Jacques de Vitry | ||
Biografia | ||
---|---|---|
Narodziny | między 1160 a 1170 w rejonie Reims ( Francja ) |
|
Zakon religijny | Augustyn | |
Święcenia kapłańskie | 1210 | |
Śmierć |
1 st May 1240 Rzym |
|
Kardynał Kościoła Katolickiego | ||
Utworzony kardynał |
grudzień 1228przez papieża Grzegorza IX |
|
Tytuł kardynała |
Kardynał Biskup Tusculum |
|
Biskup Kościoła Katolickiego | ||
Konsekracja biskupia |
1216przez papieża Honoriusza III . |
|
Funkcje biskupie |
Biskup z Saint-Jean-d'Acre dziekan kolegium kardynalskiego |
|
(en) Informacja na www.catholic-hierarchy.org | ||
Jacques de Vitry , urodzony w latach 1160-1170 w regionie Reims i zmarły dnia1 st maja 1240w Rzymie , był historyk i autor duchowy, spowiednik z Marie d'Oignies , popularny kaznodzieja, a biskup od Saint-Jean-d'Acre . W 1228 został mianowany kardynałem- biskupem Tusculum .
Vitry zdobył dobre wykształcenie uniwersyteckie w Paryżu, gdzie został magistrem . Jeszcze zanim został księdzem, był odpowiedzialny za kurację w Argenteuil . Jednak przyciągnięta sławą Marie d'Oignies, beginki i mistyczki mieszkającej w Oignies , w hrabstwie Namur Vitry odwiedziła go w 1208 roku .
Głęboko pod wrażeniem, przebywał w Oignies. Staje się spowiednikiem i przewodnikiem duchowym Beginki. To przekonuje go do wstąpienia do kanoników Saint-Augustina, którzy mają klasztor w Oignies. Vitry przyjął święcenia kapłańskie w 1210 roku w Paryżu .
Między nimi powstaje związek duchowej przyjaźni. Vitry ma głębokie zrozumienie życia mistycznego , nawet jeśli czasami wydaje się naiwny, gdy mówi o cudach Bożych i łaskach otrzymanych przez Marie d'Oignies. Pisze: „Ludzie świata nie dziwią się, gdy ktoś krzyczy z bólu; ale gorszą się, gdy ktoś głosi radość, która wypływa z jego serca”. I znowu: „łzy duchowe nie osłabiają głowy, ale rozgrzewają inteligencję, zmiękczają duszę, odżywiają ciało i radują całe miasto Boże”. Ten związek wyznacza całe życie i duchowość Jacques'a de Vitry.
Marie d'Oignies zmarła w 1213 roku . Trzy lata później Vitry napisał Żywot błogosławionej Marii d'Oignies , które jest raczej „historią duszy”, opartą na osobistych wspomnieniach. Ta poruszająca historia (poprzedzona prologiem o „mistycznym środowisku Liège”) pozostaje głównym dziełem Vitry'ego.
Nic go nie powstrzymuje w Oignies po śmierci świętego. Zgodził się głosić krucjatę przeciwko albigensom najpierw w diecezji Liège, a następnie jego sukces sprawił, że zabłysnął bardziej we Francji i Niemczech. Rekrutuje do V krucjaty kierowanej przez króla Węgier André II .
W 1216 Vitry został mianowany biskupem Saint-Jean-d'Acre w Ziemi Świętej. Został wyświęcony na biskupa w Perugii z rąk papieża Honoriusza III . Przybywszy do Palestyny , wykazał wielką aktywność u boku krzyżowców w kampanii egipskiej i zdobyciu Damietty ( 1218 ). Po 5 th Krucjata odwraca się do porażki, Vitry powrócił do Europy, a szczególnie w diecezji Liège . W 1226 r. złożył rezygnację papieżowi : została przyjęta.
Vitry działa zatem jako „ biskup pomocniczy ” Liège , pomagając księciu-biskupowi Hugues de Pierrepont w jego zadaniach duszpasterskich i towarzysząc mu duchowo w chwili śmierci (12 kwietnia 1229).
W grudniu 1228 , energiczny papież Grzegorz IX wyznaczył Jacques de Vitry kardynał biskup z Tusculum (lub Frascati), jednej z podmiejskich diecezji Rzymu. W latach 1229 i 1239 roku przeprowadzono kilka misji dyplomatycznych jako legat papieski we Francji (przed albigensów) oraz w Palestynie ). Tradycja twierdzi, że został wybrany Patriarchą Jerozolimy , ale jest to wątpliwe. W 1240 roku Jakub de Vitry był dziekanem Kolegium Kardynalskiego .
Jacques de Vitry zmarł dnia 1 st maja 1240, w Rzymie. Zgodnie z jego wolą, jego ciało zostało przywiezione z powrotem do Oignies, aby tam zostać pochowane w pobliżu grobu Saint Marie d'Oignies .