Zabójstwo Louis I st Orleanu , brata króla Karola VI , występuje23 listopada 1407w Paryżu . Popełnione za namową kuzyna Jana I st Burgundii , znany jako „Jan bez Trwogi” Akt ten wywołał wojnę domową między Armagnacs i Burgundów , który pogrąża się we Francji w wir wojny domowej aż do Traktatu Arras z 21 września 1435 r.
Hundred Years War , która przeciwstawia Francję i Anglię , zna trwały rozejm od momentu podpisania rozejmu Leulinghem w dniu 28 kwietnia 1393 roku w językach angielskim, który musiał zmierzyć się rekonkwista pacjenta z terytorium Francji prowadzonym przez kapitanów dzielnych jak Bertrand du Guesclin za panowania Karola V boryka się z poważnymi wewnętrznymi problemami politycznymi. Ale Francja jest również poruszona wewnętrznymi sporami. Od 1392 roku król Francji Karol VI pogrążył się w szaleństwie, a Francją rządzi rada regencyjna, na czele której stoi jego żona Isabeau z Bawarii , ale na czele stoi wielki królestwa. Przerywany charakter królewskiego szaleństwa, nazywanego wówczas jego „nieobecnością”, uniemożliwiał ustanowienie stabilnej regencji. W rzeczywistości, od 1401 r., Philippe le Bold , wuj króla i księcia Burgundii , i jego bratanek Ludwik , brat Karola VI i książę Orleanu, sprzeciwiali się głębokiej nienawiści . Książę Filip z Burgundii popiera rozejm z Anglią, który oszczędza interesom jego poddanych Flamandów , podczas gdy książę Louis I st Orleans, godny spadkobierca politycznego ognia, jego ojciec, Karol V, opowiadał się za wznowieniem walki z angielskim wrogiem.
W obliczu intryg Philippe'a de Bourgogne, który równolegle usiłuje zjednoczyć swoje ziemie burgundzkie z ziemiami Flandrii w celu utworzenia nowego państwa w przypadku klęski Francji nad Anglikami, książę Louis d'Orléans stopniowo tworzył sojusze z wewnątrz Imperium aby przeciwstawić się ambitnym burgundzkim. W 1404 roku Jean sans Peur , następca ojca w Księstwie Burgundii, cieszył się pozytywnym wizerunkiem według Christine de Pizan , ale miał niewielki wpływ na Radę Królestwa Francji. Książę Ludwik Orleański, jako młodszy brat króla, dominuje na soborze regencyjnym, w którym uczestniczy Izabeau Bawarii, żona króla Karola VI, z przerwami. Uzyskał kontrolę nad Skarbem Królewskim i podejmował manewry, aby uniemożliwić księciu Burgundii osiągnięcie ciągłości terytorialnej między jego posiadłościami we Flandrii a Księstwem Burgundii, nabywając Księstwo Luksemburga , zabezpieczone funduszami korony. W sierpniu 1405 roku Jan Nieustraszony dokonał pokazu siły wkraczającej do Paryża na czele swojej armii, zmuszając królową Isabeau Bawarii i księcia Ludwika I st Orleans do ucieczki do Melun . Wojny domowej ledwo udało się uniknąć pojednania 10 października 1405 roku.
Napięcie zostało wznowione w 1406 i 1407 roku, książę Burgundii jako pierwszy obarczył księcia Orleanu odpowiedzialnym za jego porażkę przed miastem Calais , które zamierza odebrać Anglikom. Następnie, rozporządzeniem z 28 kwietnia 1407 r. Zmieniającym skład rady królewskiej, zgodnie z którym liczba Burgundów zmniejszyła się z dwudziestu sześciu przedstawicieli do zaledwie dwóch, książę Burgundii, widząc uciekającą przed nim władzę, postanawia przejść do aktu. . Od końca czerwca 1407 roku wydaje się, że książę Burgundii planował zabójstwo swojego kuzyna. W dniu 8 sierpnia 1407 r. W Lille zapłacił sto koron Raoulowi d'Anquetonville, swemu wyznaczonemu poplecznikowi, i tysiąc pięćset koron Lourdin de Saligny, swojemu zaufanemu mężowi, który miał być zdeponowany w tajemnym miejscu w Paryżu. To sekretne miejsce to Hôtel de l'image Notre-Dame, prowadzony przez parę Fouchier. 14 listopada 1407 r. Pośrednik domu o nazwisku Pierre d'Asignac zgodził się z żoną Fouchier wynająć hotel do następnego Saint Jean-Baptiste za szesnaście funtów w Paryżu . To byłaby kryjówka morderców.
W dniu 23 listopada 1407 roku książę Orleanu odwiedzi królową Isabeau, która urodziła krótko przed, w hotelu Barbette , rue Vieille du-Temple- w Paryżu. Thomas de Courteheuse, kamerdyner króla i sam kąpieli w konspiracji, zaprezentował się w hotelu Queen Isabeau z wybiciem 8 P.M. i poinformował księcia Orleanu, że król Karol VI pilnie go wezwał. Książę żegna się więc z królową i udaje się do hotelu Saint-Pol , w którym mieszka król. Chociaż książę ma, według Enguerranda de Monstrelet , prawie sześciuset żołnierzy w całym Paryżu, jego eskorta składa się tego wieczoru tylko z niewielkiego tuzina pikinierów i sług . Książę przysiadł na muule i nie podejrzewając, co go czeka, wyrusza w górę rue Vieille-du-Temple . Około piętnastu osób, czających się w cieniu budynków, niecierpliwie czeka na jego przejście. Na sygnał przestępcy, prowadzeni przez Raoula d'Anquetonville, rzucają się na mały oddział księcia, mają straż i udaje im się zdjąć Louisa z jego muła, zanim odcięli mu rękę. Książę zdziwiony wykrzyknął: „Jestem księciem Orleanu!” „Odpowiadamy mu:„ On jest tym, którego chcemy! Cios toporem w głowę niszczy życie brata króla, który umiera wraz ze swoim wiernym flamandzkim sługą Jakubem. Jego ciało zostało złożone w kościele Notre-Dame-des-Blancs-Manteaux do czasu pogrzebu.
Książę Burgundii ma poparcie ludności paryskiej i uniwersytetu , który był w stanie uwieść, obiecując ustanowienie rozporządzenia podobnego do tego z 1357 roku . Będąc w stanie przejąć władzę, może więc publicznie przyznać się do zamachu. Daleko z ukrycia z nim Jean sans Peur miał pochwałę na tyranobójstwa napisany przez Jean Petit , teolog z Sorbony , do którego kontrargument Thomasa de Bourg, opat z Cerisy , który stanął po stronie wdowy księcia „Orleans, Valentine Visconti . Karol VI, aby uspokoić walczące strony po tym zamachu, wzywa księcia Burgundii i dzieci zmarłego 28 lutego 1409 w Chartres : oskarża również hrabiego Wilhelma IV z Hainaut , szwagra Jeana sans Peura, do „zapewnić, na czele 400 zbrojnych i 100 łuczników, ochronę każdej delegacji podczas jej podróży i stanąć po stronie ewentualnie zaatakowanej grupy. 15 kwietnia 1410 r. W Gien , podczas ślubu Karola d'Orléans , syna zamordowanego księcia, i Bonne d'Armagnac , obecna szlachta królestwa sprzymierzyła się z księciem Burgundii. Wojna domowa pomiędzy Armagnacs i Burgundianami, która wybuchła, zakończyła się dopiero 25 lat później, wraz z podpisaniem traktatu z Arras w dniu 21 września 1435 roku. Sam Jean sans Peur został zamordowany przez Armagnaców w 1419 roku.