Mitra

Mitra jest nakryciem głowy zarezerwowane dla biskupów, od początków Kościoła. Jest więc przenoszony zarówno w Kościele łacińskim, jak iw Kościołach wschodnich . W Kościele katolickim obrządku łacińskiego, jest to liturgiczne nakrycie głowy , charakterystyczne dla wysokich dostojników Of The Roman Catholic Church mający odpowiedzialności pasterskiej, to znaczy biskupów i opatów .

Pochodzenie i zastosowanie

Mitra jest noszona tylko podczas ceremonii liturgicznych . Przed Soborem Watykańskim II prepozytowie kapituł katedralnych i kanonicy niektórych kapituł świeckich mieli prawo mitry , za zgodą papieża .

Wcześniej, w pewnych określonych obrzędach i dla niektórych funkcji, diakoni mogli być również mityczni.

Podpórki opatów i biskupów są ściśle identyczne. Ścięcie pojawia się na Zachodzie w czasie XII th  wieku , prawdopodobnie około roku 1140 - 1150 . Jednak jego forma bardzo się zmieniła. Pierwotnie składał się z zamkniętego kapelusza , otoczonego okrągłą opaską zawiązaną z tyłu głowy i opadającą na ramiona w postaci dwóch pasków, fiszbin . Przednia i tylna, zwane tytuły lub rogi są stopniowo wyniosła równolegle do coraz wyższe i bardziej szpiczasty do XVIII -tego  wieku . Oba boki mitra mógł symbolicznie oznaczać te dwa Testamenty The New będąc w przód.

Trzy rodzaje mitry

Liturgia w formie trydenckiego rytu rzymskiego przepisuje do biskupa noszenia trzech mitrę zdobione różnie w zależności od okoliczności:

Papież miał czwartą, z której tylko krąg był pozłacany, aby przewodniczył niektórym zgromadzeniom.

Zwykła forma rytu rzymskiego nie odróżnia auriphrygiate mitrę z orfrayed ścięcia .

W protestantyzmie

W Kościele anglikańskim mitra została porzucona po reformacji protestanckiej . Niemniej jednak, jak w wyniku Ruchu Oksfordzkiego , ścięcie został odrestaurowany w XIX -tego wieku, a większość biskupów Wspólnoty Anglikańskiej nadal noszą mitry dzisiaj w taki sam sposób jak w Kościele katolickim. Mitra jest również noszona w niektórych kościołach luterańskich , w szczególności w kościele szwedzkim .

Galeria

Załączniki

Uwagi i odniesienia

  1. Cæremoniale Episcoporum (1752)

Powiązane artykuły