Charles Derosne

Charles Derosne Biografia
Narodziny 23 stycznia 1780
Paryż
Śmierć 21 września 1846(w wieku 66 lat)
Paryż
Pogrzeb Cmentarz Pere Lachaise
Imię urodzenia Louis-Charles Derosne
Narodowość Francuski
Zajęcia Przemysł , farmaceuta , chemik
Rodzeństwo Jean-Francois Derosne
Inne informacje
Członkiem Związek budowniczych

Charles Derosne , którego pełne nazwisko brzmi Louis-Charles Derosne , jest farmaceutą , chemikiem i przemysłem Francuzem , urodzonym w Paryżu w 1780 roku , zmarł w 1846 roku .

Biografia

Louis-Charles Derosne urodził się 23 stycznia 1780 (lub 1779). Jego rodzice, którzy pobrali się w 1770 roku, to François Derosne (1743-1796), mistrz farmacji i partner jego kuzyna Louis-Claude Cadet de Gassicourt w aptece „Cadet-Derosne” przy rue Saint-Honoré 115 i Anne Godefroy . Louis-Charles jest drugim chłopcem w rodzinie, jego najstarszym był Jean-François urodzony 18 lipca 1774 roku.

Był jednym z pierwszych we Francji, który wyprodukował cukier buraczany w 1811 roku, wkrótce po Benjaminie Del Deserze . Uzyskał czerń zwierzęcą wykonując kości, rozpoznał właściwości wybielające węgla drzewnego i zastosował ją do oczyszczania syropów cukrowych ( 1813 ). W 1818 roku założył warsztat do produkcji aparatury destylacyjnej pod adresem 7, rue des Batailles (na miejscu dzisiejszej Avenue d'Iéna ) w Chaillot .

Ten stosunkowo skromny warsztat został przekształcony i rozbudowany przez współpracę z Jean-François Cailem w zakład budowy cukrowni, parowozów lokomotyw, pras monet i obrabiarek, firmy Ch.Derosne i Cail . Firma rozwinęła się wraz z utworzeniem fabryk w Denain , Brukseli, Valenciennes, Douai, Amsterdamie i Grenelle w pobliżu fabryki Chaillot na drugim brzegu Sekwany i stała się jedną z największych na świecie, zatrudniając ponad 1200 mechaników.

Zakład Chaillot, który został zniszczony przez pożar w 1865 roku i przeniósł się do tego z quai de Grenelle, Paryż 15 th , był w 1850 i 1860 roku największa fabryka w stolicy.

Charles Derosne tłumaczone z niemieckim Traktacie o Franz Karl Achard na buraka cukrowego.

Adolphe Lebaudy poślubi swoją córkę.

Uwagi i odniesienia

  1. Jean Flahaut, 2005 , s.  227
  2. Jean Flahaut, 2005 , s.  223
  3. Anne Calitte, „  Cail, budowniczy lokomotyw  ” North Review ,Kwiecień-czerwiec 1991( czytaj online )

Zobacz też

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne