.  "Beihefte der France" ( N O  64)2007, 496  s. ( ISBN  978-3-7995-7459-4 , czytaj online ) :
  • Ulf Christian Ewert , „Zmiana miejsca zamieszkania bez faktycznego opuszczania miasta: Paryż i Île-de-France na trasach książąt Burgundii” , w Werner Paravicini i Bertrand Schnerb (reż.), Paryż, stolica książąt Burgundii , Ostfildern, Jan Thorbecke Verlag, kol.  "Beihefte der France" ( N O  64)2007, 496  s. ( ISBN  978-3-7995-7459-4 , czytaj online ) , s.  107-120.
  • Jean-Marie Cauchies , „Paryż w ustawodawstwie flamandzkim Jeana sans Peura” , w Werner Paravicini i Bertrand Schnerb (red.), Paryż, stolica książąt Burgundii , Ostfildern, Jan Thorbecke Verlag, coll.  "Beihefte der France" ( N O  64)2007, 496  s. ( ISBN  978-3-7995-7459-4 , czytaj online ) , s.  121-135.
  • Nicolas Thouroude , „Jean sans Peur, Paris et les horses (1399-1419)” , w Werner Paravicini i Bertrand Schnerb (red.), Paryż, stolica książąt Burgundii , Ostfildern, Jan Thorbecke Verlag, coll.  "Beihefte der France" ( N O  64)2007, 496  s. ( ISBN  978-3-7995-7459-4 , czytaj online ) , s.  137-163.
  • Albert Châtelet , „Paryskie komisje artystyczne pierwszych dwóch książąt Burgundii z domu Valois” , w Werner Paravicini i Bertrand Schnerb (red.), Paryż, stolica książąt Burgundii , Ostfildern, Jan Thorbecke Verlag, coll.  "Beihefte der France" ( N O  64)2007, 496  s. ( ISBN  978-3-7995-7459-4 , czytaj online ) , s.  165-181.
  • Laurent Tournier , „Jean sans Peur et l'Université de Paris” , w Werner Paravicini i Bertrand Schnerb (red.), Paryż, stolica książąt Burgundii , Ostfildern, Jan Thorbecke Verlag, coll.  "Beihefte der France" ( N O  64)2007, 496  s. ( ISBN  978-3-7995-7459-4 , czytaj online ) , s.  299-318.
  • Bertrand Schnerb , „Jean sans Peur, Paris et Argent” , w Werner Paravicini i Bertrand Schnerb (red.), Paryż, stolica książąt Burgundii , Ostfildern, Jan Thorbecke Verlag, coll.  "Beihefte der France" ( N O  64)2007, 496  s. ( ISBN  978-3-7995-7459-4 , czytaj online ) , s.  263-298.
  • Bertrand Schnerb , „L'affaire Jean Bertrand” , w Werner Paravicini i Bertrand Schnerb (red.), Paryż, stolica książąt Burgundii , Ostfildern, Jan Thorbecke Verlag, coll.  "Beihefte der France" ( N O  64)2007, 496  s. ( ISBN  978-3-7995-7459-4 , czytaj online ) , s.  389-398.
  • Werner Paravicini , „Paryż, stolica książąt Burgundii? » , W Werner Paravicini i Bertrand Schnerb (red.), Paryż, stolica książąt Burgundii , Ostfildern, Jan Thorbecke Verlag, coll.  "Beihefte der France" ( N O  64)2007, 496  s. ( ISBN  978-3-7995-7459-4 , czytaj online ) , s.  471-477.
• Georges Peyronnet , "  Zabójstwo księcia Burgundii Jeana bez Peura na Pont de Montereau (10 września 1419)  ” Biuletyn Stowarzyszenia Przyjaciół Ośrodka Jeanne d'Arc , n o  29,2005, s.  7-73.
• Philippe Plagnieux , „Paryska rezydencja Jean sans Peur: pałac dla reformy królestwa” , w Murielle Gaude-Ferragu, Bruno Laurioux i Jacques Paviot (red.), La cour du prince: cour de France, cours d' Europa, XII th  -  XV th  century , Paryż, Honoré Champion , coll.  „Średniowieczne Badania historię” ( N O  13)2011, 658  s. ( ISBN  978-2-7453-2244-9 ) , s.  125-143.
• Dominique Robcis , Broń, zbroje i rusznikarze: za panowania Jean sans Peur, 1404-1419, wg dokumentów księgowych , Paris, AEDEH/Vulcain, coll.  „Historia i dziedzictwo”,1998, 93  pkt. ( ISBN  2-907594-08-7 ).
• Bertrand Schnerb , państwo burgundzkie: 1363-1477 , Paryż, Perrin ,1999, 474  s. ( ISBN  2-262-01126-5 , prezentacja online ).Przedruk: Bertrand Schnerb , L'État bourguignon: 1363-1477 , Paris, Perrin , coll.  "Tempus" ( N O  105)2005, 474  s. , kieszeń ( ISBN  2-262-02360-3 , prezentacja online ).
• Bertrand Schnerb , Les Armagnacs et les Bourguignons: la maudite guerre , Paris, Perrin , coll.  " Prosta przeszłość ",1988, 309  s. ( ISBN  2-262-00521-4 ). Wznowienie: Bertrand Schnerb , Armagnacs et Bourguignons: la maudite guerre , Paris, Perrin , coll.  "Tempus" ( N O  282)2009, 409  s. , kieszeń ( ISBN  978-2-262-02732-2 ).
• Bertrand Schnerb , Jean sans Peur, książę- morderca , Paris, Payot , kol.  „Biografia Payota”,2005, 824 (4  str. Pl.)  P. , 23  cm ( ISBN  2-228-89978-X ).
• Bertrand Schnerb , „  Pogrzeb Jeana sans Peura  ”, Annales de Bourgogne , t.  54,1982, s.  122-134 ( czytaj online ).
• Bertrand Schnerb „  Bitwa w taktyce burgundzkich wojska na początku 15 -go  wieku próbę syntezy  ,” Roczniki Burgundii , t.  LXI , N O  241styczeń-marzec 1989, s.  5-32 ( czytaj online ).
• Bertrand Schnerb „Aspekt polityki finansowej Jean sans Peur: kwestia wydatków wojennych”, publikacja Europejskiego Centrum Studiów Burgundii , n o  27, 1987, s.  113-128 .
• Bertrand Schnerb „Burgundia i Savoy na początku XV th  wieku: ewolucja sojuszu wojskowego,” Publikacja Ośrodka Studiów Europejskich Burgundii , n o  32, 1992 s.  13-29 .
• Bertrand Schnerb , „  Włoski kapitan w służbie Jeana sans Peur: kasztelan Vasc  ”, Annales de Bourgogne , t.  64, n o  253styczeń-marzec 1992, s.  5-38 ( czytaj online ).
• Bertrand Schnerb , „  Kontyngent francusko-burgundzki w krucjacie w Nikopolis  ”, Annales de Bourgogne , t.  68 „Materiały z konferencji międzynarodowej „Nicopolis, 1396-1996”, Dijon 1996”,1992, s.  59-74 ( czytaj online ).
• Bertrand Schnerb , „Polityka książąt Burgundii Philippe le Boldi i Jean sans Peur w zakresie fortyfikacji miejskich (1363-1419)” , w: Gilles Blieck, Philippe Contamine , Nicolas Faucherre i Jean Mesqui (red.), Ogrodzenia miejskie ( XIII th  -  XVI th  century) , Paryż, Editions Komitetu pracy historycznej i naukowej (CTHS)1999, 352  s. ( ISBN  2-7355-0378-X , czytaj online ) , s.  345-352.
• Bertrand Schnerb , „Kapitanowie Jean sans Peur, duc de Bourgogne (1404-1419)” , w: Alain Marchandisse i Jean-Louis Kupper (red.), W cieniu władzy: średniowieczne kręgi książęce , Liège, Publikacje Uniwersytetu w Liège, coll.  „Biblioteka Wydziału filozofii i Letters Uniwersytetu Liege” ( N O  283)2003, 412-20  s. ( ISBN  2-870-19-283-5 , czytaj online ) , s.  329-342.
• Bertrand Schnerb , „Szlachta i książęcy władza w krajach Burgundii w czasach Jana bez Trwogi (1404-1419)” , w Marco Gentile i Pierre Savy (red.), Szlachty i stanów książęcych we Włoszech i Francji w XV th  wieku , Rzym, Szkoła Francuska w Rzymie , coll.  „Kolekcja Szkoły Francuskiej w Rzymie” ( n °  416),2009, 434  s. ( ISBN  978-2-7283-0839-2 , prezentacja online ) , s.  11-28.
• Geoffrey G. Sury , Bayern Straubing Hennegau: Dom Bawarii w Hainaut, XIV th - XV th century. , Bruksela, Geoffroy G. Sury, red.,2010, 2 II  wyd. , s.  149-150, 154, 203-205
• (en) Richard Vaughan , John the Fearless: The Growth of Burgundian Power (1404-1419) , Woodbridge, Boydell Press,2002, 2 II  wyd. , 324  s. ( ISBN  978-0-85115-916-4 , prezentacja online ).

Powiązane artykuły

• Księga Godzin Jana Nieustraszonego
• Wieża Jean-sans-Peur
• Hotel Burgundia (Paryż)

Linki zewnętrzne

• Ewidencja organów  :
  • Plik wirtualnego organu międzynarodowego
  • Międzynarodowy identyfikator standardowej nazwy .
  • Biblioteka Narodowa Francji ( dane )
  • Uczelniany system dokumentacji
  • Biblioteka Kongresu
  • Gemeinsame Normdatei
  • Biblioteka Narodowa Hiszpanii
  • Królewska Biblioteka Niderlandów
  • Biblioteka Narodowa
  • Watykańska Biblioteka Apostolska
  • Czeska Biblioteka Narodowa
  • Identyfikator WorldCat
  • ŚwiatKot
• Zasoby dzieł sztuki  :
  • (pl)  Narodowa Galeria Portretu
  • (de + en + la)  Sandrart.net
• Uwagi w ogólnych słownikach lub encyklopediach  :
  • Brockhaus Enzyklopädie
  • Biografia niemiecka
  • Dizionario di Storia
  • Encyklopedia Britannica
  • Encyklopedia Universalis
  • Gran Enciclopèdia Catalana
  • Szwedzka encyklopedycja narodowa

Uwagi i referencje

Uwagi

1. Dokładne przemówienie wygłoszone przez Jean-Sans Peur jest następujące: „Nie mogę się powstrzymać od stwierdzenia, że ​​chęć obciążenia biednych ludzi nowym rozmiarem to tyrański projekt. Jest strasznie obciążony tym ostatnim, z którego otrzymaliśmy co najmniej wystarczające sumy za to, co celowo zrobiliśmy dla dobra królestwa. Sądziłem, że do takiego mówienia zmusza mnie mój obowiązek. Rada może zamawiać, co chce, ale jeśli zgodzi się z moim drogim kuzynem z Orleanu, aby ustawić ten rozmiar, głośno protestuję, że nie obciążę nim moich poddanych; to nie będzie miało miejsca w żadnym z moich krajów. Mam więc rycerzy i giermków gotowych do wykonania rozkazów prałata króla, i to w takiej liczbie, jak mu się podoba. Nie odmówią żadnej okazji, która by się pojawiła dla dobra królestwa. Powiem więcej: jeśli reszta pieniędzy, które zebraliśmy w zeszłym roku nie wystarczy, wolę raczej zamknąć usta na niezadowolonych z mojej opinii, zapłacić własnymi pieniędzmi tę część, którą powinien wesprzeć mój podmiotów, pod warunkiem, że opodatkowanie jest dokonywane przez dobrych ludzi, a także pod warunkiem, że jest to należycie uzasadnione przyczynami, dla których ostatni rozmiar nie był wystarczający. » Brugière de Barante, s.  206 .
2. W niektórych pracach pojawia się także motto „Zazdroszczę” ( por. Brugière de Barante, s.  214 ).
3. Dokładna treść aktu jest następująca: „Kiedy nasza nieobecność lub pewne inne zajęcia uniemożliwiają nam poruszanie się i słuchanie spraw i zadań nas, naszego królestwa i spraw publicznych, w pełni znając bardzo wielką lojalność, sens i prud'hommie naszego bardzo drogiego i ukochanego kuzyna księcia Burgundii, a biorąc pod uwagę dobrą i prawdziwą miłość, jaką ma do nas, oraz dobrą wolę, jaką okazuje w sprawach i zadaniach nas i królestwa, postanowiliśmy, wyświęciliśmy i rozkaż, aby nasz wspomniany kuzyn został umieszczony na miejscu i miejscu naszego zmarłego wuja, jego ojca, w uprawnieniach danych naszej bardzo drogiej i ukochanej towarzyszce, królowej, naszym bardzo drogim i bardzo kochanym wujom i braciom, książętom Berri , Burgundii, Orleanie i Burbonie, do naszego kanclerza i innych członków naszej rady, aby uczestniczyć i wysłuchać wielkich spraw nas i naszego królestwa, gdy nas złapią. » Brugière de Barante, s.  217 .
4. Brat nowego delfina Karola, pierwszego delfina, Louis de Guyenne , zięć Jeana sans Peura, zmarł przedwcześnie18 grudnia 1415. Jego drugi brat, drugi wicemistrz, Jean de Touraine , który był całkowicie pod wpływem Jeana sans Peura, zmarł nagle4 kwietnia 1417 r. Podejrzewa się, że Armagnacs spowodował ich otrucie ( Journal d'un bourgeois de Paris , wznowienie Henri Jonquières, Paryż, 1929, s.  109 ).
5. Ten traktat stanowi, że: „Armagniakom wybaczono wszystko za zło, które popełnili i jeśli udowodniono im, że zgadzają się na przybycie króla Anglii i że otrzymali z tego duże sumy. .item, aby otruć dwóch najstarszych synów króla Francji...itd. itp. ( Journal d'un bourgeois de Paris , Tamże.
6. Broń zainaugurowana przez Filipa II Śmiałego jako najmłodszego syna Francji.
7. - Wilhelm Bawarski (alias Guillaume d'Ostrevant, przyszły książę Wilhelm  II Bawarii-Straubing alias Guillaume  IV hrabia Hainaut) oraz Małgorzata de (Valois) Bourgogne: według aktu małżeństwa sporządzonego w Cambrai,11 kwietnia 1385Na oczyszczenie skorzystają z ojcowskiej dziedziczenia (poprzednio od matczynej dziedziczenia przez Izbę Avesnes (Avesnes-sur-Helpe), hrabiego Hainaut XIII th - XIV th  century) w Hainaut, Holandii, w Zeeland i Friesland; zainteresowani lordowie i miasta ratyfikują akt, umieszczając swoje pieczęcie. Było 31 brązowych lub zielonych pieczęci woskowych zawieszonych na zielonych sznurkach lakierowanego jedwabiu z tego aktu małżeństwa na pergaminie Cambrai datowanym11 kwietnia 1385i to w bardzo uzgodnionym porządku [książę i księżna Bawarii, panowie następnie miasta Hainaut (11 pieczęci), potem Holandia (11 pieczęci) i wreszcie Zeeland (7 pieczęci)], pozostało 21 (niektóre są uszkodzone ): książę Bawarii; w imieniu Hainaut, Guy hrabia Blois (i lord Avesnes), Jean de Condeit (de Condé) lord Moreausmes, Engelbert d'Enghien, lordowie Antoing, Briffeul, Lens, miasta Mons; dla Hollanda, pana Hoerne, Othe, pana Ercle, panów Ghaesebeke, Montfort, Haspere, Zevenberghe, miast Harlem, Delft i Leyden; w przypadku Zelandii, pan Haemsteden, Frank (e), pan Borssele (pseudonim, van Borselen), pan Cruint (Cruninghe) i Rasse de Borssele (pseudonim, van Borselen.);
   „Umowa małżeńska ( rok 1385 ,11 kwietnia. Ślub odbędzie się w Cambrai następnego dnia,12 kwietnia) między Guillaume d'Ostrevant (przyszły Guillaume  IV hrabia Hainaut) i Marguerite de (Valois) Bourgogne ”, w, Biblioteka zamku Chantilly, Mss 1385, folio 58 (traktaty z 1374-1385)
8. „W Beauté-sur-Marne19 lutego 1385(nowa data st.), Filip II (Śmiały), książę Burgundii, hrabia Flandrii, Artois, Burgundii i Rethel oraz jego żona Małgorzata ( Marguerite III (de Dampierre) z Flandrii) oświadczają, że zdecydowane przedłużenie uroczystość ślubu ich dzieci Jean (przyszły Jean-sans-Peur, książę Burgundii) i Małgorzata (z Burgundii) i odpowiednio Małgorzata (z Bawarii-Straubing) i Guillaume (Guillaume d'Ostrevant), dzieci księcia Alberta Bawarskiego (-Straubing) w żaden sposób nie zmieni klauzul traktatów uchwalonych w tej sprawie ” . W G. Wymans, „Analytical Inventory of the chartrier of the Treasury of the Counts of Hainaut”, w AE Mons, numer seryjny (sygnatura) 1146, Éditions AGR, Bruxelles, 1985, s.  243 . (Lub. Na pch.; Sc. Uszkodzona aplikacja., 1 sc. Dost.)  ;
   • Kortrijk (Kortrijk) The11 kwietnia 1385, Philippe (le Bold), książę Burgundii, hrabia Flandrii, Artois, Burgundia i Rethel, i jego żona Małgorzata (z Flandrii) i książę Albert Bawarii, dzierżawca, gubernator hrabstw Hainaut, itd., oraz jego żona Małgorzata (Marguerite de Brieg, alias Margaretha von Schlesien-Liegnitz), podaje do wiadomości klauzule traktatu małżeńskiego zawartego między Jeanem (przyszły Jean-sans-Peur) i Marguerite (z Bawarii-Straubing), odpowiednio ich dziećmi. W G. Wymans, „Analytical Inventory of the chartrier of the Treasury of the Counts of Hainaut”, w AE Mons, numer seryjny (sygnatura) 1147, Éditions AGR, Bruxelles, 1985, s.  243 . (Lub. Na pch.; 4 sc. App., W tym 2 rozdrobnione.)  ;
   • W Kortrijk (Kortrijk) 11 kwietnia 1385, Philippe (le Bold), książę Burgundii, hrabia Flandrii, Artois, Burgundii i Rethel, oraz jego żona Małgorzata (z Flandrii), informują o dodatkowych środkach, jakie podjęli w związku z ustaleniem posagu Marguerite (z Bawarii- Straubing, córka Alberta Bawarskiego, obiecała najstarszemu synowi (przyszłemu księciu Burgundii Jean-sans-Peur). W G. Wymans, „Analytical Inventory of the chartrier of the Treasury of the Counts of Hainaut”, w AE Mons, numer seryjny (sygnatura) 1148, Éditions AGR, Bruxelles, 1985, s.  243 . (Lub. Na pch.; 2 sc. App., w tym 1 rozdrobnione.)  ;
   • W Genui 5 kwietnia 1385(nowa data st.: 1386) , papież Urbain ( VI ) udziela dyspensy niezbędnych do zawarcia małżeństwa Jeana (przyszłego Jean-sans-Peur), najstarszego syna Filipa (Śmiałego) Burgundii i Małgorzaty (z Bavaria-Straubing), córka księcia Alberta Bawarskiego. W G. Wymans, „Analytical Inventory of the chartrier of the Treasury of the Counts of Hainaut”, w AE Mons, numer seryjny (sygnatura) 1149, Éditions AGR, Bruxelles, 1985, s.  244 . (Lub. Na pch.; 1 sc.)  ;
   • W Arras 21 czerwca 1389, Philippe (le Bold) książę Burgundii itp. udziela pełnomocnictwa Pierre'owi Varopelowi, generalnemu syndykowi jego finansów, oraz innym do otrzymania od księcia Alberta Bawarii, hrabiego Hainaut, Holandii i Zelandii, pozostała część posagu została uzgodniona przy małżeństwie jego córki (Marguerite de Bavière-Straubing) z Jeanem (przyszły Jean-sans-Peur, książę Burgundii), hrabią Nevers, synem osadnika. W G. Wymans, „Analytical Inventory of the chartrier of the Treasury of the Counts of Hainaut”, w AE Mons, numer seryjny (sygnatura) 1155, Éditions AGR, Bruxelles, 1985, s.  245 . (Kopiuj w akcie z4 lipca 1389 rdotycząca aktu sporządzonego w Arras dnia 21.06.2013.)  ;
   • W Cambrai 4 lipca 1389 rUrzędnik Cambrai informuje, że w jego obecności Pierre Varopel, syndyk generalny finansów Filipa (Śmiałego), księcia Burgundii, pełnomocnika tego i jego syna Jeana (przyszłego Jean-sans-Peur), hrabiego Nevers dał księciu Albertowi Bawarii, hrabiemu Hainaut, Holandii, Zelandii i jego synowi Guillaume, hrabiemu Ostrevant (w Hainaut) sumę 18 000 florenów złota, znanych jako franki francuskie , stanowiąca pozostałą część kwoty głównej przyznanej w posagu przez wspomnianego księcia Alberta jego córce Marguerite (z Bawarii-Straubing) z okazji jej małżeństwa ze wspomnianym hrabią Nevers. Kieruje się treścią pełnomocnictw sporządzonych w tym celu,21 czerwca 1389, przez księcia Burgundii i jego syna. Prenumerata i podpis Jeana Cretona, spisu diecezji Cambrai i notariusza kurii w tym samym miejscu. W G. Wymans, „Analytical Inventory of the chartrier of the Treasury of the Counts of Hainaut”, w AE Mons, numer seryjny (sygnatura) 1158, Éditions AGR, Bruxelles, 1985, s.  246 . (Lub. Na pch.; Sc. Dostępność.)

Bibliografia

1. Autrand 1986 , s.  332.
2. Brugière de Barante 1838 , s.  202-204
3. Wstrząs 1750 , s.  Przedmowa xi
4. Brugière de Barante 1838 , s.  205-206
5. Brugière de Barante 1838 , str.  207
6. Favier 1980 , s.  415
7. Brugière de Barante 1838 , str.  208-208
8. Brugière de Barante 1838 , s.  210-210
9. Brugière de Barante 1838 , s.  210-212
10. Brugière de Barante 1838 , s.  213.
11. B. Roux, dialogów łososia i Karola VI  : zdjęcia zagadnień energetycznych i politycznych , Droz, Coll.  „Notatniki humanizmu i renesansu”,1998, 174  s. ( ISBN  2600002642 ) , rozdz.  III , s.  82.
12. Autrand 1986 , s.  355.
13. Brugière de Barante 1838 , s.  214.
14. Brugière de Barante 1838 , str.  215.
15. Brugière de Barante 1838 , s.  216-18.
16. Autrand 1986 , s.  408.
17. Patrick Van Kerrebrouck, Nowa historia genealogiczna domu sierpniowego Francji , tom.  3: Les Valois , Patrick van Kerrebrouck,1990[ szczegóły wydania ] , s.  364-5.
18. Françoise Baron ,, Sophie Jugie i Benoît Lafay , Groby książąt Burgundii , Somogy,2009, s.  33
19. Sury 2010 , s.  149-150, 154, 203-205
20. Sury 2010 , s.  203-204
21. https://www.academia.edu/34242267/Jean_de_Bourgogne_batard_de_Jean_sans_Peur
22. Zob. Les Valois , autorstwa Patricka Van Kerrebroucka – 1990, s.  518 .