Prefekt Paryża Prefekt regionu Île-de-France | ||
![]() | ||
Obecny posiadacz Marc Guillaume od17 sie 2020 ( 10 miesięcy i 20 dni ) | ||
kreacja | 2 marca 1800 | |
---|---|---|
Dyrektor | Prezydent Republiki Francuskiej | |
Czas trwania mandatu | Nieokreślony | |
Pierwszy posiadacz | Nicolas Frochot | |
Stronie internetowej | Prefekt regionu le-de-France | |
Prefekt Paryża , dawniej prefekta Sekwany , jest prefekt departamentu do Sekwany , a następnie wydziału Paryżu , gdy ten został utworzony w 1968 roku przez reorganizację regionu paryskiego . Od powstania regionu Île-de-France w 1977 r. jest jednocześnie prefektem regionalnym . Nie należy go mylić z prefektem policji , odpowiedzialnym za prefekturę policji w Paryżu . Wyjątkowy strategiczny charakter Paryża , głównego miasta kraju, stolicy politycznej, stolicy ekonomicznej, twarzy, którą Francja chce pokazać światu, zawsze uzasadniał ustanowienie specjalnych stosunków administracyjnych z państwem centralnym. W przeciwieństwie do niektórych regionalnych prefektów, nie jest prefektem w domowej strefie obronnej z Île-de-France .
W 1790 r. Konstytuanta utworzyła departamenty , w tym departament Sekwany , oraz gminy , w tym mniejszy niż dziś Paryż. Departament i miasta są zarządzane przez organy wybieralne do 1800 r., kiedy Napoleon I po raz pierwszy ustanowił funkcję prefekta , przedstawiciela stanu w departamencie i ograniczył do niewielkiej autonomii miejskiej (burmistrzowie większych miast są mianowani przez rząd); w przypadku Paryża zniesiono funkcję burmistrza (do 1977 r., z wyjątkiem dwóch interludiów z lat 1848 i 1870-1871) .
Państwo zatem bezpośrednio administruje miastem Paryż. Oprócz strategicznego znaczenia Paryża, Haussmann w swoich Pamiętnikach ocenił, że w mieście, w którym tak wielu mieszkańców pochodzi z najróżniejszych regionów, socjologiczna różnorodność i mobilność geograficzna uniemożliwiły wytworzenie prawdziwego wspólnego ducha, bez którego wybór miasta Rada nie miała sensu. Ale można sądzić, że to przede wszystkim strach przed rewolucją motywuje to oddanie pod nadzór stolicy: władza centralna rzeczywiście obawia się zbyt silnej władzy miejskiej, która w okresie powstania i jakkolwiek się nazywa, , ryzykuje uniknięcie jego autorytetu. Epizod Komuny Paryskiej w 1871 r. mógł tylko potwierdzić te obawy.
Paryż jest bowiem pod zwierzchnictwem przedstawicieli państwa: prefekta departamentu Sekwany do 1968 roku (wówczas prefekt departamentu paryskiego ), z jednej strony prefekta policji z drugiej paryskiego policja będąca pod zwierzchnictwem państwa od czasów Ludwika XIV . Jest też dział konsultacji, a od 1834 roku rada , ale dopiero w III e Rzeczypospolitej , że te rady wybrani zaczynają tworzyć włączenia zasilania minusy twarz skuteczne niż prefekta Sekwany.
Wielcy prefektowie Sekwany (1800-1870)Cztery prefekci Sekwany oznaczony okres od 1800 do 1870: Frochot liderem przecieków Napoleon I er , kontrola Chabrol większych operacji podziału Odrodzenia (np Hagerman i słodkie podziałowej, obecna dzielnica Europa ) Rambuteau przebija pierwszą dużą nową drogę w centrum Paryża (obecna rue Rambuteau ), a przede wszystkim baron Haussmann , za czasów Napoleona III , narzuca w prawie średniowiecznym mieście drogi i wyposażenie dawnej straży .
W 1964 r. region paryski przeszedł reorganizację administracyjną : departamenty Sekwany i Sekwany-et-Oise zostały podzielone na siedem departamentów (departament paryski ma terytorium odpowiadające obszarowi miasta), zgrupowane razem z departamentem Sekwany-et-Oise -Marne, w jednostce administracyjnej, po raz pierwszy oznaczonej jako „region paryski”, zanim w 1977 r stała się „regionem Île-de-France” .
Kolejna istotna reforma miała miejsce w 1977 r., przywrócenie ratusza paryskiego .
Przed reaktywacją ratusza w ParyżuOd 1966 istnieje prefekt regionu paryskiego, oddzielony od prefekta Paryża. Jest to przede wszystkim Paul Delouvrier , wcześniej delegat generalny okręgu paryskiego (od 1961 r.): w tym charakterze publikuje główny plan rozwoju i urbanistyki regionu paryskiego (SDAURP), protoplasta SDRIF . Kieruje modernizacją Paryża i budową nowych miast .
Dekret o25 sierpnia 1966 precyzuje, że prefekt regionu paryskiego nosi mundur prefektów, ale daszek jego czapki jest ozdobiony na całej długości jego łuku girlandą z liści dębu.
Od ponownego ustanowienia ratusza w Paryżu (1977)W 1977 r. Paryż znalazł burmistrza z wyboru , pełnoprawnego przedstawiciela, szefa władz miejskich. Ponadto, ponieważ Paryż jest jednocześnie miastem i departamentem, burmistrz Paryża pełni również funkcje przewodniczącego rady departamentalnej (zwanej przed 2015 r. radą generalną). Jednak przedstawiciele państwa nadal wykonują część uprawnień, które gdzie indziej należą do ratusza lub rady departamentu . Sama obecność części służb państwowych odejmuje od terytorium kontrolą miejskich i powiatowych wydziałów 7 th okręgowych , sklasyfikowany pracy interesu narodowego , raporty bezpośrednio do państwa za kwestie planowania .
Jednocześnie od 1977 r. funkcja prefekta Paryża obejmuje funkcję prefekta regionu Île-de-France.
Prefekt paryski sprawuje uprawnienia porównywalne z uprawnieniami innych prefektów departamentalnych . Kontroluje również zarządzanie sprzętem wydziałowym , zarządza polityką mieszkaniową oraz zapewnia przestrzeganie zasad urbanistyki i ochrony terenu.
Jako prefekt Île-de-France ma takie same uprawnienia jak inni prefektowie regionalni na terytorium, za które jest odpowiedzialny. Posiada jednak dodatkowe uprawnienia w sprawach urbanistycznych i gospodarowania zasobami wodnymi. Uczestniczy również w opracowywaniu planu zagospodarowania przestrzennego dla regionu Île-de-France (SDRIF).
W 1871 roku, po Komunie , Senacie pozostałym w Wersalu (do 1879), prefektura przeniosła się do Petit Luxembourg i miała siedzibę przy rue de Vaugirard 36 .
Od wrzesień 2011The Paris prefektura Hotel znajduje się w 15 th dzielnicy (5, rue Leblanc ); poprzednio był w 4 -tego okręgu ( Boulevard Morland ).
W tej części wymieniono, w porządku chronologicznym, wyższych urzędników, którzy zajmowali stanowisko prefekta Paryża od czasu reorganizacji regionu paryskiego, która uczyniła z miasta Paryż departament od1 st styczeń 1968.
Od powstania Île-de-France w 1977 r. są również prefektami tego regionu .
Prefekt | Dekret o powołaniu | |
---|---|---|
Maurice Dublet | 10 sierpnia 1966 r | |
Marcel Diebolt | 4 lutego 1969 | |
Jean Verdier | 19 października 1971 | |
Jean Taulelle (d) | 29 listopada 1974 | |
Lucien Lanier | 18 marca 1977 | |
Lucien Vochel | 16 lipca 1981 r. | |
Olivier Filip | 23 sierpnia 1984 | |
Christian Sautter | 5 grudnia 1990 | |
Jean-Claude Aurousseau | 24 czerwca 1993 | |
Joël Thoraval (d) | 6 września 1994 | |
Jean-Pierre Duport | 24 czerwca 1998 | |
Bertrand landrieu | 12 lipca 2002 r. | |
Pierre Mutz | 25 maja 2007 r. | |
Daniel Canepa | 9 października 2008 | |
Jean Daubigny | 19 grudnia 2012 | |
Jean-Francois Carenco | 5 marca 2015 | |
Michel Delpuech | 16 lutego 2017 | |
Patryk Strzoda (nie objął urzędu) | 27 kwietnia 2017 r. | |
Michel cadot | 14 czerwca 2017 r. | |
Marc Guillaume | 17 sierpnia 2020 r. |
Dekrety o powołaniu w Dzienniku Urzędowym Republiki Francuskiej (JORF) w sprawie Légifrance :