Jan V Bretanii

Jan V
Rysunek.
Pieczęć księcia.
Tytuł
Książę Bretanii
9 listopada 1399 - 29 sierpnia 1442
( 42 lata, 9 miesięcy i 20 dni )
Koronacja 23 marca 1401
Regent Joanna z Nawarry (1399-1402)
Philippe Le Hardi (1402-1404)
Poprzednik Jan IV
Następca François I st
Hrabia Montfort
9 listopada 1399 - 15 września 1427
( 27 lat, 10 miesięcy i 6 dni )
Poprzednik Jan IV
Następca François I st
Biografia
Dynastia Dom Montforta
Data urodzenia 24 grudnia 1389
Miejsce urodzenia Zamek Hermine ,
Vannes ( Bretania )
Data zgonu 29 sierpnia 1442 (w wieku 52 lat)
Miejsce śmierci Manoir de la Touche ,
Nantes ( Bretania )
Pogrzeb Katedra Saint-Tugdual w Tréguier
Ojciec Jan IV Bretanii
Matka Joanna z Nawarry
Wspólny Joanna Francuska
Dzieci Anne (1409-ap.1415)
Isabelle (1411/42)
Marguerite (1412/26)
François I st (1414/50)
Katarzyna (1416-?),
Piotr II (1418/57)
Gilles (1420/50)
Rezydencja Zamek Herminy
Jan V z Bretanii
Książęta Bretanii

Jan V , książę Bretanii , zwany Jean le Sage ,przez historyków biorących pod uwagę panowanie Jana de Montforta nazywany też Janem VI , urodził się24 grudnia 1389na zamku Hermine w Vannes . Jest pierwszym synem i trzecim dzieckiem księcia Jana IV i jego trzeciej żony Joanny de Navarre . Kiedy zmarł jego ojciec,9 listopada 1399zostaje księciem Bretanii . On umarł na29 sierpnia 1442, w Manoir de la Touche , niedaleko Nantes , należący do biskupa Jean de Malestroit .

Biografia

Początek panowania

Jan V , który został księciem w wieku dziesięciu lat, został koronowany na23 marca 1401. Jego opieka raz pierwszy powierzył matce, a następnie zapewnione przez księcia Burgundii , Philippe le Bold . W 1403 doszło do dwóch konfliktów między Brytyjczykami a Anglią, pierwszy wlipiecpodczas których Jean de Penhoët , admirał Bretanii , i Guillaume du Châtel pokonują flotę angielską , a drugi zwrzesień W celu listopadkiedy flota Breton nadal dowodzona przez admirała de Penhoët, niszczącym Jersey i Guernsey i West Devonshire , która prowokuje angielskich represji przeciwko Pointe Saint-Mathieu . Pomocna dłoń przeciwko Dartmouth zakończyła się śmiercią Guillaume du Châtel i 200 Bretonów wylądowało na angielskim wybrzeżu. Miesiąc później flota dowodzona przez Tanneguy III du Chastel , brata Guillaume'a, przejmuje małe miasteczko i dostarcza je w celu splądrowania, masakry i podpalenia w celu zemsty.

Z powodu powtórnego małżeństwa jego matki Joanny z Nawarry , w 1403 został zięciem króla Anglii Henryka IV . Pojednał się z królem Francji Karolem VI, którego poślubił córkę i złożył hołd swojemu księstwu na7 stycznia 1404. Godzi się także z Olivierem de Clissonem , wrogiem ojca. Niedługo potem pokłóci się z Clissonem i ma go oblegać, gdy ten umiera.

Stosunki z Francją i Anglią

Osobiste panowanie Jana V rozpoczęło się w 1406 roku. W latach 1407-1418 Bretania próbowała zdystansować się od walczących. Po utrzymywaniu bliskich stosunków z Burgundią książę Jan V zbliża się do Armagnacs w latach 1407-1411. Ponawia liczne rozejmy zawarte z Anglią w latach 1407, 1409, 1411, 1415 i 1417. Sojusznikiem Francuzów przeciwko Anglikom jest jednak za późno25 października 1415do udziału w bitwie pod Agincourt , która nadal pozwala mu i niedrogo odzyskać miasto Saint-Malo , pod zwierzchnictwem Francji od 1394 , zgodnie z jego sojuszem z królem Francji.

Następnie prowadził politykę zmian między dwiema stronami, angielską i francuską: w 1420 podpisał traktat z Troyes, który pozbawił przyszłego Karola VII , ale potem upoważnił swojego brata Artura , rannego i schwytanego w bitwie pod Agincourt , uwolnionego po siedmiu lata niewoli, by walczyć pod jego sztandarem i otrzymać miecz konstabla Francji w 1425 roku . Jednak zerwał wszelkie stosunki z królem Francji w latach 1419-1421 w czasie spisku Penthièvre'a.

Działka domu Penthièvre

Jan V zawarł pokój z hrabiami Penthièvre , ale ci ostatni nie zrezygnowali z panowania nad Bretanią . Zaproszony na przyjęcie, które wydali w Champtoceaux w 1420 r. , udał się tam, został aresztowany na rozkaz Marguerite de Clisson (hrabina wdowa Penthièvre), zatrzymany i zagrożony śmiercią. To bezprecedensowe porwanie poruszyło później europejskich książąt, ale nie sprowokowało żadnej interwencji ze strony dworu francuskiego . Ale działanie jego żony, księżnej Jeanne z Francji i baronów bretońskich pozwoliło mu odzyskać wolność po oblężeniu Champtoceaux . To podczas tego wyzwolenia cytadela Champtoceaux została całkowicie zniszczona. Jan V chciał, aby wszystkie mury jego „więzienia” zostały zburzone do fundamentów. Penthièvre zostają wezwani przed Parlament i stany Bretanii w Vannes inwrzesień 1420. Brakuje i ostatnie zdanie16 lutego 1425skazuje ich na konfiskatę całego ich majątku zgromadzonego w posiadłości książęcej. Guillaume de Châtillon-Blois , oddany jako zakładnik przez swoich braci, pozostanie przez 28 lat od 1420 do 1448 roku w posiadaniu władzy książęcej.

Druga część panowania

W latach 1421 i 1425 książę jest pogodzić w Sablé , z Dauphin Charles de Ponthieu, koronowany na króla Francji30 października 1422 rpod imieniem Karola VII Francji . Jednak wahał się angażować między Anglią a Francją i wdrażał politykę „neutralności zabarwionej oportunizmem”. W latach 1425 i 1427 , po uroczyście złożył hołd jego księstwa króla Karola VII Francji , brał udział w walkach w języku angielskim. W latach 1427 i 1430 roku zawarł sojusz z angielskiego regent Jan Lancaster , Książę Bedford , który dopuścił go tylko pozostać neutralny. Od 1431 r. Jean V dołączył do obozu francuskiego, ale wysłał swojego młodego syna Gillesa de Bretagne do Londynu jako ambasadę . Pomimo wyzwolenia Paryża wkwiecień 1436i widocznej teraz wyższości armii francuskiej, Jean V konkluduje:11 lipca 1440inny traktat z Henrykiem VI z Anglii, w którym zobowiązuje się nie wspierać go, ale nie udzielać azylu w Bretanii wrogom Anglii.

W tym okresie Jan V musiał także walczyć ze swoim bratankiem, Jeanem II , hrabia Alençon, który w 1427 roku wyalienował się w ręce Jana V swoją baronię Fougeres, aby móc zapłacić okup po schwytaniu go przez Anglików podczas bitwy pod Verneuil . Niezadowolony z warunków transakcji , uwolniony Jan II d'Alençon oblegał Pouance w 1432 roku . Towarzyszący mu brat księcia Artura de Richemont postanawia zawrzeć pokój.

Koniec panowania

Ostatnie lata księcia Jana V naznaczone są procesem i torturami Gillesa de Retza w Nantes w dniu27 października 1440. Po jego śmierci książę został pochowany w kościele Saint-Pierre w Nantes „w pobliżu ojca”. Jednak dziewięć lat później jego ciało zostało przeniesione do kaplicy, którą ufundował na cześć Saint-Yves w katedrze w Tréguier, gdzie nadal znajduje się jego leżąca postać (zrekonstruowana).

Relacje z Kościołem

Po osiągnięciu pełnoletności Jan V chętnie uznaje Benedykta XIII za papieża . On pozostaje wierny swemu następcy Aleksander V , ale za panowania Jana XXIII , Wielkiej Brytanii zgodził się z wybranym soborze w Konstancji Martin V . Za pontyfikatu swego następcy Eugeniusza IV książę i biskupi bretońscy zbliżają się do ojców Soboru Bazylejskiego bez całkowitego zerwania z papieżem Rzymu, chociaż antypapież Feliks V mianuje kilku biskupów i kardynałów bretońskich. Konflikt z Kościołem zakończy się na początku panowania jego syna François I er , który w końcu zebrał się do Rzymu .

Książę Jan V przyjął w 1418 roku na swoim dworze, w Vannes , Vincenta Ferriera , słynnego dominikańskiego kaznodzieję z Walencji , który zmarł tam w następnym roku i którego pochowano w katedrze .

W ścisłej współpracy z biskupem Jeanem de Malestroit , Jean V jest inicjatorem budowy nowej katedry w Nantes, w której kładzie pierwsze kamienie.kwiecień 1434 14. Polichromowany drewniany posąg księcia znajduje się w kaplicy Saint-Fiacre w Faouët .

Małżeństwo i potomkowie

Jean V ożenił się w Paryżu ,19 września 1396 r, w wieku 8 lat, Jeanne de France , w wieku 5 ( 1391 † 1433 ), córka Karola VI Francji , od której miał:

Z nieznanej mu kobiety miał również syna Tanguy, zwanego bękartem Bretanii, którego uczynił panem Hédé. Zmarł przed 1471 r.

Uwagi

  1. Został ochrzczony pod imieniem Piotr , dopiero później podczas jego potwierdzenia , że otrzymał imię Jana .
  2. Imię, które w średniowiecznym słowniku oznacza uczony , uczony .
  3. Po wojnie o sukcesję w Bretanii , jeśli uzna się Jana de Montfort za księcia Bretanii, to właśnie ten ostatni nazywa się Janem IV . Tak więc historiografia angielska nazywa ją tematem tego artykułu Jan VI, podczas gdy Francuzi nazywają ją Janem V .
  4. Na dobre wyjechała z Bretanii13 stycznia 1403 poślubić 7 lutegoHenryk IV z Anglii i koronacja na królową w Londynie dnia26 lutego.

Bibliografia

  1. Arthur de La Borderie , Historia Bretanii, Joseph Floch, redaktor drukarki w Mayenne, 1975, tom czwarty (1364-1515), s.  148-149.
  2. Leguay i Martin 1982 , s.  196-197.
  3. Arthur Bourdeau (opat), „  Jan V i Marguerite de Clisson. Ruiny Châteauceaux ”, w Biuletynie Towarzystwa Archeologiczno-Historycznego Nantes i Loire-Inférieure , 1913, t.  54 , s.  331-417, [ czytaj online ] .
  4. Leguay i Martin 1982 , s.  197.
  5. Artur de La Borderie , op. cyt. , s.  239-246.
  6. Barthélémy-Amédée Pocquet du Haut-Jussé , Papieże i książęta Bretanii. Esej o stosunkach Stolicy Apostolskiej z państwem , (Biblioteka Szkół Francuskich w Atenach i Rzymie, zeszyt 133 ), 2  tom. w-8 O , Paryż Editions de Boccard 1928 wznowionym: Coop Breizh, 2000, ( ISBN  284346 0778 ) ( rozdział X  : "  Jean V i le Grand  Schisme ", str. 333-347, rozdział XI  "  Jean V i Marcina V  ”, s.  349-388; rozdział XII  : „Między Papieżem a Soborem”, s.  389-458).
  7. JB Russon i D. Duret , Katedra w Nantes , Roumegoux, Savenay,1933, 145  pkt. , s.  37.
  8. Michael Jones, „W swoim królewskim stroju”: książę Bretanii i jego wizerunek pod koniec średniowiecza”, w Joël Blanchard (red.), Reprezentacja, władza i królewskość u schyłku średniowiecza , Paryż , Picard , 1995.
  9. Zaręczona z Guy XIV z Laval mieszkała z matką swojej przyszłości, podczas gdy ta, powierzona swemu teście, rezydowała na dworze Bretanii.

Załączniki

Podstawowe źródła drukowane

Bibliografia

Linki zewnętrzne