Amédée VIII of Savoy | |
Nosił Amadeusz VIII (kolekcja Reggia di Venaria Reale , XVIII p wieku) | |
Tytuł | |
---|---|
Hrabia następnie Duke of Savoy | |
1 st listopad 1391 - 6 stycznia 1440 ( 48 lat, 2 miesiące i 5 dni ) |
|
Poprzednik | Amedee VII |
Następca | Louis I st |
Książę Piemontu | |
11 grudnia 1418 - 7 stycznia 1451 ( 32 lata i 27 dni ) |
|
Poprzednik | Ludwik Sabaudzko-Achai |
Następca | Louis I st |
Biografia | |
Dynastia | Dom Sabaudzki |
Data urodzenia | 4 września 1383 |
Miejsce urodzenia | Zamek Chambéry ( Sabaudia ) |
Data śmierci | 7 stycznia 1451 |
Miejsce śmierci | Genewa |
Pogrzeb | Priory of Ripaille , następnie przejazd do katedry w Turynie |
Tata | Amédée VII of Savoy |
Matka | Pokojówka Berry |
Małżonka | Marii z Burgundii |
Dzieci | Marguerite Antoine Antoine Marie Amédée Louis Bonne Philippe Marguerite |
Religia | katolicki |
Felix V | ||||||||
Antypapież Félix V, ostatni antypapież uznany w historii. | ||||||||
Biografia | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Antypapież Kościoła katolickiego | ||||||||
Wybór do pontyfikatu | 30 października 1439 | |||||||
Intronizacja | 23 lipca 1440 | |||||||
Koniec pontyfikatu | 7 kwietnia 1449 | |||||||
Inni papieże |
Eugeniusz IV Mikołaj V |
|||||||
Biskup Kościoła katolickiego | ||||||||
Biskup Genewy | ||||||||
7 marca 1444 - 7 stycznia 1451 | ||||||||
| ||||||||
Amédée VIII , znany jako „The Pacific”, urodzony w zamku Chambéry , w4 września 1383i zmarł w Genewie dnia7 stycznia 1451, hrabia Sabaudzki , książę Chablais i Aosty, książę Piemontu, markiz we Włoszech ( 1391 - 1416 ), hrabia Genewy (1401), wikariusz cesarski (1398), następnie książę Sabaudii ( 1416 - 1440 ) i antypapież pod nazwą Felix V ( 1439 - 1449 ). Jest synem Amédée VII dit le Comte Rouge i Bonne de Berry .
Amédée VIII jest uważany za najbardziej osiadłego spośród władców rodu Sabaudzkiego i udaje mu się zapewnić, że za jego rządów nigdy nie było żadnej walki w Sabaudii, w samym sercu wojny stuletniej. Jednak kilkakrotnie używał siły, tworząc armię liczącą 20 000 ludzi, często poszukiwaną. Żołnierze ci są podzieleni na różne korpusy pomocnicze, które książę wysyła zgodnie ze swoimi potrzebami we Francji, Szwajcarii, Włoszech, Niemczech, a nawet na wschód. Ale ta wielka potęga militarna nie służyła jako narzędzie podboju. Było to raczej wsparciem dla jego szczególnie intensywnej działalności dyplomatycznej. Jego ambasadorzy i kurierzy podróżują dla niego po całej Europie, od Londynu po Budapeszt, Pragę, Paryż, Frankfurt, Neapol ...
Uważany jest za jednego z głównych założycieli stanów Sabaudii , dzięki ustanowieniu hrabstwa w księstwie na19 lutego 1416przez cesarza Zygmunta na wizytę do Chambéry . Wzniesienie to tłumaczy się przede wszystkim pomocą, jaką dyplomacja Sabaudii udzieliła cesarzowi germańskiemu w rozwiązaniu Wielkiej Schizmy Zachodniej . Tłumaczy się to jednak przejęciem przez Stany Sabaudii potężnego niezależnego hrabstwa Genewy w 1401 roku (bez Genewy , posiadanie biskupa, ale z Annecy , polityczną i gospodarczą stolicą hrabstwa). Amédée była w stanie wykorzystać śmierć ostatniego hrabiego Genewy w 1394 r. I polityczne interesy prawnego następcy hrabstwa, niedawnego gubernatora Nicei, będącego wówczas w hańbie wobec Sabaudii, Odona de Villarsa . Ten ostatni rzeczywiście sprzedał Genevois Savoyowi i jego powrót. Za panowania Amédée Sabaudia skorzystała również z powrotu księstwa Piemontu w 1418 roku . Do tej pory był własnością młodszego oddziału Sabaudii-Piemontu , a kiedy jego potomkowie wymarli, Piemont powrócił do osobistej domeny hrabiego Sabaudii. W 1419 roku Amédée VIII uzyskuje ostateczne przywiązanie do stanów Sabaudii hrabstwa Nicei, które dokonały dedukcji Prowansji w 1388 roku.
W 1434 roku zbieżność kilku sytuacji, niepowodzeń politycznych, nieszczęść, które dotknęły jego rodzinę, w szczególności śmierć żony kilka lat wcześniej, a także jego wiara, doprowadziły go do przejścia na emeryturę w Ripaille. Pięć lat później dowiaduje się, że sobór bazylejski wybrał go na papieża. Mimo wielu wahań przyjmuje urząd i przybiera imię Feliksa V. Zobowiązuje się zreformować Kościół, jednak były papież Eugeniusz IV nie zrezygnował i stara się podważyć działania Félixa V. Aby uniknąć przedłużenia tej schizmy. Felix V rezygnuje z pozostawienia prymatu nowemu papieżowi Mikołajowi V i wycofuje się na swoje ziemie Sabaudii.
Te różne powody sprawiają, że Amédée of Savoy jest szybko nazywana „Pacyfikiem”, podobnie jak jego przodek hrabia Aymon (1329–1343). Æneas Sylvius Piccolomini , który był jego sekretarzem i przyszłym papieżem Piusem II, określa go nawet mianem „Nowego Salomona ” lub „Salomona jego stulecia”, arbitra „[manifestującego] próżną i zręczną mądrość tego świata” .
Amédée urodziła się dnia 4 września 1383w Château de Chambéry . Jest najstarszym synem hrabiego Savoy Amédée VII , znanego jako czerwony hrabia , oraz Bonne de Berry , znanej jako „Madame la Jeune”. Jest córką Jeana de France , księcia Berry , a także siostrzenicą króla Karola V we Francji . Kilka lat później urodziły się dwie siostry, Bonne (1388 † 1432) i Jeanne (1392 † 1460). Ma również przyrodniego brata Humberta (urodzonego około 1377 r.), Znanego jako „Bastard of Savoy”, oraz przyrodnią siostrę Jeanne (lub Jeannette), która urodziła się z cudzołóstwa ojca.
Dzieciństwo spędził w Château de Ripaille , gdzie jego babcia Bonne de Bourbon , nazywana „Madame la Grande”, miała urządzoną rezydencję. Otacza ją mały dziedziniec i wita swojego syna Amédée VII, który bierze udział w wielkich łowach na terenie Ripaille.
Babcia przyszłej Amédée VIII była źródłem jego zamiłowania do muzyki, podczas gdy jego matka zapoznała go z rękopisami. Młody książę ze względu na swoją rangę otrzymał wykształcenie, zwłaszcza pod kierunkiem rektora Lozanny, Jeana de Bettensa. Wydaje się, że jest „dotknięty lekkim zezem i trochę się jąkał” . Jean de Grandville, lekarz jego ojca, zaproponował, że wyleczy go z tej wady wzroku.
Jego ojciec Amédée VII spadł z konia podczas polowania w okolicach Ripaille: ciężko ranny, zmarł na zamku w wyniku odniesionych obrażeń w Dniu Zmarłych w 1391 roku. Słabo zadbany, krążyła plotka że zostałby otruty, podczas gdy dziś podejrzewa się poważny atak tężca. Potępiamy niekompetencję jego lekarza, Jeana de Granville'a i jego aptekarza Pierre'a de Lompnesa.
Młody Amédée został hrabią Sabaudii, gdy miał zaledwie osiem lat. Z jego woli czerwony hrabia pozostawił opiekę nad swoim spadkobiercą swojej matce Bonne de Bourbon, a nie swojej żonie Bonne de Berry, co wywołało silny sprzeciw między dwiema księżniczkami.
Wobec Bonne de Bourbon i jej otoczenia istnieją podejrzenia ze strony bliskich hrabiny Bonne de Berry. Jean de Granville rzeczywiście próbował schronić się u Othona de Grandsona , chronionego przez hrabinę Bourbon, ale został schwytany. Poddany torturom, oskarża Bonne de Bourbon i Othona de Grandsona. Sytuacja Madame La Grande staje się delikatna.
Trudny początek regencjiNieletni Amédée był pod opieką swojej babci Bonne de Bourbon, pod zwierzchnictwem swojego gubernatora Odona de Villarsa . W ten sposób odtwarza to, co wycierpiał jego ojciec, hrabia Amédée VII Sabaudzki , który w wieku dziewięciu lat zastąpił swojego ojca, hrabiego Amédée VI Sabaudii .
W obliczu podejrzeń o zatrucie prawdziwy kryzys wpłynął na regencję Bonne de Bourbon przez następne siedem lat. Dwie księżniczki są przeciwne. Każdy z nich jest wspierany przez swoich zwolenników na dworze Sabaudii w dwóch obozach: jeden w Chambéry dla Bonne de Bourbon, drugi w Montmélian dla Bonne de Berry. Są również wspierani przez swoje rodziny, Burbonów z jednej strony i Berry z Burgundami z drugiej, do których dołączają członkowie rodziny Savoy, którzy nie zostali wymienieni w testamencie, w szczególności książę Achai , Amédée. de Piedmont . Ten ostatni pragnie odegrać rolę, stając się „jedynym mężczyzną w rodzinie, [jest] także spadkobiercą hrabstwa, o ile Amédée VIII nie ma dzieci” .
Książę Burbon odwołał się do arbitrażu króla Francji Karola VI . Plik8 maja 1393rada królewska Francji znajduje kompromis. Wolę nieżyjącego już hrabiego Amédée VII należy uszanować: rada regencyjna pod kierownictwem Bonne de Bourbon składa się teraz z dwunastu radnych wybranych w połowie między dwiema stronami, a Bonne de Berry zostaje zmuszona do opuszczenia Chambéry. Oddzielona od opieki, a nawet od edukacji swojego syna, porzuciła posługę i opuściła Savoy. Bonne de Bourbon otoczyła się radcami prawnymi swojego zmarłego syna Amédée VII i kontynuowała wystawne i ruchliwe życie w swoich pięknych rezydencjach nad jeziorem: Le Bourget, Chillon, Lozanna, Évian, Thonon, Ripaille. Aptekarz został skazany na śmierć, a Othon de Grandson został skazany na wygnanie i konfiskatę całego jego majątku.
Księcia Burgundii Filipa, zwany Śmiałym, skorzystał z umową poślubić jego córkę. Ten projekt sojuszu między dwoma sąsiednimi księstwami był wyobrażany przez księcia od narodzin jego córki w 1386 roku. Jest także bratem księcia Berry, dlatego jest blisko swojej córki Bonne de Berry i wspiera ją w regencji.
Amédée, wówczas dziesięcioletnia, wyszła za mąż za 30 października 1393, dzień św. Michała w Chalon , Marii Burgundii , córki Philippe le Bold , księcia Burgundii i Małgorzaty III Flandrii , która ma siedem lat. Podchodzi do liczenia dopiero, gdy skończy 18 lat. Wygląda jednak na to, że hrabia składał mu wiele wizyt.
Ku emancypacjiPodczas małżeństwa książę Burgundii podnosi Amédée do rangi rycerza. Akcja ta umożliwia wyzwolenie młodego księcia spod kurateli dwóch hrabin; następnie wchodzi do politycznej gry Savoy. Ponadto książęta Berry i Burgundii zgodzili się, że Amédée, pomimo swojego młodego wieku, „[będzie działał] odtąd„ tak, jakby był w pełnym rozkwicie ”, a wszystkie listy będą wysyłane w jego imieniu” . Bonne de Berry wyszła ponownie za mąż w grudniu za Bernarda VII d'Armagnac . Madame la Grande zostaje wezwana do Lyonu wMaj 1395, przez książąt Berry, Burbon i Orleanu, którzy wzywają go, aby nie wtrącał się w polityczne sprawy Sabaudii. Jak przypomina nam mediewista Bruno Galland: „Zatrucie Amédée VII było idealnym pretekstem dla wszystkich, którzy chcieli się pozbyć wielkiej hrabiny. ” . Rada powiatu ukonstytuowana jest na podstawie zarządzenia2 listopada 1393 książąt Burgundii i Burbonów przez Odona de Villarsa, który opiekuje się rządem hrabiego, Aimona d'Aspremonta, który otrzymuje opiekę nad młodym księciem, lordem Montjovet, Girard de Thury, a także Kanclerz Jean de Conflans.
Pomimo powołania tej rady hrabstwa to dwaj książęta kontrolują politykę księstwa Sabaudii. Ta sytuacja trwa pięć lat. Jednak napięcia w radzie królestwa Francji między książętami Burgundii i Orleanu pozwalają młodemu hrabiemu uzyskać emancypację. Rzeczywiście, ta rywalizacja zmonopolizowała uwagę Philippe le Bold, który stopniowo porzuca sprawy Sabaudii. Plik2 czerwca 1398, młody hrabia jedzie do Paryża, pozwalając mu uczestniczyć w ostatnich sesjach zgromadzenia duchowieństwa królestwa o odjęciu lub nie posłuszeństwa wobec papieża Benedykta XIII . Amédée między piętnastym a siedemnastym rokiem życia znajduje drogę do politycznej emancypacji i zaczyna rządzić samotnie. W tym roku nastąpiło również „uzyskanie wieczystego wikariatu cesarskiego”, a tym samym uznanie odzyskanej autonomii politycznej Sabaudii.
Historycy Savoy tysiąc do reformacji, XI th na początku XVI th century (1984) obserwować, które zajmują się różnymi cierpienia znoszone, młody książę rozwija zachowanie „medytacyjny, nawet małomówny i już dyplomata” . Uważają, że skłonność do oszczędzania różnych stron była nauką Odona de Villarsa, który wiedział, jak radzić sobie z różnymi wpływami w Sabaudii od 1393 roku. Niedawno Bernard Demotz (2000) zauważa, że Amédée jest księciem „bardziej kruchym fizycznie, woli pobożną lub polityczną medytację niż polowanie ” , niż jego poprzednicy, ale podkreśla, że będzie do nich wszystkich jednakowo podobny, rozwijając „ poczucie państwa, a zwłaszcza dzięki dyplomacji, której zawsze był winien doskonałości ” . Przybycie Marie de Bourgogne w 1403 roku przyniesie jej mężowi „niezbędną równowagę” .
Młoda hrabina, „pasjonatka łowów” , przyjechała do nowego zamku Thonon, który odbudowała „większy i wygodniejszy”. Amédée, od 1410 r., Oczyści również „teren dworu Bonne de Bourbon ” i zbuduje klasztor poświęcony św. Maurycemu.
Sojusz zawarty przez Amédée z Burgundią angażuje go w wojnę, którą książę Jean Sans Peur toczy z rebeliantami w prowincji Liège. Rebelianci ci chwycili za broń w dużych ilościach, aw 1408 roku sam książę Burgundii wyjechał, by zaatakować rebeliantów u bram Liège. Długo po śmierci Filipa II, kiedy Filip III został księciem Burgundii, Amédée wysłała ośmiuset swoich żołnierzy (pod dowództwem Pana Salenove) na służbę Burgundii i wykorzystał każdą okazję, by pogodzić księcia Burgundii z królem Francji. W bitwie pod Hashain, Burgundia i Sabaudia pozostawiły na polu bitwy ponad dwadzieścia tysięcy ludzi w Liège. Kapitan korpusu Sabaudii, Amédée de Viry, zachowywał się tego dnia tak dobrze, że książę Burgundii postanowił zatrudnić go i wszystkich jego żołnierzy bezpośrednio.
W 1410 r. Przewidział pielgrzymkę do Jerozolimy, ale ostatecznie z niej zrezygnował i wyczarterowano dwie galery. Rzeczywiście, zamieszki wstrząsnęły Paryżem, w wyniku opozycji między wrogimi stronami, Armagnacsem (do którego należy książę Berry , dziadek Amédée ze strony matki) i Burgundami (na czele z księciem Burgundii , bratem Amédée). Hrabia Sabaudzki wolał udać się ze swoimi żołnierzami do swojego hotelu w Gentilly, na południe od Paryża, i uczestniczył w podpisaniu traktatu z Bicêtre, który tymczasowo przyniósł spokój miastu i Francji.
W 1412 roku Amédée i Jean de Bourgogne ponownie zebrali swoich żołnierzy. Tym razem Delfin Francji wysyła armię królewską, aby wesprzeć ich w walce z wrogami. Partia Armagnacs rzeczywiście zawarła sojusz z królem Anglii Henrykiem IV, aby osłabić partię burgundzką . Anglia, jako wroga dziedzicznego, jej sojusznicy są automatycznie wrogami Francji, dlatego stary książę Berry jest oblężony w swoim mieście Bourges, dopóki Amédée nie przekonuje Delfina, że książę Burgundii stara się tylko osłabić swoich osobistych wrogów, prowadząc tę wojnę i że dobro królestwa wymaga ponownej integracji Armagnaców.
W 1430 roku Filip III z Burgundii i jego sojusznik Amédée zmusili swoje wojska do przekroczenia Rodanu i najechali swoimi żołnierzami na Delfinat. Chociaż mogą liczyć na garnizony Księcia Orańskiego w różnych zamkach Delfinów, ich nieznajomość kraju powoduje, że wpadają w Anthon w zasadzkę przygotowaną przez wojska francuskie, które zwerbowały na tę okazję Rodrigue de Villandrando , przywódcę najemników nazywany cesarzem rozbójników. Orangemen zostali zmasakrowani, a dziesiątki rycerzy burgundzkich i sabaudzkich dostało się do niewoli. Książęta nie są fizycznie obecni, a książę Orange, wikariusz cesarza w Burgundii, były kapitan królowej Francji Isabeau Bawarii i wybitny członek partii burgundzkiej , udaje się uciec z Delfinów, przekraczając Rodan.
W 1431 roku Antoine de Vaudémont , nieudany kandydat na koronę Lotaryngii, najechał swoje wojska na ziemie, które twierdził. Jest wspierany przez wojska Filipa z Burgundii, a tym samym przez wojska Amédée de Savoie. Sojusznicy odnieśli olbrzymie zwycięstwo w bitwie pod Bulgnéville z nowym księciem Lotaryngii, René d'Anjou . Jeśli hrabia Vaudémont nie miał wystarczającego dostępu do książęcej korony, trzydzieści lat później upoważniła swojego wnuka do dostępu do niej. Kapitanami Sabaudii są Humbert de Meximieux i François de la Palu.
W 1435 roku, gdy książę Burgundii Filip III stara się zdystansować od swoich angielskich sojuszników, Amédée, jego wujek, pośredniczy między Francuzami, Anglikami i Burgundami na konferencji, w której uczestniczą prawie wszystkie królestwa objęte wojną. (Francja i Anglia, ale także Aragonia, Kastylia, Portugalia, Szkocja, a nawet kraje Europy Środkowo-Wschodniej, takie jak Święte Cesarstwo Rzymskie i Polska). Traktat Arras zostało podpisane po tej konferencji, a oznaczała punkt zwrotny w wojnie, przez izolowanie angielsku i położyć kres wojnie domowej między Armagnacs i Burgundów.
Utworzenie hrabstwa jako księstwa (1416)Plik 19 lutego 1416, Cesarz Zygmunt I jako pierwszy erygował w Księstwie hrabstwo Savoie . Ten wzrost zapewnia wreszcie bezprecedensową autonomię polityczną księstwu Sabaudii. To nagroda za lojalność wobec partii cesarza od rodu Sabaudii.
Ceremonia odbywa się w Château de Chambéry w obecności dworów niemieckich i sabaudzkich.
Na początku XV -go wieku, na krótko przed wznoszeniem powiatu do księstwa, ziemi Savoy County składa się z około 175 castellanies organizowanych na trzynaście Bailiwicks lub równoważne. Hrabia Amédée stara się więc nadać spójność temu zestawowi, który rozciąga się od przedalpejskiego Fryburga do wybrzeży Morza Śródziemnego, od momentu oddania Nicei w 1388 r., A przede wszystkim zmniejszyć znajdujące się w nim enklawy.
Przejęcie hrabstwa GenewaPowiatu Genewie i jego panów pochodzi z XI -go jednym wiecznej rywalizującymi uprawnień dynastii sabaudzkiej . Po długim sporze między dwoma domami w XIII th i XIV th stulecia, hrabiowie Genewy rozpoznać wasali hrabiów Sabaudii, ale przy zachowaniu ich niezależne panowanie. Amédée stara się zjednoczyć to terytorium, a zwłaszcza swoje miasto, Genewę , z hrabiowskimi ziemiami Sabaudii.
Ostatni hrabia Genewy, Robert , zmarł bez dziedzica w 1394 r. Jego kuzyn Humbert de Villars z rodu Thoire i Villars odziedziczył majątek i tytuł. Sukcesja wzbudza różne emocje. Hrabia Amédée VIII interweniuje jako zwierzchnik w rozstrzygnięciu tej kwestii, oddając hrabstwo pod jego zwierzchnictwo i organizując proces dziedziczenia. Przed zakończeniem procesu, w 1400 roku, Humbert de Thoire zmarł i przekazał tytuł wujowi Odonowi de Villarsowi . Odon de Villars, ostatni członek jego rodziny, bez potomka, wydaje się nie chcieć tego uciążliwego dziedzictwa.
Plik 5 sierpnia 1401, Odon de Villars sprzedaje hrabstwu Amédée za 45 000 funtów złota i trochę ziemi w Valromey. Uzyskanie to zostało ostatecznie rozstrzygnięte dopiero w 1424 roku, w wyniku sporów dotyczących tej sprzedaży. Ponadto miasto Genewa pozostaje w rękach biskupa.
Zakup praw ostatniego spadkobiercy Thoire-VillarsOtrzymuje w tym okresie w Październik 1402w zamian za sumę 30.000 livres tournois , wszystkie prawa do seigneuries Bugey i Bresse - miast i zamków Villars , Loyes, Poncin, Cerdon, Montreal, Arbent, Matafelon, Beauvoir i ogólnie wszystko, co znajdowało się poniżej Saona , z wyjątkiem seigneuries Rossillon i Montdidier - ostatniego władcy Thoire-Villars , Humberta VII . Hrabia Sabaudzki miał zapobiec upadkowi tych ziem pod wpływem Burbonów. Nie uzyskuje ostatecznie tych ziem aż do13 września 1414.
Sąsiedztwo ze SzwajcaramiMiasto Berno od jakiegoś czasu zyskuje na sile. W 1401 roku podpisała traktat combourgeoisy ze swoim sąsiadem, miastem Gessenay lub Saanen w hrabstwie Gruyère , którego panami byli wasale rodu Sabaudzkiego . Gessenay tym porozumieniem zrywa ten sojusz. Amédée następnie rozkazuje swoim żołnierzom iść i ukarać mieszkańców Gessenay. Ten ostatni zaapelował do mieszkańców Berna, którzy chwycili za broń. Wojna jest u progu wybuchu, gdy biskup Lozanny przekonuje Amédée, by odwołała swoje wojska i pozwoliła sprzymierzyć się Gessenay i Berno. Amédée rozumie zalety bycia sojusznikiem Berna: zezwala na combourgeoisy między dwoma miastami, jeśli oboje z nim sprzymierzą się, a kryzys wygasa .
W 1406 r. Wybuchła wojna między konfederatami kantonów Uri i Unterwald a sąsiednim Mediolanem. Szwajcarzy najeżdżają mediolańską dolinę i zamiast bronić swojej granicy przed nimi, książę Mediolanu sprzedaje Amédée sąsiednią dolinę Ossola, do której rości sobie pretensje Savoy i która jest niezbędna Konfederatom do najechania Mediolanu. Cesarz uznaje przejęcie tej własności w 1412 r. Następnie Szwajcarzy tracą chęć prowadzenia wojny i wracają do domu, pozostawiając Amédée ziemie, które najechali, oprócz tych, które już otrzymał z Mediolanu. Jednak tak naprawdę nie chwycił za broń, ale jego moc jest znana, zwłaszcza że może liczyć na pomoc kantonów Berno i Fryburga.
W 1417 roku kłopoty stanęły przed mieszkańcami gór Haut-Valais i biskupem Sionu . Biskup apeluje do Amédée, ale sytuacja się nasila. Następnie Amédée formalnie sprzymierza się z Milanem i wysyła swoje wojska, podczas gdy Milan wysyła swoje. Konfederaci ze swojej strony wsparli Haut-Valaisans i odnieśli pierwsze sukcesy. Ale kiedy Bernie odniesie sukces w zwycięstwie nad Austrią, dołącza do wojny u boku Syjonu i Sabaudii. Haut-Valaisans zostają zmiażdżeni, a pozostałe kantony zgadzają się negocjować. Amédée zmusza wszystkie strony wojujące do podpisania pokoju z Evian z dnia8 lutego 1420.
Interwencje we WłoszechJuż w czasach poprzedniego hrabiego, Amédée VII , Savoy przeciwstawił się militarnie markizowi Teodorowi II z Montferratu , potomkowi cesarza bizantyjskiego Andronikusa II Paleologa i sojusznikowi (mniej lub bardziej dobrowolnego) księcia Mediolanu. W 1396 r. Wznowiono niepokoje z powodu problemu uznania granicy między Savoyard Piemmont a Montferrat , który jest niepodległy. Kompania najemników kondotiera Facino Cane , w służbie Teodora, najeżdża Piemont. Ludwik Sabaudzki , szwagier Amédée i spadkobierca Piemontu, z pomocą francuskich najemników Sabaudii przyjął swoją wypłatę i zdołał odepchnąć Cane i zająć kilka miast w Montferrat. Te miasta zostały pozostawione Piemontowi na mocy traktatu pokojowego, pomimo mediacji mediolańczyków. Przeszli pod bezpośrednią władzę Amédée VIII w 1418 r., Kiedy Louis, który został panem Piemontu w 1403 r. I poślubił siostrę Amédée w tym samym roku, ale nie ma syna, zapisał w testamencie całą swoją ziemię księciu Sabaudii.
W 1427 r., Sprzymierzając się (w szczególności) z Wenecją i Florencją, aby uniemożliwić Mediolanowi kontrolę nad całymi północnymi Włochami, Savoy zebrał dużą armię (14 000 ludzi) i zagroził stolicy przeciwnej. Książę Mediolanu, Philippe-Marie Visconti , którego wojska zostały wyparte przez Wenecjan, decyduje się następnie wyprowadzić Savoy z sojuszu utworzonego przeciwko niemu, mając nadzieję, że później będzie mógł łatwiej zawrzeć pokój z innymi. Zgadza się oddać ziemię Amédée (prowincji Vercelli, która znajduje się dokładnie w połowie drogi między Turynem a Mediolanem) i poślubić najstarszą córkę Amédée, Marie.
W 1431 r. Na prośbę cesarza Sigismonda i popchnięty przez jego nowego zięcia, Philippe-Marie , Amédée VIII wysłała swojego najstarszego syna Amédée, spadkobiercę Księstwa Sabaudii, do walki z Wenecją. Wenecja nie była częścią Świętego Cesarstwa Rzymskiego, w przeciwieństwie do Mediolanu i Sabaudii, a cesarz nie akceptował odbierania mu ziemi. Co więcej, dzięki słabości Mediolanu Wenecja czuje się na tyle potężna, że próbuje zająć północne Włochy. Armia cesarza najechała Friuli (wschodnia część Republiki Wenecji), a mediolańczycy pokonali Wenecjan na Padu , zdobywając prawie całą flotę wenecką wysłaną do rzeki. Wenecjanie jednak wysyłają kolejną flotę przed port w Genui i tym razem odnoszą zwycięstwo. Młody Amédée brał udział w walkach na terenie Republiki Genui i tam zginął. To wydarzenie wystarczyło, aby Savoy powrócił do skrupulatnej neutralności.
W 1432 roku markiz Montferratu przyjął zwierzchnictwo Amédée de Savoie na swoich ziemiach położonych na północ od Padu. To kolejna konsekwencja wojny między Mediolanem a Wenecją. Mediolan, teraz wspierany przez cesarza i przyjaciela Sabaudii, był w stanie powstrzymać Wenecjan na wschodzie, a kondotier Francesco Sforza następnie najechał Montferrate, sojusznika Wenecjan. Po utracie większości swoich posiadłości markiz Jean Jacques de Montferrat (syn Teodora II) postanawia poprosić o pomoc Savoy, aby uniknąć całkowitego zniknięcia markiza. W zamian za zwierzchnictwo zaoferowane Amédée, Savoy interweniuje u mediolańczyków, aby zakończyć konflikt. Mediolan nawet przywraca najechane ziemie markizie, kiedy w następnym roku Wenecja i Mediolan zawarły pokój w Ferrarze.
W 1430 roku Amédée stara się przekształcić i ujednolicić liczne prawa księstwa, promulgując Statuta Sabaudiae („Statuty Sabaudia”) lub Universal Reforms of Savoy, które, znacznie więcej niż kodyfikacja administracyjna i sądowa, są bliższe prawdziwej konstytucji . Jest to sposób, w jaki książę może lepiej kontrolować całe społeczeństwo Sabaudii za pomocą szczegółowych praw.
„Statuty Sabaudii” dotyczą w szczególności aspektu religijnego. Jeśli mówi się o „represjonowaniu bluźnierstwa , czarów i herezji ” , Statuty przypominają o „obowiązkach chrześcijanina [takich jak] chodzenie na mszę, niepracowanie w niedziele i święta [jak również] odpowiedniego zachowania się podczas nabożeństw [ lub jeszcze raz] w celu utrzymania miejsc kultu ” .
Polityka gospodarcza i pieniężnaSavoy Counts mają prawo do monet pieniędzy z pierwszych Humbertiens w XI -tego wieku. Historycy przypisują Amédée VIII użycie na jego monetach krzyża Saint-Maurice'a (to znaczy greckiego krzyża z koniczynkami na końcach każdej gałęzi). W artykule poświęconym temu zagadnieniu szwajcarski numizmatyk Colin Martin (1906-1995) zauważa, że użycie to wydaje się być znacznie wcześniejsze. Zauważa również, że jeśli numizmatyści mieli trudności z przypisaniem monet trzech kolejnych hrabstw noszących tę samą nazwę, Amédée VI, Amédée VII i Amédée VIII, z których większość nosi wzmiankę „ AMEDEVS COMES SABAVDIE ”, przypisywali monetom „monety FERT, jeziora lub te z krzyżem Saint-Maurice ” do hrabiego Amédée VIII. Jednak Colin Martin zauważa, że te zjednoczone symbole pojawiły się w 1362 r., Wraz z hrabią Amédée VI podczas tworzenia Zakonu Annonciade i że ich użycie najprawdopodobniej musi wrócić do Zielonego Hrabiego.
Amédée wydała złoty dukat w 1430 r. (Patrz zdjęcie powyżej). Przedstawiciel w płaszczu książęcym i czapce klęczał przed św. Maurycym, patronem Sabaudii.
Hrabia przyznał Rolle otwarcie targu w 1425 roku.
Amedee VIII i ŻydziObecność Żydów w Sabaudii wynika z dwóch czynników: prosperującego księstwa i korzystnego ustawodawstwa. Rzeczywiście, hrabiów Sabaudii realizowany od XII -tego wieku i aż do XV th wieku uważany za hojny polityka wobec tej społeczności. W powiecie Żydzi mają status cudzoziemców. Ich obecność świadczy głównie w północnej części powiatu, ale ich realizacja następuje postęp zaawansowanej liczyć następnie w kierunku księcia Piemontu, od XIV th wieku, a zwłaszcza w okresie panowania Amadeusza VIII. Miasto Chambéry posiada od 1302 roku szczególny cmentarz.
Timoléon Chapperon zwraca uwagę "Jednak książęta, którzy pozwali ich do sądu, gdy uznali ich za zbyt bogatych [...] i kilku naszych hrabiów i książąt miało Żydów jako lekarzy z pensjami" . Izaak d'Annecy, żydowski lekarz, uczestniczy w narodzinach przyszłego hrabiego Amédée. Polityka książęca ma więc niejednoznaczną politykę wobec tej wspólnoty, oscyluje między udzielaniem ochrony, ale także wyzyskiem finansowym, powiązanym z kredytem, mocno opodatkowanym przez hrabstwo, a potem książęcą administrację. Od 1380s, społeczność żydowska nie jest już zapłacony zbiorowy podatkowych, casanarum censiva , ale każda osoba zapłacił CENS , z censiva Judeorum .
Wraz z nadejściem nowego hrabiego sytuacja Żydów w Sabaudii stanie się trudniejsza. Amédée jest źródłem „statutu żydowskiego”. Podczas promulgowania statutów w 1403 r. Żydzi tracą wszystkie zdobycze zdobyte wcześniej za panowania Amédée VII. W latach 1416-1417 kazał skonfiskować księgi Żydów, aby mogły zostać zbadane przez chrześcijańską cenzurę. Plik17 stycznia 1417książki są dostarczane na stos w Chambéry. W następnej dekadzie odbyło się kilka procesów przeciwko Żydom. Statuta Sabaudiae od 1430 roku w dalszym ciągu różne ustalenia dokonane w odniesieniu do Żydów w 1403, a nawet określić ich przez szesnastu artykułów. Odtąd Żydzi muszą osiedlać się w określonych dzielnicach (art. 5), nosić charakterystyczny znak lub nawet posiadać sklepy mięsne z dala od chrześcijańskich sklepów mięsnych.
Po pożarze w 1404 roku kaplica Château de Chambéry została zniszczona. Cztery lata później rozpoczęto nowe prace związane z budową „nowej kaplicy” w ekstrawaganckim gotyckim stylu . Ta kaplica otrzymała później nazwę Sainte-Chapelle .
CrusadesW 1396 r. Zachodnie rycerstwo zostało wezwane na krucjatę przez papieża Bonifacego IX , aby walczyć z Turkami, obecnie zainstalowanymi na Bałkanach. Posłuszeństwo Sabaudii nie dotyczy Bonifacego IX (patrz Wielka Schizma Zachodnia ). Hrabstwo Sabaudii uczestniczy jednak, wysyłając siedemdziesięciu rycerzy, w tym pół-brat hrabiego, Humbert . Towarzyszą wielu Francuzom, zwłaszcza z Burgundii, i pokonują katastrofę Nikopolis ( Nikopolis to dziś Bułgaria ), gdzie krzyżowcy zostali pokonani przez sułtana Bajazyda I er . Wielu rycerzy zostaje wziętych do niewoli, jak podaje Kronika zakonników z Saint-Denys , „z tej liczby był wybitny węgierski hrabia i bękart zmarłego hrabiego Sabaudii” . Hrabia płaci okup20 lipca 1402Humbert wraca zimą.
Szczególnie pobożny Amédée VIII, wkrótce po uzyskaniu tytułu książęcego w 1416 r., Wyraził chęć udania się do Jerozolimy do grobu Chrystusa. Jednak zmienne losy burzliwej egzystencji, rozdartej między sprawowaniem władzy a dążeniem do boskiego skupienia, uniemożliwiają mu realizację tego projektu.
W 1426 roku sułtan Egiptu Jaqmaq , za zgodą sułtana osmańskiego, postanowił najechać wyspę Cypr i bazę wszystkich piratów chrześcijańskich we wschodniej części Morza Śródziemnego. Król Cypru Janus zwrócił się do księcia Amédée, który wysłał mu na czele małej armii swego szambelana Jehana de Compey , pana Thorensa i François de la Palu, pana Varembonu. Armia chrześcijańska (Cypr, Mała Armenia, Rodos, Sabaudia) zostaje pokonana w bitwie pod Chérodie ( Choirokoitia ). Schwytany król zawdzięcza swój okup księciu.
W latach 1426-1430 książę i jego armie byli regularnie wzywani do obrony wiary chrześcijańskiej. I tak w 1426 r. Armia sabaudzka dołączyła do wojsk zgromadzonych przez papieża Marcina V i cesarza Zygmunta w celu walki z heretykami husyckimi . Armia ta, złożona z kilku tysięcy rycerzy, ale przede wszystkim z większości niedoświadczonych chłopów, wycofała się do Saksonii, gdy rycerze zostali pokonani pod Aussig-sur-Elbe .
Przejście na emeryturęW 1434 r. Przeszedł na emeryturę do zamku Ripaille . Aby towarzyszyć mu w tych rekolekcjach, Amédée towarzyszy sześciu rycerzy, w tym dwóch pierwszych Henri du Colombier i Claude du Saix, czyli Louis de Chevelu. W ten sposób tworzą zakon, który wydaje się bardziej religijny, chociaż wojskowy , zakon Saint-Maurice'a . Rycerze są jedynymi, którzy mieszkają z nim w Ripaille. Noszą „szarą szatę, długi płaszcz i szary kaptur z krótką czapką o długości stopy lub czymś podobnym i czerwoną czapkę pod kapturem i na wspomnianej szacie, złoty pas, a na kominku krzyż„ złoty ” , zgodnie z do kroniki Enguerrand de Monstrelet . Zachowują również brodę i długie włosy. Są „czasami nazywani„ rycerzami Ripaille ”, czasami„ rycerzami Saint-Maurice ”„ .
W niedzielę 7 listopada 1434, gromadzi radę i wspaniałych mieszkańców Sabaudii w Ripaille. Z tej okazji jego dwaj synowie otrzymują pas rycerski. Louis zostaje księciem Piemontu i generałem-porucznikiem księstwa, a Philippe Monseigneur zostaje hrabią Genewy. Ludwik uzyskuje także generalne porucznictwo księstwa, dzięki czemu zostaje uformowany w rządzie państwa. Wybór Ludwika na następcę wynika z faktu, że jego starszy brat, również imieniem Amédée, spadkobierca księstwa Sabaudii, zmarł w 1431 roku.
Książę Ludwik Sabaudzki, nowy spadkobierca księstwa, wydawał się swojemu ojcu mniej zdolny do prowadzenia interesów i wymagał przeszkolenia. Pomimo przejścia na emeryturę Amédée nadzorował syna w kierunku księstwa, regularnie wysyłając mu instrukcje. Tak naprawdę opuścił władzę dopiero sześć lat później, kiedy abdykował dalej6 stycznia 1440po wyborze na papieża przez sobór w Bazylei .
Dwa dni w tygodniu Rycerze Ripaille zajmują się sprawami Sabaudii, a pięciu innych poświęcają się niemal monastycznemu życiu.
Antypapież Feliks VAmédée VIII of Savoy, pod imieniem Feliksa V , była antypapieżem w czasach soboru w Bazylei . Jej mitra znajduje się w skarbcu opactwa Saint-Maurice d'Agaune .
Wybór Feliksa V jest wynikiem walki o wpływy między papieżem Eugeniuszem IV a członkami Rady Bazylejskiej . Po serii konfliktów Eugeniusz IV zdecydował o przeniesieniu rady z Bazylei do Ferrary w 1438 r. Tylko mniejszość początkowo zaakceptowała tę decyzję i rada zdecydowała się nadal zasiadać w Bazylei. Plik30 października 1439Błędnie powołując się na Haec Sancta dekretu z soboru w Konstancji , „Radą”, który pozostał w zastrzeżeniach Basel obalenia Eugeniusza IV i wybiera na jego miejsce Amédée VIII Sabaudii, następnie w wieku 56 lat, pod nazwą Felix V .
Antypapież Feliks V zostaje intronizowany23 lipca 1440w katedrze w Lozannie . Przyjął na stanowisko sekretarza Eneę Silvio Piccolomini, przyszłego papieża Piusa II , który szybko zdystansował się od Bazylei.
Felix V podnosi w 1449 następcy Eugeniusza IV , papieża Mikołaja V . Jego rezygnacja z tiara jest negocjowane w Lyon, przez ambasadorów króla Francji Karola VII , księcia Sabaudii Louis I st z Rene Andegaweński , król posiadacza Sycylia, angielski król Henryk VI The arcybiskup Treves Jacques de Sierck , arcybiskup Kolonii Dietrich II von Moers (de) i elektor Saksonii Fryderyk II .
Félix V stawia cztery warunki swojej abdykacji:
Po zaakceptowaniu tych warunków i poręczeniu ich egzekucji przez Mikołaja V i wiedeńskiego delfina Ludwika II , Felix V przenosi się do Lozanny ,5 kwietnia 1449, Rady Bazylejskiej, gdzie opublikował byki, do których się zobowiązał. Zrzeka się tiary7 kwietnia 1449. Ojcowie soboru wybierają tam papieża Mikołaja V , im19 kwietnia 1449. Jest ostatnim antypapieżem oficjalnie uznanym za takiego przez Kościół katolicki.
Symboliczne zakończenie kariery biskupiejChociaż oficjalnie abdykuje w katedrze w Lozannie w rKwiecień 1449Amédée pozostaje kardynałem i pełni funkcję legata i wikariusza generalnego Stolicy Apostolskiej dla księstwa Sabaudii, ale także dla części terytorium berneńskiego, w tym diecezji lozańskiej . Jego ambasadorami przedstawić swoją przysięgę posłuszeństwa wobec papieża w Spoleto ,20 czerwca 1449. Administrator od 1444 z biskupstwa Genewie , którą przyznano siebie, stał się jego biskupa w 1449, i powołany na przedmieściach Apostolskiej w Sainte-Sabine .
Dziekan Sacred College, przeszedł na emeryturę do utworzonego przez niego klasztoru w Ripaille .
Amédée umiera w czwartek 7 stycznia 1451, w Genewie. Został pochowany w chórze „przeoratu” Ripaille.
Amédée napisał swój testament 06 grudnia 1439, albo między datą jego wyboru z dnia 6 listopada i jego akceptacja w dniu 17 grudnia. Tekst zawiera zasadniczo instrukcje dotyczące jego pogrzebu. Poza tradycyjnymi szczegółami wskazuje, że chce, aby jego serce zostało umieszczone w klasztorze Ripaille, a jego szczątki zostały umieszczone w opactwie Hautecombe , które jest nekropolią Sabaudii, od 1233 roku:
„Jeśli chodzi o moje ciało, z wyjątkiem serca, z własnej woli ten sam książę pragnie i nakazuje, aby je odprasować i honorowo zaprowadzić do klasztoru Hautecombe zakonu cystersów w kaplicy znajdującej się w kościele założony niegdyś ku pamięci moich poprzedników, a mianowicie w grobie moich rodziców, w którym spocznie; niech to ciało zostanie pochowane, niech odprawi się wiele mszy, którym towarzyszą jałmużna i modlitwa; gdziekolwiek jest spadkodawca, niech tam zostanie pochowane jego ciało. "
- Bernard Andenmatten, Agostino Paravicini Bagliani, „Testament Amédée VIII”.
W szczególności przewiduje organizację 3000 mszy i ilości 800 świec i 500 małych świec do rozświetlenia jego ciała. Przewiduje liczne darowizny dla głównych opactw Księstwa Saint-Maurice d'Agaune , Hautecombe i Charterhouse of Pierre-Châtel . Nadaje również Sainte-Chapelle of Chambéry , przeorat Ripaille, ale także zakon Świętych Maurycego, który założył w 1434 r. Inne instytucje korzystają z hojności hrabiego. Szacuje się, że dokonano tylko 5% planowanych podziałów.
Następnego dnia po jego śmierci „odprawiono trzysta mszy w katedrze genewskiej” . 9 września zwłoki przewieziono do Ripaille, „gdzie po ceremonii wysłano je w pośpiechu” i złożono je „w ołowianej trumnie” .
Podczas najazdu Berneńczyków na północną część księstwa Sabaudii (Chablais i Faucigny) w 1536 roku jego grób został zniszczony. Jego kości, „zebrane przez dżentelmena z Evian” , imieniem Merlinge, i trzymane w tajemnicy, dopóki nie zostały przekazane księciu Emmanuel-Philibertowi i przeniesione do katedry Saint-Jean w Turynie w 1576 roku.
Podczas 43 lat panowania poza Sabaudią tylko siedem razy zaryzykował na swoich ziemiach Piemont, przejeżdżając przez Dolinę Aosty , ale nigdy nie poszedł dalej niż Turyn i Ivrea . Udał się do swojej ziemi Nicei ( 1420 ), gdzie wyruszył nawet do Villefranche-sur-Mer , ale nigdy nie udał się do swoich ziem, które uważał za zbyt odległe od Rzymu , Mediolanu , Wenecji i Florencji .
Nie lubił wysokich gór z ich udręczonymi płaskorzeźbami, śniegami, surowym klimatem, który uważał za przedsionek do piekła, dlatego szczególnie chronił hospicja na przełęczy Grand-Saint-Bernard i Col du Mont-Cenis które zajmowały się zakwaterowaniem podróżnych pomagających w ich przejściu przez kasztany (przewodnicy). Nie lubił też wypływać na Jezioro Genewskie , w 1403 roku przekroczył je ze swoimi siostrami na uroczystej galerie prowadzonej przez 25 wioślarzy. Latem, w pogodny dzień, godził się na przepłynięcie go łodzią, aby popłynąć do Morges , Lozanny lub Château de Chillon , w przeciwnym razie wolałby jechać wokół niego w wozie ciągniętym przez muły ciszej niż konie.
Kilkakrotnie jeździł do Dijon , miasta swojej żony, ale raz do Awinionu ( 1395 ), trzy razy do Paryża ( 1398 , 1401 , 1410 ), ale nie chciał tam wrócić. Miał jednak tam piękny hotel mieszkalny, a także zamek w Gentilly, gdzie w 1329 roku zmarł jego przodek Edward Liberał . Raz również udał się do Lyonu ( 1415 ), wypływając łodzią z Seyssel w dół Rodanu w towarzystwie cesarza Wacława . Przebywał w Château de Rumilly w 1419 roku.
W Szwajcarii kilkakrotnie jeździł do Berna i Fryburga, ale w 1414 roku odmówił udziału w soborze w Konstancji, który miał jeszcze położyć kres Wielkiej Schizmie. W 1427 roku spędził lato w Château de Saint-Prex . W 1439 roku mieszkał przez jakiś czas w Bazylei .
Na spiralnych schodach zamku Colombier-sur-Morges znajduje się jego domniemany portret, który przedstawia go w tiarze . Ta pionowa medalionu jest pomalowany na ścianie, w tempera wapna, prawdopodobnie w kierunku końca XV XX wieku (przywrócone koniec XX p wieku). Henri de Colombier, jeden z jego najbliższych przyjaciół, był rzeczywiście pradziadkiem Jeana Donata de Colombier, budowniczego zamku.
Amédée de Savoie wyszła za mąż w wieku 10 lat z Chalon , the30 października 1393przez babcię Bonne de Bourbon do Marie de Bourgogne , lat 7. Jest córką Philippe le Bold (1342-1404), księcia Burgundii i czwartego syna króla Francji Jana II (1319-1364) i Małgorzaty II Flandrii (1350-1405).
Z tego małżeństwa przyszło 9 dzieci (strona genealogiczna Foundation for Medieval Genealogy dodaje dwoje dzieci):
Brak znanych nieślubnych dzieci.
Odniesienia ze słownika historycznego Szwajcarii (DHS)