Avenue Henri-Martin

16 th  ARR t Avenue Henri-Martin
Aleja Henri-Martina.
Sytuacja
Miasto	16 th
Dzielnica	La Muette Porte-Dauphine
Początek	77, rue de la Pompe
Koniec	77, bulwar Lannes i place de Colombia
Morfologia
Długość	663  m²
Szerokość	40  m²
Historyczny
kreacja	6 marca 1858 r
Określenie	Zamówienie z10 listopada 1885
Geokodowanie
Miasto Paryż	4500
DGI	4567
Geolokalizacja na mapie: 16. dzielnica Paryża Avenue Henri-Martin Geolokalizacja na mapie: Paryż Avenue Henri-Martin
Obrazy na Wikimedia Commons

Avenue Henri Martin jest ścieżka 16 th  arrondissement od Paryża , w Francji .

Lokalizacja i dojazd

The Avenue Henri Martin jest ulica znajduje się w 16 th  dzielnicy z Paryża . Zaczyna się na 77, rue de la Pompe, a kończy na 77, bulwarze Lannes i place de Colombia . Ma 663 metry długości i 40 metrów szerokości.

Piaszczysta ścieżka konna pozwalała dojeżdżać do Lasku z Ecole Militaire do końca lat 70. Został przekształcony w parkingi mieszkalne. Chroniona ścieżka rowerowa została utworzona na środku drogi, ale nieukończona prowadzi do Porte de la Muette i jej intensywnego i szybkiego ruchu niespodziewanie dla niedoinformowanych użytkowników.

Ratusz z 16 -tego  okręgu jest n o  71.

Aleja jest obsługiwana przez linię  , na stacji Rue de la Pompe , przy linii autobusowej RATPTP 63i linią RER C , na stacji Avenue Henri-Martin .

Pochodzenie nazwy

Aleja jest nazwany Henri Martin (1810-1883), historyk francuski , burmistrz 16 -tego okręgu.

Historyczny

Aleja była częścią alei Trocadéro (1877-1885), która wcześniej nazywała się "Avenue de l'Empereur". Odcinek między bulwarem Lannes a rue de la Pompe przyjął imię Henri Martin w 1885 roku. Odcinek między placem du Trocadéro a rue de la Pompe przyjął nazwę „avenue Jean-Chiappe” w 1941 roku, a następnie nazwa „  avenue Georges-Mandel  ” w 1945 roku. Część położona u wylotu bulwaru Flandrin została nazwana „  place Tattegrain  ” w 1955 roku.

Niezwykłe budynki i miejsca pamięci

• Elementy architektoniczne

• N O  83.

• Wprowadzić N O  87.

• N O  91.

• N O  101.

• N O  109.

• N O  115.

• N o  31: projektant Caran d'Ache tam mieszkał.
• Pomiędzy n o  70 i n O  72 jest kwadratowy Lamartine .
• N o  72 (i 4, kwadrat Lamartine ): 1922 budynek zbudowany przez architekta Karola Labro. W 1925 roku, w mieszkaniu na 3 -go piętrze, kradzież miliona biżuterii zostało popełnione wobec bogatego rosyjskiego uchodźcy. Podejrzana jest służąca, podejrzana o działanie w imieniu „tajnej organizacji Sowietów”.
• N O  78 bis: polityk Juan Negrín żył tam od 1947 do śmierci w 1956 roku.
• N o  83: budynek z 1908 roku układ pomieszczeń w mieszkaniu na pierwszym piętrze, z widokiem na aleję, przedstawiała się następująco, od lewej do prawej na zdjęciu powyżej: duży salon, mały pokój dzienny, 1 st sypialni lub stół bilardowy, łazienka, 2 sypialnia, 3 sypialnia (w sumie mieszkanie miało 5 sypialni). Kuchnia, spiżarnia i „pokój ludowy” znajdowały się od strony dziedzińca.
• N o  87: budynek z 1892 roku zaprojektowany przez architekta Albert Walwein.
• N o  91: siedmiopiętrowy budynek zbudowany w 1911 roku przez architektów Gustave Umbdenstock i Ernest Picard. Zwycięzca konkursu na fasadę miasta Paryża z 1912 roku, budynek jest szczególnie godny uwagi ze względu na imponującą markizę . Rezydowała tam australijska diwa Nellie Melba (1861-1931), na cześć której stworzono recepturę brzoskwini Melba . W lipcu 2017 roku przed budynkiem, paryskim domem prezydenta Republiki Dżibuti Ismaëla Omara Guelleha , odbyła się demonstracja przeciwników Dżibuti , potępiająca nielegalnie zdobyte dobro .
• N O  101: 1891 budynku; architekt: Alfred Fasquelle. W 1935 roku, kiedy przyszły prezydent Republiki Valéry Giscard d'Estaing wstąpił do Lycée Janson-de-Sailly , jego rodzina przeniosła się pod ten adres. W tej liczbie mieszczą się biura Abwehry podczas II wojny światowej .
• N o  107-113: przy n ° 109, budynek znajduje się na terenie willi, gdzie Alphonse de Lamartine (1790/69) zmarł w dniu 28 lutego 1869 (tablica przymocowana do elewacji w 1912 roku). Pomiędzy nr 107 a 113 rzeczywiście znajdowała się dawniej chata z ogrodem przyznana przez miasto w 1859 roku pisarzowi, jego żonie i siostrzenicy Chanoinesse de Césiat. W 1879 r. ta ostatnia zrzekła się prawa użytkowania chaty miastu za dożywotnią dożywotnią kwotą 12 000 franków. Gmina paryska sprzedaje go następnie spekulantowi za 478 000 franków, który każe go zburzyć. Zbudowano trzy budynki, w tym pod numerem 107 budynek autorstwa braci Josse i Gastona Berheimów . W 1894 roku zmarł tam kanonik Césiat. W latach 1859-1898 istniało także jedno z wejść do ogrodu kwiatowego La Muette , w miejscu dzisiejszej rue Édouard-Fournier . Pod numerem 109 znajduje się obecnie ambasada Bangladeszu we Francji . 24 lutego 1982 r.Przed n °  113, wojującym grupy terrorystycznej skrajnej lewej bezpośrednie działanie jest kwestionowana, podczas gdy jest on w towarzystwie dwóch innych mężczyzn w pobliżu samochodzie zaparkowanym na zewnątrz budynku. W pojeździe, który okazuje się być skradziony, policja znajdzie kilka rodzajów broni, w tym karabin maszynowy.
• N O  109: pisarz i poeta Anna de Noailles mieszkał pod tym adresem w 1900 roku, zanim przeniósł się do rue Scheffera w 1910 roku; tam urodziła swoje jedyne dziecko, Anne-Jules de Noailles (1900-1979).
• N O  115: budowa bloku 1931, w stylu Art Deco , pomiędzy Avenue Henri Martin i ulic Octave-Feuillet , Franqueville i Georges Leygues  ; architekt: Michel Roux-Spitz .

• Płytki w N O  78 bis.

• Płyta n o  109.

• Pomnik Auguste Rodina na rogu z aleją Victor-Hugo  : Victor Hugo and the Muses (1909); został zainaugurowany w 1964 roku. Inna wersja znajduje się w muzeum Rodina .

Wybitne aspekty kulturowe

W literaturze

• 101, avenue Henri-Martin to powieść o Régine Deforges opublikowany w 1983 roku, druga część dzieła rozpoczętego z La Bicyclette Bleue .

W grach planszowych

• Avenue Henri-Martin to plac o największej częstotliwości odwiedzin spośród wszystkich placów w Monopoly .

Uwagi i referencje

Uwagi

1. Zwróć uwagę, że w tej samej dzielnicy, w ogrodzie Ranelagh , znajduje się inny posąg pisarza, Wizja poety autorstwa Georgesa Bareau .

Bibliografia

1. „Avenue Henri-Martin” , www.v2asp.paris.fr .
2. Jacques Hillairet , Historical Dictionary of ulicach Paryża , "Avenue Henri-Martin" ( "AK"), p.  631 .
3. Paryskie wnioski o pozwolenie na budowę , tom 6, Archiwa Departamentu Paryża .
4. „Milion klejnotów skradzionych przez pokojówkę ”, Le Petit Journal , 28 kwietnia 1925 , w RetroNews .
5. Mapa przechowywana w Archiwum Departamentu Paryża.
6. (w) Ann Blainey Cudowna Melba: Niezwykłe życie wielkiej diwy , Ivan R. Dee, 2009.
7. „Dżibuti: Francja musi dyskutować z opozycją” , 18 lipca 2017, na blogach Courrier.
8. Jean-Marc Philibert, Pieniądze naszych prezesów , Max Milo Éditions, 2008 ( ISBN  978-2-31500-189-7 ) .
9. „Podążaj za przewodnikiem po Paryżu Gestapo” , www.noemiegrynberg.com .
10. „Aresztowanie działacza akcji bezpośredniej” , Le Monde , 26 lutego 1982 r.
11. „Świadectwa stanu cywilnego” , Archives de Paris, V4E 10063, strona 14.
12. ochrona dziedzictwa, 16 th dzielnica , miasto Paryż, rozporządzeń PLU, tom 2, załącznik VI, str.  340 do 432.
13. „Śladami Rodina w stolicy”, Le Figaroscope , tydzień od 22 do 28 marca 2018, s. 14.
14. „  Monument à Victor Hugo – Paris, 75016  ” , na e-monumen.net/ (dostęp 24 marca 2020 r . ) .
15. Sébastien Ferenczi, Rémy Jaudun i Brigitte Mosse, "  Rendez-vous avenue Henri Martin czy jak wygrać Monopoly dzięki łańcuchów Markowa  " Kwadratura , n o  19,1994( przeczytaj online ).
16. Michel Brassine i Maryse Raffin "  Le monopol  " Jeux i Stratégie , n O  20,kwiecień-maj 1983, s.  34-38.