Adres |
boulevard de Ménilmontant 75020 20. dzielnica Paryża , Paryż Francja |
---|---|
Obszar | 44 ha |
Spadła | 75 393 |
Ludzie | 1 000 000 |
Uruchomienie | 1804 |
Ojcowieństwo |
Miejsce naturalne sklasyfikowane na liście MH (1983, 1995) Klasyfikowane MH (1983, 1990, 1995, 1995, 2008) |
Szczegóły kontaktu | 48 ° 51 ′ 43 ″ N, 2 ° 23 ′ 39 ″ E |
Stronie internetowej | www.paris.fr/perelachaise |
---|---|
MiliardGraves | 166240 |
Znajdź grób | 639018 |
Cmentarze Francji | 38463 |
Frédéric Chopin , Colette , Allan Kardec , Jim Morrison , Alfred de Musset , Edith Piaf , Oscar Wilde itd. Zobacz listę osób pochowanych na cmentarzu Père-Lachaise |
Père-Lachaise jest największym stacjonarne paryski cmentarz i jedna z najbardziej znanych na świecie . Znajduje się w 20 th dzielnicy , wiele znanych osób są tam pochowany . Każdego roku przyjmuje ponad trzy i pół miliona odwiedzających, co czyni go najczęściej odwiedzanym cmentarzem na świecie. Jeśli stał się głównym miejscem turystycznym w Paryżu, Père-Lachaise pozostaje aktywnym cmentarzem, na którym co roku odbywa się duża liczba operacji pogrzebowych i ceremonii upamiętniających.
Pięć wejść zapewnia dostęp do wnętrza cmentarza:
Główne wejście ma formę monumentalnego portalu hemicyklicznego, z dwoma pylonami, w stylu neoklasycystycznym , zaprojektowanego przez architekta Étienne-Hippolyte Godde , a oddane do użytku w 1825 r. Zdobione jest uskrzydlonymi klepsydrami w medalionach, pochodniami i girlandami kwiatów, i zamknięte ciężkimi podwójnymi drzwiami. Wpisane są tam dwa łacińskie zdania biblijne:
Étienne-Hippolyte Godde w rzeczywistości bardzo dokładnie zaprojektował portal na starym cmentarzu zwanym „niewidomych” w Saint-Sulpice , który był dziełem architekta Oudot de Maclaurin (1772).
Niedźwiedzie cmentarz nazwa François de la Chaise powiedział na Pere Lachaise , który był księdzem spowiednik od Ludwika XIV .
Wzgórza w Paryżu, zwany Champ Eveque ponieważ należał do średniowiecza do biskupa Paryża , wziął do XII th century nazwa Mont-aux-Vignes, na uprawach, które są następnie realizowane go. W 1430 r. zamożny kupiec o nazwisku Régnault de Wandonne kupił posiadłość, aby wybudować tam bogaty dom: szaleństwo . To jest pochodzenie nazwy bieżącego rue de la Folie Regnault w 11 th dzielnicy .
Dwa wieki później jezuici nabyli tę ziemię, aby uczynić ją miejscem odpoczynku i rekonwalescencji. Dom wita na kilka godzin młodego króla Ludwika XIV , który przyjechał być świadkiem walk na tych wzgórzach podczas Frondy . To wydarzenie nada temu miejscu nazwę Mont-Louis . Ale najbardziej znamienity mieszkaniec był François d'Aix de La Chaise ( 1624 - 1709 ), znany jako Ojciec La Chaise, spowiednik króla Ludwika XIV we Francji , który wywiera łagodzący wpływ na niego w walce z jansenizmem . Pozostał tam od 1675 roku aż do śmierci w 1709 roku. Zlecił tam wybudowanie małego zamku.
Mont-Louis był oddzielony od miejscowości Ménilmontant przez drodze Runners (obecnych uliczne Runners i ulicznych Villiers-le-Isle-Adam ).
Hrabia de La Chaise, brat ojca jezuity, wydał w posiadłości wiele uroczystości, co przyczyniło się do jego rozbudowy i upiększenia. Jednak w 1762 roku Towarzystwo Jezusowe zostało zmuszone do cesji ziemi z powodu długu u ojca Jacy'ego. Z biegiem lat, ogrody były opuszczone i właściciele udało się nawzajem, aby powrócić na 9 ventôse roku XI do prefekta Sekwany , Nicolas Frochot przeciwko sumę 180.000 franków.
Po zamknięciu cmentarza Innocentów w dniu1 st grudzień 1780, w późnym zastosowaniu prawa z 1765 r. zakazującego cmentarzy w mieście, w Paryżu zaczęły kończyć się miejsca pochówku.
Napoleon Bonaparte , konsul , zarządził, że „każdy obywatel ma prawo być pochowany bez względu na jego rasę czy religię” , rozliczanie przypadek niewiernych , ekskomunikowanych , aktorów i ubogich.
W dniu 12 czerwca 1804 r. cesarski dekret o pochówkach ustalił definitywnie zasady lokalizacji i organizacji cmentarzy.
Na początku XIX th century zostały stworzone w ten sposób kilka nowych cmentarzy poza granicami stolicy: na cmentarzu Montmartre w północnej, cmentarza Wschodu, na cmentarzu Montparnasse południu i zachodzie miasta, Cmentarz Passy .
Prefekt Paryża wydał dekret o przeznaczeniu 17 hektarów Mont-Louis na utworzenie „cmentarza Wschodu”. Projekt cmentarza powierzono w 1803 r . neoklasycystycznemu architektowi Alexandre-Théodore Brongniartowi . Jako główny inspektor generalny drugiej sekcji robót publicznych departamentu Sekwany i miasta Paryża Brongniart po raz pierwszy narysuje główne osie w formie ogromnego angielskiego ogrodu , z nierównymi ścieżkami, wypełnionymi drzewa i rośliny różnych gatunków oraz wyłożone rzeźbionymi pochówkami. Zaplanuje pomniki nagrobne, z których docelowo powstanie tylko jeden: miejsce pochówku rodziny Greffulhe , w wyrafinowanym neogotyckim stylu, który zapoczątkował modę w czasach, gdy wciąż dominuje styl neoklasyczny.
Planowane są trzy rodzaje pochówków: w masowych grobach na lewo od wejścia, w ograniczonych czasowo koncesjach wokół i wreszcie w bardziej prestiżowych pomnikach na terenach leśnych.
Cmentarz został otwarty w dniu 21 maja 1804( 1 st Prairial roku XII ), a pierwszy pochówek, który od pięciu lat dziewczynki, Adelajda Paillard de Villeneuve, córką dzwonek z Faubourg Saint-Antoine , odbył od 1 st Prairial lub może -bE dnia 15 Prairial (4 czerwca). Po nim nastąpiła Reine Févez, która zmarła 615 rue de Jarente on18 czerwca 1804 r, (29 Prairial XII), żona Valentina Roberta, kupca z Bar-le-Duc i teściowa Gilberta, barona Dufoura , głównego ordynatora Gwardii Cesarskiej. Pierwotnie był on przeznaczony do paryżan jednej z czterech dzielnic prawobrzeżnej (The 5 th , 6 th , 7 th i 8 th czasu), w grobie lub wieczystego koncesji . Cmentarz nie cieszył się jednak przychylnością paryżan, którzy niechętnie chowali się na wyżynach, zresztą poza Paryżem, w dzielnicy znanej jako popularnej i biednej.
W 1804 r. w Père-Lachaise znajdowało się tylko 13 grobów. W następnym roku było ich już tylko 44, potem 49 w 1806, 62 w 1807 i 833 w 1812. W 1815 było ich jeszcze nie więcej niż 2000. Aby przywrócić wizerunek cmentarza prefekt Paryża organizuje z francuskich Monuments Muzeum transferu szczątków Heloizy i Abelarda oraz Moliera i La Fontaine'a .
Nic więcej nie było potrzebne: w 1830 r. naliczono 33 000 grobów. Père-Lachaise przeszedł wówczas pięć rozbudowy: w 1824, 1829, 1832, 1842 i 1850 roku. Pozwoliło to na zwiększenie powierzchni z 17 hektarów i 58 arów (175 800 m 2 ) do 43 hektarów i 93 arów (439 300 m 2 ) dla 75 393 groby, 4000 drzew, sto kotów, liczne ptaki i 3,5 miliona odwiedzających.
Historyk Guillaume Cuchet zauważa: „Z modelu początkowego„ ogrodu ”, z jego masowymi grobami i rzadkimi grobowcami, z lapidarnym zagęszczeniem przestrzeni, stopniowo przenieśliśmy się do „miasta umarłych”, z jego szachownicowymi ulicami i standaryzowane kaplice, zwłaszcza na płaskowyżu Charonne po rozbudowie w 1850 r . ” . Ponadto przed utworzeniem dużych parków rozrywki za czasów Drugiego Cesarstwa cmentarz Père-Lachaise był największym publicznym ogrodem w stolicy.
Plan cmentarza z 1813 r.
Plan cmentarza z 1926 r.
Mapa cmentarza w 2016 roku.
Widok z lotu ptaka w 2018 roku.
Podczas Komuny Paryskiej w maju 1871 r. Père-Lachaise było areną prawdziwej wojny domowej, ze względu na swoje strategiczne położenie na wzgórzu. Federacje zainstalowały swoją artylerię w sercu cmentarza, ale szybko zostały otoczone z jednej strony Wersalem Thiersa, az drugiej Prusami . Po walce trwały do wieczora27 maja147 ocalałych zostało rozstrzelanych przed murem, który później przyjął nazwę Mur Sfederowany , na południe od cmentarza.
ten 25 marca 1918, podczas I wojny światowej pocisk wystrzelony przez Grosse Bertha zniszczył kaplicę Thouvenin, oddział 22 , chemin de la Citerne na cmentarzu Père-Lachaise.
ten 13 kwietnia 1918 r. na cmentarz spada nowa muszla.
Kremację dopuszczono we Francji w latach 1887-1889. Dopiero pod koniec stulecia, w 1894 roku , rozpoczęto prace nad kolumbarium i krematorium zaprojektowanym w 1886 roku przez Jeana Camille Formigé . Zespół krematorium-kolumbarium składa się z kaplicy w stylu neobizantyjskim i czterech skrzydeł. Dach składa się z ogromnej kopuły z cegły i piaskowca, trzech małych półkopuł i dwóch kominów. W latach dwudziestych główną kopułę ozdobiono witrażami autorstwa Carla Mauméjeana. Finalne kolumbarium składa się z czterech poziomów: dwóch w piwnicy i dwóch na zewnątrz i może pomieścić ponad 40 800 pudeł.
Krematorium jest pierwszym zbudowanym we Francji. Pierwsza kremacja odbywa się dnia30 stycznia 1889 r., nieco ponad rok po wprowadzeniu prawa 15 listopada 1887który głosi wolność pogrzebów i zezwala na kremację. Zastosowanie kremacji pozostaje bardzo rozpowszechnione aż do XX th wieku . Zasadniczo fakt istnienia masonów, antyklerykałów i wolnomyślicieli ( Charles-Ange Laisant , André Lorulot ), uciekanie się do kremacji postępowało po zniesieniu zakazu przez Kościół katolicki w 1963 roku. Od lat 80. pacjenci z AIDS preferują kremację ( Jean- Paul Aron , Guy Hocquenghem , Cyril Collard , Pascal de Duve , Cleews Vellay , Jean-Luc Lagarce ). 49 kremacje w 1889 roku liczba ta wzrośnie do około 5000 kremacji na początku XXI -go wieku . W 2012 roku kremacja stanowiła 45% pogrzebów w Paryżu.
Od 1998 roku krematorium jest zarządzane przez prywatnego operatora w ramach delegacji służby publicznej. Kolumbarium jako przestrzeń pogrzebowa pozostaje integralną częścią cmentarza Père-Lachaise, który odpowiada za jego zarządzanie.
W kolumbarium spoczywają prochy wielu osobistości, w tym reżysera Maxa Ophülsa czy komika Pierre'a Daca . Chata nosząca imię Marii Callas jest obecnie tylko cenotafem .
Dekret z dnia 23 Prairial na rok XII (1804) z dnia Napoleon I er stałe zagadnień związanych z organizacją pogrzebu i cmentarzy. Gminy mają obowiązek utworzenia cmentarza specjalnie przypisanego do każdego kultu lub przypisania części cmentarza do każdego kultu. Prawo14 listopada 1881 r.uchyla ten artykuł 15 dekretu z 23 prerii z XII roku , który prowadzi do zakazu tworzenia placów wyznaniowych.
W Père-Lachaise istniały place wyznaniowe poświęcone Żydom i muzułmanom.
Prawa rozdzielenia kościołów i państwa z 9 grudnia 1905 roku nie ma wpływu na cmentarzu Père-Lachaise od emblematy religijne pozostają upoważniony na prywatnych nagrobków. Krzyż cmentarny został usunięty w czerwcu 1883 r.
Na miejscu domu ojca de La Chaize , Alexandre-Théodore Brongniart zaprojektował ogromną piramidę używaną do ceremonii wszystkich kultów chrześcijańskich. Zabytek ten ostatecznie nie został zachowany, a budowę kaplicy powierzono architektowi miasta Paris Étienne-Hippolyte Godde .
Budowę rozpoczęto w drugiej połowie 1820 r., a zakończono pod koniec 1821 r. według czwartego projektu Hippolyte Godde . Konsekrowano go dopiero w 1834 roku.
Kaplica przeznaczona do kultu katolickiego została sfinansowana głównie z zapisów wdowy po doktorze Bosquillon w wysokości 40 000 franków . Dziś zależy od bazyliki Notre-Dame-du-Perpétuel-Secours .
Paryż miał siedem żydowskich placów.
Artykuł 15 dekretu z 23 roku prerialnego XII (12 czerwca 1804 r, dekret dotyczący miejsca pochówku ) pozwala na współdzielenie cmentarzy według różnych religii.
Plac żydowski Père-Lachaise został otwarty 18 lutego 1810 r. w dziale 7 . Otoczony murem cmentarz izraelski mieścił pomieszczenie oczyszczania i pawilon dla strażnika. Ogrodzenie było zamknięte.
Od 1865 do 1882 r. dywizja 87 pełniła również funkcję klauzury żydowskiej. Po wprowadzeniu zakazu na placu kościoła w 1881 roku, ściany obudowy żydowskich są zniszczone, a Żydzi są zakopane w 96 th Division.
Wśród wielu osób pochowanych w XIX th century , prowadnice raportu czasu Rachel Félix , aktorka, David Sintzheim pierwszy naczelny rabin Francji, rodziny Rothschildów , Robles, Singera, Fould.
Utworzenie placu muzułmańskiego jest zatwierdzone przez obrady rady miejskiej17 czerwca 1853 r i dekretem prefektury 29 listopada 1856 który przewiduje „specjalną klauzurę praktykowaną w oficynach cmentarza wschodniego dla pochówku osób zmarłych w Paryżu wyznających religię mahometańską”.
85 th Division jest przypisany do wiary muzułmańskiej . Ta płaska i prostoliniowa część jest częścią gruntu nabytego podczas ostatniej rozbudowy cmentarza w 1850 roku. Odgrodzone ogrodzeniem z desek, ogrodzenie ma powierzchnię 3260 m 2 . W maju 1855 r. rozpoczęto budowę meczetu według planów opracowanych przez Marie-Gabriel Jolivet, architekta trzeciego odcinka dzieła miasta Paryża. Pomnik składa się z poczekalni, lavatorium przeznaczonego do oczyszczania muzułmanów oraz depozytu na akcesoria kultu. Urządzenie polychrome składa ciosów biały i piaskowiec z Vosges kolejno umieszczonych w poziomych pasów.
Plac muzułmański otwiera 1 st styczeń 1857, co czyni go pierwszym cmentarzem muzułmańskim we Francji. W latach 1856-1870 klauzura będzie miała tylko 44 pochówki: 6 koncesji wieczystych, 7 tymczasowych, 31 wolnych dołów. Obudowa jest kilkakrotnie obkurczana. 1 st marca 1871 nieużywany część obudowy jest przypisany do kultu żydowskiego, który był ciasny w dziale 87, który został poświęcony Żydom z 1865 do 1882 roku.
Prawo 14 listopada 1881 r.zakazuje placów wyznaniowych . Ogrodzenie muzułmańskiego ogrodzenia zostało usunięte, w przeciwieństwie do żywopłotu warzywnego zasadzonego w 1873 roku, który jest zachowany. Ogrodzenie zostało ponownie skurczone w 1883 roku.
Mimo ustawy z 1881 r. meczet jest zachowany. Ale Turcja, która jest odpowiedzialna za pracę, nie podtrzymuje jej. Przewidywana jest odbudowa przed anulowaniem projektu przez I wojnę światową . Sojusznik Niemiec, Turcja jest odtąd wrogim krajem Francji. Meczet został zniszczony w 1914 roku. Projekt jego odbudowy został definitywnie porzucony w 1923 roku ze względu na projekt budowy tego, co miało stać się Wielkim Meczetem w Paryżu .
Cmentarz Père-Lachaise posiada wiele pomników upamiętniających. Najbardziej znanym jest niewątpliwie Mur Federalny . Najstarszy to pomnik ofiar czerwca upamiętniający wojskowe ofiary powstania republikańskiego w Paryżu 5 i 6 czerwca 1832 r. oraz powstania paryskiego 13 i 14 kwietnia 1834 r. oraz cywilne ofiary piekielnej machiny Fieschiego . 28 lipca 1835. Wojny we Francji mają swój udział w pomnikach ( wojna francusko-niemiecka 1870 , I wojna światowa , II wojna światowa , wojna algierska ). Dwa pomniki upamiętniają ofiary służby pozamilitarnej. Upamiętniane są także ludobójstwa z czasów Zagłady i Rwandy . Niektóre katastrofy (pożary i katastrofy lotnicze) mają również pomnik. Wreszcie, pomnik od Bartłomieja jest dedykowany do wszystkich zmarłych bez różnicy.
Ze względu na wiele pochowanych tam osobistości i symboliczne znaczenie tego miejsca, cmentarz Père-Lachaise był i jest co roku miejscem licznych uroczystości upamiętniających, związanych z ludźmi lub wydarzeniami. Każde wydarzenie lub ceremonia musi być przedmiotem wcześniejszego wniosku do administracji cmentarza i musi być formalnie autoryzowane.
Upamiętnienia te dotyczą w szczególności Komuny Paryskiej ; w tym przypadku są to głównie fakty partii socjalistycznych i komunistycznych oraz masonów Wielkiego Wschodu Francji i odbywają się przed murem Federacji .
Po II wojnie światowej składano hołdy ofiarom nazizmu .
Znani rzeźbiarze i architekci czynią to miejsce prawdziwym muzeum w XIX th wieku : wśród nich, Guimard , Garnier , Visconti , Paillard lub Barrias . Kaplica jak również portal główny ( boulevard de Ménilmontant ) zostały zaprojektowane przez Étienne-Hippolyte Gödde w 1823 i 1825 roku David d'Angers stworzył większość zabytków w „ćwierci Marszałków Imperium”.
„Część romantyczna” cmentarza, tj. około połowy powierzchni, stanowi teren sklasyfikowany dekretem z dnia 17 grudnia 1962 r. W skład sklasyfikowanego terenu wchodzą działy od 4 do 34, od 36 do 39, od 47 do 58, od 65 do 71, 73 do 75 i część działu 76.
Kilka elementów dziedzictwa grobowego cmentarza zostało zarejestrowanych lub sklasyfikowanych jako zabytki w latach 1983-2008:
Wiele grobowców ma swoich wiernych, którzy je pielęgnują.
Ze swoimi 44 hektarami, pierwsza w Paryżu nekropolia śródścienna jest jednocześnie jednym z najważniejszych terenów zielonych . Istnieje 4000 drzew ponad 80 różnych gatunków. Są to głównie klony , kasztanowce , jesiony – najstarszy z nich posadzono w 1849 r., w 1991 r. miał obwód 3,50 m i wysokość 20 m – lipy , cedry , dęby oraz buk (jeden z nich chroni groby Gérard de Nerval i Charles Nodier w 49 th podziału, podczas gdy Balzac przeciwnej ma tree), drzew orzecha włoskiego , platany , akacje , drzew pagoda ,. W sumie zidentyfikowano 400 gatunków roślin.
Cmentarz zawiera dziewięć niezwykłych drzew , w tym dwie znajduje się w 77 th Division. Pierwszym z nich jest klon Montpellier ( Acer monspessulanum L.) niezwykły ze względu na swój wiek. Posadzona w 1883 roku (138 lat), obecnie ma 12 metrów wysokości i 2,25 metra obwodu. Drugi to kasztanowiec zwyczajny ( Aesculus hippocastanum L.) godny uwagi również ze względu na swój wiek i obwód. Posadzona w 1880 roku (141 lat) mierzy 22 metry wysokości i 3,45 metra w obwodzie. W 77 th podział jest również peruka drzewa ( Cotinus coggygria ).
75 th Division ma rzadkich gatunków: a gutaperki ( eukomia wiązowata ) pochodzą z Azji. Grób Edmonda Abouta znajduje się w cieniu brzozy .
Jest też kilka miłorzębu dwuklapowego, które pozwalają mu przynosić owoce.
Krytykuje się niekiedy nadmierny i niekontrolowany rozwój roślinności. Pomnik zmarłych Alberta Bartholomé jest częściowo zamaskowany drzewami, a wilgoć przyspiesza niszczenie pomnika.
Fauna Père-Lachaise składa się z około czterdziestu gatunków ptaków, w tym wron , puszczyków , pustułek , jastrzębi , sikorek , pnączy , kowalików , wróbli , muchołówki szarej i pleszka białoczelnego . Są też jaszczurki , koty, nietoperze , kuny , jeże i wiewiórki rude . Zidentyfikowano 264 gatunki chrząszczy i sto motyli . Rój pszczół znalazł nawet schronienie w spiżowej głowie posągu Kazimierza Periera . W 2020 r. na cmentarzu osiedliła się rodzina lisów .
Jeśli jego historia i sam projekt sprawiły, że jest to miejsce do zwiedzania i spacerów, Père-Lachaise nie jest, wbrew temu, co niektórzy zwiedzający mogą sądzić, „muzeum na świeżym powietrzu”, ani prostą przestrzenią. choć jest największy w Paryżu: pozostaje czynny cmentarz, na którym co roku odbywa się blisko 10 000 operacji pogrzebowych (kremacje, rozsypywanie prochów, pochówki na ziemi lub w barakach kolumbarskich), a także liczne ceremonie upamiętniające.
Na cmentarzu znajduje się około 70 000 grobów i 26 000 skrzynek kolumbarycznych.
Z oczywistych względów szacunku dla zmarłych i ich rodzin zabronione jest spożywanie tam alkoholu, piknikowanie, używanie nagłośnienia lub instrumentów muzycznych (bez uprzedniego zezwolenia), wyjątkowo, karmienie zwierząt poprzez rzucanie lub odkładanie jedzenia, cokolwiek to jest , o ile nie uzgodniono inaczej, wjazdu ze zwierzęciem, nawet na smyczy, wjazdu z rowerem (rowerem, hulajnogą itp.), nawet trzymanego ręcznie, uprawiania sportów (bieganie, fitness itp.) lub organizuj zabawne zajęcia (poszukiwania skarbów, poszukiwania skarbów, gry ucieczki itp.).
Cmentarz jest zależny od służby cmentarnej Miasta Paryża, przydzielonego od 1986 r. do wydziału parków, ogrodów i terenów zielonych, który od tego czasu stał się wydziałem terenów zielonych i środowiska (DEVE). Konserwacja cmentarza zapewnia zarządzanie procedurami administracyjnymi pochówku i ekshumacji, zarządzanie koncesjami pogrzebowymi, przyjmowanie publiczności (rodzin i gości), nadzór nad miejscem i czynnościami pogrzebowymi, ogólne utrzymanie cmentarza, a także wzbogacenie dziedzictwa architektonicznego i roślinnego.
Okres obowiązywania koncesji to 10, 30, 50 lat lub wieczysty. Wbrew powszechnemu przekonaniu czas trwania stypendium wieczystego nie jest ograniczony do 99 lat: pozostaje on ważny tak długo, jak długo rodzina go używa i utrzymuje. Ceny są takie same na wszystkich paryskich cmentarzach stacjonarnych . W 2021 r. wieczysta koncesja 2 m 2 kosztuje 14 968 €; koncesja na 50 lat, 4458 EUR; koncesja na 30 lat, 2844 EUR; oraz 10-letnia koncesja, 828 EUR. W przypadku boksu w kolumbarium nie ma koncesji wieczystej, a koncesja 50-letnia kosztuje 1920 EUR, koncesja 30-letnia 1229 EUR, a koncesja 10-letnia 404 EUR. Na cmentarzu znajdują się również chaty kaplic pogrzebowych, kaplica pogrzebowa przekształcona przez administrację w minikolumbarium, wydzielone na okres 30 lat w cenie 3 901 €. Koncesje tymczasowe mogą być odnawiane na okres dwóch lat od daty ich wygaśnięcia (na przykład koncesja trzydziestoletnia uzyskana 15 czerwca 1995 wygasa 14 czerwca 2025 i może być odnawiana od 15 czerwca 2025 do 14 czerwca 2027 ). Jeżeli nie zostanie przedłużona przed tą datą, koncesja zostanie uznana za przejętą i może zostać odebrana przez administrację w celu ponownego przyznania. Odnowienie koncesji to inicjatywa realizowana z inicjatywy rodziny.
Aby zostać pochowanym na cmentarzu Père-Lachaise, musisz uzyskać zasiłek pogrzebowy lub zostać pochowany w istniejącym grobowcu rodzinnym. Uzyskanie koncesji pogrzebowej, na lądzie lub w loży kolumbarialnej, jest możliwe tylko w celu pochowania zmarłego zamieszkałego w Paryżu i może być dokonane tylko w momencie śmierci. Nie ma możliwości wcześniejszego zakupu ani rezerwacji miejsca. Nie ma też listy oczekujących. Cmentarz jest zapełniony od lat 50. XX wieku, z przeważającą większością koncesji wieczystych (około 97%), a przejmowanie starych, opuszczonych koncesji pozwala na realokację zaledwie kilkudziesięciu działek rocznie.